zarządzanie wsparciem unii europejskiej dla działań w

zarządzanie wsparciem unii europejskiej dla działań w

2008
Sprawozdanie specjalne nr 11
EUROPEJSKI
TRYBUNAŁ
OBRACHUNKOWY
ZARZĄDZANIE WSPARCIEM UNII EUROPEJSKIEJ
DLA DZIAŁAŃ W ZAKRESIE SKŁADOWANIA
ZBÓŻ W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH
PL
Sprawozdanie specjalne
nr 11
2008
ZARZĄDZANIE WSPARCIEM
UNII EUROPEJSKIEJ DLA DZIAŁAŃ
W ZAKRESIE SKŁADOWANIA ZBÓŻ
W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH
(przedstawione na mocy art. 248 ust. 4 akapit drugi, WE)
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY
2
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ OBRACHUNKOWY
12, rue Alcide De Gasperi
L-1615 Luksemburg
Telefon : (352) 4398-45410
Faks : (352) 4398-46430
E-mail : [email protected]
Internet : http://www.eca.europa.eu
Sprawozdanie specjalne
nr 11
2008
Wiele informacji o Unii Europejskiej znajduje się w portalu Europa (http://europa.eu).
Dane katalogowe znajdują się na końcu niniejszej publikacji.
Luksemburg: Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich, 2009
ISBN 978-92-9207-038-0
DOI 10.2865/68406
© Wspólnoty Europejskie, 2009
Powielanie materiałów dozwolone pod warunkiem podania źródła
Printed in Belgium
SPIS TREŚCI
Punkty
IIX
STRESZCZENIE
112
WSTĘP
17
WPROWADZENIE
812
PRZEGLĄD SYSTEMÓW ZARZĄDZANIA
1316
ZAKRES KONTROLI I PODEJŚCIE KONTROLNE
1743
UWAGI
1733
18
19
2029
3033
CZY DOBRZE ZARZĄDZANO FIZYCZNYMI OPERACJAMI ZWIĄZANYMI ZE SKŁADOWANIEM ZBÓŻ W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH?
PRZYJĘCIE ZBÓŻ DO SKŁADOWANIA
FIZYCZNE ZABEZPIECZENIE SKŁADOWANYCH ZBÓŻ
ZBYT SKŁADOWANYCH ZBÓŻ
NIEDOPUSZCZANIE DO POWSTANIA ZAPASÓW STRUKTURALNYCH
3443
3638
3940
4143
CZY STOSOWANE PRZEZ KOMISJĘ PROCEDURY ZAPEWNIAJĄ MINIMALIZACJĘ KOSZTÓW PONOSZONYCH PRZEZ UE?
KOSZTY TECHNICZNE
KOSZTY AMORTYZACJI
KOSZTY FINANSOWE
4454
WNIOSKI I ZALECENIA
ZAŁĄCZNIK I  ILOŚCI ZBÓŻ SKŁADOWANYCH W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH NA KONIEC ROKU
BUDŻETOWEGO 30 WRZEŚNIA
ZAŁĄCZNIK II  WYDATKI NA INTERWENCYJNE SKŁADOWANIE ZBÓŻ WG TYPU KOSZTÓW
ZAŁĄCZNIK III  SZCZEGÓŁOWE DANE DOTYCZĄCE OBLICZANIA WYDATKÓW PONIESIONYCH
W KONTEKŚCIE OPERACJI W RAMACH SKŁADOWANIA ZBÓŻ W MAGAZYNACH
PAŃSTWOWYCH
ODPOWIEDZI KOMISJI
STRESZCZENIE
I.
Celem składowania produktów rolnych w magazynach państwowych jest stabilizacja rynków
i zapewnienie rolnikom godnego poziomu
życia. Państwa członkowskie skupują produkty
po cenie interwencyjnej ustalonej przez Radę
na podstawie propozycji przedstawionej przez
Komisję i składują je do czasu, gdy można je
sprzedać bez doprowadzania do spadku cen na
rynkach UE.
II.
Zapasy zbóż w magazynach zmniejszały się
w ostatnim czasie wskutek znacznego wzrostu
cen rynkowych. Poziom zapasów w przyszłości
zależeć będzie również od wielu innych czynników, takich jak warunki klimatyczne i decyzje
o kształcie polityki, podejmowane w kontekście
przeprowadzanej przez Komisję w 2008 r. oceny
funkcjonowania WPR (tzw. Health Check).
III.
Trybunał zbadał przestrzeganie zasady oszczędności przy udzielaniu przez Unię Europejską
wsparcia dla działań w zakresie składowania
zbóż w magazynach państwowych, a w szczególności zbadał, do jakiego stopnia zminimalizowano koszty i maksymalizowano dochody.
Badanie to opierało się na analizie danych,
przeprowadzonej w Komisji i w dwóch państwach członkowskich o największych zapasach.
Na miejscu sprawdzono warunki składowania
i jakość próby 18 partii zbóż w 11 magazynach.
5
STRESZCZENIE
IV.
VII.
Trybunał ustalił, że procedury, które gwarantują należytą jakość skupowanego zboża oraz
odpowiednie warunki jego składowania, są stosowane właściwie.
Płatności na rzecz państw członkowskich
z tytułu składowania zbóż oparte są na danych
przekazywanych Komisji. Zważywszy na wysokość kwot tych płatności, Komisja powinna
zaostrzyć procedury weryfikacyjne i wprowadzić kontrole na miejscu w zakresie poprawności danych.
V.
Procedury stosowane przy zbyciu składowanych
w magazynach zapasów nie zawsze zapewniają
minimalizację kosztów netto interwencji, czy
też skrócenie czasu składowania do niezbędnego minimum. Trybunał zaleca, aby:
a) u s t a n a w i a n e m i n i m a l n e c e n y s p r z e d a ż y
odzwierciedlały jakość i miejsce składowania zbóż;
b) g d y t y l k o p o z w a l a j ą n a t o w a r u n k i
rynkowe:
i)
zboża nie powinny być oferowane na
wywóz, jeżeli możliwe jest uzyskanie
wyższej ceny na rynku wewnętrznym;
ii) a minimalnie niższe oferty powinny być
przyjmowane, jeżeli związana z tym
strata jest niższa niż przyszłe koszty
składowania.
VI.
Przejrzystość procesu budżetowego byłaby
większa, gdyby wskazywano wszystkie składniki kosztów działań niezwiązanych bezpośrednio z celami interwencyjnego składowania
zbóż, takich jak wspomaganie osób najbardziej
potrzebujących lub wsparcie branży produkcji
bioetanolu.
VIII.
Metoda obliczania zwrotów na rzecz państw
członkowskich zasadniczo gwarantuje, że
zwroty te nie przekraczają poniesionych kosztów i że w interesie państw członkowskich
leży utrzymywanie kosztów na niskim poziomie. Komisja powinna jednak zrewidować stosowane przez siebie koszty standardowe dla
transakcji nieobejmujących przemieszczenia
towarów. Ponadto stawki stosowane do obliczania kosztów finansowych powinny zostać
zrewidowane, aby zachęcić państwa członkowskie do przedstawiania faktycznie ponoszonych
przez nie kosztów finansowych i zmniejszyć do
minimum ryzyko nadmiernych zwrotów.
IX.
Choć zalecane przez Trybunał udoskonalenia
miałyby ograniczone konsekwencje finansowe
przy obecnej dobrej koniunkturze, mogłyby
one znacząco wpłynąć na budżet UE, jeżeli
w przyszłości poziom zapasów zbóż ponownie wzrośnie. Ponadto mogłyby one odnosić
się do innych działań w ramach składowania
interwencyjnego. Dlatego też Trybunał zdecydowanie zaleca jak najszybsze wdrożenie tych
udoskonaleń.
WSTĘP
WPROWADZENIE
1.
Celem składowania produktów rolnych w magazynach państwowych jest stabilizacja powiązanych rynków i zapewnienie rolnikom godnego poziomu
życia 1 . Gdy ceny rynkowe są niskie, państwa członkowskie skupują produkty (pod pewnymi warunkami) oferowane przez producentów lub
pośredników po cenie interwencyjnej ustalonej przez Radę na podstawie propozycji przedstawionej przez Komisję. Produkty te składowane są
w magazynach aż do momentu ich zbycia na rynku wewnętrznym, gdy
ceny wzrosną, albo poprzez wywóz.
2.
Komisja zwraca państwom członkowskim koszt składowania (koszty magazynowe i finansowe) oraz część pierwotnego kosztu nabycia skupowanych
produktów w ramach mechanizmu tzw. amortyzacji. Przychody netto (przychody pomniejszone o pierwotny koszt, po uwzględnieniu amortyzacji)
ze zbycia zasilają budżet wspólnotowy.
3.
Chroniąc producentów przed obniżonymi cenami, działanie interwencyjne
funkcjonuje niczym „siatka asekuracyjna”. Jednakże nie powinno ono
zakłócać działania rynków poprzez zachęcanie do trwałej nadprodukcji
i powodowanie nagromadzenia się zapasów strukturalnych.
4.
Polityka interwencyjna na rynku zbóż ma swoje początki w 1962 r., kiedy to
Rada ustanowiła ją jako instrument wspólnej organizacji rynku. W załącznikach I i II przedstawiono ilości i koszt zbóż w magazynach państwowych
od 2000 r. Ilość składowanego żyta zmniejszyła się po zniesieniu w 2003 r.
interwencji w odniesieniu do tego zboża. Ilość innych zbóż zwiększyła się
gwałtownie w 2005 r. w wyniku dobrych zbiorów i przystąpienia do UE
10 nowych państw członkowskich, lecz stale wzrastające ceny rynkowe
sprawiły, że znikła potrzeba interwencji i pozwoliły też na sprzedaż zgromadzonych zapasów. W konsekwencji do czerwca 2008 r. zapasy zostały
praktycznie wyczerpane. Koszt składowania w magazynach państwowych
ulegał w tym czasie analogicznym zmianom.
1
Rozporządzenie Rady (WE)
nr 1784/2003 (Dz.U. L 270,
21.10.2003, s. 78) uchylone
i zastąpione rozporządzeniem (WE)
nr 1234/2007 (Dz.U. L 299
z 16.11.2007, s. 1).
7
5.
Przyszłe trendy cen rynkowych i stanu zapasów interwencyjnych zależą od
licznych czynników, takich jak warunki klimatyczne i światowy popyt,
które są trudne do przewidzenia. Choć nie oczekuje się obecnie wzrostu
stanu zapasów w krótkim terminie, w przyszłości zmiana taka jest możliwa.
W tym kontekście, w ramach przeprowadzanej obecnie oceny funkcjonowania WPR, Komisja proponuje utrzymać interwencję publiczną przynajmniej w odniesieniu do podstawowego zboża (pszenicy zwyczajnej) oraz
niektórych innych produktów w celu zachowania „siatki asekuracyjnej”
na wypadek wystąpienia na rynku zakłóceń 2 . Kolejną kwestią omawianą
przez Radę było utworzenie „zapasów strategicznych” dla zapewnienia
bezpieczeństwa zaopatrzenia w żywność 3 .
2
6.
Niektóre z ustaleń Trybunału dotyczących polityki zbytu zapasów i kosztów mogą odnosić się również do innych produktów (takich jak masło,
odtłuszczone mleko w proszku, alkohol, wołowina i cielęcina, cukier luzem
i pakowany), ponieważ podlegają one temu samemu rozporządzeniu 4
i tym samym systemom zarządzania.
5
7.
Trybunał poruszał już wcześniej kwestię składowania produktów rolnych
w magazynach państwowych w opublikowanym w 1988 r. sprawozdaniu
specjalnym 5 poświęconym głównie sprawie księgowania wydatków na
składowanie oraz kontroli w zakresie ilości i jakości zapasów. Sprawozdanie specjalne z 1999 r. 6 dotyczyło wpływu reformy WPR z 1992 r. na
sektor zbóż.
COM(2007) 722 wersja ostateczna
z 20 listopada 2007 r., a następnie
COM(2008) wersja ostateczna
z 20 maja 2008 r.
3
Rada ds. Rolnictwa i Rybołówstwa,
posiedzenie Rady nr 2834, Bruksela
26-27 listopada 2007 r. (15333/07
(Presse 264)).
4
Rozporządzenie Komisji (WE)
nr 884/2006 (Dz.U. L 171 z 23.6.2006,
s. 35).
Trybunał Obrachunkowy –
Sprawozdanie specjalne nr 5/88
dotyczące zarządzania i kontroli
w zakresie składowania
w magazynach państwowych
(Dz.U. C 274 z 24.10.1988).
6
Trybunał Obrachunkowy –
Sprawozdanie specjalne nr 2/99 na
temat skutków reformy WPR dla
sektora zbóż (Dz.U. C 192 z 8.7.1999).
8
PRZEGLĄD SYSTEMÓW ZARZĄDZANIA
8.
Odpowiedzialność za działania związane z administrowaniem składowania
w magazynach państwowych spoczywa na agencjach płatniczych w państwach członkowskich 7 . Obejmuje ono zakup i zbyt zbóż, kontraktowanie
obiektów magazynowych, przeprowadzanie rozmaitych kontroli i prowadzenie odpowiedniej ewidencji rzeczowej i księgowej. Agencje płatnicze
wprowadzają swoje dane rzeczowe i finansowe do prowadzonej przez
Komisję komputerowej bazy danych. Komisja wykorzystuje te informacje
do monitorowania sytuacji i obliczania kwot, jakie poszczególne państwa
członkowskie powinny otrzymać lub zapłacić.
9.
Producenci lub pośrednicy uzyskują możliwość sprzedaży zbóż w ramach interwencji po cenie interwencyjnej. Zanim dana agencja płatnicza przyjmie
ofertę, zboża są ważone i poddane analizie w celu ustalenia, czy ich jakość
odpowiada minimalnym wymogom obowiązującym w ramach interwencji.
Agencje płatnicze dostosowują cenę interwencyjną, aby ta uwzględniała
pewne cechy jakościowe, takie jak wilgotność, zanieczyszczenia i ciężar
właściwy.
10.
Zboża przechowywane są w zakontraktowanych przez państwa członkowskie
obiektach magazynowych (takich jak magazyny i silosy), które muszą spełniać minimalne standardy. Agencje płatnicze państwa członkowskiego
mają obowiązek zapewnić odpowiednie warunki przechowywania zbóż
w magazynach. Wiąże się to z koniecznością przeprowadzania corocznej
kontroli stanu zapasów oraz kontroli ad hoc w magazynach.
11.
Agencje płatnicze mają obowiązek informować Komisję o każdej stwierdzonej stracie lub degradacji. Jeśli w konsekwencji zboża nie spełniają już
warunków interwencji, to agencje płatnicze lub podmioty składujące, nie
zaś Komisja, ponoszą odpowiedzialność finansową. Wszelkie płatności
z tytułu amortyzacji i innych kosztów, otrzymane uprzednio za zapasy,
które uległy degradacji, należy zwrócić Komisji.
7
Rozporządzenie Komisji (WE)
nr 884/2006 (Dz.U. L 171 z 23.6.2006,
s. 35).
9
12.
Komisja ustala podejście do zbytu magazynowanych zbóż na podstawie własnych prognoz rynkowych. Następnie państwa członkowskie organizują
przetargi na zbyt składowanych zbóż. Komisja podejmuje decyzję o tym,
którą ofertę zaakceptować po konsultacji z komitetem zarządzającym ds.
zbóż, składającym się z przedstawicieli państw członkowskich. Komitet
może odrzucić każdą proponowaną decyzję kwalifikowaną większością
głosów. Odpowiedzialność za realizację zatwierdzonych operacji zbytu
spoczywa na agencjach płatniczych.
Źródło: ECA
ZAKRES KONTROLI
I PODEJŚCIE KONTROLNE
13.
Trybunał zbadał, na ile wsparcie Unii Europejskiej dla działań w zakresie składowania zbóż w magazynach państwowych zgodne jest z zasadą oszczędności, a w szczególności, w jakim stopniu minimalizowane są koszty tych
działań i w jakim stopniu maksymalizuje się dochody.
14.
W niniejszej kontroli poszukiwano odpowiedzi na następujące pytania:
a) Czy dobrze zarządzano fizycznymi operacjami związanymi ze składowaniem zbóż w magazynach państwowych?
b) Czy stosowane przez Komisję procedury zapewniają minimalizację
kosztów ponoszonych przez UE?
15.
Podejście kontrolne obejmowało następujące czynności:
a) ocenę procedur przyjętych przez Komisję i państwa członkowskie
w celu wdrożenia polityki i dostarczenia danych;
b) badanie zgodności działań w zakresie składowania zbóż w dwóch skontrolowanych państwach członkowskich oraz
c) s p r a w d z e n i e w a r u n k ó w s k ł a d o w a n i a i j a k o ś c i z b ó ż w w y b r a n y c h
magazynach.
16.
Kontrola objęła działania w zakresie składowania zbóż w roku budżetowym
zakończonym 30 października 2006 r. oraz w pierwszych pięciu miesiącach kolejnego roku budżetowego. Prace kontrolne na miejscu podjęte
w 2007 r. objęły kontrolę agencji płatniczych w Niemczech i na Węgrzech,
które łącznie odpowiadały za 91% zapasów składowanych w magazynach
państwowych w czasie kontroli 8 . Trybunał sprawdził warunki składowania i jakość próby 18 partii zbóż składowanych w 11 magazynach w tych
państwach członkowskich. Próba została dobrana na podstawie ilości
pozostających w magazynach i kryteriów logistycznych.
8
Nietypowa koncentracja zapasów
w tych państwach członkowskich
wynikła ze znacznych ilości
składowanych zbóż oraz z faktu, że
zbyt zapasów w innych państwach
członkowskich nastąpił wcześniej
z przyczyn logistycznych (transport
na rynki).
11
UWAGI
CZY DOBRZE ZARZĄDZANO FIZYCZNYMI
OPERACJAMI ZWIĄZANYMI ZE SKŁADOWANIEM ZBÓŻ
W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH?
17.
Szukając odpowiedzi na to pytanie, Trybunał zbadał, w jakim stopniu:
a) skupowane zboża spełniają wymóg właściwej jakości;
b) warunki składowania są odpowiednie;
c) zboża sprzedawane są wydajnie, gdy tylko pozwolą na to warunki;
d) Komisja działa w sposób pozwalający na uniknięcie powstania zapasów strukturalnych.
PRZYJĘCIE ZBÓŻ DO SKŁADOWANIA
18.
Trybunał sprawdził stosowane przez agencje płatnicze procedury przyjmowania ofert pod względem ich zgodności z obowiązującym wówczas rozporządzeniem 9 . Przeprowadzono kontrolę dokumentacji odnoszącej się do
próby 31 zakupów w celu sprawdzenia ich zgodności oraz poprawności
powiązanych płatności. W próbie nie wykryto błędów, a dokumentacja
dostarczyła wystarczających dowodów na to, że stosowane przez agencje
płatnicze procedury spełniały wymogi wspomnianego rozporządzenia.
FIZYCZNE ZABEZPIECZENIE SKŁADOWANYCH ZBÓŻ
19.
Komisja przeprowadziła w 2005 i 2006 r. kontrole w pięciu państwach członkowskich, nie stwierdzając w ich wyniku poważniejszych problemów
w zakresie warunków składowania zbóż w tych krajach 10 . Trybunał sprawdził odpowiedniość warunków składowania 18 partii zbóż przechowywanych w 11 magazynach w Niemczech i na Węgrzech. Stan dziewięciu
magazynów uznano za zadowalający. W dwóch magazynach stwierdzono
niezadowalające warunki przechowywania, przy czym agencje płatnicze
podjęły już uprzednio odpowiednie działania zaradcze, a jakość zbóż
z tego powodu nie ucierpiała.
9
Rozporządzenie Komisji (WE)
nr 824/2000 (Dz.U. L 100 z 20.4.2000,
s. 31), wersja skodyfikowana:
rozporządzenie (WE) nr 687/2008
(Dz.U. L 192 z 19.7.2008, s. 20).
10
Skontrolowane wtedy państwa
członkowskie to: Republika Czeska,
Niemcy, Francja, Węgry
i Słowacja. W sprawozdaniu
z kontroli przeprowadzonej na
Węgrzech w 2006 r. odnotowano,
że pomimo stwierdzenia pewnych
problemów, od czasu poprzedniej
kontroli w 2005 r. poczyniono
znaczne postępy.
12
ZBYT SKŁADOWANYCH ZBÓŻ
20.
Trybunał nie stwierdził jakichkolwiek uchybień w systemie operacji zbytu funkcjonującym w agencjach płatniczych w Niemczech i na Węgrzech. Trybunał
sprawdził również dokumentację odnoszącą się do próby 44 transakcji
zbytu. Zawierała ona wystarczające dowody świadczące o prawidłowo
zrealizowanych transakcjach.
21.
Stosowana przez Komisję polityka zbytu zapasów - której celem jest zapewnienie wsparcia producentom w razie spadku cen rynkowych poniżej ceny
interwencyjnej oraz nieprzyczynianie się do obniżenia ceny rynkowej 11 –
odzwierciedla sposób, w jaki Komisja rozumie cel korzystania z magazynów państwowych (zob. pkt 1). Polityka zbytu nie ma na celu stabilizacji
rynków w wypadku wzrostu cen. Do niedawna nie miało to żadnego znaczenia, gdyż rynkowa cena zbóż była niższa od ceny interwencyjnej.
22.
Podejmując decyzję o zbyciu zapasów, Komisja sprzedaje je albo na rynku UE,
gdzie jej zamiarem jest nieprzyczynianie się do spadku ceny rynkowej,
albo też na rynku eksportowym, gdzie jest gotowa zaakceptować niższą
cenę, aby pozbyć się nadmiaru zapasów z rynku UE. Kiedy cena rynkowa
w UE przekracza cenę interwencyjną, polityka ta prowadzi niekiedy do
rezygnacji z bardziej opłacalnej sprzedaży na rynku wewnętrznym, aby
nie przyczynić się do spadku ceny rynkowej w UE. Jednakże ryzyko zakłócenia rynku jest niższe przy dobrej koniunkturze (charakteryzującej się
rosnącymi cenami).
23.
Przykładowo na początku 2007 r. sprzedano na eksport 112 800 ton niemieckiego żyta po cenie od 106 do 113 euro za tonę, podczas gdy w tym
samym czasie odrzucono oferty po 140 euro za tonę, ponieważ były one
poniżej ówczesnej ceny rynkowej. Pociągnęło to za sobą koszt alternatywny 12 w wysokości około 3,3 mln euro. Ponadto w przypadku wywozu
UE zwraca koszt transportu do najbliższego punktu wywozowego, podczas
gdy sprzedaż na rynku wewnętrznym nie pociąga za sobą żadnych tego
rodzaju rekompensat. W omawianym tu przypadku sprzedaż na eksport
zamiast na rynku wewnętrznym oznaczała dodatkowe koszty w wysokości
1,9 mln euro.
11
Artykuł 5 rozporządzenia Rady
(EWG) nr 2131/93 (Dz.U. L 191
z 31.7.1993, s. 76).
12
Koszt odzwierciedlający utracone
dochody.
13
24.
25.
W pierwszych sześciu miesiącach 2006 r. dochodziło do sprzedaży niemieckiego żyta sektorowi bioetanolu po cenach niższych niż te, jakie można
było uzyskać na rynku. Według Komisji te transakcje sprzedaży stanowiły
część eksperymentalnego programu wsparcia dla sektora energii. Wybór
ten nie miał bezpośredniego związku z oszczędnym gospodarowaniem
zapasami interwencyjnymi i spowodował koszt alternatywny wynoszący
około 5 mln euro 13 .
Od 1987 r. wycofuje się zboża z zapasów interwencyjnych UE składowanych
w magazynach państwowych w celu wsparcia programu wspólnotowego
służącego poprawie warunków życia osób najbardziej potrzebujących.
Polityka ta finansowana jest z linii budżetowej na interwencyjne składowanie zbóż. W związku z ostatnimi wzrostami cen rynkowych zbóż, koszt
alternatywny (stanowiący dotację dla osób najbardziej potrzebujących)
można oszacować na 26 mln euro 14 za 2007 r. W przeszłości koszt alternatywny był niższy niż obecnie, ponieważ jedyną alternatywną opcją zbytu
zbóż był rynek eksportowy.
26.
Zbyt składowanych zbóż po cenie niższej niż rynkowa na potrzeby produkcji bioetanolu lub wycofanie ich w celu wspomożenia osób najbardziej
potrzebujących w UE stanowi koszt dla budżetu UE (w postaci utraconych
przychodów ze sprzedaży). Jednakże „dotacyjny” komponent tych programów nie jest przypisywany do odpowiednich działań. Prowadzi to do
braku przejrzystości w budżetowaniu i sprawozdawczości.
27.
Centralizacja decyzji o sprzedaży produktów utrudnia w praktyce uwzględnienie różnic w cechach poszczególnych partii towaru. Podczas każdego
z posiedzeń komitetu zarządzającego ds. zbóż Komisja wyznacza minimalną cenę zbytu dla każdego państwa członkowskiego i każdego typu
produktu, bez rozróżnienia dla geograficznego umiejscowienia magazynu.
Wszystkie oferty powyżej wyznaczonej ceny są akceptowane, a wszystkie
poniżej – odrzucane. Jednakże:
a) w danym państwie członkowskim, zakładając że pozostałe uwarunkowania są identyczne (takie jak jakość zbóż), za partię składowaną
w mniej dogodnej lokalizacji zaoferowana zostanie niższa cena, niż za
podobną partię składowaną w bardziej dogodnej lokalizacji 15 ;
b) p o d o b n i e r ó ż n i c e w j a k o ś c i s k ł a d o w a n y c h z b ó ż ( w s z c z e g ó l n o ś c i
poziom białka) mogą wpłynąć na wysokość składanych ofert. Choć
kryteria te uwzględniane są w cenie interwencyjnej (zob. pkt 9), zasady
tej nie stosuje się przy zbycie.
13
Między styczniem a czerwcem
2006 r. sprzedano 183 000 ton po
około 81 euro za tonę, podczas gdy
na rynku uzyskiwano w tym okresie
średnio powyżej 108 euro za tonę.
14
W 2007 r. na potrzeby programu
wycofano 667 000 ton zbóż,
co pociągnęło za sobą utratę
potencjalnych dochodów
w wysokości około 40 euro za tonę.
Dochody te zostałyby uzyskane,
gdyby zboża zostały sprzedane na
rynku.
15
Rozporządzenie Komisji (EWG)
nr 2273/93 (Dz.U. L 207 z 18.8.1993,
s. 1) stanowi jedynie, że centra
skupu interwencyjnego powinny
mieć m.in. ”korzystne położenie
geograficzne”.
14
28.
W praktyce oferty składane na partie zbóż o niższej jakości lub składowane
w mniej dogodnych lokalizacjach są niższe. W przypadku gdy takie oferty
są poniżej minimalnej ceny zbytu wyznaczonej przez Komisję, to nawet
jeśli są one ekonomicznie uzasadnione, dana partia zboża pozostanie
w magazynie. Przechowywanie zbóż w magazynach pociąga za sobą ciągłe
koszty techniczne i finansowe obciążające budżet wspólnotowy.
29.
Za przykład mogą posłużyć uwagi zgłoszone Trybunałowi przez przedstawicieli
agencji płatniczej w Niemczech; wynikało z nich, że zboża pozostające
w składzie podczas wizyty kontrolnej przechowywane były głównie
w mniej dogodnie usytuowanych regionach lub magazynach. Oferty składane na te partie były niższe w porównaniu z ofertami złożonymi na
pozostałe sprzedane partie, ponieważ odzwierciedlały one dodatkowy
koszt transportu. Niemniej jednak Komisja odrzuciła te oferty.
NIEDOPUSZCZANIE DO POWSTANIA ZAPASÓW STRUKTURALNYCH
30.
Jak wspomniano w pkt 3, zapasy strukturalne tworzą się, gdy polityka interwencyjna skutkuje trwałą nierównowagą między podażą składowanych
zbóż a popytem na nie. W efekcie wielkość zapasów z czasem wzrasta,
ponieważ poziom produkcji wynika z reakcji na cenę interwencyjną, a nie
na warunki rynkowe. Trybunał zbadał, w jakim stopniu Komisja zarządzała
składowaniem zbóż tak, aby zmniejszyć ryzyko tworzenia się zapasów
strukturalnych.
31.
Komisja monitoruje średnioterminowe perspektywy dla rynków rolnych
poprzez wykorzystanie danych historycznych i prognoz aktualizowanych
co pół roku. Wpływ określonych wydarzeń, takich jak przystąpienie nowych
państw członkowskich lub planowane zmiany w polityce składowania
produktów w magazynach państwowych, oceniany jest przez samą Komisję lub przez jej konsultantów zewnętrznych. Stan rynku zbóż omawiany
jest regularnie przez przedstawicieli Komisji i państw członkowskich na
posiedzeniach komitetu zarządzającego ds. zbóż.
15
32.
Dane, na podstawie których Komisja ocenia sytuację rynkową, są z konieczności oparte na pewnych założeniach i prognozach, które posłużyć mogą
jedynie jako wskazania orientacyjne na temat rynkowych trendów. Z
uwagi na konieczność uwzględnienia licznych czynników, takich jak wpływ
warunków klimatycznych na kolejne plony oraz popyt na zboża w związku
z produkcją biopaliw, szczególnie trudne jest precyzyjne prognozowanie
długoterminowe podaży i popytu. Działania mające zaradzić negatywnym
skutkom interwencji w odniesieniu do niektórych produktów były podejmowane dopiero z chwilą urzeczywistnienia ryzyka, a prognozy wskazywały na dalsze pogorszenie się sytuacji.
33.
Przykładowo propozycja Komisji, aby znieść interwencję na rynku żyta, została
przedstawiona w kontekście reformy WPR w 2002 r., choć już od kilku
lat było jasne, że mimo iż podaż żyta jest relatywnie stabilna, to popyt
na nie spadał. Z wyjątkiem przypadków nagłych, takich jak sytuacja na
rynku kukurydzy w 2007 r., działania Komisji w odpowiedzi na tworzenie
się zapasów strukturalnych nie stanowiły szybkiej i elastycznej reakcji na
warunki rynkowe; tempo tych działań zależało bowiem od harmonogramu
szerzej zakrojonych reform. Jednakże na koniec 2007 r. stan zapasów
większości zbóż był zerowy lub bardzo niski, co wskazuje na nikłe obecnie
ryzyko tworzenia się zapasów strukturalnych lub wręcz na jego brak.
Źródło: ECA
16
CZY STOSOWANE PRZEZ KOMISJĘ PROCEDURY
ZAPEWNIAJĄ MINIMALIZACJĘ KOSZTÓW
PONOSZONYCH PRZEZ UE?
34.
Komisja zwraca agencjom płatniczym trzy rodzaje kosztów składowania, opisane bardziej szczegółowo w załączniku III.
a) koszty techniczne z tytułu wprowadzenia zbóż do magazynu, ich miesięcznego składowania i wyprowadzenia z magazynu;
b) koszty „amortyzacji” stanowiące rekompensatę z tytułu potencjalnej
utraty wartości składowanych zbóż oraz
c) koszty finansowe kapitału wykorzystanego do utrzymania zapasów.
35.
Całkowita kwota wydatków na interwencyjne składowanie zbóż obejmuje
koszty opisane powyżej, a także zysk księgowy lub poniesioną stratę
w związku ze sprzedażą składowanych zbóż (czyli przychody ze sprzedaży
pomniejszone o wartość księgową netto — pierwotny koszt pomniejszony
o amortyzację). Zob. załącznik II.
KOSZTY TECHNICZNE
36.
Trybunał przeanalizował stosowany przez Komisję system służący zapewnieniu poprawności danych z państw członkowskich oraz wykorzystania tych
danych do obliczania kosztów do zwrotu agencjom płatniczym.
37.
Kontrola przeprowadzona przez Trybunał wykazała niespójności i nieścisłości w danych wykorzystywanych do obliczania standardowych kosztów
technicznych:
a) w próbie obejmującej cztery państwa członkowskie, w których dane
o rzeczywistych kosztach odbiegały od normy lub były znacząco różne
w 2005 i 2006 r., tylko jedno państwo członkowskie przedstawiło Komisji odpowiednią dokumentację stanowiącą uzasadnienie dla przedstawianych kwot;
b) w 1999 r. Komisja przeprowadziła szczegółowe kontrole na miejscu,
które wykazały szereg problemów, które mogły wpłynąć na poprawność danych dostarczanych przez agencje płatnicze. Dalszych kontroli
na miejscu nie przeprowadzono.
17
38.
W roku 2005/2006 61% transakcji zakupu i 11% transakcji zbytu nie pociągnęło
za sobą fizycznego przemieszczenia zbóż do magazynów lub z magazynów, w których zboża te były przechowywane, co oznaczało niższy koszt
poniesiony przez agencję płatniczą. Komisja oblicza standardowy koszt
takich transakcji zakupu lub zbycia zbóż bez przemieszczenia towaru
poprzez obniżenie o 32% ekwiwalentnego standardowego kosztu transakcji obejmującej przemieszczenie. Komisja nie była w stanie przedstawić
wystarczającego uzasadnienia tego współczynnika. Skutkiem zastosowania
takiego dostosowanego kosztu standardowego było prawie na pewno
uzyskanie przez państwa członkowskie większych zwrotów niż miałoby
to miejsce, gdyby Komisja stosowała tę samą lepiej odzwierciedlającą
faktyczne koszty metodę obliczania standardowej stawki, jaką stosuje
w przypadku transakcji obejmujących przemieszczenie towaru. Przykładowo Niemcy, na które przypada 27% zbóż skupowanych bez przemieszczenia towaru, w roku gospodarczym 2005/2006 uzyskały z tytułu takich
transakcji 2,3 mln euro, pomimo iż agencja nie poniosła w rzeczywistości
żadnych kosztów.
KOSZTY AMORTYZACJI
39.
Koszt amortyzacji nie odpowiada amortyzacji w znaczeniu księgowym, która
polega na stopniowym odpisywaniu kosztu środka trwałego bez przepływu
środków pieniężnych. Koszt amortyzacji stanowi tu natomiast rekompensatę wypłacaną państwom członkowskim za szacowaną niezrealizowaną stratę w zakresie wartości zapasów zbóż. Im wyższa jest stawka tej
amortyzacji, tym większą korzyść pod względem przepływów pieniężnych
odnoszą państwa członkowskie do czasu sprzedaży zbóż 16 . Trybunał zbadał
metody i podejście stosowane przez Komisję przy obliczaniu amortyzacji
i to, w jakim stopniu zapewniają one odpowiedniość i racjonalność amortyzacji zapasów.
40.
Jak wyjaśniono w załączniku III, amortyzacja obliczana jest na podstawie
szacunków przyszłej możliwej do uzyskania wartości zapasów. Wartości te
wyznacza Komisja, ale nie istnieje wystarczająca dokumentacja dotycząca
podstaw założeń poczynionych przy opracowywaniu prognoz rynkowych,
które stanowią bazę dla tych oszacowań. Trybunał nie jest zatem w stanie
zbadać, czy metoda ta jest realistyczna i czy stosowano ją konsekwentnie.
Z załącznika II wynika, że w wyniku zwracanej państwom członkowskim
amortyzacji niemal zawsze przychody przewyższały wartość księgową
netto w momencie zbytu zbóż, co wskazuje, że stawka amortyzacji – a
zatem również stawka płatności zaliczkowych z budżetu wspólnotowego –
była wyższa niż wymagała tego ochrona interesów państw członkowskich,
ale zapobiegła ona nagromadzeniu zobowiązań wspólnotowych.
16
Po sprzedaniu zapasów efekt
netto amortyzacji dla budżetu
wspólnotowego jest zerowy,
z wyjątkiem kwestii wartości
pieniądza w czasie.
18
KOSZTY FINANSOWE
41.
Trybunał zbadał podejście Komisji do obliczania i zwracania kosztów finansowych (opartych na koszcie kapitału) oraz to, w jakim stopniu proces
ten zapobiega nadmiernym rekompensatom na rzecz państw członkowskich.
42.
Co roku Komisja zwraca się do każdego państwa członkowskiego o to, by obliczyło i zadeklarowało swój koszt kapitału. W przypadku braku odpowiedzi, stawka stosowana przez Komisję przy zwrotach kosztów finansowych
danemu państwu członkowskiemu odpowiada albo stopie oprocentowania
pożyczek międzybankowych powiększonej o jeden punkt procentowy, albo
jednolitej stopie procentowej, w zależności od tego, która z tych stóp jest
niższa. (zob. załącznik III).
43.
W praktyce nie wszystkie państwa członkowskie udzielają odpowiedzi, prawdopodobnie ze względu na złożoność związanych z tym obliczeń. Za rok
2006 jedynie 15 państw członkowskich zadeklarowało swój koszt kapitału,
z czego dziewięć uzyskało zwroty łącznie o 6 mln euro niższe, niż gdyby
tych informacji nie przedstawiło. W przypadku pozostałych 10 państw
członkowskich, które nie zadeklarowały swojego kosztu kapitału, Trybunał
nie ma podstaw do oceny, czy zwroty przewyższyły ich rzeczywiste koszty
finansowe.
Źródło: ECA
19
WNIOSKI I ZALECENIA
44.
Trybunał stwierdził, że sposób zarządzania fizycznymi operacjami związanymi
ze składowaniem zbóż w magazynach państwowych, w tym operacjami
skupu, magazynowania i zbytu zbóż był odpowiedni. Przeprowadzone
przez Trybunał kontrole w Niemczech i na Węgrzech wskazują, że procedury gwarantujące należytą jakość skupowanego zboża i odpowiednie
warunki składowania są stosowane właściwie.
45.
Stosowana przez Komisję polityka zbytu zasadniczo minimalizuje koszty
interwencji. Jednakże Trybunał wykazał przypadki, gdzie zrezygnowano
z bardziej opłacalnego zbytu na rynku wewnętrznym na rzecz sprzedaży
na eksport, po to aby nie przyczynić się do spadku cen rynkowych w UE
(zob. pkt 22).
46.
Obciążanie linii budżetowej związanej ze składowaniem zbóż kosztem zbytu
zapasów po cenie niższej niż rynkowa w celu wsparcia branży produkcji
bioetanolu lub wspomożenia osób najbardziej potrzebujących zmniejsza
przejrzystość budżetu UE i sprawozdania finansowego. (zob. pkt 26).
47.
Brak elastyczności w polityce zbytu - wynikający z faktu, że przy podejmowaniu decyzji o odrzuceniu lub przyjęciu ofert nie uwzględnia się jakości i miejsca składowania produktów, jak również kosztów dalszego ich
magazynowania - oznacza, że część zapasów przetrzymywana jest dłużej,
niż jest to niezbędne, co pociąga za sobą dodatkowe koszty finansowe
i techniczne (zob. pkt 27 i 28).
48.
Tempo reakcji na tworzenie się zapasów strukturalnych jest często spowolnione ze względu na chęć dostosowania działań w tym zakresie do harmonogramu szerzej zakrojonych reform. W przypadku wymagającej pilnych
działań sytuacji na rynku kukurydzy w 2007 r. właściwe działania podjęto
jednak odpowiednio szybko (zob. pkt 33).
20
49.
Trybunał zaleca, aby:
a) przy ocenie ofert na zbyt składowanych zbóż uwzględniać następujące kwestie:
i)
cena sprzedaży powinna być zróżnicowana w zależności od jakości
produktu i miejsca składowania;
ii) n a l e ż y m i n i m a l i z o w a ć o k r e s , a t y m s a m y m k o s z t s k ł a d o w a n i a
poprzez akceptowanie ofert w nieznacznym stopniu niższych, jeśli
koniunktura oceniana jest jako wystarczająco dobra;
iii) należy optymalizować dochody (zasilające linię budżetową związaną z interwencją na rynku zbóż w ramach kompensacji kosztów
interwencji) poprzez akceptowanie ofert powyżej ceny interwencyjnej na rynku wewnętrznym zamiast znacząco niższych ofert
transakcji eksportowej;
b) w celu udoskonalenia procesu budżetowego, koszty wszelkich działań
niezwiązanych bezpośrednio z interwencyjnym składowaniem zbóż,
takich jak wspomaganie osób najbardziej potrzebujących lub dotowanie branży produkcji bioetanolu, powinny być bardziej przejrzyste;
c) n a l e ż y s z y b c i e j p o d e j m o w a ć d z i a ł a n i a w r e a k c j i n a p o t e n c j a l n e
lub faktyczne ryzyko wystąpienia zakłóceń na rynku (nadwyżki
strukturalne).
50.
Stosowana przez Komisję metoda obliczania kosztów zasadniczo stwarza
gwarancje, że ponoszone przez UE koszty składowania są ograniczone do
minimum, a państwa członkowskie mają motywację do minimalizowania
swoich kosztów. Niemniej jednak dane wykorzystywane do obliczania
kosztów są sprawdzane w niewielkim zakresie, co stwarza ryzyko wykorzystania błędnych danych (zob. pkt 37).
51.
Kwoty zwracane państwom członkowskim z tytułu składowania zbóż są
w znacznej mierze uzasadnione, mogą jednak przewyższać ponoszone
koszty w przypadku kosztów finansowych i standardowych kosztów skupowania zbóż bez przemieszczania towaru (zob. pkt 38 i 43).
21
52.
Komisja w niewystarczającym stopniu dokumentuje podstawy założeń czynionych przy opracowywaniu prognoz rynkowych, które stanowią bazę
dla określenia przyszłych możliwych do uzyskania wartości zbóż. Trybunał
nie może zatem sprawdzić, czy te wartości, wykorzystywane do obliczenia
amortyzacji, są realistyczne i spójne (zob. pkt. 40).
53.
Trybunał zaleca, co następuje:
a) Komisja powinna wzmocnić kontrole kosztów zgłaszanych przez agencje płatnicze poprzez systematyczne sprawdzanie wszelkich odbiegających od normy danych lub trendów. Kontrole na miejscu powinny
obejmować weryfikację wykorzystanych danych;
b) Komisja powinna przeanalizować stosowane przez siebie koszty standardowe odnoszące się do transakcji nieobejmujących przemieszczenia towarów, tak aby nie przekraczały one faktycznie ponoszonych
kosztów;
c) należy w bardziej przejrzysty sposób dokumentować podstawy czynionych przez Komisję założeń dotyczących amortyzacji zapasów zbóż;
d) Komisja powinna zadbać o to, aby wyznaczone stawki były na poziomie
zachęcającym państwa członkowskie do przedstawienia faktycznie
ponoszonych przez nie kosztów finansowych, przez co ryzyko wypłacenia nadmiernej rekompensaty zostałoby ograniczone do minimum.
54.
Trybunał zaleca uproszczenie procedur w ramach prowadzonej obecnie oceny
funkcjonowania WPR, w szczególności dlatego, że interwencja publiczna
przynajmniej w odniesieniu do zboża podstawowego (pszenicy zwyczajnej)
będzie utrzymana jako swego rodzaju „siatka asekuracyjna”.
Niniejsze sprawozdanie zostało przyjęte przez Trybunał Obrachunkowy
w Luksemburgu na posiedzeniu w dniu 19 listopada 2008 r.
W imieniu Trybunału Obrachunkowego
Vítor Manuel da Silva Caldeira
Prezes
22
ZAŁĄCZNIK I
ILOŚCI ZBÓŻ SKŁADOWANYCH W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH
NA KONIEC ROKU BUDŻETOWEGO 30 WRZEŚNIA
(w tys. ton)
Pszenica
Kukurydza
2000
2001
2002
2003
2004
2005
2006
2007
2 770
666
431
1 179
173
8 592
4 218
152
23
12
3
17
-
2 608
5 357
1 218
Żyto
3 218
3 792
5 054
4 715
3 196
2 307
546
-
Jęczmień
1 798
2 210
2 382
800
109
1 129
2 061
-
5
5
4
11
-
2
3
-
7 814
6 685
7 874
6 722
3 478 14 638 12 185
1 370
Sorgo
Ogółem
1
1
Dane z 2005 r. obejmują zboża składowane w 10 państwach członkowskich, które przystąpiły do UE w 2004 r.
Źródło: Roczne sprawozdania finansowe Sekcji Gwarancji EFOGR (2000–2006) i EFRG (2007).
ZAŁĄCZNIK II
WYDATKI NA INTERWENCYJNE SKŁADOWANIE ZBÓŻ WG TYPU KOSZTÓW
(w mln euro)
1
2000
2001
2002
2003
2004
2006
2007
Koszty techniczne (a)
325
198
160
177
106
222
353
192
Koszty finansowe (b)
30
25
27
23
9
30
47
25
(130)
(74)
(14)
58
(97)
(10)
(130)
( 443)
Wartość księgowa przychody (c)
2005
Amortyzacja (d)
239
36
46
10
27
200
68
-
Wydatki ogółem2
(a) + (b) + (c) + (d)
464
185
219
268
45
442
338
( 226)
1
Dane z 2005 r. obejmują zboża składowane w 10 państwach członkowskich, które przystąpiły do UE w 2004 r.
2
Linia budżetowa 05 02 01 02 „Interwencyjne składowanie zbóż”.
Źródło: Roczne sprawozdania finansowe Sekcji Gwarancji EFOGR (2000–2006) i EFRG (2007).
23
ZAŁĄCZNIK III
SZCZEGÓŁOWE DANE DOTYCZĄCE OBLICZANIA WYDATKÓW
PONIESIONYCH W KONTEKŚCIE OPERACJI W RAMACH SKŁADOWANIA ZBÓŻ
W MAGAZYNACH PAŃSTWOWYCH
STANDARDOWE KWOTY Z TYTUŁU OPERACJI FIZYCZNYCH
1.
2.
Standardowe stawki za trzy operacje składowania (wprowadzenie, miesięczne
magazynowanie i wyprowadzenie) obliczane są corocznie na podstawie
rzeczywistych kosztów przedstawionych przez państwa członkowskie za
rok poprzedni. Każda stawka standardowa obliczona jest jako średnia
ważona rzeczywistych kosztów co najmniej czterech państw członkowskich
o najniższych kosztach operacyjnych. Wykorzystane do obliczeń koszty
rzeczywiste muszą odnosić się do przynajmniej 33% średnich składowanych ilości. Obrazuje to poniższy przykład:
Państwo członkowskie
A
B
C
D
E
F
Rzeczywisty koszt wprowadzenia podany
w euro za tonę
1,5
1,7
1,9
2,0
2,5
5,0
Średnia składowana ilość w tonach
200
500
300
100
4 000
6 000
Ponieważ ilości składowane w czterech państwach członkowskich z najniższymi kosztami rzeczywistymi stanowią mniej niż 33% łącznej średniej
składowanej ilości (= 3 663 tony), konieczne jest częściowe uwzględnienie piątego państwa członkowskiego w obliczeniach średniej ważonej.
Standardowa stawka za tonę z tytułu wprowadzenia towaru do magazynu
w tym przykładzie wynosi zatem:
(1,5x200 + 1,7x500 + 1,9x300 + 2x100 + 2,5x2 563) / 3 663 = 2,27 euro.
3.
Należy zauważyć, że metoda ta gwarantuje, że Komisja zawsze zwraca mniej
niż łączne koszty rzeczywiste zadeklarowane przez wszystkie państwa
członkowskie razem, choć państwa członkowskie deklarujące najniższe
koszty uzyskają rekompensatę wyższą niż faktycznie poniesione przez nie
koszty. W powyższym przykładzie, ogólna średnia wyniosłaby 3,78 euro za
tonę. Państwa członkowskie mają zachętę do minimalizowania kosztów,
ponieważ to na nie spada ciężar nadwyżki kosztów ponad wypłacane przez
Komisję zwroty.
24
4.
Agencje płatnicze państw członkowskich są odpowiedzialne za kontraktowanie
powierzchni magazynowych, w tym za ustalanie wyodrębnionych kosztów
wprowadzenia do magazynu, składowania i wyprowadzenia z magazynu.
Na Węgrzech organy krajowe i przedstawiciele podmiotów składujących
negocjują roczny standardowy kontrakt. W Niemczech, choć standardowy
koszt wprowadzenia do magazynu i wyprowadzenia z magazynu ustalany
jest przez agencję, dwa razy do roku podmioty składujące przedstawiają
oferty na udostępnienie powierzchni magazynowych. Agencja płatnicza
wybiera następnie zgodnie z zapotrzebowaniem najtańszą ofertę, biorąc
pod uwagę łączny koszt transportu i składowania.
5.
W Niemczech poszczególne podmioty składujące muszą konkurować o świadczenie usługi składowania zbóż. Zapewnia to utrzymanie kosztów na
poziomie rynkowym, co z kolei korzystnie wpływa na standardowe koszty
zwracane przez UE.
AMORTYZACJA SKŁADOWANYCH ZBÓŻ
6.
Kwoty należne z tytułu amortyzacji ustalane są przez Komisję i wypłacane
państwom członkowskim.
a) przy skupie zbóż jest to przynajmniej 70% (tak zwany współczynnik K
ustalany przez Komisję na początku każdego roku) różnicy między ceną
skupu a szacowaną ceną zbytu dla każdego rozpatrywanego zboża;
b) na koniec każdego kolejnego roku obrotowego kwoty te ustala się,
mnożąc ilości każdego zboża składowanego w każdym państwie członkowskim przez różnicę pomiędzy ich wartością księgową netto a szacowaną ceną sprzedaży.
7.
Wartość księgowa netto zbóż może się obniżyć w wyniku amortyzacji, nie
może jednak wzrosnąć. Zatem nawet jeśli na koniec roku obrotowego
szacowana cena zbytu zbóż wzrosła, nie pociąga to za sobą zwiększenia
wartości księgowej netto poprzez odwrócenie części kosztów amortyzacji
już zwróconych państwom członkowskim.
25
8.
Poniższy przykład pokazuje, że stawka amortyzacji nie zmienia całościowego przepływu pieniężnego w ramach składowania zbóż w magazynach
publicznych, ma jednak wpływ na harmonogram przepływu funduszy
i alokację płatności na poszczególne lata budżetowe. W przedstawionym tu przykładzie ta sama partia zbóż została kupiona w roku x za 100
i sprzedana w roku x+1 za 90, a jedyną różnicę stanowił koszt amortyzacji
w roku x:
1
Stopa procentowa, jaką mają
zadeklarować państwa członkowskie,
to średnia stopa procentowa
faktycznie ponoszona podczas
sześciu miesięcy poprzedzających
zapytanie.
2
Koszt
nabycia
Amortyzacja
w roku x
Wartość
księgowa
netto
Przychody
ze zbycia
w roku x+1
Wartość
księgowa
netto minus
przychody
Łącznie
zapłacone
przez UE
(a)
(b)
(c) = (a) – (b)
(d)
(e) = (c ) – (d)
(b) + (e)
A
100
100
–
90
-90
10
B
100
50
50
90
-40
10
C
100
0
100
90
10
10
Jednolita stopa procentowa
odpowiada średniej 3-miesięcznych
i 12-miesięcznych stóp terminowych
Euribor z sześciu miesięcy
poprzedzających zapytanie.
3
9.
Przykład stanowi ilustrację faktu, że koszt amortyzacji wpływa na przepływy
pieniężne płatności (lub zwrotów) z budżetu UE dla państw członkowskich w roku x (kolumna b) i w roku x+1 (kolumna e), lecz ogólna kwota
zapłacona przez UE pozostaje taka sama.
KOSZTY FINANSOWE URUCHOMIONYCH ŚRODKÓW
10.
Koszty finansowe zwracane państwom członkowskim obliczane są przez Komisję poprzez przemnożenie stosownej stopy procentowej przez średnią
wartość zbóż składowanych w ciągu roku obrotowego. Co roku Komisja
zwraca się do każdego państwa członkowskiego o to, by zadeklarowało
swój koszt kapitału.
a) jeśli dane państwo członkowskie nadeśle odpowiedź, stopa procentowa stosowana wobec tego państwa odpowiada albo zadeklarowanej
stopie procentowej 1 , albo jednolitej stopie procentowej 2 zależnie od
tego, która z tych dwóch wartości jest niższa;
b) jeśli dane państwo członkowskie nie nadeśle odpowiedzi, stopa procentowa stosowana wobec tego państwa odpowiada albo poziomowi
stóp procentowych w danym państwie członkowskim 3 powiększonemu
o jeden punkt procentowy, albo jednolitej stopie procentowej, zależnie od tego, która z tych dwóch wartości jest niższa.
Poziom stóp procentowanych
to średnia trzymiesięcznych stóp
procentowych IBOR danego
państwa członkowskiego z sześciu
miesięcy poprzedzających zapytanie,
powiększona o jeden punkt
procentowy.
ODPOWIEDZI KOMISJI
27
STRESZCZENIE
V.
IX.
Zgodnie z obowiązującym systemem cena
odsprzedaży każdej składowanej partii ustalana
jest bez uwzględnienia jej jakości ani miejsca
składowania. Uwzględnienie tych kryteriów
natrafiłoby na poważne przeszkody praktyczne
i w znacznym stopniu skomplikowałoby zarządzanie systemem. Komisja uważa, że zaletą
aktualnego systemu jest niezłożoność, bezstronność oraz wysoka skuteczność.
Wnioski legislacyjne przedstawione przez
Komisję w maju 2008 r. w ramach oceny funkcjonowania WPR ( tzw. Health Check) zawierają
szereg środków mających na celu dostosowanie systemu interwencji w odniesieniu do
zbóż do nowej sytuacji na rynku oraz wzmocnienie roli interwencji publicznej jako „siatki
asekuracyjnej”.
Komisja stosuje te zalecenia, gdy tylko pozwalają na to warunki rynkowe.
VI.
Komisja zbada w jaki sposób odpowiedzieć na
tę uwagę.
VII.
Komisja przeprowadza obecnie dogłębną analizę danych dotyczących kosztów, otrzymanych
od zainteresowanych państw członkowskich.
Biorąc pod uwagę wyniki analiz ryzyka przeprowadzonych przez Komisję oraz ograniczone ilości magazynowanych zbóż, kontrole na miejscu
w zakresie poprawności danych nie są obecnie
uzasadnione.
Brakuje obecnie publicznych zapasów masła
oraz odtłuszczonego mleka w proszku, a przez
wiele lat brakowało również publicznych zapasów wołowiny i cielęciny. Ponadto nie jest
skupowany cukier, podczas gdy jego wykorzystanie prawdopodobnie ograniczy jego zapasy
w magazynach. Jeśli chodzi o alkohol, w wyniku
reformy rynku wina zrezygnowano ze wszelkiego nowego skupu do magazynów publicznych począwszy od 1 sierpnia 2008 r.
Pod koniec 2009 roku przewidziane jest przyjęcie nowego rozporządzenia Komisji ustanawiającego wspólne zasady dotyczące skupu
w ramach interwencji publicznej.
UWAGI
VIII.
Komisja bada sytuację i wybierze najbardziej
odpowiednią metodę obliczania standardowych kosztów wprowadzania i wyprowadzania
z magazynów bez przemieszczenia zapasów.
Jednakże obecna sytuacja składowania zbóż
w magazynach państwowych nie pozwala Komisji na ustalenie metody, dzięki której możliwe
byłoby sprawne wyliczenie kosztów wprowadzania i wyprowadzania z magazynów bez
przemieszczenia towaru i wykorzystanie ich do
tworzenia nowej metody obliczania zwrotów.
Komisja opracowuje również najbardziej odpowiednią metodę, którą będzie można zastosować w przypadkach, gdy niektóre państwa
członkowskie nie zadeklarują kosztów odsetkowych w ramach przeprowadzanego przez
Komisję obliczania konkretnych stóp procentowych do zastosowania przy zwrocie kosztów
finansowych związanych ze składowaniem zbóż
w magazynach państwowych.
22.
Jeśli chodzi o zapasy interwencyjne zboża, ich
eksport stanowi główny sposób zbytu. Istotne
jest by nie dopuścić, aby masowe odsprzedaże na rynku wewnętrznym spowodowały
znaczny spadek cen, zmuszający do odwołania
się do ofert interwencyjnych. Z tego względu
odsprzedaże na rynku wewnętrznym miały
miejsce jedynie w trakcie lat gospodarczych,
w których występowały wysokie ceny. Starano
się nie zakłócać rynku, co wymagało ostrożnego zarządzania przejściem między okresem
odsprzedaży na rynku eksportowym a okresem
odsprzedaży na rynku wewnętrznym.
23.
Z upływem czasu żyto weszło w zakres zapasów
„strukturalnych”. Choć produkt ten nie kwalifikował się już do interwencji od 2003 roku,
pomimo wysiłków Komisji ostatnie zapasy żyta
zostały zbyte dopiero w lecie 2007 roku.
W roku 2006-2007 nastąpił niespodziewany
zwrot na rynku. Ceny krajowe gwałtownie
wzrosły.
28
Opisana przez Trybunał sytuacja, w której
otwarte były równolegle dwa przetargi, dotyczyła okresu ograniczonego jedynie do pięciu
tygodni. Przetarg na eksport po niższej cenie
został zamknięty na rzecz oferty sprzedaży na
rynku wewnętrznym.
24.
Przeprowadzone zostały dwie różne wyceny:
wyższa, dla żyta „bioetanolowego” i niższa, dla
żyta „zwykłego”.
Projekt pilotażowy przeprowadzony w roku
2005-2006 dotyczył 200 000 ton zbiorów z roku
2003 i z lat poprzednich, a poprzednie i potencjalne koszty składowania (2 EUR miesięcznie
za tonę) uzasadniały sprawdzenie tego nowego
rynku zbytu, nawet biorąc pod uwagę dodatkowe koszty alternatywne.
25.
Program dystrybucji żywności osobom najbardziej potrzebującym powstał w 1987 roku,
kiedy Wspólnota dysponowała bardzo dużymi
zapasami interwencyjnymi 1 . Program ten umożliwił zbycie znaczących ilości zapasów, które
w przeciwnym razie pozostałyby w magazynach
publicznych, stanowiąc znaczące obciążenie
dla budżetu wspólnotowego.
Wartość księgowa produktów udostępnionych
osobom najbardziej potrzebującym z zapasów
interwencyjnych została ustalona przez Radę
w wysokości ceny interwencyjnej.
Kolejne reformy WPR spowodowały dramatyczne zmniejszenie wspólnotowych zapasów
interwencyjnych. Oznacza to, że program dystrybucji żywności osobom najbardziej potrzebującym wymaga gruntownej weryfikacji. Dnia
17 września 2008 r. Komisja przyjęła wniosek
dotyczący nowego rozporządzenia Rady.
1
Rozporządzenie Rady (EWG) nr 3730/87, zastąpione jednolitą
wspólną organizacją rynku, rozporządzeniem Rady
nr 1234/2007.
26.
Jeśli chodzi o program wspierający osoby
najbardziej poszkodowane, wycofanie składowanych zbóż finansowane jest z pozycji
budżetowej 05 02 04 01. Ponadto rachunki składowania w magazynach publicznych wyraźnie
wyodrębniają każde przemieszczenie zapasów
związane z programem bezpłatnej dystrybucji. Wprowadzenie tych dwóch odrębnych
rachunków pozwala na przejrzyste przedstawienie kosztów finansowych tego programu
obciążających budżet unijny z punktu widzenia
budżetu, a także z punktu widzenia księgowania zapasów.
Przetarg na odsprzedaż żyta w celu jego przetworzenia na etanol był projektem pilotażowym
obejmującym ograniczoną ilość zboża (200 000
ton, z czego sprzedanych zostało 190 505).
Rachunki dotyczące tego jednorazowego przetargu zawarte są w linii budżetowej dotyczącej
sprzedaży żyta interwencyjnego wraz z trzema
innymi przetargami otwartymi w tym samym
roku gospodarczym na odpowiednio 0,2 , 0,5 i
1 milion ton zboża. Projekt pilotażowy dotyczący bioetanolu stanowił mniej niż 11 % ilości
żyta interwencyjnego wystawionego na sprzedaż we wspomnianym roku gospodarczym. Nie
było więc konieczności stworzenia specjalnej
linii budżetowej. Ponadto przetarg ten nie
został ponownie otwarty w kolejnych latach.
27. – 28.
Zgodnie z obowiązującym systemem cena
odsprzedaży każdej składowanej partii ustalana
jest bez uwzględnienia jej jakości ani miejsca
składowania. Uwzględnienie tych kryteriów
natrafiłoby na poważne przeszkody praktyczne
i w znacznym stopniu skomplikowałoby zarządzanie systemem.
Komisja postanowiła pozostać przy cenie brutto
i pozwolić mechanizmowi przetargowemu oraz
konkurencji, którą system ten za sobą pociąga,
zadecydować o kolejności sprzedaży partii.
Rzeczywiste koszty transportu nie są znane, a
ich oszacowanie opierałoby się na hipotezach
trudnych do zweryfikowania. W związku z tym
Komisja uważa, że obecny system, którego
zaletą jest niezłożoność i bezstronność, jest
również najskuteczniejszy.
29
29.
Oferty na partie najbardziej oddalone od
ośrodków konsumenckich są zazwyczaj mniej
konkurencyjne i w związku z tym partie te
sprzedawane są jako ostatnie. W tych okolicznościach można zastosować podejście „ad
hoc”. Przykładowo w październiku 2007 r. na
prośbę Komisji władze węgierskie dostarczyły
informacje dotyczące miejsc składowania ostatnich zapasów, które składały się z niewielkich,
rozproszonych partii. Dzięki tym informacjom
zlokalizowano niewykorzystane partie przy
zastosowaniu podejścia polegającego na rozpatrywaniu poszczególnych przypadków.
W przeszłości praktyka ta miała również miejsce w przypadku źle zlokalizowanych zapasów
w Finlandii i w Szwecji. Wielokrotnie ceny
zostały na tej podstawie zaakceptowane. Jednak takie zarządzanie „na miarę”, możliwe do
zastosowania na koniec procesu w stosunku
do partii niewykorzystanych, byłoby trudne
do zastosowania na początku, w stosunku do
całości partii przeznaczonych na sprzedaż.
31.
Analizy rynku omawiane są z przedstawicielami państw członkowskich w ramach Komitetu
Zarządzającego ds. Zbóż, który obraduje dwa
razy w miesiącu, oraz w ramach Stałej Grupy
ds. Zbóż Komitetu Doradczego (wraz z przedstawicielami podmiotów gospodarczych i społeczeństwa obywatelskiego), która obraduje
cztery razy w roku.
32. – 33.
W ostatnich latach Komisja przedstawiła propozycje zmian systemu interwencji na rynku zbóż
w ramach Agendy 2000, reformy śródokresowej
w 2003 r. oraz w 2006 r. w odniesieniu do kukurydzy. Wnioski te pozwoliły dostosować system
interwencji do zmian sytuacji na rynku.
W związku z brakiem problemów związanych
ze stanem zapasów, w maju 2008 r. Komisja przedstawiła wnioski legislacyjne (ocena
sposobu funkcjonowania WPR, tzw. Health
Check) zawierające szereg zmian mających
na celu dostosowanie systemu interwencji na
rynku zbóż do nowych okoliczności na rynku
oraz wzmocnienie roli interwencji jako „siatki
asekuracyjnej”.
37.
Komisja przeprowadza analizę i gruntowną
weryfikację informacji przekazywanych przez
państwa członkowskie. Zdecydowanie potwierdzają to dokumenty robocze zawierające nie
tylko wstępne odpowiedzi państw członkowskich na kwestionariusz Komisji, ale także
zapis dodatkowej wymiany informacji między
Komisją a państwami członkowskimi przeprowadzanej w związku ze wspomnianą analizą.
W wielu przypadkach państwa członkowskie
zmieniły początkowo zadeklarowane koszty
w wyniku analizy i weryfikacji ich deklaracji
przeprowadzonych przez Komisję. Ponadto
Komisja uważa, że uzyskała odpowiednie
informacje stanowiące uzasadnienie dla kwot
przedstawionych przez państwa członkowskie.
Komisja nie zgadza się zatem z Trybunałem, że
tylko jedno z wybranych czterech państw członkowskich przedstawiło Komisji odpowiednie
uzasadnienie.
Kontrole na miejscu przeprowadzone w 1999 r.
nie były od tego czasu powtarzane, ponieważ
Komisja nie uznała ich za wystarczająco istotne
i, po w wnikliwej analizie w ramach procedury
rozliczania rachunków, w wyniku której ich
wpływ na finansowanie uznano za mało istotny,
kontrole te zostały zakończone.
30
38.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami w przypadkach, gdy nie występuje przemieszczenie
zapasów koszty transportu oraz koszty wyprowadzenia z magazynu zostaną odjęte od ceny
interwencyjnej. W przypadku Niemiec w okresie, o którym mowa, koszty transportu i wyprowadzenia zawarte zostały w rachunku kosztów
technicznych, co doprowadziło do zmniejszenia kosztów technicznych zwracanych temu
państwu.
43.
Rada zezwoliła na odstępstwo od obowiązujących przepisów na rok 2006 dla państw członkowskich, które ponosiły bardzo wysokie koszty
finansowe. W rezultacie państwa te mogą uzyskać zwroty na podstawie konkretnych stóp
procentowych, które są wyższe od stosowanej
jednolitej stopy procentowej, określonej w roku
2006 na 2,2 %. Stopy te ustalone zostały na podstawie kosztów finansowych zadeklarowanych
przez zainteresowane państwa członkowskie.
Komisja zbada sytuację i wybierze najbardziej
odpowiednią metodę obliczania standardowych kosztów wprowadzania i wyprowadzania
z magazynów bez przemieszczenia zapasów, jak
tylko pozwoli na to sytuacja w zakresie składowania zbóż w magazynach publicznych.
Komisja zbada sytuację i wybierze najbardziej
odpowiednią metodę, którą będzie można
zastosować, gdy państwa członkowskie nie
zadeklarują kosztów odsetkowych w ramach
przeprowadzanego przez Komisję obliczania
konkretnych stóp procentowych do zastosowania przy zwrocie kosztów finansowych związanych ze składowaniem zbóż w magazynach
państwowych.
40.
Komisja uważa, że posiada odpowiednie dowody
na poparcie założeń poczynionych przy opracowywaniu prognoz rynkowych, stanowiących
podstawę określenia wartości zbóż.
Cena sprzedaży zbóż jest ceną wykorzystywaną
w celu ustalenia środków potrzebnych na sfinansowanie wymogów kredytowych rynku zbóż
zawartych w liście w sprawie poprawek dołączonym do każdego budżetu. List w sprawie
poprawek w istocie wyjaśnia przyjęte założenia budżetowe, przekazywane władzy budżetowej, która sprawdza i ostatecznie zatwierdza
potrzebne środki budżetowe.
WNIOSKI I ZALECENIA
46.
Komisja zapewniła przejrzystość budżetu
wspólnotowego odnośnie składowania zbóż
w magazynach państwowych. Zboża interwencyjne wykorzystywane w ramach programu
wsparcia osób najbardziej potrzebujących
finansowane są z odrębnej pozycji budżetowej: 05020401. Ponadto rachunki związane ze
składowaniem w magazynach państwowych
wyraźnie wyodrębniają przemieszczenie zapasów objęte programem bezpłatnej dystrybucji.
Wprowadzenie tych dwóch odrębnych rachunków pozwala na przejrzyste przedstawienie
kosztu tego programu obciążającego budżet
wspólnotowy z punktu widzenia budżetu,
a także z punktu widzenia księgowania zapasów. Wartość księgowa produktów udostępnionych osobom najbardziej potrzebującym
z zapasów interwencyjnych została ustalona
przez Radę w wysokości ceny interwencyjnej.
31
Odsprzedaż żyta w celu przetworzenia go na
etanol stanowiła program pilotażowy obejmujący bardzo ograniczoną ilość zbóż. Koszt tego
pojedynczego przetargu zawarty jest w linii
budżetowej dotyczącej odsprzedaży żyta interwencyjnego wraz z trzema innymi przetargami
otwartymi w tym samym roku. Nie było więc
konieczności stworzenia specjalnej linii budżetowej. Ponadto omawiany przetarg nie został
ponownie otwarty.
47.
Uwzględnienie takich kryteriów, jak kryterium jakości czy miejsca składowania każdej
partii zbóż w celu ustalania ceny odsprzedaży
natrafiłoby na poważne przeszkody praktyczne
i w znacznym stopniu skomplikowałoby zarządzanie systemem.
48.
Komisja przypomina, że w ostatnich latach
przedstawiła propozycje zmian systemu interwencji na rynku zbóż w ramach Agendy 2000,
reformy śródokresowej w 2003 r. oraz w 2006 r.
w odniesieniu do kukurydzy. Wnioski te pozwoliły dostosować system interwencji do zmian
sytuacji na rynku.
W związku z brakiem problemów związanych ze
stanem zapasów, wnioski legislacyjne przedstawione w maju 2008 r. (ocena sposobu funkcjonowania WPR, tzw. Health Check), zawierają
szereg zmian mających na celu dostosowanie
systemu interwencji na rynku zbóż do nowych
okoliczności na rynku oraz wzmocnienie roli
interwencji jako „siatki asekuracyjnej”.
49. a)
i)
Zgodnie z obowiązującym systemem cena
odsprzedaży każdej składowanej partii ustalana
jest bez uwzględnienia jej jakości ani miejsca
składowania. Uwzględnienie tych kryteriów
natrafiłoby na poważne przeszkody praktyczne
i w znacznym stopniu skomplikowałoby zarządzanie systemem. Komisja uważa, że zaletą
aktualnego systemu jest niezłożoność, bezstronność, oraz wysoka skuteczność.
Podejście „ad hoc” można zastosować pod
koniec danego okresu lub dla ostatnich partii
przeznaczonych na sprzedaż, co też miało niejednokrotnie miejsce.
ii)
Komisja stosuje to podejście, kiedy uważa to
za stosowne;
iii)
Komisja stosuje to podejście, kiedy uważa to
za stosowne;
49. b)
Komisja zbada w jaki sposób odpowiedzieć na
to zalecenie;
49. c)
zapasy interwencyjne zbóż zostały wyczerpane,
natomiast wnioski legislacyjne przedstawione
przez Komisję w maju 2008 r. (ocena sposobu
funkcjonowania WPR, tzw. Health Check) zawierają szereg zmian mających na celu dostosowanie systemu interwencji w odniesieniu do
zbóż do nowych okoliczności na rynku oraz
wzmocnienie roli interwencji jako „siatki asekuracyjnej”. Pod koniec 2009 roku przewidziane
jest przyjęcie nowego rozporządzenia Komisji
ustanawiającego wspólne zasady dotyczące
skupu w ramach interwencji publicznej.
32
50.
Komisja przeprowadza analizę i gruntowną
weryfikację informacji przekazywanych przez
państwa członkowskie.
51.
Komisja bada sytuację i wybierze najbardziej
odpowiednią metodę obliczania standardowych kosztów wprowadzania i wyprowadzania
z magazynów bez przemieszczenia zapasów.
Komisja opracowuje również najbardziej odpowiednią metodę, którą będzie można zastosować w przypadkach, gdy niektóre państwa
członkowskie nie zadeklarują kosztów odsetkowych w ramach przeprowadzanego przez
Komisję obliczania konkretnych stóp procentowych do zastosowania przy zwrocie kosztów
finansowych związanych ze składowaniem zbóż
w magazynach państwowych.
52.
Komisja uważa, że posiada odpowiednie dowody
na poparcie założeń poczynionych przy opracowywaniu prognoz rynkowych, stanowiących
podstawę określenia wartości zbóż.
Cena sprzedaży zbóż jest ceną wykorzystywaną
w celu ustalenia środków potrzebnych na sfinansowanie wymogów kredytowych rynku zbóż
zawartych w liście w sprawie poprawek dołączonym do każdego budżetu. List w sprawie
poprawek w istocie wyjaśnia przyjęte założenia budżetowe, przekazywane władzy budżetowej, która sprawdza i ostatecznie zatwierdza
potrzebne środki budżetowe.
53. a)
Komisja przeprowadza obecnie dogłębną analizę danych dotyczących kosztów otrzymanych
od zainteresowanych państw członkowskich.
Biorąc pod uwagę wyniki analiz ryzyka przeprowadzonych przez Komisję oraz ograniczone ilości magazynowanych zbóż, kontrole na miejscu
w zakresie poprawności danych nie są obecnie
uzasadnione;
53. b)
Komisja bada sytuację i wybierze najbardziej
odpowiednią metodę obliczania standardowych kosztów wprowadzania i wyprowadzania
z magazynów bez przemieszczenia zapasów.
Jednakże obecna sytuacja składowania zbóż
w magazynach państwowych nie pozwala Komisji na ustalenie metody, dzięki której możliwe
byłoby sprawne wyliczenie kosztów wprowadzania i wyprowadzania z magazynów bez
przemieszczenia towaru i wykorzystanie ich
w tworzeniu nowej metody obliczania
zwrotów;
53. c)
Procedura Komisji dotycząca ustalania ceny
sprzedaży zbóż określa kwotę amortyzacji
zapasów zbóż jaką należy wprowadzić. Cena
ta jest szczegółowo udokumentowana oraz
przedstawiana władzy budżetowej jako część
listu w sprawie poprawek co roku dołączanego
do budżetu;
53. d)
Komisja opracowuje również najbardziej odpowiednią metodę, którą będzie można zastosować w przypadkach, gdy niektóre państwa
członkowskie nie zadeklarują kosztów odsetkowych w ramach przeprowadzanego przez
Komisję obliczania konkretnych stóp procentowych do zastosowania przy zwrocie kosztów
finansowych związanych ze składowaniem zbóż
w magazynach państwowych.
54.
Wnioski legislacyjne przedstawione przez
Komisję w maju 2008 r. w ramach oceny funkcjonowania WPR (tzw. Health Check) zawierają
szereg środków mających na celu dostosowanie systemu interwencji w odniesieniu do
zbóż do nowej sytuacji na rynku oraz wzmocnienie roli interwencji publicznej jako „siatki
asekuracyjnej”.
Europejski Trybunał Obrachunkowy
Sprawozdanie specjalne nr 11/2008
Zarządzanie wsparciem Unii Europejskiej dla działań w zakresie składowania zbóż w magazynach państwowych
Luksemburg: Urząd Oficjalnych Publikacji Wspólnot Europejskich
2009 – 32 str. – 21 x 29,7 cm
ISBN 978-92-9207-038-0
DOI 10.2865/68406
Jak otrzymać publikacje UE
Płatne publikacje Urzędu Publikacji są dostępne w EU Bookshop http://bookshop.europa.eu.
Ze strony tej można złożyć zamówienie na publikacje w dowolnym biurze sprzedaży.
Pełną listę sprzedawców naszych publikacji na całym świecie można uzyskać, wysyłając faks
pod numer (352) 2929 42758.
Q J - A B - 0 8 - 0 0 4 - PL - C
W N I N I E J S Z Y M S P R AW O Z D A N I U E U R O P E J S K I T R Y B U N A Ł
OBRACHUNKOWY PODDAJE ANALIZIE ZARZĄDZANIE WSPARCIEM UE
DLA DZIAŁAŃ W ZAKRESIE SKŁADOWANIA ZBÓŻ W MAGAZYNACH
PAŃSTWOWYCH W CELU USTALENIA, CZY KOSZTY PONOSZONE PRZEZ
UE SĄ OGRANICZANE DO MINIMUM.
N I E K TÓ R E A S P E K T Y Z A R Z Ą D Z A N I A F I Z YC Z N Y M I O P E R AC J A M I
SKŁADOWANIA ORAZ PROCEDURY STOSOWANE PRZEZ KOMISJĘ
TRYBUNAŁ UZNAŁ ZA ZADOWALAJĄCE, ZWRACAJĄC JEDNOCZEŚNIE
UWAGĘ NA INNE ASPEK T Y, K TÓRE WYMAGA JĄ POPRAWY. UWAGI
Z AWA R T E W S P R AW O Z D A N I U D O T YC Z Ą W S Z C Z E G Ó L N O Ś C I
ZWIĘKSZENIA PRZEJRZYSTOŚCI PROCESU BUDŻETOWEGO, A TAKŻE,
W PEWNYCH PRZYPADKACH, MOŻLIWOŚCI UNIKNIĘCIA NIEKTÓRYCH
KOSZTÓW SKŁADOWANIA LUB UTRATY DOCHODÓW ZE SPRZEDAŻY.
W ZWIĄZKU Z TYM W SPRAWOZDANIU ZAWARTO SZEREG ZALECEŃ,
K TÓRE MOGĄ MIEĆ ISTOTNE ZNACZENIE W RAZIE PONOWNEGO
WZROSTU POZIOMU ZAPASÓW ZBÓŻ W PRZYSZŁOŚCI. TRYBUNAŁ
ZDECYDOWANIE ZALECA ZATEM JAK NAJSZYBSZE WPROWADZENIE
PROPONOWANYCH UDOSKONALEŃ.
EUROPEJSKI TRYBUNAŁ
OBRACHUNKOWY
ISBN 978-92-9207-038-0