Prof. dr hab. LECH SZLAUER

Prof. dr hab. LECH SZLAUER
ŻYCIORYS
Profesor Lech Szlauer urodził się 15.03.1934 r. w Czeladzi. Państwowe Liceum
Pedagogiczne ukończył w Chorzowie w 1950 r. W tym samym roku rozpoczął dwustopniowe
studia, pierwszy stopień – na Uniwersytecie Łódzkim na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi,
drugi stopień (od 1953 r.) – na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, i ukończył je
w 1955 r., uzyskując stopień magistra zoologii. Od października 1955 r. rozpoczął pracę jako
asystent w Katedrze Limnologii na Wydziale Rybackim Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie.
Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał w 1960 r., na mocy uchwały Rady Wydziału
Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu, na podstawie pracy pt.:
„Wędrówki dobowe planktonu”. Na stanowisko adiunkta został powołany w 1962 r. Natomiast
stopień naukowy docenta, nadany uchwałą Rady Wydziału Rybackiego Wyższej Szkoły
Rolniczej w Olsztynie, uzyskał w trzy lata po doktoracie, w roku 1963, na podstawie oceny
ogólnego dorobku naukowego i przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pod tytułem „Wpływ
karmienia na zachowanie się Daphnia magna Straus i Daphnia pulex de Geer (Cladocera)”.
Jako już samodzielny pracownik objął stanowisko kierownika Zakładu Hydrozoologii. W 1966 r.
został przeniesiony z Zakładem z Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie do Katedry Ichtiologii
Wydziału Rybactwa Morskiego Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. W wieku 39 lat, w 1974
roku, uchwałą Rady Państwa, został nadany mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk
przyrodniczych i jednocześnie powołano Profesora Szlauera na stanowisko profesora
nadzwyczajnego w Akademii Rolniczej w Szczecinie. Od 1978 r. Zakład Hydrozoologii, którego
Profesor był kierownikiem przeniesiono do Instytutu Oceanografii Rybackiej i Ochrony Morza.
W 1980 r. Rada Państwa nadała profesorowi tytuł naukowy profesora zwyczajnego. Od 1981
roku awansował na zastępcę Dyrektora Instytutu Oceanografii Rybackiej i Ochrony Morza. Od
1988 r. Rektor powołał Go na kierownika Zakładu Hydrobiologii. W roku 1992 Profesor Szlauer
przeniósł się na Uniwersytet Szczeciński, na Wydział Nauk Przyrodniczych i objął kierownictwo
Katedry Zoologii Bezkręgowców i Limnologii.
Profesor Lech Szlauer, jak określił Go Prof. dr hab. R. Z. Klekowski w jednej z opinii, to
urodzony eksperymentator, mający przy tym zdolność do wynajdowania metod nadzwyczaj
prostych i jednocześnie bardzo skutecznych w swoich badaniach. Wyszedł z badań
podstawowych; dotyczyły one głównie zooplanktonu, jego wędrówek, zachowania się pod
wpływem różnych bodźców. Potem Profesor skłonił się w kierunku praktycznego wykorzystania
wyników badań przydatnych w rybactwie, co wiązało się z pracą na Wydziale Rybackim a także
z potrzebami gospodarki. Wykorzystywał organizmy i prawa rządzące w przyrodzie do
rozwiązywania problemów ochrony wód. Tematyka Jego prac oscylowała wokół zagadnień
biotechnologii służących ochronie środowiska. Najważniejsze rozwiązania to: biologiczne
oczyszczanie ścieków połączone z wykorzystaniem ich do podchowu narybku; metoda stawków
diagnostycznych do oceny możliwości biologicznego oczyszczania ścieków i ich rybackiego
wykorzystania; sposoby i urządzenia do masowego odłowu zooplanktonu w celu odżyźniania
zbiorników; wykorzystanie zooplanktonu wynoszonego z jezior przez odpływy do podchowu
narybku; podchów narybku szczupaka, troci i węgorza z wykorzystaniem zooplanktonu
rozwijającego się w zbiornikach ściekowych; projekt poprawy stanu zalewów i jezior przez
zarybianie ich szczupakiem; ochrona urządzeń hydrotechnicznych przed inwazją małża
Dreissena polymorpha; wykorzystanie sztucznego podłoża do oczyszczania cieków i wód
stojących; metody pomiarów oddziaływania sztucznego podłoża na zbiorniki wodne; rzeczna
oczyszczalnia linowa; biologiczna metoda oceny żyzności wody, wydajności rybackiej
zbiorników wodnych i wykrywania trujących substancji przenikających z atmosfery do wody;
metoda wykrywania ukrytych zatruć zbiorników wodnych.
Dorobek naukowy Profesora obejmuje głównie rozprawy naukowe, prace popularnonaukowe, kilkanaście patentów, kilkanaście prac na zlecenie – razem około 100 pozycji.
Wszystkie te prace przeprowadzał przy jednoczesnej bardzo intensywnej działalności
dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej. Wypromował kilku doktorów, kilkudziesięciu
magistrów. Uczestniczył w działalności organizacyjnej Uczelni, w których pracował, działając w
przeróżnych
komisjach
senackich,
wydziałowych,
w
Radach
Naukowych.
Był
współorganizatorem Uniwersytetu Szczecińskiego. Działał w Towarzystwach Naukowych:
Polskim Towarzystwie Hydrobiologów, Polskim Towarzystwie Zoologicznym, Polskim
Towarzystwie Przyrodników oraz Szczecińskim Towarzystwie Naukowym. Nagrodzony kilkoma
nagrodami Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, przede wszystkim za działalność
naukową i dydaktyczno-wychowawczą. Za nienaganną pracę pedagogiczną uchwałą Rady
Państwa odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
2