Zaopatrzenie ortopedyczne

Transkrypt

Zaopatrzenie ortopedyczne
e-mail:[email protected]
http://student.tromed.pl
Literatura:
1. T.Myśliborski „Zaopatrzenie ortopedyczne (protetyka i
ortotyka) Warszawa 1985
2. B.Przeźniak „Zaopatrzenie rehabilitacyjne” Gdańsk
2003
3. J.Marciniak, A.Szewczenko „Sprzęt rehabilitacyjny”
Gliwice 2003
4. M.Vitali, K.Robinson, B.Andew, E.Harris „Amputacje i
protezowanie” PZWL Warszawa 1985
5. W.Dega, A.Singer „Ortopedia i rehabilitacja”
Warszawa 1996
6. E.Mikołajewska „Neurorehabilitacja, Zaopatrzenie
ortopedyczne”, Warszawa 2009
Zaopatrzenie ortopedyczne - zespół procedur
medycznych stosowany w leczeniu schorzeń i
obrażeń narządu ruchu oraz nowoczesne
podejście do problemu zniesienia barier
architektonicznych.
W przypadku braku możliwości pełnego powrotu
do zdrowia zapewnienie komfortu życia
stosownie do stopnia niepełnosprawności celem
zmniejszenia skutków niepełnosprawności.
Zaopatrzenie ortopedyczne obejmuje:
Protetyka (gr.protesis – przyłączenie) – w ujęciu
klasycznym jest nauką o zastosowaniu w procesie
leczenia lub profilaktyki dodatkowych urządzeń
umożliwiających wykonywanie funkcji organizmu
(ortezy) lub urządzeń uzupełniających nieobecne,
brakujące części organizmu (protez) dla realizacji
tych funkcji.
Aktualnie mówi się o protetyce oraz ortotyce jako o
odrębnych działach, chociaż zawsze w systematyce
występujących wspólnie.
Ortotyka – nauka i umiejętność leczenia za
pomocą ortez.
Orteza (aparat ortotyczny) – aparat użytku
zewnętrznego stosowany do modyfikacji
cech budowy i funkcjonowania układu
nerwowo- mięśniowego oraz kostnego.
Działy protetyki klasycznej:
- protetyka właściwa
- ortotyka
- kalceotyka
- epitetyka
- adiuwatyka
Sposoby wspomagania ortopedycznego:
- stałe
- czasowe
Charakter działania:
- Bierny
- Czynny
- Mieszany
Podział zaopatrzenia ortopedycznego:
1. Stosowane profilaktycznie
2. Stosowane leczniczo
3. Stosowane w leczeniu zachowawczym
4. Stosowane w toku przygotowania do
leczenia operacyjnego
5. Stosowane w doleczaniu pooperacyjnym
Podział zaopatrzenia ortopedycznego c.d.
1. zaopatrzenie ortopedyczne czaszki
2. zaopatrzenie ortopedyczne odcinka czaszkowoszyjnego
3. zaopatrzenie odcinka czaszkowo- szyjno- piersiowego
4. zaopatrzenie odcinka szyjno piersiowego
5. zaopatrzenie ortopedyczne klatki piersiowej (tułowia)
6. zaopatrzenie ortopedyczne brzucha
7. zaopatrzenie ortopedyczne miednicy
8. zaopatrzenie ortopedyczne kończyn dolnych
9. zaopatrzenie ortopedyczne kończyn górnych
Podział zaopatrzenia ortopedycznego c.d.
1. elastyczne – stabilizujące
2. półsztywne – stabilizujące, odciążające,
unieruchamiające, korekcyjne
3. sztywne
Nazewnictwo ortez:
FO – foot orthosis
AFO – ankle foot ortosis
KO – knee orthosis
KAFO – knee ankle foot orthosis
HO – hip orthosis
HKO – hip knee orthosis
HKAFO – hip knee ankle foot orthosis
FO – finger orthosis
HO – hand orthosis
WHO – wrist hand orthosis
WHFO – wrist hand finger orthosis
EO – elbow orthosis
EWHO – elbow elbow wrist hand orthosis
SO – shoulder orthosis
SEO – shoulder elbow orthosis
SEWHO – shoulder elbow wrist hand orthosis
EO – elbow orthosis
EWHO – elbow elbow wrist hand orthosis
SO – shoulder orthosis
SEO – shoulder elbow orthosis
SEWHO – shoulder elbow wrist hand orthosis
SIO – sacro iliac orthosis
LSO – lumbo sacral orthosis
TLSO – thoraco lumbo sacral orthosis
CO – cervical orthosis
CTO – cervico thoracic orthosis
CTLSO – cervico thoraco lumbo sacral orthosis
Powszechnie używane do wyrobu przedmiotów
ortopedycznych są:
- Szyny (łuski)
- Tutory
- Taśmy
- Peloty
- Kapy
-
Druty
Pręty
Fiszbiny
Płaskowniki
Rurki
Ortezy:
1. Zastosowanie
2. Funkcje:
-
Stabilizacja
Korekcja
Odciążenie
Kontrola zakresu ruchów
Substytucja funkcjonalna
Historia:
- Hipokrates (ok. 460-377 p.n.e. ) leczył stopy szpotawe,
przykurcze w stawach i zniekształcenia kręgosłupa
- Galen, Claudius Galenus (129 - 199 r.n.e.) – leczył
skrzywienia kręgosłupa prymitywnymi gorsetami
- Ambroise Paré (1530- 1590) – stworzył pierwsze
protezy uszu, nosa zajmował się leczeniem stóp
szpotawych przy porażeniach kończyn
- Jean Andre Venel (1740-1791) –założył w Szwajcarii
pierwszy zakład leczniczy zajmujący się aparatowaniem
chorych
Gorset do leczenia
skolioz z żelaza
Proteza szczudłowa
goleni
Historia c.d
-James Pott – w 1800 roku skonstruował
protezę mającą przegubowe połączenie
stopy z podudziem
- G. Rule – w 1812 skonstruował
mechaniczną protezę uda z wyrzutnią
kolanową sprężynową i zamkiem
kolanowym
Historia c.d
Rafał Józef Czerniakowski (1743-1816) –
wydał pierwszy polski podręcznik chirurgii
teoretycznej i praktycznej w którym podaje
po za amputacjami i protezami opis
szeregu aparatów ortopedycznych
stosowanych w schorzeniach narządu
ruchu
Aktualne przepisy i sposoby pozyskiwania
sprzętu ortopedycznego, normy prawne i
zasady przyznawania
ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ZDROWIA
z dnia 17 grudnia 2004 r.
w sprawie limitu cen dla wyrobów medycznych będących przedmiotami ortopedycznymi
i środków pomocniczych, o takim samym zastosowaniu, ale różnych cenach, oraz limitu cen dla
napraw przedmiotów ortopedycznych
Na podstawie art. 40 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej
finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. Nr 210, poz. 2135) zarządza się, co następuje:
§ 1.
Ustala się limity cen dla wyrobów medycznych będących przedmiotami ortopedycznymi, o takim
samym zastosowaniu, ale różnych cenach, określone w załączniku nr 1 do rozporządzenia.
§ 2.
Ustala się limity cen dla środków pomocniczych, o takim samym zastosowaniu, ale różnych cenach,
określone w załączniku nr 2 do rozporządzenia.
§ 3.
Ustala się limity cen dla napraw przedmiotów ortopedycznych, określone w załączniku nr 3 do
rozporządzenia.
§ 4.
Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem 1 stycznia 2005 r.
Minister Zdrowia: M. Balicki
Wykaz przedmiotów ortopedycznych
przysługujących ubezpieczonemu,
podstawowe kryteria ich przyznawania,
okresy użytkowania oraz wysokość
udziału własnego ubezpieczonego w cenie
ich nabycia, a także przedmioty
ortopedyczne podlegające naprawie *
* szczegóły: http://anna.troczynska.e-card.com.pl
•
Miejski Ośrodek Pomocy Społecznej
oraz Powiatowe Centrum Pomocy Rodzinie realizuje zadania programowe przy udziale środków PFRON
 Zaopatrzenie w przedmioty ortopedyczne, środki pomocnicze
Do 150% sumy kwoty w/w limitu wyznaczonego przez NFZ oraz wymaganego
udziału własnego osoby niepełnosprawnej w zakupie tych przedmiotów i
środków, jeżeli cena zakupu jest wyższa niż ustalony limit. Do 100% udziału
własnego osoby niepełnosprawnej w limicie ceny ustalonym na podstawie
odrębnych przepisów, jeżeli taki udział jest wymagany
 Likwidacja barier architektonicznych, komunikowaniu się i technicznych
Wysokość dofinansowania likwidacji barier architektonicznych, w komunikowaniu
się i technicznych wynosi do 80% kosztów przedsięwzięcia, nie więcej jednak
niż do wysokości piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia *
 Zaopatrzenie w sprzęt rehabilitacyjny
Do 60% kosztów tego sprzętu, nie więcej jednak niż do wysokości
piętnastokrotnego przeciętnego wynagrodzenia
Zaopatrzenie ortopedyczne obejmuje:
1. Przedmioty ortopedyczne
2. Środki pomocnicze
Przedmioty ortopedyczne
• Protezy
• Aparaty ortopedyczne na kończyny dolne/ ortezy kończyny dolnej
• Aparaty ortopedyczne na kończyny górne/ ortezy kończyny górnej
• Gorsety i kołnierze ortopedyczne/ ortezy tułowia i szyi
• Obuwie i wkładki ortopedyczne
• Kule i laski inwalidzkie do stałego użytkowania
• Balkoniki i podpórki ortopedyczne do chodzenia do stałego użytkowania
• Wózki inwalidzkie do stałego użytkowania
• Przedmioty ortopedyczne osobno nie wymienione – indywidualne przedmioty
pionizujące, foteliki rehabilitacyjne, deska do pełzania
Środki pomocnicze:
Soczewki okularowe
Protezy oka
Aparaty słuchowe
Cewniki zewnętrzne/ cewniki urologiczne
Worki do zbiórki moczu
Sprzęt stomijny
Pieluchy anatomiczne/pieluchomajtki/podkłady/wkłady anatomiczne
Rurka tracheostomijna
Proteza powietrzna
Inhalator
Proteza piersi
Peruki
Pas przepuklinowy/ pas brzuszny
Poduszka/ materac przeciwodleżynowy
Środki pomocnicze
1.
-
Cewniki
zewnętrzne
urologiczne
do odsysania górnych dróg oddechowych
2. Worki do zbiórki moczu
3. Worki stomijne
Środki pomocnicze c.d.
4. Pieluchy anatomiczne
5. Pieluchomajtki
6. Podkłady
7. Wkłady anatomiczne
Środki pomocnicze c.d.
7. Rurka tracheostomijna
8. Krtań elektroniczna
9. Proteza powietrzna - Continous Positive
Airway Pressure
10. Inhalator – sprężarka powietrza
nebulizator
11. Proteza piersi
12. Peruka
13. Pas przepuklinowy
14. Pas brzuszny
15. Poduszka przeciwodleżynowa
16. Materac przeciwodleżynowy
Ortezy kończyn górnych
1.
2.
3.
4.
5.
orteza palca statyczna
orteza palca dynamiczna
orteza ręki statyczna obejmująca całość lub część ręki
orteza ręki korekcyjna dynamiczna
orteza nadgarstka
Ortezy kończyn górnych c.d.
6. Ortezy łokciowe
- tutor łokciowy
- stabilizator stawu łokciowego z szynami
- aparat redresujący staw łokciowy
7. Ortezy ramienno-barkowe
- temblak kończyny górnej
- orteza na ramię i bark
- orteza odwodząca kończynę górną
- stabilizator obojczyków
Ortezy tułowia
1. Kołnierze ortopedyczne
- miękki Schantza
- półsztywny Florida
Stabilizujący Kampa, Philadelphia
pneumatyczny
2. Ortezy szyjno- piersiowe
- unieruchamiająca górny odcinek kręgosłupa
Ortezy tułowia:
-
gorset lędzwiowo-krzyżowy wg Williamsa
-
sznurówka półgorsetowa typu Hohmanna
-
sznurówka lędźwiowo-krzyżowa
-
prostotrzymacz wg Taylora
Ortezy tułowia
3. Gorsety
- stabilizujące (unieruchamiające) – Jewetta, Bahlera, doniczkowy
-
korekcyjne (korygujące) – Cheneau, Bostoński,
dynamiczny do leczenia skolioz
-
odciążające – Blounta z Milwaukee
Ortezy tułowia
4. Sznurówki
- półsztywna
- lędźwiowo-krzyżowa ze stalkami
- półgorsetowa typu Hohmanna
- półsztywna z podpaszkami
Ortezy tułowia
4. Pasy:
- pas przepuklinowy jednostronny, dwustronny
-
pas brzuszny
-
pas na rozejście spojenia łonowego
-
żebrowe
Ortezy tułowia
5. Ortezy biodrowe:
-
unieruchamiająca staw biodrowy
-
bandaż biodrowy
-
do leczenia dysplazji stawów biodrowych: poduszka Frejka,
rozwórka Koszli, uprząż Pawlika, szelki Grucy
-
aparat stabilizujący biodra
Ortezy kończyny dolnej
Przedmioty wspomagające leczenie zachowawcze
lub operacyjne zaburzeń funkcji stawu kolanowego:
- sprzęt bandażowniczy (opaskowy)
- szyny
- łuski
- ortezy
- protezy
Nazewnictwo tych przedmiotów jest różnorodne:
- nakolanniki,
- sznurówki kolanowe
- więzadłowe stabilizatory,
- tutory elastyczne
- ortezy kontrolujące staw czy ograniczające ruch
(miękkie, elastyczne z szynami, szynowo-opaskowe)
Wszystkie nazywane są zwyczajowo stabilizatorami, co
najlepiej odzwierciedla ich funkcje
Klasyfikacja:
- stosowane profilaktycznie
- rehabilitacyjne
- funkcjonalne
Rodzaje:
- pooperacyjne lub rehabilitacyjne
- dynamiczne
- funkcjonalne
- korekcyjno- stabilizujące
- stabilizatory miękkie
- jednoszynowe
- dwuszynowe
-
stabilizatory stawu skokowego
ortezy stopowo-skokowe
aparaty stopowo-goleniowe
łuski, aparaty na opadającą stopę,
Obuwie i wkładki ortopedyczne
„…stopa ludzka jest machiną o
mistrzowskiej konstrukcji oraz dziełem
sztuki”
Leonardo da Vinci
Podologia – dział ortopedii, nauka zajmująca
się fizjologią i terapią stopy.
Po za leczeniem operacyjnym oraz
usprawniającym stosuje się różnorodny
sprzęt z zakresu techniki ortopedycznorehabilitacyjnej.
Diagnostyka stopy
Prawidłowo zbudowana stopa styka się z
podłożem guzem kości piętowej, głową 1 i 5
kości śródstopia oraz częściowo na bocznym
brzegu stopy.
Brzeg przyśrodkowy jest uniesiony i tworzy
sklepienie podłużne, a sklepienie poprzeczne
tworzy odpowiednie ułożenie kości śródstopia
Typy stóp wg Clarke'a:
- 1-3 stopa wydrążona
- 4-6 stopa prawidłowa
- 7-10 różne postacie płaskostopia.
Zastosowanie:
- zespół stóp wrażliwych
- dziecięce stopy koślawe (koślawość stepów)
- stopy koślawo-płaskie (czynnościowe)
- stopy płaskie przywiedzione
- stopy końsko-szpotawe
1. Podparcie łuku poprzecznego i wyłożenie miękkie,
komfortowe dla miejsc wrażliwych łuku poprzecznego i śródstopia
2. Podparcie łuku poprzecznego i miękkie podparcie śródstopia
3. Owalne podparcie łuku poprzecznego
4. Podparcie łuku poprzecznego „kształt żołądka”
(płaskostopie poprzeczne z niewielkim płaskostopiem podłużnym)
5. Fizjologiczny łuk podłużny
6. Podparcie łuku podłużnego i osadzenie pierwszej główki
7. Podparcie łuku podłużnego
8. Łuk podpierający ułożenie palców stóp
9. Osadzenie pięty
10. Pronacja
11. Supinacja
a – wierzch
b – spód
1. cholewka
2. nosek
3. zapiętek
4. podpodeszwa
5. obcas
6. zelówka
7. tylna część zelówki odpowiadająca głową kości śródstopia
8. glanek – część zelówki odpowiadająca śródstopiu
Rodzaje obuwia:
-
do nauki chodzenia
fizjologiczne
profilaktyczne
korygujące
odciążające
wyrównujące skrócenie kończyn
unieruchamiające
stabilizujące
uzupełniające ubytki stóp
czynnościowe
Mierzenie obwodów stopy.
a, b – obwód przodostopia
c – obwód śródstopia
d – obwód podbicia
e – obwód przez pietę
f - obwód kostki
g, i – obwód w miejscu zakończenia cholewki
h – obwód łydki
j – długość stopy
k – wysokość cholewki
Nabicia do obuwia
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
obcas ortopedyczny
przedłużony obcas ortopedyczny
klin podwyższający obcas po stronie przyśrodkowej
klin podwyższający obcas i klin podeszwowy
trójkątny klin podwyższający przyśrodkowo-przednią
część obcasa
klin podwyższający całą podeszwę
pas śródstopny
Zastosowanie
1. kolana koślawe
2. kolana szpotawe
3. korygowanie stóp płasko-koślawych obcasami Thomasa
Protetyka z greckiego „połączenie” w ujęciu klasycznym jest nauką
o budowie i zastosowaniu urządzeń uzupełniających
nieobecne części organizmu za pomocą sztucznych
elementów konstrukcyjnych (protez)
Protetyka
Techniki amputacji:
1. Pierwotna
- okrężna
- gilotynowa
2. Definitywna
- mioplastyczna
Poziomy amputacji kończyny dolnej:
1.
2.
3.
4.
Amputacja palców – upośledzenie chodu w fazie odbicia, nie
protezuje się tylko wypełnia wkładką obuwia.
Amputacja na granicy 1/3 – 2/3 długości kości śródstopia metoda Sharpa-Jagera- umożliwia pełne opieranie się na
kończynie, stosuje się obuwie z wypełnionym czubkiem
Amputacja Lisfranck’a – między stępem a śródstopiem, jest to
amputacja przodostopia, upośledza pracę obu stawów
skokowych, nie protezuje się, wypełnia wkładką obuwie.
Amputacja Choparta – wyłuszczenie w stawie poprzecznym stepu
między kością skokową a kością łódkowatą, bocznie na linii stawu
piętowo-sześciennego, brak odbicia, ograniczone hamowanie
5. Amputacja przez staw skokowy
- wg Syme’a – usuwana stopa wraz z kostkami kości podudzia,
można obciążać osiowo
- wg Pirogowa – pozostawione są obie kostki podudzia, pomiędzy,
które włożona jest obrócona kość piętowa, można obciążać osiowo,
mankament to częste zwichnięcia kości piętowej co stwarza
konieczność śrubowania, występują często problemy z ukrwieniem
kości piętowej co łączy się z jej martwicą i koniecznością usunięcia.
6. Amputacja na poziomie podudzia – nie stosuje się jej w rejonie
końcówki podudzia ze względu na brak masy mięśniowej,
- kikuty długie 1/3 – 2/3 długości - kikuty krótkie 1/3 długości – im krótszy kikut, tym krótsza dźwignia
dla mięśni uda, co ogranicza ich funkcję zwłaszcza mięśnia
prostego uda.
7. Amputacje przez staw kolanowy
- wariant A – usunięcie podudzia i chrząstki kłykci kości udowej
- wariant B – usunięte jest podudzie, a pod kość udową położona
jest rzepka ze względu na zachowanie chrząstki, w tym wariancie
dochodzi do niestabilności
8. Amputacje na poziomie uda – nie stosuje się na poziomie ostatnich
paru centymetrów uda ze względu na brak mięśni.
9. Wyłuszczenie w stawie biodrowym – protezowanie wymaga
stosowania kosza biodrowego oraz sztucznego stawu biodrowego i
kolanowego. Są to stawy jednoosiowe z możliwością blokady.
Wyłuszczenia:
- całkowite usunięcie kości udowej
- pozostawienie szyjki i głowy kości udowej
Protezy kończyn dolnych – o sposobie protezowania
kończyn dolnych decyduje:
- poziom amputacji
- przyczyna amputacji
- technika amputacji
- powikłania
Przyczyny amputacji:
- urazowe
- naczyniowe
- nowotworowe
Typy lejów podudzia
1.
2.
3.
4.
pełnokontaktowe
anatomiczne
- PTB -okolica więzadła właściwego opiera się na występie powierzchni
wewnętrznej przedniej ściany leja, tylna ściana przypiera kikut zapobiegając jego
ślizganiu się, górna krawędź tylnej ściany leja powinna być na wysokości półki
podpierającej.
- KMB - modyfikacja PTB, podwyższone krawędzie boczne leja do okolicy
nadłykciowej, zawieszenie za pomocą klina od przyśrodka
- PTS - przednia krawędź leja sięga ponad rzepkę sięga ponad rzepkę, a lej
trzyma się dzięki przyparciu przedniej krawędzi w okolicy nadrzepkowej po
wyprostowaniu kolana. Przeciwucisk daje krawędź tylna w okolicy dołu
podkolanowego.
- okienkowy
pneumatyczne
hudrauliczno- pneumatyczne
Typy lejów udowych
1. pełnokontaktowe
2. podciśnieniowe
Typy zawieszeń udowych
1.
2.
3.
4.
5.
pas kalifornijski
pas śląski
szyna biodrowa z pasem
zawieszenie szelkowe
zawieszenie kamizelkowe
Amputacje kończyny górnej:
1.
Amputacja ręki:
- amputacja kciuka
- amputacja palców- przy kilku lub jednym nie protezujemy, przy
amputowaniu II-V to protezujemy dla przeciwstawienia kciukowi
- amputacja wszystkich palców, zostawienie śródręcza
- amputacja śródręcza
2. Amputacja w stawie promieniowonadgarstkowym ręki z usunięciem obu
wyrostków rylcowatych, zachowana supinacja i pronacja, protezowanie
ręką protezową
- kosmetyczną bez żadnych funkcji
- końcówki funkcjonalne, z możliwością chwytu (ruchomy kciuk i ruchome
palce). Sterowanie za pomocą systemu linek, tunelizacje (podłączenie do
ścięgien), sterowanie napięciem mięśni (biokinematyczne)
- nasadka funkcjonalna – na przedramię zakładana jest nasadka z
zestawem końcówek
3. Amputacje przedramienia – każdy centymetr ubytku to utrata supinacji i
pronacji. Protezowanie podobne jak przy stawie promieniowonadgarstkowym, zawiera lej i rękę protezową.
4. Wyłuszczenie w stawie łokciowym z zachowaniem chrząstki nasadowej
5. Amputacje ramienia- stosowany jest sztuczny staw łokciowy zawiasowy i
ręka protezowa
6. Wyłuszczenie w stawie ramiennym- związane z amputacją łopatki.
Rodzaje protez kończyn górnych
1.
funkcjonalne/ kinetyczne
2.
kosmetyczne klasyczne
3.
kosmetyczne estetyczne
4.
robocze
Elementy konstrukcyjne protez kończyn górnych:
1.
lej
2.
elementy nośne z przegubami
3.
końcówki
4.
zawieszenia
Układ sterownia protezami kończyn górnych:
Rola – przeniesienie ruchu z anatomicznego elementu ruchomego
organizmu na mechaniczny element ruchowy protezy
Rodzaje:
1.
Kontaktowe
2.
Miotoniczne
3.
mioelektryczne
Protetyka tułowia
Powikłania miejscowe po amputacjach:
1.
Wczesne
- zakażenia bakteriami beztlenowymi
- wydzielina ropna z rany
- rozejście się rany
- martwica skóry
2. Późne
- obrzęk kikuta
- brodawki przerostowe
- przetoki kikuta
- przykurcze kikuta
- bóle fantomowe
- bóle kauzalgiczne
Pomoce do nauki chodzenia
1. Kule:
- łokciowe
- pachowe
- dla reumatyków
2. Laski
3. Balkoniki
4. Trójnogi
5. Czwórnogi
Likwidacja barier architektonicznych
Podnośniki- pozwala na bezpieczne przeprowadzenie czynności
przenoszenia pacjenta z uwzględnieniem jego cech
antropomorficznych.
- jezdny
- sufitowy
- łazienkowy
Schodołazy – służą do pokonywania barier architektonicznych w
postaci schodów.
- krzesełkowy
- gąsiennicowy z mocowaniem do wózka inwalidzkiego
Rampy podjazdowe – służą dp przetransportowania wózka
inwalidzkiego z podłoża na inną wysokość
Urządzenia pomocnicze
- Krzesła prysznicowe i toaletowe
- Poręcze łazienkowe
- Nasadki sedesowe
Wózek inwalidzki
Rodzaje wózków inwalidzkich
1.
2.
3.
4.
5.
Wózek inwalidzki ręczny
Wózek inwalidzki lekki z systemem szybkiego
demontażu kół
Wózek inwalidzki stabilizujący plecy i głowę
Wózek specjalny dziecięcy
Wózek inwalidzki z napędem elektrycznym
Materiały używane do produkcji wózków inwalidzkich:
- Stal - klasyczny materiał stosowanym do produkcji
wózków inwalidzkich, stosunkowo tania i łatwa w
kształtowaniu. Wadą jest duży ciężar
- Stopy aluminium – w celu zapewnienia wymaganej
wytrzymałości elementy wykonane ze stopów aluminium,
muszą być masywniejsze, jednak aluminium jest ok. 2,5krotnie lżejsze od stali. Głównymi wadami aluminium jest
mniejsza odporność na pękanie oraz trudności w
kształtowaniu.
- Tytan – wytrzymały, lekki, duża odporność na ścieranie,
cena wózka 15-krotnie wyższa od stalowego.
Procedura doboru wózka:
1. Określenie możliwości motorycznych
użytkownika
2. Określenie trybu życia
3. Określenie parametrów
4. Określenie elementów wyposażenia
wózka
Elementy wyposażenia wózka inwalidzkiego:
- model ramy: krzyżakowa, sztywna
- tapicerka: rodzaj materiału (pokryć ochronnych) siedziska i oparcia
(sztywne, regulowane pasami)
- oparcie siedziska z regulacją kąta
- rodzaj podnóżka: stały, pełny, składany, dzielony
- zawieszenie wózka – koła przednie z amortyzacją lub bez
- koła przednie: średnica, rodzaj okładzin, koła pełne, pneumatyczne
- koła tylne: wielkość, rodzaj (szprychowe, monolityczne), wielkość i
rodzaj bieżnika, ciągi (materiał), sztywne, wypinane (szybkozłącze)
- system zmiany kąta pochylenia kół
- hamulce: standardowe, nożycowe, centralny
- podłokietniki: długie, krótkie, uchylne
- kółka antywywrotne
- napęd wspomagający
Wózek inwalidzki ręczny
-
Rama stalowa lub stalowo-aluminiowa krzyżakowa
Siedzisko o szerokościach w zakresie 38 – 50
Udźwig – do 120 kg
Koła
Podnóżki
Podłokietniki
Hamulce
Wózek z system szybkiego demontażu kół
dla osób samodzielnie poruszających się
na wózkach – wózek aktywny
Cechy wózka aktywnego:
1. położenie środka masy układu wózek – użytkownik
(środka ciężkości) przesunięte w kierunku tylnych kół,
zwiększa sprawność napędu
2. niewielka masa całkowita
3. wytrzymała i sztywna konstrukcja
4. możliwości samodzielnego składania i regulacji
5. minimalna liczba części i dodatkowego wyposażenia
6. niewielkie wymiary gabarytowe
7. dopasowywany do wymiarów i możliwości
indywidualnego użytkownika
Charakterystyka użytkownika
B
L
479
D
A
8 °0 '
E
C
G
F
H
Szerokość siedziska – pomiar szerokości bioder, siedzisko
powinno być ok.1-2,5 cm większe od szerokości bioder
Głębokość siedziska – określone na rysunku, zbyt duża
uniemożliwi osobom z tetraplegią wsunięcie ręki pod
kolano
Długość podnóżka – decyduje o zakresie regulacji
wysunięcia podnóżka z ramy.
Wysokość oparcia – uzależniona od wzrostu, trybu życia,
rodzaju schorzenia
Komfort użytkowania polega na:
1.
2.
3.
4.
5.
6.
swobodzie poruszania się poprzez dobre właściwości jezdne
(niskie opory toczenia, bardzo duża zwrotność i
manewrowalność)
samodzielnym pokonywaniu przeszkód urbanistycznych i
architektonicznych (np. poprzez jazdę w balansie) oraz
pokonywaniu schodów
możliwości bliskiego dojazdu do stołów, blatów
możliwości uprawiania niektórych dyscyplin sportowych
samodzielności przy załadowaniu wózka do samochodu
nie powoduje powstawania wtórnych niepełnosprawności
Wózek inwalidzki stabilizujący plecy i głowę
-
Rama stalowa lub stalowo-aluminiowa
Oparcie rozkładane do pozycji leżącej lub do 30 °
Regulacja kąta siedziska
Wysokie oparcie - zagłówek
Podnóżki uchylne
Podłokietniki
Koła
Wskazania:
- Stosowany do całodobowej opieki nad pacjentem
Wózek specjalny dziecięcy
-
spacerowy
wielofunkcyjny
typu kubełkowego
typu parasolka
Wózek inwalidzki z napędem elektrycznym
- wózek akumulatorowy
- sterowany joytickiem (ręcznym, nożnym, brodą)
- do przemieszczania się w różnym terenie
Indywidualne przedmioty
pionizujące
Pionizacja – przejście z pozycji
horyzontalnej do pionowej z zachowaniem
wszelkich mechanizmów adaptacyjnych
- Czynna – przyjmowanie pozycji pionowej
o własnych siłach
- Bierna – pionizacja z wykorzystaniem
urządzeń
Rodzaje urządzeń:
- łóżka pionizujące
- stoły do pionizacji
- pionizatory statyczne
- pionizatory dynamiczne
- parapodium dynamiczne
- pionizatory dla dzieci
Łóżka i stoły pionizujące:
- łóżka – podnoszenie zagłówka, ugięcie
kolan, regulacja stopniowa
- stoły – stopniowe zwiększanie kąta
ustawienia przy równoczesnym obciążaniu
kończyn dolnych
Pionizatory statyczne:
Pacjent zabezpieczony pasami
lub pelotami na wysokości
klatki piersiowej, stawów biodrowych i
kolanowych, stopy oparte na podnóżku
zabezpieczone pasami przed wysuwaniem
Pionizatory dynamiczne:
Zapewnia przyjęcie pozycji pionowej z
jednoczesną nauką chodzenia.
Pacjent może samodzielnie chodzić
po uprzednim ustabilizowaniu tułowia
zabezpieczeniu szelkami miedniczymi przed
upadkiem. Dodatkowo wyposażony w separator
stóp
Parapodium – rodzaj ortozy (konstrukcji
technicznej stosowanej w celu kontroli ruchów,
wspomagania oraz całkowitego lub częściowego
odciążania wybranych elementów układu
podpórczo- ruchowego) stabilizującej
zaopatrzonej w podstawę o dużej powierzchni,
stosowanej u osób z porażeniem kończyn
dolnych oraz tułowia, umożliwiającej przyjęcie
pozycji stojącej bez dodatkowego podparcia na
kulach oraz siadanie
Parapodium dynamiczne – system ortezowy
umożliwiający czynną rehabilitacje oraz
poruszanie się (kroczenie).
Ruch następuje w wyniku zmiany środka ciężkości
chorego, który łagodnie pochyla górną część
tułowia, co powoduje unoszenie się płóz i
kroczenie ortozy.
Pionizacja dzieci:
- pionizator przedni – wykonywana w pozycji
leżąc przodem.
- fotelik pionizujący
Charakterystyka użytkownika:
Dziękujemy za uwagę

Zaopatrzenie ortopedyczne

Transkrypt

Podobne dokumenty

Zasady i procedury dofinansowania do zaopatrzenia w przedmioty

Nowe modele ortez