INFORMACJE TECHNICZNE_Katalog Systemów Tras - EL-PUK

Transkrypt

Informacje techniczne
Technische Informationen
Technical information
Техническая информация
13 - 20
Informacje techniczne ułatwiają fachowe
binki) produkowane są o długościach hankorzystanie z katalogu firmowego EL-PUK. dlowych wynoszących 3,0 i 6,0 mb.
Na indywidualne zamówienie, mogą być
wykonane w innych, uzgodnionych długoOne też
ściach.
informują o ochronie przed korozją,
Liniowe elementy tras kablowych pakowawalorach materiałów, normach oraz
ne są w wiązki od 10 do 100 szt.
innych detalach technicznych,
pomagają przy wyborze najwłaściwszych Pozostałe elementy pakowane są w kartow danym przypadku konstrukcji nośnych ny lub na paletach, zależnie od ich wielkości i ciężaru.
i mocujących dla prowadzenia kabli,
objaśniają diagramy obciążeniowe oraz Montaż tras kablowych należy prowadzić
podają dopuszczalne wartości obciążeń zgodnie z zasadami określonymi w
instrukcji montażu i eksploatacji.
dla konstrukcji nośnych.
n
n
n
Gdybyście Państwo jednak mieli dalsze
pytania natury technicznej lub też dotyczące możliwości dostarczenia przez nas niestandardowych materiałów instalacyjnych,
wówczas zawsze pozostajemy do
Państwa dyspozycji w naszej siedzibie
w Konstantynowie Łódzkim względnie
w naszych filiach terenowych.
Elementy liniowe o długościach nieokreślonych w katalogu (rys. korytka czy dra-
14
Zastrzegamy sobie prawo do wprowadzania zmian technicznych.
Ochrona przed korozją
Przed wyborem rodzaju trasy należy rozważyć zagrożenia korozyjne
występujące w miejscu eksploatacji. Dla warunków klimatycznych
umiarkowanych oferujemy wyroby pokryte warstwą cynku o różnej
grubości. Proporcjonalnie do korozyjności środowiska z biegiem
czasu następuje ubytek masy cynku. Zamieszczona niżej tabela
przedstawia zależność rocznego ubytku cynku od korozyjności
atmosfery w miejscu zainstalowania.
Tablica 1 - Kategorie korozyjności atmosfery i przykłady
typowych środowisk
Kategoria
korozyjności
Ubytki
µm/rok
Przykłady środowisk typowych dla
klimatu umiarkowanego
(tylko informacyjnie)
Na zewnątrz
C1
bardzo mała
C2
mała
C3
średnia
C4
duża
C5-I
bardzo duża
(przemysłowa)
C5-M
bardzo duża
(morska)
≤0,1
>0,1 do 0,7
-
Wewnątrz
Ogrzewane budynki z czystą
atmosferą, np. biura, sklepy,
szkoły, hotele.
Atmosfery w małym
Budynki nie ogrzewane, w
stopniu
których może mieć miejsce kondensacja, np. magazyny, hale
zanieczyszczone.
sportowe.
Głównie tereny wiejskie.
Atmosfery miejskie i
Pomieszczenia produkcyjne o
przemysłowe, średnie
dużej wilgotności i pewnym
zanieczyszczenie tlen>0,7 do 2,1
zanieczyszczeniu powietrza,
kiem siarki (IV). Obszary
np. zakłady spożywcze, pralnie,
przybrzeżne o małym
browary, mleczarnie.
zasoleniu.
>2,1 do 4,2
Obszary przemysłowe i Zakłady chemiczne, pływalnie,
obszary przybrzeżne o stocznie remontowe statków
średnim zasoleniu.
i łodzi.
Obszary przemysłowe o Budowle lub obszary z prawie
>4,2 do 8,4 dużej wilgotności i agre- ciągłą kondensacją i dużym
sywnej atmosferze.
zanieczyszczeniem.
>4,2 do 8,4
Obszary przybrzeżne i
oddalone od brzegu w
głąb morza o dużym
zasoleniu
Budowle lub obszary z prawie
ciągłą kondensacją i dużym
zanieczyszczeniem.
Na podstawie PN-EN ISO 12944-2:2001
Korzystając z tabeli możemy łatwo określić niezbędną grubość
warstwy cynku mnożąc roczny ubytek w określonym środowisku
przez przewidywany okres eksploatacji.
Typowe wyroby katalogowe mogą mieć 3 rodzaje ocynkowania różniące się grubością, przyczepnością warstwy oraz wyglądem.
To pozwala na wybór wyrobu odpowiedniego
do określonego środowiska.
Cynkowanie galwaniczne (DIN 50961 ; PN-EN ISO 2081)
Drobne elementy są pokrywane warstwą cynku w procesie galwanizacji. W procesie kąpieli elektrolitycznej jony cynku osadzają się
równomiernie na powierzchni elementu tworząc jasną, błyszczącą
powłokę o grubości około 5μm. Powierzchnia jest następnie poddana dalszej obróbce z użyciem dwuchromianu w celu zwiększenia
odporności na ścieranie.
n
Wszystkie śruby i elementy łączące oferowane w katalogu mają
powłokę wykonaną w procesie galwanizacji. Są one używane do
montażu elementów tras kablowych ocynkowanych metodą
Sendzimira.
Cynkowanie ogniowe według metody Sendzimira
(PN-EN 10346)
Dotyczy to wyrobów wykonanych z blach i taśm o grubości
do 2,5 mm, powlekanych ogniowo cynkiem. Naniesienie powłoki
cynkowej następuje w hucie przez zanurzenie blachy w kąpieli
z roztopionego metalu zawierającej co namniej 99% cynku.
W wyniku tego procesu uzyskiwana jest powłoka o różnej grubo
ści. Uszkodzenia warstwy cynku w czasie cięcia, otworowania,
wiercenia itp. nie prowadzą do korozji, ponieważ w czasie tych procesów w atmosferze wilgotnego powietrza tworzy się brązowawa
n
powłoka ochronna. Następuje tzw. „migracja” jonów cynku
zabezpieczając obrabianą blachę do 2,5 mm.
Większość wyrobów wykonywanych jest z taśm z powłoką
o typowej grubości 20μm (od 15μm do 27μm)
- wg PN-EN 10346 oznaczenie powłoki Z 275.
Wyroby te w katalogu mają symbol S .
Wyroby oznaczone symbolem S nadają się do pomieszczeń o
kategorii korozyjności C2 (budynki nieogrzewane,
w których może mieć miejsce kondensacja, np. magazyny, hale
sportowe).
W ofercie znajdują się także wyroby z powłoką o typowej
grubości 14μm (od10μm do 20μm)
- wg PN-EN 10346 - oznaczenie powłoki Z 200.
Wyroby te w katalogu mają symbol (S) .
Wyroby oznaczone symbolem (S) nadają się do pomieszczeń
o kategorii korozyjności C1 (ogrzewane budynki
z czystą atmosferą, np. biura, sklepy, szkoły, hotele).
Powłoki cynkowe nanoszone na stal metodą zanurzeniową
wg PN-EN ISO 1461 /DIN EN ISO 1461
Wyroby wykonane ze stali „czarnej” po zakończeniu procesu konstrukcyjnego są zanurzane w roztopionym cynku o temperaturze
ok. 450 º C . W wyniku procesów chemicznych tworzy się jednolita warstwa stopowa silnie związana z podłożem stalowym.
Zewnętrzną część stopową stanowi warstwa „czystego cynku”.
Skład chemiczny, stan powierzchni materiału podłoża
(np. chropowatość) oraz masa części i warunki cynkowania wpływają na wygląd, grubość, budowę oraz właściwości fizykochemiczne powłoki cynkowej. Dlatego też wygląd zewnętrznych
powierzchni może przybierać postać od jasnobłyszczącej do
matowo ciemno – szarej ale nie daje to podstaw do określania
grubości warstwy cynku ani odporności na korozję. Ponadto składowanie nowo ocynkowanych wyrobów w wilgotnej atmosferze
powoduje powstawanie białej rdzy , co jednakże nie zmniejsza
ich odporności na korozję.
Krawędzie po cięciach należy zabezpieczyć farbą cynkową
nanoszoną na zimno
Zgodnie z PN-EN ISO 1461 grubość miejscowa powłoki cynku
(wartość minimalna) wynosi:
n
45μm dla materiału o grubości do 1,5 mm
55μm dla materiału o grubości od 1,5 do 3 mm
70μm dla materiału o grubości od 3 do 6 mm
Norma EN ISO 1461, która stała się polską normą obowiązuje
w krajach Unii Europejskiej i odpowiada obowiązującej w USA
normie ASTM A 123/A 123 M.
Wyroby z powłoką cynkową nanoszoną metodą zanurzeniową
nadają się do środowisk z kategorią korozyjności C3 oraz z pewnymi ograniczeniami C4
(np. zakłady spożywcze, pralnie, browary, mleczarnie).
Wyroby takie oznakowane są symbolem F .
W pomieszczeniach o kategorii korozyjności C4 i C5 mogą być
zastosowane wyroby ocynkowane a następnie pomalowane farbami epoksydowymi.
Stal wysokiej jakości
Wyroby wykonane ze stali szlachetnej są coraz powszechniej
wybierane, mimo dość wysokich kosztów. Wyroby takie mają
zalety jak wysoka odporność korozyjna, łatwość utrzymywania
powierzchni w czystości, warunek pełnego recyclingu, bezpieczeństwo pożarowe.
Te właściwości mają znaczenie w instalacjach dla przemysłu chemicznego, papierniczego, przetwórstwa spożywczego a także
oczyszczalni, tuneli, rafinerii.
Duża trwałość tras wykonanych ze stali wysokiej jakości ,
co zapobiega konieczności wymiany tras a także ww. zalety
mimo znacznie wyższych kosztów uzasadniają ich wybór.
n
15
Informacje techniczne_Informacje techniczne 2012-02-12 18:09 Page 16
W porównaniu z wyrobami wykonanymi z tworzyw sztucznych
wyroby ze stali szlachetnej mają większą wytrzymałość, są odporne na wysoką temperaturę i ogień a także nie są źródłem szkodliwych emisji występujących przy pożarze lub obróbce mechanicznej.
Najbardziej uniwersalna i najczęściej stosowana jest stal
Nr 1.4301 odpowiadająca oznaczeniu X5CrNi 18-10 według
PN- EN 10088-2. Ten gatunek stali został przebadany przez
Niemiecki Instytut Techniki Budowlanejw Berlinie uzyskując świadectwo dopuszczenia w budownictwie oznaczone Z-30.3-6
To oznaczenie odpowiada oznaczeniom wg innych norm:
PN- EN 10088-2
AISI
UNS
BS
AFNOR
DIN 17441
:
:
:
:
:
:
1.4301 X5CrNi 18-10
304
S 30400
304 S15- 304 S31
Z7CN 18-09
X5CrNi 18-10
Przedstawione w katalogu wyroby i sposoby mocowań pozwalają
na wybór rozwiązania zależnie od ilości kabli oraz konstrukcji
ściany lub sufitu.
Aby zapobiec deformacji kabli a równocześnie zapewnić odpowiednie mocowanie kabli należy zastosować specjalne uchwyty
z wkładkami stabilizacyjnymi.
Na specjalne zamówienie możemy wykonać uchwyty w innych
rozmiarach, specjalne połączenia odporne na wibracje, ciśnienie
i wstrząsy a także odporne na agresywne środowisko.
• Powłoki z tworzyw sztucznych
Do zastosowań w środowiskach agresywnych dla cynku (dla
wartości pH mniejszych od 6 lub większych od 12) lub w celu
oznakowania kolorami, wyroby ocynkowane mogą być pokryte
warstwą z tworzywa sztucznego (np. epoksyd lub poliester).
Podkładki stabilizacyjne oraz wkładki stabilizacyjne podwójne
wykonane są z polietylenu o dużej gęstości (HDPE). Materiał ten
oznaczony jest w naszych wyrobach symbolem PE
Temperatura mięknięcia ustalona igłą typu Vicat:
Zachowanie formy B(0,45N/mm2):
Zakres topienia:
Odporność na zimno:
El-Puk oferuje szeroki asortyment wyrobów wykonanych ze stali
szlachetnej : wsporniki poziome i pionowe, korytka, drabiny, konstrukcje pionowe, kanały oraz uchwyty kablowe. Śruby, nakrętki do
łączenia tych elementów należą do stali oznaczonej A2 (wg DIN
ISO 3506)
Wyroby z tej grupy oznaczone są symbolem E .
°C
°C
°C
°C
Wysoka stabilizacja na światło i odporność na promieniowanie
UV dzieki dodaniu specjalnych sadzy. Odporne na zasady, roztwory solankowe oraz kwasy organiczne.
Brak odporności na silne środki utleniające (jak koncentrat kwasu
azotowego, mieszanina nitrująca itd.) oraz fluorowce.
Wkładki stabilizacyjne dla kabli zarówno izolacyjne jak i wysokoczęstotliwościowe wykonane są z polistyrenu, odpornego na
uderzenia (SB). Materiał ten oznakowany jest w naszych wyrobach symbolem PS
Na specjalne wymaganie klienta elementy tras wykonujemy również ze stali Nr. 1.4571, określonej jako X6CrNiMoTi17-12-2 według
PN- EN 10088-2. Również ten gatunek stali został przebadany
z wynikiem pozytywnym przez Niemiecki Instytut Techniki
Budowlanej w Berlinie.
Śruby, nakrętki do łączenia tych elementów są wykonane ze stali
oznaczonej A4 (wg DIN ISO 3506)
Temperatura mięknięcia ustalona igłą typu Vicat:
Zachowanie formy B(0,45N/mm2):
Długotrwała, ciągła temperatura pracy:
To oznaczenie odpowiada oznaczeniom wg innych norm:
PN- EN 10088-2 : 1.4571 X6CrNiMoTi17-12-2
AISI
: 316 Ti
UNS
: S 31635
BS
: 320 S31
AFNOR
: Z6CNDT 14-12
DIN 17441
: X6CrNiMoTi17-12-2
Wyroby z tej grupy oznaczone są symbolem E4 .
Odporność na zimno:
75-80 °C
74-81 °C
Ł 55 °C
-40 °C
Wysoka stabilizacja na światło i odporność na promieniowanie
UV dzięki dodaniu specjalnych sadzy. Odporne na zasady, roztwory solankowe wilgotność oraz nie utleniające się kwasy.
Materiał nieodporny na aromatyzowane i chlorowane węglowodory jak estery, ketony, eter, benzyna, olejki eteryczne oraz niektóre
materiały aromatyczne.
Dla specjalnych zastosowań (np. konstrukcje nośne dla instalacji
oświetlenia oraz kabli w tunelach drogowych), oferujemy wyroby
wykonane ze stali wysokostopowej Nr 1.4529.
Kablowe konstrukcje nośne ze zintegrowanym utrzymaniem funkcji w przypadku
pożaru.
Informacje uzupełniające o uchwytach kablowych.
Uchwyty kablowe pozwalają na łatwe i szybkie ułożenie pojedynczych kabli lub ich wiązki.
Są używane do zamocowania kabli bezpośrednio do ścian i sufitów
lub z użyciem konstrukcji wsporczych.
W katalogu oferujemy uchwyty wykonane z różnych materiałów,
oznakowane symbolami:
AL
AL uchwyty zawierają elementy wykonane z aluminium
70-75
75-80
130-135
około -40
Sprawdzone na wypadek pożaru obejmy kablowe jak i inne systemy nośne do układania i instalacji kabli ze wzmocnioną izolacją
ogniową (E30 - E90), jak również odpowiednie wskazówki instalacyjne, możecie Państwo znaleźć w naszej części katalogowej
zatytuowanej "Utrzymanie funkcji w przypadku pożaru” (H).
Wybór produktów
E
E uchwyty zawierają elementy wykonane ze stali wysokiej jakości
ZZ poszczególne elementy wykonane są ze stali ocynkowanej o
różnej powłoce:
- śruba dociskowa dla uchwytów do kabli o średnicy do 40 mm –
galwanizowanie, dla średnicy większej od 40 mm cynkowanie na
gorąco, metodą zanurzeniową
- wkładka dociskowa ocynkowana metodą Sendzimira
- uchwyt mocujący cynkowanie na gorąco metodą zanurzeniową
16
Trasy kablowe
Wyboru dokonuje się na podstawie:
1.
ilości względnie objętości kabli, które mają się pomieścić na
danej trasie tzn. pojemności użytkowej względnie gabarytów
toru trasy kablowej.
2.a ciężaru kabli, które mają zostać ułożone na danym torze trasy
kablowej.
b odstępów między punktami podparcia toru trasy kablowej tzn.
nośności (dopuszczalnego obciążenia) toru.
Do pkt 1. Pojemności użytkowej / przekroju użytecznego
Jeśli objętość kabli ( typy, wielkości, liczby) które mają zostać ułożone nie jest znana, można posłużyć się tabelą 1 do jej oszacowania.
Dla kabli o każdej wielkości należy przemnożyć liczbę kabli przez
potrzebne miejsce i w ten sposób utworzy się liczba sumaryczna.
Uzyskana w ten sposób liczba stanowi o minimalnym przekroju (A)
szukanego toru trasy kablowej (wartość tą należy ewentualnie
powiększyć o współczynnik rezerwy). W każdym przypadku należy
uwzględnić wymogi normy VDE 0100 traktującej o obłożeniu torów
tras kablowych.
Tabela1: Zapotrzebowanie na miejsce dla kabli o rodzaju budowy NYY
Kabel Przekrój Zapotrzebowanie miejsca X
kabla
na kabel
NYY (mm)
(ca.)
4
4
4
4
4
4
x
x
x
x
x
x
1,5
2,5
6
16
35
70
12,5
14
16,5
22
31
41
1,5 cm2
1,8 cm2
3,0 cm2
5,0 cm2
12,0 cm2
16,0 cm2
X
X
X
X
X
X
liczba
kabli
=
=
=
=
=
=
A ³ S cm2
Różnica między maksymalnie
dopuszczalnym obciążeniem
a możliwym ciężarem kabli jest
równa maksymalnie
dopuszczanemu obciążeniu
dodatkowemu:
Qmax=
1,70 kN/m
QLK =
-0,58 kN/m
obciążenie dodatkowe £ 1,12kN/m
* typ toru
trasy kablowej
kabel
ciężar własny kabla
drabinka kablowa
kabel elektroenergetyczny (QLK)
2,8 N/m x cm2
korytko kablowe,
korytko siatkowe,
kabel sterowniczy
(QSK)
1,5 N/m x cm2
n
Przykład: drabinka kablowa typu L 60-634,
Przekrój użyteczny (A) każdego toru trasy kablowej podany jest
w naszym katalogu. Jeśli zachodzi taka potrzeba, to trzeba niejednokrotnie układać równolegle kilka torów tras kablowych.
Do pkt 2. Nośność (obciążenie dopuszczalne)
ciężar kabli = 0,60 kN/m
dodat. obciążenie = 0,25 kN/m
Qmax = 0,85 kN/m
Wszystkie podane w katalogu obciążenia dopuszczalne
odnoszą się każdorazowo do danego produktu.
Nośność całego systemu jest uzależniona od przyjętej
konfiguracji a w szczególnoœci od rozłożenia ciężaru na
samej konstrukcji nośnej.
a. Ciężar kabli
Jeśli nie jest znany całkowity ciężar wszystkich kabli, można go
oszacować na podstawie tabeli 2.
Dla każdej wielkości kabla jego ciężar należy pomnożyć przez ilość
takich samych kabli i uzyskuje się tak liczbę sumaryczną. Wynikiem
tego jest szacowany ciężar (Q) wszystkich kabli układanych na
danej trasie.
n
Tabela 2: Ciężar kabli o rodzaju budowy NYY
Kabel
NYY
4
4
4
4
4
4
x
x
x
x
x
x
ciężar kabla
(ca.)
1,5 2,3 N/m
2,5 3,0 N/m
6
5,2 N/m
16 11,0 N/m
35 22,0 N/m
70 41,0 N/m
x
x
x
x
x
x
x
ilość
kabli
=
=
=
=
=
=
Q=S
jaki maksymalny odstęp między podporami jest dopuszczalny
przy znanym obciążeniu.
® max. odstęp między
podporami = 2,9 m
Diagramy dopuszczalnych obciążeń uwzględniają conajmniej
70 procentową rezerwę bezpieczeństwa aż do możliwości
wystąpienia ich uszkodzenia (zgodnie z PN-EN 61537, patrz str. 12).
Przestrzegamy jednak przed używaniem torów tras kablowych jako
ścieżek po których można się poruszać (jako pomostów roboczych).
Gdyby się jednak okazało, że dopuszczalne maksymalne
obciążenie(Qmax) lub możliwy do uzyskania odstęp między
podporami toru tras kablowych nie są wystarczające do uzyskania
pewnego w eksploatacji układu, należy wówczas wybrać inny
charakteryzujący się większą nośnością typ toru tras kablowych.
Mamy tu możliwość przechodzenia i sprawdzania kolejno:
Korytka siatkowe → korytka kablowe →drabinki kablowe
→samonośne drabinki kablowe z dodatkowo wkładaną płytą
blaszaną (LEBL).
n
N/m
Pod względem bezpieczeństwa jednak decydujący jest maksymalny
dopuszczalny ciężar kabli. Ciężar ten wylicza się przez pomnożenie
pojemności użytkowej ze specyficznym ciężarem kabli*.
Wynik(QLK) podany jest w katalogu dla każdego toru trasy kablowej.
b. Odstęp między punktami podparcia (StA)
Zalecany z reguły odstęp między punktami podparcia wynosi 1,5m.
Rzeczywisty jednak odstęp między punktami podparcia może wskutek warunków istniejących (jak słupy, podpory, płatwie itd.) leżeć
wyraźnie ponad tymi granicami (nawet do 10 m)*.
Samonośne drabinki kablowe
nadają się szczególnie do mostkowania dużych odległości między
możliwymi do uzyskania punktami podparcia. Nośność (obciążenie
dopuszczalne) takich “wiszących mostów tras kablowych” uzależniona jest głównie od sztywności a tym samym od wysokości ścianek
profili bocznych. Większe wysokości profili bocznych oznaczają
także równocześnie i większe pojemności użytkowe a tym samym
i większe możliwe do przenoszenia ciężary kabli.To natomiast może
spowodować niebezpieczeństwo nieplanowanego wcześniej
umieszczania większej liczby kabli a tym samym powstania
przeciążenia. EL-PUK chcąc uniknąć tego typu zagrożeniom, stara
się przeciwdziałać im poprzez:
podniesienie dna toru trasy kablowej
elektrycznie zespawane połączenia ścianek bocznych z profilami
szczebli drabinki,
bez mała symetryczne i nie skręcone profile ścianek bocznych,
co najmniej 70 % rezerwę bezpieczeństwa w danych mówiących
o dopuszczalnych obciążeniach*
(patrz PN-EN 61537, strona 12)
n
Na podstawie diagramów obciążeniowych dla torów tras kablowych
należy odczytać co następuje:
n
n
Jakie maksymalnie obciążenie (Qmax) może przenieść tor trasy
kablowej przy określonym odstępie między punktami podparcia.
Przykład: drabinka kablowa typu LG60-634,
odstęp między punktami podparcia = 2,0 m.
17
Torów tras kablowych nie wolno używać jako pomostów
roboczych lub drabin.
Przykład: KDI
Przy samonośnych trasach drabinek kablowych może
dojść do tego, że począwszy od pewnej granicznej
rozpiętości między punktami podparcia pojemność
użytkowa trasy stanie się większa aniżeli jej dozwolone
dopuszczalne obciążenie.
Dlatego też prosimy zwracać baczną uwagę na
dopuszczalne wielkości obciążenia, które uzależnione są
od odstępów punktów podparcia prowadzonej trasy
kablowej.
To odnosi się jedynie do typu WL200, jeśli w punkcie podparcia (konsoli)
zamontowane zostaną wzmocnienia podporowe samonośnej drabinki
kablowej (WLHS).
L £ 1000:
L > 1000:
Konstrukcje nośne
Konstrukcje nośne do prowadzenia tras kablowych składają się w
zasadzie:
Na sufitach: z konsol słupkowych (wsporników poziomych wg katalogu) oraz uchwytów konsol sufitowych (wsporników
pionowych wg katalogu).
Na ścianach: z konsol ściennych (wsporników poziomych wg katalo
gu) lub z wsporników pionowych oraz konsol słupkowych (wsporników poziomych wg katalogu).
Aby móc wybrać wystarczająco dużą nośność elementów konstrukcyjnych należy najpierw ustalić oraz obliczyć całkowity ciężar każdej
trasy kablowej jaki wystąpi na poszczególnych punktach podparcia:
Obciążenie konsoli P = (ciężar kabli Q + ciężar torów tras
kablowych w + dodatkowe obciążnie) x
odstęp podpór StA
1.Konsola (wysięgnik)
Nośność konsoli (Pmax) musi być większa aniżeli ustalona powyżej
wielkość obciążenia konsoli (P).
Należy pamiętać o tym, że nośność konsoli uzależniona jest od szerokości planowanej trasy kablowej (B). W tabelach traktujących o
dopuszczalnych obciążeniach zawsze wychodzi się z założenia, że
do odpowiednich szerokości tras kablowych przyporządkowywane
są odpowiedniej wielkości konsole (L»B).
Jeśli jednak konsola będzie zdecydowanie dłuższa a
trasa kablowa będzie zblokowana i ulokowana na
końcu konsoli, wówczas należy w przybliżeniu przyjąć:
Pzul » Pmax
(
L )
2L-B
Podane wartości dopuszczalnego obciążenia odpowiadają sprawdzonym i zweryfikowanym wielkościom zgodnym z PN-EN 61537.
2.Uchwyt konsol sufitowych (słupkowych)
Uchwyty konsol sufitowych podlegają przy jednostronnym prowadzeniu ciągów tras kablowych zasadniczo obciążeniom gnącym. Każda
pojedyńcza konsola poddana zostaje tzw momentowi gnącemu (Mi)
w swoim słupku. Moment ten uwarunkowany jest przez ciężar działający na konsolę (Pi) oraz długość dźwigni (Ii) stąd zależność (M =
Px I). Przy czym długość dźwigni uzależniona jest od długości konsoli (L) oraz szerokości trasy kablowej (B).
Suma wszystkich momentów zginających (Mi) nie może przekroczyć
dopuszczalnego momentu zginającego (Mmax) Maksymalny
moment zginający Mmax podany został w katalogu dla każdego
słupka uchwytu konsol sufitowych.
Jeśli ciągi tras kablowych mocowane i prowadzone są dwustronnie
w stosunku do uchwytu konsol sufitowych (ich słupka), wówczas
wszystko powyżej powiedziane odnosi się do każdej z obu stron,
ponieważ nie można wykluczyć, że podczas układania kabli zaistnieje sytuacja w której kable najpierw zostaną ułożone po jednej stronie
uchwytu konsoli sufitowej (i tak z reguły w praktyce bywa).
18
B
Lk
mm
100
200
300
400
500
600
mm
120
220
320
420
520
620
Pmax
Pmax
FD
L>1000 L<1000
kN
kN
20,0
14,5
13,8
10,0
10,5
7,6
8,5
6,2
7,1
5,2
6,1
4,4
P
1,3
1,6
1,9
2,3
2,6
3,0
Celem ułatwienia wyboru uchwytu
konsoli sufitowej dla każdej
Mmax = 2200 Nm
szerokości ciągu trasy kablowej (B),
Fzug = 20kN
przy przyporządkowanej długości
konsoli (L), podane zostało
maksymalnie dopuszczalne
obciążenie konsoli (Pmax).
Mmax = 1600 Nm
Jeśli do uchwytu konsoli sufitowej przymocowany ma został jedynie
jeden ciąg trasy kablowej (czy też ciągi tras kablowych o takiej
samej szerokości) wówczas można z tabeli odczytać bezpośrednio,
czy P £ Pmax (względnie czy Σ Pi £ Pmax).
Gdyby jednak do uchwytu konsoli sufitowej miały zostać jednostronnie zamontowane ciągi tras kablowych o różnych szerokościach,
wówczas należy bezwzględnie policzyć udział każdego ciągu trasy
kablowej w dopuszczalnym obciążeniu całkowitym.
PB
PB max
Dla wybranego uchwytu konsoli sufitowej suma częściowych
obciążeń nie może przekroczyć wartości 1,0 (£ 1).
Przykład:
S
2 drabinki kablowe, typu L 60,
o szerokościach:
należy na konsolach
o długościach:
PB
PB max
<1
B1 = 400 mm
B2 = 600 mm
L1 = 420 mm
L2 = 620 mm
umocować jednostronnie
do uchwytu konsoli sufitowej
odstęp punktów podparcia wynosi 1,5 metra.
ciężar kabli (wg katalogu):
QLK = 580 N/m
dodatkowo ciężar drabinek kablowych:
30 N/m
co daje sumaryczne obciążenie:
610 N/m
sumaryczne obciążenie
x odstęp punktów podparcia:
daje obciążenie konsoli:
Dla uchwytu konsoli KDU 52
wg katalogu mamy:
tym samym suma części
składowych daje wartość:
S
Q2 = 880 N/m
33 N/m
913 N/m
610 N/m
x 1,5 m
P1 = 915 N
913 N/m
x 1,5 m
P2 = 1.370 N
Pmax 400 = 2,8 kN
Pmax 600 = 2,0 kN
915 N
PB
=
Pmax B 2.800 N
=
1,01
+
1.370 N
2.000 N
(> 1)
tzn. należy kierując się dopuszczalnym obciążeniem dobrać odpowiedni
uchwyt konsoli sufitowej względnie należy zmniejszyć odstęp między
punktami podparcia.
Dane dotyczące dopuszczalnych obciążeń odpowiadają sprawdzonym
i certyfikowanym według PN-EN 61537 wartościom, patrz strona 11.
Podczas przeciągania kabli wzdłuż ciągów tras kablowych mogą wystąpić znaczne dodatkowe obciążenia.
Te występujące dodatkowo obciążenia w żadnym
wypadku nie mogą się pojawić na konstrukcjach
nośnych istniejących ciągów tras kablowych.
Wprowadzanie obciążeñ do bryły budynku
Wszystkie podane w katalogu dane dotyczące zdolnoścido przenoszenia obciążeń odnoszą się każdorazowo
do określonych produktów. Zdolność do przenoszenia
obciążeń całego zainstalowanego systemu jest uzależniona od danej konfiguracji a szczególnie od wprowadzania obciążenia do bryły budynku.
Podczas przeciągania kabli wzdłuż ciągów tras kablowych mogą wystąpić znaczne dodatkowe obciążenia.
Te występujące dodatkowo obciążenia w żadnym
wypadku nie mogą się pojawić na konstrukcjach
nośnych istniejących ciągów tras kablowych.
Norma zharmonizowana PN-EN 61537
- Kablowe systemy nośne
Norma PN-EN 61537 ustala między innymi:
n
metodą badań, według której należy sprawdzać właściwości
elementów nośnych tras kablowych
Sprawdzeniu poddawane zostają:
- trasy kablowe włącznie z ich łącznikami w szczególnych
miejscach zabudowy (końcowe pola, środkowe pola oraz
wsporniki belek):
Następujące objaśnienia mogą jedynie stanowić wiadomości pomocnicze do wykorzystywania dopuszczalnych obciążeń dla dybli,
obowiązujące są natomiast zawsze dane uwidocznione w dopuszczeniach:
Dopuszczalne obciążenie dybli Fzul
Wektorowe nakładanie się różnych składowych sił działających w
punkcie mocowania (np. siły tnącej i pionowo działającej siły wyrywającej) obrazuje obciążenie danego dybla w tym miejscu. To obciążenie dybla może być jedynie mniejsze lub równe dopuszczalnemu dla
niego obciążeniu podanemu w dopuszczeniu (z reguły dla wszystkich dybli podawany zostaje skośny kierunek działania siły).
Dopuszczalne obciążenie dybla jest uzależnione od podłoża w którym zostaje zamocowany (klasy jakości betonu, rodzaju muru, rodzaju kamienia, itd) od jego odporności na występujące w nim wówczas
naprężenia oraz czy znajduje się w:
- rozrywanej strefie betonu;
- ściskanej strefie betonu (np. ścianie betonowej, górnej części podpory).
W przypadkach wątpliwych należy zasięgnąć porady u odpowiedzialnego za budynek statyka budowlanego.
Ograniczenia
Dopuszczalne obciążenie dybla musi zostać pomniejszone,
- gdy kilka dybli wykazuje mniejszy odstęp w stosunku do siebie
aniżeli wartość a*
- jeśli odstęp dybla do jakiejś krawędzi budynku względnie rogu
będzie mniejszy aniżeli wymiar ar*.
Do obliczenia obciążenia dybli FD podany został w katalogu współczynnik FD (odnosi się on do silniej obciążonego dybla).
P
Przykład: Uchwyt konsol sufitowych
FD1 =
P - .
P
2
FD2 =
P
+
2
I
a
P.
FD = 1 +
2
P
I
a
I
a
(występujące tu proporcje nie odpowiadają tym korzyst niejszym
jakie występują przy wykorzystywaniu dźwigarów ciągłych)
- konsole jako pojedyncze elementy, a więc bez udziału usztywniających je konstrukcji torów kablowych
n
Dane dotyczące zdolności do przenoszenia ciężarów polegają na
pomiarach dopuszczalnych jeszcze odkształceń (fzul) przy określonych obciążeniach dla elementu poddawanego sprawdzeniu.
Sprawdzeniu poddawane zostały zawsze elementy nośne
w wykonaniach standardowych (ocynkowane metodą
Sendzimira / ogniową metodą zanurzeniową).
Tory tras kablowych
Sprawdzaniu poddawane zostały na specjalnie zbudowanym stanowisku do testowania, który zapewniało to, że elementy wyginane
elastycznie pod wpływem obciążenia pozostawały w dalszym ciągu
równomiernie obciążane na swej powierzchni.
x odstęp podporowy
fzul (w kierunku wzdłużnym) = 0,01
fzul (w kierunku poprzecznym) = 0.05 x szerokość toru,
Konsole / wysięgniki
- Czubki wysięgników nie mogą się pod wpływem obciążenia pionowego obniżać o więcej niż:
0,05 x długość wysięgnika
fzul =
(jednak ≤ 30 mm)
Wspornik / konsola
- Wsporniki zostają poddane działaniu siły gnącej przyłożonej
z boku.
Dopuszczalne odkształcenie poprzeczne wynosi
0,05 x długość konsoli
fzul =
- Testowane są wsporniki z półką
- Siła obciążająca przykładana jest centralnie
Sprawdzono najdłuższy wspornik.
Poprzez obustronne obciążenie uchwytu konsoli sufitowej, zostaje
zawsze pomniejszone obciążenie dybla silniej obciążanego.
Przykład: Konsola ścienna
FDV = P
FDH = P .
I
h
l 2
FD
= 1+ (h)
P
a* = odstęp między osiami
ar* = odstęp od krawędzi
końcowe pola bez łączników
Na żądanie świadectwa badań mogą być udostępnione.
19
n
Bezpieczeństwo
Nasze wyroby są w pełni bezpieczne. Aby to zagwarantować
elementy sytemu tras zostały poddane obciążeniom przekraczającym o 70% obciążenia dopuszczalne. Zgodnie z wymaganiami
normy przedmiotowej, przy takim przeciążeniu dopuszcza się
ugięcia elementów ale element nie może ulec złamaniu. Nasze
trasy spełniły to wymaganie.
Jest to zaleta systemu wykonanego z metalu, który pod wpływem
przeciążenia ulega stopniowej deformacji w przeciwieństwie do
elementów systemu wykonanych z tworzyw sztucznych gdzie
w przypadku nadmiernego obciążenia nastąpi natychmiastowe ich
złamanie.
Tym sposobem zminimalizowane zostaje zjawisko refleksji czy
modulacji sygnału a uszkodzenia kabla zostają wykluczone.
Kompletna armatura składa się więc z obejm kablowych, wysokoczęstotliwościowych wkładek stabilizacyjnych, jak również nakrętek kontrujących do zabezpieczania połączeń śrubowych obciążanych w sposób zmienny (jak np. przy masztach nadawczych).
Znaleźć można specjalne obejmy do mocowania różnych typów
i wielkości kabli wysokoczęstotliwościowych. Do mocowania różnych
eliptycznych kabli należy korzystać z wkładek neoprenowych (stosowane oznaczenie EE).
Wykonania specjalne
Wyrównywanie potencjałów
Drabiny i koryta są łączone z użyciem łączników i śrub.
Są to połączenia metaliczne skręcane. Badania przeprowadzone
zgodnie z wymaganiami normy DIN- EN 61537 / PN-EN 61537
potwierdzają ekwipotencjalizację tras kablowych.
Sposób sprawdzenia połączeń ekwipotencjalnych podano
w instrukcji montażu i eksploatacji tras kablowych
Technika układania
Uchwyty kablowe (obejmy w kształcie litery U) umożliwiają proste
i szybkie układanie zarówno pojedyńczych kabli jak i też wiązek
kablowych. Służą one do mocowania kabli lub ich wiązek bezpośrednio dokonstrukcji nośnych (zarówno w kierunku wzdłużnym jak
i poprzecznym) względnie do mocowania ich za pośrednictwem dybli
i śrub na ścianach lub sufitach.
Do układania kilku równolegle prowadzonych kabli zalecamy stosowanie szyn kotwowych które mogą zostać zamocowane za pośrednictwem śrub i dybli bezpośrednio na ścianach lub sufitach względnie
za pośrednictwem uchwytów na konstrukcjach nośnych. Tam gdzie
nie wolno wiercić, można także utworzyć punkty mocowania za pośrednictwem systemu taśm zaciskowych.
Jeśli powierzchnia ściany lub sufitu okazałaby się zbyt mała na ułożenie niezbędnej liczby kabli w jednej płaszczyźnie, wówczas istnieje
możliwość stworzenia dodatkowej powierzchni przez równolegle ułożone konstrukcje tzw. trawersy na których uzyskujemy dodatkowe
punkty mocowania. Wskutek tego istnieje możliwość ułożenia kabli
w kilku płaszczyznach i położeniach.
Do mocowania kabli jednożyłowych należy stosować obejmy kablowe wykonane z niemagnetycznego aluminium lub ze stali szlachetnej, oznakowane one są przez symbole ALlub E.
Aby zapobiec możliwym deformacjom kabli, spowodowanych nadmiernymi naciskami obejm kablowych, należy zasadniczo korzystać
ze stabilizujących ich formę uchwytów kablowych w postaci wkładek
stabilizacyjnych podwójnych i podkładek stabilizacyjnych. Dla szczególnie czułych na naciski kabli lub kruchych rur tworzywowych należy
stosować wkładki stabilizacyjne z metalu które skutecznie zmniejszają jednostkowe naciski powierzchniowe. Aby również możliwe było
układanie wysokoczułych kabli wysokiej częstotliwości przy zastosowaniu zwykłych obejm kablowych można je wyposażyć w tzw. wysokoczęstotliwościowe wkładki stabilizacyjne.Tutaj chodzi o dwie
mocne półpanewki z tworzywa, które zupełnie obejmują kabel.
Gwarantują one to, że pomimo relatywnie wysokiego nacisku mocującego/momentu dokręcania śrub, tak "opancerzony" kabel zamocowany zostaje w sposób pewny za pośrednictwem tylko niewielkiego
nacisku przytrzymującego.
20
Dodatkowo do naszej oferty programowej podanej w katalogu,
w rozdziale “wykonania specjalne” możliwe są wykonania na zapytania indywidualne, np. obejmy kablowe:
- w innych rozmiarach (wymiary pośrednie i nadwymiary)
- ze śrubami ze stali szlachetnej, aby zapobiec takim przypadkom
w których połączenia śrubowe w środowiskach agresywnych stają
się nierozłączalne wskutek występowania silnej korozji
- z nakrętkami kontrującymi, celem zabezpieczania połączeń
śru-bowych pracujących w warunkach periodycznie zmiennych
obciążeń tak statycznych jak i dynamicznych.

INFORMACJE TECHNICZNE_Katalog Systemów Tras - EL-PUK

Transkrypt

Podobne dokumenty

Sieci Bezprzewodowe

Kanał kablowy do TS/TE – DK 7827.310