(15) Mądrość z piekła czy z nieba? (List Jakuba 3:13-18)
Transkrypt
(15) Mądrość z piekła czy z nieba? (List Jakuba 3:13-18)
Pozwalamy i zachęcamy do kopiowania i rozprowadzania tego materiału w dowolnej formie, pod warunkiem, że nie zmienia się tekstu w żaden sposób i nie pobiera opłaty poza kosztem reprodukcji. Wszelkie wyjątki muszą być zatwierdzone przez autora i Zbór Ewangeliczny „Agape” w Poznaniu. Mądrość z piekła czy z nieba? (15) List Jakuba 3:13-18 Piotr Słomski (Peter Slomski) Seria: List Jakuba – Życie według ewangelii 4 stycznia, 2015 r. Piękne życie List Jakuba w całości dotyczy tego, jak wygląda życie chrześcijanina. Jakub opisuje, co to znaczy żyć według ewangelii na co dzień: jeśli zostaliśmy zbawieni przez ewangelię, jak teraz wygląda nasze życie? Skoro jesteśmy dziećmi Boga, powinien być w nas obraz naszego ojca. Na końcu rozdziału 1 Jakub podał trzy cechy takiego dziecka Bożego: okazuje ono praktyczną miłość i troskę o innych; używa swojego języka do dobrego; i prowadzi czyste życie, nie ulegając wpływowi świata. W rozdziale 2 widzieliśmy, co w praktyce oznacza kochać swojego bliźniego. W rozdziale 3 wersety 1-12 widzieliśmy, co to znaczy panować nad swoim językiem. Teraz w rozdziale 3, wersety 13-18 dochodzimy do trzeciej cechy: czystego życia, niesplamionego przez świat. W Liście Jakuba 3:13 czytamy: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością.” Jakub mówi o „dobrym postępowaniu”: słowo „dobre” zostało przetłumaczone z greckiego słowa mówiącego o czymś „pięknym”. Prawdziwe piękno może zostać odnalezione tam, gdzie nie ma grzechu: w Bogu, który jest święty i czysty. Dalej, w wersecie 17 Jakub mówi o tym, co jest „czyste”. Słowo „czysty” mówi o byciu niesplamionym i o czystości. Ponownie nacisk jest położony na coś niezanieczyszczonego przez grzech. Zatem od rozdziału 3 werset 13 po rozdział 5, Jakub będzie pisał o trzeciej z cech, którą jest czyste, piękne życie, niesplamione przez grzech świata. Dzisiaj chciałbym, abyśmy zaczęli przyglądać się tej trzeciej z cech, koncentrując się przede wszystkim na Liście Jakuba 3:13-18. Nieskażone życie Jakub będzie do nas mówić o różnicy pomiędzy osobą bogobojną i osobą światową. To, jak prowadzimy nasze życie, będzie różniło się od tego, jak prowadzą życie ci, którzy nie są dziećmi Bożymi. Dzieci Boże myślą inaczej i dlatego postępują inaczej. Są one przemienionymi ludźmi. Centralny element ich istoty stanowi coś innego. Mają mądrość; jest to mądrość, której nie ma niewierzący. Jest tak dlatego, że jedynie osoba, która doszła do poznania Boga, jest mądra. Zwróć uwagę na to, co Jakub pisze w wersecie 13: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny? Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością.” Jedynie wtedy, kiedy dojdziesz do poznania Boga, twoje życie może być przekształcone. Twoje postępowanie będzie inne niż ludzi wokół ciebie, ponieważ będziesz miał mądrość, której nie mają inni. Ta mądrość ukaże się w „pięknym” życiu: w życiu czystym i nieskażonym przez świat. Na przykład jest to widoczne w tym, jak używamy języka. Nie będziemy używać języka tak, jak to robi 1 świat, ale będziemy go używać, aby przynieść korzyść innym i wychwalać Boga. Nasz język będzie czystym językiem, ponieważ mamy teraz mądrość od Boga. Będzie się to objawiać na wiele sposobów. Jakub pisze do Bożych dzieci – chrześcijan – ale znajdują się oni pod wpływem otaczającego ich świata. Zostali sprowadzeni na boczny tor. On chce ich na powrót wprowadzić na właściwą drogę. Przypomina im o tym, czym jest prawdziwa mądrość. Mówi im, że prawdziwą oznaką dziecka Bożego jest bycie czystym, tak jak Bóg. Zatem Jakub w wersetach 13-18 wyjaśnia tym chrześcijanom, czym jest prawdziwa mądrość. Ale ostrzega ich również przed fałszywą mądrością. Jest mądrość pochodząca od Boga, która uzdalnia nas do prowadzenia życia nieskażonego przez świat – nie doskonałego życia, ale życia, które stopniowo zostaje uświęcone i oczyszczone. Jest jednakże również mądrość niepochodząca od Boga. Jest to mądrość świata. Jest to mądrość diabła. Ta fałszywa mądrość tworzy życie w grzechu. Są dwa sposoby myślenia: zgodnie z mądrością świata i diabła lub zgodnie z mądrością Boga. Stąd tytuł tego kazania: „Mądrość z piekła czy z nieba”. Pytanie dla nas brzmi: Jaki my mamy rodzaj mądrości? Życie pełne zaufania W wersecie 13 Jakub zaczyna mówić o prawdziwej mądrości, która jako jedyna czyni go zdolnym do prowadzenia pięknego, czystego życia: „Czy jest między wami ktoś mądry i rozumny?” Salomon napisał w Przypowieściach Salomona 9:10: „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, a poznanie Świętego – to rozum.” Kluczowe jest zastanowienie się przez chwilę nad tym, czym jest mądrość. Ludzie mają błędną koncepcję tego, czym jest mądrość. Sądzą, że chodzi w niej o to, by mieć wiedzę na temat wielu rzeczy. Możesz spotkać ludzi, którzy dużo wiedzą. Ale nie są mądrzy. Wielu ludzi sądzi, że mądrość jest jak patrzenie w dół z helikoptera. Co mam na myśli? Według polskiego eksperta w dziedzinie infrastruktury autostrad, polskie drogi i autostrady są jak skomplikowana układanka. Na autostradach tworzą sie korki, ponieważ skomplikowaną sieć odcinków dróg przerywają przewężenia jezdni i bramki. Jednakże, jeśli znaleźlibyśmy się wystarczająco wysoko nad ziemią, na przykład w helikopterze, zobaczylibyśmy różne odcinki autostrad i dróg. Zobaczylibyśmy, gdzie znajdują się zakola, zakręty i przewężenia. Bylibyśmy w stanie zobaczyć całą sytuację. Mając taką wiedzę, kierując pojazdem, lepiej panowalibyśmy nad sytuacją. Często popełniany błąd polega na założeniu, że jest to ilustracja tego, co czyni Bóg, gdy obdarza mądrością: że dar mądrości polega na tym, iż zawsze zna się znaczenie i cel wydarzeń dziejących się wokół nas – jest on zdolnością widzenia tego, dlaczego Bóg uczynił to, co uczynił w określonym wypadku i tego co zamierza następnie uczynić. Ludzie sądzą, że mądrość jest wyobrażeniem sobie, iż jeśli chodzą wystarczająco blisko z Bogiem, będą w Bożym „helikopterze” i będą rozumieli wszystko, co się dzieje. Będą mieli mądrość pozwalającą wiedzieć z wyprzedzeniem, co robić, ponieważ będą wiedzieć dokładnie, gdzie znajdują się zakola i zakręty, i przewężenia życia. Mając tę wiedzę, będą mieć życie pod kontrolą. Jednakże mądrość nie jest wiedzą o wszystkim co jest i co będzie się dalej działo. Nie, raczej jest to wiedza o tym, co robić, gdy nie wiemy wszystkiego. To nie patrzenie z helikoptera w dół na autostradę, ale bycie w samochodzie na tej autostradzie. Jest to jak uczenie się jazdy samochodem. Kiedy kieruje się samochodem, właściwe jest odpowiednie reagowanie na stale zmieniające się otoczenie. Trzeba dokonywać oceny odnośnie prędkości, odległości i hamowania. Jeśli masz zamiar być dobrym kierowcą, nie możesz martwić się tym, dlaczego droga nie jest prosta, ale ma kształt litery „S”, dlaczego są czerwone, zielone i żółte światła sygnalizacyjne, czy też dlaczego kobieta przed 2 tobą dodaje gazu trzymając nogę na pedale hamulca. Po prostu starasz się robić to, co należy w aktualnej sytuacji, którą masz przed sobą. Efektem mądrości od Boga jest obdarzenie ciebie i mnie umiejętnością robienia właśnie tego w rzeczywistych sytuacjach w życiu. Pokora polega na tym, że pomimo nieposiadania wiedzy o wszystkim, ufa się Bogu i temu, co On powiedział i stosuje się to w życiu. Niektórzy kierowcy mają być może ogromną wiedzę o budowie drogi, ale są fatalnymi kierowcami. Tak samo niektórzy ludzie wiedzą bardzo dużo o Biblii, ale są okropni jako ojcowie, mężowie, przywódcy, pracownicy i w innych rzeczach. Wiedzą wiele o Bogu, ale nie znają Boga osobiście i dlatego nie rozumieją tego, co On powiedział. Łagodne życie Mądrość to w istocie życie w głębokiej osobistej relacji. Pomimo tego, że nie rozumiemy wszystkiego, jeśli rzeczywiście znamy Stwórcę i Projektanta naszego życia, cóż lepszego możemy robić, jak ufać i być Jemu posłuszni? Salomon to rozumiał, kiedy powiedział: „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana, a poznanie Świętego – to rozum.” Kiedy widzimy Boga takiego, jakim jest – świętego, wzbudzającego lęk, kochającego i suwerennego – i nabieramy właściwej, pełnej szacunku bojaźni przed Nim, stajemy u drzwi mądrości. Oznacza to, że przechodzimy przez te drzwi, kiedy uznajemy naszą własną skończoność i niezdolność do kierowania naszym życiem. Nie może być mądrości bez pełnej drżenia i bojaźni wizji Boga i naszej własnej małości, która z Nim kontrastuje. W naszym nawróceniu musi być element tej pełnej czci bojaźni, a w naszym chrześcijańskim życiu musi być ciągła pełna czci bojaźń: „Początkiem mądrości jest bojaźń Pana.” Mądrość nie jest wiedzą o wszystkim, ale jest osobistym poznaniem Boga. Kiedy prawdziwie widzimy Boga i prawdziwie widzimy siebie samych, stajemy się pokorni i łagodni a zatem pojętni i otwarci. Jest to całkowicie przeciwne temu, jak rozumuje świat. I dlatego właśnie Jakub w wersecie 13 mówi: „Niech to pokaże przez dobre postępowanie uczynkami swymi, nacechowanymi łagodnością i mądrością.” Sądzę, że w Biblii Gdańskiej jest to lepiej przetłumaczone: „Niech pokaże dobrem obcowaniem uczynki swoje w mądrej cichości” czyli „w mądrej łagodności”. Mądrość zawiera istotny składnik: cichość. Taka osoba nie będzie twierdziła, że wie wszystko. Ale taka osoba będzie w cichości ufać Bogu w zmieniających się warunkach życia, pośród niesprawiedliwości i bólu, pośród nieporozumień i zamieszania. Słowo przetłumaczone jako „cichość” oznacza „łagodność, która się sama podporządkowuje” (Alec Motyer). Zatem jest to osoba, która nie domaga się wiedzy o wszystkim. Jest to ktoś, kto nie zawsze dochodzi swoich praw. Jest to ktoś, kto nie wiedząc, dlaczego kierowca przed nim nie reaguje na światła sygnalizacyjne, nie naciska z gniewem na klakson. Czeka cierpliwie. Kontroluje swój język. Życie nie kręci się wokół niego. Robi wszystko z łagodnością wypływającą z mądrości. Jest dzieckiem Bożym, nie dzieckiem tego świata. Jakże odmiennie świat definiuje łagodność. Epictetus, filozof grecki z pierwszego wieku, przygotował listę słabości moralnych: łagodność była pierwsza na liście. Mądrość świata nie uległa zmianie: dzisiaj mówi się nam, że nie mamy być łagodni, ale mamy domagać się swego. A jednak Jezus w Ewangelii Mateusza 11:29 powiedział: „Jestem cichy.” Ta podporządkowująca się łagodność wynika z przekonania, że istnieje mądry i kochający Bóg, który panuje nad wszystkim. Mądrość nie odwzajemnia się za zniewagi i krzywdy spowodowane przez innych, ale dostrzega, że wszystko znajduje się pod kontrolą Bożej opatrzności. Biblijna mądrość troszczy się o to, by ufać Bogu, pozostawiając konsekwencje w Jego rękach. 3 Gorzkie życie Jakub troszczy sie o to, abyśmy nie żyli na sposób światowy, ale na sposób Chrystusowy. W wersecie 14 pokazuje alternatywę dla prawdziwej mądrości: „Jeśli jednak gorzką zazdrość i kłótliwość macie w sercach swoich, to przynajmniej nie przechwalajcie się i nie kłamcie wbrew prawdzie.” Dlaczego chrześcijanie nie są w stanie kontrolować swojego języka? Ponieważ ich serca są pełne mądrości tego świata, a nie mądrości Boga. Zaczęli ulegać wpływowi innej mądrości. Zaczęli mieć w swoich sercach „gorzką zazdrość i kłótliwość”. Rozumiem, że greckie słowo przetłumaczone jako „zazdrość” ma pozytywny aspekt oznaczający „silne uczucie”. Ale kiedy jest połączone ze słowem „gorzką” ma negatywne znaczenie. Alec Motyer wyjaśnia: „Są osoby, które są ‘szybkie w działaniu i reagowaniu’, zawsze gotowe do walki o swoje prawa i łatwo nabierające poczucia, że inni im w jakiś sposób zagrażają. Jakub ma na myśli tę właśnie gwałtowność ducha w osobistych relacjach, tę nadmierną troskę o własną pozycję, godność, prawa czy cokolwiek innego.” Jakub używa również słowa „kłótliwość”. Jest to tłumaczenie greckiego słowa, które posiada znaczenie w kontekście politycznym. Było używane w odniesieniu do kogoś, kto był gotów zrobić wszystko, aby zostać wybranym na urząd. Jakub przejmuje się tym, że są chrześcijanie bardziej zainteresowani sobą niż innymi. Jakub mówi zatem, że nie powinni twierdzić, iż są chrześcijanami: „nie kłamcie wbrew prawdzie.” Jakub mówi: „Gdyby była w was prawda, nie postępowalibyście w ten sposób. Gdybyście mieli prawdziwą mądrość, nie walczylibyście z najmniejszą obrazą, ale okazalibyście łagodność sobie nawzajem.” Tak wiele podziałów i nienawiści występuje w zborach, ponieważ brakuje łagodności. Walczy się o opinię i pozycję. Jakub ukazuje nam dwa rodzaje mądrości. Istnieje mądrość pochodząca od Boga, która jest widoczna w łagodności przynoszącej piękne życie. Taka łagodna mądrość panuje nad językiem i czyni innym dobro. Ale istnieje światowa, fałszywa mądrość: defensywne troszczenie się o samego siebie, które ujawnia brak prawdy w sercu. Jakub zadaje pytanie: Która mądrość panuje nad naszym sercem? Szatańskie życie W wersetach 15 i 16 Jakub podaje pochodzenie, cechy charakterystyczne i skutki tej fałszywej mądrości. W wersecie 15 czytamy o jej pochodzeniu: „Nie jest to mądrość, która z góry zstępuje, lecz przyziemna, zmysłowa, demoniczna.” Jakub mówi wprost: skoro mądrość ta nie jest z góry, musi pochodzić z dołu. Po pierwsze opisuje ją jako „przyziemną”. Innymi słowy pochodzi od stworzenia bez odniesienia się do Stwórcy. Jest to mądrość samozwańczego, niezależnego człowieka. Po drugie, jest ona „zmysłowa”. Paweł używa tego samego greckiego słowa w 1 Liście do Koryntian 2:14: „Ale człowiek zmysłowy nie przyjmuje tych rzeczy, które są z Ducha Bożego, bo są dlań głupstwem, i nie może ich poznać, gdyż należy je duchowo rozsądzać.” Jakub mówi zatem o kimś, kto nie chodzi pod wpływem Ducha, ale pod własnym grzesznym, egoistycznym wpływem. Po trzecie, Jakub mówi o tej mądrości, jako „demonicznej”. Jakub nie mógłby wyrazić tego jaśniej. Ludzie bez mądrości od Boga wykonują dzieło diabła: mają mądrość z piekła. Ludzie często są pod wrażeniem inteligencji i intelektualizmu. Naukowcy, tacy jak Richard Dawkins i Stephen Hawking są uważani za geniuszy. Powstał nowy film o życiu Stephena Hawkinga i trzeba przyznać, że pomimo ogromnych trudności i cierpienia, jakiego musiał doświadczyć, wiele osiągnął. Jednakże ostatecznie, jeśli dana osoba nie zna Boga, nie zna prawdziwej mądrości. Życie bez Boga jest przyziemne, zmysłowe i demoniczne. Diabeł jest prawdopodobnie jedną z 4 najinteligentniejszych stworzonych istot. Ale on nie jest mądry. Dlaczego? On odwrócił się od Boga. Amerykański Purytanin i teolog Jonathan Edwards powiedział kiedyś: „Chociaż diabeł jest niezwykle przebiegły i wyrafinowany, jednakże jest jednym z największych głupców i durni na świecie tak samo, jak najbardziej wyrafinowani z nikczemnych ludzi. Grzech ze swojej natury w zadziwiający sposób pozbawia rozsądku i otępia umysł”. Pozbawione porządku życie Opisawszy pochodzenie fałszywej mądrości, w wersecie 16 Jakub opisuje następnie cechy i skutki tej fałszywej mądrości: „Bo gdzie jest zazdrość i kłótliwość, tam niepokój i wszelki zły czyn.” Te cechy – „zazdrość i kłótliwość” – Jakub opisał już w wersecie 14. Są one przeciwieństwem łagodności: gwałtowna, defensywna troska o samego siebie i ambicja; ciągła gotowość do kłótni, gdy ktoś nie jest w stanie dopiąć swego, niezależnie od, tego czy ma rację, czy też nie. Jakie są zatem skutki takiej egoistycznej troski? Jakub mówi nam: „niepokój i wszelki zły czyn”. Słowo przetłumaczone jako „niepokój” może również oznaczać nieporządek i brak pokoju. Kłótliwa, zaabsorbowana sobą osoba nigdy nie ma spokoju. Zawsze musi czegoś dowieść, kogoś przekonać, zrealizować jakieś ambicje. Swoim własnym brakiem pokoju przynosi innym niepokój i powoduje nieporządek. Jakub mówi o „wszelkim złym czynie”. Prawdziwa mądrość nie polega na tym, jak wiele wiemy, ale czy znamy Boga osobiście. Czy spotkaliśmy Jezusa jako naszego Boga i Zbawiciela? Jedynie wtedy widzimy, czym jest świętość i czym jest grzeszność. Widzimy naszą własną grzeszność i Bożą świętość i czystość. Widzimy Bożą miłość do nas, istniejącą pomimo naszego grzechu. Życie nie kręci się wokół nas – tego, czego my chcemy. Życie jest w całości związane z Nim – Jego wolą, Jego Słowem. Świadomi naszych własnych wad, nie jesteśmy skorzy do wykazywania innym słuszności naszej własnej opinii. Świadomi Bożej miłości i cierpliwości wobec nas, okazujemy tę samą miłość i cierpliwość innym. Nie staramy się wygrać dyskusji, ale staramy się zyskać miłość naszych braci i sióstr. Nie przynosimy nieporządku i zła, ale pokój i piękno. Czyste życie To właśnie Jakub wyjaśnia w wersecie 17, gdzie podaje pochodzenie i cechy prawdziwej mądrości. Po pierwsze mówi o pochodzeniu: „Ale mądrość, która jest z góry…” Jak już powiedzieliśmy, prawdziwa mądrość pochodzi jedynie od Boga. Jedynie wtedy, kiedy spotkaliśmy Boga, możemy mieć mądrość, która jest okazywana poprzez łagodne i spokojne życie. Jakub mówi zatem o siedmiu cechach mądrości: „…jest przede wszystkim czysta, następnie miłująca pokój, łagodna, ustępliwa, pełna miłosierdzia i dobrych owoców, nie stronnicza, nie obłudna.” Pierwszą cechą tej mądrości jest to, że jesteśmy „czyści”. Oznacza to bycie nie zanieczyszczonym. Jesteśmy niezanieczyszczeni światowym myśleniem, jego mądrością. Jesteśmy wolni od tego, czyści i niewinni. Jezus powiedział w Ewangelii Mateusza 5:8: „Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą.” Nacisk położony jest na serce, centrum osobowości. Taka osoba nie jest zanieczyszczona zmysłowością, pychą, egoizmem i ambicją, które leżą u podstaw ziemskiej mądrości. Jakub mówi, że dziecko Boże jest skoncentrowane na służeniu Bogu. Dotyczy to moralnej czystości i nabożnej czystości. Fałszywa mądrość umieszcza własne ego w centrum życia; prawdziwa mądrość umieszcza Boga w centrum. Polega to na wierzeniu w to, czego Bóg naucza, kochaniu tego, co Bóg kocha, życiu tak, jak żył Jezus. Kiedy Jakub wymienia cechy tej mądrości, czystość jest nie 5 tylko pierwsza, ale zdaje się być cechą, która obejmuje wszystko – jest to klucz do wszystkich pozostałych cech. Jakub mówi: „przede wszystkim czysta, następnie...” Każda z kolejnych cech zawiera pierwszą cechę czystości. Jakub mówi zatem dalej, że mądrość jest „miłująca pokój”. Nie oznacza to kogoś bojącego się walczyć o prawdę; kto nie chce się angażować. Jest to raczej osoba, która nigdy nie rozpoczyna kłótni i konfliktów. Taka osoba ma pokój z Bogiem i prawdziwie dobre samopoczucie – shalom. To ci, którzy nie mają pokoju z Bogiem, zawsze szukają kłótni lub walki. Robią wszystko, co w ich mocy, pragnąc, aby inni zrozumieli ich punkt widzenia. Nie mają w sobie pokoju i chcą, aby inni zgodzili się z nimi, aby mogli uzyskać nieco pewności i pokoju. Ale kiedy wygrają dyskusję, szukają kolejnej, ponieważ nie mają pokoju od Boga: nie ufają Mu. Ale ci, którzy mają mądrość od Boga, odnaleźli pokój z Nim. Ich celem nie jest wygranie walki, ale przyniesienie pokoju. Po trzecie, mądrość jest „łagodna”. Opisuje osobę, która chociaż została skrzywdzona i ma prawo do obrony, rezygnuje ze swoich praw. Pastor R. Kent Hughes opowiada o tym, jak widział tę cechę w pastorze, któremu podlegał w swojej służbie. W pewnej konkretnej sytuacji zniesławiany i mający prawo do słusznej reakcji zrezygnował z wszelkich takich działań. Zamiast tego zaczął łagodnie bronić osobę mówiącą oszczerstwa, wymieniając powody, dla których atakująca osoba była pod presją i wskazując na konieczność bycia tolerancyjnym. Mężczyzna czy kobieta posiadający taką cechę dopuszcza słabość i nieświadomość u innych i w miarę możliwości przyjmuje jak najżyczliwszą perspektywę. Niestety często jesteśmy szybcy w swoich reakcjach, tak jak kierowca, który się złości, bo ktoś jedzie wolno lub ktoś go niebezpiecznie wyprzedza. Ale czy wiemy, dlaczego ten drugi kierowca jedzie tak wolno lub szybko? Życie zboru jest jak prowadzenie samochodu na drodze. Czasami nie wiemy, dlaczego ludzie traktują nas źle. Nie możemy wiedzieć o wszystkim. Ale jeśli jesteśmy dziećmi Bożymi, mamy mądrość. Jest to mądrość w łagodności. Po czwarte, mądrość jest „ustępliwa”. Nie chodzi tu o kogoś, kogo łatwo przekonać, ale o kogoś otwartego na perswazję. Taka osoba nie ma o sobie wysokiego mniemania, ale ma pokornego ducha. Pewnego razu Abraham Lincoln wydał pewien rozkaz. Kiedy Minister Wojny Edwin Stanton otrzymał ten rozkaz, odmówił jego wykonania twierdząc, że prezydent jest głupcem. Stwierdzenie, że jest on głupcem, było niewłaściwe, ale kiedy powiedziano o tym Lincolnowi, ten odpowiedział: „Skoro Stanton powiedział, że jestem głupcem, to musi tak być, gdyż on prawie zawsze ma rację. Sam to sprawdzę.” Podczas rozmowy tych dwóch mężczyzn prezydent szybko zdał sobie sprawę, ze jego decyzja była poważnym błędem i wycofał rozkaz. Taki skłonny do przyjęcia nauki, otwarty duch jest kluczowy w rozładowywaniu rodzinnych i zborowych konfliktów. Po piąte, mądrość jest „pełna miłosierdzia i dobrych owoców.” Co to oznacza? Oznacza to, że żyjemy ze sobą w pełnej świadomości niedostatku i bezradności drugiej osoby. Jesteśmy zatem gotowi przebaczać, tak jak Bóg przebaczył nam (List do Efezjan 4:32), gotowi przyjąć innych, tak jak Bóg przyjął nas (List do Rzymian 14:1, 3), gotowi być wszystkim, czym Bóg w Jezusie okazał się być dla nas. Tak wygląda bycie pełnym miłosierdzia, a owoc tego przejawia się w tym, jak traktujemy innych: z cierpliwością, przebaczeniem, zrozumieniem. Po szóste, mądrość jest „nie stronnicza”. W grece mamy tu znaczenie bycia zdeterminowanym, skoncentrowanym na swoim celu. Jakub nie mówi o byciu uprzedzonym, co również jest niewłaściwe, ale mówi tutaj – tak jak w Liście Jakuba 1:6 – o tym, by nie być osobą niezdecydowaną, wątpiącą. Chodzi tutaj o bycie zdeterminowanym w swoim oddaniu dla Pana. 6 Chodzi o bycie czystym oraz wolnym od wpływu świata i jego egoistycznych sposobów działania, o trzymanie się drogi Jezusa. Po siódme i ostatnie, mądrość jest „nie obłudna”. Kiedy ktoś powiedział niemieckiemu cesarzowi Fryderykowi III, że zamierza udać się do jakiegoś odległego kraju, gdzie nie ma obłudników, cesarz odpowiedział, że ma przed sobą bardzo długą podróż, ponieważ kiedy tylko on wjedzie do jakiegoś kraju, będzie tam przynajmniej jeden obłudnik! Zapewne, gdybyśmy byli bardziej świadomi własnej obłudy, bylibyśmy mniej obłudni. Uciekalibyśmy od zadufanego w sobie, skoncentrowanego na sobie myślenia tego świata i uciekali do Boga po pomoc. Prawe życie List Jakuba 3:13-18 zawiera wprowadzenie do trzeciej oznaki dziecka Bożego. Jakub pragnie wskazać na to, co jest podstawą prowadzenia życia nieskalanego przez świat. Jest to życie pełne Bożej mądrości, a nie ludzkiej mądrości. Ludzka mądrość domaga się praw i przywilejów. Boża mądrość nie domaga się niczego; zamiast tego okazuje łagodność i miłosierdzie. Ludzka mądrość prowadzi do nieporządku i zła. Skutkiem Bożej mądrości są pokój i prawość: jak to podsumowuje Jakub w wersecie 18, „A owoc sprawiedliwości bywa zasiewany w pokoju przez tych, którzy pokój czynią.” Chyba najbardziej znana opowieść na temat mądrości znajduje się w Starym Testamencie: dwie kobiety przychodzą do króla Salomona i każda z nich twierdzi, że pewne dziecko jest jej synem (1 Księga Królewska 3:16-28). Znamy mądrość Salomona: mówi on swojemu słudze, aby rozciął dziecko na pół i podzieli między kobiety. Jedna z kobiet błaga Salomona, żeby oddał dziecko tej drugiej kobiecie, aby dziecko nie zostało zabite. Ale druga mówi: „Niech nie będzie ani moje, ani twoje, rozetnijcie je!” Salomon już wie, czyje jest to dziecko: tej, która prosiła o jego życie. Taka była mądrość Salomona. Ale zdumiewając się mądrością Salomona, nie zwracamy uwagi na mądrość innej osoby: matki dziecka. Była ona kimś, kto był gotowy zrezygnować ze swoich praw do dziecka, aby to dziecko mogło żyć. Była gotowa przecierpieć straszny ból utraty tego, co było jej, aby tylko był pokój. Była to z pewnością miłość, ale czyż nie była to również mądrość z nieba: łagodność mądrości? Ta druga kobieta posiadała mądrość z piekła: troszczenie się o samego siebie i ambicję. Taka mądrość przynosi jedynie cierpienie i zło. Jak wielu z nas szuka swego kosztem innych? A jak wielu z nas szuka pokoju kosztem samego siebie? Potrzebujemy prosić Boga, aby On dał nam prawdziwą mądrość – łagodność mądrości – jak tej matce, tak aby pokój i prawość były w naszych rodzinach, w naszym zborze i w naszym narodzie. © Peter Slomski i Zbór Ewangeliczny „Agape” w Poznaniu. Strona internetowa: www.agape-poznan.org 7