wpływ telewizji na rozwój dziecka

Pobrano ze strony http://www.przedszkole15.com.pl/
WPŁYW TELEWIZJI NA ROZWÓJ DZIECKA
Telewizja jest obecnie najpopularniejszym środkiem przekazu.
Poprzez satelitarny system transmisyjny obejmuje swoim wpływem
całą kulę ziemską. Łatwość odbioru oraz możliwość korzystania w
domu powodują, że inne masmedia schodzą na dalszy plan. Nawet
maleńkie dzieci potrafią pilotem włączyć telewizor.
Wielką widownię, może nawet największą stanowią dzieci,
telewizyjna fikcja wkroczyła w ich życie. Wpływ telewizji można
zauważyć w ich zabawach, w których lubią się identyfikować ze
swoimi filmowymi bohaterami. Zdarza się, że duża część dzieci
ogląda telewizję bez kontroli treści oglądanych programów.
Zapracowani rodzice chętnie oddają dziecko takiemu „wychowawcy”
w czasie, kiedy oni chcą odpocząć. Dzieckiem wpatrzonym w ekran
nie trzeba się zajmować ani organizować mu czasu.
Dziecko oglądające TV zachowuje się jak znieruchomiały
posążek, wpada w pewien rodzaj transu, dochodzi do
ubezwłasnowolnienia widza. Wiąże się to z silnym oddziaływaniem
na psychikę dziecka. U małych dzieci biernie oglądających migający
obraz i słuchających agresywne dźwięki dochodzi do rozstroju
nerwowego, co powoduje zaburzenia prawidłowego rozwoju
osobowości. Mali widzowie głęboko przeżywają obrazy niosące ze
sobą duży ładunek emocji. Zaś drastyczne treści programów
powodują napięcie nerwowe zaburzające poczucie bezpieczeństwa.
Nadmierna ilość tego typu programów powodują wzrost lęku u
dziecka.
Telewizja chętnie pokazuje świat odbiegający od normalności,
na porządku dziennym są ukazywane tragedie, wypadki, brutalność i
przemoc a rzadziej ukazywany jest świat w dobrych barwach. Nawet
pozornie niewinne dziecięce kreskówki ukazują brutalność i przemoc.
Dzieci stają się nerwowe, rozdrażnione, łatwo wpadają w konflikt z
otoczeniem. Niemożliwość rozładowania emocji podczas oglądania
telewizji ulega kumulacji, co zaburza zachowania dziecka. Stałe
ucieczki w nierzeczywisty świat telewizyjnych zdarzeń mogą
doprowadzić do:
- zaburzenia komunikacji, gdyż dialog z ekranem jest jednostronny;
- oderwanie się od realnego życia;
- zniekształcenie wyobraźni i aktywności twórczej;
- upośledzenie prawidłowej mowy /u najmłodszych dzieci/;
- zaburzenie postrzegania perspektywy, ponadto może dojść do
agresywnych zachowań, fobii, lęków związanych z treściami
oglądanych filmów i programów;
Podczas długiego oglądania telewizji dochodzi do ograniczenia
aktywności fizycznej, gorszej kondycji, mniejszej odporności i
większej skłonności do zachorowań.
Dziecko do 2 lat nie powinno w ogóle oglądać telewizji. Obraz
jest zbyt migotliwy, szybko się zmienia, co źle wpływa na wzrok i
pracę mózgu malca, przedszkolakom wystarczy 30-45 minut dziennie.
Co możemy zrobić?
 Nie pozwalać, aby włączało telewizor za każdym razem, kiedy ma
ochotę;
 Wybierać programy, które można oglądać;
 Nagrywać na kasecie wideo ciekawe programy;
 Oglądać telewizję razem z dzieckiem;
 Przestrzegać rygorystycznie, aby telewizor był wyłączony podczas
posiłków;
 Nauczyć je wyłączać telewizor po zakończeniu oglądanego
programu;
 Zachęcać do zabaw, lektury bajek, rysowania czy słuchania
muzyki, przekonać, że są bardziej interesujące niż telewizja;
 Pamiętać, że nasz wysiłek pójdzie na marne, jeśli sami nie
potrafimy oderwać się od szklanego ekranu.
Świat telewizyjnej fikcji nie musi być dla dziecka zagrożeniem,
jeśli dorośli potrafią mu go odpowiednio przedstawić i nauczyć
odróżniać od realnego. Właściwe korzystanie z programów
telewizyjnych pozwoli dziecku poznać świat, którego nie widzi za
oknem. Powinno jednak oglądać programy dla niego przeznaczone a
dostarczone nowe wiadomości pomogą mu na zrozumienie wielu
pojęć i zjawisk.
Łucja TYRPA
Przedszkole nr 15 w Koszalinie