WYJAZD DO FRANCJI
Transkrypt
WYJAZD DO FRANCJI
FRANCJA ARS – AVIGNON – CARCASSONNE - LOURDES – (Pic du Jer – Jaskinie Betharram) – CHAMBORD – PARYś PROGRAM IMPREZY: Dzień 1: Wyjazd z Wrocławia o godz. 05.00, bezpośredni przejazd przez Niemcy na nocleg tranzytowy w okolicy Besancon (bez obiadokolacji). Dzień 2: Śniadanie, przejazd do ARS, zwiedzanie sanktuarium, gdzie znajduje się sarkofag św. Jana Maria Viannay. Zwiedzanie plebanii oraz muzeum. Obiadokolacja i nocleg w hotelu na trasie do Avignon. Dzień 3: Po śniadaniu, przejazd do AVIGNON, byłej siedziby papieży następnie przejazd do CARCASONNE, doskonale zachowanej warowni średniowiecznej. Przyjazd do Lourdes na obiadokolacje i nocleg. Dzień 4: Śniadanie, pobyt w LOURDES: Bazylika Niepokalanego Poczęcia, Krypta, Bazylika Różańcowa, Grota Objawień, Droga Krzyżowa. Eucharystia oraz zwiedzanie miejsc związanych z życiem św. Bernadetty: miejsce urodzenia, Młyn Boly, Le Cachot. Wieczorna procesja ze świecami. Obiadokolacja i nocleg w hotelu. CENA ZAWIERA: 7 noclegów w hotelach, pokoje 2-, 3- osobowe z łazienkami, 7 śniadań i 6 obiadokolacji, ubezpieczenie NNW i Kl Signal Iduna Travel, przejazd autokarem (wc, video, klimatyzacja, cafe bar), opieka pilota - przewodnika na całej trasie pielgrzymki, opieka duszpasterska TERMIN: 24. CENA: Dzień 5: Śniadanie, dzień do dyspozycji własnej (kąpiele w wodzie z Lourdes) lub uczestnictwo w dodatkowych atrakcjach: wjazd kolejką na szczyt Pic du Jer ok. 1000 m. n.p.m. skąd podziwiać można panoramę Pirenei (koszt 10 €) oraz możliwość zwiedzania słynnych Jaskiń Betharram, zwiedzanie + przejazd kolejką podziemną, (koszt: 12 €). Wieczorna procesja ze świecami. Obiadokolacja i nocleg. Dzień 6: Po śniadaniu wyjazd do CHAMBORD, najbardziej znany zamek nad Loarą (zwiedzanie z zewnątrz), następnie przejazd do Paryża na obiadokolację i nocleg. Dzień 7: Po śniadaniu zwiedzanie PARYŻA: Wyspa La Cite: Katedra Notre Dame, Święta Kaplica, przejazd do Dzielnicy Montmartre, zwiedzanie Bazyliki Sacre Coeur, Place du Tertre. Obiadokolacja w restauracji. Przejazd do hotelu na nocleg. Dzień 8: Śniadanie, całodzienne zwiedzanie miasta: Sanktuarium Świętego Medalika, spacer wzdłuż Pól Elizejskich do Łuku Triumfalnego. Przejazd metrem do wieży Eiffel’a, podziwianie widoków z tarasu widokowego. Wieczorny rejs statkiem po Sekwanie. W godzinach wieczornych wyjazd do kraju. Przejazd nocny. Dzień 9: Przyjazd na miejsce w godzinach popołudniowych. CENA NIE ZAWIERA: biletów wstępu do zwiedzanych obiektów, opłaty wjazdowe do Paryża, przejazdy metrem: ok 50 € dopłata za obiadokolację regionalną w Paryżu, menu francuskie przy muzyce na żywo: 25 € 04. – 02. 05. 2010 r. 990 zł. + 260 € Ars Ars-sur-Formans to miejscowość i gmina we Francji w odległości 40 kilometrów od Lyonu, w regionie Rodan-Alpy. Za swoją pracę w Ars-surFormans, gdzie był proboszczem tutejszej parafii od 1818 do swojej śmierci w 1859 roku św. Jan Maria Vianney zdobył międzynarodowy rozgłos. Jan Maria Vianney urodził się 8 maja 1786 r. w Dardilly koło Lyonu (Francja) w rodzinie ubogich wieśniaków Mateusza i Marii Beluze. Dorastał w czasach rewolucji francuskiej, która podporządkowała Kościół państwu. Nie mógł chodzić ani do szkoły, ani do kościoła. Pierwszą Komunię Świętą przyjął potajemnie, w szopie. Dopiero w 1803 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej w Dardilly, a w 1807 r. – w szkole średniej wEcully. Po jej ukończeniu w 1812 r. wstąpił do niŜszego seminarium duchownego. Zły stan zdrowia, słabe przygotowanie i wieloletnie opóźnienie w stosunku do innych seminarzystów spowodowały, Ŝe nauka sprawiała mu trudności. Udało mu się jednak dostać do wyŜszego seminarium duchownego. Tu juŜ zupełnie sobie nie radził, co powodowało, Ŝe przełoŜeni namawiali go do rezygnacji. Vianney wytrwał jednak w swojej decyzji. W 1815 r. otrzymał święcenia kapłańskie. Następne trzy lata pracował jako wikary w Ecully. Jan nie był księdzem pokazowym – głosił schematyczne kazania, jąkał się i często gubił wątki. Jednak dotkliwy brak kapłanów sprawił, Ŝe wkrótce został proboszczem w parafii Ars. Była to wieś licząca w tym okresie 270 mieszkańców, ludzi biednych i niereligijnych. Na niedzielną Mszę przychodziło tylko kilka osób. Jan Vianney odnalazł jednak wspólny język z tymi ludźmi, gdyŜ sam znał biedę z domu rodzinnego. Oni teŜ zaufali księdzu, który ciągle pościł, spał na gołych deskach i tak jak oni nic nie miał. Powoli liczba osób chodzących do kościoła i przystępujących do sakramentów zaczęła rosnąć. W tym teŜ okresie zaczęła szerzyć się sława Vianneya jako niezwykłego spowiednika, który ma dar czytania w ludzkich sumieniach i przepowiadania przyszłości. Spowodowało to masowe wizyty w jego parafii tłumów penitentów, którzy przybywali nawet z odległych miejscowości, celem odbycia spowiedzi. Vianney spędzał w konfesjonale od 13 do 17 godzin dziennie. Przyjmuje się, Ŝe w ciągu czterdziestu lat pełnienia funkcji proboszcza wysłuchał około miliona spowiedzi. Kilkakrotnie pokutował za swoich penitentów. Według osób, które znały go bliŜej, oprócz naturalnych cierpień fizycznych doświadczał teŜ cierpień nadprzyrodzonych w postaci dręczeń demonicznych. Wyniszczony chorobami i ascezą zmarł 4 VIII 1859 r. po 41 latach pobytu w Ars. Został beatyfikowany w roku 1905 przez papieŜa Piusa X, natomiast Pius XI kanonizował go w roku 1925 i w cztery lata później ogłosił św. Jana Marię Vianney'a patronem wszystkich proboszczów Kościoła Katolickiego. W Roku Kapłańskim (19 czerwca 2009 – 19 czerwca 2010) ogłoszonym przez papieŜa Benedykta XVI został proklamowany patronem duchowieństwa. Awinion Awinion, miasto na południu Francji (w regionie Prowansja-Alpy-Lazurowe WybrzeŜe,), u podnóŜa malowniczego wapiennego wzgórza, na lewym brzegu Rodanu, przy ujściu do niego rzeki Durance. Nad miastem góruje potęŜny zamek papieŜy (Palais des Papes). Miasto jest duŜym centrum kulturalnym i turystycznym. Corocznie od 1947 roku w Awinionie odbywa się znany festiwal teatralny (Festival d'Avignon). Zabytki Budowla z XIV wieku w stylu gotyckim - Pałac Papieski (Palais des Papes) w przeszłości był siedzibą papieŜy (od XIV do XVIII wieku). Zbudowana z białego kamienia warownia jest największą gotycką budowlą w Europie (powierzchnia 15 tys. m²). W kompleksie znajdującym się na Rocher des Doms znajduje się obok tzw. Mały Pałac (Petit Palais), zamieszkiwany niegdyś przez kardynałów. Inne budowle to XIII-wieczna romańska katedra (Notre Dame des Doms) z freskami Simone Martiniego, Ramparts oraz XII-wieczny most Pont St-Benézet. Cały kompleks o znacznej wartości historycznej został w 1995 roku wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Miasto jest często na świecie kojarzone z dziecinną piosenką Sur le pont d'Avignon (Na moście w Avignon), chodzi w niej o most Pont St-Benézet na rzece Rodan. Z mostu wybudowanego w latach 1171-1185 o długości 900 m zostały tylko 4 przęsła i romańska kaplica, resztę zniszczyły liczne powodzie. Inny interesujący zabytek znajdujący się obok Pałacu Papieskiego to romańska katedra Notre-Dame-des-Doms, z XII wieku, z kaplicami z XIV-XV wieku. W katedrze znajdują się grobowce papieŜy Jana XXII i Benedykta XII. Zachowała się teŜ znaczna część murów obronnych z XII i XIV wieku. Carcassonne Carcassonne – miasto i gmina we Francji, prefektura departamentu Aude. PołoŜone jest w Langwedocji, dawnej prowincji, przy drodze łączącej Pireneje z Masywem Centralnym. Jest oddalone o 90 km na południowy wschód od Tuluzy. W nowszej części miasta (Ville), leŜącej po drugiej stronie rzeki Aude, wyrabia się buty, gumę i tekstylia. Carcassonne jest takŜe centrum znaczącego obszaru uprawy winorośli. Jednak większą część dochodów miasto uzyskuje dzięki ruchowi turystycznemu związanemu z fortyfikacjami (Cité). Carcassonne odwiedza corocznie około 3 miliony turystów. Historia Pierwsze ślady osadnictwa w rejonie Carcassonne są datowane na 3500 lat p.n.e. Około 800 p.n.e. wzgórze Carsac było juŜ waŜnym ośrodkiem handlu. Carcassonne stało się waŜnym punktem strategicznym, gdy Rzymianie ufortyfikowali wierzchołek wzgórza około 100 p.n.e., a później obrali je za stolicę kolonii Julia Carsaco (potem Carcasum). Główna część północnych wałów obronnych pochodzi z tamtych czasów. W VI wieku Carcassonne zostało przejęte przez Wizygotów, którzy następnie rozbudowali fortyfikacje (stojące tu po dzisiejsze czasy). Carcassonne stało się słynne dzięki roli jaką odegrało w trakcie krucjaty przeciw albigensom, gdy miasto stało się ich warownią. W sierpniu 1209 armia pod wodzą Simona de Montforta zmusiła mieszkańców do poddania się. Montfort został nowym wicehrabią, a Trencavela zamordowano. Montfort wzmocnił teŜ fortyfikacje, a Carcassonne stało się twierdzą graniczną między Francją i Aragonią. Zabytki Zabytkowa architektura Carcassonne stanowi największy w Europie średniowieczny kompleks urbanistyczny. Składa się z dwóch części: • Cité - warownego górnego miasta • Miasta dolnego (La Ville Basse) W ramach miasta górnego znajdują się 2 pasma murów, z bramami i barbakanami. Fortecę tworzą fortyfikacje podwójny pierścień wałów obronnych i 53 wieŜ. Umieszczono ją na liście światowego dziedzictwa UNESCO. Lourdes Lourdes – miasto i gmina w południowo-zachodniej Francji, u podnóŜa Pirenejów, nad rzeką Gave de Pau, w regionie Midi-Pyrénées. Największy we Francji i jeden z największych na świecie ośrodków kultu maryjnego i cel pielgrzymek, odwiedzany rocznie przez 6 mln osób z całego świata (w okresie marca do października). od 11 lutego 1858 r. przy jaskini Massabielle 14-letniej Bernadecie Soubirous objawiła się Matka BoŜa, przedstawiając się jej w miejscowym dialekcie: «Que soy era Immaculada councepciou» - «Jestem Niepokalane Poczęcie». W miejscu tym w roku 1874 wzniesiono statuę Madonny z Lourdes, potem neogotycką bazylikę. Sama Bernadette Soubirous wstąpiła w 1866 roku do klasztoru Nevers, a w 1933 została kanonizowana. r. Lourdes ma bardzo rozwiniętą infrastrukturę pielgrzymkowo-turystyczną (kilkadziesiąt tysięcy miejsc noclegowych). W mieście jest wiele zabytków, m.in. zamek z XIV wieku, dwupoziomowy kościół z drugiej połowy XIX wieku, neobizantyjski kościół RóŜańcowy z końca XIX wieku, podziemna bazylika Św. Piusa X. Zamek w Chambord Zamek w Chambord to największy z zamków w dolinie Loary. Został zbudowany między rokiem 1519 a 1547 nad rzeką Cosson, jednym z mniejszych dopływów Loary. LeŜy około 6 km od prawego brzegu Loary, 14 km na północny wschód od Blois, we Francji w miejscowości Chambord (Loiret-Cher). Architektura Zamek w Chambord stanowi jedno z największych dzieł architektury okresu renesansu, a jego sylwetka jest jedną z najlepiej rozpoznawalnych. Długość fasady głównej wynosi 128 m, zamek posiada 6 wielkich wieŜ, 440 komnat, 84 klatki schodowe (14 głównych i 70 pomniejszych), 365 kominków i 800 rzeźbionych kapiteli. Pierwotny projekt zamku był autorstwa włoskiego architekta Domenico da Cortony, lecz w ciągu prawie 30 lat budowy uległ on daleko idącym zmianom. Analizy wskazują równieŜ na wpływ Leonarda da Vinci, który zatrudniony był przez pewien czas na dworze Franciszka I w charakterze architekta, lecz zmarł w parę miesięcy po rozpoczęciu budowy. Konstrukcją zamek przypomina średniowieczną twierdzę – zbudowany jest na planie prostokąta, w rogach którego stoją wieŜe o średnicy 20 m kaŜda i otoczony jest fosą. Głównym akcentem konstrukcyjnym jest budynek centralny na planie kwadratu zwany donŜonem (mimo iŜ nigdy nie miał pełnić funkcji obronnej), w rogach którego równieŜ znajdują się wieŜe. Cztery wieŜe fasady zwieńczone są spadzistymi dachami z kampanilami. We wschodnim skrzydle zamku znajdowały się królewskie apartamenty Franciszka I. W skrzydle zachodnim Jules Hardouin-Mansart zbudował za panowania Ludwika XIV kaplicę. Historia W roku 1392 hrabiowie Blois odsprzedali rozległe, pokryte lasem ziemie Chambord rodowi d’Orleans. Kiedy w roku 1498 ksiąŜę orleański objął jako Ludwik XII tron Francji, ziemie te stały się własnością korony francuskiej. W 1516 roku Franciszek I powrócił z Włoch wraz z Leonardem da Vinci, pragnąc wznieść wielką budowlę w stylu włoskiego renesansu. W 1519 roku wybrano Chambord na plac budowy rezydencji myśliwskiej, mającej przypominać zamek obronny. Usytuowano ją na miejscu dawnej warowni, która została wyburzona. Od 1526 roku ponad 1800 robotników i rzemieślników pracowało przy rozrastającej się na coraz szerszą skalę budowie, którą zakończono w 1547 r. po śmierci króla. Franciszek spędził w Chambord niewiele czasu, przewaŜnie na polowaniach. W 1539 r. gościł w zamku swego głównego adwersarza cesarza Karola V - chwaląc się przed nim tym symbolem potęgi i bogactwa. W 1639 r. Ludwik XIII przekazał Chambord swemu bratu księciu Gastonowi Orleańskiemu. Ludwik XIV na nowo rozpoczął przebudowę w 1684 r., zlecając przykrycie dachem kaplicy oraz połączenie amfiladą apartamentów północnego przedsionka na pierwszym piętrze (miała tam być jego siedziba). Architektura wnętrz w tej części przypomina strukturą pałac w Wersalu. 14 października 1670 trupa Moliera wystawiła w Chambord przed Ludwikiem XIV sztukę Mieszczanin szlachcicem. ParyŜ ParyŜ – stolica i największa aglomeracja Francji, połoŜona w centrum Basenu Paryskiego, nad Sekwaną (La Seine). Miasto stanowi centrum polityczne, ekonomiczne i kulturalne kraju. Znajdują się tu liczne zabytki i atrakcje turystyczne, co powoduje, Ŝe ParyŜ jest co roku odwiedzany przez ok. 30 milionów turystów. Miasto ma układ koncentryczny z rozchodzącymi się gwiaździście bulwarami. Jego oś stanowi wcięta dolina Sekwany, która dzieli ParyŜ na dwie części: prawobrzeŜną (północną) Rive Droite oraz lewobrzeŜną (południową) Rive Gauche. Historia Historyczne jądro ParyŜa stanowi wyspa Île de la Cité na Sekwanie, na której połoŜony jest m.in. Palais de Justice oraz katedra Notre-Dame de Paris. Jest ona połączona z mniejszą wyspą Île Saint-Louis, gdzie znaleźć moŜna XVII i XVIII-wieczne kamienice. ParyŜ był pierwotnie osadą celtycką, głównym ośrodkiem plemienia Paryzjów (łac. Parisii), którzy zasiedlili Île de la Cité w III wieku p.n.e. W 52 r. p.n.e. przybyli tu Rzymianie. Miasto znane było wówczas pod nazwą Lutetia Parisiorum, gdzie Lutetia oznacza podmokłe miejsce. Niedługo później miasto zaczęło się rozwijać na lewym brzegu Sekwany (dzisiejsza Dzielnica Łacińska). Powoli coraz częściej uŜywano jedynie nazwy Paris i tak zostało do dzisiaj. Przez cały okres staroŜytności ParyŜ był mało znaczącą osadą i pozostawał w cieniu takich miast jak Lyon czy Bordeaux. Rozwój miasta datuje się od XIII-XIV wieku. W XI wieku miasto zostało rozbudowane silnie na prawym brzegu. W XII i XIII wieku, a zwłaszcza za rządów Filipa II miasto przeŜywało gwałtowny rozwój. Powstała pierwsza forteca Luwru oraz waŜniejsze paryskie kościoły, w tym katedra Notre Dame. Kilka szkół na lewym brzegu zostało połączonych - tak powstał znany paryski uniwersytet Sorbona. Miasto przeŜywało okres rozwoju jako ośrodek handlu oraz centrum naukowe, co zostało przerwane przez epidemię Czarnej Śmierci. Pod wpływem tej epidemii król Ludwik XIV przeniósł rezydencję królewską z ParyŜa do pobliskiego Wersalu. 14 lipca 1789 wybuchła rewolucja francuska, którą zapoczątkowało zdobycie paryskiego więzienia Bastylii. Pod koniec XIX wieku ParyŜ przeŜywał okres rozkwitu zwany Belle époque. Wówczas to powstał symbol miasta wieŜa Eiffla (1889). Atrakcje turystyczne ParyŜa Miasto w światowej kulturze zajmuje miejsce szczególne, nie tylko ze względu na to, Ŝe jest stolicą Francji i jednym z największych miast Europy i świata. To tu działają najbardziej znane domy mody, przybywają malarze i poeci. Wiele dzieł sztuki nawiązuje w swoim tytule czy treści właśnie do ParyŜa. NaleŜą tu choćby wielkie dzieła literatury jak Katedra Marii Panny w ParyŜu Victora Hugo, Dama kameliowa Aleksandra Dumasa syna, Sceny z Ŝycia cyganerii Henry Murgera. W muzyce 31 Symfonia D-dur Wolfganga Amadeusza Mozarta, to po prostu Symfonia paryska, w ParyŜu równieŜ toczy się akcja takich oper jak: La Traviata (Giuseppe Verdi), Cyganeria (Giacomo Puccini) czy Adriana Lecouvreur (Francesco Cilea), a jednym z najbardziej znanych operetkowych tytułów jest śycie paryskie Jacquesa Offenbacha. RównieŜ dla twórczości polskiej ParyŜ zajmuje miejsce szczególne, zwłaszcza dla twórczości w XIX wieku. To tu swoje dzieła tworzył Fryderyk Chopin, a Adam Mickiewicz bezpośrednio do "paryskiego bruku" odnosi się w epilogu Pana Tadeusza.