Zestawienie uwag - Ministerstwo Środowiska

Zestawienie uwag CECED Polska do projektu nowelizacji ustawy o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym przedłożonego przez Ministerstwo Środowiska
Nr art.
nowelizacji
Art. 1 pkt. 2)
g)
Nr art.
ustawy
Art. 3 ust.
4
Art. 1 pkt.
13)
Art. 23
ust. 4
Treść Artykułu
Propozycja zmiany
Uzasadnienie Zmiany
4. Za wprowadzającego sprzęt uważa
się również wprowadzającego sprzęt
na własne potrzeby.
Zmiana zapisu
4. Wprowadzający sprzęt jest
obowiązany do oznaczenia każdego
wprowadzonego do obrotu sprzętu
unikalnym
oznaczeniem
pozwalającym na jego identyfikację
oraz
wskazującym
termin
wprowadzenia sprzętu do obrotu.
Oznaczenie
powinno
być
umieszczone na sprzęcie w sposób
wyraźny, czytelny i trwały.
Wykreślenie art. 23 ust. 4
Pomimo zapewne dobrych intencji (ograniczenie szarej strefy) zapis
w takiej formie wprowadzi duże skomplikowanie systemu i
utrudnienia w obrocie gospodarczym.
Podmiot chcący wprowadzić jedno urządzenie potrzebne na użytek
własny będzie musiał zmieniać lub składać wniosek rejestracyjny w
GIOŚ, podpisywać umowę z organizacją odzysku lub wnosić
zabezpieczenie finansowe.
Widząc jednak potrzebę zmniejszenia ryzyka szarej strefy
proponujemy doprecyzować ten zapis przez np. wprowadzenie
limitów ilościowych lub wartościowych i/lub odniesienie do
prowadzonej działalności gospodarczej.
Proponowane oznaczenie jest sprzeczne ze stosowaną praktyką
produkcji oraz dystrybucji towarów. Jest także sprzeczne z zasadami
wolnego handlu, których to reguł Polska zobowiązała się
przestrzegać.
Oznaczenie, aby było trwałe, musiałoby być stosowane już na etapie
produkcji lub produkty po dostarczeniu do Polski musiałyby być
rozpakowywane i lokalnie oznakowywane. Na obecnym etapie
globalizacji produkcji i dystrybucji obydwa powyższe przypadki nie
są stosowane ze względu na wysokie koszty takich operacji oraz
przyjęte praktyki: decyzja o kierunku dystrybucji oraz dacie wejścia
na rynek nie zapada na etapie produkcji.
Wprowadzenie obowiązkowego krajowego oznaczenia skutkowałoby
znacznym ograniczeniem produkcji skierowanej do Polski lub
znacznym zwiększeniem kosztów, a co za tym idzie, także ceny
detalicznej. Istnieje duże i uzasadnione ryzyko, że taki przepis
pozostałby martwy.
Indywidualne oznaczanie sprzętu tylko na rynek polski jest sprzeczne
z traktatową zasadą swobodnego przepływu towarów w ramach UE.
Ponadto podawanie terminu wprowadzenia sprzętu nie jest nawet
przewidziane w dyrektywie, która nakazuje tylko możliwość
rozróżniania czy sprzęt został wprowadzony przed 13 sierpnia 2005
roku. Rozróżnienie to już jest stosowane w praktyce i uwzględniane
przy oznakowaniu produktów.
Uwaga: powiązane z art. 8/1/f – proponujemy analogiczne
wykreślenie
Nr art.
nowelizacji
Art. 1 pkt
15)
Nr art.
ustawy
Art. 25
ust. 2
Art. 1 pkt.
16)
Art. 27
ust.1
Treść Artykułu
Propozycja zmiany
Uzasadnienie Zmiany
2. Koszty gospodarowania
odpadami, o których mowa w ust. 1,
mogą zostać uwidocznione jako
oddzielny element ceny sprzętu.
Koszty te jednak stanowią integralną
część ceny sprzętu.
Przywrócenie poprzedniego zapisu
(ze zmianą w innym miejscu):
2.
Koszty
gospodarowania
odpadami, o których mowa w ust.
1, winny być uwidocznione jako
oddzielny
element
ceny
wprowadzonego sprzętu.
Proponowany w nowelizacji zapis dotyczący kosztów, które mogą
być elementem „oddzielnym”, a zarazem „integralnym”
spowodowałby bardzo wiele niejasności i odmiennych interpretacji.
W przypadku wprowadzania nowych zasad, pojawienia się nowej
branży, a w dodatku istnienia ryzyka bardzo dużych nadużyć,
wszelkie nieprecyzyjne zapisy spowodują rozrost szarej strefy.
Potrzeba, a nawet obowiązek pokazywania „finalnej” ceny sprzętu
nie jest kwestionowany i jest zdefiniowany w treści innych ustaw, a w
szczególności „Ustawy o cenach”. O integralności ceny nie trzeba
wspominać w ustawie o zużytym sprzęcie elektrycznym i
elektronicznym.
Ponadto wprowadzenie obowiązku pokazywania kosztów
gospodarowania odpadami (opłaty recyklingowej) jako oddzielnego
elementu ceny:
1. zapewni, że wszyscy wprowadzający współfinansować będą
system zbierania, przetwarzania, recyklingu i odzysku. Brak
widocznej opłaty świadczyć będzie, że dany wprowadzający nie
ponosi kosztów budowy systemu i uchyla się od obowiązków.
Widoczna opłata będzie jedynym skutecznym sposobem na
redukcję szarej strefy!
2. umożliwi konsumentom zapoznanie się z kosztami systemu
(konsument będzie wiedział ile i za co płaci)
3. zwiększy czynnik edukacyjny – konsument za każdym razem
wiedział będzie jaki udział w cenie produktu ma „opłata
recyklingowa” i który wprowadzający dba o środowisko.
4. uniemożliwi narzucanie marż hurtowych i detalicznych na koszty
gospodarowania odpadami (w przeciwnym wypadku konsument
będzie musiał sfinansować dodatkową marżę handlową i zapłaci
do 50% więcej niż wynoszą faktyczne koszty systemu) – jeżeli
koszty są ukryte w cenie to na każdym szczeblu dystrybucji są
podwyższane o kolejne marże handlowe pośredników.
Fragment ten znajdujący się w pierwotnej ustawie, z niewiadomych
względów został usunięty w projekcie nowelizacji.
Taka zmiana jest sprzeczna z art. 8 ust. 1 dyrektywy 2002/96/WE o
zużytym sprzęcie, która w tej kwestii wyraźnie mówi, że
wprowadzający jest odpowiedzialny za zbiórkę od punktów zbierania
(collection facilities).
Wielkim wyzwaniem jest dla producentów zorganizowanie i
sfinansowanie odbioru z kilkunastu tysięcy gminnych i detalicznych
punktów zbierania. Nie jest ekonomicznie możliwe zobligowanie ich
do stworzenia sieci obejmującej 13 milionów gospodarstw
domowych. Koszty takiej działalności przewyższyłyby zapewne
koszty produkcji wyrobów gotowych.
Producenci nie uchylają się od współpracy z gminami oraz
1.
Wprowadzający
sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw
domowych jest obowiązany do
zorganizowania i sfinansowania
zbierania, przetwarzania, odzysku,
w
tym
recyklingu,
i
unieszkodliwiania zużytego sprzętu
pochodzącego
z
gospodarstw
domowych.
Pozostawienie treści artykułu w
pierwotnej wersji:
1. Wprowadzający sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw
domowych jest obowiązany do
zorganizowania i sfinansowania
zbierania od punktów zbierania,
przetwarzania, odzysku, w tym
recyklingu, i unieszkodliwiania
zużytego sprzętu pochodzącego z
gospodarstw domowych.
Nr art.
nowelizacji
Art. 1 pkt.
16)
Nr art.
ustawy
Art. 27
ust.2
Treść Artykułu
2.
Wprowadzający
sprzęt
przeznaczony
dla
gospodarstw
domowych jest obowiązany osiągnąć
w ciągu roku kalendarzowego
poziom zbierania zużytego sprzętu:
1) dla grup 1-4 oraz grupy 5, rodzaje
1 i 6, wymienionych w załączniku nr
1 do ustawy:
a) od dnia 1 stycznia 2008 r. co
najmniej
50
%
masy
wprowadzonego do obrotu sprzętu,
b) od dnia 1 stycznia 2010 r. co
najmniej
55
%
masy
wprowadzonego do obrotu sprzętu,
b) od dnia 1 stycznia 2014 r. co
najmniej
60
%
masy
wprowadzonego
do
obrotu
sprzętu,
(……)
- przy czym poziom zbierania
dotyczy zużytego sprzętu powstałego
ze sprzętu grupy, do której należy
wprowadzany przez niego sprzęt.
Propozycja zmiany
Wprowadzenie zapisu w części
dotyczącej grup 1-2:
2.
Wprowadzający
sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw
domowych
jest
obowiązany
osiągnąć
w
ciągu
roku
kalendarzowego poziom zbierania
zużytego sprzętu:
1) dla grup 1-2 wymienionych w
załączniku nr 1 do ustawy:
a) od dnia 1 stycznia 2008 r. co
najmniej 5 %
b) od dnia 1 stycznia 2009 co
najmniej 7%
c) od dnia 1 stycznia 2010 co
najmniej 10%
masy sprzętu wprowadzonego do
obrotu w roku poprzednim,
(……)
- przy czym poziom zbierania
dotyczy
zużytego
sprzętu
powstałego ze sprzętu grupy, do
której należy wprowadzany przez
niego sprzęt.
Uzasadnienie Zmiany
detalistami jednakże nie są w stanie przejąć od nich wszystkich
obowiązków związanych z gospodarką odpadami.
Doświadczenia innych krajów europejskich (np. Niemcy) wskazują,
że zarówno gminy jak i zwykli konsumenci współfinansują etap od
gospodarstwa domowego do punktu zbierania.
Obowiązek osiągnięcia zbiórki 4 kg na mieszkańca ciąży, według
dyrektywy, na Państwie Członkowskim i nie widzimy potrzeby, a
nawet możliwości przerzucenia go w całości na wprowadzających.
Nieznane są też nam również powody przyjęcia przez Ministerstwo
współczynnika procentowego.
Jeżeli jednak miałoby być przyjęte kwestionowane przez nas
rozwiązanie, to należy zauważyć, że w ubiegłym roku wszyscy
wprowadzający w Polsce zebrali ok. 1% wprowadzonego sprzętu (ca
0,13 kg/capita). Wymienione zatem w propozycji zmiany ustawy
50% dotyczące przyszłego roku jest oderwane od rzeczywistości
gospodarczej.
Należy także uwzględnić, że 10 lub 15 lat temu rynek sprzedaży był
w wielu grupach produktowych mniejszy niż proponowany w
nowelizacji poziom zbiórki (!) co ewidentnie podważa merytoryczną
zasadność proponowanej zmiany i dowodzi naszej tezy o potrzebie
zmiany tego zapisu.
Niektóre grupy produktowe jeszcze nawet prawie nie pojawiły się
jako zużyty sprzęt – kuchnie mikrofalowe, zmywarki, ekspresy czy
cały sprzęt cyfrowy. Nie sposób więc ustalać procentowe cele dla
tych grup produktowych.
Kolejnym dowodem jest doświadczenie krajów najwyżej
rozwiniętych, które do takiego poziomu zbiórki (30%-50%)
dochodziły przez wiele lat i osiągały go przy udziale wszystkich
podmiotów, włączając w to przede wszystkim zaangażowanie gmin.
Nasz sprzeciw i krytykę budzi też proponowane zróżnicowanie celów
pomiędzy poszczególnymi grupami sprzętu co świadczy o
nierównym traktowaniu podmiotów gospodarczych i jest sprzeczne z
konstytucją. Przyjmując procentową metodę obliczania celów,
różnice pomiędzy branżami są bezpodstawne. Obecny poziom
infrastruktury zbierania oraz świadomości społecznej jest bliski zeru
w przypadku wszystkich branż i nie widzimy tu za stosowne
stosowanie jakichkolwiek rozróżnień.
Dziwi nas również, że poziomy zbiórki odnoszone są do roku
bieżącego, a nie poprzedniego co przy takim rozwiązaniu
uniemożliwiałoby ustanawianie jakichkolwiek budżetów
przedsiębiorstw z racji niewiadomych głównych wskaźników. Jest to
sprzeczne z podstawami ekonomiki przedsiębiorstw oraz zasadami
prawnymi, które nie dopuszczają stosowania nieokreślonych
wymagań wobec przedsiębiorców – w branżach elektrycznych gro
Nr art.
nowelizacji
Nr art.
ustawy
Treść Artykułu
Propozycja zmiany
Art. 1 pkt.
19)
Art. 30
ust. 3
3. Przez masę zużytego sprzętu, o
której mowa w ust. 1, należy
rozumieć masę zużytego sprzętu,
którą
wprowadzający
sprzęt
obowiązany jest zebrać i przekazać
do
prowadzącego
zakład
przetwarzania wpisanego do rejestru,
o którym mowa w art. 6.
Pozostawienie
poprzedniego
zapisu:
3. Przez masę zużytego sprzętu, o
której mowa w ust. 1, należy
rozumieć masę zużytego sprzętu
zebranego i przekazanego do
prowadzącego
zakład
przetwarzania
wpisanego
do
rejestru, o którym mowa w art. 6.
Art. 1 pkt.
25)
Art. 42
ust. 2 i 3
2. Sprzedawca detaliczny jest
obowiązany
do
przekazania
przyjętego zużytego sprzętu, o
którym
mowa
w
ust.
1,
prowadzącemu zakład przetwarzania
lub sprzedawcy hurtowemu.
3. Sprzedawca hurtowy jest
obowiązany do przekazania
przyjętego zużytego sprzętu, o
którym mowa w ust. 1,
prowadzącemu zakład
przetwarzania.
Powrót do zapisu:
2. Sprzedawca detaliczny jest
obowiązany do nieodpłatnego
przekazania przyjętego zużytego
sprzętu, o którym mowa w ust. 1,
prowadzącemu
zakład
przetwarzania lub sprzedawcy
hurtowemu.
3. Sprzedawca hurtowy jest
obowiązany do nieodpłatnego
przekazania przyjętego zużytego
sprzętu, o którym mowa w ust. 1,
prowadzącemu zakład
przetwarzania.
Uzasadnienie Zmiany
sprzedaży przypada na ostatnie miesiące roku, szczególnie grudzień,
czyli wprowadzający do końca nie znając swojej sprzedaży nie
wiedziałby ile ma zebrać w danym roku i jakie kontrakty podpisać z
organizacjami odzysku czy przetwarzającymi.
Poziomy odzysku i recyklingu powinny być liczone od masy sprzętu
rzeczywiście zebranej, a nie od arbitralnie ustanawianego celu
zbierania. Odnoszenie poziomów odzysku i recyklingu do celu
zbierania powoduje, że w razie nie osiągnięcia celu zbiórki płacono
by prawie potrójną karę za to samo.
Brak takiego zapisu, w perspektywie sztucznie stworzonego popytu
przewyższającego znacznie podaż odpadów, może doprowadzić do
zachowań spekulacyjnych. To z kolei doprowadzi do dramatycznego
wzrostu kosztów pozyskania ZSEE oraz inflacji wyrobów gotowych.
Zestawienie proponowanych przez CECED Polska zmian w ustawie o zużytym sprzęcie elektrycznym i elektronicznym, które nie zostały uwzględnione w projekcie
nowelizacji przedłożonym przez Ministerstwo Środowiska
Nr artykułu
Treść Artykułu
Propozycja zmiany
Uzasadnienie Zmiany
Art. 22 ust 3
1. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw
domowych jest obowiązany dołączyć do tego sprzętu
informację dotyczącą:
1) zakazu umieszczania zużytego sprzętu łącznie z
innymi odpadami, wraz z wyjaśnieniem znaczenia
oznakowania, którego wzór jest określony w załączniku
nr 3 do ustawy;
2) potencjalnych skutków dla środowiska i zdrowia ludzi
wynikających z obecności składników niebezpiecznych
w sprzęcie;
3) masy sprzętu.
Wykreślić punkt 3), obowiązek
podawania masy sprzętu
Art. 25 ust. 1
1. Wprowadzający sprzęt przeznaczony dla gospodarstw
domowych może przekazać sprzedawcom detalicznym i
sprzedawcom hurtowym informację o wysokości
kosztów gospodarowania odpadami, obejmujących
koszty zbierania, przetwarzania, recyklingu albo innego
niż recykling procesu odzysku i unieszkodliwiania
zużytego sprzętu.
1.
Wprowadzający
sprzęt
przeznaczony dla gospodarstw
domowych jest obowiązany
przekazać
sprzedawcom
detalicznym i sprzedawcom
hurtowym
informację
o
wysokości
kosztów
gospodarowania
odpadami,
obejmujących koszty zbierania,
przetwarzania, recyklingu albo
innego niż recykling procesu
odzysku i unieszkodliwiania
zużytego sprzętu.
Obowiązek podawania masy sprzętu nie wynika z zapisów
dyrektywy i nie został wprowadzony do prawa krajowego
żadnego z pozostałych 26 Państw Członkowskich UE.
Nastręcza on wiele problemów wprowadzającym, którzy
swoje produkty sprzedają praktycznie w każdym kraju UE.
Rozumiemy, że zamysł tego zapisu był taki, aby w momencie
oddawania zużytego sprzętu można było od razu
zweryfikować jego masę. Jednakże informacja o masie jest
umieszczana najczęściej na opakowaniu lub instrukcji
obsługi, a praktycznie nikt nie oddaje zużytego sprzętu w
opakowaniu lub z instrukcją obsługi. Dane o masie sprzętu
dołączone do tego sprzętu nie są również potrzebne w
momencie sprzedaży, gdyż i tak wprowadzający ma
obowiązek raportowania masy wprowadzonej na rynek do
GIOŚ i do Organizacji Odzysku (jeśli jest jej klientem)
Wprowadzenie obowiązku pokazywania kosztów
gospodarowania odpadami (opłaty recyklingowej):
1. zapewni, że wszyscy wprowadzający współfinansować
będą system zbierania, przetwarzania, recyklingu i
odzysku. Brak widocznej opłaty świadczyć będzie, że dany
wprowadzający nie ponosi kosztów budowy systemu i
uchyla się od obowiązków. Widoczna opłata będzie
jedynym skutecznym sposobem na redukcję szarej strefy!
2. umożliwi konsumentom zapoznanie się z kosztami
systemu (konsument będzie wiedział ile i za co płaci)
3. zwiększy czynnik edukacyjny – konsument za każdym
razem wiedział będzie jaki udział w cenie produktu ma
„opłata recyklingowa” i który wprowadzający dba o
środowisko.
4. uniemożliwi narzucanie marż hurtowych i detalicznych na
koszty gospodarowania odpadami (w przeciwnym
wypadku konsument będzie musiał sfinansować
dodatkową marżę handlową i zapłaci do 50% więcej niż
wynoszą faktyczne koszty systemu) – jeżeli koszty są
ukryte w cenie to na każdym szczeblu dystrybucji są
podwyższane o kolejne marże handlowe pośredników.
Obowiązek pokazywania kosztów gospodarowania odpadami
(opłaty recyklingowej) został już ustawowo wprowadzony w
niektórych krajach europejskich np. we Francji.
Nr artykułu
Treść Artykułu
Propozycja zmiany
Uzasadnienie Zmiany
Art. 72
Kto:
Po punkcie 4) dodać punkt 4a) o
treści: „wbrew przepisom Art.
25 ust. 1 nie przekazuje
sprzedawcom detalicznym i
sprzedawcom hurtowym
informacji o wysokości kosztów
gospodarowania odpadami,
obejmujących koszty zbierania,
przetwarzania, recyklingu albo
innego niż recykling procesu
odzysku i unieszkodliwiania
zużytego sprzętu”.
Zaproponowana zmiana jest konsekwencją propozycji zmiany
art. 25 ust. 1 polegającej na zobligowaniu wprowadzających
do przekazywania informacji o kosztach gospodarowania
odpadami.
Dodać punkt przed punktem 1) o
treści: „wbrew przepisowi art. 41
pkt 1, nie informuje, w sposób
określony w art. 25 ust. 2,
dokonujących zakupu sprzętu o
wysokości kosztów, o których
mowa w art. 25 ust. 1, jeżeli taką
informację
uzyskał
od
wprowadzającego sprzęt”
Propozycja dodania tego punktu jest konsekwencją
proponowanych zmian w art. 25 ust. 1 i 2, a także jest
podyktowana faktem, że do tej pory sprzedający był do
czegoś zobowiązany w art. 41 ust. 1, a nie była przewidziana
żadna kara za niewykonanie tego obowiązku.
1) wbrew przepisowi art. 21, nie umieszcza numeru rejestrowego na
fakturze,
2) wbrew przepisowi art. 22 ust. 1, nie dołącza wymaganych informacji
do sprzętu przeznaczonego dla gospodarstw domowych,
3) wbrew przepisom art. 23, nie oznakowuje sprzętu oznakowaniem,
którego wzór jest określony w załączniku nr 3 do ustawy,
4) wbrew przepisom art. 24 ust. 1 i 2, nie składa sprawozdania o ilości i
masie wprowadzonego sprzętu albo składa sprawozdanie nierzetelne,
5) wbrew przepisowi art. 26 ust. 3, nie przekazuje prowadzącemu
zakład przetwarzania informacji dotyczących ponownego użycia i
przetwarzania zużytego sprzętu,
6) wbrew przepisowi art. 27, nie organizuje lub nie finansuje
odbierania, przetwarzania, odzysku lub unieszkodliwiania zużytego
sprzętu pochodzącego z gospodarstw domowych,
7) wbrew przepisowi art. 31 ust. 1, nie składa sprawozdania o masie
zużytego sprzętu zebranego, poddanego przetwarzaniu, odzyskowi, w
tym recyklingowi, i unieszkodliwianiu lub sprawozdania o osiągniętych
poziomach zbierania, odzysku i recyklingu albo składa sprawozdania
nierzetelne
8) wbrew przepisowi art. 32, nie prowadzi dodatkowej ewidencji oraz
nie przechowuje jej przez wymagany okres albo prowadzi te czynności
nierzetelne,
9) wbrew przepisowi art. 33 ust. 4, nie przekazuje wykazu zakładów
przetwarzania, z którymi ma podpisaną umowę albo przekazuje
nierzetelne informacje
- podlega karze grzywny.
Art. 76
Kto:
1) wbrew przepisowi art. 41 pkt 2, nie umieszcza w punkcie sprzedaży
informacji o punktach zbierania zużytego sprzętu,
2) wbrew przepisowi art. 41 pkt 3, sprzedaje sprzęt przeznaczony dla
gospodarstw domowych bez dołączonej informacji, o której mowa w
art. 22 ust. 1, lub nieoznakowany zgodnie z art. 23,
3) wbrew przepisowi art. 42 ust. 1, nie przyjmuje zużytego sprzętu przy
sprzedaży nowego sprzętu albo przyjmuje zużyty sprzęt odpłatnie,
4) wbrew przepisowi art. 42 ust. 2, nie przekazuje zużytego sprzętu
prowadzącemu zakład przetwarzania lub sprzedawcy hurtowemu,
5) wbrew przepisowi art. 42 ust. 3, nie przekazuje zużytego sprzętu
prowadzącemu zakład przetwarzania
- podlega karze grzywny.