Nr 7 (87) Rok XIV, XI 2004

BIULETYN
Nr 7 (87) Rok XIV
Naczelnej Rady Lekarskiej
REDAKTOR
DOKUMENTY NRL I PREZYDIUM
NACZELNY:
Posiedzenie NRL
– 17 września 2004 r.
Na podstawie art. 35 ust. 1ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich
(Dz.U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496, z
1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383,
z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885)
uchwala się, co następuje:
§ 1.
Postanawia się zorganizować uroczyste obchody 15-lecia reaktywowania działalności izb lekarskich w dniu 7 stycznia 2005 r. w Krakowie.
§ 2.
Organizację obchodów, o których mowa w § 1, powierzyć Okręgowej Izbie Lekarskiej w Krakowie.
§ 3.
Na organizację obchodów, o których mowa w § 1, przeznaczyć nie więcej niż
250.000 zł.
§ 4.
Zobowiązuje się Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej do sprawowania nadzoru
merytorycznego i finansowego nad zorganizowaniem oraz przebiegiem obchodów.
§ 5.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Uchwała nr 89/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie regulaminu przyznawania lekarzom i
lekarzom dentystom, pochodzenia polskiego, stypendiów oraz udzielania innej pomocy
finansowej w celu doskonalenia zawodowego
Na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 8 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996 r. Nr 106, poz. 496,
z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr 126, poz. 1383, z
2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92, poz. 885) uchwala się, co następuje:
§ 1.
Ustala się Regulamin przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom, polskiego pochodzenia, stypendiów oraz udzielenia innej pomocy finansowej w celu doskonalenia zawodowego – stanowiący załącznik do uchwały.
§ 2.
Stypendium wypłaca się z funduszu przyznanego przez Naczelną Radę Lekarską
na działalność Ośrodka Współpracy z Polonią Medyczną.
.
NIL – www.nil.org.pl
§ 3.
Kierownik Ośrodka Współpracy z Polonią Medyczną przedstawia raz w roku Naczelnej Radzie Lekarskiej sprawozdanie z działalności Ośrodka w zakresie udzielania pomocy stypendialnej.
§ 4.
Stypendia przyznane przed dniem wejścia w życie Regulaminu są realizowane według dotychczasowych zasad.
§ 5.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Uchwała nr 88/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie obchodów 15-lecia reaktywowania
działalności izb lekarskich
Mariusz Malicki
KRZYSZTOF MAKUCH
ZNAJDUJĄ SIĘ NA STRONIE INTERNETOWEJ
Warszawa, XI 2004
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Załącznik do uchwały Nr 89/04/IV NRL
z dnia 17 września 2004 r.
Regulamin
przyznawania lekarzom i lekarzom dentystom, pochodzenia
polskiego, stypendiów oraz udzielania innej pomocy finansowej
w celu doskonalenia zawodowego
§ 1.
1. Stypendium przyznaje się lekarzom i lekarzom dentystom, pochodzenia polskiego, mieszkającym stale poza granicami Polski, zakwalifikowanym przez Ośrodek
Współpracy z Polonią Medyczną, zwany dalej „Ośrodkiem”, do odbycia w Polsce
stażu dokształcającego lub do udziału w kursie dokształcającym.
2. Stypendium, o którym mowa w ust. 1, może być przyznawane na okres nie
dłuższy niż 2 miesiące; stypendium może otrzymać lekarz (lekarz dentysta), który
nie ukończył 60 roku życia.
3. Stypendium, o którym mowa w ust. 1, nie może być przyznane częściej niż
raz na 3 lata.
§ 2.
1. Stypendium przyznaje Rada Ośrodka.
2. W celu uzyskania stypendium zainteresowany lekarz (lekarz dentysta), obowiązany jest przedłożyć następujące dokumenty:
1) wniosek stanowiący załącznik do niniejszego regulaminu,
2) oryginał dyplomu lekarza (lekarza dentysty), lub jego uwierzytelnioną kopię, a
w razie gdy wymagają tego przepisy – także dowód nostryfikacji dyplomu,
3) zaświadczenie o odbyciu stażu podyplomowego, o ile jest wymagany w państwie, z którego lekarz (lekarz dentysta) przybywa,
4) oryginał dokumentu uprawniającego do wykonywania zawodu lekarza (lekarza
dentysty) lub jego uwierzytelnioną kopię,
5) zaświadczenie o przebiegu pacy zawodowej oraz uzyskanych kwalifikacjach,
6) świadectwo o stanie zdrowia,
7) rekomendację właściwego dla miejsca zamieszkania lekarza (lekarza dentysty)
stowarzyszenia Polaków – najlepiej medycznego.
3. Lekarz (lekarz dentysta) odbywający staż dokształcający, nie jest uprawniony
do udzielania świadczeń zdrowotnych i nie musi posiadać prawa wykonywania zawodu lekarza (lekarza dentysty) w Polsce.
4. Lekarz (lekarz dentysta), któremu przyznano stypendium, obowiązany jest przed
przyjazdem do Polski ubezpieczyć się od nagłego wypadku i zachorowania
5. Lekarz (lekarz dentysta) nie posiadający dowodu ubezpieczenia nie otrzyma
stypendium.
§ 3.
1. Lekarz (lekarz dentysta), któremu przyznano stypendium w celu odbycia stażu
dokształcającego może ponadto otrzymać:
1) zwrot kosztów przejazdu środkami transportu, z wyjątkiem transportu lotniczego, z miejsca zamieszkania do miejsca odbywania stażu i z powrotem – na podstawie przedstawionych biletów,
2) środki finansowe na pokrycie kosztów zakwaterowania w okresie odbywania
stażu w wysokości nie przekraczającej stawki za pobyt prywatny w pokojach gościnnych Naczelnej Izby Lekarskiej,
3) zwrot kosztów zakupu fachowej literatury i innych pomocy w wysokości do
150 zł, po przedstawieniu rachunków.
2. Lekarz (lekarz dentysta), któremu przyznano stypendium w celu udziału w kursie dokształcającym może ponadto otrzymać środki finansowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1-3
oraz w razie konieczności wniesienia opłaty kursowej – kwotę do 1500 zł na opłatę.
3. O przyznaniu dodatkowych środków finansowych, o których mowa w ust. 1-2,
decyduje 3-osobowa komisja, w skład której wchodzi kierownik Ośrodka i 2 członków Rady Ośrodka przez nią wybranych.
4. Wniosek w sprawie zwrotu kosztów zakupu literatury fachowej i innych pomocy
nie może być złożony później niż w terminie 3 dni od zakończenia stażu lub kursu.
strona 1 Biuletyn 7/2004
§4
Pomoc finansowa przyznana lekarzowi (lekarzowi dentyście) w celu udziału w
zjeździe naukowym obejmuje:
1) opłatę zjazdową w kwocie nie przekraczającej 500 zł,
2) ryczałt na każdy dzień obrad zjazdu odpowiadający diecie przysługującej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży
służbowej na obszarze kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1990).
Załącznik nr 1 do uchwały Nr 90/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 17 września 2004 r.
§ 5.
Czynności, związane z uzyskaniem zgody właściwego zakładu opieki zdrowotnej na
odbycie stażu lub kursu dokształcającego oraz rezerwację zakwaterowania, o ile lekarz
(lekarz dentysta) nie korzysta z zakwaterowania w pokojach gościnnych Naczelnej Izby
Lekarskiej, dokonuje Ośrodek.
§ 6.
Po zakończeniu stażu, kursu oraz zjazdu lekarz (lekarz dentysta) w terminie miesiąca od zakończenia składa kierownikowi Ośrodka odpowiednio pisemne sprawozdanie z przebiegu stażu, potwierdzone przez kierownika stażu, kopię zaświadczenia
o odbyciu kursu lub o pobycie na zjeździe.
Pieczęć okręgowej izby lekarskiej
Załącznik do regulaminu znajduje się na stronie internetowej NIL
(http://www.nil.org.pl/xml/nil/wladze/str_rl/prawo/uc_k4?rok=2004).
Załącznik nr 6a do uchwały Nr 80/IV/04
Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 23 kwietnia 2004 r.
WZÓR ZAŚWIADCZENIA STWIERDZAJĄCEGO
POSIADANIE PRZEZ LEKARZA TYTUŁU SPECJALISTY
W DZIEDZINIE MEDYCYNY RODZINNEJ
.........................., dnia.............................
ZAŚWIADCZENIE Nr ...
Okręgowa Rada Lekarska w .......................................................................................
zaświadcza, że Pan(i) lekarz .....................................................................................,
ur. ............................................... w ..........................................................................,
posiada tytuł specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej, potwierdzony
..........................................................................., wydanym w dniu..............................
przez ........................................................................................... .
Powyższy tytuł został uzyskany w wyniku ukończenia kształcenia zgodnego z
wymaganiami określonymi w art. 31 Dyrektywy Rady 93/16/EWG.
Wyżej wymieniony dokument jest traktowany jako równoważny z dyplomem
uzyskania tytułu specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej, notyfikowanym przez
Rzeczpospolitą Polską zgodnie z art. 41 Dyrektywy Rady 93/16/EWG.
podpisy
Uchwała nr 90/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
zmieniająca uchwałę w sprawie zaświadczeń
stwierdzających formalne kwalifikacje lekarzy
i lekarzy dentystów, zaświadczeń stwierdzających
kwalifikacje w zakresie specjalności lekarskich
i lekarsko-dentystycznych oraz zaświadczeń
dotyczących postawy etycznej
Na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 2 i 3 w zw. z art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja
1989 r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996
r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001 r. Nr
126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004 r. Nr 92,
poz. 885) uchwala się, co następuje:
§ 1.
W uchwale Nr 80/04/IV Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 23 kwietnia 2004 r. w
sprawie zaświadczeń stwierdzających formalne kwalifikacje lekarzy i lekarzy dentystów,
zaświadczeń stwierdzających kwalifikacje w zakresie specjalności lekarskich i lekarskodentystycznych oraz zaświadczeń dotyczących postawy etycznej, zmienionej uchwałą
Nr 86/04/IV z dnia 18 czerwca 2004 r., wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 1 po pkt 6 kropkę zastępuje się przecinkiem i dodaje się pkt 7 w brzmieniu:
„7) zaświadczenie stwierdzające posiadanie przez lekarza tytułu specjalisty w dziedzinie medycyny rodzinnej stanowiące załącznik nr 6a do uchwały.”;
2) w § 6a:
a) w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) uzyskaniu informacji od okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej
lub Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej – w zależności od tego,
który organ jest właściwy do prowadzenia postępowania w I instancji, okręgowego
sądu lekarskiego lub Naczelnego Sądu Lekarskiego – w zależności od tego, który
organ jest właściwy do orzekania jako I instancja, oraz z rejestru ukaranych lekarzy prowadzonego przez Naczelną Radę Lekarską,”;
b) ust. 2 i 3 otrzymują brzmienie:
„2.Wzory wystąpień do okręgowego rzecznika odpowiedzialności zawodowej, Naczelnego Rzecznika Odpowiedzialności Zawodowej, okręgowego sądu lekarskiego, Naczelnego Sądu Lekarskiego i do rejestru ukaranych lekarzy określa załącznik nr 10 do uchwały.
3. Okręgowa rada lekarska kieruje wystąpienie, o którym mowa w ust. 2, bezpośrednio do organu właściwego lub do rejestru ukaranych lekarzy.”.
3) w załącznikach do uchwały:
a) po załączniku nr 6 do uchwały dodaje się załącznik nr 6a do uchwały, w brzmieniu określonym w załączniku nr 1 do niniejszej uchwały,
b) załącznik nr 7 do uchwały otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 2
do niniejszej uchwały,
c) załącznik nr 10 do uchwały otrzymuje brzmienie określone w załączniku nr 3
do niniejszej uchwały.
§ 2.
Prezes Naczelnej Rady Lekarskiej ogłosi na stronach internetowych Naczelnej
Izby Lekarskiej jednolity tekst uchwały, o której mowa w § 1, do dnia 18 października 2004 r.
§ 3.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
okrągła pieczęć okręgowej izby lekarskiej
Załącznik nr 2 do uchwały znajduje się na stronie internetowej NIL
(http://www.nil.org.pl).
Załącznik nr 3 do uchwały Nr 90/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 17 września 2004 r.
Załącznik nr 10 do uchwały Nr 80/IV/04
Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 23 kwietnia 2004 r.
WZÓR WYSTĄPIENIA DO OKRĘGOWEGO RZECZNIKA
ODPOWIEDZIALNOŚCI ZAWODOWEJ/NACZELNEGO RZECZNIKA
ODPOWIEDZIALNOŚCI ZAWODOWEJ
W związku z wnioskiem o wydanie zaświadczenia dotyczącego postawy etycznej,
złożonym przez lekarza/lekarza dentystę* ...................................................................,
członka Okręgowej Izby Lekarskiej w ............................................, numer ewidencyjny
PESEL/data urodzenia (w razie braku numeru ewidencyjnego PESEL)*, numer prawa
wykonywania zawodu .............................................., Okręgowa Rada Lekarska
w ..........................................., zwraca się z zapytaniem, czy przeciwko wyżej
wymienionemu lekarzowi/lekarzowi dentyście* toczy się postępowanie wyjaśniające
na skutek sporządzenia postanowienia o przedstawieniu zarzutów.
* niewłaściwe skreślić
WZÓR WYSTĄPIENIA DO OKRĘGOWEGO SĄDU
LEKARSKIEGO/NACZELNEGO SĄDU LEKARSKIEGO
W związku z wnioskiem o wydanie zaświadczenia dotyczącego postawy etycznej,
złożonym przez lekarza/lekarza dentystę* ......................................................, członka
Okręgowej Izby Lekarskiej w ....................................., numer ewidencyjny PESEL/data
urodzenia (w razie braku numeru ewidencyjnego PESEL)*................................,
numer prawa wykonywania zawodu ...................................., Okręgowa Rada Lekarska
w ....................................., zwraca się z zapytaniem, czy przeciwko wyżej wymienionemu
lekarzowi/lekarzowi dentyście* toczy się postępowanie w przedmiocie odpowiedzialności
zawodowej.
* niewłaściwe skreślić
WZÓR WYSTĄPIENIA DO REJESRTU UKARANYCH LEKARZY
PROWADZONEGO PRZEZ NACZELNĄ RADĘ LEKRARSKĄ
W związku z wnioskiem o wydanie zaświadczenia dotyczącego postawy etycznej,
złożonym przez lekarza/lekarza dentystę* .....................................................................,
członka Okręgowej Izby Lekarskiej w ............................................, numer rejestru
................................................., posiadającego prawo wykonywania zawodu
oznaczone numerem ....................................................., Okręgowa Rada Lekarska
w ..........................................., zwraca się z zapytaniem, czy wyżej wymieniony
lekarz/lekarz dentysta* figuruje w rejestrze ukaranych lekarzy prowadzonym przez
Naczelną Radę Lekarską.
* niewłaściwe skreślić
strona 2 Biuletyn 7/2004
.
Uchwała nr 91/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie komisji egzaminacyjnej,
przeprowadzającej egzamin z języka polskiego
dla felczerów cudzoziemców
Na podstawie art. 1 ust. 5 ustawy z dnia 20 lipca 1950 r. o zawodzie felczera (Dz.
U. 2004 Nr 53, poz. 531) oraz § 3 ust. 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia
28 czerwca 2004 r w sprawie zakresu znajomości języka polskiego koniecznego do
wykonywania zawodu felczera oraz trybu przeprowadzania i składania egzaminu z
języka polskiego (Dz. U. Nr 160, poz. 1675) uchwala się, co następuje:
§1
1. Powołuje się komisję egzaminacyjną przeprowadzającą egzaminy z języka polskiego dla felczerów cudzoziemców w składzie:
Maria Dura
– OIL Lublin
Małgorzata Kaczmarska-Banasiak – OIL Łódź
Małgorzata Klimza
– OIL Częstochowa
Maciej Michalik
– OIL Gdańsk
Włodzimierz Majewski
– OIL Katowice
Elżbieta Wyrowińska
– OIL Toruń
Konrad Pszczołowski
– OIL Warszawa
Romuald Krajewski
– OIL Warszawa
Lidia Kacprzak
– filologia polska
2. Komisja egzaminacyjna wybiera spośród swoich członków przewodniczącego i sekretarza.
3. Komisja egzaminacyjna przeprowadza egzamin w składzie sześcioosobowym,
wskazanym przez przewodniczącego komisji.
§2
1. Za przeprowadzenie egzaminu członek komisji egzaminacyjnej nie będący członkiem Komisji ds. Lekarzy Cudzoziemców NRL otrzymuje zryczałtowane wynagrodzenie w wysokości brutto 230,00 złotych oraz zwrot kosztów podróży w wysokości określonej w § 6 ust. 1 uchwały Nr 15/02/IV NRL z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie
zasad i trybu zwrotu kosztów podróży, diet podróżnych i innych świadczeń dla członków samorządu lekarskiego delegowanych na obszarze kraju do wykonywania czynności na rzecz organów Naczelnej Izby Lekarskiej oraz diet samorządowych.
2. Za przeprowadzenie egzaminu członkom komisji egzaminacyjnej, będącym
członkami Komisji ds. Lekarzy Cudzoziemców NRL przysługuje zryczałtowane
wynagrodzenie w wysokości brutto 100 zł oraz świadczenia wynikające z uchwały, o której mowa w ust. 1.
§3
1. Egzaminy z języka polskiego dla felczerów cudzoziemców odbywają się w terminach do przeprowadzenia egzaminów z języka polskiego dla lekarzy cudzoziemców
określonych, w drodze uchwały, przez Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej.
2. Listę felczerów dopuszczonych do egzaminu w terminach, o których mowa w
ust.1, określa, w drodze uchwały, Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej.
§4
Egzaminy odbywają się w siedzibie Naczelnej Izby Lekarskiej w Warszawie, ul.
Sobieskiego 110.
§5
Ustala się kryteria egzaminu, o którym mowa w § 1, stanowiące załącznik do
uchwały.
§6
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Załącznik do uchwały znajduje się na stronie internetowej NIL
(http://www.nil.org.pl)
Uchwała nr 92/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
zmieniająca uchwałę w sprawie szczegółowego
trybu postępowania w sprawach przyznawania
prawa wykonywania zawodu lekarza i lekarza
dentysty oraz prowadzenia rejestru lekarzy
Na podstawie art. 8 ust. 2 w zw. z art. 10 i 11 pkt 4 i 5 z dnia 5 grudnia 1996
r. o zawodach lekarza i lekarz dentysty (Dz. U. z 2002 r. Nr 21, poz. 204, Nr 76,
poz. 691, Nr 152, poz. 1266 i Nr 153, poz. 1271, z 2003 r. Nr 90, poz. 845 oraz z
2004 r. Nr 92, poz. 885) i art. 35 ust. 1 i art. 12 i 13 ustawy z dnia 17 maja 1989
r. o izbach lekarskich (Dz. U. Nr 30, poz. 158, z 1990 r. Nr 20, poz. 120, z 1996
r. Nr 106, poz. 496, z 1997 r. Nr 28, poz. 152, z 1998 r. Nr 106, poz. 668, z 2001
r. Nr 126, poz. 1383, z 2002 r. Nr 153, poz. 1271 i Nr 240, poz. 2052 oraz z 2004
r. Nr 92, poz. 885 i Nr 173, poz. 1808) oraz w związku z art. 56 ustawy z dnia 25
czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w ra-
.
zie choroby i macierzyństwa (Dz. U. Nr 60, poz. 636, Nr 110, poz. 1256, z 2000 r.
Nr 53, poz. 633, z 2001 r. Nr 99, poz. 1075 i Nr 154, poz. 1791 oraz z 2002 r. Nr
199, poz. 1673 i Nr 241, poz. 2074) i ustawą z dnia 29 sierpnia 1997 r. o ochronie
danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr 101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z
2004 r. Nr 25, poz. 912 i Nr 33, poz. 285) uchwala się, co następuje:
§ 1.
W uchwale Nr 104/97/II Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 28 września 1997 r. w
sprawie szczegółowego trybu postępowania w sprawach przyznawania prawa wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty oraz prowadzenia rejestru lekarzy (Biul.
NRL z 2004 r Nr 6/86 ) wprowadza się następujące zmiany:
1) w § 9a ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Lekarz, który zamierza równocześnie wykonywać zawód na obszarze innej
izby, której nie jest członkiem, obowiązany jest niezwłocznie powiadomić o tym
okręgową radę lekarską tej izby, a w przypadku zamiaru wykonywania indywidualnej praktyki lekarskiej lub indywidualnej specjalistycznej praktyki lekarskiej albo
udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach grupowej praktyki lekarskiej ponadto
uzyskać wpis do właściwego rejestru praktyk lekarskich.”;
2) w § 12 w ust. 1 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) nie podjął wykonywania zawodu przez okres 5 lat po ukończeniu stażu podyplomowego albo złożeniu państwowego egzaminu kończącego staż podyplomowy,”;
3) w § 13a:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Okręgowe rady lekarskie na czas nieokreślony tworzą okręgową ewidencję
lekarzy i lekarzy dentystów, zwaną dalej „ewidencją”, obejmującą zbiór dokumentów osobowych i dane lekarzy, posiadających prawo wykonywania zawodu uzyskane na podstawie przepisów obowiązujących przed dniem 27 września 1997 r., którzy nie spełnili wymogu określonego art. 63 ust. 2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.”;
b) w ust. 2 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„2. Ewidencja prowadzona jest w systemie ewidencyjno- informatycznym, zawierającym dokumenty i następujące dane dotyczące lekarza:”,
c) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Wpisanie na listę członków i do okręgowego rejestru lekarzy właściwej okręgowej izby lekarskiej i wydanie dokumentu „Prawo wykonywania zawodu lekarza”
lekarzowi, którego dane znajdują się w ewidencji, następuje na jego wniosek na
podstawie uchwały okręgowej rady lekarskiej tej izby.”,
d) ust. 3a skreśla się,
e) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Jeżeli lekarz nie złoży wniosku, o którym mowa w ust. 3, przeniesienie jego
danych do archiwum komputerowego i dokumentów osobowych do archiwum akt
osobowych, o których mowa w § 16, następuje w przypadku:
1) zrzeczenia się przez lekarza prawa wykonywania zawodu,
2) utraty obywatelstwa polskiego,
3) ubezwłasnowolnienia lekarza całkowitego lub częściowego,
4) upływu terminu ważności prawa wykonywania zawodu,
5) śmierci lekarza,
6) upływu terminu 100 lat od daty urodzenia lekarza.”;
4) w § 13 b w ust. 2 po lit. n dodaje się lit. o w brzmieniu:
„o) adres do korespondencji”;
5) w § 20:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Do Rejestru Lekarzy Rzeczypospolitej Polskiej stosuje się przepisy ustawy z
dnia 29 października 1997 r. o ochronie danych osobowych (Dz. U. z 2002 r. Nr
101, poz. 926 i Nr 153, poz. 1271 oraz z 2004 r. Nr 25, poz. 912 i Nr 33, poz. 285)
i rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 29 kwietnia 2004 r. w sprawie dokumentacji przetwarzania danych osobowych oraz warunków technicznych i organizacyjnych, jakim powinny odpowiadać urządzenia i systemy informatyczne służące do przetwarzania danych osobowych (Dz. U. Nr 100,
poz. 124).”,
b) ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Naczelna Rada Lekarska i okręgowe rady lekarskie wyznaczają osobę posiadającą odpowiednie kwalifikacje jako administratora bezpieczeństwa informacji w
rozumieniu przepisów, o których mowa w ust. 1.”,
c) ust. 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Okręgowe rady lekarskie i Naczelna Rada Lekarska wydadzą w terminie do
dnia 31 października 2004 r. instrukcje dotyczące:
1) prowadzenia ewidencji osób uprawnionych do przetwarzania danych,
2) zarządzenia systemem informatycznym obejmującym dane osobowe,
3) postępowania w sytuacji naruszenia danych osobowych - przewidziane w przepisach, o których mowa w ust. 1.”;
6) § 26 otrzymuje brzmienie:
„§ 26. Okręgowa rada lekarska przyznaje prawo wykonywania zawodu lekarza,
lekarza dentysty, lekarzowi, który do dnia 30 września 2004 r. ukończył staż podyplomowy, bez spełnienia przez lekarza wymogu, o którym mowa w art. 5 ust. 3 pkt
2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty.”;
7) w załączniku do uchwały Regulamin szczegółowego postępowania w sprawach
przyznawania prawa wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty, wpisywania
na listę członków okręgowej izby lekarskiej i wpisu do okręgowego rejestru lekarzy oraz prowadzenia rejestru lekarzy:
a) w § 1:
– pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) przyznawania ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarza lub ograniczonego prawa wykonywania zawodu lekarza dentysty, wpisywania na listę członków okręgowej izby lekarskiej oraz dokonywania wpisu do wpisu do okręgowego
rejestru lekarzy do części – rejestr okręgowej izby lekarskiej – lekarzy, którzy są
obowiązani do odbycia stażu podyplomowego,”,
– po pkt 17 dodaje się pkt 18 w brzmieniu:
„18) prowadzenie ewidencji lekarzy i lekarzy dentystów”,
b) w § 2:
– pkt 4 otrzymuje brzmienie:
„4) „członek izby” – lekarza wpisanego na listę członków okręgowej izby lekarskiej i do okręgowego rejestru lekarzy na podstawie:
strona 3 Biuletyn 7/2004
a) przyznanego prawa wykonywania zawodu lub ograniczonego prawa wykonywania zawodu,
b) wniosku lekarza o wpis do okręgowego rejestru lekarzy i wydania nowego prawa, uprawniającego do wykonywania zawodu zgodnie z wymogiem określonym w
art. 63 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
c) wniosku lekarza o wpisanie na listę członków okręgowej izby lekarskiej i wpis
do okręgowego rejestru lekarzy oraz wydanie nowego prawa, uprawniającego do
wykonywania zawodu, posiadającego prawo wykonywania zawodu uzyskane na
podstawie przepisów obowiązujących przed 27 września 1997 r., który do dnia 31
grudnia 2002 r. nie spełnił wymogu określonego w art. 63 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,”,
– pkt 20 otrzymuje brzmienie:
„20) „nowe prawo” - dokumenty: „Prawo wykonywania zawodu lekarza” lub „Prawo wykonywania zawodu lekarza stomatologa/dentysty” określone w art. 6 ust. 3
ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zgodnie ze wzorem określonym w
rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, Ograniczone prawo
wykonywania zawodu lekarza dentysty (Dz. U. Nr 182, poz. 1785),”,
– pkt 22 otrzymuje brzmienie:
„22) „ograniczone prawo” - dokumenty: „Ograniczone prawo wykonywania zawodu
lekarza” lub „Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty”, określone w art. 6 ust. 3 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, zgodnie ze wzorem
określonym w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 16 czerwca 2003 r. w sprawie wzoru dokumentów: Prawo wykonywania zawodu lekarza, Prawo wykonywania
zawodu lekarza dentysty, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza, Ograniczone prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty (Dz. U. Nr 182, poz. 1785),”,
c) w § 12:
– w ust. 1 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„1. Postępowanie w sprawie wpisu do okręgowego rejestru lekarzy lekarza, dotychczas wpisanego na listę członków izby, którego dane są w ewidencji i wydania nowego prawa.”,
– w ust. 2 pkt 1 otrzymuje brzmienie:
„1) Postępowanie dotyczy lekarza posiadającego prawo wykonywania zawodu na
obszarze Rzeczypospolitej Polskiej uzyskane na podstawie przepisów obowiązujących przed wejściem w życie ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, który nie wykonywał zawodu na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 1 stycznia
1990 r. i zgodnie z art. 122 ust. 1 pkt 2 ustawy o izbach lekarskich nie został wpisany na listę członków właściwej okręgowej izby lekarskiej, którego dane znajdują
się w ewidencji lub w ewidencji innej okręgowej izby lekarskiej albo nie znajdują
się w ewidencji żadnej okręgowej izby lekarskiej.”,
– pkt 1a otrzymuje brzmienie:
„1a) Lekarz, o którym mowa w pkt 1, który zamierza podjąć wykonywanie zawodu na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej lub uzyskać nowe prawo, powinien zgłosić się do właściwej terytorialnie izby i złożyć Wniosek W-6 wraz z niezbędnymi dokumentami.
Wykaz wymaganych dokumentów wymieniony jest w załączniku nr 1 do regulaminu.”,
d) w § 21 w ust. 2 w pkt 2 lit. b otrzymuje brzmienie:
„b) na podstawie zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony – przyrzeczenie
właściwego wojewody wydania zezwolenia na wykonywanie pracy przez cudzoziemca na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej lub zezwolenie na wykonywanie pracy przez cudzoziemca na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej określone w § 2 ust.
1 i 2 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 19 grudnia 2001 r.
w sprawie szczegółowych zasad i trybu wydawania przyrzeczeń i zezwoleń na pracę cudzoziemców (Dz. U. Nr 153, poz. 1766, z późn. zm. ) ,”,
e) w § 24 w ust. 4 zdanie wstępne otrzymuje brzmienie:
„4. Zarządzenie przewodniczącego, o którym mowa w ust. 1a, orzeczenie sądu lekarskiego, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, jest podstawą do:”,
f) w § 25 w ust. 1 pkt 2 otrzymuje brzmienie:
„2) członków izby z mocy ustawy o izbach lekarskich lub nie będących członkami izby, których dane osobowe są zamieszczone w rejestrach lekarzy/lekarzy stomatologów przekazanych przez urzędy wojewódzkie po dniu 1 stycznia 1990 r., które
zostały wpisane lub nie zostały wpisane do rejestru okręgowego zgodnie z uchwałą Nr 99/93/I Naczelnej Rady Lekarskiej,”.
§ 2.
Uchwała wchodzi w życie z dniem podjęcia.
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko nr 63/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie przepisów
o swobodzie działalności gospodarczej
Naczelna Rada Lekarska w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 2 lipca
2004 roku – o swobodzie działalności gospodarczej oraz ustawy z dnia 2 lipca 2004
roku – Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie działalności gospodarczej wyraża negatywne stanowisko wobec ww. ustaw w części dotyczącej kwestii kształcenia podyplomowego lekarzy oraz rejestracji praktyk lekarskich i wnosi o ich pilną nowelizację, ponieważ regulacje dotyczące rejestru regulowanego praktyk lekarskich są niemożliwe do zrealizowania.
Zdaniem Naczelnej Rady Lekarskiej specyfika wykonywania zawodu lekarza i lekarza dentysty wymaga odrębnego potraktowania. Kwalifikacje lekarza oraz warunki, w jakich udziela on świadczeń zdrowotnych mają bezpośredni wpływ na bezpieczeństwo zdrowotne pacjenta. Społeczeństwo musi mieć pewność, że państwo gwarantuje sprawowanie nadzoru nad wykonywaniem zawodu lekarza w indywidualnej praktyce lekarskiej. Taką gwarancję stanowi możliwość bieżącego nadzoru, ale
również wstępna ocena spełnienia warunków określonych w odpowiednich przepisach przed rozpoczęciem działalności.
Specyfika udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach praktyk lekarskich wymaga regulacji analogicznej jak w ustawie z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki
zdrowotnej (Dz.U. Nr 63, poz. 315 z późn. zm.). Uzasadnia to odejście od koncepcji traktowania praktyk lekarskich jako działalności regulowanej, a w konsekwencji
skreślenie art. 49a ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Należy przyjąć rozwiązanie legislacyjne, iż prowadzenie praktyki lekarskiej wymaga uzyskania zezwolenia w rozumieniu art. 75 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej.
Nie burzy to, wbrew pozorom, przyjętego w ustawie o swobodzie działalności gospodarczej, jednolitego trybu rejestracji, bez względu na rodzaj działalności, bowiem
możliwe jest przekazywanie przez izby lekarskie do ewidencji działalności gospodarczej odpowiednich danych.
By taka gwarancja zaistniała konieczna jest zmiana w zakresie sposobu rejestrowania praktyk lekarskich. Pierwszym organem rejestrującym powinna być izba lekarska. Zapewni to po pierwsze sprawdzenie warunków, w jakich lekarz będzie praktykę wykonywał, a po drugie uniemożliwi pomijanie rejestracji w izbie lekarskiej i
poprzestanie na ewidencji działalności gospodarczej.
Analogiczna konstrukcja prawna winna być także zastosowana w zakresie prowadzenia kształcenia podyplomowego lekarzy. Podmioty prowadzące to kształcenie muszą dawać szczególnie wysokie gwarancje właściwego poziomu kształcenia.
Ogólne sformułowania art. 19 i 19a – ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty w brzmieniu nadanym ustawą – Przepisy wprowadzające ustawę o swobodzie
działalności gospodarczej takich gwarancji nie dają.
Zakwestionować należy przede wszystkim objęcie ustawą o działalności gospodarczej kształcenia podyplomowego lekarzy i lekarzy dentystów. Problematyka ta
powinna być uregulowana w ustawach określających warunki prowadzenia kształcenia. Określone w przepisach tych ustaw wymogi jakie muszą spełnić podmioty prowadzące kształcenie swoim zakresem i szczegółowością stwarzają znacznie
większy zakres gwarancji jakości kształcenia, niż wynika to z przepisów ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej. Dodatkowym aspektem jest pominięcie w
przepisach nowelizowanej ustawy wymogów dotyczących międzynarodowych kryteriów akredytacji doskonalenia zawodowego lekarzy, jakie ustaliła np. Europejska Unia Lekarzy Specjalistów (UEMS), której Naczelna Izba Lekarska jest członkiem. Ograniczenie tych wymogów w przepisach wprowadzających ustawę o swobodzie działalności gospodarczej nie stwarza wystarczającego zabezpieczenia właściwego poziomu kształcenia – co jest sprzeczne z interesem publicznym w rozumieniu bezpieczeństwa zdrowotnego obywateli. Poza tym regulacja przyjęta w
nowelizacji ustawy o zawodzie lekarza pomija podmioty prowadzące kształcenie
podyplomowe lekarzy, które nie są przedsiębiorcami w rozumieniu art. 2 ustawy
o swobodzie działalności gospodarczej. Część kształcenia podyplomowego lekarzy jest organizowana przez podmioty, których działalność nie jest działalnością
zarobkową, ani która nie jest wykonywana w sposób ciągły. Tym samym organizatorzy tych szkoleń nie są objęci jakimkolwiek nadzorem merytorycznym i stanowi to ewidentną lukę w przepisach.
Z tych względów, zdaniem Naczelnej Rady Lekarskiej, zasadne jest by samorząd lekarski był organem uprawnionym do prowadzenia akredytacji podmiotów prowadzących kształcenie podyplomowe lekarzy i na podstawie przepisów ustawy wydawał właściwe certyfikaty, prowadząc jednocześnie ewidencję tych podmiotów.
Analizując szczegółowe zapisy omawianych ustaw należy wskazać na treści, które uniemożliwią, a co najmniej utrudnią realizację ustawowych obowiązków nałożonych na samorząd lekarski. I tak:
1) W zakresie art. 49a-55 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty:
a) zachowanie przewidzianego w art. 50b w zw. z art. 52a ustawy 7-dniowego terminu, przy nałożonym art. 67 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej obowiązku sprawdzenia warunków nie będzie możliwe. Na całe postępowanie rada ma
jedynie 7 dni. Biorąc pod uwagę zasady działania okręgowej rady lekarskiej, która
jest organem samorządu zawodowego i składa się z lekarzy pełniących swe funkcje
społecznie oraz stanowi reprezentację lekarzy z odległych od siedzib izb lekarskich
miejscowości – w praktyce czyni to niemożliwym realizację wskazanego obowiązku w zakreślonym terminie,
b) art. 50 ust. 5 pkt 1 ustawy stanowi, że do rejestru praktyk wpisuje się między
innymi firmę przedsiębiorcy. Zgodnie z art. 43.4 Kodeksu cywilnego – Firmą osoby fizycznej jest jej imię i nazwisko. Nie wyklucza to włączenia do firmy pseudonimu lub określeń wskazujących na przedmiot działalności przedsiębiorcy, miejsca jej
prowadzenia oraz innych określeń dowolnie obranych , a w odniesieniu do praktyki
lekarskiej nazwą firmy może być jedynie imię i nazwisko lekarza.
2) W zakresie pozostałych artykułów ustawy – Przepisy wprowadzające ustawę o
swobodzie działalności gospodarczej:
a) przewidziany w art. 67 obowiązek uzupełnienia wpisu do ewidencji przez lekarzy mających zarejestrowaną w izbie lekarskiej praktykę – powinien być nieodpłatny, bowiem podejmowane co kilka lat zmiany nie powinny obciążać przedsiębiorcy,
b) niezbędne jest pilne wydanie przez Ministra Zdrowia rozporządzenia dot.
m. in. wzoru zaświadczenia o wpisie do rejestru praktyk lekarskich w brzmieniu umożliwiającym uznanie, iż dotychczas wydane zaświadczenia nie muszą być
powtarzane. Biorąc pod uwagę liczbę zarejestrowanych praktyk, tj. ok. 70 tys.,
uniknięcie wydawania zaświadczeń na podstawie art. 73 ust. 8 ustawy – Przepisy wprowadzające, będzie miało ogromny wymiar finansowy i organizacyjny dla
izb lekarskich.
Mając powyższe na względzie Naczelna Rada Lekarska wnosi o nowelizację omawianych przepisów i deklaruje pomoc przy precyzowaniu zapisów.
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
strona 4 Biuletyn 7/2004
Konstanty Radziwiłł
prezes
.
Stanowisko nr 64/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie praw nabytych do wykonywania
tzw. ogólnej praktyki medycznej
w ramach systemu zabezpieczenia społecznego
Zgodnie z przepisami tytułu IV Dyrektywy Rady 93/16/EWG z dnia 5 kwietnia 1993
r. mającej na celu ułatwienie swobodnego przepływu lekarzy i wzajemnego uznawania
ich dyplomów, świadectw i innych dokumentów potwierdzających posiadanie kwalifikacji tzw. ogólna praktyka medyczna w ramach systemu zabezpieczenia społecznego
(w Polsce – w ramach systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego) ma być
wykonywana przez lekarzy, którzy odbyli kształcenie określone w art. 30 ww. Dyrektywy. W odniesieniu do Polski, jako odpowiadająca temu kształceniu, została wskazana specjalizacja w dziedzinie medycyny rodzinnej. Przepisy Dyrektywy dają jednocześnie każdemu państwu członkowskiemu Unii Europejskiej możliwość określenia, którzy lekarze nie posiadający wykształcenia zgodnego z art. 30 Dyrektywy – w
odniesieniu do Polski lekarze inni niż lekarze specjaliści w dziedzinie medycyny rodzinnej – mają prawo do wykonywania ogólnej praktyki medycznej w ramach systemu zabezpieczenia społecznego, czyli mają tzw. prawa nabyte.
W związku z tym przepisem Naczelna Rada Lekarska stwierdza, że prawa nabyte
do udzielania świadczeń zdrowotnych, jako lekarze podstawowej opieki zdrowotnej
w ramach systemu powszechnego ubezpieczenia zdrowotnego, powinni mieć przyznane w Polsce następujący lekarze:
1) lekarze posiadający II stopień specjalizacji w dziedzinie medycyny ogólnej,
2) lekarze posiadający I stopień specjalizacji w dziedzinie medycyny ogólnej albo
co najmniej I stopień specjalizacji w dziedzinie chorób wewnętrznych lub pediatrii, jeżeli przepracowali ostatnie 5 lat w podstawowej opiece zdrowotnej,
3) lekarze inni niż wymienieni w pkt 1 i 2, jeżeli przepracowali ostatnie 10 lat w
podstawowej opiece zdrowotnej.
Naczelna Rada Lekarska postanawia przesłać przedmiotowe stanowisko do Ministra Zdrowia z wnioskiem o podjęcie prac legislacyjnych, mających na celu realizację
przepisów Dyrektywy Rady 93/16/EWG, i zmianę polskich przepisów ustawowych
poprzez określenie w nich, że lekarzem podstawowej opieki zdrowotnej może być
lekarz posiadający specjalizację w dziedzinie medycyny rodzinnej, lekarz odbywający specjalizację w dziedzinie medycyny rodzinnej oraz lekarz posiadający prawa
nabyte, określone zgodnie z przedmiotowym stanowiskiem Rady.
Jednocześnie Naczelna Rada Lekarska pragnie podkreślić, że konieczne jest dokonanie powyższych zmian w możliwie krótkim czasie. Polskie przepisy prawne w
omawianym zakresie nie są obecnie zgodne z przepisami Dyrektywy 93/16/EWG.
Ponadto do chwili uregulowania przedmiotowej sprawy w polskim ustawodawstwie,
żaden lekarz podstawowej opieki zdrowotnej, nie posiadający specjalizacji w dziedzinie medycyny rodzinnej, nie może ubiegać się o uprawnienie do wykonywania ogólnej praktyki medycznej w innych państwach członkowskich Unii Europejskiej.
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko nr 65/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie zmian w ustawach o izbach lekarskich
i o zawodach lekarza i lekarza dentysty
Naczelna Rada Lekarska uznaje za konieczne doprowadzenie do zmian w ustawach
o izbach lekarskich i o zawodach lekarza i lekarza dentysty, w wyniku których:
– prezydia rad lekarskich zostaną upoważnione do działania w imieniu rad lekarskich w indywidualnych sprawach związanych z wykonywaniem zawodu lekarza i lekarza dentysty i podejmowania uchwał w trybie przepisów kpa,
– zostanie jednoznacznie przesądzone przez ustawę o izbach lekarskich, że izby lekarskie są następcami prawnymi izb lekarskich i izb lekarsko-dentystycznych zlikwidowanych przez władze komunistyczne.
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko nr 66/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie projektu ustawy o zawodach
zaufania publicznego i zmianie niektórych ustaw
Naczelna Rada Lekarska, po zapoznaniu się z kolejną dziewiątą wersją projektu
ustawy nazwaną obecnie ustawą „o zawodach zaufania publicznego i zmianie niektórych ustaw” stwierdza, iż wysoce niezadowalające rezultaty blisko 2-letnich prac
nad projektem wskazują na konieczność ich zaniechania, wycofania się projektodawców z zamierzonej regulacji oraz dokonania odpowiednich zmian w poszczególnych ustawach dotyczących samorządów zawodowych.
.
Deklarowany cel uchwalenia ustawy wynikający jakoby z konieczności „uporządkowania” w polskim ustawodawstwie kwestii ustanawiania i wykonywania zawodów
zaufania publicznego nie jest w uzasadnieniu projektu udokumentowany, razi ogólnikowością, a przy tym nie pozostaje w związku z rzeczywistością towarzyszącą ustanawianiu i ustalaniu zasad wykonywania zawodów zaufania publicznego.
Zarówno ustanowienie jak i określenie zasad wykonywania zawodu zaufania publicznego należy w każdym przypadku do parlamentu, który kwestie te reguluje
uchwalając stosowną ustawę. Przy tym próba wprowadzenia do systemu prawa aktu
będącemu czymś na kształt super ustawy, który miałby raz na zawsze ustalać określone zasady i tym samym ograniczać przyszłe parlamenty zarówno co do zakresu
zawodów zaufania publicznego, ich definicji, jak i zasad funkcjonowania samorządów tych zawodów nie może się powieść ze względu na ewidentną sprzeczność takiego rozwiązania z rolą parlamentu zapisaną w Konstytucji.
Wątpliwości konstytucyjne budzi również sam zamiar zdefiniowania w ustawie zawodu zaufania publicznego, wobec braku odpowiedniej definicji w samej Konstytucji.
Brak w Konstytucji definicji zawodu zaufania publicznego, przy jednoczesnym
braku dookreślenia w przepisie Konstytucji, iż to ustawa ma określić wymogi niezbędne dla ustalenia takiego zawodu, nie upoważnia do tworzenia dowolnej, przy
tym wielokrotnie zmienianej definicji w trakcie prac nad ustawą.
Definicja zawodu zaufania publicznego w warunkach braku definicji konstytucyjnej, wobec obszerności materii, której sprawa dotyczy, powinna ukształtować się w
doktrynie prawa lub orzecznictwie, a nie być dopasowywana do doraźnych potrzeb
określonego projektodawcy przepisu.
O braku – po stronie autorów projektu ustawy – ugruntowanej koncepcji czym jest
zawód zaufania publicznego świadczą zmieniające się teksty odpowiedniego przepisu w nadsyłanych projektach przy czym ostatnia definicja z dziewiątej wersji projektu, posługuje się pojęciami, których znaczenie jest dalekie od precyzji wymaganej
dla spełnienia wymogu przyzwoitej legislacji, do których należy zwłaszcza „szczególna więź zaufania” wymieniona w art. 2 pkt 4 projektu.
Brak jasnych kryteriów, którym miałby odpowiadać zawód zaufania publicznego
potwierdza prezentowany w projekcie zamknięty katalog zawodów. Nie wynika z niego dlaczego szczególna więź zaufania miałaby dotyczyć np. komornika a nie lekarza
weterynarii (który nie znalazł się w katalogu) skoro w przypadku obydwu zawodów
klienta łączy z wykonującym zawód przede wszystkim interes majątkowy.
Podzielając pogląd, szczególnie usilnie lansowany przez projektodawców na wstępnym etapie prac nad projektem, o konieczności wprowadzenia czytelnych zasad dostępu do wykonywania, przynajmniej niektórych zawodów, których ustawa dotyczy,
należy stwierdzić, że projekt w obecnej wersji tego nie zapewnia.
Stwierdzić także należy, że miejscem dla dokonania podobnych regulacji są poszczególne ustawy samorządowe i to dotyczące niektórych samorządów, nie zaś wprowadzony
obecnie do projektu generalny przepis o zakazie dyskryminacji w dostępie do zawodu.
Wynika to przede wszystkim z różnorodności zasad dostępu do wykonywania poszczególnych zawodów, a także różnego stopnia zainteresowania ich wykonywaniem.
Nadal zdecydowany sprzeciw budzą projektowane instrumenty nadzoru nad samorządami zawodowymi, zwłaszcza wobec dotychczasowych doświadczeń samorządów, które wskazują na niewykorzystywanie przez administrację instrumentów
nadzoru, istniejących w poszczególnych ustawach samorządowych.
W szczególności należy się sprzeciwić uprawnieniom organu nadzoru do żądania od
organu samorządu zawodowego podjęcia uchwały w określonej sprawie, jak to stanowi
art. 20 ust. 1 projektu, zwłaszcza bez określenia, jakich spraw uprawnienie to dotyczy
oraz bez zapewnienia organowi samorządu możliwości obrony przed chybionymi inicjatywami organu nadzoru, np. w drodze skargi do sądu administracyjnego.
Kolejne uprawnienie dane organowi nadzoru w ust. 4 artykułu 20, a mianowicie możliwość odwołania członków organu nadzorowanego samorządu i zarządzenia nowych wyborów członków tego organu stanowi próbę niesłychanego zamachu
na samorządność zawodową.
Organ nadzorczy będzie mógł bowiem kwestionować wybór członków organu samorządu zawodowego dokonany, z zastosowaniem zasad demokracji, przez jego
krajowy zjazd i wymuszać zwołanie kolejnego zjazdu dla przeprowadzenia nowych
wyborów, co jednocześnie oznacza pozbawienie samorządu jego organów na okres
między odwołaniem a dokonaniem kolejnego wyboru, co w praktyce może oznaczać zawieszenie działania samorządu.
Konieczność zwołania krajowego zjazdu w wyniku odwołania członków organu
samorządu jak i możliwość spowodowania zwołania krajowego zjazdu przewidziana w art. 21 pkt 2 prowadzi do podcięcia podstaw finansowych funkcjonowania samorządu, bowiem koszty zjazdu w przypadku samorządu o wielkiej liczbie członków, tak jak to ma miejsce w samorządzie lekarzy i lekarzy dentystów wynoszą
około jednego miliona złotych.
Organ nadzoru może mieć, podobnie jak obecnie, jedynie możliwość zaskarżania
uchwał dowolnego organu samorządu zawodowego do sądu administracyjnego.
Ewentualne wzmocnienie nadzoru nad samorządami zawodowymi mogłoby nastąpić poprzez zobligowanie organów nadzoru do rzeczywistego wykorzystywania już
posiadanych uprawnień nadzorczych.
Zdecydowany sprzeciw budzi zamysł utworzenia Rady Zawodów Zaufania Publicznego.
Instytucja ta ma z jednej strony charakter fasadowy, nie posiadając jakichkolwiek
rzeczywistych uprawnień, które mogłyby mieć znaczenie dla funkcjonowania zawodów
zaufania publicznego i ich samorządów, z drugiej jeszcze bardziej ogranicza samorządność zawodową, ustanawiając dla Rady uprawnienia do wyrażania opinii o projektach
aktów prawnych dotyczących zawodów zaufania publicznego lub w sprawach dotyczących zawodów albo samorządów zawodów zaufania publicznego, które to uprawnienia
należą do fundamentalnych, przynależnych samorządom zawodowym i nie mogą być
ograniczane, w tym poprzez ustanowienie dodatkowego kanału pozyskiwania podobnych opinii z tym, że pochodzących od przedstawicieli samorządów.
Zakres krytyki jaką powszechnie wywołuje projekt, brak możliwości poprawienia
jego podstawowych zapisów, udokumentowany historią projektu, wreszcie niczym
nie skrępowana możliwość modyfikowania funkcjonowania poszczególnych samorządów zawodowych zawodów zaufania publicznego poprzez nowelizację poszczególnych ustaw samorządowych w pełni uzasadnia postawioną na wstępie tezę o konieczności zaniechania prac nad projektem, czego Naczelna Rada Lekarska domaga
się podobnie jak i inne reprezentatywne organy samorządów zawodowych.
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
strona 5 Biuletyn 7/2004
Konstanty Radziwiłł
prezes
Stanowisko nr 67/04/IV
Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 17 września 2004 r.
w sprawie poselskiego projektu
ustawy o świadomym rodzicielstwie
Naczelna Rada Lekarska, po rozpatrzeniu ww. projektu ustawy, wnosi o jego odrzucenie.
Zaproponowane w projekcie zapisy jak również treść zawarta w uzasadnieniu
budzą zasadniczy sprzeciw, bowiem naruszają zapisy Konstytucji RP, zapisy innych ustaw, Kodeksu Etyki Lekarskiej, przyjęte w cywilizowanym świecie zasady traktowania istoty ludzkiej, czy wreszcie podstawowe zasady racjonalnego tworzenie prawa.
W zakresie niezgodności z Konstytucją RP należy wskazać na sprzeczność projektu z art. 18 Konstytucji, który instytucję małżeństwa, rodzinę, macierzyństwo
i rodzicielstwo oddaje pod ochronę i opiekę Rzeczpospolitej Polskiej. Czy ochroną i opieką jest zgoda na całkowite pominięcie roli ojca przy podejmowaniu przez
kobietę decyzji o usunięciu prawidłowo przebiegającej ciąży? Czy nie pytanie o
zgodę ojca nie narusza także zagwarantowanego mu w art. 33 Konstytucji prawa
do równego traktowania w życiu rodzinnym kobiety i mężczyzny.
Kolejnym przykładem niezgodności z ustawą zasadniczą jest propozycja bezpłatności zabiegów aborcji i obowiązek ich przeprowadzenia w publicznych zakładach
opieki zdrowotnej.
Art. 68 ust. 2 Konstytucji określa, iż władza publiczna ma obowiązek zapewnić obywatelom równy dostęp do świadczeń opieki zdrowotnej finansowanej ze
środków publicznych. Jest to uprawnienie każdego obywatela, ale oznacza ono
również obowiązek, by część społeczeństwa w imię wyższych celów i dobra publicznego finansowała świadczenia zdrowotne osób, które nie uczestniczą w finansowaniu świadczeń, ale ich potrzebują. Zabiegi usunięcia ciąży nie są świadczeniami zdrowotnymi, na jakiej zatem podstawie domagają się autorzy projektu, by społeczeństwo ponosiło koszty tych zabiegów, bo na pewno nie jest to art.
68 ust. 2 Konstytucji RP.
Odnosząc się do niezgodności z innymi ustawami należy stwierdzić, że przede
wszystkim projekt jest niezgodny z ustawą o zakładach opieki zdrowotnej. Sprzeczność ta dotyczy m. in. pojęcia „usługi ginekologiczno-położnicze”, niezdefinowanego w projekcie i nie odnoszącego się w żaden sposób do pojęcia „świadczenia zdrowotne”, czy „świadczenia opieki zdrowotnej”.
Nie do przyjęcia dla środowiska lekarskiego jest także art. 14, zmieniający ustawę
o zawodzie lekarza i uprawniający lekarza do dokonania aborcji u osoby małoletniej bez zgody jej przedstawiciela ustawowego. Po pierwsze dlatego, że obowiązki
lekarza wobec przedstawiciela małoletniego pacjenta, to nie tylko zgoda na zabieg,
ale również obowiązek informowania o stanie zdrowia (art. 31).
Ponadto w przypadku braku zgody ustawa obliguje do wszczęcia procedury uzyskania zgody sądu opiekuńczego. W jaki sposób proponowany nowy zapis art. 32a
w ustawie o zawodzie lekarza, ma się do zapisów art. 32 i 34. Czy osoba małoletnia jest w stanie w zakresie usunięcia ciąży podjąć, zdaniem autorów projektu, samodzielną decyzję, a w przypadku innych zabiegów, w tym ratujących życie – musi
się wypowiedzieć sąd opiekuńczy.
Dodatkowo należy zauważyć, że zgoda przedstawiciela ustawowego na określone
czynności podejmowane w stosunku do małoletniego to nie tylko zapisy ustawy o
zawodzie lekarza, ale również zapisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
Ponadto należy podnieść sprzeczność zapisów m.in. art. 3 pkt 4, art. 9 ust. 6 z art.
2 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty, bowiem określona w art. 2 definicja
wykonywania zawodu lekarza nie przewiduje działań, „mających na celu uniemozliwienie dalszego rozwoju zarodka lub płodu”, jak również „zabiegów przerwania ciąży.” Ww. zapisy naruszają także podstawowe zasady Kodeksu Etyki Lekarskiej.
Niezależnie od powyższych formalno-prawnych uwag nie do przyjęcia jest koncepcja „aborcji na życzenie”. Zabieg aborcji nie jest środkiem antykoncepcyjnym,
a świadome rodzicielstwo, oznaczające – zdaniem autorów projektu – „swobodę
odpowiedzialnego decydowania o posiadaniu dzieci” nie może polegać na bezwarunkowej zgodzie na poważną ingerencję w ciało kobiety w celu usunięcia ciąży.
Świadome rodzicielstwo to wspólne decyzje obojga przyszłych rodziców oparte
o określone wartości moralne i rozważenie ich możliwości realizacji.
Analizując treść projektu pod kątem możliwości jego realizacji należy stwierdzić,
że zawiera zapisy ogólne, hasłowe niepowiązane z całym systemem prawnym i niezawierające mechanizmów realizacji.
Na czym ma polegać i jakie konkretne obowiązki nakłada np. art. 5 ust. 1 pkt 3,
a więc zapewnienie przez organy administracji rządowej i samorządowej niezbędnej pomocy materialnej w okresie ciąży, porodu i po porodzie?
W jaki sposób te organy mają zapewnić dostępność metod i środków zapobiegania ciąży.
Odrębną kwestią, równie kontrowersyjną, są obowiązki szkół przewidziane w projekcie. Główny nacisk kładzie się na sposoby zabezpieczenia się przed chorobami
przenoszonymi drogą płciową oraz metody i środki zapobiegania ciąży.
W uzasadnieniu jest też mowa o tym, że edukacja ma być wolna od indoktrynacji.
Życie seksualne jest oczywiście jednym z bardzo ważnych elementów życia człowieka. W odróżnieniu jednak od życia seksualnego zwierząt nie ogranicza się wyłącznie do aspektów fizjologicznych i technicznych. U człowieka występuje łącznie
z nim element emocjonalny, należący do sfery psychiki człowieka, a także problem
systemu wartości. Te elementy zostały jednak przez autorów zupełnie pominięte w
przewidywanym zakresie edukacyjnym. Ograniczenie zakresu edukacji seksualnej
do zagadnień fizjologiczno-technicznych, sposobów zapobiegania ciąży i chorobom
przenoszonym drogą płciową oraz gwarantowanym prawie kobiety, także małoletniej, do swobodnego usuwania niepożądanej ciąży, bez wzmianki o grożących szkodach fizycznych i psychicznych usuwania ciąży, oznaczać będzie głębokie okaleczenie młodych ludzi w sferze psychicznej. Prowadzić będzie wręcz do swojego rodzaju inwalidztwa emocjonalnego. Indoktrynacja zaś w sferze emocjonalnej w odniesieniu do seksualności człowieka jest bardzo potrzebna.
Głęboki sprzeciw budzą także treści zawarte w uzasadnieniu.
Nowoczesność państwa utożsamiana jest z powszechnym dostępem do aborcji.
Elementami przemawiającymi za aborcją jest m. in. „rosnąca stale liczba dzieci
pozostawianych na oddziałach położniczych, w ostatnich latach jest to ponad tysiąc noworodków rocznie”, a w wyniku wprowadzenia ustawy: „spadnie liczba
porzuceń dzieci, dzieciobójstw i liczba noworodków zostawianych w oddziałach położniczych”. Jak gdyby powszechnie dostępna aborcja mogła rozwiązać
ten problem.
Innym argumentem jest przewidywany spadek zgonów kobiet w wyniku aborcji,
podaje się przy tym liczbę 80 tys., co w odniesieniu do Polski jest nieprawdziwe
i niemożliwe.
Autorzy często odwołują się do Konstytucji RP: prawa do godności, do zachowania prywatności, do ochrony rodzicielstwa. Ani razu autorzy nie piszą o konstytucyjnym prawie do życia i ochronie życia człowieka od poczęcia do naturalnej
śmierci.
W uzasadnieniu projektu ustawy stwierdza się także, że proponowane przepisy będą służyć poprawie sytuacji demograficznej kraju. Na jakiej podstawie? Skoro „restrykcyjna” obecnie obowiązująca ustawa nie doprowadziła do spadku liczby
urodzeń w Polsce, to dlaczego powszechny dostęp do aborcji ma spowodować poprawę sytuacji demograficznej kraju?
Zabieg przerywania ciąży, według autorów projektu ustawy, ma być świadczeniem medycznym kontraktowanym z Narodowym Funduszem Zdrowia przez
zakłady opieki zdrowotnej. Autorzy oceniają, że koszty bezpłatnych zabiegów
przerywania ciąży powinny wynosić od 21 do 45 mln zł. Biorąc pod uwagę szacunkową liczbę nielegalnych zabiegów usunięcia ciąży, którą autorzy oceniają
na 100-200 tys., łatwo wyliczyć koszt takiej procedury medycznej na kwotę od
210 do 450 zł., czyli 21-45 pkt (dla przykładu zabieg stulejki ma 50 pkt.) Czy
w takim razie kontraktowanie świadczenia pod nazwą „przerywanie ciąży”, będzie świadczeniem limitowanym przez Narodowy Fundusz Zdrowia? Czy będzie
to może jedyna nielimitowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia procedura medyczna?
Mariusz Malicki
zastępca sekretarza
Konstanty Radziwiłł
prezes
Posiedzenie Prezydium NRL
– 1 października 2004 r.
Stanowisko nr 285/04/P-IV
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej
z dnia 1 października 2004 r.
dot. rozporządzenia Ministra Zdrowia
w sprawie recept lekarskich
Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej wyraża dezaprobatę w związku z faktem
podpisania przez Ministra Zdrowia oraz opublikowania rozporządzeń w sprawie:
– recept lekarskich,
– zakresu niezbędnych informacji gromadzonych i przekazywanych przez apteki
podmiotom zobowiązanym do finansowania świadczeń ze środków publicznych,
– sposobu oraz terminów przedstawiania przez apteki Narodowemu Funduszowi
Zdrowia zbiorczych zestawień zrealizowanych recept podlegających refundacji, a
także wzoru zbiorczego zestawienia,
– trybu udostępniania Narodowemu Funduszowi Zdrowia do kontroli recept zrealizowanych przez ubezpieczonych i związanych z tym informacji
bez opinii Naczelnej Rady Lekarskiej.
Szczególny sprzeciw dotyczy rozporządzenia w sprawie recept lekarskich, jednego
z podstawowych aktów dotyczących wykonywania zawodu lekarza.
Niezależnie od powyższego Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej uważa za błędne następujące zapisy:
1) w § 3 ust. 1 pkt 2 należy wykreślić zapis o siedzibie świadczeniodawcy, bowiem jest on przewidziany w innym miejscu. Zamiast siedziby świadczeniodawcy
należy wpisać adres najbliższego ośrodka pomocy społecznej,
2) ad § 13 ust. 1
w przywołaniu powinny być §§ 9 i 11 – przywołanie § 10 nie ma uzasadnienia,
bowiem bezzasadne jest zakazywanie wpisywania na recepcie, przeznaczonej do wpisania leków nierefundowanych, większej ilości leków; opuszczenie natomiast § 11
oznacza, że na recepcie z książeczki RUM można wypisać nieograniczoną ilość leków – ten błąd powtarzany jest za poprzednio obowiązującym rozporządzeniem.
3) w załączniku nr 1 w kodach uprawnień dodatkowych pacjenta należy umieścić zapisy wyjaśniające, przy poszczególnych symbolach, a nie odnosić do ustaw,
tym bardziej, że krąg osób opisany w wymienionych artykułach ustaw nie jest do
końca jednoznaczny.
Krzysztof Makuch
sekretarz
strona 6 Biuletyn 7/2004
Konstanty Radziwiłł
prezes
.