WALKA KLASYKÓW Z ROMANTYKAMI - PRZEŁOM
Transkrypt
WALKA KLASYKÓW Z ROMANTYKAMI - PRZEŁOM
Pobrano z http://magda.of.pl WALKA KLASYKÓW Z ROMANTYKAMI - PRZEŁOM ROMANTYCZNY W POLSCE Spór pokoleniowy Spór klasyków z romantykami był sporem pokoleniowym. Pokolenie starsze opowiadało się za klasycyzmem. Młodsze, w kwestiach światopoglądowych poza cechami racjonalnymi i empirycznymi popierało takŜe uczucia i emocje. Wiązało się to z dąŜeniami wolnościowymi i demokratycznymi. Był to spór nie tylko o sprawy estetyczne ale i światopoglądowe oraz polityczne. Polemika ta miała charakter czysto teoretyczny. Twórcy byli podzieleni do czasu wydania „Ballad i romansów” Adama Mickiewicza. Kazimierz Brodziński 1818r. W „Pamiętniku warszawskim” zaczęły ukazywać się pierwsze fragmenty rozprawy Brodzińskiego „O klasyczności i romantyczności”. DąŜył do pokojowego połączenia klasycyzmu i romantyzmu. UwaŜał, Ŝe nowe idee romantyczne moŜna połączyć z klasycystycznymi. Według niego rozwój literatury polskiej powinien iść własną drogą. Trzy główne elementy, jakie według niego powinna spełniać literatura: narodowość prezentowanie w utworach literackich typowych, charakterystycznych cech dla danego narodu (odwołania do przeszłości, wydarzeń historycznych) oryginalność nie kopiowanie obcych wzorów, utwory nie powinny być przeróbkami ludowość która wiązała się z narodowością. Brodziński uwaŜał, Ŝe wśród ludu, mieszkańców wsi moŜna odnaleźć spontaniczność, szczerość, zdrową moralność, kształtowaną w wyniku kontaktu z przyrodą. Brodziński propagował sielankę, gatunek, który spełniał wszystkie 3 jego załoŜenia. UwaŜał, Ŝe narodową cechą Polaków jest umiłowanie pokoju, prostoty, bezpośredniego kontaktu z przyrodą. Jego rozprawa rozpętała dyskusję na temat klasycyzmu, jako kierunku, który do tej pory dominował i romantyzmu, który zaczął zdobywać popularność. Jan Śniadecki W 1819 napisał rozprawę „O pismach klasycznych i romantycznych”. Był intelektualistą, racjonalistą. Atakował tendencje romantyczne. Romantyzm uwaŜał za zagroŜenie dla rozwoju literatury i oświaty. Sądził, Ŝe moŜe mieć zgubny wpływ na czystość polszczyzny, a światopogląd romantyczny miał być zagroŜeniem dla zdrowego rozsądku (strefa duchowa jest empirycznie nie sprawdzalna). Maurycy Mochnacki Brał udział w sporze. Był jednym z przywódców powstania listopadowego. Wystąpił po stronie romantyków. Napisał „O literaturze polskiej w wieku XIX”. Przedstawił tu takie myśli: domagał się literatury narodowej, w utworach polskich miały odbijać się charakterystyczne elementy z Ŝycia Polaków. Literaturę klasycystyczną uwaŜał za złą, bowiem była na wzór innych utworów, innych narodów. Osłabiała ducha narodu. Literatura, poezja miała odwoływać się do twórczości ludowej, przeszłości historycznej (zwycięstwa i klęski), uczuć narodowych. konieczność odrzucenia wszelkich kanonów i reguł w sztuce, gdyŜ krępują one twórcę. Literaturę czynią pozbawioną spontaniczności. Natchnienie i bezpośrednie przeŜycie twórcy jest najlepszą inspiracją do tworzenia konieczność głębokiego przeŜycia i odwoływania się do własnej wyobraźni.