docOstatnia droga Arcybiskupa
download 
Reklamacja Transkrypt
Ostatnia droga Arcybiskupa
3 Tunezja: zamordowano polskiego salezjanina 5 UE potępia prześladowania chrześcijan 7 20-lecie sakry abp. Sławoja Leszka Głódzia (986) niedziela, 27 lutego 2011 www.kai.pl www.ekai.pl ISSN 1230-8641 8 BIULETYN KATOLICKIEJ AGENCJI INFORMACYJNEJ Ostatnia droga Arcybiskupa EDITORIAL Tunezja: zamordowano polskiego salezjanina, ks. Marka Rybińskiego W YDARZENIA ?? Przełom w Unii? W Tunezji zamordowano polskiego salezjanina, ks. Marka Rybińskiego. Miał 33 lata, święcenia kapłańskie przyjął w 2005 r., a w Tunezji pracował od 2007 r. Należał do warszawskiej inspektorii zgromadzenia. 2 Unia Europejska po raz pierwszy zdecydowanie potępiła prześladowania religijne, w tym wobec chrześcijan (czytaj na str. 5 „Wiadomości KAI”). Przyjęte 21 lutego oświadczenie ministrów spraw zagranicznych UE, rodziło się w bólach i niemal do ostatniego momentu było kontestowane przez zwolenników antychrześcijańskiej „politycznej poprawności”. Ci ostatni chcieli rzecz rozwodnić, nie zgadzając się (zgodnie ze znanym wolnomularskim paradygmatem), aby chrześcijaństwo zostało wymienione z nazwy. Postawa ta została przełamana dzięki koalicji stworzonej przez Polskę, Włochy, Węgry i – o dziwo – Francję, których ministrowie zwrócili się do szefowej unijnej dyplomacji Catherine Ashton o „nazwanie rzeczy po imieniu” i potępienie tej oczywistej zbrodni, która dzieje się na oczach całego świata. Koalicja czterech państw została wsparta przez katolickie Konferencje Biskupie starego kontynentu. W piątek 18 lutego niemal wszystkie z nich wydały na wniosek COMECE oświadczenia z apelem do władz UE o jasne stanowisko w sprawie prześladowań chrześcijan. „Pragniemy przypomnieć, że wolność religijna jest podstawowym prawem, które należy wszędzie chronić” – napisali polscy biskupi. Ta solidarna akcja w skali całej Europy okazała się skuteczna. Ministrowie spraw zagranicznych 27 krajów UE nie tylko potępili „rosnącą liczbę aktów nietolerancji, przemocy i zamachów terrorystycznych wobec chrześcijan i innych wspólnot religijnych”, ale wezwali Catherine Ashton, aby przedstawiła „konkretne propozycje dalszego wzmocnienia działań unii w tej dziedzinie”. Pozytywny przebieg akcji pokazuje, że w Unii Europejskiej można wiele osiągnąć, jednak pod warunkiem, że chrześcijanie okażą się zjednoczeni. Tego dotąd brakowało. Winien być to sygnał, że niezbędne jest tworzenie skutecznego „lobbingu” chrześcijańskiego – w najbardziej podstawowych dla nas sprawach. Najwyższy czas abyśmy – jako chrześcijanie – uwierzyli, że przyszłość Europy zależy od nas. Marcin Przeciszewski Ciało zakonnika znaleziono 18 lutego rano w salezjańskiej szkole w Manoubie koło Tunisu, gdzie był ekonomem wspólnoty zakonnej. Arcybiskup Tunisu mianował go także duszpasterzem Polaków, z którymi spędzał dużo czasu przygotowując młodzież do bierzmowania. W czasie niedawnych niepokojów społecznych w Tunezji nadsyłał korespondencje do mediów katolickich w Polsce, m.in. do KAI. Ostatni z jego obszernych reportaży ukazał się na stronie www.ekai.pl 13 lutego. – Marek był niezwykle skuteczny i dzięki swym kontaktom z Salezjańskim Ośrodkiem Misyjnym, w którym pracował przed przybyciem do Tunezji, zdołał sfinansować różne projekty służące naszej szkole – powiedział salezjańskiej agencji informacyjnej ANS jego przełożony ks. Lawrence Essery. Po raz ostatni jego współbracia widzieli go w przeddzień śmierci około godziny 10.00 rano. Nie widząc go na wieczornej modlitwie i porannej Mszy, ks. Essery zaczął szukać go w jego pokoju, a gdy go tam nie znalazł, zaalarmował policję. W szkolnej komórce funkcjonariusze znaleźli ciało ks. Rybińskiego z poderżniętym gardłem. Arcybiskup Tunisu Maroun Elias Lahham po śmierci zakonnika otrzymał oświadczenie tunezyjskiego ministerstwa spraw wewnętrznych, w którym winą za śmierć polskiego misjonarza obarcza się „fanatyków chcących zagrozić bezpieczeństwu państwa”. Dla salezjanów pracujących w Tunezji zabójstwo ks. Marka jest wielkim szokiem. Ich relacje z miejscową ludnością układały się dotąd całkiem dobrze – mówi ks. Maciej Makuła z Salezjańskiego Ośrodka Misyjnego w Warszawie, który pozostaje w stałym kontakcie z rodzimą wspólnotą polskiego misjonarza w Manoubie. – W zasadzie nic nie wskazywało na to, żeby było jakieś zagrożenie, chociaż w ostatnich dniach, 31 stycznia, salezjanie na progu swojego domu znaleźli list z ostrzeżeniem: Zapłaćcie nam haracz, w przeciwnym razie będziemy zabijać – powiedział polski salezjanin. – Trudno powiedzieć, czy rzeczywiście mogła to być egzekucja, znana w świecie islamskim, bo docierają jeszcze dość sprzeczne informacje. Czekamy na szczegóły, na wyniki sekcji zwłok. Prokuratura w Tunisie wszczęła dochodzenie, szukają motywów tego zabójstwa – powiedział ks. Makuła. Wśród 10 mln mieszkańców Tunezji jest zaledwie 20 tys. katolików. Większość z nich mieszka w stolicy kraju, Tunisie i na jej północnych przedmieściach. pb „Ludzie Boga” najbardziej popularnym filmem roku 2010 „Ludzie Boga” – opowieść o trapistach z algierskiego klasztoru w Tibhirine, zabitych w 1996 r., stała się najbardziej oglądanym filmem 2010 r. we Francji. Od września 2010 r. w kinach obejrzało go już 3,2 mln widzów. To znak, że dotąd o wiele za mało mówiło się o prześladowaniach chrześcijan. pb Polska żegnała Arcybiskupa Modlitwy w Rzymie W sobotni wieczór, 12 lutego, rzymscy Polacy i jego watykańscy przyjaciele uczestniczyli we Mszy św. żałobnej w intencji śp. abp. Życińskiego w polskim kościele św. Stanisława w Rzymie. Eucharystii, którą celebrował również prefekt Kongregacji Nauki Wiary kard. Wiliams Levada, przewodniczył Prymas Polski abp Józef Kowalczyk. Przybyli polscy kardynałowie: Stanisław Ryłko, przewodniczący Papieskiej Rady ds. świeckich oraz Zenon Grocholewski, prefekt Kongregacji ds. Wychowania Katolickiego. Obecna była również ambasador Polski przy Stolicy Apostolskiej Hanna Suchocka. „Abp Józef Życiński nigdy nie kazał stać prawdzie za drzwiami” – powiedział w homilii Prymas. Stwierdził, że Zmarły „dał się poznać jako ten, który całkowicie zaufał Chrystusowi” oraz że był człowiekiem niezwykłej kultury i intelektu. „Miał cenny wkład w dialog między wiarą a rozumem i w dialog ekumeniczny”. Tarnów: tu został biskupem 15 lutego trumna z ciałem Arcybiskupa dotarła do Tarnowa, gdzie w latach 1990-97 bp Życiński był ordynariuszem. Bazylikę katedralną tłumnie wypełnili kapłani, siostry zakonne, alumni i świeccy. „Widział głębiej i dalej, umiał rozpoznawać znaki czasu. Jak prorok. I doświadczał losu proroka, którego udziałem bywa nieraz gorzki chleb odrzucenia i twardy kamień oskarżeń, ale i kwiaty” – mówił o Zmarłym biskup tarnowski Wiktor Skworc, który przewodniczył żałobnej Mszy św. w tarnowskiej katedrze. Mszę św. koncelebrowało ok. 400 kapłanów. Abp. Życińskiego żegnali także wierni świeccy, przedstawiciele ruchów i stowarzyszeń, działacze „Solidarności”. Bp Skworc podkreślił, że abp Życiński był nade wszystko sługą Jezusa Chrystusa, pragnącym naśladować styl Mistrza. „Słowem i życiem ukazywał i propagował integralną łączność wiary i rozumu, przekonany, że prawda może być tylko jedna, a fundamentalną prawdą jest Chrystus Pan”. „Biskup Józef był przekonany, iż do każdej przestrzeni współczesności – łącznie ze światem mediów elektronicznych – trzeba wychodzić z orędziem Ewangelii”. Podobnie jak Jan Paweł Wielki, który spotykał się z wyznawcami innych religii, ateistami, z dyktatorami – Arcybiskup również wchodził w dialog ze światem bogatym w różnorodność – rozmawiał z lewicą i prawicą, z wątpiącymi, zagubionymi i niewierzącymi. Czuł się posłany przez Chrystusa – jak uczniowie – wszędzie tam, gdzie Chrystus sam przyjść zamierzał” – mówił biskup tarnowski. W imieniu duchownych Zmarłego pożegnał wybitny filozof i kosmolog ks. prof. Michał Heller wskazując, że jego przesłaniem były „wierność i otwarcie”. Nie chodziło mu o to, by zakonserwować Kościół, ale docierać do źródła i budować na źródle, wyruszać w drogę ku nowym czasom – wyjaśniał. Chełm Gdy karawan zbliżał się do miasta, odezwały się dzwony, by mieszkańcy mogli zebrać się w Bazylice Mariackiej. Po dotarciu do bazyliki pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny, wartę przy trumnie zaciągnęli wojskowi. Podczas wieczornej żałobnej Mszy św. bp Józef Wróbel mówił o otwartości abp. Życińskiego, który „z umysłem pełnym idei wychodził naprzeciw ludzi”, także tych, pozostających z dala od Kościoła. Po Mszy św. karawan zatrzymał się w klasztorze karmelitanek bosych w Dysie. Abp Życiński wielokrotnie odwiedzał ich dom, by w spokoju pracować i medytować. Lublin 17 lutego karawan dotarł do Lublina. Trumnę wystawiono najpierw w seminarium duchownym, następnie przeniesiono do kaplicy Domu Arcybiskupów, gdzie modlili się najbliżsi. Następnie kondukt skierował się do kościoła akademickiego na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim, gdzie przy trumnie Wielkiego Kanclerza tej uczelni zgromadziła się społeczność akademicka. Modlitwom przewodniczył bp Mieczysław Cisło, który poprowadził nieszpory. Przy ołtarzu towarzyszyli mu biskupi pomocniczy Artur Miziński oraz Józef Wróbel. Po nieszporach rozpoczęło się czuwanie. 18 lutego Mszy przewodniczył kard. Józef Glemp. Przybyły delegacje lubelskich uczelni wyższych, a także Uniwersytetu Kard. Stefana Wyszyńskiego, Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II i Wyższej Szkoły Oficerskiej Sił Powietrznych w Dęblinie. Prymas senior zwrócił uwagę, że abp Życiński „podejmował tematy ważne, umiał ustąpić wobec racji przeciwnej i nigdy nikogo nie obrażał, był bardzo usłużny i nigdy nie uchylał się od zadań, które Konferencja mu powierzyła”. – Nie zrażał się, gdy coś się nie układało. Wierzył w dobro. Sam doszedłem do przekonania, że owa otwartość to była po prostu miłość do Kościoła. On kochał Kościół Chrystusowy, dlatego szedł do ludzi, czasem do ludzi dziwnych, bo odkrywał w nich choćby ułamek dobra Bożego. Kochał Kościół Chrystusa w całej prawdzie – powiedział. W imieniu KUL abp. Życińskiego pożegnał rektor ks. prof. Stanisław Wilk. Modlitwy Żydów i muzułmanów Po Eucharystii uformował się wielotysięczny kondukt, który przeszedł ulicami miasta do archikatedry. Szły poczty sztandarowe i młodzież, przedstawiciele służb mundurowych, Senat KUL i Rada Wydziału Filozofii, którego profesorem był Zmarły, a także przedstawiciele uczelni regionu. Przed katedrą metropolitę pożegnali rabin Michael Schudrich i mufti Ligi Muzułmańskiej w RP Nidal Abu Tabaq. – Wszyscy jesteśmy dziećmi Boga. Modlimy się w intencji wielkiego człowieka, wielkiego duchownego, wielkiego przyjaciela, naszego brata Józefa – powiedział rabin, który wcześniej tego dnia poprowadził modlitwę w lubelskiej jesziwie. Odśpiewał w intencji zmarłego Psalm 130. – Zebraliśmy się tutaj wszyscy, aby oddać hołd wielkiemu człowiekowi. To człowiek, który kilka lat temu podał mi rękę, kiedy byliśmy w kościele, i uśmiechnął się do mnie: kocham was. A ja z tego miejsca mówię: my też ciebie kochamy – powiedział mufti Tabaq. – Prawdziwą modlitwą nad jego duszą jest to, by kontynuować jego dzieła, i jego wielkiego poprzednika Jana Pawła II – dodał mufti. Wyrecytował po arabsku i polsku wersety Koranu. Po modlitwie trumna została wniesiona do katedry, gdzie odprawiona została Msza św. dla środowiska szkół lubelskich, której przewodniczył bp Jan Wróbel. Zgromadzili się też członkowie zakonów, zgromadzeń i instytutów życia konsekrowanego. Przez noc trwało modlitewne czuwanie. mj, rl, ks. ps, ks. mf, tk W YDARZENIA ?? Już 10 lutego wieczorem, kiedy nadeszła z Rzymu dramatyczna wiadomość o nagłym odejściu abp. Józefa Życińskiego, wierni w Lublinie i różnych częściach kraju gromadzili się na modlitwie. Żałobny kondukt wiozący z Rzymu trumnę z ciałem Arcybiskupa zatrzymał się w kilku polskich miejscowościach, z którymi był on szczególnie związany. 3 Abp Życiński spoczął w krypcie archikatedry lubelskiej Uroczystości pogrzebowe abp. Józefa Życińskiego poprowadził 19 lutego w lubelskiej archikatedrze nuncjusz apostolski abp. Celestyno Migliore. Zmarłego żegnał Episkopat, Prezydent RP Bronisław Komorowski, przedstawiciele świata nauki i kultury, a także chrześcijanie różnych wyznań. W sektorach na placu katedralnym zgromadziło się kilkadziesiąt tysięcy wiernych. Przed rozpoczęciem Mszy św. Prezydent RP Bronisław Komorowski odznaczył pośmiertnie abp. Życińskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski za „wybitne zasługi w działalności duszpasterskiej, osiągnięcia w pracy naukowej i dydaktycznej, za chrześcijańskie świadectwo humanizmu i tolerancji”. W krótkim przemówieniu prezydent stwierdził, że Zmarły był wybitną postacią Kościoła i bardzo ważnym uczestnikiem polskiego życia publicznego. Jako myśliciel był pięknym dowodem na to, że rozum i wiara mogą działać wspólnie, a nie przeciwko sobie. Był człowiekiem dialogu i intelektualnej odwagi, był wierny tradycji, ale równocześnie bez lęków patrzył w przyszłość Polski i Kościoła w okresie wielkiej, głębokiej modernizacji. W YDARZENIA ?? Duchowo dojrzały do odejścia Administrator archidiecezji lubelskiej bp Mieczysław Cisło, przemawiając na początku Mszy św. powiedział, że „abp Józef Życiński był duchowo dojrzały do odejścia i przygotowany, nie tylko poprzez problemy zdrowotne, znane niewielu, przez brak troski o siebie i przepracowanie. Był dojrzały przez dzieło swojego życia, ale przede wszystkim przez głęboką wiarę, wprost dziecięcą, która tęskni za niebem”. W opinii biskupa Cisło abp Życiński był świadom, że jego tempo życia, pracy i posługi są zabójcze, ale rozumiał dobrze swoje powołanie: dawać siebie do końca, spalać się jak świeca, która płonie jasnym światłem, bo taka jest miłość. Odczytał również telegram od Benedykta XVI. Papież podkreślił troskę metropolity lubelskiego o powierzonych jego opiece wiernych, jak i angażowanie się w życie całego Kościoła. Ojciec Święty zwrócił uwagę na zdolności intelektualne i głęboką duchowość metropolity lubelskiego. Pasterz, który wyprzedzał epokę 4 Metropolita warszawski kard. Kazimierz Nycz w kazaniu podkreślił, iż „lu- dzie wielcy, którzy wyprzedzają swoją epokę, widzą dalej i głębiej, są wielkim skarbem Kościoła i świata. Takim był ks. arcybiskup Józef”. A kluczem do zrozumienia wielowymiarowej osoby abp. Życińskiego jest ewangeliczne słowo „pasterz”. – Gdyby mu postawiono pytanie, kim jest najpierw i najbardziej, człowiekiem uczonym, filozofem czy biskupem, z pewnością odpowiedziałby – biskupem, z całą troską o formację ludzką, naukową, duchową i intelektualną, podporządkowaną temu największemu powołaniu – mówił kard. Nycz, który – jak sam wyznał: „miał okazję, a nawet szczęście być blisko kleryka, księdza, a potem biskupa Józefa przez 44 lata”. – Płacił za to ogromną cenę, zwłaszcza swoją morderczą pracą, by być pasterzem dobrym, w obu diecezjach, a równocześnie utrzymać rytm pracy naukowej, publicystycznej – co było Jego pasją. To, że jako biskup był dla swoich wiernych, a równocześnie zostawił po sobie 50 książek i kilkaset artykułów, uczestniczył w kilkuset konferencjach naukowych na całym świecie, było pewnie jedną z przyczyn jego wczesnego odejścia – stwierdził kard. Nycz. Wspominając abp. Życińskiego podkreślił, iż był to „biskup wielkiej wiedzy i mądrości, biskup wielkiej gorliwości i pracowitości, biskup zaangażowania ekumenicznego i międzyreligijnego. Bliski prostym ludziom podtarnowskiej wsi i uczonym z uniwersyteckiego Lublina i Krakowa. Biskup Romów z Limanowej, partner do rozmowy z młodymi z Przystanku Woodstock oraz pomagający dyskretnie przychodzącym do Niego ludziom ubogim. Biskup – pasterz dobry”. – Odszedł człowiek wierny i otwarty, wierny Bogu i Kościołowi, a otwarty na współczesny świat i jego problemy, otwarty na ludzi, na świeckich w Kościele, otwarty na świat mediów. Doskonale wiedział, że Kościół nieobecny w kulturze, w nauce, w życiu społecznym i politycznym, w środkach masowego przekazu, będzie niebezpiecznie zamkniętym Wieczernikiem, niepełniącym misji Chrystusa „Idźcie na cały świat i nauczajcie wszystkie narody” – mówił. Kard. Nycz stwierdził też, że obecność abp. Życińskiego w imię wierności i otwartości w dyskursie publicznym była odważna i cenna dla Kościoła i Polski, czego przykładem było miano- wanie go na Synod Biskupów o Europie. Równocześnie – jak zauważył metropolita warszawski – ta działalność przysparzała mu wiele krytyki, wielu polemistów, a czasami zdecydowanych nieprzyjaciół. Jako człowiek niezwykle wrażliwy, nawet jeśli na zewnątrz wyglądał na twardego i odpornego, przeżywał te sytuacje niezwykle głęboko, płacąc za to wysoką cenę swojego zdrowia. Pożegnanie Abp. Życińskiego żegnali też przedstawiciele różnych środowisk, z którymi był związany. Przybyły z Rzymu prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej kard. Zenon Grocholewski podkreślił, że abp. Życiński wnosił cenny wkład w prace tej kongregacji, której był członkiem od 1994 r. W imieniu Konferencji Episkopatu Polski zmarłego metropolitę pożegnał abp Józef Michalik. – To wszystko, co słyszeliśmy dzisiaj o śp. abp. Józefie jest zgodne z prawdą. Taki był. W imieniu Konferencji Episkopatu Polski wraz ze wszystkimi biskupami, chylę się dzisiaj przed nim i przed Opatrznością Bożą dziękując za jego obecność wśród nas – mówił w pożegnalnym przemówieniu abp Michalik. – Po prostu lubił służyć, będzie nam go brakowało – powiedział wspominając jego postać. W swojej pożegnalnej refleksji metropolita przemyski skierował na ręce brata arcybiskupa, ks. prof. Wojciecha Życińskiego, podziękowania dla rodziny „za to, że nie zgasili tego wielkiego płomienia, a pomogli rozwinąć mu te dary ludzkie: dary umysłu i serca”. Przesłanie prezesa Rady Ministrów Donalda Tuska odczytał jego minister Władysław Bartoszewski. „Dla wielu z nas Jego postać zostanie symbolem odważnego myślenia o Polsce, o świecie, o chrześcijaństwie. Abp Życiński nie bał się współczesnego świata, choć jak mało kto miał świadomość zagrożeń, które niosą nasze czasy. Umiał być odważny tą odmianą odwagi, która czerpie z doświadczenia wiary, ale nie wyrzeka się szacunku do rozumu. Pozostaje po nim wiele pustych miejsc. Zapamiętamy abp. Józefa Życińskiego jako ważnego świadka i uczestnika polskiej historii ostatnich dziesięcioleci” – napisał premier. Prawosławny biskup lubelski i chełmski abp Abel w swoim pożegnaniu zaznaczył, że „niespodziewane odejście do Pana metropolity lubelskiego jest ogromną stratą dla całego chrześcijań- stwa”. Wyraził przekonanie, że „abp Józef pozostanie na ziemi lubelskiej kamieniem węgielnym w budowaniu relacji ekumenicznych między siostrzanymi Kościołami”. Zmarłego metropolitę w imieniu środowisk naukowych pożegnał rektor KUL ks. prof. Stanisław Wilk, ponadto słowa pożegnania wypowiedzieli przedstawiciele duchowieństwa, wspólnot życia konsekrowanego, młodzieży, niepełnosprawnych oraz przedstawiciele lokalnych władz. Złożenie do archikatedralnej krypty Końcowej części uroczystości przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz. W trumnie został umieszczony dokument zwany rogito – „O śmierci i pogrzebie św. pamięci Arcybiskupa Józefa Mirosława Życińskiego” podpisany m.in. przez nuncjusza apostolskiego w Polsce, biskupów pomocniczych archidiecezji lubelskiej i proboszcza archikatedry. Arcybiskup spoczął w krypcie archikatedry obok zmarłego w 1945 r. bp. Mariana Fulmana i bp. Piotr Kałwy, zmarłego w roku 1974. Na sarkofagu wyrzeźbiono herb oraz dewizę biskupią abp. Życińskiego „W Duchu i prawdzie”. Na zakończenie uroczystości hejnalista odegrał hejnał Lublina. W uroczystościach wzięły udział najważniejsze osoby życia publiczne- go i Kościoła w Polsce. Oprócz prezydenta RP z małżonką obecni byli m.in. marszałek Senatu Bogdan Borusewicz, wicemarszałek Sejmu Marek Kuchciński, wicepremier Waldemar Pawlak, ambasadorowie i dyplomaci. Bardzo licznie reprezentowany był Episkopat na czele z przewodniczącym abp. Józefem Michalikiem. Obecni byli też duchowni z USA, Włoch, Niemiec, m.in. o. Karl Schauer OSB – superior bazyliki w Mariazell, a także prawosławny ordynariusz diecezji lubelsko-chełmskiej abp Abel oraz rabin Burt Schuman, naczelny rabin Beit Polska. W pogrzebie metropolity wzięli udział przedstawiciele świata akademickiego i kultury z całej Polski. aw, awo, rl Unia Europejska potępiła prześladowania religijne, w tym wobec chrześcijan Ministrowie spraw zagranicznych państw Unii Europejskiej zdecydowanie potępili „przemoc i akty terroryzmu”, do których doszło „ostatnio w różnych krajach, przeciwko chrześcijanom i ich miejscom kultu, pielgrzymom muzułmańskim i innym wspólnotom religijnych”. W komunikacie, ogłoszonym 21 lutego po obradach Komitetu Ministrów Spraw Zagranicznych UE, szefowie dyplomacji 27 państw członkowskich ubolewają, że „żaden region świata nie jest niestety wolny od plagi nietolerancji religijnej”. Potwierdzają przywiązanie UE do „promocji i ochrony wolności religijnej i przekonań bez jakiejkolwiek dyskryminacji”. Wzywają też Catherine Ashton, wysokiego przedstawiciela UE ds. polityki zagranicznej, aby zdała sprawę z już podjętych działań i przedstawiła „konkretne propozycje dalszego wzmocnienia działań UE w tej dziedzinie”. Pod koniec stycznia ministrowie odrzucili projekt oświadczenia, które nie wymieniało żadnej wspólnoty re- ligijnej jako ofiary prześladowań. Szefowie dyplomacji niektórych państw obawiali się, że wspomnienie np. o chrześcijanach mogłoby przyczynić się do wzmocnienia „zderzenia cywilizacji”. Jednak Francja, Polska, Węgry i Włochy walczyły o stanowczą wypowiedź UE. – Obrona praw człowieka obejmuje również obronę wolności religijnej, to dla mnie oczywiste – skomentował francuski minister spraw europejskich, Laurent Wauquiez. pb SPECJALNIE DLA KAI Prof. Władysław Bartoszewski Do tych problemów, które mnie – jako polskiemu politykowi i dwukrotnemu ministrowi spraw zagranicznych – wydają się ważne, a nawet zyskujące szczególnie ostro na ważności w ostatnim czasie, należy wyakcentowanie swobody wyznania i wolności religijnej. Chodzi o swobodę praktykowania religii, bez względu na to jakiej. Chrześcijanie, w tym Stolica Apostolska, wykazują daleko posunięte zrozumienie dla innych religii. Wobec tego powinniśmy oczekiwać, a nawet domagać się od ministrów spraw zagranicznych Europy stanowczego stanowiska w obronie prześladowanych chrześcijan. Trzeba, aby nasi ministrowie mówili jasno o potrzebie tolerancji w sytuacji, w której w wielu krajach świata chrześcijanie są fizycznie, czy wręcz biologicznie zagrożeni. Kiedyś ze zgrozą czytaliśmy o okrutnych mordach w Ruandzie, Burundi, czy innych krajach Afryki. Tymczasem dziś Kościoły chrześcijańskie, w tym Kościół katolicki, są zagrożone, a ich wyznawcy mordowani za sam fakt wyznawania wiary. Jest to rzecz przerażająca, mająca miejsce w kilku krajach świata. Ktokolwiek w jakikolwiek sposób prześladuje chrześcijan, powinien spotkać się z prewencyjnym ostrzeżeniem ze strony Unii Europejskiej, że wolność jest niepodzielna, a w jej ramach mieści się wolność religijna. Możemy szanować wolność innych wyznań i religii, ale z wzajemnością. Nigdy tak, aby chrześcijanie byli zobowiązani do traktowania z szacunkiem niechrześcijan, natomiast niechrześcijanie czuli się uprawnieni – z powodów politycznych, plemiennych czy innych – do złego, okrutnego traktowania chrześcijan. mp Ruszyła strona internetowa www. radiokatolickie.pl. Jest ona owocem współpracy niezależnych stacji katolickich w Polsce. Na stronie prezentowanych jest 8 stacji, ale jego twórcy mają nadzieję, że docelowo będzie ich więcej. – Celem powstania tej strony jest informowanie o bieżących wydarzeniach lokalnych, które dzieją się w naszych regionach, a także o inicjatywach kościelnych, o których chcemy, aby dowiedzieli się inni. Chcemy też pokazać, że pomimo tego, że jesteśmy różni, indywidualni i niezależni, potrafimy ze sobą współpracować – mówią pomysłodawcy. Autorem pomysłu jest ks. Sławomir Kapitan, dyrektor Katolickiego Radia Podlasie oraz portalu Podlasie24.pl. aw KRAJ ?? Każde multilateralne spotkanie ministrów spraw zagranicznych Unii Europejskiej uważam za okazję do poruszenia spraw, które powinny nurtować wszystkie cywilizowane kraje. Nawet jeśli nie wszyscy w tej chwili wykazują jednakowe i identyczne ich rozumienie. 5 Jubileusz abp. Władysława Ziółka Abp Władysław Ziółek przewodniczył 20 lutego Mszy św. z okazji 25. rocznicy ingresu do łódzkiej katedry. Homilię w trakcie Eucharystii wygłosił prymas senior, abp Henryk Muszyński. W liturgii uczestniczyli m.in. nuncjusz apostolski w Polsce, abp Celestino Migliore i kard. Henryk Gulbinowicz. Na początku Mszy zebranych powitał proboszcz parafii katedralnej, ks. Ireneusz Kulesza. Bp Adam Lepa odczytał telegram, jaki papież Benedykt XVI przysłał do Łodzi z okazji jubileuszu. – W ciągu tych lat z pewnością nie brakowało ojcowskiej pieczy o kapłanów, osoby życia konsekrowanego i alumnów seminarium duchownego, o rodziny i poszczególnych wiernych. Potrzeba było wsłuchiwania się w głos Chrystusa, pochylania z miłosierną miłością nad potrzebami ludzi. Wiemy, że ksiądz arcybiskup szczególną uwagę poświęcał pracującym w przemyśle. Troska o chorych i tych, którzy przychodzą im z pomocą, znalazła wyraz w zaangażowaniu w prace papieskiej Rady ds. służby zdrowia. Znakiem skuteczności podejmowanych dzieł duszpasterskich są liczne nowe parafie i kościoły – przypominał Ojciec Święty. Udzielił też metropolicie łódzkiemu błogosławieństwa na „dalsze lata”. Homilię wygłosił abp Muszyński. Przypominał okres wspólnych studiów, podkreślał też zmiany, jakie zaszły w Kościele w Łodzi w ciągu mijającego ćwierćwiecza. Przywołał też początek posługi abp. Ziółka, jako biskupa pomocniczego, a później jako biskupa ordynariusza ówczesnej diecezji łódzkiej i zaznaczył, że jego indywidualna droga nierozerwalnie jest związana z historią tego lokalnego Kościoła przez urodzenie, wychowanie, święcenia kapłańskie, a w końcu przez posługę biskupią. Na zakończenie Mszy św. głos zabrał abp Władysław Ziółek. – W tym jubileuszowym czasie próbowałem przebiec myślami przez minione lata, przede wszystkim po to, aby nie zapomnieć o wszystkich dobrodziejstwach, które otrzymałem z wielkiej łaskawości Boga. To pozwoliło mi jeszcze wyraźniej uświadomić sobie, jak prowadziła mnie ręka Bożej Opatrzności, jak zawsze przy mnie była, jak mnie umacniała. Żyję świadomością wielkiego obdarowania, które rodzi we mnie niewypowiedzianą wdzięczność. Dlatego chcę błogosławić Pana – mówił metropolita łódzki. Przyznał jednocześnie, że najbardziej niezapomnianym dobrodziejstwem jest dar beatyfikacji Jana Pawła II. – Zostawił Kościołowi wielki plon swego apostolskiego trudu: dar myśli – przekazywany w swoich homiliach i wystąpieniach, w których odkrywał głębię i piękno wiary; dar ufnej, wytrwałej i przemieniającej modlitwy; dar miłującego serca – nachylonego ku łaknącym chleba i sprawiedliwości. Zostawił Kościołowi i światu po prostu dar z siebie – podkreślił abp Ziółek. – Ale ze wzruszeniem odkrywam, że również czas mojej służby Kościołowi łódzkiemu nieodłącznie związany jest właśnie z Janem Pawłem II, że On w pewien sposób należy także do mnie, że jest mi bardzo bliski. Jego pontyfikat jest bowiem niejako wyryty w mojej pamięci i sercu przez kolejne ważne wydarzenia, które moje życie połączyły w nierozerwalną całość z życiem łódzkiego Kościoła. 22 lutego 1986 r. bp Władysław Ziółek dokonał ingresu do łódzkiej katedry jako nowy ordynariusz diecezji. Najważniejszym wydarzeniem w trakcie ostatnich 25 lat jego posługi była pielgrzymka Jana Pawła II do Łodzi. W 1987 r. Ojciec Święty odprawił Mszę św. na lotnisku Lublinek, odwiedził łódzkie włókniarki w zakładach „Uniontex” i spotkał się z inteligencją w katedrze. Upamiętnieniem tej wizyty był Kongres Eucharystyczny i ustanowione później diecezjalne Święto Eucharystii. Od kilku lat w rocznicę wizyty odbywa się „Wędrówka śladami Jana Pawła II”. Papież Jan Paweł II przyjął też honorowe obywatelstwo miasta. Pamiątką wizyty jest Fundusz Ochrony Macierzyństwa im. Stanisławy Leszczyńskiej. W czasie rządów abp. Ziółka powstały też uczelnie teologiczne, Caritas i 16 szkół katolickich, odbyło się wyniesienie na ołtarze o. Rafała Chylińskiego, miał miejsce III Synod Archidiecezji i nawiedzenie archidiecezji przez Matkę Bożą w obrazie jasnogórskim. W tym czasie ordynariusz łódzki erygował 63 parafie (w samej Łodzi – 26), powstały też 53 nowe kościoły. Trwają starania o beatyfikację Wandy Malczewskiej, ks. Dominika Kaczyńskiego, ks. Tadeusza Burzyńskiego i o. Anzelma Gądka. Na terenie diecezji łódzkiej powstał pierwszy w Polsce Dom Samotnej Matki i pierwszy w Polsce Ośrodek Adopcyjno-Opiekuńczy. Działalność rozpoczął Ośrodek Duszpasterstwa Środowisk Twórczych z własnym kościołem i teatrem Logos. Powstały nowoczesne media: Archidiecezjalne Wydawnictwo Łódzkie, Katolicka Rozgłośnia Archidiecezji Łódzkiej (obecnie Radio Plus), diecezjalna edycja tygodnika „Niedziela”, lokalny program w telewizji publicznej i witryna internetowa archidiecezji. W 1992 r. diecezja łódzka została archidiecezją bezpośrednio podległą Stolicy Apostolskiej, a biskup łódzki został arcybiskupem. 12 lat później powstała metropolia łódzka, w skład której wchodzą: archidiecezja łódzka i diecezja łowicka. łg Zmarł o. Andrzej Rębacz – dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin KRAJ ?? 21 lutego w Warszawie, po długiej chorobie, zmarł redemptorysta o. Andrzej Rębacz, dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin przy Radzie Konferencji Episkopatu Polski ds. Rodziny. Kierował tym ośrodkiem od 14 lat. Miał 75 lat. 6 O. Andrzej Rębacz urodził się 21 października 1936 r. w Rdzuchowie Kolonii k. Radomia. Ukończył Wyższe Seminarium Duchowne Ojców Redemptorystów w Tuchowie, a także fizykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i filozofię na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Śluby wieczyste złożył w 1958 r. w Tuchowie. Tamże w roku 1960 przyjął święcenia kapłańskie z rąk abp. Włodzimierza Jasińskiego. W latach 1962-76 był duszpasterzem akademickim w Krakowie. W latach 1971-90 wykładał w WSD Ojców Redemptorystów w Tuchowie, a w latach 1975-81 pełnił tam funkcję dyrektora studiów. W latach 1972-75 był proboszczem w Krakowie. Od 1981 do 1987 r. był prowincjałem redemptorystów, a w latach 1987-90 obejmował funkcję rektora WSD w Tuchowie. Następnie do 1993 r. był rekolekcjonistą i duszpasterzem małżeństw niesakramentalnych w Toruniu oraz kapelanem tamtejszego hospicjum. W latach 1993-95 o. Rębacz był wikariuszem prowincjała zgromadzenia redemptorystów, a następnie przełożonym klasztoru redemptorystów w Warszawie. Od 1997 r. pełnił funkcję dyrektora Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin przy Radzie Episkopatu Polski ds. Rodziny. im, s.hr, gp, lk Abp Sławoj Leszek Głódź – od 20 lat biskupem Abp Głódź został mianowany biskupem przez papieża Jana Pawła II, którego współpracownikiem był wcześniej w Watykanie. W 1980 r. uczestniczył w nadzwyczajnym Synodzie Biskupów w Rzymie, a rok później rozpoczął pracę w Kongregacji Kościołów Wschodnich, gdzie kierował sekcją Kościoła obrządku bizantyjsko-ukraińskiego oraz sekcją Kościoła na Białorusi obrządku bizantyjsko-ruteńskiego. Obecnie jest konsultorem tej watykańskiej dykasterii. Ordynariusz wojskowy Gdy 21 stycznia 1991 r. Jan Paweł II wydał dekret przywracający w Polsce diecezję wojskową ogłosił również bullę w sprawie nominacji ks. prałata dr. Głódzia na biskupa polowego. Święcenia biskupie abp Głódź przyjął 23 lutego 1991 roku na Jasnej Górze z rąk trzech kardynałów: ówczesnego Prymasa Polski Józefa Glempa, metropolity wrocławskiego Henryka Gulbinowicza i metropolity krakowskiego Franciszka Macharskiego. Nazajutrz – 24 lutego 1991 r. – odbył z ceremoniałem wojskowym ingres do Katedry Polowej WP. Diecezją polową kierował w latach 1991-2004. „Ukryta wiara w wojsku polskim nigdy nie zamarła, ale po dziesięcioleciach trzeba było powołać kadrę kapelanów wojskowych, zatroszczyć się o kościoły garnizonowe, kaplice, adaptować choćby magazyny na kaplice. Odbyły się pogrzeby wyklętych bohaterów, gen. Tadeusza Bora-Komorowskiego, Stefana Grota-Roweckiego, ponowne pogrzeby, np. gen. Władysława Sikorskiego. Opracowany został nowy ceremoniał wojskowy, tekst przysięgi wojskowej, odprawiane były Msze św. z udziałem wojska. Trzeba było przetrzymać falę krytyki i ataki z powodu klerykalizacji wojska” – wspominał po latach abp Głódź. Według abp. Tadeusza Gocłowskiego posługa w odradzającym się Ordynariacie Polowym była jednym z niezwykle ważnych zadań Kościoła w Polsce. – Wymagało to niezwykłej wytrwałości i pasterskiej odwagi na linii Kościół-państwo – mówił abp Gocłowski podczas obchodów 40. rocznicy święceń kapłańskich swego następcy w Gdańsku. Za „przyczynienie się do zorganizowania po długoletniej przerwie struktur Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego, wniesienie ogromnego wkładu w proces przemian społecznych w Polsce” oraz za „bogatą działalność kościelną i społeczną, doniosłe dokonania w zakresie organizacji życia religijnego polskich żołnierzy” abp Głódź został w 2010 r. uhonorowany doktoratem honoris causa Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Według ks. prof. Wojciecha Góralskiego z UKSW dominującym wątkiem w posłudze obecnego metropolity gdańskiego jest prawda w życiu Kościoła i społeczeństwa. Uznając autonomię państwa i Kościoła, abp Głódź zawsze potrafił nawiązać zdrową współpracę między tymi podmiotami dla dobra wspólnego. W dniu swojej sakry biskupiej mówił, iż „nienawiścią i wychowaniem do wrogości wobec innych narodów nie obronimy Ojczyzny. A musimy przecież Ojczyzny bronić. Obronimy ją umiłowaniem wolności i miłością braterską”. Później, w homiliach wygłaszanych w czasie Mszy św. odprawianych z okazji świąt narodowych: 3 Maja, 15 Sierpnia i 11 Listopada, nieraz bardzo surowo oceniał negatywne zjawiska w życiu społecznym i politycznym. Przekonywał, że siła państwa tkwi w sile jego obywateli. Jego charakter i poglądy niewątpliwie ukształtowały silnie zakorzeniona tradycja patriotyczna i katolicka – jeszcze przed maturą należał do nielegalnej organizacji „Białe Orły”, za co był aresztowany i przebywał w areszcie śledczym. Pierwszy biskup polowy Wojska Polskiego po reaktywowaniu Ordynariatu Polowego, w styczniu br. został odznaczony pamiątkowym medalem „Milito pro Christo” – przez swego drugiego następcę w ordynariacie – bp. Józefa Guzdka. Pastorał, którym posługiwał się w czasie rządów diecezją wojskową obecnie można oglądać w otwartym w ubiegłym roku Muzeum Ordynariatu Polowego. Na warszawskiej Pradze 17 lipca 2004 r. jako biskup polowy został podniesiony przez Jana Pawła II do godności arcybiskupa ad personam. 26 sierpnia tegoż roku abp Głódź został mianowany przez papieża biskupem diecezji warszawsko-praskiej. Jego rządy od samego początku charakteryzował duży wysiłek organizacyjny. Ważnym dziełem nowego ordynariusza było utworzenie katolickiego tygodnika „Idziemy”, pisma o charakterze popularnym, adresowanego także do osób poszukujących. Pozytywnym echem odbił się list do niewierzących abp. Głódzia pt. „Pokój ludziom dobrej woli”, wystosowany przed świętami Bożego Narodzenia 2006. Wiele wysiłku arcybiskup włożył w starania o beatyfikację bł. ks. Ignacego Kłopotowskiego, założyciela sióstr loretanek i słynnego wydawcy prasy katolickiej. Wiele energii poświęcał również obchodom o charakterze patriotycznym i kulturalnym. W dowód uznania, 17 grudnia 2007 r. abp Głódź został uhonorowany medalem „Zasłużony dla Mazowsza” za „niestrudzone angażowanie się w realizację inicjatyw społecznych, kulturalnych i patriotycznych na rzecz społeczności Warszawy i Mazowsza. Wśród najistotniejszych zasług arcybiskupa wymieniono wówczas kultywowanie pamięci i ochrony miejsc walk niepodległościowych, takich jak Rzeź Pragi, Powstanie Listopadowe i Styczniowe, wojna polsko-bolszewicka w 1920 roku. Metropolita gdański Metropolią gdańską abp Głódź kieruje już od 3 lat. Nominację na arcybiskupa metropolitę gdańskiego otrzymał 17 kwietnia 2008 r. z rąk papieża Benedykta XVI. Rządy w archidiecezji objął 26 kwietnia tegoż roku. Wikariusz generalny archidiecezji gdańskiej, ks. infułat Stanisław Bogdanowicz uważa, że abp Głódź bardzo dobrze zna wiernych, z którymi potrafi rozmawiać, rozumie ich język, potrzeby oraz wrażliwość na wspólnotę. On sam mówił, iż „wyznaje teologię obecności”, czyli tego, żeby być przy ludziach i dlatego jeździ często w teren i dogląda sam wszystkiego. KRAJ ?? Przed 20 laty abp Sławoj Leszek Głódź przyjął na Jasnej Górze sakrę biskupią. Stanął wówczas na czele odradzającego się po upadku komunizmu Ordynariatu Polowego. Obecnie jest metropolitą gdańskim i współprzewodniczącym Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Przewodniczy też Radzie Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu oraz Zespołowi Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja. Jako prawnik kanonista jest też członkiem Rady Prawnej Episkopatu Polski. W niedzielę w katedrze oliwskiej abp Głódź przewodniczyć będzie uroczystej Mszy św. z okazji 20. rocznicy przyjęcia sakry. 7 Ks. Bogdanowicz jest przekonany, że „lud archidiecezji gdańskiej szanuje go jako swego arcypasterza ale również jako przyjaciela i wielkiego orędownika ich spraw”. Gdański metropolita jest „zawsze życzliwy, otwarty oraz gościnny. Jest doskonale zorientowany w sytuacji politycznej i społecznej w Polsce oraz na świecie” a także „buduje pomosty między jednostkami a grupami, odrzucając pochlebcze gesty tak zwanej poprawności politycznej”. – Arcybiskup jest osobą, która ma swój pogląd na świat, choć chętnie spotyka się i rozmawia z różnymi ludźmi. Nie ulega jednak łatwo wpływom innych osób, tylko w sposób jasny, zdecydowany i klarowny wypowiada swoje stanowisko – zauważa Adam Hlebowicz, dyrektor Radia Plus w Gdańsku. Jego zdaniem, nadal charakterystyczną dla abp. Głódzia jest jego dewiza biskupia „Milito pro Christo” (Walczę dla Chrystusa), którą obrał so- bie obejmując biskupstwo wojskowe. Lata w ordynariacie niewątpliwie odcisnęły swoiste piętno na arcybiskupie, który słynie z tego, że różne funkcje czy polecenia przekazuje w krótki, konkretny, „żołnierski” sposób. – On sam lubi wspominać tamte czasy i ludzi, z którymi współpracował w wojsku – dodaje red. Hlebowicz. Podobnie jak na warszawskiej Pradze, również w Gdańsku coraz bardziej widoczny jest zmysł organizacyjny metropolity. Jest gospodarzem, który lubi swoim okiem popatrzeć, co jeszcze można zrobić lepiej. To dzięki jego staraniom seminarium duchowne ma nie tylko nową kaplicę, ale też wielofunkcyjne boisko. Rektor Gdańskiego Wyższego Seminarium Duchownego ks. Grzegorz Szamocki jest przekonany, że to wyraz odpowiedzialności abp. Głódzia za przyszłość gdańskiego Kościoła. Sam też zmienił miejsce zamieszkania biskupów gdańskich. Nie mieszka już w Oliwie, ale przeprowadził się do dzielnicy Nowe Szkoty. Jak sam uzasadnia, tam przeniosło się „jądro miasta”, tam mieszka najwięcej ludności i dlatego chciał być bliżej centrum i bliżej tych ludzi. – To w 86-letniej historii biskupstwa gdańskiego nowy wymiar – uważa red. Hlebowicz. W Gdańsku narodziła się „Solidarność” – kilkakrotnie abp Głódź w swoich kazaniach odwoływał się do tego dziedzictwa, podkreślając bardzo mocno, że należy o nie dbać i je rozwijać. Wyzwaniem jest też duszpasterstwo w sytuacji, gdy poupadały stocznie i wielkie zakłady pracy. Według red. Hlebowicza, abp Głódź, który – zanim wyjechał na studia zagraniczne – sam był kapelanem „Solidarności” w Białymstoku, znalazł już wspólny język z obecnymi działaczami i ludźmi odwołującymi się do tej idei. awo Obchody 20-lecia sakry biskupiej abp. Głódzia KRAJ ?? Na wspólnotowy wymiar świętowania jubileuszu zwrócił dziś uwagę abp Sławoj Leszek Głódź podczas Mszy św. w katedrze w Gdańsku-Oliwie. Metropolita gdański wraz z diecezjanami dziękował Bogu za 20 lat swojej posługi biskupiej. Podkreślił też, że dla kapłaństwa charakterystyczne jest skierowanie „ku drugim, ku Kościołowi, ku wspólnocie wierzących”. 8 W uroczystej Mszy św., która odbyła się w katedrze oliwskiej uczestniczyli przedstawiciele władz państwowych, samorządowych, rektorzy pomorskich uczelni oraz licznie zebrani wierni. Obecny był m.in. wicepremier Waldemar Pawlak. Biskup toruński Andrzej Suski w jubileuszowym kazaniu wymieniał zasługi metropolity gdańskiego. Według niego, na rozległe pola działalności abp. Głódzia wskazują m.in. mianowanie go w 1994 r. konsultorem Kongregacji ds. Kościołów Wschodnich, następnie w 1998 r. – członkiem Centralnego Biura ds. Koordynacji Duszpasterskiej Ordynariatów Polowych, a w 2001 r. nominacje na Krajowego Duszpasterza Kombatantów oraz przewodniczącego Rady ds. Środków Społecznego Przekazu Episkopatu Polski. – To w dużym zarysie plony duszpasterstwa arcybiskupa – uważa bp Suski. – Nie stajesz dziś przy ołtarzu z pustymi rękoma. Oddajesz w ręce Chrystusa to, co jest owocem wiary i miło- ści, owocem serca i umysłu. W dłoniach Jezusowych ten dar będzie tak pomnożony, że nakarmią się nim tysiące – zwracał się do metropolity gdańskiego biskup diecezji toruńskiej. Z kolei Jakub Szadaj, przewodniczący Niezależnej Gminy Wyznania Mojżeszowego powiedział, iż w ciągu trzech lat spędzonych w Gdańsku „abp Głódź zdobył nasze serca i zaproponował drogę, którą chętnie idziemy. To jest najtrudniejsze – bo nie zawsze i nie każdą drogą moglibyśmy pójść”. – 20 lat posługi biskupiej to piękny jubileusz. To, co najważniejsze dla nas, na Pomorzu, jest przed nami. Przed arcybiskupem wielkie wyzwania – uważa prezydent Gdyni, Wojciech Szczurek. Jubilatowi, życzył „wiele sił, konsekwencji, wytrwałości i by na co dzień nie opuszczała go życzliwość dobrych ludzi”. Abp Głódź przed rozpoczęciem Mszy powiedział dziennikarzom, że jego biskupie zawołanie: „Walczę dla Chrystusa” rozpoczęło się posługą w ordynariacie polowym diecezji warszawsko-praskiej i towarzyszy mu także w archidiecezji gdańskiej. Podkreślił, że „nic się zmienia; wciąż trzeba siać, ewangelizować, wykonywać swoją pasterską posługę jako biskup w Bożej owczarni”. – Dziś dziękuję za 20 lat posługi i modlę się o siłę, o Boże błogosławieństwo – dodał hierarcha. – To ku Niemu, Słudze Bożemu Ojcu Świętemu Janowi Pawłowi II, kieruję słowa mej wdzięczności i miłości – powiedział abp Głódź na zakończenie jubileuszowej Eucharystii. – Wspominam tamten rzymski dzień, kiedy zostałem powiadomiony o woli Ojca Świętego obdarzenia mnie pełnią kapłaństwa. Stanąłem na progu nowego etapu mej drogi. Odczułem ciężar i odpowiedzialność tego wybrania i zaufania. Zawsze w takich chwilach myśl biegnie wstecz, zatrzymuje się przy tym, co trwałe, co było swoistym drogowskazem i busolą, która nie pozwoliła pobłądzić na drogach życia – dodał. Przed 20 laty, dokładnie 23 lutego 1991 r. ks. Sławoj Leszek Głódź przyjął na Jasnej Górze sakrę biskupią z rąk trzech kardynałów: ówczesnego Prymasa Polski Józefa Glempa, metropolity wrocławskiego Henryka Gulbinowicza i metropolity krakowskiego Franciszka Macharskiego. Nazajutrz odbył z ceremoniałem wojskowym ingres do katedry polowej. Diecezją polową kierował w latach 1991-2004, a w latach 2004-08 diecezją warszawsko-praską. Obecnie jest metropolitą gdańskim i współprzewodniczącym Komisji Wspólnej Rządu i Episkopatu. Przewodniczy też Radzie Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu oraz Zespołowi Biskupów ds. Duszpasterskiej Troski o Radio Maryja. Jako prawnik kanonista jest też członkiem Rady Prawnej Episkopatu Polski. als BIAŁYSTOK Gdyby nie było Miłosierdzia Bożego, ludzie w swoich czynach byliby skazani na unicestwienie – mówił 15 lutego w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Białymstoku abp Edward Ozorowski. Metropolita białostocki przewodniczył tam Mszy św. w liturgiczne wspomnienie bł. ks. Michała Sopoćki, zwanego Apostołem Bożego Miłosierdzia. W homilii bp łomżyński Stanisław Stefanek wskazywał, że każdy człowiek jest wezwany do bycia miłosiernym i przebaczania bliźnim. Metropolita białostocki przypomniał, że Boże Miłosierdzie usprawiedliwia wolność „tę anielską, która zawiodła i tę ludzką, która ciągle także zawodzi”. – Gdyby nie było Bożego Miłosierdzia, wówczas to wszystko, co ludzie czynią w swojej wolności sprawiałoby, że byliby skazani na unicestwienie. A tymczasem Bóg jest miłosierny i ratuje swoje dzieło stworzenia, a w swojej miłości sprawia, że to, co stworzył nadal jest dobre, piękne i zdąża do swojego celu, jakim jest On sam – do pełni życia i szczęścia – mówił. Abp Ozorowski zachęcił wszystkich zgromadzonych do radości z powodu wielkiego orędownika – ks. Michała Sopoćki. Podkreślił, że sam Jezus wybrał go na herolda Ewangelii Miłosierdzia. – Podczas swego życia na ziemi miał wiele trudności i w wielu miejscach zamykano przed nim drzwi. Po śmierci wszystko się odmieniło. Jego samego wyniesiono na ołtarze, a jego relikwie zawędrowały na wszystkie kontynenty świata. W ten sposób choć bł. ks. Sopoćko umarł, to żyje jako nasz orędownik i herold podstawowej prawdy, że Bóg jest Miłosierdziem. Budzi on uśpionych, uwrażliwia nieczułych i puka do drzwi tych, którzy zapomnieli, że Bóg jest miłosierny i pogrążają się w rozpaczy – mówił do wiernych. Trzydniowe obchody ku czci bł. ks. Sopoćki rozpoczęły się w niedzielę 13 lutego procesją z relikwiami Błogosławionego z Kaplicy Sióstr Jezusa Miłosiernego, gdzie przed 36 laty zmarł w opinii świętości, do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego, gdzie spoczywają jego relikwie. Niedziela była także dniem skupienia dla czcicieli Bo- Przegląd najważniejszych wydarzeń diecezjalnych żego Miłosierdzia z terenu archidiecezji. Spotkali się oni również następnego dnia na wspólnej Eucharystii. Wieczorna Msza św. 14 lutego, której przewodniczył abp Stanisław Szymecki, zgromadziła Rodzinę Radia Maryja. Poprzedził ją program słowno-muzyczny przygotowany przez uczniów Zespołu Szkół Ogólnokształcących nr 10 im. bł. ks. Michała Sopoćki. Dzień wspomnienia liturgicznego bł. Michała poświęcony był osobom chorym. Uwieńczeniem uroczystości był wspólny Apel Jasnogórski o godz. 21.00. tm BIELSKO – ŻYWIEC Pojęcie patriotyzmu musi dziś odzyskiwać swą wagę i rangę – apelował 12 lutego w Bielsku-Białej ks. płk Sławomir Żarski. Duchowny, który po tragicznej śmierci bp. Tadeusza Płoskiego przez ponad pół roku pełnił funkcję administratora diecezji polowej, był jednym z prelegentów pallotyńskich rekolekcji poświęconych różnym wymiarom ludzkiej wolności. Ks. płk Żarski, który został tymczasowo przeniesiony do rezerwy kadrowej, co według niektórych miało być karą za kazanie, jakie wygłosił z okazji Święta Niepodległości w ub. roku podczas Mszy św. w bazylice Świętego Krzyża w Warszawie, powiedział, że nie żałuje swych słów. Ks. Żarski, przedstawił wykład, nawiązujący swym tytułem do fragmentu pieśni „Czerwone maki” – „Bo wolność krzyżami się mierzy! Historia ten jeden zna błąd”. – My patrząc na każdy krzyż – czy to będzie krzyż na piersi człowieka, czy w jego domu, przy drodze, w urzędzie pracy, w instytucji czy w świątyni – musimy pamiętać, że on jest szczególnym znakiem wolności. Każdy, kto właściwie ten znak odczytuje i widzi w nim znak miłości Boga i człowieka, jest człowiekiem pięknym i wolnym. Wolnym do tworzenia pięknych dzieł i zdolnym do poświęceń w wymiarze rodziny, pracy i Ojczyzny. Takich ludzi nam potrzeba – mówił prałat, adresując swe słowa głównie do młodych. W rozmowie z KAI kapłan podkreślił, że patriotyzm, który jest umiłowaniem Ojczyzny, opiera się na rozumieniu wolności, zakładającym wybór dobra i miłości. – Dziś natomiast promuje się antywartości. Bardziej lansuje się człowieka, który jest piękny, zdrowy, bogaty i uśmiechnięty, człowieka, któremu udało się w biznesie, stawiającego na to by mieć. Zapomina się, że prawdziwa wartość człowieka leży w jego wnętrzu, polega na tym, by bardziej być – być kimś, w wymiarze moralnym i materialnym. Zdaniem kapłana, bez siły duchowej Polacy nie będą wolnymi. – Nam nie Łukaszenka zagraża, czy inni tyrani. Sami siebie zniewalamy i tworzymy zagrożenie dla nas niejako od środka – dodaje. – Za słowa prawdy trzeba czasami przyjąć z pokorą upomnienie czy naganę. Zaskoczeniem było i jest, że dokonują tego ludzie, którzy uzurpują sobie prawo, do tego, by już Słowo Boże, ambona, utraciły tą przestrzeń wolności. Tę wolność również tam chcą ograniczyć – przyznaje, dodając, że dzięki całej sprawie wielu poznało treść kazania. – Nazwałbym to moją błogosławioną winą – zaznacza ksiądz. 30 listopada ub. roku ks. prałat Żarski zakończył swoją kadencję na stanowisku wikariusza generalnego biskupa polowego Wojska Polskiego. W rekolekcjach pt. „Wolny wybór – wybór wolności” są słowa: „Odnów oblicze tej ziemi”. Prelegentami byli także: pallotyn z Częstochowy ks. Damian Nyk SAC; założyciel pierwszej prywatnej kliniki in vitro w Polsce, dr Tadeusz Wasilewski, i znany dziennikarz Jan Pospieszalski, który wygłosił konferencję „Wolność – dar zmarnowany?”. Na wydarzenie złożyły się referaty, świadectwa oraz modlitwy i adoracje. rk BYDGOSZCZ W największej dzielnicy Bydgoszczy, Fordonie, powstaje parafia, której patronuje Jan Paweł II. Do chwili beatyfikacji będzie to ośrodek duszpasterski – miejsce propagowania i wcielania w życie nauczania Ojca Świętego. Od samego początku miał to być również ośrodek akademicki, bo tuż obok znajduje się Uniwersytet Technologiczno-Przyrodniczy. Są również duże akademiki. – Powstaje parafia, która swoim terenem będzie obejmo- Z DIECEZJI ?? Moja Diecezja 9 wała to środowisko. To kolejny ośrodek, który ma przygarnąć studentów i wykładowców. Stąd również wybór tak wspaniałego patrona. Czujemy jego opiekę od pierwszych minut powstania tego miejsca – mówi ks. Jarosław Czuliński. Ośrodek to dawny budynek oraz działka, na której wśród starszych i powstających nowych bloków stanie świątynia. Pierwsza w diecezji pod wezwaniem papieża Polaka. – W sercu kapłana zawsze tli się to oczekiwanie na moment, w którym samodzielnie rozpocznie kolejny etap wkładu w budowanie Kościoła duchowego i materialnego. I tak od 1 maja będzie to już parafia błogosławionego Jana Pawła II. To bez wątpienia duchowe zobowiązanie, by być jeszcze bliżej tego wszystkiego, o czym papież mówił, czego nauczał i co pokazywał swoim życiem – zakończył ks. Czuliński. Przyszła świątynia ma być wotum wdzięczności za dar życia i pontyfikatu Jana Pawła II. jm Z DIECEZJI ?? CZĘSTOCHOWA 10 – W związku z obchodzoną w tym roku 50. rocznicą święceń biskupich Stefana Bareły (1964-84), trzeciego ordynariusza diecezji częstochowskiej, chcemy uczcić jego dzieło i osobę pomnikiem – powiedział KAI ks. Marek Szumilas, proboszcz parafii pw. św. Jadwigi Śląskiej w Kodrębiu. – Bp Stefan Bareła pochodził z naszej parafii. Tutaj zaczęło się jego życie. Ten pomnik będzie także świadectwem życia tego biskupa maryjnego dla przyszłych pokoleń – podkreślił ks. Szumilas. Pomnik przedstawiający bp Stefana Barełę w stroju pontyfikalnym zostanie wykonany przez Szymona Kałafuta ze szkoły zakopiańskiej. Bp Stefan Bareła urodził się 24 czerwca 1916 r. w miejscowości Zapolice, w parafii Kodrąb w diecezji częstochowskiej. 9 grudnia 1960 r. został powołany przez papieża Jana XXIII na biskupa pomocniczego diecezji częstochowskiej, sakrę biskupią otrzymał 8 stycznia 1961 r., jako swoje pasterskie wezwanie wybrał słowa: „Veritati et caritati” (Prawdzie i Miłości). Następnie został mianowany biskupem częstochowskim przez papieża Pawła VI 17 stycznia 1964 r., a diecezję przejął 5 lutego tegoż roku. W latach 1964-84, wiernie i konsekwentnie wprowadzał w diecezji postanowienia Soboru Watykańskiego II. Musiał również zmagać się z władzami komunistycznymi PRL. Odważnie bronił dostępu do Jasnej Góry dla pielgrzymów, który władze komunistyczne chciały ograniczyć, a nawet zlikwidować, budując specjalne tunele i przejścia podziemne oddzielające Aleje Najświętszej Maryi Panny od Jasnej Góry. Bp Bareła był również orędownikiem wznowienia działalności tygodnika „Niedziela”. Wiele uczynił także dla duszpasterstwa akademickiego organizując dla studentów spotkania w domu biskupim, w tzw. „Piwnicy”. Zmarł 12 lutego 1984 r. ks. mf DROHICZYN „Musimy siać...” – pod takim tytułem ukazał się zbiór homilii bp. drohiczyńskiego Antoniego Dydycza z lat 19942000. Książka została wydana przez Wydawnictwo Sióstr Loretanek. Publikacja zawiera pierwsze homilie wygłoszone przez nowo wyświęconego ordynariusza drohiczyńskiego. Wiele z nich zostało przepisanych z nagrań magnetofonowych i opublikowanych po raz pierwszy. Homilie stanowią szczególną lekcję wiary i patriotyzmu. Bp Dydycz często odwołuje się do historii Polski podając liczne, często nieznane, przykłady bohaterstwa naszych rodaków. Autor nie stroni od trudnych tematów i odważnie wypowiada się w sprawach Kościoła i Ojczyzny. Walorem publikacji są trzy indeksy: cytatów biblijnych, osób oraz miejscowości. Bardzo interesująca jest także wkładka zdjęciowa licząca prawie 30 stron archiwalnych fotografii z lat 1994-2000. ks. ap, ks. pra GLIWICE Cierpienie nie ma narodowości – podkreślali 12 lutego uczestnicy obchodów 66. rocznicy deportacji Górnoślązaków do Związku Radzieckiego. 66 lat temu w dzielnicy Łabędy znajdował się jeden z największych obozów dla internowanych. W 1945 roku wywieziono z niego tysiące osób w głąb Rosji. Byli to głównie mężczyźni, którzy mieli stanowić tam tanią siłę roboczą. W rocznicę tego wydarzenia w kościele św. Jerzego w Gliwicach odprawiono Mszę św., aby oddać hołd deportowanym. – Ludzie cierpieli po wszystkich stronach frontu, dlatego stwierdzenie, że cierpienie nie ma narodowości w takim miejscu jak tutaj, w Gliwicach-Łabędach, narzuca się wyraźnie – mówił podczas składania wieńców Ber- nard Gajda, przewodniczący Związku Niemieckich Stowarzyszeń Społeczno-Kulturalnych w Polsce. Co roku 12 lutego odprawiana jest Msza święta.– Wybór daty jest nieprzypadkowy – tłumaczy Piotr Basan, członek mniejszości niemieckiej w Gliwicach. – To data powstania tego obozu w 1945 roku i dlatego w tym dniu spotykamy się na modlitwie – dodaje Basan. Podczas zeszłorocznych uroczystości odsłonięto tablicę upamiętniającą deportacje Górnoślązaków. Do obozu kierowano przede wszystkim mężczyzn z powiatów gliwickiego, bytomskiego, zabrzańskiego i strzeleckiego. Szacuje się, że internowanych zostało wtedy ok. 90 tys. osób. Większość z nich nie przeżyła zsyłki i nigdy nie wróciła do domu. rs KIELCE Od niedzieli 20 lutego w kościołach diecezji kieleckiej zaczynają się katechezy i modlitwy oraz specjalna Nowenna Tygodni, które przygotują wiernych do pogłębionego duchowo przeżycia beatyfikacji Jana Pawła II. – Wszystkie parafie diecezji otrzymają materiały duszpasterskie – zapewnia ks. Sławomir Sarek, wicedyrektor Wydziału Duszpasterstwa Ogólnego Diecezji Kieleckiej. Materiały zawierające materiały pomocnicze do apeli, komentarze liturgiczne oraz propozycje rozważań Drogi Krzyżowej są dostarczane do parafii do 26 lutego. Mogą one zostać wykorzystane w całości, zaadaptowane do lokalnych uwarunkowań lub stanowić podstawę do własnych inicjatyw. Dopełnieniem tego modlitewnego oczekiwania na beatyfikację Jana Pawła II, będzie czuwanie w jej wigilię – 30 kwietnia oraz diecezjalne dziękczynienie 8 maja. Wydział Duszpasterstwa Ogólnego organizuje także pielgrzymkę do Rzymu na beatyfikację od 27 kwietnia do 5 maja. dziar KOSZALIN – KOŁOBRZEG O miłości, czystości przedmałżeńskiej i wierności rozmawiali 13 lutego w koszalińskiej katedrze goście debaty przygotowanej na Dzień Zakochanych przez Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży. Od dwóch lat Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży proponuje zakochanym swoją alternatywę dla komercyj- KRAKÓW W sanktuarium pasyjno-maryjnym w Kalwarii Zebrzydowskiej rozpoczęła się dziewięciotygodniowa nowenna przygotowująca wiernych do beatyfikacji Jana Pawła II. Sobotnie czuwania, nawiązywać będą do papieskiego nauczania prezentowanego podczas kolejnych pielgrzymek apostolskich do Ojczyzny. Jak poinformował kustosz o. Damian Muskus OFM, centrum dziękczynnego czuwania stanowić będzie Eucharystia sprawowana o godz. 17.00. Po odśpiewaniu przez bernardynów franciszkańskiego nabożeństwa „Ave”, prezentowane będą fragmenty papieskich homilii, wygłoszonych podczas kolejnych odwiedzin w kraju. Hasłem pierwszego dnia przedbeatyfikacyjnej nowenny były słowa wypowiedziane przez Jana Pawła II na Placu Zwycięstwa w Warszawie, 2 czerwca 1979 roku: „Człowieka nie można do końca zrozumieć bez Chrystusa”. rk Transmisja Mszy św. beatyfikacyjnej z Rzymu na telebimach w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Centrum Jana Pawła II oraz na Błoniach, premiera filmu pt.: „Jan Paweł II. Szukałem Was...”, wystawy, koncerty i prezentacja Mobilnego Muzeum Jana Pawła II – tak Kraków przygotowuje się do beatyfikacji Jana Pawła II. 1 maja komunikacja zbiorowa dla wszystkich pielgrzymów będzie za darmo i zostaną wyznaczone dodatkowe szlaki papieskie. – 1 maja oczy całego świata będą zwrócone na Watykan i tam odbędą się najważniejsze wydarzenia związane z beatyfikacją. Nie wszyscy jednak pojadą do Rzymu, wiele osób będzie chciało przyjechać do Krakowa – miasta, z którym Jan Paweł II był wyjątkowo związany. Dlatego przygotowujemy program wydarzeń skierowany zarówno do tych osób, jak i do krakowian, którzy w wyjątkowy sposób będą chcieli przeżyć to święto – powiedziała Magdalena Sroka, zastępca Prezydenta Miasta Krakowa ds. kultury i promocji. Na przełomie kwietnia i maja planowane jest wprowadzone zmian w organizacji ruchu w okolicach Sanktuarium Bożego Miłosierdzia, Centrum Jana Pawła II w Krakowie-Łagiewnikach oraz wokół Błoni i zorganizowanie dodatkowych tymczasowych parkingów. Uruchomiona zostanie ponadto specjalna linia papieskiego tramwaju, nr 8, której trasa poprowadzi przez miejsca związane z osobą Ojca Świętego. Miasto planuje również wprowadzenie w kulminacyjny weekend darmowej komunikacji miejskiej, która zapewni pielgrzymom swobodne poruszanie się po Krakowie oraz wyznaczenie dodatkowych szlaków turystycznych, które umożliwią odwiedzającym wiernym poznanie dorobku duchowego świętych i błogosławionych związanych z Krakowem. Dokładny harmonogram wszystkich wydarzeń związanych z beatyfikacją Jana Pawła II będzie dostępny od 1 marca. Znane są już terminy części wyda- rzeń. 10 marca w kinie Kijów Centrum odbędzie się polska premiera filmu dokumentalnego pt.: „Jan Paweł II. Szukałem Was...”. Natomiast 2 kwietnia w 6. rocznicę śmierci papieża, po uroczystej Eucharystii w bazylice Mariackiej, na Rynku Głównym zostanie zaprezentowane Mobilne Muzeum Jana Pawła II. Ponadto również 2 kwietnia, w 6. rocznicę śmierci Ojca Świętego wysłuchać będzie można recytacji „Tryptyku Rzymskiego”. Będzie to recytacja utworu Jana Pawła II w wykonaniu najznakomitszych aktorów, wzbogacona utworami muzycznymi. Od 3 kwietnia do 4 maja w Galerii Nowohuckiego Centrum Kultury otwarta zostanie wystawa fotograficzna „Jan Paweł II, Apostoł Pokoju”. W drugiej połowie kwietnia na płycie Rynku Głównego zostanie otwarta wystawa fotograficzna „Jan Paweł II. Album rodzinny”. To wspólne przedsięwzięcie Urzędu Miasta Krakowa, Urzędu Marszałkowskiego, Krakowskiego Biura Festiwalowego i „Gazety Krakowskiej”. Składać się na nie będą głównie zdjęcia nadesłane przez mieszkańców Małopolski. Wydany zostanie również pamiątkowy album, zawierający prezentowane fotografie. 27 kwietnia otwarta zostanie wystawa plenerowa „Błogosławiony Jan Paweł II. Człowiek Modlitwy”, która będzie prezentować zdjęcia autorstwa Adama Bujaka. W tym dniu będzie można wysłuchać koncertu Orkiestry Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa – Sinfonietty Cracovii w kościele św. Katarzyny, a 30 kwietnia w Kolegiacie św. Anny wziąć udział w Mszy św. połączonej z wykonaniem Mszy Koronacyjnej W.A. Mozarta przez Zespół Opery Krakowskiej. 1 maja transmisję telewizyjną Mszy świętej beatyfikacyjnej z Rzymu będzie można obejrzeć na telebimach w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia Centrum Jana Pawła II oraz na Błoniach. – Prezydent Miasta Krakowa powołał specjalny zespół, który zajmuje się przygotowaniem organizacyjnym miasta na przyjęcie licznych gości. Zespół koncentruje się na zagadnieniach związanych z logistyką i bezpieczeństwem planowanych uroczystości. Strona kościelna odpowiada natomiast za część liturgiczną i artystyczną – mówi prezydent Magdalena Sroka. Organizatorem większości wydarzeń jest Instytut Dialogu Międzykulturowego im. Jana Pawła II w Krakowie, Urząd Marszałkowski i Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się!”. led Z DIECEZJI nych walentynek. W przeddzień Dnia Zakochanych zaprosiło koszalinian do rozmowy o prawdziwej miłości. Gośćmi tegorocznej debaty byli biskup diecezjalny Edward Dajczak i Robert „Lica” Friedrich, gitarzysta, kompozytor i producent muzyczny, pomysłodawca i szef dziecięcego zespołu „Arka Noego” oraz członek grup 2Tm2,3, Kazik Na Żywo, a przede wszystkim mąż i ojciec siedmiorga dzieci. Debatę poprzedziła Msza św., której przewodniczył bp Edward Dajczak. – Młodzi chcą rozmawiać o miłości, ale niestety tej, bliżej nieokreślonej. Mówię niestety, bo to nieokreślenie, brak zdefiniowania, nie pozwala im naprawdę kochać – powiedział KAI bp Dajczak. O wygraniu swojej miłości i budowaniu małżeństwa na Bożym fundamencie przekonywał podczas spotkania także Robert Friedrich, dzieląc się z młodymi świadectwem swojego życia. – Co gwarantuje miłość aż do śmierci albo jeszcze dłużej? W małżeństwie potrzebny jest trójkąt: mężczyzna – Bóg – kobieta i kobieta – Bóg – mężczyzna – mówił muzyk. – Widzę to wiele razy, kiedy moja słabość i egoizm są pokonywane dzięki temu, że moja żona ma w sobie Ducha Świętego i wiele razy wybacza moją małoduszność – powiedział Friedrich. Muzyk przyznał, iż bywały też chwile, gdy jego żona leżała w ciąży, „w totalnej depresji” i mówiła, że nie wstanie, że nic jej się nie chce. – Wtedy brałem Ewangelię i czytałem: „W imię Jezusa mówię ci, wstań i chodź”. I pomogło – wspomniał szef „Arki Noego”. – Ewangelia jest w naszym życiu bardzo potrzebna, nie wiem, czy wytrwalibyśmy bez tego. Nie wiem, czy nasze małżeństwo wytrzymałoby jeden dzień, a tak cieszymy się nim dwadzieścia trzy lata. Dlatego, że Pan Bóg naprawdę jest wierny – powiedział Friedrich. kap 11 OLSZTYN W sobotę 12 lutego Akcja Katolicka przy parafii św. Jerzego w Kętrzynie zorganizowała całodzienne czytanie encyklik Jana Pawła II. Przypomnienie treści encyklik jest formą przygotowania do głębszego przeżywania i przygotowania do beatyfikacji. Pomysł ten zrodził się w czasie spotkania opłatkowego i od razu uzyskał pozytywną aprobatę proboszcza parafii ks. kanonika Stanisława Majewskiego. Po porannej Mszy św. o godzinie 7.30 rozpoczęło się czytanie i trwało do wieczornej liturgii, czyli do godziny 18.00, przy specjalnie przygotowanym na tę okoliczność ołtarzu. Przypomniano treści dwóch encyklik papieskich: „Dives in misericordia” oraz „Dominum et vivificantem”. Ogółem czytało 25 osób a wśród nich byli członkowie Akcji Katolickiej, przedstawiciele grup modlitewnych, członkowie Stowarzyszenia Amazonek, siostry zakonne z przełożoną siostrą Amelią, członkowie bractwa pielgrzymkowego św. Jakuba z prezesem Józefem Banaszukiem, członkowie parafialnego Caritas z przewodniczącą Izą Kiapsznią, komendant Powiatowej Straży Pożarnej Zbigniew Borys, kierownik GOPS Andrzej Sobczak i burmistrz Kętrzyna Krzysztof Hećman. Kolejne czytania encyklik Jana Pawła II odbędą się 5 marca – czytać będą kętrzyńskie rodziny. Z kolei 2 kwietnia czytania będą prowadzone przez młodzież. ksao Z DIECEZJI OPOLE 12 „Akademia Damsko-Męska” to najnowszy projekt duszpasterstwa akademickiego „Resurrexit” w Opolu, skierowany głównie do studentów i młodych małżeństw. Przewiduje on cykl spotkań ze specjalistami. Jak mówi ks. Eugeniusz Ploch, duszpasterz akademicki, pomysł „Akademii” zrodził się po ostatnim „Remoncie Małżeńskim” – corocznych rekolekcjach dla małżeństw, które odbyły się na początku grudnia ub. roku już po raz drugi. Chodziło o to, żeby zainteresowanym parom i młodym małżonkom stworzyć okazję do zgłębiania i poszerzania tematów z dziedziny duchowości mężczyzny i kobiety, w okresie pomiędzy jednym a drugim „Remontem Małżeńskim”. „Akademia” to nie jedyna propozycja „Resurrexit” nastawiona na zgłębianie tematów relacji damsko-męskich. Duszpasterstwo planuje także w nie- długim czasie poprowadzić formację młodych w ramach „Ruchu Czystych Serc”. Bieżące informacje dotyczące tych i innych inicjatyw będą publikowane na stronie internetowej: www. resurrexit.opole.pl. lw Parafie diecezji opolskiej, po ogłoszeniu daty beatyfikacji Jana Pawła II, nie poprzestały na organizacji pielgrzymek do Rzymu. Wiele z nich zatroszczyło się o to, aby dobrze przygotować wiernych na to wydarzenie także od strony duchowej. Parafia pw. św. Apostołów Piotra i Pawła w Opolu proponuje mieszkańcom miasta cykl nabożeństw i spotkań z filmem o papieżu. Spotkania modlitewne i filmowe odbywają się naprzemiennie, co dwa tygodnie, każdego drugiego i szesnastego dnia miesiąca i będą trwać aż do maja. Jak mówi ks. dr Marek Lis, znawca kinematografii i współorganizator cyklu, ma to być okazją do refleksji i dyskusji nad osobą Jana Pawła II. Dodał, że daty spotkań nie są wybrane przypadkowo i nawiązują do dnia śmierci papieża oraz jego wyboru na Stolicę Piotrową. Pierwsze nabożeństwo odbyło się już 2 lutego, a jego tematem były słowa Jana Pawła II „Nie lękajcie się! Otwórzcie drzwi Chrystusowi!”, które papież wypowiedział na początku swojego pontyfikatu. 16 lutego odbyło się także pierwsze spotkanie filmowe, w ramach którego wyświetlono włoski dokument „Jan Paweł II. Opowiem wam o moim życiu” w reżyserii Michelangelo Dotta, w którym sam papież wspomina wydarzenia swojego życia i pontyfikatu. Kolejna projekcja odbędzie się w środę 16 marca o godz. 19.00 w salce domu katechetycznego obok kościoła św. Piotra i Pawła. Wyświetlony zostanie film Andrzeja Trzosa-Rastawieckiego „Pielgrzym”, będący zapisem pierwszej pielgrzymki Jana Pawła II do Polski w 1978 roku. A w sobotę 16 kwietnia, w tym samym miejscu, o godz. 19.00 będzie można zobaczyć obraz Jeffa Blecknera „Jan Paweł II. Nie lękajcie się”, biografię Karola Wojtyły, od dzieciństwa aż do śmierci. lw PŁOCK W ramach przygotowań do beatyfikacji papieża Polaka w szkołach diecezji płockiej zaplanowano przeprowadzenie specjalnych katechez, które w całości poświęcone będą Janowi Pawłowi II – jego osobie, życiu, nauczaniu, działalności apostolskiej. W planach są także projekcje filmów fabularnych o papieżu kinach. Tradycyjnie już w szkołach 2 kwietnia, w szóstą rocznicę śmierci Jana Pawła II, odbędą się okolicznościowe apele i uroczystości, które nawiążą do bliskiej beatyfikacji. Część uczniów szkół znajdujących się w diecezji weźmie także udział w uroczystościach beatyfikacyjnych w Rzymie, dokąd udadzą się pod opieką rodziców. W diecezji płockiej obchody beatyfikacyjne połączone są z dziękczynieniem w 20. rocznicę pielgrzymki Jana Pawła II do Płocka. W związku z tym kilka miesięcy temu Wydział Katechetyczny kurii przeprowadził konkurs plastyczny dla szkół ponadgimnazjalnych pt. „Pamiętamy – Jan Paweł II w Płocku”. Wykonane przez uczniów plakaty zostaną również wykorzystane podczas szkolnych przygotowań do beatyfikacji. eg Biskup płocki Piotr Libera wydał oficjalną aprobatę dla działalności wspólnoty Wojsko Gedeona. Jest to jedyna tego typu wspólnota w polskim Kościele, wyrosła m.in. z doświadczeń Odnowy w Duchu Świętym i harcerstwa. Jej założyciele mają nadzieję, że dzięki decyzji ordynariusza wspólnota nabierze nowego dynamizmu. „Istniejąca od 2002 roku wspólnota Wojsko Gedeona o charakterze modlitewno-ewangelizacyjnym, działa na terenie naszej diecezji za wiedzą biskupa płockiego. Działalność tej wspólnoty została przebadana przez teologa i prawnika kościelnego” – czytamy w oficjalnym stanowisku wikariusza generalnego ks. dr. Mirosława Milewskiego. Równocześnie kapłanem odpowiedzialnym za wspólnotę wyznaczony został ks. Bogdan Pawłowski, rektor kościoła św. Antoniego w Ratowie, natomiast ks. kan. dr Marek Zawadzki, proboszcz parafii katedralnej w Płocku, został mianowany delegatem biskupa płockiego ds. tejże wspólnoty. Wojsko Gedeona działa w diecezji płockiej od kilku lat, ale dopiero teraz ostatecznie sprecyzowano jego cele, zadania, program formacyjny, statut. Jego członkowie raz w tygodniu mają spotkanie o charakterze formacyjno-modlitewno-integracyjnym, spotykają się także w czasie weekendów i w wakacje. Założyciele Wspólnoty mają też nadzieję, że oficjalna aprobata ordynariusza diecezji przyczyni się do zwiększenia dynamizmu wspólnoty w całej diecezji płockiej. Wojsko Gedeona powstało w 2002 r. Jest wspólnotą o charakterze modlitewno-ewangelizacyjnym, wyrosłą POZNAŃ – Święci Cyryl i Metody zapraszają nas do refleksji nad zadaniami apostolskimi, ekumenicznymi i wypracowaniem odpowiedzialności za Europę – mówił 13 lutego ks. prałat Jan Stanisławski podczas ekumenicznych nieszporów ku czci apostołów i nauczycieli Słowian, w wigilię ich patronalnego święta. Nabożeństwu z udziałem przedstawicieli różnych Kościołów chrześcijańskich w kościele pw. św. Wojciecha przewodniczył w niedzielę ks. protoprezbiter Paweł Minajew, proboszcz parafii prawosławnej w Poznaniu. Ekumeniczne nieszpory w wigilię święta organizuje od kilku lat Poznańska Grupa Ekumeniczna. W homilii ks. Stanisławski, reprezentujący abp. Stanisława Gądeckiego, podkreślił, że bracia sołuńscy byli ubogaceni niezwykłą mocą Ducha Świętego. – Wiedzieli, że ewangelizacja Słowian przyniesie owoce, jeśli liturgię wyrażą w języku dla nich zrozumiałym – mówił ks. prał. Stanisławski. Kaznodzieja podkreślił, że w swoją misję Cyryl i Metody włożyli wielki wysiłek woli i serca, a przede wszystkim oddali się bez reszty Bogu i ludziom. Podczas ekumenicznej modlitwy ks. Stanisławski zwrócił uwagę na niepokojące zjawisko odcinania się współczesnej Europy od chrześcijańskich korzeni. – Współcześni budowniczowie Starego Kontynentu ostentacyjnie odcinają się od chrześcijańskiego dziedzictwa, tworząc przerażającą pustkę, której skutki już dzisiaj są widoczne – podkreślił ks. Stanisławski. W nieszporach wzięli udział członkowie Poznańskiej Grupy Ekumenicznej. W kościele św. Wojciecha, w której odbywała się ekumeniczna uroczystość, znajdują się figury świętych Cyryla i Metodego. Patronalne święto Cyryla i Metodego obchodzone jest 14 lutego. Od kilku lat w wigilię święta Poznańska Grupa Ekumeniczna, zrzeszająca duchownych sześciu Kościołów, organizuje w stolicy Wielkopolski uroczyste nieszpory ku czci Apostołów Słowian. msz Z apelem o przygotowanie się do owocnego przeżycia beatyfikacji Jana Pawła II, która będzie wielkim przypomnieniem o naszym osobistym powołaniu do świętości zwrócił się w liście pasterskim do wiernych archidiecezji poznańskiej abp Stanisław Gądecki. Metropolita poznański w liście odczytanym 20 lutego we wszystkich kościołach przypomniał, że beatyfikacja Karola Wojtyły będzie potwierdzeniem tego, że świętość jest osiągalna. Abp Gądecki przypomniał w liście najważniejsze wątki nauczania Jana Pawła II. „Przez prawie dwadzieścia siedem lat posługiwania Piotrowego był on dla nas wszystkich i pozostaje nadal nauczycielem doskonałości, ponieważ był autentycznym świadkiem wiary” – czytamy w liście metropolity poznańskiego. „Patrząc na pontyfikat Jana Pawła II, można z pełnym przekonaniem stwierdzić, że Ojciec Święty urzeczywistniał drogę Kościoła w sposób wprost niezmordowany. Kroczył drogami człowieka, zwłaszcza człowieka cierpiącego, chorego, pozbawionego wolności czy też innych podstawowych praw” – podkreślił abp Gądecki. „Wszędzie, gdzie był, na wszystkich areopagach świata, głosił ludziom Chrystusa, który jest Prawdą dającą im prawdziwe i pełne wyzwolenie” – napisał metropolita poznański. Przypomniał, że prawdę o Chrystusie, dawcy życia, Jan Paweł II głosił nie tylko słowem, ale całym swoim istnieniem, zwłaszcza wówczas, gdy nadeszły dla niego ostatnie lata naznaczone chorobą i cierpieniem. „Stał się wtedy niezrównanym świadkiem wartości życia każdego człowieka, a równocześnie życia w całej jego rozciągłości, od momentu poczęcia, poprzez wiarę w życie wieczne, aż po chwilę naturalnej śmierci” – zauważył abp Gądecki. Zdaniem wiceprzewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski troska o poszanowanie życia każdego człowieka pozostanie zawsze zadaniem Kościoła. „Życie bowiem nie jest jednym z wielu dóbr, obok innych. Życie to fundament, na którym dopiero można rozwijać wszelkie inne zdolności i talenty” – wskazał abp Gądecki. Dlatego też „Kościół musi prowadzić do poszanowania życia, szczególnie dzisiaj, kiedy dominuje etyka jakości życia, której celem nie jest samo życie, ale maximum przyjemności”. Abp Gądecki prosił wiernych, by przygotowali się do beatyfikacji podczas rekolekcji wielkopostnych, Dróg Krzyżowych, Gorzkich Żali, a także przez modlitewne czuwanie w kościołach parafialnych. Zapowiedział także, że we wszystkich kościołach archidiecezji w wigilię uroczystości beatyfikacyjnych odbędą się nocne czuwania. Metropolita poznański zapowiedział też powołanie Centrum Jana Pawła II poświęconego związkom Ojca Świętego z Poznaniem. Uroczyste rozpoczęcie przygotowań do beatyfikacji Jana Pawła II odbędzie się w archidiecezji poznańskiej w święto Katedry św. Piotra, 22 lutego, podczas nieszporów w katedrze. ms PRZEMYŚL W Przemyślu uczczono 13 lutego 71. rocznicę pierwszej wywózki na Sybir, która miała miejsce 10 lutego 1940 r. Główne obchody odbyły się na nieczynnej rampie kolejowej na Bakończycach, skąd wyjechał pierwszy transport z zesłańcami. Uroczystości rozpoczęły się Mszą św. w kościele pw. Świętej Trójcy. Obchody rozpoczęły się od Mszy świętej w kościele pw. Świętej Trójcy. Przewodniczył jej ks. prał. Stanisław Czenczek, duszpasterz harcerzy w Przemyślu. Kazanie wygłosił ks. Jan Mazurek, proboszcz parafii Świętej Trójcy. Po Mszy świętej na rampie – w tym samym miejscu, skąd w lutym 1940 r. w bydlęcych wagonach wywieziono Z DIECEZJI z doświadczeń Katolickiej Odnowy w Duchu Świętym, Ruchu Światło-Życie, harcerstwa, idei miłosierdzia, zasad rycerstwa, miłości do Ojczyzny i Kościoła, walki duchowej. Nazwa i idea zaczerpnięta została jest z Księgi Sędziów 7,1-25. Trzystu żołnierzy z Księgi Sędziów jest symbolem ludzi wyzwolonych z lęku i kompleksów niższości, a całą ufność pokładających w Jezusie Chrystusie. Stąd jedno z głównych zawołań to „Jezu, ufam Tobie!”. Dwa miecze Ducha w logo (miłości i prawdy), przeszywające Wschodzące Słońce, są symbolem osoby Jezusa (Łk 1,78-79), ukazują potrzebę walki duchowej ze złem na różnym poziomie życia. Członkowie WG w duchu jedności, pod sztandarem Jezusa, Króla Miłosierdzia, zmagają się z szatanem i własnym grzechem, prowadząc codzienną, stanowczą i odważną walkę o życie swoje i innych, o dusze, o wieczność. Centrum misji WG jest Jezus Miłosierny i Eucharystyczny. Duchowość wspólnoty jest duchowością Miłosierdzia i Eucharystii. Konkretnym przeżywaniem tej duchowości jest pójście małą drogą dziecięctwa Bożego św. Teresy od Dzieciątka Jezus, doktora Kościoła, a wszystko to według jednej z głównych idei WG: „Być żołnierzem o sercu dziecka, lub być dzieckiem o sercu żołnierza”. Do ruchu należy młodzież, a od dwóch lat także wspólnota małżeństw. Dokładne informacje o WG znaleźć można na stronie: www.wojskogedeona.pl. eg 13 Z DIECEZJI ludzi na Sybir – została odmówiona modlitwa za ofiary i katów oraz zapalono znicze. Organizatorami obchodów byli: Związek Sybiraków, Centrum Kulturalne w Przemyślu i Przemyskie Stowarzyszenie Rekonstrukcji Historycznej X D.O.K. Ogółem podczas czterech deportacji do północnych obwodów Rosji i na zachodnią Syberię wywieziono z Polski około 1,2 mln ludzi. Straszliwe warunki dla wielu okazały się wyrokiem śmierci. Temperatury spadały nawet do minus 50 stopni Celsjusza. pab 14 Fundacja „Bahtałe Roma” (Szczęśliwi Cyganie) rozpoczęła akcję „Dzwon Pielgrzyma”. Romowie chcą zbudować największy w Europie, 27-tonowy dzwon na cześć Jana Pawła II oraz stworzyć miejsce pielgrzymek i modlitwy. Pieniądze na ten cel będą zbierać podczas koncertów Europejskiej Orkiestry Cygańskiej pod dyrekcją Miklosza Deki Czureji. Szacowany koszt całej inwestycji może sięgnąć nawet 80 mln zł. Pomysł ufundowania dzwonu zrodził się tuż po śmierci papieża w głowie przemyślanina Wacława Hapko, współpracującego ze środowiskami romskimi w Polsce. W 2005 r. powołał Stowarzyszenie Budowy Wielkiego Dzwonu Papieskiego „Ad Perpetuam Rei Memoriam”. – Dzwon jest najtrwalszą materialną pamiątką, trwalszą niż pomniki. Weźmy Dzwon Zygmunta, każdy Polak go zna – mówi Wacław Hapko. W realizację projektu włączył fundację „Bahtałe Roma”, która obecnie koordynuje akcję „Dzwon Pielgrzyma”. – Osoba Jana Pawła II jest nam bardzo bliska. Był to człowiek dialogu, który integrował różne środowiska i wiele pielgrzymował, podobnie jak niegdyś Romowie – mówi w rozmowie z KAI Anna Markowska, prezes fundacji „Bahtałe Roma”. Dodaje, że większość Romów zamieszkujących Polskę jest katolikami. Wyjaśnia, że dzwon ma głęboką symbolikę, ponieważ to właśnie bijący dzwon objawia prawdy Boże i nawołuje do modlitwy. Ma też elementy muzyczne. Wraz z „Dzwonem Pielgrzyma” ma powstać carillon – zestaw zestrojonych ze sobą mniejszych dzwonów różnej wielkości i o różnej wysokości tonu – który wygrywałby „Barkę”, ulubioną pieśń Jana Pawła II. 27-tonowy dzwon ma upamiętniać 27 lat pontyfikatu papieża Polaka. Będzie to tym samym największy dzwon w Europie. Odlany zostanie przez ludwisarzy z Odlewni Dzwonów Jana Felczyńskiego w Przemyślu, a zawiśnie w parafii Białężyn w archidiecezji gnieźnieńskiej. Romowie mają już na to zgodę prymasa Józefa Kowalczyka. Ich celem nie jest jednak tylko zbudowanie dzwonu. – Chcemy stworzyć pełny kompleks pielgrzymkowy, aby przyjeżdżający w to miejsce mogli się tu pomodlić. Zostanie stworzone odpowiednie zadaszenie, parking, kaplica do odprawiania Mszy świętych. Na razie jednak za wcześnie, żeby mówić o szczegółach, jest to bowiem duże przedsięwzięcie, które będziemy na bieżąco konsultować z władzami kościelnymi – mówi Markowska. Koszt wybudowania dzwonnicy i dzwonu to ok. 6 mln zł. Całość inwestycji może jednak wynieść nawet 80 milionów. Dlatego jest to działanie długofalowe, do którego Romowie chcą zachęcić wszystkich Polaków. – Idee i postać Jana Pawła II jest bliska nam wszystkim, nie będzie to miejsce tylko dla społeczności romskiej. Oby ten materialny symbol obudził w nas troskę o głębsze poznanie i naśladowanie żywej miłości do człowieka, którą żył Sługa Boży – mówi pani prezes. Aby zebrać potrzebne pieniądze w akcję włączyła się Europejska Orkiestra Cygańska pod dyrekcją światowej sławy skrzypka Miklosza Deki Czureji. Dochód z zapoczątkowanej w tym roku trasy koncertowej zostanie przeznaczony na realizację inwestycji. W planie jest także zbiórka poza granicami Polski. Anna Markowska podkreśla, że w chwili obecnej pieniądze są zbierane tylko podczas koncertów i fundacja nie prowadzi na ten cel innych kwest. Pieniądze można też wpłacać na konto fundacji: 71 1240 6524 1111 0010 2611 3211, tytułem: Dzwon Pielgrzyma. pab PRZEMYSKA DIECEZJA GRECKO-KATOLICKA – Trzeba umieć docenić wartość i charyzmat zakonów – mówił 15 lutego abp Jan Martyniak, zwierzchnik Kościoła greckokatolickiego w Polsce. Katolicy wschodni, zgodnie z kalendarzem juliańskim, obchodzili tego dnia święto Ofiarowania Pańskiego i Dzień Życia Konsekrowanego. Abp Martyniak w rozmowie z KAI przypomiał, że zakony odgrywają podwójną rolę: głoszą Królestwo Boże poprzez modlitwę, post, ubóstwo, posłuszeństwo i życie w czystości oraz sprawują opiekę nad chorymi i potrzebującymi prowadząc domy opieki. – Ta posługa jest zewnętrznym przejawem ich wewnętrznego życia, poświęcenia dla Boga i bliźniego. To trzeba umieć docenić – powiedział metropolita przemysko-warszawski. Podkreślił przy tym, że zakony wskazują wiernym kierunek życia i z ich modlitwy czerpie cały Kościół. pab RADOM Cykl otwartych spotkań poświęconych Janowi Pawłowi II organizuje Duszpasterstwo Akademickie w Radomiu. Będą one przebiegały pod hasłem: „Papież do nas listy pisał”. To jedna z inicjatyw w diecezji radomskiej przed beatyfikacją sługi Bożego Jana Pawła II. Duszpasterz akademicki ks. Zbigniew Gaczyński podkreślił, że głównym celem spotkań ma być zapoznanie jak największej ilości osób z nauczaniem papieża Polaka. Inicjatywa jest skierowana nie tylko do studentów, absolwentów i pracowników wyższych uczelni, ale również do członków stowarzyszeń i wspólnot katolickich oraz wszystkich tych, którzy pragną podjąć trud poznania nauczania Jana Pawła II. Cotygodniowe spotkania będą odbywać się od 17 lutego w każdy czwartek, w budynku Duszpasterstwa Akademickiego przy ulicy Prusa 6 w Radomiu o godzinie 19.00. rm 300 osób rocznie korzysta z pomocy Klubu Anonimowych Hazardzistów, który istnieje przy parafii Dobrego Pasterza w Radomiu. Dr Marian Łakomski, który kieruje Ośrodkiem Profilaktycznym i Terapii Uzależnień informuje, że cztery lata temu w Polsce było kilka tysięcy automatów do gry, dzisiaj ta liczba oscyluje wokół 60 tysięcy. Klub Anonimowych Hazardzistów to pierwszy taki klub w regionie radomskim. Doktor Łakomski podkreśla, że jeszcze cztery lata temu odnotowywał pojedyncze przypadki uzależnienia od hazardu. Dzisiaj rocznie z jego pomocy korzysta trzysta osób. – Hazard zaczyna się od gier komputerowych, nawet rodzice nie zdają sobie sprawy, że ich dziecko uczestniczy w pewnej rywalizacji w wirtualnym świecie, zaś w dorosłym życiu wchodzi w świat hazardu – powiedział dr Łakomski. Proboszcz parafii Czesław Wawrzyńczak, który był gościem audycji „Plusy Prawie 200 litrów krwi oddali członkowie Klubu Honorowych Dawców Krwi im. Jana Pawła II w podradomskim Zakrzewie. – Nie chcieliśmy budować żadnych pomników upamiętniających pontyfikat papieża Polaka, lecz z wiernymi podjęliśmy decyzję o zorganizowaniu zbiórek krwi. To taki nasz dar miłosierdzia – mówi ks. Roman Adamczyk, proboszcz parafii. Ks. Adamczyk podkreśla, że zbiórki krwi są jednym z elementów przygotowania do beatyfikacji Jana Pawła II. Do tej pory odbyło się 13 akcji. Proboszcza z Zakrzewa cieszy również fakt, że coraz więcej chętnych decyduje się oddawać krew, by ratować ofiary wypadków drogowych i w rolnictwie. Ostatnia zbiórka odbyła się w styczniu. – To trudny czas na oddawanie życiodajnego leku z powodu licznych przeziębień w tym okresie, to jednak 39 osób oddało krew – powiedział ks. Adamczyk. Dodał, że klub honorowych dawców krwi, którzy wspomagają Regionalne Centrum Krwiodawstwa i Krwiolecznictwa w Radomiu liczy już ok. 90 osób. W bocznej nawie zakrzewskiej świątyni umieszczono tablicę z personaliami i zdjęciami honorowych dawców krwi. Klub Honorowych Dawców Krwi imienia Jana Pawła II powstał 11 listopada 2007 roku. Jego członkowie krew oddają systematycznie – co trzy miesiące. Swój dar serca ofiarują osobom potrzebującym, ofiarom wypadków i oczekującym na transfuzje. Od blisko 6 lat parafia św. Jana Chrzciciela w Zakrzewie przygotowuje się do beatyfikacji Jana Pawła II. Od chwili śmierci papieża, codziennie o godzinie 21.37 bije dzwon. Wierni w tym czasie modlą się w intencji Jana Pawła II. Wszystkie inicjatywy związane z przygotowaniem do beatyfikacji, delegacja zakrzewskiej parafii złożyła w formie tzw. Księgi Parafialnej przy grobie Jana Pawła II w Watykanie. Przy parafii działa m.in. Parafialny Zespół Caritas. rm „Informator Ślubny” można otrzymać m.in. w rzeszowskiej Podziemnej Trasie Turystycznej. ik RZESZÓW SANDOMIERZ – Niełatwo dziś mówić o szkodliwości antykoncepcji i przekonać do zaprzestania jej stosowania – mówiła dr Wanda Półtawska, która 15 lutego była gościem katechezy audiowizualnej w bazylice ojców bernardynów. Temat „Dlaczego nie antykoncepcji” zainteresował nie tylko małżonków. Na spotkaniu nie zabrakło także ludzi młodych. Zdaniem dr. Półtawskiej dziś o antykoncepcji należy mówić przede wszystkim do młodego pokolenia, „bo to na ich barki spada odpowiedzialność za życie”. Przekonywała, że antykoncepcja przeczy najważniejszym wartościom. – Należy o tym przypominać, choć nie jest to łatwe zadanie. Ludzie unikają tego tematu, bo po pierwsze nie mają dostatecznej wiedzy na ten temat, po drugie tak jest wygodniej, po trzecie nie rozumieją, dlaczego kościół ma coś przeciwko antykoncepcji. Wszystko często sprowadza się do zwykłej ignorancji z naszej strony. Wykorzystują to koncerny farmaceutyczne – mówiła dr Półtawska. Katecheza na temat antykoncepcji odbyła się w ramach cyklicznych spotkań audiowizualnych. Kolejne spotkanie odbędzie się 8 marca. Gościem będzie o. Bogdan Kocańda, były egzorcysta diecezji kieleckiej. Ik Zwycięzcami VIII diecezjalnego turnieju ministrantów w piłce nożnej halowej im. św. Jana Bosko o puchar biskupa ordynariusza zostali 13 lutego zawodnicy z parafii w Woli Raniżowskiej. W turnieju wzięło udział 12 ministranckich drużyn. Podczas Eucharystii w kościele pw. Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny u ojców bernardynów w Opatowie bp Krzysztof Nitkiewicz życząc ministrantom dobrej zabawy i zdrowej rywalizacji, porównywał rozgrywki sportowe do kształtowania charakteru. W finale turnieju ministranci z Wydrzy ulegli swoim rówieśnikom z Woli Raniżowskiej. Trzecie miejsce zajęła drużyna z parafii w Opatowie. Nagrodę fair play ufundowaną przez ks. Ryszarda Podlewskiego, diecezjalnego duszpasterza ministrantów, przyznano drużynie z Włostowa, a najlepszym zawodnikiem wybrano Krystiana Ozgę z Woli Rusinowskiej. Do turnieju finałowego po dekanalnych rozgrywkach dotarły drużyny z parafii: Wydrza, Włostów, Zarzecze. Wola Rusinowska, Annopol, Baćkowice, Radomyśl, św. Jadwigi w Janowie Lubelskim, ojców bernardynów w Opatowie, Podwyższenia Krzyża Świętego w Sandomierzu, Matki Bożej Szkaplerznej w Stalowej Woli i ojców kapucynów w Stalowej Woli. apis Przedślubne ABC, kiedy zgłosić się do kancelarii parafialnej, jak włączyć się w liturgię na ślubie, wieczór panieński i kawalerski, weselne zwyczaje – to tylko niektóre z tematów, jakie znalazły się w tegorocznym wydaniu rzeszowskiego „Informatora Ślubnego”. Najnowszy, darmowy numer trafił do rąk narzeczonych. Do wydania informatora przyczyniły się małżeństwa związane z ruchem Spotkania Małżeńskie. – Chcemy, by młodzi ludzie dobrze przygotowali się zarówno do przeżycia uroczystości ślubnej, jak i do samego małżeństwa. W prosty i ciekawy sposób podpowiadamy, jak to zrobić. W natłoku wielu przygotowań, często młodzi zapominają o tym, co naprawdę jest najważniejsze. Przygotowanie duchowe do małżeństwa schodzi na dalszy plan, a tak być nie powinno. Dlatego podpowiadamy, jak się dobrze przygotować, jak włączyć w liturgię, czy też jakie zwyczaje weselne sprawią, że goście będą się dobrze bawić – mówi Dominik Chudzik, wydawca „Informatora Ślubnego”. WARSZAWA W Muzeum Męczeństwa „Pawiak” w Warszawie, franciszkanie i zaproszeni goście wspominali 17 lutego 70. rocznicę aresztowania i uwięzienia o. Maksymiliana Kolbego przez Gestapo. Obecnych przywitał prowincjał franciszkanów z Warszawy o. dr Mirosław Bartos. Zgromadzeni, poza udziałem we wspólnej modlitwie, wysłuchali „Męki św. Maksymiliana” na podstawie sztuki prof. Kazimierza Brauna „Maxymilianus” w wykonaniu artystów scen warszawskich: Marka Wójcickiego, Tomasza Budyty i Edwarda Bukowiana. Po spektaklu uczestnicy rocznicowych uroczystości uczcili minutą ciszy pamięć o św. Maksymilianie. Modlitwę poprowadził o. dr Roman Soczewka. Ceremonia upamiętniająca osadzenie o. Maksymiliana na Pawiaku zakończyła się złożeniem biało-czerwonych kwiatów pod pomnikiem Drzewo Pa- Z DIECEZJI Naszych Parafii” w Radio Plus Radom powiedział, że hazard to dramat, który dotyka wielu ludzi. – Ważny jest tutaj element religijny. Często spotkania kończą się spowiedzią, która ma pomóc w odnalezieniu właściwej drogi i wyzwoleniu się z tego nałogu. W wielu przypadkach uzależnienia od hazardu są przerażające – ocenił ks. Wawrzyńczak. Klubu Anonimowych Hazardzistów działa od 2009 roku. Spotkania odbywają się w soboty w parafii Dobrego Pasterza w Radomiu. Klub działa w ramach Ośrodka Profilaktyki i Terapii Uzależnień w Radomiu. rm 15 Z DIECEZJI wiaka na dziedzińcu Muzeum. Kwiaty złożyli przedstawiciele Senatu RP, Związku Gmin Kolbiańskich, władz samorządowych województwa mazowieckiego i Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych. W warszawskim kościele ojców franciszkanów wierni wzięli udział we Mszy św. pod przewodnictwem biskupa pomocniczego archidiecezji warszawskiej Mariana Dusia. Ze słynnego więzienia w centrum Warszawy nie zachowały się żadne urzędowe akta dotyczące o. Maksymiliana. – Całą wiedzę o osadzeniu franciszkanina czerpiemy z relacji ówczesnych więźniów Pawiaka. Dowiadujemy się od nich, że o. Kolbe pracował przez jakiś czas w więziennej bibliotece, przebywał także w izbie chorych. Urządził przed Wielkanocą rekolekcje, wiele spowiadał i był bardzo spokojny – wspominają franciszkanie. O. Maksymilian Kolbe już nigdy nie wrócił z Pawiaka do Niepokalanowa. 28 maja 1941 r. trafił do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer 16670. Mając 47 lat ofiarował swoje życie za współwięźnia – Franciszka Gajowniczka. Zmarł 14 sierpnia 1941 roku w bunkrze głodowym Auschwitz. Papież Paweł VI 17 października 1971 roku ogłosił ojca Maksymiliana Kolbego błogosławionym wyznawcą. Polskie władze państwowe 22 marca 1972 roku odznaczyły go pośmiertnie Krzyżem Złotym Orderu Virtuti Militari, a tym samym włączyły go do grona najwspanialszych Polaków – bohaterów. Papież Jan Paweł II 10 października 1982 roku zaliczył ojca Maksymiliana do grona świętych męczenników Kościoła katolickiego, który poniósł śmierć w obronie wiary chrześcijańskiej i cnót ewangelicznych. o. mw 16 Długoletni krajowy duszpasterz służby zdrowia ks. Jerzy Jachimczak został 10 lutego uhonorowany Nagrodą specjalną św. Kamila. W uroczystej gali wręczenia nagród przyznawanych z okazji Światowego Dnia Chorego, wziął udział prezydent RP Bronisław Komorowski wraz z małżonką. Przyznawana po raz piąty Nagroda św. Kamila jest symbolem pomocy niesionej choremu, bez względu na jego światopogląd, wyznawaną wiarę czy rodzaj choroby. W 2011 r. Nagrody św. Kamila zostały przyznane za szczególne osiągnięcia w różnych obszarach działalności medycznej oraz upowszechnianie edukacji zdrowotnej. Podczas wieczornej gali w Muzeum Kolekcji im. Jana Pawła II Fundacji Janiny i Zbigniewa Porczyńskich nagrody wręczono w czterech kategoriach, ponadto przyznano również nagrody specjalne czterem osobom. Uhonorowany nią ks. Jerzy Jachimczak był w latach 1994-2010 krajowym duszpasterzem służby zdrowia. Duchowny jest gorącym orędownikiem upowszechniania transplantacji jako metody leczenia. „Zawsze jednoznacznie wspierał prawo pracowników służby zdrowia do godziwych warunków pracy i wynagrodzeń. Jednocześnie bezkompromisowo przypominał, że wykonywanie zawodów medycznych to nie tylko forma zarabiania na życie, ale powołanie” – podkreśliła kapituła Nagrody św. Kamila. Doceniono również to, że od czasu ustanowienia przez Jana Pawła II corocznego Światowego Dnia Chorego ks. Jachimczak stał się jednym z głównych popularyzatorów nauczania papieża dotyczącego chorych i służby zdrowia. Nagroda św. Kamila, patrona chorych i pracowników służby zdrowia, została ustanowiona w 2007 r. z inicjatywy Zakonu Posługujących Chorym – Ojców Kamilianów oraz Instytutu Praw Pacjenta i Edukacji Zdrowotnej. Nagroda przyznawana jest z okazji Światowego Dnia Chorego, co roku w innej dziedzinie medycyny. awo Świątynia Opatrzności Bożej została zwieńczona krzyżem. Na szczycie kopuły Świątyni Opatrzności Bożej ustawiono 18 lutego ponad pięciometrowy krzyż. Świątynia licząca 75 metrów wysokości jest od dziś najwyższym kościołem w Warszawie. – Są momenty na budowie każdej świątyni, kiedy dzieje się coś szczególnego. Zwieńczenie kopuły przez postawienie krzyża na szczycie Świątyni Opatrzności Bożej ma wymowę architektoniczną, ale przede wszystkim głęboki wymiar duchowy. Krzyż, symbolizujący Chrystusa stanowi centralny punkt projektowanej Świątyni – powiedział kard. Kazimierz Nycz. – Wyrażam wielką wdzięczność wszystkim tym, którzy uczestniczą w budowie Świątyni. Dziękuję zwłaszcza darczyńcom, budowniczym i wszystkim wspierającym to dzieło – dodał metropolita warszawski. – Ustawienie krzyża na kopule oznacza zakończenie tzw. stanu surowego otwartego. To sygnał, że budowa przygotowuje się do kolejnego etapu – zaznaczył Piotr Gaweł, prezes zarządu Centrum Opatrzności Bożej. Wyraził ra- dość, że udało się to osiągnąć zgodnie z planem. – Mamy nadzieję, że dzięki ofiarności darczyńców i życzliwości wielu ludzi dobrej woli będziemy mogli kontynuować to wyjątkowe dzieło – Wotum Wdzięczności Narodu Polskiego. Cieszymy się, tym bardziej, że nastąpiło to w roku beatyfikacji Jana Pawła II – mówił Kardynał Nycz. Całość kompleksu świątynno-kulturalnego Centrum Opatrzności Bożej ma łączną wysokość 75 metrów. W jego obrębie znajduje się Świątynia Opatrzności Bożej, Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego oraz Panteon Wielkich Polaków. Krzyż, umieszczony na szczycie Świątyni jest wykonany ze stali nierdzewnej (wysokość: 5,25 m, grubość: 0,31 m; szerokość belki poprzecznej: 3,00 m, waga: 465 kg). Wewnątrz krzyża znajduje się pozłacana szczelina, która przepuszcza światło symbolizujące Chrystusa Zmartwychwstałego. – Wyniesienie krzyża i złoty kolor odwołuje się do Boskiej doskonałości i wieczności. Pan Bóg ukazany symbolicznie w światłości Taboru prowadzi nas do misterium zmartwychwstania. Promienie światła odnoszą się do Opatrzności Bożej rozświetlającej umysły – mówią architekci, Wojciech i Lech Szymborscy. To nie koniec prac nad kopułą. Kopułę trzeba jeszcze ocieplić oraz wykonać świetlik. Zamknięcie tego etapu budowy umożliwi rozpoczęcie prac nad przygotowaniem ekspozycji Muzeum Jana Pawła II i Prymasa Wyszyńskiego. – Każdy zakończony element na budowie jest dla nas wielką radością i nadzieją, że po ponad dwustu latach dopełnimy obietnic naszych praojców, a krzyż na szczycie Świątyni Opatrzności Bożej to kolejny powód do radości – ocenił kard. Nycz. W lipcu 2010 roku zakończono budowę żelbetowej części kopuły, a w styczniu br. stalowej. Podstawową konstrukcję kopuły stanowią 32 żebra żelbetowe. Kopuła będzie stanowiła tło dla słupów pochyłych, biegnących od posadzki do świetlika. Sama bryła kopuły ma wysokość 28 metrów. Ideą architektoniczną kopuły jest dążenie ku nieskończoności poprzez krzyż. Wieńczy on jej ażurową konstrukcję na wysokości 75 metrów. Świątynia Opatrzności Bożej jest od dziś najwyższym kościołem w Warszawie, symbolicznie kończąc Trakt Królewski. Z jej szczytów rozciąga się niezwykły widok na panoramę całej stolicy i pobliski Pałac w Wilanowie. COB, tk Podczas obchodów Dnia Świętości Życia, 25 marca we Włocławku nastąpi otwarcie „Okna życia” – miejsce, w którym można anonimowo zostawić nowo narodzone dziecko, nie narażając je na śmierć lub niebezpieczeństwo. Inicjatorem tego przedsięwzięcia jest biskup włocławski Wiesław Mering. Po konsultacjach z matką generalną Zgromadzenia Sióstr Wspólnej Pracy od Niepokalanej Maryi we Włocławku Jolantą Gołębiowską biskup podjął decyzję, że „okno życia” zostanie zlokalizowane w budynku Domu Generalnego tegoż Zgromadzenia od strony ulicy Wojska Polskiego. „Okno życia” we Włocławku zorganizował Wydział Duszpasterstwa Ogólnego kurii diecezjalnej przy wkładzie własnym i wsparciu sponsorów. Uroczyste otwarcie nastąpi 25 marca o godz. 11.30. Ma to być votum na jubileusz 600-lecia włocławskiej katedry. Lokalizacja „okna życia” pozwala na anonimowe pozostawienie dziecka w bezpiecznym miejscu. Okno jest otwierane z zewnątrz. Po pozostawieniu dziecka w kołysce dyżurujące siostry otrzymują natychmiast sygnał o obecności dziecka w oknie. Porcedura przewiduje wezwanie Pogotowia Ratunkowego i przewiezienie niemowlęcia do szpitala, by tam zostało ono poddane niezbędnym badaniom lekarskim. Po wykonaniu badań lub po okresie niezbędnej hospitalizacji dziecka w Szpitalu Wojewódzkim we Włocławku będzie ono przekazane Ośrodkowi Adopcyjno-Opiekuńczemu we Włocławku. ks. an ZAMOŚĆ – LUBACZÓW 30 tys. zł – tyle potrzebują myśliwi z kół łowieckich Zamojszczyzny na stworzenie kaplicy św. Huberta w Hrubieszowie. Byłaby to pierwsza „łowiecka” kaplica na terenie Polski wschodniej. W piątek i sobotę (4 i 5 lutego) myśliwi kwestowali na ten cel przed hrubieszowskimi sklepami. Przestrzeń sklepienia kaplicy mają przeciąć dwie lub trzy grube liny, na których pojawią się żyrandole ze zrzutów jelenich. Kaplica ma powstać w istniejącej już przybudówce kościoła Ducha Świętego. Jej patronem ma zostać św. Hubert – patron myśliwych. Projekt został zatwierdzony zarówno przez miej- scowego proboszcza, jak i ordynariusza diecezji zamojsko-lubaczowskiej bp. Wacława Depo. – Kaplica będzie nam służyć przy okazji wszelkich uroczystości obchodzonych przez myśliwych. Są to m.in. msze na rozpoczęcie sezonu lub 3 listopada we wspomnienie św. Huberta, a także przy okazji różnych wydarzeń związanych z naszymi tradycjami, które po tej stronie Wisły są niestety słabo kultywowane – opowiada Wojciech Antoniuk. Przewodniczący Społecznego Komitetu Budowy Kaplicy uważa, że powstanie dużej kaplicy pomoże to zmienić, a także stanie się swego rodzaju atrakcją turystyczną miasta. – Są tylko małe polne kapliczki, ta będzie pierwszą, która może pomieścić dużą grupę ludzi, będzie miała 18 metrów długości i 9 szerokości – dodaje Antoniuk. Ponieważ sam budynek już istnieje, pozostaje wyposażyć odpowiednio jego wnętrze, aby myśliwi czuli się jak u siebie. Na ścianach zostaną umocowane elementy bali sosnowych z akcentami nawiązującymi do konstrukcji budowli myśliwskich. W balkonie chóru zawiśnie herb Hrubieszowa, a po jego obu stronach znajdą się miejsca na trofea, podobnie jak na jednej ze ścian prezbiterium. W ołtarzu zawiśnie dwumetrowy obraz św. Huberta. Wojciech Antoniuk podkreśla, że roli myśliwych nie należy sprowadzać tylko do odstrzału zwierzyny, bo jest to również wiele innych działań, przede wszystkim dokarmianie zwierząt zimą. pab ZIELONA GÓRA – GORZÓW Nastąpiła zmiana w zespole beatyfikacyjnym bp. Wilhelma Pluty. Nowym postulatorem został ks. Dariusz Gronowski. Mianował go biskup zielonogórsko-gorzowski Stefan Regmunt. Ks. Dariusz Gronowski pochodzi z Gorzowa Wlkp. i obecnie kieruje diecezjalnym dodatkiem do Tygodnika Katolickiego „Niedziela”, ale z czasem ma pełnić tylko funkcję postulatora. Trzy lata temu wydano nową instrukcję Kongregacji Spraw Kanonizacyjnych „Sanctorum Mater”, która precyzuje, w jaki sposób powinno odbywać się dochodzenie diecezjalne. – Według niej podstawowym zadaniem postulatora jest prowadzenie poszukiwań na temat życia sługi Bożego i badanie opinii jego świętości wśród wiernych oraz gromadzenie tzw. opinii znaków, np. czy ktoś modli się prywatnie za jego wstawiennictwem – tłumaczy. Zadaniem postulatora jest także wykazanie istnienie tzw. „waloru eklezjalnego” sprawy. – Czyli wyjaśnić, jakie znaczenie wyniesienie na ołtarze sługi Bożego miałoby dla Kościoła. Wskazuje także świadków, którzy będą składać zeznania o życiu i cnotach sługi Bożego – wyjaśnia. Nie tylko postulator bierze udział w procesie beatyfikacyjnym. Na czele Trybunału Beatyfikacyjnego stoi ustanowiony przez biskupa delegat, który kieruje pracami. W tym przypadku jest to ks. kan. Grzegorz Cyran. Do trybunału należy także promotor sprawiedliwości, który dba, aby wszystko odbywało się zgodnie z prawem i sprawiedliwością. Jest nim ks. kan. Piotr Kubiak. Obok nich są notariusze, pisarze, tłumacze, a w razie potrzeby zbadania cudu także biegli lekarze. Oprócz trybunału beatyfikacyjnego w ścisłym znaczeniu są także specjaliści biegli z zakresu historii i archiwistyki oraz tzw. cenzorzy teologowie, którzy zajmują się recenzją pism sługi Bożego. Na etapie diecezjalnym nie rozstrzyga się, czy rzeczywiście sługa Boży posiadał cnoty w stopniu heroicznym. – O tym decyduje Kongregacja Spraw Kanonizacyjnych dopiero na rzymskim etapie procesu. Obecnie chodzi przede wszystkim o zebranie dowodów, czyli wszelkich dokumentów i przesłuchanie możliwych świadków mogących zaświadczyć o świętości bp. Wilhelma Pluty. Jeszcze wiele pracy przed nami – tłumaczy postulator. Poprzednim postulatorem był ks. Andrzej Brenk. Sługa Boży bp Wilhelm Pluta w latach 1958-72 był biskupem ówczesnego ordynariatu gorzowskiego, a w latach 1972-86 pierwszym biskupem diecezji gorzowskiej. Zginął 22 stycznia 1986 r. w wypadku samochodowym. Zasługi bp. Pluty wspomniał 2 czerwca 1997 r. w Gorzowie Wlkp. Jan Paweł II: „On budował niejako fundamenty Kościoła gorzowskiego w czasach bardzo trudnych dla naszego kraju. Długie lata zarządzał Kościołem gorzowskim najpierw jako administrator, a później jako jego biskup. (...) Biskupie Wilhelmie, dziękuję Ci za to, co uczyniłeś dla Kościoła na naszej ziemi. Za Twój trud, odwagę i mądrość”. Proces beatyfikacyjny sługi Bożego bp. Wilhelma Pluty rozpoczął się w 2002 roku. Rozpoczął go bp Adam Dyczkowski, a kontynuuje bp Stefan Regmunt. kk Z DIECEZJI ?? WŁOCŁAWEK 17 Audiencja generalna, 16 lutego 2011 WAT YK AN ?? Benedykt XVI przypomniał postać św. Jana od Krzyża 18 Drodzy Bracia i Siostry! Dwa tygodnie temu przedstawiłem postać wielkiej mistyczki hiszpańskiej, Teresy od Jezusa. Dziś chciałbym opowiedzieć o innym ważnym świętym z tych ziem, duchowym przyjacielu św. Teresy, który wraz z nią reformował karmelitańską rodzinę zakonną: św. Janie od Krzyża, ogłoszonym Doktorem Kościoła przez Piusa XI w 1926 roku i nazywanym w tradycji Doctor Mysticus – Doktor Mistyczny. Jan od Krzyża urodził się w 1542 r. w małej wiosce Fontiveros w pobliżu Avili, w Starej Kastylii, jako syn Gonzalo de Yepesa i Cataliny Alvarez. Rodzina była bardzo biedna, gdyż ojciec, pochodzący ze szlachty toledańskiej, został wypędzony z domu i wydziedziczony za to, że poślubił Catalinę, ubogą tkaczkę jedwabiu. Osierocony przez ojca w dzieciństwie, Jan jako dziewięciolatek przeniósł się z matką i bratem Franciszkiem do Medina del Campo koło Valladolid, będącego ośrodkiem handlowym i kulturalnym. Uczęszczał tam do Kolegium Doktrynarzy, wykonując także różne najprostsze prace dla sióstr z kościoła-klasztoru św. Magdaleny. Następnie, ze względu na swe przymioty ludzkie i wyniki studiów, był najpierw pielęgniarzem w szpitalu [Niepokalanego] Poczęcia, a później w kolegium jezuitów, świeżo utworzonym w Medina del Campo: Jan wstąpił tam w wieku 18 lat i przez trzy lata studiował nauki humanistyczne, retorykę i języki klasyczne. Pod koniec formacji miał już jasne rozeznanie, co do własnego powołania: życia zakonnego i wśród wielu zakonów obecnych w Medina, poczuł się wezwany do Karmelu. Latem 1563 rozpoczął nowicjat u karmelitów w tym mieście, przyjmując imię zakonne Maciej. W następnym roku wysłano go na prestiżowy Uniwersytet w Salamance, gdzie przez trzy lata studiował sztuki i filozofię. W 1567 został wyświęcony na kapłana i wrócił do Medina del Campo, aby odprawić swą prymicyjną Mszę świętą, otoczony miłością najbliższych. Właśnie tutaj doszło do jego pierwszego spotkania z Teresą od Jezusa. Spotkanie to było decydujące dla obojga: Teresa przedstawiła mu swój plan reformy Karmelu, obejmujący również męską gałąź zakonu i zaproponowała Janowi, aby przyłączył się do niej „dla większej chwały Boga”; młodego kapłana tak bardzo zafascynowały idee Teresy, że stał się wielkim orędownikiem tego projektu. Oboje będą wspólnie pracować kilka miesięcy, podzielając ideały i propozycje, aby jak najszybciej otworzyć pierwszy dom karmelitów bosych: nastąpiło to 28 grudnia 1568 w Duruelo – samotnym miejscu w prowincji Avili. Wraz z Janem utworzyli tę pierwszą zreformowaną wspólnotę męską trzej inni jego towarzysze. Odnawiając swe śluby zakonne według pierwotnej reguły, cała czwórka przyjęła nowe imiona: Jan nazwał się wówczas „od Krzyża”, jak będzie później powszechnie znany. Pod koniec 1572 r., na prośbę św. Teresy, został spowiednikiem i wikariuszem klasztoru Wcielenia w Avili, w którym święta byłą przełożoną. Były to lata ścisłej współpracy i przyjaźni duchowej, która wzbogaciła oboje. W owym czasie powstały też najważniejsze dzieła terezjańskie i pierwsze pisma Jana. Przystąpienie do reformy karmelitańskiej nie było łatwe i przysporzyło Janowi nawet wielkich cierpień. Najdramatyczniejszym zdarzeniem było w 1577 jego porwanie i uwięzienie w konwencie karmelitów dawnej obserwancji w Toledo i niesprawiedliwe oskarżenie, jakie potem nastąpiło. Święty pozostawał uwięziony przez wiele miesięcy, poddawany upokorzeniom i ograniczeniom fizycznym i moralnym. Napisał tam, obok innych utworów poetyckich, słynną „Pieśń duchową”. W końcu w nocy z 16 na 17 sierpnia 1578 udało mu się uciec w sposób „awanturniczy”, chroniąc się w klasztorze karmelitanek bosych w tym mieście. Święta Teresa i jego towarzysze z ogromną radością świętowali jego uwolnienie; po krótkim okresie odzyskiwania sił Jan udał się do Andaluzji, gdzie spędził dziesięć lat w różnych konwentach, zwłaszcza w Grenadzie. Pełnił coraz ważniejsze urzędy w zakonie aż po wikariusza prowincjalnego i uporządkował swe rozprawy duchowe. Wrócił następnie na swą ziemię ojczystą jako członek zarządu generalnego terezjańskiej rodziny zakonnej, cieszącej się niemal całkowitą samodzielnością prawną. Zamieszkał w Karmelu, w Segovii, sprawując urząd przełożonego tej wspólnoty. W 1591 zrzekł się wszelkiej odpowiedzialności i miał wyjechać do nowej prowincji zakonnej w Meksyku. Przygotowując się do długiej podróży z dziesięcioma innymi towarzyszami wycofał się do samotnego konwentu w pobliżu Jaén, gdzie poważnie zachorował. Jan znosił z bezprzykładną pogodą i cierpliwością wielkie cierpienia. Zmarł w nocy z 13 na 14 grudnia 1591, gdy jego współbracia odmawiali Oficjum poranne (Jutrznię). Pożegnał się z nimi słowami: „Dziś odchodzę, aby śpiewać Oficjum w niebie”. Jego doczesne szczątki przeniesiono do Segovii. Beatyfikował go Klemens X w 1675 roku, a kanonizował Benedykt XIII w 1726. Jan jest uważany za jednego z największych poetów lirycznych literatury hiszpańskiej. Istnieją cztery główne jego dzieła „Droga na Górę Karmel”, „Noc ciemna”, „Żywy płomień miłości” i „Pieśń duchowa”. W „Pieśni duchowej” święty Jan przedstawia proces oczyszczania duszy, a mianowicie stopniowe, radosne posiadanie Boga, dopóki dusza nie dojdzie do odczucia, że kocha Boga taką samą miłością, jaką On ją kocha. „Żywy płomień miłości” rozwija tę perspektywę, opisując bardziej szczegółowo stan przemieniającego zjednoczenia z Bogiem. Jan zawsze odwołuje się w porównaniach do ognia: tak jak ogień, im bardziej rozpala się i pochłania drewno, tym bardziej staje się płomieniem, tak też Duch Święty, który w ciemną noc wygładza i oczyszcza duszę, z czasem ją oświeca i rozgrzewa, jak gdyby była płomieniem. Życie duszy jest nieustannym świętem Ducha Świętego, który pozwala zakosztować chwały zjednoczenia z Bogiem w wieczności. „Droga na Górę Karmel” ukazuje wędrówkę duchową z punktu widzenia stopniowego oczyszczania duszy, niezbędnego do osiągnięcia szczytów doskonałości chrześcijańskiej, symbolizowanej przez szczyt Góry Karmel. Takie oczyszczenie jest proponowane jako droga, na którą człowiek wkracza, współpracując z Bożym działaniem, aby uwolnić duszę z wszelkiego przywiązania czy uczuć sprzecznych z wolą Bożą. Oczyszczanie to, które – aby osiągnąć jedność miłości z Bogiem powinno być całkowite – rozpoczyna się od oczyszczenia życia zmysłowego, następnie przechodzi w to, które uzyskuje się za pomocą trzech cnót teologalnych: wiary, nadziei i miłości, oczyszczających intencje, pamięć i wolę. „Noc ciemna” opisuje aspekt „bierny”, czyli interwencję Boga w ten proces „oczyszczania” duszy. Sam tylko wysiłek ludzki nie wystarcza bowiem, aby dotrzeć do głębokich korzeni skłonności i złych nawyków osoby: może jedynie je wyhamować, ale nie wykorzenić całkowicie. Aby to uczynić, konieczne jest specjalne działanie Boga, który radykalnie oczyszcza ducha i przygotowuje go do miłosnej jedności z Nim. Św. Jan określa takie oczyszczenie jako „bierne” właśnie dlatego, że choć akceptuje je dusza, to dokonuje się dzięki tajemniczemu działaniu Ducha Świętego, który niczym płomień ognia pochłania wszelką nieczystość. W tym stanie dusza jest poddawana wszelkiego rodzaju próbom, jak gdyby znajdowała się w nocy ciemnej. Te wskazania dotyczące głównych dzieł Świętego pomagają nam zbliżyć się do ważnych punktów jego obszernego i głębokiego nauczania mistycznego, którego celem jest opisanie niezawodnej drogi do osiągnięcia świętości, stanu doskonałości, do którego Bóg powołuje nas wszystkich. Według Jana od Krzyża wszystko to, co istnieje, stworzone przez Boga, jest dobre. Przez stworzenia możemy dojść do odkrycia Tego, który pozostawił w nich swój ślad. Wiara jest bowiem jedynym źródłem danym człowiekowi, aby poznał Boga takim, jakim On jest sam w sobie, jako Boga Jedynego w Trójcy. Wszystko to, co Bóg chciał przekazać człowiekowi, powiedział w Jezusie Chrystusie, swym Słowie, które stało się ciałem. Jezus Chrystus jest jedyną i ostateczną drogą do Ojca (por. J, 14,6). Wszelkie rzeczy stworzone są niczym wobec Boga i nic nie znaczą poza Nim: w związku z tym, aby osiągnąć doskonałą miłość Boga, wszelka inna miłość musi dostosować się w Chrystusie do Bożej miłości. Stąd św. Jan od Krzyża nalega na potrzebę oczyszczenia i ogołocenia wewnętrznego, aby przemienić się w Bogu, który jest jedynym celem doskonałości. „Oczyszczanie” to nie polega na zwykłym fizycznym braku rzeczy lub ich używania: tym, co czyni duszę czystą i wolną, jest bowiem wyeliminowanie wszelkiej nieuporządkowanej zależności od rzeczy. Wszystko jest umieszczone w Bogu jako centrum i celu życia. Długi i żmudny proces oczyszczania wymaga oczywiście wysiłku osobistego, ale prawdziwym bohaterem jest Bóg: wszystko, co może uczynić człowiek, to „dostosować się”, być otwartym na działanie Boże i nie stawiać mu przeszkód. Żyjąc cnotami teologalnymi, człowiek się uwzniośla i nadaje wartość swojemu zaangażowaniu. Rytm wzrastania w wierze, nadziei i miłości idzie w parze z dziełem oczyszczenia i ze stopniowym jednoczeniem się z Bogiem, aż do przemienienia się w Nim. Gdy osiąga się ten cel, dusza zanurza się w samym życiu Trójcy Świętej, tak że św. Jan mówi, iż dochodzi ona do miłowania Boga tą samą miłością, jaką On ją kocha, gdyż kocha ją w Duchu Świętym. Dlatego właśnie Doktor Mistyczny twierdzi, że nie ma prawdziwego zjednoczenia w miłości z Bogiem, jeśli nie osiąga ono swego szczytu w jedności trynitarnej. W tym najwyższym stanie święta dusza poznaje wszystko w Bogu, nie musi już przechodzić przez stworzenia, aby dotrzeć do Niego. Dusza czuje się teraz zalana przez Bożą miłość i w pełni w niej się raduje. Drodzy bracia i siostry! Na koniec pozostaje pytanie: czy ten święty ze swoją wielką mistyką, z tą płomienną drogą na szczyty doskonałości ma coś do powiedzenia nam, zwyczajnemu chrześcijaninowi, żyjącemu w warunkach dzisiejszego życia lub czy jest wzorem, przykładem jedynie dla niewielu wybranych dusz, które mogą rzeczywiście wejść na tę drogę oczyszczenia, mistycznego wznoszenia się? Aby znaleźć odpowiedź, musimy przede wszystkim pamiętać, że życie św. Jana od Krzyża nie było „lataniem na mistycznych obłokach”, ale było to bardzo twarde, bardzo praktyczne i konkretne życie zarówno reformatora zakonu, gdzie napotykał mnóstwo oporów, jak i przełożonego prowincjalnego, czy też w więzieniu swych współbraci, gdzie był narażony na nieprawdopodobne zniewagi i fizyczne znęcanie się. Było to ciężkie życie, ale właśnie w czasie miesięcy spędzonych w więzieniu napisał on jedno ze swych najpiękniejszych dzieł. Możemy w ten sposób zrozumieć, że droga z Chrystusem, pójście za Chrystusem, „Droga” nie jest dodatkowym ciężarem do już dostatecznie ciężkiego brzemienia naszego życia, nie jest czymś, co czyniłoby to brzemię jeszcze cięższym, ale jest czymś zupełnie innym – światłem, mocą, która pomaga nam nieść ten ciężar. Jeśli ktoś nosi w sobie wielką miłość, to dodaje mu ona jakby skrzydeł i znosi on znacznie łatwiej wszystkie trudności życiowe, ponieważ nosi w sobie to wielkie światło; jest nim wiara: być kochanym przez Boga i pozwolić, aby być kochanym przez Boga w Jezusie Chrystusie. To pozwolenie, aby być kochanym, jest światłem pomagającym nam nosić brzemię każdego dnia. Świętość zaś nie jest naszym bardzo trudnym dziełem, ale właśnie ową „otwartością”: otwieraniem też okien naszej duszy, aby mogło wejść światło Boże, niezapominanie o Bogu, gdyż właśnie w otwarciu na Jego światło odnajdujemy moc i radość odkupionych. Módlmy się do Pana, aby pomógł nam znaleźć tę świętość, pozwolić się Bogu miłować, co jest powołaniem nas wszystkich i prawdziwym odkupieniem. Dziękuję. kg, st Biuro Prasowe Stolicy Apostolskiej podało 18 lutego program beatyfikacji Jana Pawła II. Czuwanie przygotowujące będzie miało miejsce w sobotę 30 kwietnia wieczorem (od godz. 20:30 do 22:30). Odbędzie się ono na antycznym stadionie Circo Massimo. Jest organizowane przez diecezję rzymską, której Jan Paweł II był biskupem. Czuwanie poprowadzi kard. Agostino Vallini, papieski wikariusz dla diecezji rzymskiej. Benedykt XVI duchowo połączy się z zebranymi za pośrednictwem wideo. Uroczystości beatyfikacyjne w niedzielę 1 maja na Placu św. Piotra rozpoczną się o godz. 10:00 rano. Przewodniczyć będzie Ojciec Święty. Na liturgię nie ma biletów. Wpuszczaniem wiernych na Plac i w okolice Watykanu kierować będą odpowiednie służby porządkowe. Oddanie czci doczesnym szczątkom nowego Błogosławionego przez wiernych będzie możliwe już w niedzielę 1 maja, zaraz po uroczystościach beatyfikacyjnych. Trumna zostanie wystawiona aż do chwili, kiedy zakończy się napływ wiernych. Msza dziękczynna za beatyfikację sprawowana będzie 2 maja. Rozpocznie się o godz. 10:30 na Placu św. Piotra. Przewodniczy jej będzie kard. Tarcisio Bertone, watykański sekretarz stanu. Złożenie doczesnych szczątków nowego Błogosławionego w Kaplicy św. Sebastiana odbędzie się w innym czasie, w formie prywatnej. st WAT YK AN ?? Program beatyfikacji Jana Pawła II 19 Papież przyjął prezydenta Miedwiediewa Zadowolenie z dobrych stosunków dwustronnych wyrazili „w czasie serdecznych rozmów” Benedykt XVI i prezydent Rosji Dmitrij Miedwiediew. Stwierdza to komunikat Biura Prasowego Stolicy Apostolskiej, ogłoszony 17 lutego w Watykanie w językach włoskim, rosyjskim i angielskim po spotkaniu w Watykanie. Wynika z niego ponadto, że po rozmowie z papieżem szef państwa rosyjskiego wraz z ministrem spraw zagranicznych Siergiejem Ławrowem spotkali się z sekretarzem stanu Stolicy Apostolskiej kard. Tarcisio Bertonem i sekretarzem Sekretariatu Stanu ds. stosunków z państwami abp. Dominique Mambertim. „W toku serdecznych rozmów strony wyraziły zadowolenie z dobrych stosunków dwustronnych i podkreśliły wolę ich umacniania, w tym także dzięki ustanowieniu pełnowartościowych stosunków dyplomatycznych. Stwierdzono szeroką współpracę między Stolicą Apostolską a Federacją Rosyjską w dziele rozwijania wartości ludzkich i chrześcijańskich oraz w dziedzinie kulturalnej i społecznej” – czytamy w komunikacie. Podkreślono ponadto pozytywny wkład, jaki dialog międzyreligijny wnosi do społeczeństwa. Na zakończenie obie strony omówiły sytuację międzynarodową ze szczególnym uwzględnieniem Bliskiego Wschodu. Prywatna rozmowa Benedykta XVI z prezydentem Miedwiediewem w Bibliotece Watykańskiej Pałacu Apostolskiego trwała prawie 35 minut. – Jest to bardzo ważne spotkanie – powiedział papież, witając swego gościa, gdy wchodził on do Sali Tronowej. Oprócz nich przy rozmowie obecni byli dwaj tłumacze. Na zakończenie spotkania szef państwa rosyjskiego podarował Ojcu Świętemu dwie książki: zbiór listów, wysłanych przez byłego prezydenta Borisa Jelcyna do głów państw w latach 1996-99, w tym także do Jana Pawła II, oraz tom „Encyklopedii Prawosławnej”, a także obraz przedstawiający widok Moskwy i Kremla. „Czy Pan tam mieszka?” – zapytał papież swego rozmówcę, wskazując na Kreml. „Tu pracuję” – odpowiedział Miedwiediew. „Będę musiał się nauczyć rosyjskiego” – powiedział gospodarz spotkania, spoglądając na obie książki. Benedykt XVI ze swej strony wręczył gościowi z Rosji mozaikę przedstawiającą Watykan, a pozostałym członkom delegacji – medale swego pontyfikatu. Prezydentowi towarzyszyło ok. 10 osób, wśród nich jego małżonka Swietłana Miedwiediewa, ubrana na czarno i z szarą mantylką na głowie, oraz wicepremier Aleksandr Żukow i minister spraw zagranicznych Rosji Siergiej Ławrow. Wizyta Dmitrija Miedwiediewa w Watykanie była jego drugim pobytem w tym miejscu – po raz pierwszy papież przyjął go 3 grudnia 2009. kg WAT YK AN ?? Już wkrótce kolejny tom „Jezusa z Nazaretu” Benedykta XVI 20 Nowa książka – drugi tom „Jezusa z Nazaretu” papieża Benedykta XVI – pojawi się na półkach księgarskich 11 marca. Książka obejmuje okres „od wjazdu do Jerozolimy aż do Zmartwychwstania” i zostanie na razie wydrukowana w nakładzie około stu tysięcy egzemplarzy – poinformowała niemiecką agencję katolicką KNA Christine Weis, rzeczniczka niemieckiej oficyny Herdera we Fryburgu Bryzgowijskim. Książkę papieża przedstawi oficjalnie w Watykanie 10 marca prefekt Kongregacji ds. Biskupów, kard. Marc Ouelett. W 2007 roku pierwszy tom „Jezusa z Nazaretu” prezentował metropolita Wiednia, kard. Christoph Schönborn wraz z pastorem Kościoła waldensów Danielem Garrone i włoskim filozofem Massimo Cacciarim w obecności sekretarza papieża, prałata Georga Gänsweina. „Jak amen w pacierzu” druga część biografii Jezusa będzie takim samym bestsellerem jak pierwsza – przewiduje magazyn księgarski „Buchreport”. Książka ukaże się jednocześnie w siedmiu językach w wielu krajach świata. Część nakładu wydawcy przygotują w oprawie z lnu z literami wytłaczanymi złotem lub srebrem. Jednocześnie z książką ukaże się audiobook. Pierwszy tom biografii Jezusa zatytułowany „Jezus z Nazaretu – od chrztu w Jordanie do Przemienienia” ukazał się w kwietniu 2007 roku. „Książka o Jezusie, której część pierwszą oddaję w ręce czytelników, jest owocem mojej długiej wewnętrznej drogi” – napisał we wstępie Benedykt XVI. Na 450 stronach swego dzieła papież dowodził, że nie ma sprzeczności między „historycznym Jezusem” a „Chrystusem wiary”. Książkę o Jezusie Joseph Ratzinger zaczął pisać latem 2003 roku, a więc jeszcze przed wyborem na Stolicę Piotrową. Na jej dokończenie, już jako papież Benedykt XVI, poświęcił – jak wyznał – „wszystkie wolne chwile”. Papież postawił sobie w niej pytania, na które starał się odpowiedzieć: Czy Biblia ukazuje prawdziwy obraz Jezusa? Czy Jezus był synem Bożym? Czy jest sens wierzyć? Książka Josepha Ratzingera – Benedykta XVI sprawia wrażenie dzieła bardzo osobistego, również dlatego, że papież często wypowiada się w niej w pierwszej osobie. Podkreśla, że nie jest to dokument urzędu nauczycielskiego Kościoła, dlatego „każdy ma prawo mnie się sprzeciwić”. Do dziś pierwszy tom „Jezusa z Nazaretu” we wszystkich wersjach językowych zo- stał sprzedany w ilości ponad pół miliona egzemplarzy. W drugim tomie, który za niespełna miesiąc znajdzie się w księgarniach, Benedykt XVI koncentruje się na ostatniej fazie ziemskiego życia Chrystusa: cierpieniu, śmierci i zmartwychwstaniu Syna Bożego. Odnosi się więc do centralnych wydarzeń w dziejach zbawienia oraz do teologicznych i historycznych źródeł w opisach ewangelicznych. Papież rozważa pytania: „Dlaczego Jezus musiał umrzeć?” „Co oznacza zmartwychwstanie?” oraz „Co to oznacza dla nas”. Będzie też i tom trzeci „Jezusa z Nazaretu”, nad którym – jak już wiadomo – papież pracuje od pewnego czasu. Tom ten ma być poświęcony Ewangeliom św. Mateusza i Łukasza mówiącym o dzieciństwie Jezusa. Według niemieckiego wydawnictwa Herder prezentację książki poprzedzi kampania informacyjna w największych niemieckich dziennikach oraz w tygodnikach. Fragmenty książki ukażą się też w „najważniejszych mediach”. Fragmenty pierwszego tomu publikował tygodnik „Die Zeit” oraz wielonakładowy dziennik „Bild”. ts Anioł Pański, 20 lutego 2011 Benedykt XVI wzywa do naśladowania Jezusa tu, na ziemi Drodzy Bracia i Siostry! W tę dzisiejszą siódmą niedzielę okresu zwykłego czytania biblijne mówią nam o Bożej woli uczynienia ludzi uczestnikami Jego życia: „Bądźcie świętymi, bo Ja jestem święty, Pan, Bóg wasz!” – czytamy dziś w Księdze Kapłańskiej (19,2). Za pomocą tych słów i poleceń, które po nich następują, Pan wzywa lud, który wybrał, aby był świadkiem przymierza z Nim, krocząc Jego drogami i opierając ustawodawstwo społeczne na przykazaniu „będziesz kochał bliźniego swego, jak siebie samego” (Kpł 19,18). Jeśli posłuchamy później Jezusa, w którym Bóg przybrał śmiertelne ciało, aby stać się bliźnim każdego człowieka i objawić swoją nieskończoną miłość do nas, znajdujemy to samo wezwanie, ten sam odważny cel. Pan mówi mianowicie: „Bądźcie więc wy doskonali, jak doskonały jest Ojciec wasz niebieski” (Mt 5,48). Któż jednak mógłby stać się doskonały? Naszą doskonałością jest życie w roli synów Boga, pełniąc konkretnie Jego wolę. Święty Cyprian napisał, że „ojcostwu Boga winno odpowia- dać zachowanie dzieci Bożych, aby Bóg był uwielbiony i chwalony przez dobre postępowanie człowieka” (De zelo et livore, 15: CCL 3a, 83). W jaki sposób możemy naśladować Jezusa? On sam powiada: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół (...) i módlcie się za tych, którzy was prześladują. Tak będziecie synami waszego Ojca, który jest w niebie” (Mt 5,44-45). Ten, kto przyjmuje Pana do swego życia i miłuje Go całym sercem, jest zdolny do nowego początku. Udaje mu się pełnić wolę Boga: urzeczywistnić nową formę istnienia, ożywianą przez miłość i przeznaczoną do wieczności. Paweł Apostoł dodaje: „Czyż nie wiecie, żeście świątynią Boga i że Duch Święty mieszka w was?” (1 Kor 3,16). Jeśli naprawdę jesteśmy świadomi tej rzeczywistości i nasze życie jest nią głęboko ukształtowane, wówczas nasze świadectwo staje się jasne, wymowne i skuteczne. Pewien autor średniowieczny napisał: „Gdy cały byt ludzki został, by tak rzec, wymieszany z miłością Bożą, wówczas blask jego duszy odzwierciedla się także w aspekcie zewnętrznym” (Jan Klimak, Drabina do raju, XXX: PG 88, 1157 B), w całym jego życiu. „Wielką rzeczą jest miłość – czytamy w książeczce «O naśladowaniu Chrystusa» – dobrem, które czyni lekką każdą ciężką rzecz i wspiera spokojnie każdą trudną rzecz. Miłość dąży do wspinania się ku górze, bez potykania się o cokolwiek ziemskiego. Rodzi się z Boga i tylko w Bogu może znaleźć spoczynek” (III, V, 3). Drodzy przyjaciele, pojutrze – 22 lutego będziemy obchodzić święto katedry św. Piotra. To jemu, pierwszemu z Apostołów, Chrystus powierzył zadanie Nauczyciela i Pasterza do duchowego prowadzenia Ludu Bożego, aby mógł wznosić się ku niebu. Zachęcam więc wszystkich duszpasterzy do „przyswojenia sobie «nowego stylu życia», który rozpoczął Pan Jezus i który czynili Apostołowie” (list na rozpoczęcie Roku Kapłańskiego). Prośmy Maryję Pannę, Matkę Boga i Kościoła, aby uczyła nas kochania siebie nawzajem i przyjmowania siebie jako braci, synów Ojca niebieskiego. kg Brat papieża: jako dzieci często bawiliśmy się w księdza zażenowania opowiada o tym, że gdy teraz przylatuje do brata, to samochód wyjeżdża po niego na płytę lotniska. „Kiedy inni muszą się martwić o walizki, ja już jestem w drodze do Watykanu” – dodaje. Wskazuje na ogromną gościnność, z jaką jest witany w papie- skiej rodzinie, która stała się też w części jego rodziną. Wywiad ze starszym bratem papieża kończy się jego zapewnieniem, że każdy dzień zaczyna od modlitwy za Benedykta XVI, by ten jak najlepiej mógł wypełniać posługę Piotrową. RV Watykan: pomimo oznak ożywienia – niepewna sytuacja ekonomiczna „Pomimo wyraźnych znaków ożywienia, finanse Stolicy Apostolskiej nadal odczuwają niepewność w globalnym systemie gospodarczym oraz wzrost kosztów operacyjnych” – czytamy w komunikacie opublikowanym po posiedzeniu Rady Kardynałów dla Zbadania Problemów Organizacyjnych i Ekonomicznych Stolicy Apostolskiej. Obradowała ona 15 i 16 lutego pod przewodnictwem watykańskiego sekretarza stanu, kard. Tarcisio Bertone. Tematem spotkania był skonsolidowany preliminarz budżetowy na rok 2011 zarówno Stolicy Apostolskiej jak i Gubernatoratu Państwa Watykańskiego. „Kompleksowy obraz wyłaniający się z obydwu preliminaży budżetowych, pomimo obecności wyraźnych znaków ożywienia, wskazuje na nadal odczuwalną niepewność w globalnym systemie gospodarczym oraz wzrost kosztów operacyjnych. Jest to szczególnie wyraźne w odniesieniu do Stolicy Apostolskiej, której niezastąpionym źródłem subwencjonowania są dobrowolne ofiary wiernych”. Członkowie Rady Kardynałów wyrazili wdzięczność za wsparcie, jakiego wierni udzielają powszechnej misji Ojca Świętego, często w formie anonimowej. st WAT YK AN ?? „Jako dzieci często bawiliśmy się w księdza. Jeden z nas był ministrantem, a drugi «odprawiał» Mszę. Mieliśmy nawet specjalne stroje uszyte przez mamę” – tak zabawy z dzieciństwa wspomina ks. Georg Ratzinger. O swych związkach z bratem opowiada w wywiadzie dla amerykańskiego miesięcznika „Inside the Vatican”. Starszy brat obecnego papieża wyznaje, że miłość do nauki, liturgii i muzyki naznaczyła już najwcześniejsze lata ich dzieciństwa, a z czasem się tylko pogłębiła. Przyznaje, że jako chłopcy częściej spędzali czas ze sobą niż z siostrą, która nieraz była wykluczana z męskich zabaw. Nie zmienia to jednak faktu, że aż do śmierci siostry więzi między trójką rodzeństwa były bardzo silne. Ks. Ratzinger wyznaje, że nie spodziewał się, iż jego brat wyjdzie z konklawe jako papież. „Według mnie był za stary – mówi. – Kiedy dowiedziałem się o jego wyborze, ogarnął mnie smutek. Zdałem sobie sprawę, że dla niego oznacza to koniec życia prywatnego i osobistego”. Brat papieża wyznaje, że nie spodziewał się, iż ich relacje będą mogły pozostać aż tak bliskie. Z pewną dozą 21 Ks. Koprowski: Radio Watykańskie stało się potężnym ośrodkiem multimedialnym ROZMOWA K AI ?? – Jestem Panu Bogu i moim szefom ogromnie wdzięczny, bo modernizacja Radia Watykańskiego jest ogromnie ciekawym zadaniem, jakie Bóg dał mi na koniec życia – mówi ks. Andrzej Koprowski SI, dyrektor programowy papieskiej rozgłośni. – Nie mam czasu, żeby zardzewieć – dodaje. 22 Rozmawiamy w ślad za jubileuszem 80-lecia Radia Watykańskiego. Jaka dziś – w zmieniającym się gwałtownie świecie – jest istota misji Radia Watykańskiego? Jaka jest jego rola w posłudze Stolicy Apostolskiej? – Jeśli mówimy o Radiu Watykańskim, to najpierw trzeba powiedzieć o uniwersalizmie naszej misji. Konkretne formy jej realizacji zmieniały się zależnie od potrzeb czasu. Przed drugą wojną światową, kiedy zbliżał się faszyzm, nazizm czy bolszewizm, pierwsze redakcje językowe zostały ustanowione właśnie pod tym kątem. W powojennym okresie podziału Europy na dwa bloki, założonych zostało mnóstwo redakcji dla małych krajów za żelazną kurtyną. W okresie Soboru Watykańskiego II Radio było ośrodkiem przekazywania na cały świat jego idei i myśli, soborowych dyskusji. Ważne jest, by w tej misji – bardzo skomplikowanej dzisiaj – nie tylko przekazywać informację, ale także ukazywać różne mechanizmy istniejące w świecie, by służyło to pomocy w rozwijaniu misji apostolskiej w Kościołach lokalnych. To jest bardzo ważny punkt naszej działalności. Wymaga też od nas bardzo zróżnicowanego charakteru programów dla poszczególnych krajów bądź regionów na świecie. W tym celu od paru lat staramy się ściągać do pracy ludzi, którzy mają szersze doświadczenie Kościoła w świecie i doskonale rozumieją jego potrzeby na poszczególnych kontynentach. Na przykład szefem redakcji języka hiszpańskiego, oddziaływającej na Amerykę Łacińską, jest osoba, która była przez wiele lat delegatem CELAM na Amerykę Południową. Od miesiąca mamy szefa redakcji języka swahili oraz księdza zambijskiego dla redakcji angielskiej dla Afryki, który był z ramienia episkopatu Afryki koordynatorem mediów katolickich „Afryki angielskojęzycznej”. Przyjedzie też niebawem jezuita z Indii, który stał dotąd na czele największego centrum radiowo-telewizyjno-filmowego jezuitów w Indiach, Centro Citrabani. Bardzo zależy mi na takich lu- dziach, gdyż mogę z nimi współmyśleć o dostosowaniu programu konkretnych sekcji językowych Radia Watykańskiego, pod kątem problemów danego regionu (kontynentu) i lokalnych potrzeb w zakresie ewangelizacji. Czy współczesna rewolucja technologiczna owocuje zmianami w Radiu Watykańskim? Jakimi? – Nowe narzędzia wykorzystujemy jako nadzwyczaj istotne uzupełnienie dla samego radia, a dokładniej – jako element zmieniającej się formuły radia w epoce multimedialnej. Powoduje to istotne zmiany w naszej pracy. W ostatnich latach Radio Watykańskie pozostało rozgłośnią radiową, ale jest też dynamicznym ośrodkiem multimedialnym. Uruchomiliśmy na stronie www. radiovaticana.org specjalny „Audio Video Player”, gdzie każdy zainteresowany może kliknąć, by znaleźć mnóstwo interesujących rzeczy: tekstowych, audio i video. Agendę publicznych wystąpień papieża, która jest do natychmiastowego odbioru po angielsku, włosku, hiszpańsku, francusku i nawet po chińsku. Są też – odnoszące się do wydarzeń papieskich – ważniejsze teksty przygotowane przez Radio Watykańskie w 39 językach (a to oznacza korzystanie z 16 alfabetów). Oglądając to można uświadomić sobie, jak bardzo Kościół katolicki jest prawdziwie uniwersalny. Nie ogranicza się, jak inni, do globalizacji ekonomii! Chciałbym wspomnieć, jak wiele zrobiliśmy przy okazji kolejnych zgromadzeń synodu biskupów. Przy okazji synodu afrykańskiego udało się nam stworzyć stronę internetową w siedmiu językach, tak zwanych międzynarodowych. Zawiera ona także interaktywną mapę Afryki. Po zakończeniu synodu stronę jeszcze bardziej wzbogaciliśmy, tworząc z niej multimedialną „Area informativa sulla Africa”. Jeśli natomiast chodzi o Synod dla Bliskiego Wschodu, to na stronie tworzonej z jego okazji, poza językami oficjal- nymi Synodu, uruchomiliśmy przekaz informacji po ormiańsku i hebrajsku. Przyznam, że jestem Panu Bogu i moim szefom ogromnie wdzięczny, bo modernizacja Radia Watykańskiego jest ogromnie ciekawym zadaniem, jakie Bóg dał mi na koniec życia. Nie mam czasu, żeby zardzewieć. Jak można określić liczebność słuchaczy Radia Watykańskiego na poszczególnych kontynentach, czy w konkretnych krajach? Czy prowadzone są badania na ten temat? – Nie sposób policzyć, ilu jest dokładnie słuchaczy. A to dlatego, że programy Radia Watykańskiego są retransmitowane przez setki innych rozgłośni: katolickich oraz publicznych. W tej chwili retransmituje nas ponad 1100 rozgłośni na całym świecie. Coraz bardziej stajemy się producentem programów dla innych stacji. Mając na uwadze uniwersalną misję Radia Watykańskiego robimy wszystko, aby rozszerzyć i polepszyć kontakty z innymi radiami. Bardzo duże znaczenie przywiązujemy do współpracy z EBU: European Broadcasting Union, tzn. europejską siecią stacji publicznych (wchodzi doń także Kanada anglojęzyczna i od niedawna Chiny) oraz analogicznymi innymi strukturami. Między innymi współpracujemy z ABU, skupiającym publiczne media w Afryce. Jak każda budżetówka borykamy się z problemami finansowymi, mamy żelazne rygory ze strony Stolicy Apostolskiej. Ale w tej właśnie sytuacji radością jest widzieć, że np. od trzech lat Konferencja Episkopatu Brazylii, jedna z największych, nie tylko zaprasza, ale kilka razy w roku pokrywa koszta podróży (Rzym-Brazylia) i pobytu naszych redaktorów, by byli obecni na ważniejszych jej posiedzeniach i na spotkaniach episkopatu z mediami katolickimi krajów kontynentu. Warto przy okazji zapowiedzieć, że od 28 do 30 kwietnia, tuż przed beatyfikacją Jana Pawła II, odbędzie się w Rzymie – w ramach naszego jubileuszu Jakie plany rozwoju radia w przyszłości nosi Ojciec w sercu? – Najpierw, zanim zrobimy jakikolwiek krok naprzód, na kilka miesięcy musimy się zatrzymać i zastanowić, jak to wszystko „przeżuć”, czyli do końca wykorzystać. Musimy znaleźć odpowiednie formy pracy i komunikacji wewnątrz wielojęzycznej redakcji Radia Watykańskiego. To prawda, że mamy mnóstwo nowych, bardzo nowoczesnych instrumentów przekazu, natomiast widoczna jest dysproporcja pomiędzy tym, co prezentują poszczególne redakcje. Niektóre są prawdziwymi lokomotywami rozwoju, ale niektóre dostały zadyszki, albo ugrzęzły w starym sposobie myślenia o radiu. To trzeba poprawić. Co konkretnie? – Problemy wynikają m.in. stąd, że Radio Watykańskie utrzymywane jest z budżetu Stolicy Apostolskiej, z którym w ostatnich latach jest krucho. Za kilka dni odbędzie się cykliczne spotkanie piętnastu kardynałów z całego świata, którzy kontrolują finanse Stolicy Apostolskiej. Ile razy dostojnicy ci przyjeżdżają i reflektują nad stanem budżetu Stolicy Apostolskiej – wraca problem: Radio Watykańskie wydaje za dużo! Część kardynałów nas broni, bo ma doświadczenie owocności naszej pracy dla ich społeczeństw. Ale inni proponują, by np. ograniczyć ilość redakcji językowych lub zmniejszyć personel. Jest to olbrzymi kontrast między tym, co my odczuwamy, pracując wewnątrz i widząc, jak wielkie wyzwania ewangelizacyjne stoją przed nami. Radio Watykańskie już od siedmiu lat znajduje się na etapie dość daleko idącej redukcji personelu. Staramy się nie zatrudniać nowych, w miejsce przechodzących na emeryturę. O dalsze kilkanaście osób muszę „odchudzić” redakcje językowe RV przed końcem 2013. Ale jest to ogromnie trudne, gdyż pracy przybywa. Trzeba dokonywać ekwilibrystyki, np. łączyć poszczególne redakcje tego samego języka. Jak na tym tle sytuuje się polska sekcja Radia Watykańskiego? – Powiedziałbym, że jest mniej więcej w środku. Naturalne jest, że nie odgrywa takiego znaczenia, jak sekcje włoska, angielska, francuska, hiszpańska czy portugalska. Tamte języki obejmują znacznie większe obszary świata niż język polski. Kościół dynamicznie (co nie znaczy bezproblemowo) rozwija się w Afryce i w Azji. Redakcje dla tych kontynentów są „uprzywilejowane”. Jeśli chodzi np. o sekcję francuską, to dzięki temu, że jej programy są retransmitowane przez tamtejsze sieci radiostacji katolickich, to docierają one dosłownie do całego obszaru języka francuskiego na świecie, od Afryki po Oceanię. Podobnie, jeśli chodzi o sekcję hiszpańską, której programy słyszalne są i w Europie, i w niemal całej Ameryce Łacińskiej. Stąd w tych sekcjach musi pracować znacznie więcej ludzi niż w sekcji polskiej, a i kierownictwo bardziej koncentruje na nich uwagę. Ale – powracając do sekcji polskiej – ufam, że w epoce gwałtownego rozwoju Internetu i innych technologii, do pomyślenia jest istotna restrukturyzacja zewnętrznej oferty tej sekcji. Mamy dobrze funkcjonującą polską stronę internetową i towarzyszący jej codzienny biuletyn. Będziemy to rozwijać. Liczymy też na rozwój współpracy z Polskim Radiem publicznym. W ostatnich dniach spotkały się sygnały oby- dwu stron (obydwa radia są di servizio publico), dotyczące wspólnej pomocy informacyjnej dla Polaków, którzy przyjadą do Rzymu na beatyfikację Jana Pawła II. Mam nadzieję, że za kilkanaście dni będziemy mogli szerzej i dokładniej poinformować, co planujemy wspólnie. Na razie obydwie rozgłośnie muszą doprecyzować i zsynchronizować swoje punkty widzenia. A jak układa się współpraca z radiofonią katolicką w Polsce? – Ze smutkiem przyznam, że z tym jest o wiele gorzej niż w innych krajach. Programy Radia Watykańskiego retransmituje w Polsce kilkanaście stacji diecezjalnych i Radio Maryja. Jednak dwie największe sieci: PLUS i VOX, w których skupione są pozostałe rozgłośnie katolickie – nie są zainteresowane współpracą z nami. Dziwię się, że nikt w Polski nie przyjeżdża na coroczne spotkania grupujące chrześcijańskie rozgłośnie z Europy, CERC. Tak, jakby w Polsce w ogóle nie było radia katolickiego. Katolicka Agencja Informacyjna nie jest radiem, ale chcę podkreślić, że bardzo sobie cenimy życzliwą, obustronną, współpracę. „Dwie minuty dla KAI” są częścią integralną dziennika radiowego polskiej sekcji RV. Istnieje dość ścisła współpraca z tygodnikami katolickimi, by wymienić „Gościa Niedzielnego”, „Idziemy”; nieco mniejsza, ale rozwijająca się z poznańskim „Przewodnikiem Katolickim”... Wiem, że w najbliższych miesiącach Papieska Rada Środków Społecznego Przekazu będzie bardzo naciskać na lokalne konferencje biskupie, aby radia katolickie retransmitowały programy Radia Watykańskiego. Dziękuję za rozmowę. Rozmawiał Marcin Przeciszewski Ks. Andrzej Koprowski jest dyrektorem programowym Radia Watykańskiego. Absolwent polonistyki na Uniwersytecie Warszawskim, następnie wstąpił do zakonu jezuitów. Po studiach filozofii i teologii przyjął święcenia kapłańskie w roku 1969. W latach 1971-79 był duszpasterzem akademickim na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Przez następne 3 lata pełnił funkcję rektora Warszawskiego Kolegium Jezuitów. W 1983 r. doktoryzował się w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. W latach 1983-89 przebywał w Rzymie jako asystent generała zakonu do spraw Europy Środkowej i Wschodniej. Od dawna związany jest z mediami, jako m.in. konsultor Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. Środków Społecznego Przekazu. Po 1989 r. był twórcą redakcji katolickich w polskich mediach publicznych. W latach 1989-97 kierował nowo powstałą redakcją programów katolickich Telewizji Polskiej. Przez następnych 6 lat był przełożonym prowincji wielkopolsko-mazowieckiej Towarzystwa Jezusowego. Od 2004 r. pracuje w Radiu Watykańskim jako dyrektor programowy rozgłośni. ROZMOWA K AI ?? – plenarne roczne zebranie EBU. Kontakty z EBU to moje specjalne hobby. Choć Radiu Watykańskiemu trudno jest równać się ze zrzeszonymi w EBU kolosami, to współpraca układa się świetnie. Wielkie radia publiczne doceniają nas, bo gdy chodzi o nowe technologie, to jesteśmy w absolutnej awangardzie, a często wyprzedzamy nawet mocno zbiurokratyzowane niektóre wielkie media publiczne. Ostatnio – poprzez ambasadę Niemiec przy Stolicy Apostolskiej – dostaliśmy propozycję wymiany dziennikarzy – przez miesiąc ktoś z naszych, włoskich może wyjechać do jednej z rozgłośni niemieckiego radia publicznego, a ich dziennikarz przyjedzie do RV, by zapoznać się z pracą naszego serwisu włoskojęzycznego. U podstaw jest to inicjatywa niemieckiego Goethe Instytut, który jest pomysłodawcą, ale i finansuje tego typu wymianę kulturalną. 23 Francja Katolicy, ale niewierzący Aż 34 proc. francuskich katolików deklaruje, że nie wierzy w Boga. Najnowszy sondaż nt. religijności we Francji opublikował dziennik „Le Parisien”. Liczba wierzących, których jest we Francji 36 proc., przewyższa nieco liczbę ateistów, których jest 34 proc. Wśród pozostałej części społeczeństwa Francji 22 proc. nie wie, czy wierzy w Boga, ale stawia sobie to pytanie, podczas gdy 8 proc. nie wie, czy wierzy i nigdy o to nie pyta. Biorąc pod uwagę kategorie zawodowe Francuzów – 36 proc. osób ze środowisk zamożnych wierzy, podczas gdy w środowiskach o niekorzystnej sytuacji bytowej jedynie 29 proc. deklaruje wiarę w Boga. Kobiety pozostają ciągle bardziej religijne niż mężczyźni. Badanie wykazało również, że 5 proc. tych, którzy nie praktykują żadnej religii, twierdzi, że mimo to wierzy w Boga, podczas gdy 34 proc. deklarujących się jako katolicy, stwierdziło, że w Boga nie wierzy. Sondaż został przeprowadzony przy okazji wejścia na ekrany filmu „Kto chce być kochanym?”, ukazującego historię przemiany i spotkania Boga przez 40-letniego mężczyznę. RV W lipcu prawosławny „Światowy Dzień Młodzieży” w Paryżu EUROPA Po raz pierwszy w Europie odbędzie się Kongres Rosyjskiej Młodzieży Prawosławnej z Diaspory. Spotkanie organizowane przez Wydział Zewnętrznych Kontaktów Kościelnych Patriarchatu Moskiewskiego zaplanowano na 1-8 lipca w Paryżu. Weźmie w nim udział 100-120 delegatów. 24 Kongresowi patronują: patriarcha moskiewski i wszech Rusi Cyryl oraz metropolita Hiparion, odpowiedzialny za kontakty zagraniczne Cerkwi. Paryski kongres będzie 12. z kolei, a zarazem pierwszym od czasu przywrócenia jedności między Rosyjskim Kościołem Prawosławnym (RKP) i Rosyjskim Kościołem Prawosławnym za Granicą w 2006 r. Organizowane od 1973 r. spotkania prawosławnej młodzieży odbywały się dotychczas w USA, Kanadzie, Australii i Ameryce Łacińskiej. Wraz z organizacją „prawosławnego Światowego Dnia Młodzieży” w Paryżu, stolica Francji staje się dla rosyjskiej Cerkwi „punktem odniesienia na Starym Kontynencie” – pisze agencja AsiaNews. Przypomina, że w pobliżu wieży Eiffla powstanie tam wkrótce wielki ośrodek kulturalny i duchowy rosyjskiego prawosławia, obejmujący katedrę, seminarium duchowne, bibliotekę i pomieszczenia mieszkalne. pb Również dlatego, że w jego obchody zaangażowało się wiele środowisk pozakościelnych, państwo, instytucje naukowe... A zatem będzie to wielka okazja do spotkania i dialogu. RV Hiszpania Czechy Bp Josef Clemens, sekretarz Papieskiej Rady ds. Świeckich, szacuje, że na Światowe Dni Młodzieży przybędzie do Madrytu w dniach 1621 sierpnia br. milion uczestników. Na rozpoczęciu tego wydarzenia spodziewanych jest 600 tysięcy osób, a w Mszy św., którą na zakończenie ŚDM odprawi papież Benedykt XVI, według dotychczasowych szacunków może być nawet milion. Pochodzący z niemieckiego Paderborn hierarcha, były sekretarz kardynała Josepha Ratzingera w Kongregacji Nauki Wiary, jest odpowiedzialny za organizację Światowych Dni Młodzieży z ramienia Stolicy Apostolskiej. „Dziedziniec narodów” na jubileusz misji Cyryla i Metodego Mszą przy grobie św. Cyryla w rzymskiej bazylice św. Klemensa Kościół katolicki w Czechach oficjalnie zainicjował 15 lutego przygotowania do 1150. rocznicy przybycia Apostołów Słowian do Wielkich Moraw. Jak co roku we wspomnienie świętych Cyryla i Metodego, przy grobie misjonarza wspólnie modlili się przedstawiciele wszystkich krajów, które odwołują się do misji Braci Sołuńskich. Był wśród nich m.in. sekretarz generalny Synodu Biskupów abp Nikola Eterović oraz sekretarz Kongregacji Kościołów Wschodnich abp Cyril Vasil. Głównymi celebransami byli biskupi z Czech. Do Rzymu przyjechał też tamtejszy minister kultury Jiří Besser. Główną ideą przygotowań do rocznicowych uroczystości jest ewangelizacja, a dokładniej wyjście do wielkiej rzeszy Czechów, którzy pozostają poza Kościołem, lecz są jakoś zainteresowani Bogiem. W ten sposób na szczeblu lokalnym realizujemy papieską inicjatywę, nazywaną „dziedzińcem pogan” – tłumaczy przewodniczący episkopatu Czech, abp Domnik Duka. – Nie nazywamy tego „dziedzińcem pogan”, lecz „dziedzińcem narodów” – wyjaśnia metropolita praski. – Chodzi nam o spotkanie i porozumienie się z ludźmi, z którymi żyjemy. Wiemy bowiem, że większość Czechów w coś wierzy. Nie są to ani ateiści, ani agnostycy. Musimy jednak przyznać, że 20 lat po upadku komunizmu nie udało się nam odnowić katechezy, nie udało nam się dotrzeć do tych ludzi, dać im filozoficznego czy teologicznego przygotowania, aby mogli szukać odpowiedzi na pytanie, kim jest Bóg. Jest to dziś dla nas podstawowe zadanie. I sądzimy, że ten jubileusz mógłby nam w tym pomóc. Milion uczestników Światowych Dni Młodzieży Przygotowania do ŚDM są już w pełnym toku, poinformował watykański organizator. Wyraził przekonanie, że wielkie wrażenie na młodzieży z całego świata zrobią „głębokie korzenie” wiary w Hiszpanii. Kościół tego kraju przygotowuje niektóre własne akcenty programu, na przykład tematykę Drogi Krzyżowej, bardzo żywą w tym kraju. W Madrycie zostaną zaprezentowane grupy figuralne przedstawiające sceny Drogi Krzyżowej, sprowadzone z różnych stron Hiszpanii. Porównując Madryt z poprzednimi ŚDM w Sydney w 2008 roku bp Clemens zwrócił uwagę, że tu Kościół katolicki jest bardziej obecny. W organizację włączyło się wiele parafii, a także należące do Kościoła szkoły i ośrodki socjalne. To ułatwia możliwość noclegów i wyżywienia. Koszt tzw. pakietów (obejmujących m.in. noclegi i wyżywienie) będzie zróżnicowany i zależny od zdolności finansowej kraju poszczególnych uczestników. – Udzielamy też pomocy z funduszu solidarności, pochodzącego ze składek (w wysokości 10 euro od osoby), wniesionych przez młodych ludzi z krajów silniejszych ekonomicznie – poinformował bp Clemens. Watykański hierarcha zwrócił też uwagę, że mimo kryzysu gospodarczego oraz ograniczonych możliwości Kościół musi być ostrożny w zarządzaniu dobrami materialnymi Kościół katolicki w Słowenii musi być w przyszłości bardziej ostrożny w zarządzaniu dobrami materialnymi, a winni dotychczasowych nadużyć poniosą konsekwencje. Poinformował o tym na konferencji prasowej przewodniczący słoweńskiego episkopatu, abp Anton Stres. Odniósł się w ten sposób 15 lutego do skandalu finansowego w Mariborze, który doprowadził tamtejszą archidiecezję do niewyobrażalnego zadłużenia na ponad 800 mln euro. Zaledwie 20 mln z tej sumy obciąża bezpośrednio konta kościelne, natomiast reszta dotyczy firm, których udziałowcem była archidiecezja, bądź innych współpracujących z nią podmiotów. W komunikacie słoweńskiego episkopatu przyznano, że obecny stan rzeczy jest skutkiem podejmowania ryzykownych przedsięwzięć gospodarczych i finansowych. Pozostawały one poza jakąkolwiek kontrolą i przekraczały kompetencje osób odpowiedzialnych za administrowanie dobrami kościelnymi. Episkopat Słowenii wyraża nadzieję, że odnośne władze cywilne przeprowadzą wyczerpujące śledztwo w tej sprawie, a winni nadużyć zostaną ukarani. W związku z „aferą mariborską” Benedykt XVI przyjął 3 lutego rezygnację złożoną przez metropolitę Mariboru, 74-letniego abp. Franca Krambergera. Zastąpił go na tym stanowisku dotychczasowy arcybiskup-koadiutor, 55-letni Marjan Turnšek. U podstaw krachu stała nieprzemyślana inwestycja medialno-telekomunikacyjna, połączona z próbami odrobienia strat na spekulacyjnych rynkach finansowych, ogarniętych globalnym kryzysem. W efekcie archidiecezja wpadła w pułapkę zadłużeniową. Sprawę tę rozpatrywała specjalna komisja watykańska, zaś abp Kramberger został odsunięty od kierowania archidiecezją. RV Włochy Ćwierć miliona osób ofiarami sekt Szacuje się, że ofiarą sekt padło w ubiegłym roku we Włoszech blisko ćwierć miliona osób. Poinformowało o tym agencję ANSA krajowe biuro do walki z sektami przy Wspólnocie Papieża Jana XXIII w Rimini. Według jego obliczeń na terenie Włoch działa około ośmiu tysięcy grup sekciarskich, uprawiających m.in. satanizm, wampiryzm, spirytyzm i czarną magię. W tzw. czarnych mszach bierze udział około 10 tysięcy osób. Sytuację tę opisał szef biura, ks. Aldo Buonaiuto, w książce zaprezentowanej na Papieskim Uniwersytecie Laterańskim w Rzymie. Jego zdaniem trudno określić dokładną liczbę ofiar sekt, ponieważ wiele osób nie chce mówić na ten temat ze strachu lub z powodu psychologicznego uzależnienia. Wspólnocie Jana XXIII udało się zebrać niektóre dane, dzięki uruchomieniu specjalnego telefonu dla uzależnionych. W 2010 o pomoc taką prosiło trzy tysiące osób. 31 proc. pochodzi z północy Włoch, 31 z centrum, a 24 z południa; 54 proc. to mężczyźni, 46 – kobiety. Jeśli chodzi o wiek, to dominują osoby dorosłe (44 proc.), następnie jest młodzież (36 proc.) i osoby w starszym wieku (20 proc.). Jak podkreśla ks. Buonaiuto, trwają starania o zainteresowanie tym zjawiskiem instytucji publicznych. ml Ukraina Zwlekanie ze zwrotem kościoła we Lwowie Administracja prezydenta Ukrainy zignorowała prośbę parafian kościoła św. Marii Magdaleny we Lwowie o zwrot tej świątyni rzymskokatolikom. Poinformował o tym 15 lutego „Kurier Galicyjski” – największe niezależne pismo Polaków na Ukrainie. Parafia rzymskokatolicka św. Marii Magdaleny we Lwowie od 1991 r. domaga się zwrotu swego XVII-wiecznego kościoła, w którym od czasów komunistycznych mieści się Dom Muzyki Organowej i Kameralnej. Po decyzji Rady Miejskiej Lwowa z 11 marca br. o przedłużeniu wynajmu kościoła na cele muzyczne na dalszych 20 lat wspólnota parafialna zwróciła się do sądu w Kijowie. Wcześniej miejscowy proboszcz ks. Kuśnierz i prawie 500 parafian wystosowało apel do władz i społeczeństwa miasta. Przypomniano w nim, że Rada Lwowa podjęła tę decyzję, nie uwzględniając potrzeb wspólnoty parafialnej i jej wieloletnich starań o zwrot lub przynajmniej korzystanie na równoprawnych warunkach ze swej prawowitej własności. Nabożeństwa w kościele są odprawiane od 2001 r., ale centralne przejście do ołtarza jest zastawione ławkami, których nie można przesuwać, ponieważ – zdaniem dyrekcji – niszczy to posadzkę. Ponadto zamurowane jest główne wejście do kościoła. Parafia nie może też korzystać z kościelnych organów, umieszczonych w świątyni w 1936 r. Po każdej Mszy św. ksiądz przewozi w bezpieczne miejsce Najświętszy Sakrament. Rada uzasadnia swą odmowę zwrotu świątyni, powołując się na znaczenie znajdujących się w niej organów dla kulturalnego życia miasta. Jest to największy instrument tego typu na Ukrainie. Wyposażenie kościoła – ołtarze boczne, obrazy, rzeźby, konfesjonały, klęczniki, ławki częściowo przejęły władze, częściowo zostały one zniszczone; jeszcze inna część trafiła do muzeów. Baptysterium z freskami Jana Henryka Rosena zamieniono na... toaletę, cenne freski zamalowano. Wieże kościelne pozbawiono krzyży, z przykościelnego placu usunięto figurę Matki Bożej. Jedyną pozostałością po dawnej świetności budynku jest ołtarz główny i epitafia ze zniszczonymi elementami dekoracyjnymi. Budynek pełnił funkcje sakralne do r. 1945. Po wydaleniu ze Lwowa duchowieństwa i wiernych był przez pewien czas zamknięty. Otwarty ponownie w 1946 r. służył wiernym do października 1962 r. W świątyni, przekazanej następnie Politechnice Lwowskiej, urządzono klub młodzieżowy, a potem działającą do dzisiaj salę organową. kcz EUROPA ?? finansowych, Kościół Hiszpanii aktywnie uczestniczy w przygotowaniach do tego wielkiego wydarzenia. Sfinansowanie konkretnych przedsięwzięć wzięli na siebie sponsorzy. Hiszpanie dysponują też odpowiednimi terenami na zorganizowanie tego wielkiego spotkania wiary, jak tereny lotniska „Cuarto Vientos”, na których Benedykt XVI będzie sprawował Mszę św. na zakończenie ŚDM, czy liczne parafie, które przyjmą pielgrzymów. Ponadto na czas ŚDM sponsorzy oddali do dyspozycji Kościoła kilka wielkich sal oraz centrum targowe. – Generalnie możemy stwierdzić, że ci wszyscy, którzy uważają, że Kościół za mało robił dla młodzieży, teraz uznali wkład Kościoła i dlatego nie wahali się mu pomóc – podkreślił watykański organizator Światowych Dni Młodzieży. Wszelkie informacje dotyczące tego wydarzenia znajdują się na internetowej stronie http://www.madryt2011.pl. ts Słowenia 25 USA Kościół przygotowuje się do obrony małżeństwa Ordynariusz diecezji Oakland, bp Salvatore Joseph Cordileone stanął na czele nadzwyczajnej komisji ds. obrony małżeństwa przy episkopacie USA. Hierarcha, który nabył sporego doświadczenia podczas przygotowań do kalifornijskiego referendum w sprawie obrony małżeństwa jako związku kobiety i mężczyzny, jest teraz odpowiedzialny za promowanie wartości rodziny w całym kraju. Ma to szczególne znacznie w obliczu kolejnych wysiłków mających na celu legalizację związków między osobami tej samej płci. Z powodu swego zaangażowania 53-letni ordynariusz jest obiektem agresywnych ataków ze strony środowisk gejowskich. Często podczas publicznych wystąpień muszą mu z tego powodu towarzyszyć ochroniarze. Komisja ds. obrony małżeństwa przy Konferencji Katolickich Biskupów Stanów Zjednoczonych została powołany do życia jesienią 2008 r. Jej inicjatorami byli Rycerze Kolumba. W ramach grupy, której początkowo przewodził abp Joseph Kurtz, zaczęto popularyzować program edukacyjny „Marriage: Unique for a Reason” (Małżeństwo: wyjątkowe nie bez powodu). Ma on pomóc katolikom zrozumieć, dlaczego małżeństwo może być wyłącznie związkiem jednego mężczyzny i jednej kobiety. rk AMERYK A ?? Nawrócona aborcjonistka: najskuteczniejsza jest miłość i modlitwa 26 W obronie życia najskuteczniejszą bronią jest miłość, modlitwa i pokojowa obecność – podkreśla Abby Johnson, kierująca do niedawna kliniką aborcyjną Planned Parenthood w Bryan w Teksasie. W rozmowie z agencją Zenit nawrócona aborcjonistka, która wydała ostatnio swą biografię pt. „UnPlanned”, podkreśla, że historia jej życia dowodzi, iż liczne czuwania modlitewne obrońców życia przed klinikami aborcyjnymi mają olbrzymi sens. – To ta obecność, słowa pokojowo nastawianych, rozmodlonych i peł- nych miłości ludzi po drugiej stronie ogrodzenia, po przeciwnej niż ja stronie barykady w kwestii aborcji, zawsze mnie zastanawiały i nawet sprawiały mi radość – przyznaje 31-letnia Abby. Kobieta przeszła niemal wszystkie szczeble kariery w największej proaborcyjnej organizacji na świecie. W pewnym momencie zrezygnowała z pracy i stała się gorącą obrończynią życia. Przełom nastąpił w chwili, gdy na obrazach ultrasonograficznych zobaczyła, jak nienarodzone trzynastotygodniowe dziecko broni się przed aborcją. – Widziałam, jak to dziecko walczyło o życie – wspomina Johnson, członkini grupy „Koalicja dla Życia”. Johnson apeluje do działaczy pro-life, by się nie poddawali, i zawsze byli tak obecni, żeby mogło to „odmienić serca zwolenników aborcji”. Autorka w swej książce opowiada także o osobistej tragedii, gdy mimo stosowania środków antykoncepcyjnych, dwukrotnie poddała się aborcji, zabijając swoje nienarodzone dzieci. Organizacja Planned Parenthood bezskutecznie próbowała sądownie zabronić swej byłej pracownicy mówienia o swoich doświadczeniach na stanowisku dyrektorskim. rk Rusza II Międzynarodowy Festiwal Filmowy im. Jana Pawła II „Tajemnica miłości” – to hasło drugiego już Międzynarodowego Festiwalu Filmowego im. Jana Pawła II, który odbywa się od 17 do 26 lutego w Miami na Florydzie. Kolejna edycja imprezy jest także duchowym przygotowaniem do pierwszomajowych uroczystości beatyfikacyjnych Karola Wojtyły. Na pomysł uczczenia w ten sposób papieża Polaka wpadło troje młodych ludzi kilka lat temu. Festiwal ma udowodnić, że w dzisiejszych czasach istnieje duże zapotrzebowanie na sztukę, inspirowaną wiarą. – Misją naszego festiwalu jest pokazanie, że te niesamowite opowieści i filmy o wysokiej wartości mają swoją widownię, i zachęcamy wszystkich, by otwarcie o tym powiedzieli – mówi jedna z organizatorek przedsięwzięcia, Laura Alvarado. Współtwórca festiwalu, Rafael Anrrich pracuje na co dzień jako specjalista ds. terapii behawioralnej. Jest katolikiem, który jako dwudziestolatek odszedł od wiary, jednak po śmierci Jana Pawła II w 2005 r. odczuł olbrzymią potrzebę powrotu do Kościoła. Dużą inspiracją dla twórców festiwalu było osobiste odkrycie teologii ciała prezentowanej przez Jana Pawła II. Stanowi ona także klucz w doborze wielu filmów w ramach przeglądu. W tym roku zobaczyć będzie można 17 długometrażowych filmów fabularnych i dokumentalnych oraz 10 dzieł krótkometrażowych z USA, Europy, Ameryki Południowej i Indii. Patronat nad imprezą objęła archidiecezja Miami. Wśród zapowiedzianych projekcji znalazł się m.in. fabularyzowany dokument pt. „Przyjaciółki” Wandy Różyckiej-Zborowskiej. To historia przyjaźni nastolatek, Polki i Żydówki, w czasach okupacji niemieckiej w Polsce. Festiwal Filmowy im. Jana Pawła II zainaugurował 16 lutego, wieczór modlitewny oraz wystąpienie Josepha McClane’a, założyciela strony Catholichack.com, poświęconej pomocy ludziom uzależnionym od pornografii. rk Kuba Współpraca kościelno-państwowa w dziedzinie bioetyki Władze kubańskie i Kościół katolicki podpisały 17 lutego porozumienie o współpracy swoich dwóch placówek badawczych. Chodzi o Ośrodek Bioetyki im. Jana Pawła II oraz Uniwersytet w Hawanie. Porozumienie to – czytamy na stronie www.iglesiacubana.org – jest „wydarzeniem bezprecedensowym”. Z kolei agencja AFP zauważa, że wpisuje się ono w trwający od roku intensywny dialog między Kościołem i kubańskimi władzami. Założony w 1997 r. w ramach przygotowań do wizyty Jana Pawła II na Kubie Ośrodek Bioetyki służy jako „punkt odniesienia dla upowszechniania bioetyki osoby ludzkiej bez względu na różnice religijne czy poglądy filozoficzne”. Kieruje nim dr René Zamora, na co dzień pracujący jako lekarz w państwowym szpitalu w Hawanie. Stosunki Kościół-państwo poprawiły się najpierw po wizycie Jana Pawła II na Kubie w styczniu 1998 r., następnie po przekazaniu władzy w kraju przez Fidela Castro swemu bratu Raulowi. W ub.r. Kościół wynegocjował zwolnienie grupy kubańskich więźniów politycznych. pb Bractwo Muzułmańskie żąda wolnych wyborów i wprowadzenia prawa szariatu Po ustąpieniu prezydenta Egiptu Hosniego Mubaraka wpływowe Bractwo Muzułmańskie opowiada się za demokratycznymi zmianami w kraju. Sekretarz generalny tego ruchu, Hussein Mahmoud podkreślił w rozmowie dla najnowszego wydania niemieckiej „Frankfurter Allgemeine Sonntagszeitung”, że Bractwo uważa się za „partnera wszystkich partii politycznych i instytucji społecznych, wszystkich egipskich chrześcijan i muzułmanów”. Wyraził też nadzieję, że w ciągu najbliższych sześciu miesięcy zostaną przeprowadzone wolne wybory, w wyniku których powstanie rząd cywilny. Mahmoud odrzucił opinie krytykujące islamski kurs Bractwa Muzułmańskiego. Podkreślił, że jego ruch opowiada się za rządem, który będzie wprawdzie oparty na „wartościach islamu”, ale nie „na wpływowych duchownych islamskich” i zapewnił, że w tej sprawie nie powinno się wzorować na Islamskiej Republice Iranu. Jednocześnie sekretarz Bractwa Muzułmańskiego opowiedział się za wprowadzeniem w Egipcie islamskiego porządku prawnego. Jego zdaniem szariat gwarantuje prawa i swobody jednostki oraz swobodę wyznawania religii. Nadaje też państwu ramy „zapewniające awans do społeczeństwa cywilizowanego i szczęśliwego”. Egipt jest – według Mahmouda – państwem muzułmańskim, ponieważ większość społeczeństwa stanowią wyznawcy islamu. „Tym samym islam jest istotnym elementem w sferze wartości, kultury i sposobie podchodzenia do życia, co dotyczy w takim samym stopniu muzułmanów jak i chrześcijan” – stwierdził sekretarz Bractwa Muzułmańskiego. Jego zdaniem Egipt absolutnie nie może być państwem świeckim, bo „wtedy oddaliłby się od swojej historii i cywilizacji”. Założone w 1928 roku Bractwo Muzułmańskie działa w wielu krajach arabskich. Islam stanowi w jego pojęciu jedność polityki i religii. Muzułmanie stanowią 80 procent wśród ok. 81,5 milionów mieszkańców Egiptu. Największą mniejszość religijną w kraju stanowią chrześcijańscy Koptowie – ok. 10 mln wiernych. ts Abp Sako: dokąd zmierza arabska „zima ludów”? Zachód nie zdaje sobie sprawy z tego, jakim naprawdę zagrożeniem byłaby islamizacja krajów Północnej Afryki i jak negatywne miałoby to konsekwencje chociażby dla Bliskiego Wschodu. Wskazuje na to chaldejski arcybiskup Kirkuku, Louis Sako. Komentując zachodzące w Tunezji, Egipcie oraz innych krajach Afryki zmiany podkreśla, że wzrost wpływu islamu oznaczałby poważne problemy dla wszystkich mniejszości religijnych obecnych w regionie. Dowodem na to jest sytuacja w Iraku, jaka wytworzyła się po obaleniu reżimu Saddama Husajna. Hierarcha przypomina, że przy okazji zachodzących w Afryce zmian mówi się o „przebudzeniu islamu”. Dodaje, że Zachodowi trudno zrozumieć to zagrożenie, ponieważ jest mu odległa koncepcja religii, która przenika wszystko, włącznie z życiem politycznym. „Stoimy w obliczu dwóch ekstremizmów: muzułmańskiego, który obowiązuje na Bliskim Wschodzie i chce się dalej rozszerzyć, oraz drugiego, którym jest sekularyzacja nie chcąca nawet uznać, że historia Zachodu jest chrześcijańska” – mówi abp Sako. Hierarcha zauważa, że przyszłość krajów, w których doszło już do przewrotu, jak i tych, gdzie dopiero się one rozpoczynają, stoi pod wielkim znakiem zapytania, a religia będzie elementem odgrywającym wielką rolę w budowaniu ich nowej państwowości. RV Kard. A. Naguib zachęca katolików do działań Katolicy egipscy mogą wnosić określony wkład do życia publicznego w swoim kraju – uważa koptyjski patriarcha Aleksandrii kard. Antonios Naguib. W wywiadzie dla Radia Watykańskiego blisko 76-letni hierarcha przedstawia katolicką ocenę wydarzeń w Egipcie i związanych z nimi oczekiwań. Kardynał zaznaczył, że „podobnie jak inne instytucje i organizacje tu obecne i które towarzyszą narodowi, Kościół katolicki stanowczo potępia przemoc, wandalizm i to wszystko, co blokuje godne i odpowiednie życie naszych rodaków”. Jednocześnie Kościół zachęca do tworzenia dobrego klimatu braterstwa narodowego i konstruktywnego dialogu w miarę wzrastania świadomości i prawdziwego przywiązania do naszego kraju, jak mówił o tym patriarcha koptyjski w swym apelu do wszystkich naszych Kościołów – powiedział zwierzchnik katolickich Koptów. Zwrócił uwagę, że katolicy egipscy wraz z innymi swymi rodakami uczestniczyli w demonstracjach na ulicach Kairu już od pierwszego dnia ich trwania, czyli od 25 stycznia. Brali w nich udział jako obywatele tego kraju, kierując się jego dobrem – dodał hierarcha. Podkreślił przy tym, że udało się w tym czasie uniknąć takiego mówienia i działania, które mogłyby prowokować do aktów przemocy lub wandalizmu. – Przedstawiliśmy naszym Kościołom jasne stanowisko Kościoła katolickiego w sprawie polityki – mówił dalej kard. Naguib. Przypomniał, że art. 2 kanonu 348 Kodeksu Prawa Kanonicznego zabrania duchownym angażowania się w działalność polityczną, chyba że w obronie Kościoła lub na rzecz wspierania dobra wspólnego. Jednocześnie kanon 402 zezwala świeckim na korzystanie z prawa do takiej działalności i na tej podstawie powinni oni działać na płaszczyźnie politycznej i społecznej, wyrażać własne poglądy i brać udział w wyborach. – Daje im to prawo i umożliwia wyrażanie swych myśli i żądań w sposób legalny i pokojowy, bez uciekania się do przemocy – pokreślił patriarcha. Jego zdaniem, gdyby Egipt poszedł w ślady rewolucji islamskiej w Iranie w 1979 roku, do czego nawołuje go irański ajatollah Chamenei, byłoby to groźne. Odwołał się przy tym do ogłoszonej 5 lutego deklaracji Braci Muzułmanów, z której wynika, że nie mają oni obecnie takich planów, a ich celem jest „służenie ludziom, co czynią już od 80 lat”. Kardynał wyraził nadzieję, że oświadczenie to odzwierciedla ich prawdziwe stanowisko i ich rzeczywiste ukierunkowanie. „W tym przypadku wierzę, że będzie czymś normalnym z ich strony podporządkowanie się ogólnym przepisom i ich udział przez swych przedstawicieli w parlamencie i w Radzie Szury [starszyzny – KAI]” – oświadczył Naguib. Dodał przy tym, że dotychczas nie spotykał się jeszcze z żadnym przywódcą muzułmańskim. Rozmówca Radia Watykańskiego stwierdził na zakończenie, że stosunki między Watykanem a kairskim uniwersytetem islamskim al-Azhar są bardzo ważne, ale ci, którzy winni zajmować się tymi sprawami w Egipcie, są obecnie zaangażowani w to, co się tam dzieje. „Z drugiej strony czymś wspaniałym BLISKI WSCHÓD ?? Egipt 27 BLISKI WSCHÓD / AZJA ?? jest widzieć, że obecne wydarzenia stworzyły niezwykły i trwały dialog, gdyż chrześcijanie i muzułmanie zjednoczyli się w ochronie swej własności, ulic i domów, kościołów i meczetów, nie wchodząc w problemy religijne” – zauważył hierarcha. „Dlatego jestem przekonany, że te braterskie uczucia przyczynią się do stworzenia nowej, lepszej formy współistnienia” – zakończył swą wypowiedź katolicki koptyjski patriarcha Aleksandrii. Kard. Antonios Naguib urodził się 18 marca 1935 r. w miejscowości Samalut na terenie eparchii (diecezji) Minya w Egipcie. Po nauce w koptyjskim seminarium duchownym w Maadi koło Kairu w latach 1953-58 studiował teologię w Kolegium Urbanianum Kongregacji Rozkrzewiania Wiary (Propaganda Fide) w Rzymie. Święcenia kapłańskie przyjął 30 października 1960 r., po czym pracował duszpastersko w miejscowości Fikrija w swej rodzimej eparchii, a następnie kontynuował studia w Rzymie, uzyskując w 1962 r. licencjaty z teologii i w 2 lata później z biblistyki. Po powrocie do kraju wykładał biblistykę w swym dawnym seminarium w Maadi do chwili wybrania go 26 lipca 1977 r. biskupem Minii; sakrę przyjął 9 września tegoż roku. Zajmował się szczególnie ożywianiem duszpasterstwa w swej eparchii i formacją katechetów. Organizował doroczne spotkania z licznym udziałem świeckich i duchowieństwa. 9 września 2002 r. ustąpił z urzędu i prawie 4 lata pozostawał w stanie spoczynku aż do wybrania go 3 kwietnia 2006 r. na zwierzchnika tego Kościoła. Na konsystorzu 20 listopada 2010 r. Benedykt XVI włączył go w skład Kolegium Kardynalskiego. kg Liban 28 Obradowali patriarchowie i biskupi katoliccy Utrzymanie kapłanów, misja katolików świeckich, rodzina, przygotowanie do małżeństwa, instytucje szkolne i nauka społeczna Kościoła to niektóre tematy podejmowane podczas 44. zgromadzenia patriarchów i biskupów katolickich Libanu. Obraduje ono w siedzibie patriarchatu maronickiego w Bkerké koło Bejrutu. Temat trwającego do 19 lutego posiedzenia brzmiał: „Kościoły katolickie w Libanie a propozycje Synodu Bisku- pów dla Bliskiego Wschodu”. W swym wystąpieniu nuncjusz apostolski w Bejrucie abp Gabriele Caccia stwierdził, że Liban jest doskonałym przykładem wolności religijnej. Tamtejszy model może być wzorcem dla wielu innych krajów, „zwłaszcza w tym okresie, gdy na Bliskim Wschodzie odczuwa się powiew wiatru wolności”. Zdaniem papieskiego dyplomaty, chrześcijanie Wschodu mają nie tylko krzewić prawdziwą wolność religijną i sumienia, ale także powinni dawać Kościołowi i światu przykład dialogu z islamem. – Dialog ten jest nie tylko możliwy, ale wręcz niezbędny – stwierdził mówca. Abp Caccia wyraził też radość z powodu ogłoszenia 25 marca – uroczystości Zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie – dniem wolnym od pracy. Umożliwi to wspólne świętowanie tej uroczystości większości Libańczyków, zarówno muzułmanom, jak i chrześcijanom. – Autentyczna wiara jednoczy ludzi i zachęca ich do wzajemnego szacunku i poznania – stwierdził przedstawiciel Stolicy Apostolskiej. Największą chrześcijańską wspólnotą Libanu są maronici, których liczebność ocenia się na 1,4 mln wiernych. Około 400 tys. należy do Kościoła melchickiego (czyli grekokatolików arabskich), około 30 tys. to katolicy syryjscy, 15 tys. – katolicy obrządku łacińskiego, 12 tys. – to katolicy ormiańscy i około 10 tys. – katolicy chaldejscy. W sumie chrześcijanie stanowią połowę z niemal 4 mln ludności kraju. st Chiny Zmarł biskup „podziemny” W wieku 89 lat zmarł 17 lutego bp Augustine Hu Daguo – „podziemny” ordynariusz diecezji Shiqian w południowochińskiej prowincji Guizhou. Ponad 1/3 swego życia spędził w więzieniach i obozach pracy ze względu na wiarę i wierność papieżowi i Kościołowi powszechnemu. Pogrzeb sędziwego hierarchy odbędzie się 20 lutego w stolicy prowincji – mieście Guiyang. Zmarły biskup zapisał się w pamięci wiernych jako dobry pasterz – powiedział włoskiej agnecji misyjnej AsiaNews pewien „podziemny” katolik z Shiqian. Podkreślił, że bp Hu wyróżniał się swoją wiarą i lojalnością wobec Kościoła, a wielu księży tej diecezji było poruszonych walką, jaką ich biskup toczył, aby świadczyć o Chrystusie przez całe swoje życie. Przyszły hierarcha urodził się w Tongzhou, w tejże prowincji Guizhou, w 1923 r., w rodzinie katolickiej. W roku 1936 wstąpił do niższego seminarium duchownego, a w 3 lata później rozpoczął studia w seminarium wyższym. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1951, i podjął pracę duszpasterską w swej rodzimej diecezji. Wkrótce zaczął również nauczać w swym dawnym seminarium duchownym i został koadiutorem biskupa. W 1955 r. trafił po raz pierwszy do więzienia, oskarżony o działalność kontrrewolucyjną. Ponownie aresztowany i skazany na „reedukację” w obozie pracy został z powodu swej wiary katolickiej. W roku 1982 odzyskał wolność i znów zaczął wykładać w seminarium duchownym w Chengdu, po kilku latach znów jednak trafił do więzienia za wierność papieżowi. W sumie spędził za kratkami 33 lata. Życie religijne w Chinach jest głęboko podzielone w wyniku działań władz komunistycznych, które dążąc do pełnego podporządkowania sobie całego życia publicznego, zezwalają na istnienie związków i stowarzyszeń tylko kontrolowanych przez siebie. W przypadku Kościoła katolickiego jedyną zarejestrowaną oficjalnie organizacją jest Patriotyczne Stowarzyszenie Katolików Chińskich, pozostające całkowicie pod kontrolą partii komunistycznej i odrzucające władzę papieża. Pod jego wpływami pozostaje, jak się ocenia, mniej więcej połowa tamtejszych wiernych, czyli ok. 4-6 mln wiernych. Drugą połowę (a może nawet więcej) stanowią biskupi, księża, siostry zakonne i świeccy, uznający papieża i Watykan i pragnący zachować z nim jedność. Są oni narażeni na nieustanne prześladowania i działają najczęściej w podziemiu. kg Dzięki presji międzynarodowej udało się ocalić ministerstwo ds. mniejszości religijnych w Pakistanie. Miało być ono zlikwidowane w ramach redukcji resortów i stać się departamentem w ministerstwie spraw religijnych, zajmującym się kwestiami islamu. Ministrem ds. mniejszości religijnych nadal będzie katolik, Shahbaz Bhatti. Polityk ujawnił, że muzułmańskie „partie religijne i ruchy ekstremistyczne wywierały silną presję na rząd, by zniósł ministerstwo ds. mniejszości, jednak prezydent i premier Pakistanu nie ugięli się”. pb 175 lat Polskiej Misji Katolickiej we Francji Geneza PMK wiąże się z obecnością we Francji tzw. Wielkiej Emigracji, przybyłej tam po Powstaniu Listopadowym. Choć za datę powstania Misji uznaje się dzień 17 lutego 1836 r., to jednak początki pracy duszpasterskiej wśród emigracji są wcześniejsze i wiążą się z nazwiskiem człowieka świeckiego – Bogdana Jańskiego (jego proces beatyfikacyjny na szczeblu diecezjalnym zakończył się w 2008 r. w diecezji płockiej). Z czasem założył on zgromadzenie księży zmartwychwstańców, które kierowało pracami Misji aż do początku XX wieku. Początkowo Polacy gromadzili się na Mszach św. w kościele św. Ludwika, znajdującym się w pobliżu pałacu Hôtel Lambert, gdzie przy księciu Adamie Czartoryskim skupiali się przywódcy Wielkiej Emigracji. Następnie Msze dla Polaków były odprawiane w kościele Saint-Germain-des-Prés, u grobu króla Jana Kazimierza, potem w kościele św. Seweryna, gdzie znajduje się obraz Matki Boskiej Ostrobramskiej, i w kaplicy przy kościele św. Rocha. W 1844 r. ówczesny arcybiskup Paryża, Denis Affre użyczył polskiemu duszpasterstwu kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny przy ulicy Saint-Honoré i przylegające doń budynki. Pierwszym jego rektorem – „proboszczem emigracyjnym” – został zmartwychwstaniec, ks. Aleksander Jełowicki. Na przestrzeni 175 lat historii Misją kierowało 13 rektorów. Byli nimi zmartwychwstańcy, misjonarze, pallotyni, księża diecezjalni. Do 1918 r. rektora mianował arcybiskup Paryża, a od czasu odzyskania niepodległości przez Polskę czyni to Prymas Polski. W pierwszym okresie istnienia Misja koncentrowała się, obok pracy duszpasterskiej, na działalności charytatywnej: powstało Towarzystwo Czci i Chleba, rozwijał się Zakład św. Kazimierza dla ubogich. Ważną stroną działalności PMK było także organizowanie manifestacji patriotycznych, takich jak odnowienie ślubów Jana Kazimierza w 1856 r., czy doroczne pielgrzymki na cmentarz w podparyskim Montmo- rency, gdzie chowano wielu wybitnych emigrantów. Po upadku Powstania Styczniowego, które Misja wspomagała fundując m.in. sztandar dla Rządu Narodowego, do Paryża przybyło ok. 20 polskich księży, których ks. Jełowicki określił jako „indywidua, które bardziej przypominają buntowników, niż kapłanów”. Choć w drugiej połowie XIX w. życie emigracji polskiej podupadło, to fakt, że nuncjuszem apostolskim we Francji był w latach 1879-82 Polak, abp Włodzimierz Czacki, ułatwił Misji działanie i podejmowanie nowych inicjatyw. Rozwijała ona działalność również poza Paryżem. W 1874 r. zaczęła organizować narodowe pielgrzymki Polaków do sanktuarium maryjnego w Lourdes. Wraz z końcem XIX w. zmienił się charakter emigracji – nowi przybysze przyjeżdżali do Francji „za chlebem”, a nie z powodów politycznych. Misja, której kierownictwo przejęli wówczas księża diecezjalni, borykała się z brakiem pieniędzy i kadr, nabożeństwa po polsku odprawiane były coraz bardziej sporadycznie. Ożywienie nastąpiło po I wojnie światowej. Prymas Polski, kard. Edmund Dalbor dokonał reorganizacji Misji. Nowy statut i osobowość prawną otrzymała ona w 1925 r. Formalnie „polski kościół” pozostawał częścią parafii św. Magdaleny, a jego rektorzy byli wówczas w zasadzie wikariuszami paryskiej parafii. Korzystna zmiana sytuacji prawnej PMK nastąpiła dopiero w 1964 r. W okresie międzywojennym w PMK pracowało 50 księży z Polski. Liczba ta była jednak zbyt mała w stosunku do potrzeb emigracyjnego duszpasterstwa. Mianowany rektorem w 1937 r. pallotyn, ks. Franciszek Cegiełka (był katechetą w wadowickim gimnazjum w latach, kiedy uczęszczał doń Karol Wojtyła) nie zdecydował się po wybuchu wojny, pomimo namów gen. Władysława Sikorskiego, na opuszczenie Paryża. Aresztowany przez gestapo w październiku 1940 r., trafił do obozu koncentracyjnego w Dachau, gdzie doczekał wyzwolenia. Po powrocie do Paryża na nowo organizował duszpasterstwo dla liczącej wówczas 750 osób kolonii polskiej. W okresie powojennym Misja zbudowała we Francji 8 kościołów i kilkanaście kaplic, powstało wiele nowych parafii. W okresie „Solidarności” i stanu wojennego przy PMK działał komitet pomocy, nawiązano współpracę z radiem „Solidarność”. Teraźniejszość Obecnie w 70 ośrodkach duszpasterskich i 12 instytucjach katolickich PMK we Francji pracuje 120 księży (w tym 45 służących jednocześnie francuskim katolikom), 190 sióstr zakonnych z 10 zgromadzeń. Są też 4 zgromadzenia męskie, 10 stowarzyszeń, działa Związek Polskich Stowarzyszeń Katolickich we Francji oraz 5 ośrodków wakacyjno-rekolekcyjnych, m.in. w Lourdes i na Korsyce. Od 1959 r. Misja wydaje tygodnik „Głos Katolicki”, ukazujący się obecnie w nakładzie ok. 3,5 tys. egzemplarzy. Od 25 lat Misją kieruje ks. infułat Stanisław Jeż. Początki jego pracy zbiegły się w czasie z nową falą emigracji zarobkowej. – Do samego tylko Regionu Paryskiego przybyło 40 tys. emigrantów stanu wojennego. W związku z tym zaistniała potrzeba szybkiego dostosowania do tej sytuacji i struktury Misji – opowiada rektor w wywiadzie dla „Głosu Katolickiego”. – Do pracy wśród Polonii przybyło 87 nowych kapłanów. Liczę tylko tych, którzy pozostali tutaj, bo niektórzy, nieraz bardzo dobrzy duchowni, wrócili do Polski, gdyż nie umieli jakoś dostosować się do potrzeb duszpasterstwa polonijnego. Za symptomatyczną dla rozwoju Misji ks. Jeż uważa sytuację w stolicy Francji, gdzie przed 25 laty istniała tylko jedna polska parafia. Obecnie w sześciu paryskich ośrodkach duszpasterskich w niedzielnych Mszach św. uczestniczy do 8 tys. wiernych. Na katechizację uczęszcza 1500 dzieci. Wiele nowych placówek duszpasterskich powstało zwłaszcza na południu Francji: w Nicei, Fréjus, Aix-en-Provence, Marsylii, Gap. Wcześniej jeden ksiądz obsługiwał całe Lazurowe Wybrzeże dojeżdżając do konkretnej wspólnoty polonijnej raz na miesiąc albo nawet raz na trzy miesiące. Ostatnio założono centra duszpasterskie w Bordeaux, a także dla około 3 tys. polskich pracowników sezonowych w Montauban. O ile dawniej punkt ciężkości duszpasterstwa polonijnego znajdował się na północy Francji, w górniczym regionie Pas-de-Calais, to obecnie przesuwa się on przede wszystkim w kierunku dużych miejscowości, wielkich miast Francji i Regionu Paryskiego. Jednak PMK to nie tylko świątynie i duszpasterze. Zajmuje się ona również problemami bytowymi, społecz- DOSSIER ?? Założona w 1836 r., jest ona najstarszą tego typu instytucją kościelną, zajmującą się duszpasterstwem wśród polskiej emigracji. Z jej posługi korzysta ponad 100 tys. wiernych. Co tydzień Msze w języku polskim są sprawowane w 125, a raz na miesiąc – w ponad 300 miejscowościach. 29 nymi, kulturą, oświatą i wychowaniem. – Stowarzyszenie Concorde, będące administracyjnym ramieniem PMK, wówczas gdy Polska nie należała jeszcze do Unii Europejskiej i bardzo trudno było o wizy, stały pobyt, kartę pracy, załatwiła na prefekturach ponad 1800 podań naszych rodaków o uregulowanie sytuacji we Francji – ujawnia ks. Jeż. Stowarzyszenie to wspomaga też ludzi, którzy znaleźli się w trudnej sytuacji. W ubiegłym roku wydało ponad 38 tys. euro, m.in. na kupno leków, czy opłacenie biletów powrotnych do Polski. Na co dzień działa Biuro Pomocy Socjalnej. Przy Misji powstało też Stowarzyszenie Pomost, zajmujące się ludźmi, którym się w życiu nie powiodło i zostali zepchnięci na margines życia społecznego z powodu alkoholu czy narkotyków. Misja zaangażowała się także w powstanie Federacji Polonii Francuskiej. Ponadto „w Paryżu istnieją szkoły przy parafii św. Genowefy i parafii Miłosierdzia Bożego, gdzie uczą się setki dzieci, a przy innych parafiach, ośrodkach katechetycznych są punkty nauczania języka, historii, geografii Polski, rozwija się polskiego, patriotycznego ducha” – podkreśla ks. Jeż. Formacji polonijnej inteligencji służy działające od 12 lat Studium Etyczno-Filozoficzno-Społeczne im. Jana Pawła II. Organizuje ono studia magisterskie z filozofii, dwuletnie podyplomowe europejskie studia samorządowe, roczne studium przygotowujące do pracy asystenta menedżera, studium asystenta seniora, przygotowujące do świadczenia usług opiekuńczych osobom starszym oraz kurs języka angiel- skiego. Działa też wolny uniwersytet, oferujący otwarte wykłady dla wszystkich zainteresowanych z dziedziny filozofii, etyki, teologii, nauk przyrodniczych i społecznych. Raz w miesiącu wykładowcy Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego prowadzą zajęcia dla ponad 300 studentów i słuchaczy. W czasie wakacji odbywają się letnie uniwersytety filozoficzne. Pytany o plany na przyszłość, rektor PMK zaznacza, że potrzebna jest nowa ewangelizacja środowiska polskiego. – Prawdą jest bowiem niestety to, że nasi rodacy bardzo często upodabniają się do otoczenia. (...) Dlatego naszym zadaniem pozostaje przede wszystkim docieranie do tych naszych rodaków, troska o ich formację duchową – podkreśla ks. Jeż. jpt, pb Francja: obchody 175-lecia Misji DOSSIER ?? 18 i 19 lutego br. w Paryżu odbyły się uroczystości związane z obchodami 175-lecia Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Ich centralnym punktem była Msza św. sprawowana w katedrze Notre-Dame pod przewodnictwem kard. André Vingt-Trois, arcybiskupa Paryża. 30 Centralne, paryskie obchody, składały się z dwóch zasadniczych części. Pierwsza z nich to kolejne, piąte międzynarodowe kolokwium, ukazujące tym razem „Dziedzictwo Polskie w Regionie Paryskim”. W historycznej sali Kolegium Bernardynów 18 i 19 lutego zgromadziło ono wielu znamienitych gości. Wzięli w nim udział m.in. Prymas Polski abp Józef Kowalczyk, prymas senior kard. Józef Glemp, metropolita częstochowski abp Stanisław Nowak, przewodniczący Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia abp Zygmunt Zimowski, wieloletni delegat Prymasa Polski ds. duszpasterstwa emigracyjnego abp Szczepan Wesoły z Rzymu, delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. Duszpasterstwa Emigracji bp Wojciech Polak oraz biskup pomocniczy diecezji tarnowskiej Andrzej Jeż. Obecni byli przedstawiciele polskiego Parlamentu oraz Longin Komołowski, przewodniczący Stowarzyszenia „Wspólnota Polska”. Współorganizatorami kolokwium były m.in. Polski Związek Katolicki Regionu Paryskiego, a także Dom Polski Kongres Polonii Francuskiej i Le Rayonnement Culturel Polonais. Zebrani mieli okazję zapoznać się z bogactwem życia polonijnego, m.in. poprzez ukazanie działalności Towarzystwa Historyczno-Literackiego w Paryżu, szkół polonijnych i nauczania języka polskiego, Polskiego Seminarium w Paryżu i innych. W ciekawych prelekcjach i spotkaniach panelowych ukazano wielki wkład ludzi polskiej nauki i kultury w tworzenie dziedzictwa współczesnej Francji. Poprzez prezentację organizacji wspierających na co dzień działalność PMK we Francji (np. Stowarzyszenia Przyjaciół PMK Concorde czy Studium Filozoficznego), a także organizacji ściśle współpracujących z Misją (np. Fundacja Jana Pawła II) oraz podejmujących komplementarną działalność, takich jak Centrum Dialogu księży pallotynów w Paryżu czy Zakład Świętego Kazimierza, przedstawiono niezwykły dynamizm działalności społeczno-religijnej, wychowawczej i humanitarnej prowadzonej na terenie Paryża i Francji. Na zakończenie części naukowej, ks. infułat Stanisław Jeż, rektor PMK we Francji, pełniący swą posługę od 25 lat, zapoznał zebranych z bieżącą działalnością Misji. Po zakończeniu części naukowej, w sobotnie popołudnie 19 lutego, centralnym punktem paryskich obchodów jubileuszowych była Msza św. sprawowana w katedrze Notre-Dame pod przewodnictwem kard. André Vingt-Trois, arcybiskupa Paryża. W wypełnionej po brzegi świątyni, z udziałem licznie zgromadzonych pocztów sztandarowych organizacji i stowarzyszeń polonijnych, zwłaszcza z północnej Francji, przy udziale przeszło stuoso- bowej grupy kapłanów – duszpasterzy polonijnych koncelebrujących Eucharystię, dziękowano Bogu za 175 lat tego wielkiego dzieła duszpasterskiej troski o polskie dusze na emigracji. Dopełnieniem dziękczynnych obchodów były Msze św. sprawowane 20 lutego przez przybyłych na jubileusz PMK biskupów oraz wyższych przełożonych zakonnych w różnych kościołach Paryża i całej, zwłaszcza środkowo-północnej Francji, w których gromadzą się Polacy. Prymas Polski abp Józef Kowalczyk odprawił 20 lutego Mszę św. dziękczynną w paryskim kościele św. Genowefy. W homilii abp Kowalczyk przypomniał okoliczności powstania oraz rozwój Polskiej Misji Katolickiej we Francji. Jak podkreślił, od samego początku głównym motywem jej działalności było roztaczanie opieki duszpasterskiej nad Polakami we Francji, troska o ich życie religijne i edukację oraz niesienie pomocy materialnej najuboższym. „Skoro w przeszłości, dzięki temu duszpasterstwu, emigracja polska nie zatraciła wiary w przyszłość, to zapewne nie zatraci jej teraz” – stwierdził abp Kowalczyk. Dodał również, że duszpasterstwo emigracji prowadzone we Francji od 175 lat może być dla mieszkających tam Polaków wielką pomocą, także w rozwijaniu własnego człowieczeństwa. „Korzystajcie z tej duchowej pomocy, aby nasza kultura ludzka i religijna ubogacała nas i środowiska, w których żyjemy. Nasza postawa i czyn niech świadczą o nas” – mówił Prymas. bp Wojciech Polak Nr 8 (986) niedziela 27 lutego 2011 WYDARZENIA Tunezja: zamordowano polskiego salezjanina, ks. Marka Rybińskiego. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 „Ludzie Boga” najbardziej popularnym filmem roku 2010. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 2 Polska żegnała Arcybiskupa. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 3 Abp Życiński spoczął w krypcie archikatedry lubelskiej. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 4 Unia Europejska potępiła prześladowania religijne, w tym wobec chrześcijan . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 SPECJALNIE DLA KAI: Prof. Władysław Bartoszewski. . . . . . . . . . . . . . . . . . 5 KRAJ Jubileusz abp. Władysława Ziółka. . . . . . . . . . . . . . . 6 Zmarł o. Andrzej Rębacz – dyrektor Krajowego Ośrodka Duszpasterstwa Rodzin . . . . . . . . . . . . . . . . 6 Abp Sławoj Leszek Głódź – od 20 lat biskupem. . . . 7 Obchody 20-lecia sakry biskupiej abp. Głódzia . . . . 8 Moja Diecezja . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 9 WATYKAN Audiencja generalna, 16 lutego 2011. . . . . . . . . . . . 18 Program beatyfikacji Jana Pawła II. . . . . . . . . . . . . 19 Papież przyjął prezydenta Miedwiediewa . . . . . . . 20 Już wkrótce kolejny tom „Jezusa z Nazaretu” Benedykta XVI. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Anioł Pański, 20 lutego 2011. . . . . . . . . . . . . . . . . . . Brat papieża: jako dzieci często bawiliśmy się w księdza. . . . . . . . . . . . . . . . . Watykan: pomimo oznak ożywienia – niepewna sytuacja ekonomiczna. . . . . . . . . . . . . 20 21 21 21 ROZMOWA KAI Ks. Koprowski: Radio Watykańskie stało się potężnym ośrodkiem multimedialnym. . . . . . . . . . 22 EUROPA Francja: katolicy, ale niewierzący. . . . . . . . . . . . . . . 24 W lipcu prawosławny „Światowy Dzień Młodzieży” w Paryżu. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24 Czechy: „Dziedziniec narodów” na jubileusz misji Cyryla i Metodego. . . . . . . . . . . . 24 Hiszpania: milion uczestników Światowych Dni Młodzieży. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 24 Słowenia: Kościół musi być ostrożny w zarządzaniu dobrami materialnymi. . . . . . . . . . . 25 Włochy: ćwierć miliona osób ofiarami sekt . . . . . . 25 Ukraina: zwlekanie ze zwrotem kościoła we Lwowie. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 25 AMERYKA USA: Kościół przygotowuje się do obrony małżeństwa . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Nawrócona aborcjonistka: najskuteczniejsza jest miłość i modlitwa . . . . . . . . Rusza II Międzynarodowy Festiwal Filmowy im. Jana Pawła II. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Kuba: współpraca kościelno-państwowa w dziedzinie bioetyki. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . BLISKI WSCHÓD Egipt: Bractwo Muzułmańskie żąda wolnych wyborów i wprowadzenia prawa szariatu. . . . . . . Abp Sako: dokąd zmierza arabska „zima ludów”?. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . Kard. A. Naguib zachęca katolików do działań. . . . Liban: obradowali patriarchowie i biskupi katoliccy. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . 26 26 26 26 27 27 27 28 AZJA Chiny: zmarł biskup „podziemny” . . . . . . . . . . . . . . 28 DOSSIER 175 lat Polskiej Misji Katolickiej we Francji. . . . . . . 29 Francja: obchody 175-lecia Misji. . . . . . . . . . . . . . . . 30 Katolicka Agencja Informacyjna, Skwer Kard. S. Wyszyńskiego 9, 01-015 Warszawa tel.: 022 838 80 61, 635 77 18, fax: 022 635 35 45, e-mail: [email protected], Internet: www.kai.pl, prenumerata: 022 838 80 63, e-mail: [email protected] RADA PROGRAMOWA KAI: abp Józef Życiński (przewodniczący rady), abp Stanisław Gądecki, bp Marek Jędraszewski, bp Adam Lepa, bp Jan Tyrawa REDAKTOR NACZELNY: Marcin Przeciszewski. ZASTĘPCA RED. NACZELNEGO: Tomasz Królak (kierownik działu krajowego). ZESPÓŁ: Paweł Bieliński, Grzegorz Boguszewski (foto.kai), Maria Czerska, Krzysztof Gołębiowski, Łukasz Kasper, Rafał Łączny (audio.kai), Izabela Matjasik, Alina Petrowa-Wasilewicz, Marcin Stradomski (ekai), o. Stanisław Tasiemski OP, Krzysztof Tomasik (kierownik działu zagranicznego), Anna Wojtas, Wojciech Załuska (sekretarz redakcji) KORESPONDENCI KRAJOWI: Robert Adamczyk (Licheń), ks. Maciej Bartnikowski (Olsztyn), Ewa Biedroń (Tarnów), ks. Ireneusz Bruski (Olsztyn), ks. Michał Czeluśniak (Rzeszów), Agnieszka Dziarmaga (Kielce), ks. Mariusz Frukacz (Częstochowa), ks. Dariusz Frydrych (Drohiczyn), Łukasz Głowacki (Łódź), Małgorzata Godzisz (Zamość), Alicja Górska (Koszalin – Kołobrzeg), Beata Graszka (Łowicz), Magdalena Gronek (Warszawa-Praga), Elżbieta Grzybowska (Płock), Marta Jachowicz (Lublin), Marcin Jarzembowski (Bydgoszcz), ks. Stanisław Jóźwiak (Wrocław), Paweł Jurek (Gliwice), Robert Karp (Bielsko – Żywiec), Iwona Kosztyła (Rzeszów), Ewa Kotowska (Kalisz), Bernadeta Kruszyk (Gniezno), ks. Jarosław Kwiecień (Sosnowiec), Liliana Leda (Kraków), ks. Artur Niemira (Włocławek), Edyta Łukaszewska (Siedlce), Teresa Margańska (Białystok), Wanda Milewska (Gorzów Wlkp.), Radosław Mizera (Radom), ks. Robert Nęcek (Kraków), ks. Piotr Nowosielski (Legnica), ks. Artur Płachno (Drohiczyn), ks. Mieczysław Puzewicz (Lublin), Alicja Samonowicz (Gdańsk), ks. Jerzy Sikora (Ełk), ks. Ireneusz Smagliński (Pelplin), Anna Sobocińska (Łomża), Krzysztof Stępkowski (Ordynariat Polowy), ks. Artur Stopka (Katowice), ks. Maciej Szczepaniak (Poznań), Izabela Tyras (Jasna Góra), ks. Łukasz Ziemski (Świdnica), ks. Dariusz Żurański (Toruń) WSPÓŁPRACOWNICY: Jan Głąbiński (Nowy Targ), Teresa Sotowska KORESPONDENCI ZAGRANICZNI: o. Paweł Cebula OFM Conv. (Nowy Jork), Wiktor Chrul (Moskwa), Konstanty Czawaga (Lwów), o. Paweł Janociński OP (Tokio), ks. Artur Karbowy SAC (Manaus), Marek Lehnert (Rzym), ks. Ireneusz Wołoszczuk (Strasburg) DYREKTOR DZIAŁU MARKETINGU: Małgorzata Starzyńska. SEKRETARIAT: Aleksandra Staszewska. DZIAŁ PRENUMERATY: (pon.-pt. 9-16): Anna Mirkiewicz, tel. 022 838 80 63 DZIAŁ KSIĘGOWOŚCI I KADR: Główny księgowy: Barbara Kwiecińska, tel. 022 6357718 wew. 113, Menadżer ds. kadr: Barbara Magoń CENNIK WYDAWNICTW KAI: Biuletyn KAI „Wiadomości” – prenumerata roczna pocztą – 358 zł, – prenumerata roczna e-mailem – 194 zł Gazetka „Życie Kościoła” – prenumerata roczna – 263 zł. Redakcja zastrzega sobie prawo skrótów i korekty nadesłanych tekstów Zamieszczone w Biuletynie materiały mogą być publikowane z podaniem źródła i po wykupieniu abonamentu prasowego KONTO ZŁOTÓWKOWE KAI: Bank Polska Kasa Opieki S.A. nr rach: 83 1240 2034 1111 0010 0054 8635 KONTO EURO KAI: PKO S.A.III O/W-wa nr 44124020341978001003569053 KONTO DOLAROWE KAI: PKO S.A. XIII O/W-wa nr 11124020341787001003569109 Najbardziej aktualne dane dotyczące życia konsekrowanego w Polsce Nowe, trzecie wydanie bestselleru KAI. 244 opisy zakonów, zgromadzeń zakonnych, stowarzyszeń życia apostolskiego i instytutów świeckich, adresy, telefony i e-maile, nazwiska przełożonych i statystyki. 2000 adresów i telefonów sanktuariów, domów rekolekcyjnych, przedszkoli, szkół i innych dzieł. 327 sylwetek, 192 biogramów założycieli , 15 polskich świętych, 72 błogosławionych i 48 sług Bożych. Książka stanowi wiarygodne źródło wiedzy o życiu konsekrowanym w naszym kraju. Zamów już dziś!!! listownie, telefonicznie, poprzez www.ekai.pl lub e-mail: [email protected] Katolicka Agencja Informacyjna Sp. z o.o. Skwer Kard. St. Wyszyńskiego 9, 01-015 Warszawa tel.: 22 838 80 63, 22 635 77 18 www.ekai.pl
