Mistrzyni paradoksów Mistrzyni paradoksów… Tak coraz częściej
Transkrypt
Mistrzyni paradoksów Mistrzyni paradoksów… Tak coraz częściej
Mistrzyni paradoksów Mistrzyni paradoksów… Tak coraz częściej mówi się o dysleksji. Dla wyjaśnienia przytoczę najważniejsze zarzuty M. Bogdanowicz i A. Adryjanek: Paradoks 1 Nie pedagodzy, a lekarze odkryli dysleksję. Paradoks 2 Dziecko nie może nauczyć się pisania i czytania, mimo że jest inteligentne. Paradoks 3 Dziecko nie ma wady wzroku, a mimo tego robi błędy przepisując ze wzoru. Paradoks 4 Dziecko nie ma wady słuchu, a mimo tego ma duże trudności w pisaniu ze słuchu. Paradoks 5 Dziecko ma dobry słuch muzyczny, a mimo tego ma zaburzenia słuchu fonematycznego. Paradoks 6 Dysleksja to nie choroba, a jednak wymieniono ją w międzynarodowych klasyfikacjach chorób ICD10 i DSM-IV. Paradoks 7 Objawy dysleksji są słabo widoczne, stąd dysleksję nazywa się „ukrytym kalectwem”. Paradoks 8 Dyslektycy w oczach innych są często leniwymi dziećmi, mimo że uczą się dużo więcej niż rówieśnicy. Paradoks 9 Dziecko zdobywa dobre oceny ze wszystkich przedmiotów, z wyjątkiem języka polskiego i obcego. Paradoks 10 Mimo dodatkowych dyktand, dziecko nie potrafi zapamiętać często używanych wyrazów. Paradoks 11 Dziecko robi sporo błędów ortograficznych, mimo dobrej znajomości zasad ortograficznych. Paradoks 12 Dziecko popełnia sporo błędów ortograficznych, a mimo tego ma talent literacki. Paradoks 13 Dziecko jest bardzo twórcze, a nie potrafi wykonać zadań odtwórczych. Paradoks 14 Dziecko znakomicie zna obowiązujące reguły matematyczne, a nie potrafi wykonać prostych obliczeń matematycznych. Paradoks 15 Dziecko nie ma wady wzroku, a pisze jak w zwierciadle. Paradoks 16 Dziecko nie ma wady wymowy, a przekręca wyrazy, nie pamięta nazw. Paradoks 17 Dziecko mówi w języku obcym, ale nie potrafi pisać. Paradoks 18 Dziecko napisze ładnie początkową część tekstu, a reszta będzie nieczytelna. Paradoks 19 Mimo uzdolnień plastycznych, dziecko nie potrafi rysować realistycznie. Paradoks 20 Dziecko może posiadać muzyczny słuch absolutny, a nie przeczyta nut. Paradoks 21 Dziecko jest pojętne w danym przedmiocie, a nie potrafi sprostać wszystkim zadaniom. Paradoks 22 Słabi uczniowie dyslektyczni w szkołach podstawowych i średnich stają się zdolnymi studentami. Paradoks 23 Dyslektycy mają wybitne uzdolnienia, a nie potrafią dobrze pisać i czytać. Paradoks 24 Dziecko nie potrafi wykorzystać w szkolnych zajęciach tego, czego nauczyło się w domu. Pierwszym zapisanym paradoksem dotyczącym dysleksji było stwierdzenie jednego z badaczy dysleksji w XIX w., że uczeń patrzył, ale jakby „nie widział” czytanego tekstu. Jestem pewna, że paradoksów tego typu przytoczylibyśmy tyle, ile przypadków dzieci dyslektycznych. Opracowanie: pedagog Kinga Ignaszewska - Łaz