Prof. dr hab. LECH SZLAUER
Transkrypt
Prof. dr hab. LECH SZLAUER
Prof. dr hab. LECH SZLAUER ŻYCIORYS Profesor Lech Szlauer urodził się 15.03.1934 r. w Czeladzi. Państwowe Liceum Pedagogiczne ukończył w Chorzowie w 1950 r. W tym samym roku rozpoczął dwustopniowe studia, pierwszy stopień – na Uniwersytecie Łódzkim na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi, drugi stopień (od 1953 r.) – na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, i ukończył je w 1955 r., uzyskując stopień magistra zoologii. Od października 1955 r. rozpoczął pracę jako asystent w Katedrze Limnologii na Wydziale Rybackim Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie. Stopień doktora nauk przyrodniczych uzyskał w 1960 r., na mocy uchwały Rady Wydziału Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytetu M. Kopernika w Toruniu, na podstawie pracy pt.: „Wędrówki dobowe planktonu”. Na stanowisko adiunkta został powołany w 1962 r. Natomiast stopień naukowy docenta, nadany uchwałą Rady Wydziału Rybackiego Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie, uzyskał w trzy lata po doktoracie, w roku 1963, na podstawie oceny ogólnego dorobku naukowego i przedłożonej rozprawy habilitacyjnej pod tytułem „Wpływ karmienia na zachowanie się Daphnia magna Straus i Daphnia pulex de Geer (Cladocera)”. Jako już samodzielny pracownik objął stanowisko kierownika Zakładu Hydrozoologii. W 1966 r. został przeniesiony z Zakładem z Wyższej Szkoły Rolniczej w Olsztynie do Katedry Ichtiologii Wydziału Rybactwa Morskiego Wyższej Szkoły Rolniczej w Szczecinie. W wieku 39 lat, w 1974 roku, uchwałą Rady Państwa, został nadany mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk przyrodniczych i jednocześnie powołano Profesora Szlauera na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Akademii Rolniczej w Szczecinie. Od 1978 r. Zakład Hydrozoologii, którego Profesor był kierownikiem przeniesiono do Instytutu Oceanografii Rybackiej i Ochrony Morza. W 1980 r. Rada Państwa nadała profesorowi tytuł naukowy profesora zwyczajnego. Od 1981 roku awansował na zastępcę Dyrektora Instytutu Oceanografii Rybackiej i Ochrony Morza. Od 1988 r. Rektor powołał Go na kierownika Zakładu Hydrobiologii. W roku 1992 Profesor Szlauer przeniósł się na Uniwersytet Szczeciński, na Wydział Nauk Przyrodniczych i objął kierownictwo Katedry Zoologii Bezkręgowców i Limnologii. Profesor Lech Szlauer, jak określił Go Prof. dr hab. R. Z. Klekowski w jednej z opinii, to urodzony eksperymentator, mający przy tym zdolność do wynajdowania metod nadzwyczaj prostych i jednocześnie bardzo skutecznych w swoich badaniach. Wyszedł z badań podstawowych; dotyczyły one głównie zooplanktonu, jego wędrówek, zachowania się pod wpływem różnych bodźców. Potem Profesor skłonił się w kierunku praktycznego wykorzystania wyników badań przydatnych w rybactwie, co wiązało się z pracą na Wydziale Rybackim a także z potrzebami gospodarki. Wykorzystywał organizmy i prawa rządzące w przyrodzie do rozwiązywania problemów ochrony wód. Tematyka Jego prac oscylowała wokół zagadnień biotechnologii służących ochronie środowiska. Najważniejsze rozwiązania to: biologiczne oczyszczanie ścieków połączone z wykorzystaniem ich do podchowu narybku; metoda stawków diagnostycznych do oceny możliwości biologicznego oczyszczania ścieków i ich rybackiego wykorzystania; sposoby i urządzenia do masowego odłowu zooplanktonu w celu odżyźniania zbiorników; wykorzystanie zooplanktonu wynoszonego z jezior przez odpływy do podchowu narybku; podchów narybku szczupaka, troci i węgorza z wykorzystaniem zooplanktonu rozwijającego się w zbiornikach ściekowych; projekt poprawy stanu zalewów i jezior przez zarybianie ich szczupakiem; ochrona urządzeń hydrotechnicznych przed inwazją małża Dreissena polymorpha; wykorzystanie sztucznego podłoża do oczyszczania cieków i wód stojących; metody pomiarów oddziaływania sztucznego podłoża na zbiorniki wodne; rzeczna oczyszczalnia linowa; biologiczna metoda oceny żyzności wody, wydajności rybackiej zbiorników wodnych i wykrywania trujących substancji przenikających z atmosfery do wody; metoda wykrywania ukrytych zatruć zbiorników wodnych. Dorobek naukowy Profesora obejmuje głównie rozprawy naukowe, prace popularnonaukowe, kilkanaście patentów, kilkanaście prac na zlecenie – razem około 100 pozycji. Wszystkie te prace przeprowadzał przy jednoczesnej bardzo intensywnej działalności dydaktycznej, wychowawczej i organizacyjnej. Wypromował kilku doktorów, kilkudziesięciu magistrów. Uczestniczył w działalności organizacyjnej Uczelni, w których pracował, działając w przeróżnych komisjach senackich, wydziałowych, w Radach Naukowych. Był współorganizatorem Uniwersytetu Szczecińskiego. Działał w Towarzystwach Naukowych: Polskim Towarzystwie Hydrobiologów, Polskim Towarzystwie Zoologicznym, Polskim Towarzystwie Przyrodników oraz Szczecińskim Towarzystwie Naukowym. Nagrodzony kilkoma nagrodami Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki, przede wszystkim za działalność naukową i dydaktyczno-wychowawczą. Za nienaganną pracę pedagogiczną uchwałą Rady Państwa odznaczony został Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski. 2