Program -V DTNMx

Teatr Druga Strefa w Warszawie zaprasza na V Dni Teatru na Mokotowie w dniach 12 – 16 maja!
W tym roku festiwal zainaugurujemy we wtorek 12 maja Wariatem i Zakonnicą Witkacego w
interpretacji artystów Sopockiego Teatru Tańca. Kolejny dzień to spotkanie z innym wielkim
klasykiem, Fiodorem Dostojewskim – Scena STA w Poznaniu zaprezentuje spektakl Był sobie BOBOK
na podstawie jego opowiadań. Trzeciego dnia zapraszamy na Wężowisko Teatru Nowego w
Krakowie – historię kryminalną, opowieść o poszukiwaniu tożsamości i miłości. Na przedostatni dzień
naszych teatralnych spotkań proponujemy Państwu projekt laboratoryjny Teatru Strefa Otwarta
MacDeath na motywach najsłynniejszego dramatu Szekspira. Zwieńczeniem V Dni Teatru na
Mokotowie będą dwa przedstawienia w sobotę 16 maja – o 16.00 Gerda i Kaj Teatru MER w Łodzi,
czyli propozycja dla najmłodszych teatrowamów, oraz o 20.00 Burleskowe Święto Wiosny Teatru
Druga Strefa, gospodarza i organizatora całej imprezy.
Na wszystkie wydarzenia obowiązuje wstęp wolny przy wcześniejszej rezerwacji bezpłatnych
wejściówek. Rezerwacje wystartują 4 maja o godzinie 12.00.
V Dni Teatru na Mokotowie
Teatr Druga Strefa
Magazynowa 14a, Warszawa
690-886-943
https://www.facebook.com/DniTeatruNaMokotowie
https://www.facebook.com/events/1566637900271443/
Projekt współfinansuje - Dzielnica Mokotów
m. st. Warszawy
PROGRAM FESTIWALU:
12 maja godz. 20.00 – Wariat i Zakonnica Sopockiego Teatru Tańca
13 maja godz. 20.00 – Był sobie BOBOK Sceny STA w Poznaniu
14 maja godz. 20.00 – Wężowisko Teatru Nowego w Krakowie
15 maja godz. 20.00 – MacDeath Teatru Strefa Otwarta we Wrocławiu
16 maja godz. 16.00 – Gerda i Kaj Teatru MER w Łodzi
16 maja godz. 20.00 – Burleskowe Święto Wiosny, reż. Betty Q
SPEKTAKLE:
Sopocki Teatr Tańca – Wariat i Zakonnica
Reżyseria, choreografia: Jacek Krawczyk, Izabela Sokołowska
Taniec: Dorota Zielińska, Jacek Krawczyk
Scenariusz na podstawie dramatu Witkacego: Joanna Czajkowska
Kostiumy: Magdalena Arłukiewicz
Muzyka: Karolina Rec, Przemysław Etamski / Mastering: Mariusz Noskowiak
Scenografia: Jacek Krawczyk
Wizualizacje: Natalia Osuch, Dominik Rudasz
Światła: Artur Aponowicz
Fotografie: Alicja Byzdra
Interpretacja artystów Sopockiego Teatru Tańca tekstu Witkacego skupia się wokół WOLNOŚCI w
dwóch wymiarach: osobistej i artystycznej. Pierwsza z nich dotyczy norm społecznych kreślących
ramy wolności jednostki, druga wolności w sztuce, w podejmowanych artystycznych wyborów.
Oba aspekty wolności są ze sobą nierozerwalnie powiązane poprzez artystę, poetę Mieczysława
Walpurga oraz relacje w jakiej on pozostaje wobec świata (szpital psychiatryczny) i otaczających go
osób, z których najważniejsza staje się Siostra Anna. W konsekwencji widz obserwuje zmagania
zniewolonego fizycznie (kaftan bezpieczeństwa, izolatka) człowieka, który nie mogąc żyć i tworzyć,
wdaje się w relację z młodą dziewczyną, w której upatruje sprzymierzeńca, wybawicielkę. Relację
daleko odbiegająca od normalnej zażyłości pacjent – siostra zakonna. Relacji której w pełni oddaje
się Anna zdecydowanie przekraczając granicę wyznaczonej wcześniej realności zakonu i ścisłych
norm.
W tej sytuacji nikt nie może zwyciężyć: podobnie, jak u Witkacego w finale nie ma Zdrowych i
Chorych, nie ma Wolnych i Zniewolonych. Autorzy spektaklu celowo przesuwają akcent na postać
Anny, która zdaje się być niemą realizacją słów swojej przełożonej – Siostry Barbary: „Oto jest cała
wasza psychiatria!! Ja na stare lata nie wiem już, kto jest wariatem ja czy pan, czy oni. O, Boże, Boże!
Zmiłuj się nade mną. Ja chyba już oszalałam.”…
Scena STA w Poznaniu – Był sobie BOBOK na podstawie opowiadań fantastycznych Fiodora
Dostojewskiego
reżyseria i adaptacja: Grigorij Lifanov
tłumaczenie: Maria Leśniewska
muzyka: Ivan Prosecky
scenografia i kostiumy: Anna Tomczyńska
choreografia: Marta Szumieł
produkcja: Sebastian Cybulski
obsada: Ivan – Łukasz Chrzuszcz; Siemion – Sebastian Cybulski; Portret – Jakub Papuga/Kamil Pecka
Wszystkiemu się dziwić jest oczywiście głupotą. Niczemu się zaś nie dziwić jest znacznie ładniej i nie
wiadomo czemu uważa się, że to dobry ton. Ale chyba w istocie tak nie jest. Moim zdanie nie dziwić
się niczemu jest znacznie głupiej, niż dziwić się wszystkiemu. No i poza tym nie dziwić się niczemu, to
prawie to samo, co niczego nie szanować. Zresztą głupi człowiek w ogóle nie potrafi niczego
szanować. „Był sobie bobok” to kontynuacja sukcesu spektaklu Grigorija Lifanova w jego reżyserii i
adaptacji „Opowiadań fantastycznych” Fiodora Dostojewskiego. Literatura rosyjska zaserwowana z
klasą i dużą dawką humoru. Jest to historia literata podczas zmagań z jego własnymi słabościami. Nie
jest w stanie przełamać swojej twórczej niemocy, bo co chwila przeszkadza mu bobok. Bobok? Co za
bobok? Przychodzą mu do głowy zdumiewające myśli i zaczyna też słyszeć jakieś dźwięki. Tracąc
poczucie realności zaczyna kreować swój własny świat. Rozdwaja się i wychodzi z własnej skóry, żeby
wygrać tę odwieczną walkę artysty z brakiem weny. Ale czy ten schizofreniczny szaleńczy szał twórczy
może być jednym lekiem na życie towarzyskie i zawodowe?
Teatr Nowy w Krakowie – Wężowisko
Obsada: Marzena Ciuła; Norbert Burkowski; Kamil Błoch; Kamil Rodek
Reżyseria: Janusz Marchwiński
Tekst: Joanna Oparek
Scenografia: Łukasz Błażejewski
Kostiumy: Beata Klimkowska, Magdalena Jaśilkowska
Muzyka: Paweł Harańczyk
Światło: Wojciech Kiwacz
Stary pisarz ginie w niejasnych okolicznościach, wkrótce potem gdy wydawnictwo o lewicowych
sympatiach publikuje jego młodzieńczą powieść z czasów Powstania Warszawskiego - z wątkiem
miłości homoseksualnej. Po śmierci kontrowersyjnego autora, media rzucają podejrzenia na jego
córkę, która kwestionuje autobiografizm powieści i uważa, że późny coming out jej ojca to
prowokacja i czysta fikcja literacka. Czterdziestoletnia Zo usiłuje odciąć się od natrętnych dziennikarzy
i zamyka się w domu razem ze swoim przyjacielem - homoseksualistą, doktorantem polonistyki, który
pracował jako rehabilitant jej ojca. Tymczasem na policję zgłasza się siedemnastoletni, zmanierowany
chłopak, który zeznaje, że tragicznego wieczoru był w domu pisarza… Czy jest winy jego śmierci? Czy
chce jedynie potwierdzić wersję córki, że był to wypadek? Co łączy go z kobieta taką jak Zo i jej
przyjacielem? Co mogło łączyć go ze zmarłym? Przesłuchanie stwarza okazję do wiwisekcji
gejowskiego mitu, do ostrej rozprawy z mocą stereotypu i rozmowy o prawdzie literatury. Historia
kryminalna staje się opowieścią o poszukiwaniu tożsamości i o pułapce politycznej koniunktury na
tożsamość. To także uniwersalna opowieść o miłości, która podważa wszystkie pytania i przynosi
ostateczną odpowiedź. Jaka jest prawda o seksualnej orientacji pisarza- skandalisty? Czy jego powieść
była oszustwem? Czy homoseksualny epizod w scenerii wojennej był aktem politycznym? Co zabiło
autora i w jakich okolicznościach zginął człowiek?
Teatr Scena Otwarta we Wrocławiu – MacDeath
Autorski projekt Anny Rakowskiej i Piotra Miszteli
Spektakl „MacDeath" TEATRU STREFA OTWARTA stanowi kolejny etap na drodze rekonstrukcji metody
pracy aktora elżbietańskiego. Odwołuje się do dramatu „Makbet" W. Szekspira.
Fabuła dramatu jest ukazana w sposób wybiórczy, szczątkowy, służy jako pretekst do poruszenia
tematów: władzy, pożądania, manipulacji w XXI w.
Osią akcji jest Makbet oraz Lady Makbet. Kobieta i mężczyzna wobec tematu władzy. Ukazanie
zależności - jak różnice płciowe warunkują zachowanie jednostki w stosunku do własnych
namiętności. Odwołanie do archetypu Adama, Ewy i rajskiego owocu.
W warstwie formalnej spektaklu zgłębiamy idee metateatralności - teatru w teatrze. Postaci mają
dwoistą strukturę- z jednej strony są bohaterami z dramatu Szekspira, z drugiej strony zrywają maskę
przypisanej roli i komentują, oceniają wzajemnie swoje poczynania. Głęboka identyfikacja zostaje
skontrastowana z chłodną obserwacją i zdystansowaniem.
Punktem wyjścia jest pusta przestrzeń teatralna pozbawiona tradycyjnego podziału na scenę i
widownię. Głównym tworzywem akcji jest aktor i widz. Scenografia oraz rekwizyty są ograniczone do
minimum. Ważną rolę odgrywa kostium i jego symboliczna zmiana w trakcie akcji spektaklu. Kostium
jest wehikułem procesów wewnętrznych postaci, wiernie odzwierciedla jego stan emocjonalny.
W dialogach aktorów występuje wielogłosowość. Poprzez postać Lady Makbet przemawiają wiedźmy.
W Makbecie objawiają się: Makduf lub Duncan.
Rezygnujemy z kontekstu wydarzeń historycznych poruszanych w Szekspirowskim „Makbecie" na
rzecz akcji wewnętrznej i procesów psychologicznych.
Tu i teraz to aktor i widz, natomiast zbrodnie o których mowa, to projekcje umysłu. Mogły się zdarzyć
lub dopiero się wydarzą...
Teatr MER w Łodzi – Gerda i Kaj |spektakl familijny|
Tekst: Ewa Galat
Reżyseria: zespołowa
Scenografia i lalki: Katarzyna Stefaniak
Muzyka: Michał Łacny
Występują: Ewa Galat, Anna Maria Guzik, Marcin Truszczyński
Klasyczna historia zostaje opowiedziana w nowy, dużo łagodniejszy i zdecydowanie bardziej
dowcipny sposób, wzbogacona oryginalnymi piosenkami. Scenariusz oparty na baśni Andersena
„Królowa Śniegu”.
Artyści Teatru MER zapewniają, że spektakl jest idealną propozycja nie tylko na okreś świąt i ferii
zimowych, ale również w upalne dni okryje widzów chłodną bryzą oraz zapewni chwilę wytchnienia i
refleksji.
Gerda i Kaj to spektakl o niezwyciężonej sile miłości, wiary i poświęcenia. Kiedy Kaja porywa zła
Królowa Śniegu jego siostrzyczka Gerda nie waha się upuścić rodzinny dom i przemierzyć cały świat,
aby go odnaleźć. Podczas wędrówki spotka wiele postaci – czasem miłych i chętnych do pomocy, jak
Kruk czy Renifer, czasem dziwnych – Wrona, a czasem nawet groźnych – Mała Rozbójniczka.
Czy Gerdzie uda się odnaleźć i odczarować Kaja? Jak sobie poradzi z Królową Śniegu? I co z tym
wszystkim ma wspólnego Św. Mikołaj? O tym dziecie się z naszego przedstawienia!
Teatr Druga Strefa w Warszawie – Burleskowe Święto Wiosny
Wystąpią:
Betty Q & Crew w składzie:
Betty Q, Juicy Jane, Coco de Chocolat, QT
Gościnnie: Red Juliette
Reżyseria: Betty Q
Kostiumy: Beata Borowska
Muzyka: Zbigniew Flakus
Kobieca odsłona Strawińskiego. Balet wpleciony w rewię, burleskę i czystą rozrywkę. Uwielbienie
natury skąpane w brokacie. Rozedrgane instynkty wypływające z matki ziemi.
Performerki pod wodzą Betty Q stworzą świat współczesnego rytuału, przepełniony kobiecością i
refleksją nad ciałem. W tym świecie każde ciało jest piękne, uwodzi, daje i dostaje przyjemność.
W Teatrze Druga Strefa odbędzie się pierwsze światowe wykonanie Święta Wiosny w burleskowej
aranżacji. Czy wzbudzi tak wielkie emocje jak paryska prapremiera choreografii Wacława
Niżyńskiego? Czy ofiara zatańczy się na śmierć? A może ofiarą wcale nie będzie dziewica?
Również pierwszy raz w historii polskiej burleski usłyszycie muzykę, która powstała specjalnie dla
tego projektu. Cały spektakl będą spajać dźwięki, za które odpowiedzialny jest Zbigniew Flakus, autor
muzyki teatralnej i filmowej (m.in. do spektaklu "Dom przeznaczony do wyburzenia" w reżyserii Jacka
Rykały w Tatrze Śląskim w Katowicach). Autor inspirował się Strawińskim oraz współczesną muzyką
elektroniczną. To reinterpretacja, dekonstrukcja, analiza i synteza wielkiego baletu za pomocą
nowych środków, w poszukiwaniu tradycyjnych celów.
Wciąż nie wiesz, co to burleska, a wstydzisz się zapytać? Sądzisz, że gorsety zniewalają kobiety, a
wysokie obcasy mają zły wpływ na kręgosłup (moralny)? W tym show najważniejsze jest to, czego nie
widać, ale to, co zobaczycie i tak nie pozwoli Wam zasnąć!