Moje panoramy 360

Moje panoramy 360/180
Spełniając obietnicę daną na Forum FR w telegraficznym skrócie opiszę sposób
wykonania panoramy 3D przy pomocy obiektywu Samyang 8mm Fish Eye.
Sprzęt
Aktualnie dysponuje 3 letnim Canonem 30D i dokupionym ostatnio obiektywem
Samyang 8mm fish eye, do zakupu którego przekonała mnie przede wszystkim cena
oraz bardzo pochlebne recenzje, które ten obiektyw zbiera podczas róŜnych testów.
Szkło wyposaŜone jest w mocowanie EF do systemu Canon EOS. Z tego co wiem
istnieją wersje do Pentaxa i Nikona.
Całość uzupełniona jest dość solidnym statywem GoldPhoto z głowicą 3D tejŜe
firmy oraz głowicą panoramiczną, którą odkupiłem od znajomego fotografa. Głowica
ta świetnie sprawdza się w panoramach 3D jak i „płaskich”. Nie posiada niestety
obrotnicy, co powoduje, Ŝe obrót aparatu jest realizowany głowicą statywu (widzę
szyderczy uśmieszek kolegów trudniących się wykonywaniem panoram 3D).
Całość po skleceniu do kupy wygląda mniej więcej jak na poniŜszych zdjęciach.
Dość istotne jest, aby umocować tak aparat do głowicy, aby oś obrotu pokryła
się z tzw. punktem nodalnym obiektywu. Wyczytałem gdzieś, Ŝe punkt ten leŜy
w okolicy złotego paska na korpusie Samyanga.
Ustalenie tego punktu pozwala uniknąć kłopotów przy sklejaniu takich panoram,
które zawierają elementy leŜące blisko osi obrotu aparatu. Przy dalekich kadrach nie
ma to specjalnie wielkiego znaczenia.
Fotografowanie
Tak zmontowany zestaw ustawiam korzystając z poziomnic na głowicy statywu,
głowicy panoramicznej i swojego oka, aby stał stabilnie i był w miarę
wypoziomowany.
Zabawa z panoramami 3D – październik 2009 r. AJ - copyright
Pomiaru światła dokonuję jasnym miejscu panoramy, ale nie najjaśniejszym
wykonując kilka próbnych zdjęć ustawiając wcześniej przysłonę w okolicach 8, tryb
manualny w aparacie, wybierając ręcznie odpowiedni balans bieli oraz ustawiając
pierścień ostrości na okolice 1m. Olbrzymia głębia ostrości obiektywu zwalnia mnie
z precyzyjniejszego ustawiania ogniskowania.
Nie próbujcie tego robić w trybach automatycznych. PrzewaŜnie nie udaje się
dobrze skleić panoramy – widać miejsca klejenia.
Po ustawieniu wszystkiego wykonuję 8 zdjęć. 6 z przesunięciem głowicy co 60
stopni, 1 – tzw. zenit i jedno zwane nadirem.
Wygląda to jak poniŜej:
Ta liczba zdjęć została dobrana doświadczalnie. Da się skleić z 5+2, ale lepiej
mieć mały zapas. 7 czy 8 to za duŜo. Program do sklejania zaczyna się gubić. Z tego
co czytałem to Sigmą 8mm robi się 5 zdjęć. MoŜe w weekend spróbuję
poeksperymentować więcej z pięcioma i uzupełnię ten materiał o wyniki tych
eksperymentów.
Klejenie panoramy
W pierwszej fazie sklejania uŜywamy tylko pierwszych sześciu zdjęć oraz
programu (w moim przypadku) PTGui. MoŜna to robić teŜ przy pomocy AutoPano.
Trzeci PhotoStich ponoć nie radzi sobie ze stereograficznym odwzorowaniem
Samyanga (przyznaję się bez bicia, Ŝe nie próbowałem).
Najprostszy wariant klejenia wymaga ustawienia typu obiektywu (fish eye
circular – niestety nie mam profilu dla fish eye stereografic, a takim jest Samyang),
typu panoramy 360/180 stopni i zdaniu się na nomen omen świetnym algorytmom
PTGui. Jeśli chcemy się pobawić, moŜna poeksperymentować z ustawieniami HDR
i jemu podobnymi. Ustawiamy jeszcze rozdzielczość docelowej panoramy (ja
ustawiam 6000 po dłuŜszym boku) i startujemy sklejanie. Jeśli efekt jest koślawy, to
moŜna bawić się w ręczne dobierania punktów potrzebnych programowi do sklejenia
zgrabnej panorami. MoŜna teŜ zaŜyczyć, aby wyjściowo program wygenerował plik
psd do PS wraz z maskami, co ułatwia późniejszą korektę efektu. Nie będę tu
Zabawa z panoramami 3D – październik 2009 r. AJ - copyright
opisywał całego procesu korygowania obrazu wyjściowego bo masę tego znajduje
się w Sieci.
Ja w przykładowej panoramie otrzymałem coś takiego:
Krzywe no nie? ☺
Następnie do akcji wkracza Pano2VR. Po wczytaniu powyŜszej panoramy
wykonujemy czynność: Convert Input wybierając opcję Cube Faces. Opcja ta
generuje kwadratowe obrazy (ustawiam bok o rozmiarze 1500 pikselków)
pozwalające potem skleić naszą panoramę do postaci sześcianu. Efektem jest sześć
kwadratów jak poniŜej:
Jak widać w zdjęciach stanowiących „sufit” i „podłogę” naszej panoramy
znajdują się otwory. Przy pomocy PS czy innego programu obsługującego warstwy
naleŜy wypełnić te otwory zdjęciami nieba i ziemi. Sposób zostawiam Waszej
pomysłowości.
Zabawa z panoramami 3D – październik 2009 r. AJ - copyright
Po tych operacjach wczytujemy obrobione kwadraty do Pano2VR w to samo
miejsce, w które poprzednio wczytywaliśmy niepodzieloną panoramę.
Następnie wystarczy wybrać format wyjściowy (zazwyczaj flash lub quick time),
odpowiednie opcje (czy umieścić przyciski nawigacji, czy dołączyć plik html,... itp.),
ustawić rozdzielczość wyjściową w zaleŜności od oczekiwanej jakości oraz
wygenerować panoramę. Po wygenerowaniu całość otwiera się w domyślnej
przeglądarce (mam nadzieję, Ŝe przynajmniej miłośnicy You Tube mają w niej plugin
do odtwarzania animacji flash).
Gotowe wysyłamy na serwer i chwalimy się znajomym ☺ Co bardziej gorliwi
i tak postawią 6 ☺☺
Na koniec zaznaczam, Ŝe ten artykulik nie uzurpuje sobie prawa do bycia
tutorialem czy podręcznikiem. To tylko moje (bardzo niewielkie zresztą)
doświadczenia przy zabawie w tworzenie panoram 3D.
A to wyszło na koniec:
http://zdzbp.pl/~andrzej/panoramy3df/mi2/
Miłej zabawy z Samyangiem i niesfornymi panoramami ☺
Zabawa z panoramami 3D – październik 2009 r. AJ - copyright