Był siostrzeńcem i uczniem znakomitego weducisty Antonia Canala

Był siostrzeńcem i uczniem znakomitego weducisty Antonia Canala

B
BEERRNNAARRDDOO B
BEELLLLOOTTTTOO zzw
waannyy C
CAANNAALLEETTTTOO
> Wenecja 1721 - Warszawa 1780 <
Był siostrzeńcem i uczniem znakomitego weducisty
Antonia Canala. Pracował na dworach w Turynie, Wiedniu i
Dreźnie. Do Polski przyjechał w 1766, a w 1768 został
nadwornym malarzem króla. Jego głównym dziełem
wykonanym w Polsce był cykl widoków Warszawy przeznaczony do ozdoby Zamku - zachowało się 24.
Na zlecenie króla namalował też 14 widoków Rzymu. Widoki Warszawy to nie tylko wysokiej klasy
dzieła sztuki, lecz także bezcenny dokument wyglądu miasta , ponieważ służyły za podstawę
rekonstrukcji zabytków starej Warszawy po zniszczeniach wojennych 1939-44. Dają one
także znakomitą charakterystykę typów jego mieszkańców.
W czwartek – 22 marca wybraliśmy się z całą klasą na wycieczkę do Zamku
Królewskiego, na lekcję o mistrzu Canaletto (...) Razem z panią przewodnik obejrzeliśmy
obrazy mistrza zgromadzone w
Przedpokoju Senatorskim, poprzedzającym Salę
Audiencyjną. Canaletto namalował trzydzieści wedut, czyli pejzaży miejskich.
Najsłynniejsze jego obrazy to: „Elekcja króla Stanisława Augusta”, „Widok Pałacu w
Wilanowie”, „ Widok Warszawy od strony Pragi”, „Widok Kościoła Sakramentek i Nowego
Miasta”,” Widok Kościoła Bernardynek i Kolumny Zygmunta”.
Z wymienionych obrazów najbardziej podobał mi się „Widok Warszawy od
strony Pragi”. Przedstawia on dwie strony Warszawy rozdzielone Wisłą. Po lewej stronie
rzeki widać wieś z drewnianymi domami, zwierzętami gospodarskimi, polnymi drogami,
zaś po prawej stronie duże miasto z okazałymi murowanymi domami, kościołami i
Zamkiem Królewskim. Przez rzekę z jednej strony na drugą można się było wtedy
przedostać jedynie łodzią, gdyż nie zbudowano jeszcze mostów.
Następnie pani przewodnik pozwoliła nam zobaczyć działanie camera obscura, w
której ujrzeliśmy lustrzane odbicie widoku z okna zamku. To urządzenie pomagało artyście
malować tak wierne pejzaże miejskie.
Z wycieczki wróciliśmy zadowoleni i pełni nowej wiedzy o twórczości wielkiego malarza,
jakim był Canaletto.
Iga N.
(...) „Czekaliśmy na wizytę u króla„ w sali poświęconej
twórczości tego pejzażysty. Ta sala, można powiedzieć „nie miała
ścian„, dlatego że ściany zostały w pełni pokryte były dokładnie
wymierzonymi pejzażami przedstawiającymi Warszawę i jej okolice.
Dowiedzieliśmy się co to znaczy „camera obscura„ i do czego służyła
oraz jak wyglądała.
Canaletto zasłynął w Polsce, ponieważ namalował 30 pejzaży
Warszawy. Dzisiaj możemy zobaczyć 27 z nich, dzięki którym po
wojnie odbudowano stolicę.
Wycieczka bardzo mi się podobała, mam nadzieję że
odwiedzimy jeszcze wiele równie interesujących miejsc takich jak to.
Aleksander W.
„S
SchumaNowinki” - nr 5/2007
13
Dnia 22 marca byłam z klasą na wycieczce w Zamku
Królewskim, na lekcji pt. „W pracowni mistrza Canaletto”.
Tak naprawdę malarz ten nazywał się Bernardo Bellotto, a
Canaletto to jego przydomek odziedziczony po ojcu, który nazywał
się Canal i również był malarzem. Końcówka „etto” po włosku
znaczy mniejszy (młodszy) i po dodaniu do nazwska Canal
stworzyła przydomek artysty - Canaletto.
Malarz ten urodził się w Wenecji. Żył w latach 1721 –
1780. Dla Polski wsławił się tym, że został nadwornym malarzem
króla Stanisława Augusta Poniatowskiego i malował tylko weduty
Warszawy. Namalował ich trzydzieści, a w Zamku Królewskim
widzieliśmy dwadzieścia trzy pejzaże stolicy namalowane przez
Canaletta. Między innymi na podstawie tych wedut odbudowano
Sare Miasto po II wojnie światowej.
Widzieliśmy co prawda wiele obrazów artysty, ale
zapamiętałam tylko kilka tytułów:
• „Elekcja króla Stanisława Augusta”,
• „Widok Kościoła Sakramentek i Nowego Miasta”,
• „Widok Kościoła Bernardynek i Kolumny
Zygmunta”,
• „Widok Krakowskiego Przedmieścia”,
• „Widok Pałacu w Wilanowie”.
To była bardzo ciekawa wycieczka. Mam nadzieję, że
jeszcze kiedyś pojedziemy na lekcję do Zamku Królewskiego.
Marta R.
A to ciekawe .... CAMERA OBSCURA
Praktyczne zastosowanie camera obscura było bardzo szerokie i różnorodne: od czarów i magii,
poprzez obserwacje naukowe, aż do celów artystycznych.
Dla wielu ludzi minionych epok zjawisko zachodzące w camera obscura było czymś tajemnym i
niezwykłym, dlatego też obok zastosowania jej do obserwacji krajobrazów czy tarczy słonecznej
wykorzystywano ją również do celów religijnych.
Jednak już wtedy nieliczni światli ludzie
wykorzystywali urządzenie camera obscura do
naukowych obserwacji. W X wieku za jej pomocą
obserwował zaćmienie Słońca arabski matematyk i
astronom Ibn alHaitham (Alhazen), a w XIII wieku
Roger Bacon i polski uczony Witelo, zwany też
Witeliuszem, podziwiali obraz tarczy słonecznej,
który był zawsze okrągły „niezależnie od kształtu
otworu", jak pisał około roku 1270 Witelo.
W okresie Odrodzenia nastąpił prawdziwy
rozkwit camera obscura. Posługiwał się nią Mikołaj
Kopernik i gdański astronom Jan Heweliusz, holenderski uczony Rainer GemmaFrisius,
neapolitańczyk Giovanni Batista delia Porta, który swą pracę opisał w dziele pt. Magia naturalis,
zalecając używanie ciemni optycznej do odwzorowywania rysunków.
Udoskonaloną camera obscura wykorzystywał do celów artystycznych np. znany malarz
Warszawy Canaletto, stąd m.in. obrazy jego przypominają wspaniałe barwne zdjęcia i są tak
drobiazgowo dokładne.
L.B. / B.J.
„S
SchumaNowinki” - nr 5/2007
14