Na kim wzorował się Adolf Hitler?

Na kim wzorował się Adolf Hitler?
Twórcą ariozofii (teorii o wyższości rasy aryjskiej względem semickiej) był austriacki ksiądz
katolicki Adolf Josef Lanz (później przyjął sobie szlacheckie imię Jörg Lanz von Liebenfels). W
1905 roku wydał on publikację pt. „Teozoologia, albo wiedza o dewiacji małpiosodomickiej i
boskim elektronie”. Jego teoria była inspirowana odkryciami w dziedzinie ewolucjonizmu
(odkrycie szczątków homo erectus) oraz fizyki (promieniotwórczość, którą charakteryzować
miało się także ludzkie ciało emitujące tajemnicze promienie N). Ksiądz wysunął teorię o
pierwotnym posiadaniu przez aryjczyków zdolności jasnowidzenia i telepatii (za co odpowiadały
promienie N), którą utracili wskutek zanieczyszczenia swojej rasy przez element semicki (czyli
poprzez krzyżowanie się z niższymi rasami, czego ślady Lanz znalazł w opisach biblijnych). W
jego ujęciu, Jezus był bojownikiem o czystość rasową i został zamordowany przez żydówpodludzi. Ówczesnym celem aryjczyków (za których wziął niesłusznie ludy germańskie) było
więc oczyszczenie rasy. Wkrótce okazało się, że tajemnicze promienie N rzekomo
odpowiedzialne za zdolności paranormalne - nie istnieją.
Lanz niezrażony tym, zakłada wkrótce swój własny zakon, którego symbolem była swastyka
otoczona przez lilie. W jego mniemaniu symbol ten był przerobionym krzyżem templariuszy.
Nowy zakon nie został ekskomunikowany przez papieża ani w żaden sposób potępiony.
W czerwcu 1920 roku w Poznaniu, Mieczysław Noskowicz zakłada narodowo-katolicką
organizację „Antyżydowska Liga Obrony Ojczyzny i Wiary”. Logo organizacji składało się
ze swastyki, na tle której widniał orzeł w koronie. Warto zauważyć, że w tym czasie sam Hitler
jeszcze nie używał tego symbolu (dopiero w 1925 roku wydaje „Mein Kampf”, w której pisze:
„W swastyce widzimy misję walki o zwycięstwo człowieka aryjskiego oraz, tym samym, triumf
idei pracy twórczej, która zawsze była i będzie antysemicka”).
Polska organizacja uhonorowała swoim dyplomem generała Józefa Hallera „za pełną
poświęcenia uczciwą służbę Ojczyźnie i obronę Jej przed zalewem żydowskim”. Dyplom zdaje
się być zasłużony zważywszy na fakt znęcania się Hallera nad żydami i poniżanie ich poprzez
obcinanie bród w latach 1918-1919.
Do organizacji należeli także księża katoliccy, m.in. ksiądz profesor Czesław Oraczewski.