docW tym numerze: * Kalendarium * Modlitwy do świętej Jadwigi
download 
Reklamacja Transkrypt
W tym numerze: * Kalendarium * Modlitwy do świętej Jadwigi
W tym numerze: * Kalendarium * Modlitwy do świętej Jadwigi * Legendy związane ze świętą Jadwigą * Miejsca poświęcone patronce * Szlak królowej w Bieczu * Twórczość młodzieży o patronce 2008 My uczniowie Publicznego Gimnazjum w Krygu Ślubujemy Tobie Ojczyzno, Sztandaru tego strzec, Pracą i nauką służyć prawdzie, Sprawiedliwości i pokojowi. Wyrabiać w sobie silną wolę, Odwagę i prawdomówność. Ślubujemy! Tak nam dopomóż Bóg! Dnia 14 października 2008 r. nasza szkoła przyjmie imię Świętej Jadwigi Królowej oraz otrzyma od rodziców sztandar poświęcony przez ekscelencję księdza biskupa Kazimierza Górnego. Sztandar ten jest symbolem wartości, które są i będą fundamentem pracy wychowawczej naszej szkoły. Należy On do tych symboli narodowych, które w trudnych dla ojczyzny chwilach były symbolem hartu ducha i woli zwycięstwa. Mamy nadzieję, że będzie dla nas tym co najlepsze, co jest ludzkie, co jest godne naśladowania. Pragniemy, abyśmy w jego cieniu rzetelną nauką, pracą i wzorowym zachowaniem godnie reprezentowali naszą szkołę, wieś, region i kraj. Uczniowie w tym dniu złożą ślubowanie na sztandar przed zaproszonymi gośćmi, rodzicami i społecznością wiejską. Od dzisiaj sztandar przypominać nam będzie jak ważne w życiu każdego człowieka są honor, nauka i ojczyzna. Szlak Świętej Jadwigi Królowej Szlak Świętej Jadwigi prowadzący do źródła, powstał w związku z pobytem Królowej w Bieczu. Liczne zabytki są godne uwagi, a dolina rzeki Ropy, Góra Zamkowa, łąki pełne kwiatów i las grodzki dają nam możliwość upajania się pięknem przyrody. Główną atrakcją są źródełka, które nazwano imionami najbliższych Królowej: Kazimierz, Elżbieta, Władysław, Bonifacja. Oratorium Św. Jadwigi w Kolegiacie Bożego Ciała jest początkiem Szlaku Świętej Jadwigi królowej, miejsce, gdzie jak podają źródła, modliła się Królowa. Duża sala z gotyckim sklepieniem znajduje się nad zakrystią, a prowadzą do niej schody z kaplicy św. Michała i św. Katarzyny. Późnogotycki kościół farny p.w. Bożego Ciała z XV-XVI jest bardzo cennym zabytkiem Biecza i architektury sakralnej w Polsce. Najstarszą jego częścią jest prezbiterium pochodzące sprzed 1480 r. Niezwykle cenny jest ołtarz w stylu późnego renesansu. Jego centrum zajmuje obraz Zdjęcie z Krzyża, z połowy XVI w. z kręgu Michała Anioła. Bogata polichromia prezbiterium zaprojektowana i wykonana przez Włodzimierza Tetmajera przedstawia galerię królów polskich. W przejściu z nawy głównej do prezbiterium, zwraca uwagę belka tęczowa, z datą pod renesansowym szalunkiem 1488 r. Na piękne rzeźbionej belce jest umieszczona grupa Pasji z figurami. Na zewnątrz kościoła umieszczone jest 13 figur przedstawiających apostołów. Za bramą widoczny jest tzw. barbakan. Po prawej stronie znajduje się dzwonnica z XV w. W rynku góruje Ratusz. Budowla została wzniesiona w drugiej połowie XV w. W podziemiu znajduje się loch, w którym trzymano więźniów; wyżej mamy sale tortur. We wschodniej części miasta , na najdalej wysuniętym cyplu znajduje się gotycki szpital św. Ducha zwany często szpitalem “Królowej Jadwigi” wzniesiony został pod koniec XV w. na mocy przywileju wydanego przez Królową Jadwigę. Jest to najcenniejszy zabytek budownictwa szpitalnego i jest jedynym obiektem fundacji Królowej Jadwigi zachowanym w wersji pierwotnej do czasów współczesnych. Równocześnie ze szpitalem wybudowano kościół Św. Ducha, który przetrwał jedynie do drugiej połowy XVIII w. Miejscem z którego rozpościera się piękna panorama Biecza jest Góra Zamkowa nazwaną Górą Królowej Jadwigi, na której do XV w. stał zamek kasztelański i przebywali królowie polscy. W 1475 roku zamek został rozebrany. Do dziś zachowały się jego grube fundamenty. Wycieczka tym szlakiem dostarczy nam miłych wrażeń, gdyż przebiega przez najbardziej atrakcyjne części miasta. Zapraszamy. Wokół naszej Patronki W naszej szkole trwają przygotowania do nadania imienia naszemu gimnazjum. Już na początku roku szkolnego został ogłoszony konkurs na najpiękniejszy wiersz o świętej Jadwidze Królowej. Warunkiem konkursu była własna twórczość każdego z uczniów. Komisja wybrała około 30 najlepszych wierszy. Wybrane wiersze znalazły się w tomiku szkolnym. Wykonano kilka kopii tego tomiku, aby móc podarować je specjalnym gościom. Jedno z wydań pozostanie w naszej szkole dla kolejnych pokoleń . Kolejnym z naszych pomysłów jest specjalne wydanie gazetki szkolnej. W tej gazetce znają się najważniejsze informacje z życia naszej patronki. Redagowaniem i drukowaniem tekstów zajmują się uczniowie gimnazjum z pomocą pani polonistki. Gazetki zostaną wręczone naszym gościom. W przygotowaniach do tego ważnego wydarzenia biorą udział wszyscy uczniowie i nauczyciele. Wszyscy chcą jak najwięcej dowiedzieć się o świętej Jadwidze i podzielić się swoją wiedzą z innymi. W związku z tym na lekcjach wychowawczych zapoznajemy się z życiem Królowej. Również nasz ksiądz dziekan stara się jak najlepiej przygotować nas do tej uroczystości. Na lekcjach religii czytamy historię Jadwigi. W ramach gromadzenia wiedzy na jej temat ksiądz zorganizował wycieczkę do Kolegiaty Bożego Ciała w Bieczu, gdzie odbyła się Msza Święta odprawiona specjalnie dla nas i ucałowanie relikwii. Następnie zwiedziliśmy oratorium świętej Jadwigi, które znajduje się w kościele. Na tę niezwykłą okazję nadania imienia przygotowujemy akademię. Uczniowie biorący udział w akademii zaprezentują się w strojach średniowiecznych, które bardziej oddadzą klimat tamtych lat. Mamy nadzieję, że jesteśmy godni tego, aby nasza szkoła nosiła imię świętej Jadwigi i pragniemy kultywować te wartości, które szanowała Ona, gdyż są ponadczasowe i wciąż aktualne. Wycieczka do Biecza – śladami świętej Jadwigi Królowej Relikwie Świętej Jadwigi Królowej Zamyśleni słuchacze w Oratorium Świętej Jadwigi przed Krucyfiksem z czasów średniowiecznych Warto spojrzeć choć raz na świątynię z miejsca, w którym przebywała Królowa Wsłuchani w opowieści księdza doktora Władysława Kreta na każdym kroku odczuwamy obecność świętej Jadwigi Pamiątkowe zdjęcie uczestników wycieczki przed Kolegiatą Bożego Ciała w Bieczu Legendy związane ze świętą Jadwigą Według tradycji królowa Jadwiga była częstym gościem w Bieczu. Prawie 10 pobytów w piętnastoletnim jej panowaniu zostało potwierdzone znanymi dziś dokumentami w Bieczu wydawanymi. Z tymi pobytami wiąże się wiele legend, większość z nich dotyczy Biecza, ale są wśród nich takie które opowiadają o pobycie królowej we wsi Kwiatonowice i Strzeszyn. Z przekazów historycznych i tradycji wynika, że królowa Jadwiga w czasie pobytów w Bieczu wraz z mężem, królem Władysławem Jagiełłą zamieszkiwała w zamku, w pobliżu miasta. Mimo, iż w tym zamku przebywało wielu królów polskich, w tradycji nosi on nazwę: Zamku królowej Jadwigi, a wzgórze na którym stał, do dziś nazywane jest Górą Królowej Jadwigi. W czasie, gdy król przebywał na polowaniu, królowa udawała się na dalsze i bliższe spacery, aby poznać piękno ziemi, która do niej należała. Częsta trasa jej wędrówek wiodła drogą od zamku w stronę wsi Strzeszyna. Razu pewnego, a było to, jak wieść niesie późną wiosną, w piękny słoneczny dzień, zawędrowała królowa wraz ze swoimi dwórkami na wyniosłe wzgórze, skąd roztaczała się piękna panorama. Na prawo widać było miasto Biecz, a na południu rozległe tereny usiane lasami i łąkami pełnymi kolorowego kwiecia. Kwitły tam kaczeńce, pierwiosnki, zawilce, śnieżyczki i przebiśniegi. Królowa postanowiła usiąść wśród tego prześlicznego kobierca i odpocząć. Siedząc na pieńku i patrząc na ukwiecone łąki Jadwiga zasnęła. Jej dwórki w tym czasie zbierały kwiaty, wiły wianki, nakładały je sobie na głowy i nuciły piosenki. Ustroiły również głowę dostojnej monarchini. To obudziło królową. Królowa przetarła oczy i patrząc na wzgórze pełne kwiatów, na dwórki z wiankami na głowach powiedziała: - Słyszałam bicie kościelnych dzwonów i śpiewy pobożne, powiadam wam miną stulecia i w tym miejscu, wśród tych domów powstanie świątynia, w której ludzie oddawać będą cześć Bogu. A wieś ta z powodu tylu pięknych kwiatów powinna nosić nazwę Kwiatonowice. *** Pewnego słonecznego dnia królowa Jadwiga podążała ze wspaniałym orszakiem doliną rzeki Ropy w stronę Biecza. Niedaleko miejscowości, do której zdążali, rozszalała się wichura, która wkrótce przemieniła się w straszliwą burzę. Wiatr wył, drzewa z trzaskiem waliły się pod nogi, zwierzęta w popłochu uciekały, szukając miejsca schronienia. Z gór lały się strumienie deszczu, które szybko zmieniały małe potoczki w huczące, rwące rzeki. Czarne niebo rozdzierały potężne błyskawice, a lasem wstrząsał huk gromów. Niektóre konie, spłoszone odgłosami burzy, zerwały uprząż i rozpierzchły się we wszystkie strony. Sytuacja była krytyczna. "Jak ocalić mam ludzi i siebie przed nieuchronną śmiercią?" - rozmyślała gorączkowo królowa. Jedynie Bóg mógł uciszyć rozszalałe żywioły. Opuściwszy powóz, Jadwiga uklęknęła na kamienistej drodze i zaczęła wołać o łaskę. Z nadzieją ocalenia całego orszaku, z oczyma i rękami wzniesionymi ku niebu, na klęczkach przebyła drogę od miejsca postoju do widniejących na horyzoncie wysokich drzew. Wreszcie znużona upadła pod rozłożystym baldachimem liści, zalewając się łzami. Wtedy stał się cud, burza ustała. Aby upamiętnić to wydarzenie, pobliską miejscowość nazywano Klęczanami. Nazwa ta przetrwała do dziś. Pieśń o Świętej Cicha, skromna, zamyślona, Na Wawelu śpisz przez wieki, Błogosławiąc w swoim sercu Boga, który był człowiekiem. Ref. Dobra Jadwigo, piękna Królowo, Pokój i mądrość u Twego tronu, Przemów za nami do Boga słowo, Za ziemię Piastów i Jagiellonów. Chrzestną matką byłaś pogan, Opiekunką dla uczonych, Władcom Tyś służyła radą, Ciężar niosąc swej korony. Ref. Dobra Jadwigo... Na kamieniu Twego życia Ślad miłości odciśnięty, Iść pragniemy Twoją drogą, Bo to ślad jest prawdy świętej. Ref. Dobra Jadwigo... Krzyżem Twoim był za życia, Krzyż każdego ubogiego, Klęknij z nami dziś pod krzyżem, Razem z każdą ludzką biedą. Ref. Dobra Jadwigo... KRÓLOWA JADWIGA BYŁA POSTRZEGANA JAKO: WSPIERAJĄCA NAUKĘ „ Chcę i pragnę z całego serca, ażeby Akademia Krakowska na cały świat zasłynęła, ażeby w niej kształcili się synowie Polski, Litwy i Rusi, ażeby naród ten jako potężny jest teraz przez obszar bogatych ziem, tak był potężnym przez cnoty wielkie i umysły silne, a to zdobywa się przez głęboką wiedzę i gruntową naukę” – taka była wola Królowej Jadwigi. POCIESZYCIELKA UBOGICH Często lud Krakowa spotykał Królową wśród głodnych, chorych i zapomnianych. Dla każdego Jadwiga miała dobre słowo. To z Jej polecenia wznoszone były domy opieki społecznej zwane szpitalami. W nich ubodzy znajdowali pożywienie i opiekę w czasie choroby. SZERZĄCA WIARĘ Księstwo Litewskie przyjęło chrzest z rąk polskich. Polska zyskała nowego sojusznika. Unia polsko- litewska zapewniała obu krajom ochronę przed Zakonem Krzyżackim. STRAŻNIK POKOJU Gdy w roku 1397 wojna z Krzyżakami była nieunikniona Jadwiga prosiła męża, aby Jej pozwolił spotkać się z Krzyżakami w sprawie zawarcia pokoju. GODZĄCA ZWAŚNIONYCH „ ... Na Litwę jadę, książęta litewscy chcą zawrzeć pokój między sobą i zakończyć walki, więc zażądali ażebym przybyła i stanęła między nimi jako pośredniczka”. OPIEKUNKA CHORYCH Królowa Jadwiga często osobiście zajmowała się chorymi. Często bywała w szpitalach, pielęgnując chorych, wspierała finansowo szpitale i przytułki. Miejsce poświęcone Świętej Jadwidze Królowej Fragment płyty grobowca Jadwigi Andegaweńskiej w Katedrze Wawelskiej Oratorium św. Jadwigi znajdujące się w kościele Bożego Ciała w Bieczu, gdzie według legend często się modliła od 2006r. znajduje się tam relikwiarz z relikwiami św. Jadwigi. Pomnik Jadwigi i Jagiełły na plantach w Krakowie. Święta Jadwiga w naszej twórczości. Jest w historii Polski taka władczynipiękna, mądra, pobożna co chciała dobro czynić. Jadwigą ją zwano i na króla Polski w Katedrze Wawelskiej ukoronowano. Jej mężem był Jagiełło Książę Litwy bardzo znany i przez całą Europę mocno poważany. Wiele dobrego dla kraju zrobiła- bo pierwszą polską uczelnię w Krakowie otworzyła . Wiarę w Boga na pierwszym miejscu stawiała gniewu, pychy i złości bardzo się wystrzegała. Ubogim i potrzebującym chętnie pomagała, pobożnym życiem przykład wszystkim dawała. Uwielbiała ją cała Polska i czcią otaczała przez Jana Pawła II w poczet świętych zaliczona została. Gabriel Mika kl. I DZIAŁALNOŚĆ SPOŁECZNA ŚW. JADWIGI “Ubogim wdowom, pielgrzymom i wszelkim ludziom nieszczęśliwym i potrzebującym okazywała wspaniałomyślną wielką rozrzutność i hojność” (Jan Długosz) Królowa Polski św. Jadwiga zapisała się w pamięci potomnych przede wszystkim głęboką religijnością i oddaniem sprawom państwa. Królowa zasłynęła z troski o ubogich i z uwrażliwiania na ich potrzeby Jagiełły. Znana jest opowieść o wspólnej wyprawie małżonków do Wielkopolski. żołnierze królewscy spustoszyli wieśniakom pola, urządzając sobie lekkomyślnie polowanie. Jadwiga zażądała od męża ukarania winnych i wynagrodzenia im szkód wyrządzonych pokrzywdzonym ludziom. Na pytanie Jagiełły, czy jest już zadowolona, odpowiedziała: A kto im łzy powróci? Znana jest także legenda związana z jednym z kościołów, ufundowanych przez Królową. Podczas budowy kościoła Najświętszej Marii Panny “na Piasku” Jadwiga sama doglądała robót. Pewnego razu dostrzegła smutnego kamieniarza, któremu nie szła robota. Zapytawszy, co mu jest, otrzymała odpowiedź, że ma w domu chorą żonę i boi się, ze go odumrze, a nie ma na lekarza. Królowa bez namysłu oderwała ze swego bucika złotą klamrę, obsadzoną drogimi kamieniami, i oddała ją robotnikowi, by opłacił lekarza. Nie postrzegła jednak, że stopę położyła na kamieniu oblanym wapnem. Odbity ślad wdzięczny kamieniarz obkuł dokoła i wraz z kamieniem wmurował w zewnętrzna ścianę świątyni. Szczególną troską obdarzała Jadwiga ubogich, chorych, skrzywdzonych, skazańców. Fundowała szpitale (min. w Krakowie, Sączu i Bieczu), które wtedy funkcjonowały raczej jako domy opieki społecznej. Przebywali w nich chorzy, starzy, niepełnosprawni, ludzie pozbawieni środków do życia. Królowa otaczała ich opieką, odwiedzała, wpisując się we wdzięczną pamięć potrzebujących. Działalność społeczna Królowej obejmuje także zainteresowania sprawami nauki i pomoc uczącym się. Ufundowała bursę dla studentów z Litwy przy Uniwersytecie Karola w Pradze, utrzymywała utalentowanych studentów szkół średnich. Zaangażowała się w krzewienia słowa polskiego w Koronie: założyła fundację psałterzystów dla katedry na Wawelu i patronowała tłumaczenie Pisma Świętego i Ojców Kościoła. Szczególnie ważne jest zaangażowanie Jadwigi w sprawy krakowskiej uczelni. Dzięki petraktacjom z papieżem Bonifacym IX otrzymała pozwolenie na otwarcie Wydziału Teologicznemu na Akademii Krakowskiej, ale przede wszystkim to jej zapis testamentalny, w którym przekazała wszystkie swoje kosztowności, pozwolił odnowić Kazimierzowski Uniwersytet - już po śmierci Królowej w 1400 r. Powyższa sentencja przekazuje nam, że w edukacji młodego pokolenia ważne są nie tylko słowa, które uczą, ale czyny, które pociągają. Dawanie przykładu aktualne jest przez wieki,, a szczególnie teraz kiedy coraz mniej jest wzorców do naśladowania. Królowa Jadwiga jest dla nas przykładem wybitnej osobowości ze względu na wartości, które wyznawała i swoim życiem potwierdzała. Są to: umiłowanie pokoju, wrażliwość na krzywdę, rozumienie ludzkich potrzeb, zasługi dla kraju i języka polskiego. Wartości te, zawsze aktualne łączyła z głęboką religijnością. Żywy temperament i silny charakter wykorzystała do doskonalenia własnej osobowości, kształcenia duszy i rozumu, a także służbie drugiemu człowiekowi. Średniowieczna królowa imponuje do dzisiaj starszym, młodym i dzieciom. To o niej największe autorytety przekazywały słowa pełne uznania i szacunku. *** „Jadwiga jest w sercu Polski. A Polska na każdym etapie swoich dziejów musi stwierdzać, że była i jest sobą w znacznej mierze przez Jadwigę [...] Postać Jadwigi, jej życie i działalność, wywarły wielki wpływ na dzieje Polski w znaczeniu historycznym i w znaczeniu duchowym” /Kard. Karol Wojtyła/ *** „Nie miłujmy słowem i językiem, ale czynem i prawdą. Uczymy się w szkole świętej królowej Jadwigi jak wypełniać to przykazanie miłości.” /Papież Jan Paweł II/ *** „Ręką jej szyte ozdoby do kościołów, liczne dla nich ofiary dowodzą pobożności wielkiej.” /Jan Długosz/ *** „Ubogim wdowom, pielgrzymom i wszelkim ludziom nieszczęśliwym i potrzebującym okazywała wspaniałomyślną rozrzutność i hojność.” /Jan Długosz/ KALENDARIUM 1374 luty - Przychodzi na świat Jadwiga, córka Ludwika Andegaweńskiego i Elżbiety Bośniaczki 1378 czerwiec - W Hainburgu nad Dunajcem odbywa się ,,dziwny’’ ślub tzw. ,,na przyszłość’’ - czteroletniej Jadwigi z Wihelmem Habsburgiem 1378-79 - Pobyt Jadwigi na dworze 1384 - Przybycie Jadwigi do Polski 16 października 1384 - Koronacja Jadwigi na Króla Polski 1385 Rozmowy Leopolda Habsburskiego, ojca Wilhelma z Elżbietą Bośniacką o uznanie małżeństwa Jadwigi z Wilhelmem; przybycie Wilhelma Habsburga do Krakowa 14 sierpnia 1385 - Zawarcie w Krewie na Litwie umowy ślubnej, zgodnie z którą Jadwiga miała poślubić Jagiełłę 18 lutego 1386 - Ślub Jadwigi i Władysława 4 marca 1386 - Koronacja Władysława Jagiełły 1387 luty - oficjalne wprowadzenie wiary katolickiej na Litwie 1387 - Wyprawa Jadwigi na Ruś Czerwoną, by przywrócić tam jurysdykcję i władzę polską 1390 - Jadwiga funduje na Kleparzu pod Krakowem klasztor Benedyktów, którzy mieli wspomagać dzieło chrystianizacji Litwy, podejmuje korespondencję z Krzyżakami 1393- Królowa przeznacza pieniądze na budowę i utrzymanie kolegium psałterzów przy katedrze wawelskiej, odgrywa wielką rolę w ugodzie między Jagiełłą a Witoldem 1395- Fundacja Szpitala Św. Ducha w Bieczu 1397- Jadwiga otrzymuje od papieża Bonifacego IX zgodę na utworzenie w Akademii Królewskiej Wydziału Teologicznego, usiłuje rokować z Wielkim Mistrzem w sprawie odzyskania Ziemi Dobrzyńskiej, udaje się jej odwrócić nadchodzącą wojnę 22 czerwca 1399- Przychodzi na świat córka Elżbieta Bonifacja, która umiera 13lipca 1399r 17 lipca 1399 - Śmierć Jadwigi; większość swoich pieniędzy, klejnotów, szat i sprzętów Królowa przeznaczyła w testamencie na ,,wyniesienie uniwersytetu do należytej rangi” 1400- Dzięki przekazanym w ostatnich latach życia klejnotom na rzecz odnowy podupadłej, założonej przez Jej dziadka Akademii Krakowskiej, ta ostatnia zostaje ponownie otwarta 1426-50 - Wojciech Jastrzębiec powołuje komisję dla przygotowania kanonizacji Jadwigi XV wiek - Liczne cuda przy grobie Jadwigi zapisane m.in. przez Jana Długosza 10 czerwca 1987 - Beatyfikacja Jadwigi przez Jana Pawła II 8 czerwca 1997 - Kanonizacja Jadwigi przez Jana Pawła II ŚWIĘTA JADWIGO KRÓLOWO! PATRONKO NASZA! ORĘDOWNICZKO PRAWDY I DOBRA, STRAŻNICZKO CHRZEŚCIJAŃSKIEJ KULTURY I OBYCZAJÓW, PANI PIĘKNA I MIŁOSIERNA BĄDŹ NAM WZOREM ŚWIECKIEJ ŚWIĘTOŚCI. TY, KTÓRA PATRZYŁAŚ OCZYMA WIARY I CZYNIŁAŚ ZGODNIE Z TYM, CO CI BÓG OBJAWIŁ UPROŚ NAM U CHRYSTUSA, NASZEGO PANA WIARĘ ŚWIATŁĄ I ŻARLIWĄ, I ŁASKĘ, BYŚMY ŚWIADECTWEM ŻYCIA I SŁOWEM MOGLI DZIELIĆ SIE WIARĄ Z INNYMI. Święta Jadwigo, ukochana Królowa Nasza! Ty, która miałaś szczęście na Swą modlitwę usłyszeć odpowiedź Chrystusa Pana. Ty, która bolałaś nad każdą krzywdą i łzy przez nią wylane. Ty, która dla świętej wiary Jezusa poświęciłaś życie i miłość własną. Do Ciebie się zwracam w mojej niedoli ze łzami i rozpaczą w duszy. Wstaw się do Pana naszego Jezusa Chrystusa i Najświętszej Panny Marii Królowej Korony Polskiej by raczyli wysłuchać błagalnej prośby mojej. Święta patronko nasza Królowo Jadwigo, którą Bóg obdarzył żarliwością o zbawienie dusz ludzkich i użył do utwierdzenia Prawdy w naszym narodzie, wyjednaj, prosimy Cię, aby Bóg zachował od szkody ziarno wiary, ku chwale Swojej i zbawieniu dusz naszych. Przez Chrystusa Pana naszego. Średniowieczny zamek królewski w Bieczu Biecz był miastem królewskim. Otoczony murami obronnymi stanowił twierdzę nadgraniczną. Były tam trzy zamki i dwór królewski, wszystkie stanowiły terenowe rezydencje królewskie. Przebywali w nich wielokrotnie królowie z dynastii Piastów i Jagiellonów. Wraz z rozwojem gospodarczym miastem rozwijała się kultura materialna i umysłowa. Osoba Świętej Jadwigi szczególnie związana jest z Bieczem. Po raz pierwszy przybyła do tego miasta, podążając z Węgier do Krakowa, by objąć tron Polski. W czasie swoich kilku pobytów w Bieczu odwiedzała szkoły, kościoły, a także wychodziła naprzeciw ludziom potrzebującym pomocy. Na takim tle rysuje się nam wielkość i świętość królowej Jadwigi. Biecz i 64 okoliczne wsie od początku XIII w. należały do dóbr królewskich, zwanych dobrami stołowymi, co oznacza, że dochód z nich przeznaczony był na utrzymanie dworu. W związku z tym królowa często przebywała w Bieczu, od kilku dni do kilku tygodni. Do tych dóbr należały również folwarki w Krygu i sąsiadujące z naszą wsią w Libuszy (z trzema stawami). Według tradycji królowa Jadwiga, w piętnastoletnim panowaniu, kilkakrotnie odwiedziła ziemię biecką. Jej pobyty potwierdzone są znanymi dziś dokumentami wydawanymi w mieście. Wynikały one ze sposobu sprawowania władzy w średniowieczu, wiązały się także z sądownictwem, ale również tym iż młodziutka królowa była zauroczona Bieczem, który o niej nie zapomniał do dzisiaj. Biecz około 1617r. Skład redakcji: Szymon Dąbrowski Natalia Żydło Barbara Woźniak Izabela Ziemba Dominika Dudek Opiekun: mgr Zuzanna Nagi Publiczne Gimnazjum im. Świętej Jadwigi Królowej w Krygu
