Broszura

CentrumEdukacjiEkologicznej
wRadomiu
Urząd Miejski w Radomiu
Wydział Ochrony Środowiska
iRolnictwa
Nasi ulubieńcy
broszuradoprojektuedukacyjnego
1
Wydawca:Centrum Edukacji Ekologicznej w Radomiu
26-600 Radom, ul.Żeromskiego 53 p. 149
tel. 048 36 20 336, e-mail: [email protected]
SKAUT.PL Dariusz Mariusz Zając
26-600 Radom, ul. Żeromskiego 2
tel. 0601 825 478, [email protected]
© Copyright by Centrum Edukacji Ekologicznej w Radomiu
ISBN 83-60126-27-5
EAN 9788360126271
Materiał na potrzeby programu „Nasi Ulubieńcy” realizowanego przez CEE,
finansowanego ze środków Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki
Wodnej w Radomiu.
Redakcja: Teresa Czech, Bogdan Religa
Opracowanie: Elwira Dzikowska, Grażyna Gumola, Tomasz Paprocki, Bogdan Religa
Rysunki: Grzegorz Gumola, Izabela Gumola
Druk:
SKAUT.PL; 26-600 Radom; ul. Reja 26
tel./faks: 0 48 3 858 858; e-mail: [email protected]
Spis treści
1.
2.
3.
4.
5.
6.
7.
8.
9.
10.
11.
12.
13.
Wstęp
Opis programu „Nasi ulubieńcy”
Przyjaźń psa z człowiekiem w ujęciu historycznym
Wzajemne relacje miedzy psem a właścicielem
Kto przewodzi: pies czy człowiek?
Problemy nowych właścicieli psów
Szczeniak w domu
Dobre rady (poradnik właściciela psa)
Problem z rozmnażaniem psów
Wyjazd z psem za granicę
Rasy niebezpieczne i dlaczego niebezpieczne
Ważne adresy i kontakty
Literatura pomocnicza
4
5
6
6
7
8
9
10
11
11
12
15
15
1. WSTĘP
Około 6.000 mieszkańców naszego miasta posiada psy. Niestety, nie wszyscy zdają
sobie sprawę, że utrzymywanie zwierzęcia to nie tylko przyjemność ale też obowiązki
i odpowiedzialność za zachowanie pupila.
Mając na uwadze ten problem, Gmina Miasta Radomia przystąpiła 20 kwietnia
2006 r. do realizacji programu „Przyjaźń zobowiązuje”. Jego głównym celem jest szeroko zakrojona akcja informacyjna dotycząca głównie obowiązków właścicieli psów,
uświadomienia zagrożeń związanych z zanieczyszczaniem przez psy miejsc publicznych
oraz utrwaleniem nawyku sprzątania po swoich pupilach.
W związku z powyższym Miasto przygotowało 180 znaków w dwóch rodzajach
i oznaczyło budynki użyteczności publicznej, miejsca zabaw dla dzieci, kąpieliska i plaże (znak nr 1), (znak nr 2) oznaczający zakaz zanieczyszczania przez psy umieszczony
został w parkach i na innych terenach zieleni miejskiej.
Znak nr 1
Znak nr 2
Chcąc wskazać prawidłowy sposób pozbywania się psich odchodów przygotowano
również 35.000 zestawów higienicznych dla psa. Zestawy takie składające się z tekturowej łopatki i papierowej torebki wraz z informacją o obowiązkach właściciela psa,
rozprowadzone będą wśród właścicieli zwierząt, którzy dopełnili obowiązku rejestracji
psa.
Gmina zakupiła również pojazd do sprzątania gminnych terenów publicznych z psich
odchodów.
Akcji towarzyszyć będą działania kontrolne Straży Miejskiej dotyczące przestrzegania obowiązków przez właścicieli psów, nie tylko w zakresie sprzątania nieczystości, ale
też wyprowadzania psów na smyczy i w kagańcu.(więcej na stronie www.radom.pl)
Częścią prowadzonej kampanii jest również program edukacyjny „Nasi ulubieńcy”
realizowany przez Centrum Edukacji Ekologicznej w Radomiu.
Pamiętajmy jednak, że nawet najlepsze rozwiązania i programy nie osiągną zamierzonych efektów bez aktywnego udziału i chęci samych właścicieli czworonogów.
Dlatego też wspólnie zadbajmy o nasze otoczenie.
Spacerując z psem zostawmy parki, trawniki, ulice w czystości, by mogli z nich skorzystać również inni użytkownicy.
2. Opis Programu Wychowawczego Centrum Edukacji Ekologicznej dla społeczności lokalnej miasta Radomia „Nasi ulubieńcy” w ramach gminnego projektu
„Przyjaźń zobowiązuje”
Celem programu jest:
1. Pomoc władzom samorządowym w rozwiązywaniu problemu psów domowych oraz
bezpańskich w Radomiu.
2. Uświadomienie właścicielom zwierząt, że są odpowiedzialni za ich zachowanie,
szczególnie poza domem.
3. Uwrażliwienie mieszkańców na humanitarne traktowanie zwierząt oraz na ich odpowiedzialność za ich, a także nasze zdrowie i bezpieczeństwo.
4. Zapewnienie wszystkim właścicielom psów pomocy w utrzymaniu czystości zieleńców i skwerów miejskich.
5. Rozpowszechnianie wiedzy z zakresu kynologii, biologii oraz etyki wśród różnych
grup społecznych Radomia.
6. Kształtowanie prawidłowych wzorców zachowań, głównie właścicieli psów oraz
wszystkich przedstawicieli społeczności lokalnej w odniesieniu problemu bezpańskich i hodowlanych zwierząt.
Program wdrażany jest we współpracy partnerskiej ze Związkiem Kynologicznym, Towarzystwem Opieki nad Zwierzętami i Schroniskiem dla Bezdomnych Zwierząt i Zarządem Okręgowym Ligi Ochrony Przyrody w Radomiu.
Projekt obejmuje następujące zadania:
•Szkolenia przez wykwalifikowaną kadrę CEE, Związku Kynologicznego, Towarzystwa Opieki nad Zwierzętami i Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt przeznaczone
dla uczniów, nauczycieli oraz właścicieli psów radomskich osiedli.
• Akcje i konkursy
– zbiórka funduszy pn. „Złotóweczka dla pieseczka” oraz karmy i potrzebnych artykułów na rzecz radomskiego schroniska na Wincentowie
– konkurs „Okaż im serce”: plastyczny i fotograficzny
• Wycieczki do Schroniska dla Bezdomnych Zwierząt dla dzieci i młodzieży szkolnej
z Radomia.
• Propagowanie adopcji bezpańskich psów.
• Inwentaryzacja bezpańskich psów na osiedlach Radomia poprzez patrole młodzieżowe.
• Wystawy prac konkursowych.
• Dystrybucja ulotek, broszurek i plakatów sfinansowanych przez Gminę Miasta Radom ze środków Gminnego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej.
Projekt dofinansowany przez Gminę Miasta Radom ze środków Gminnego Funduszu
Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej
3. Przyjaźń psa z człowiekiem w ujęciu historycznym
Czy dola szczęsna, czy skołatana
Przez dzikie ludów narody,
Ten, zawsze strzegąc stóp swego pana,
Żywot dać przy nich gotowy.
Z równością myśli wszystko to znosi,
Co zdarza dola niebieska,
Służy najwierniej, o nic nie prosi,
Mój, że to obraz, czy pieska?
Przyjaźń człowieka z psem zaczęła się bardzo dawno,
prawdopodobnie około 8 tysięcy lat temu. W epoce kamiennej. Mówią o tym znaleziska pochodzące z tego okresu. Ludzie mieli oswojone psy, to znaczy takie, które w zamian za pokarm i schronienie towarzyszyły swojemu panu. Pies był pierwszym zwierzęciem udomowionym przez człowieka.
Prawdopodobnie pierwsze psy wyhodowano ze szczeniąt wilczych zdobytych podczas polowania. Szczenięta będąc stale w gromadzie ludzi przyzwyczajały się do nich
i traktowały ich jak własne stado. Pies, bowiem jest zwierzęciem stadnym, w którym
przewodzi najsilniejszy osobnik, reszta jest mu podporządkowana. Pierwotni ludzie
również polowali gromadnie. Nic, więc dziwnego, że zwierzęta te bardzo szybko przystosowały się do nowych warunków, tym bardziej, że następne ich pokolenia, urodzone
i wychowane wśród ludzi, traciły powoli swą dzikość i stawały się coraz bardziej użyteczne dla ludzi. Były wykorzystywane podczas polowania i jako obrońca, stróż obozowiska i zagród, a w późniejszym czasie zaczęto je hodować dla przyjemności. Psy w tym
czasie nie umiały szczekać, cechę tą nabyły dopiero w procesie udomowienia.
4. Wzajemne relacje miedzy psem a właścicielem
Główną cechą każdego psa rasowego czy nierasowego, małego czy dużego jest
właśnie to, że jest zwierzęciem stadnym i chociaż minęło już tyle tysięcy lat od udomowienia pierwszego psa, cecha ta pozostała. W stadzie zawsze musi być porządek. Aby
pies był szczęśliwy musi mieć stado, przewodnika i miejsce w stadzie. Na drugi plan
spadają warunki, w jakich przyszło mu żyć. W dzisiejszych czasach można powiedzieć,
że pies bardzo awansował, wszedł do naszych miast i domów. Jednak proces ten odbył
się bardzo szybko i dlatego pies, który patrzy na człowieka, patrzy na nas tak, jak na
drugiego psa. Tym samym nigdy nie będzie myślał tak jak człowiek. Są granice, których
nigdy nie pokona, ale my jako wyżej stojący na drabinie ewolucji możemy z niej zejść
i poznać jego mowę. Dopiero wtedy, gdy zrozumiemy i nauczymy się mowy psa będziemy mogli mu powiedzieć, co od niego chcemy. Wyobraźmy sobie, że jesteśmy wśród
ludzi, których języka nie znamy. Podobnie czuje się pies, którego zabraliśmy z jego stada
i wprowadziliśmy w stado ludzi. To my wiemy, co chcielibyśmy, aby potrafił nasz pies,
ale skąd on ma to wiedzieć. Poza tym, aby cokolwiek od niego wymagać, powinniśmy mieć
6
do tego prawo. Bo, dlaczego pies ma nas się słuchać. Czy tylko dlatego, że dajemy mu jeść,
głaszczemy go, wyprowadzamy na spacer, bawimy się z nim? Król miał wielu służących,
którzy w podobny sposób spełniali jego żądania, ale nikogo z nich się nie słuchał. Abyśmy
mieli prawo wydawać polecenia psu, musimy być dla niego przewodnikiem.
1. Jeżeli pies je z naszej miski, a my z jego nigdy. To, kto jest ważniejszy?
2. Jeżeli śpi w naszym łóżku, a my w jego nigdy. To kto jest ważniejszy?
3. Jeżeli może nas zaczepiać kiedy chce. Gdy my go wołamy, on do nas nie przychodzi.
To kto jest ważniejszy?
O ile małemu psu łatwo jest dać przewodnika, bo jest zbyt słaby, aby przewodzić stadem, to o wiele trudniej jest
ustawić go na odpowiednim miejscu
w stadzie. W naturze największe walki
nie są o przewodnictwo, ale o drugie
i trzecie miejsce, czyli im bliżej przewodnika tym ważniejsza pozycja
w stadzie.
5. Kto przewodzi: pies czy człowiek?
W domu rolę przewodnika zazwyczaj przejmuje mężczyzna, jego tonacja głosu jest
nakazująco-wskazująca. Pies szybko orientuje się, kto w domu warczy, czyli dla niego
rządzi. Obowiązkiem przewodnika jest przekazanie psu gdzie jest jego miejsce. Tak jak
kierownik w pracy powinien pracownikowi powiedzieć, co ma robić. On sam skąd ma
to wiedzieć?
Błędy, które popełniamy najczęściej mają ogromny wpływ na dalsze życie nasze
i naszych najbliższych z psem w domu. Przychodzimy, a pies biegnie do nas merdając
ogonem. My myślimy, że biegnie do nas, bo tak się stęsknił. Jednak prawda jest inna.
Biegnąc zadaje nam pytanie: czy ja jestem ważniejszy od wszystkich domowników, którzy są w domu? I jeśli witamy się najpierw z psem, a potem z domownikami. To kto mu
powiedział, że jest ważniejszy od domowników?
Jeżeli siedzimy razem na kanapie i przychodzi do nas pies, który zazwyczaj wchodzi
w środek: między przewodnika, a innego osobnika stada. Jeżeli przewodnik wtedy go
pogłaszcze. To, kto mu powiedział, kto jest ważniejszy? Jeżeli trzymamy dziecko na
kolanach i przyszedł do nas pies, a my zdjęliśmy dziecko z kolan i pogłaskaliśmy psa
to, kto pokazał psu, że jest ważniejszy od dziecka. Dzieje się tak, kiedy pies jest malutki
(10-12 tygodni). Natomiast, gdy dorośnie, broni tylko miejsca, które sami mu daliśmy.
Zaczyna warczeć i gryźć innych domowników. Aby do tego nie doszło, należy postępować odwrotnie. Obserwując psa w domu często możemy zaobserwować, że miejscem,
które wybiera na odpoczynek, nie jest miejsce gdzieś z boku, gdzie nikt by mu nie prze7
szkadzał, tylko na korytarzu,
w salonie, czyli w ciągach
komunikacyjnych człowieka. Pies, gdy odpoczywa,
obserwuje jak zachowują
się domownicy. Natomiast,
gdy my odpoczywamy, a on
do nas przychodzi, zaczepia zachęcając do zabawy, i my mu na to pozwalamy – to, kto
jest ważniejszy? Postępując w ten sposób pokazujemy psu, że nie chcemy i nie nadajemy
się na przewodnika. Wtedy, czy on chce, czy nie, musi na siebie wziąć ten niełatwy obowiązek. Jednak, kiedy daliśmy mu obowiązki – to i prawa. Nie dając mu obowiązków
sprawiamy, że będzie się nas lepiej słuchał. Natura rzadko tworzy przewodników stada.
Gdyby tak było psy nie przetrwałyby tyle tysięcy lat. Po prostu by się pozagryzały.
6. Problemy nowych właścicieli psów
Pies, na którego kark nałożyliśmy ciężar, nie do udźwignięcia, będzie żyć w ciągłym
stresie. Jego zachowanie będzie nieobliczalne. Będzie bał się zostawać sam w domu,
a jeśli już zostanie, będzie wył, szczekał, bałaganił. Został sam. Co się z nim stanie?
Przecież nie jest w stanie upilnować miejsca, w którym żyje stado. Najlepiej byłoby, aby
stado natychmiast wróciło, wtedy razem będziemy silniejsi. Po pewnym czasie wróciliśmy do domu i stwierdziliśmy, że z mieszkania niewiele zostało. Wpadamy w złość,
a to nie jego wina, że się bał być sam. Wyobraźmy sobie, że ktoś nas zostawił na środku
oceanu. Jak wiele przestrzeni, a zarazem, jaki wielki lęk? Podobnie czuje się mały szczeniak, którego zostawiliśmy samego w dużym domu. Jak to zmienić? To bardzo proste,
zostawiając psa samego, wsadźmy go do małej klatki. Po co mamy myśleć, co on teraz
gryzie: kanapę, stół czy przewody od telewizora. Będąc w klatce, będzie się czuł bezpiecznie. Klatka dla psa, to po prostu jego własny pokój w mieszkaniu. My też chcemy
mieć taki pokój i najlepiej, aby nikt do niego nie wchodził.
Nabywając psa, często stajemy przed problemem wyboru rasy. Zastanawiamy się czy
wybrać psa dorosłego, czy szczeniaka. Wybierając rasę, należy zastanowić się, do czego
dana rasa została stworzona. Jeżeli wybraliśmy sobie psa z ras stróżujących, to musimy
liczyć się z tym, że w momencie, kiedy sąsiedzi będą przechodzić obok drzwi, pies będzie szczekał bez względu na porę dnia. Pies taki będzie uciążliwy dla nas i dla sąsiadów.
Czasami myślimy, że jeśli mieszkamy w bloku to najlepszy będzie mały piesek, bo zajmuje mało miejsca. Ale co z tego, że on jest mały, skoro ciągle za nami chodzi i wszędzie
go pełno. Duży, odważny pies, będzie sobie spokojnie leżał na swoim posłaniu. Psy ras
stróżujących, bardziej będą się sprawdzały w domu z ogrodem niż w bloku.
Zachowanie naszego psa w dużej mierze zależy od nas samych i od tego jak będziemy odbierani przez sąsiadów. Pies to nie tylko przyjemność to przede wszystkim
obowiązek, od którego nie ma urlopu – musimy to wiedzieć nabywając psa, że będzie z
nami ok. 14 lat. Jaki będzie, zależy głównie od nas i tego czy potrafimy się z nim porozumieć. Dorastając, pies chce zająć jak najlepsze miejsce w stadzie. Potem będzie tego
tylko pilnował. Dlatego, bardzo ważne jest, aby naukę psa rozpoczynać bardzo wcześnie
(3-4 miesiące). Nie dając mu praw, nie będziemy musieli w wieku 12-15 miesięcy mu ich
odbierać. Wiadomo, że jeśli komuś coś odbieramy, możemy natrafić na opór, a pies do
obrony ma tylko zęby. Prowadząc psa na smyczy, zawsze zachowamy nad nim kontrolę.
Pies może wiedzieć, że jest bez smyczy, że jest daleko od nas, ale nie może wiedzieć, że
nie mamy nad nim kontroli. Wydając jakąkolwiek komendę, należy pamiętać, że pies ma
ją wykonać. Jeżeli nie jesteśmy tego pewni, to lepiej jej nie wydawać. Wtedy nie pokażemy psu, że może nas nie posłuchać i nic za to nie będzie. Od nas tylko zależy, czy nasz
pies będzie zaglądał do siatek z zakupami sąsiadów, obwąchiwał ich samych lub zaglądał do wózka z małym dzieckiem. Musimy sobie zdawać sprawę, że nie wszyscy lubią
psy, a ponadto są ludzie, którzy się ich boją. To my, właściciele psów, musimy ten fakt
uszanować, jeżeli chcemy, aby nasz pies nie był problemem dla współlokatorów. Dla nikogo nie jest przyjemne, gdy podczas spaceru z dzieckiem wdepnie w psie odchody lub
gdy widzi załatwiającego się psa pod jego oknem. A to przecież takie proste. Wystarczy
tylko posprzątać po swoim psie, wtedy na pewno nie będzie nikomu przeszkadzał.
Problemy z psem zaczynają się w chwili,
kiedy jest małym szczeniakiem, chociaż skutki
tego widoczne są dopiero, gdy dorośnie.
7. Szczeniak w domu
Pierwszym problemem, jaki napotykamy po przyniesieniu szczeniaka do domu
jest nauka czystości. Tu należy pamiętać, że
mały szczeniak będzie załatwiał się częściej niż
dorosły. Jeżeli się obudził lub nakarmiliśmy go
w przeciągu 5 minut będzie chciał się załatwić.
Wtedy, najlepiej go wyprowadzić i nagrodzić
smakołykiem, że zrobił to na dworze. Zanim
pies nie zrobił tego dobrze, nie jesteśmy w stanie powiedzieć mu, że zrobił dobrze i za nim
nie zrobił źle, nie jesteśmy w stanie powiedzieć
mu, że to złe. Musi on coś robić, zadawać nam pytania, a my musimy mu na nie odpowiadać. Wiemy, że po nakarmieniu, będzie się chciał załatwić, więc obserwujemy go.
W momencie, kiedy przykucnie, aby się załatwić, rzućmy obok niego czymś, co hałasuje. W tej samej chwili, gdy zaczynie się rozglądać, skąd to mu spadło, wołamy go do
siebie i chwalimy. Chodzi o to, aby nie skojarzył kary z nami, tylko z tym, co źle robi.
Jeżeli zorientuje się, że to my go karzemy, to wtedy nie załatwi się przy nas, ale w innym
pokoju, gdzie nas nie będzie. To, coś innego. Metodę tę możemy stosować też do innych
czynności, których chcemy, aby pies nie robił. Jeżeli piesek będzie mieszkał w klatce,
to tam dłużej wstrzyma załatwianie. Jednak pamiętajmy, aby z przedłużaniem czasu nie
przesadzać, bo kiedyś załatwić się musi.
8. Dobre rady (poradnik właściciela psa)
►
►
►
►
►
Zanim nakarmisz psa, pamiętaj: sam najpierw zjedz kanapkę, cukierka, a potem daj
jeść psu.
Wyprowadzając go na spacer, wychodź przez drzwi pierwszy: to przewodnik sprawdza czy jest bezpiecznie.
Wchodząc po schodach pies ma iść obok ciebie lub za tobą. Kto kogo wyprowadza?
Jeżeli pozwolimy mu znaczyć teren, gdzie chce i kiedy chce – teren jest jego. Potem
będzie go bronił przed innymi psami lub ludźmi. Pierwsze sto metrów, nie pozwalamy
mu się załatwić, wyprowadzamy w ustronne miejsce, i tam dopiero może załatwić
swoje potrzeby.
Jeżeli przychodzimy do domu, nie głaszczemy od razu psa. W pierwszej chwili go
odganiamy, bo kto go wołał? Dopiero za chwilę wołamy i nagradzamy, że przyszedł.
Zanim coś zrobisz dla swojego psa, pamiętaj: on musi najpierw coś zrobić dla ciebie.
Nie ma nic za darmo.
► Nie utrwalaj u szczeniaka zachowań, które okażą się niepożądane, gdy dorośnie.
► Jeżeli pozwolisz mu skakać na siebie, gdy jest mały, nie będzie wiedział, że mu nie
wolno, gdy dorośnie, a ty będziesz szedł z wizytą do znajomych.
► W wychowaniu szczeniaka najważniejsza jest konsekwencja.
► To, czego nie wolno nikomu, psu też nie wolno.
► U psów nie ma demokracji, albo słucha, albo jego słuchają.
► Psy zachowują się tak, jak podpowiadają im instynkty. Nie wiedzą, co dobre, co złe.
Nie posiadają także ludzkiego sumienia. To, w jakiej mierze złe zachowanie stanie się
problemem, zależy od stopnia kontroli, jaką właściciel sprawuje nad psem.
► Jeśli bawisz się z nim i pozwalasz mu chwytać zębami za dłoń, trudno będzie mu pojąć, dlaczego nie może cię kąsać w innej
sytuacji.
► W środowisku naturalnym psy w zabawie
uczą się sposobów walki.
► Daj psu miłość, ale narzuć dyscyplinę
i bądź jego przywódcą, a staniesz się najlepszym przyjacielem.
► Jeżeli w postępowaniu z psem pojawia
się niekonsekwencja, tracimy autorytet.
► Pies kocha cię takim, jakim jesteś. Bez
względu na to, ile ważysz, ile masz
w portfelu i jaka jest twoja pozycja towarzyska.
► Najważniejsze jest nie to, kiedy ukarałem
psa, tylko kiedy go nagrodziłem. Nikt nie
chce być karany. Chętnie powtarzamy
czynności, za które ktoś nas pochwalił.
10
9. Problem z rozmnażaniem psów
Problem niekontrolowanego rozmnażania się psów i kotów nie jest chyba nikomu
obcy. Zarówno na wsi, jak i w mieście, często widzimy wałęsające się bezpańskie zwierzęta, głodne, brudne, zaniedbane.
Para dorosłych kotów w pierwszym roku może zostać rodzicami przynajmniej
12 sztuk kociąt. Gdy te, po uzyskaniu dojrzałości płciowej (po 6-7 miesiącach), zaczną
się rozmnażać, ich liczba może się zwiększyć w drugim roku do 144 sztuk. Po czterech
latach liczba „prawnuków” naszej kochanej pary może wynieść 21 tysięcy. Mało prawdopodobne jest, że chociaż połowa znajdzie swój dom. Większość z nich skazana jest na
bezdomność.
Stosując skuteczne metody antykoncepcji u naszych ulubieńców, przyczynimy się do
znacznego ograniczenia ilości bezdomnych zwierząt.
Metody antykoncepcji:
• hormonalna – polegająca na podawaniu hormonów w celu zablokowania cyklu
płciowego,
• chirurgiczna – operacyjne usunięcie narządów rozrodczych.
Pamiętajmy jednak, że suka czy kotka, jest zdolna do rozrodu tylko 2 do 3 razy
w roku, podczas gdy samce są płodne cały rok.
Z tego względu, równie ważne jest, skuteczne ograniczanie ich zdolności rozrodczych. Kastracja samców zapobiega też ich wędrówkom, ucieczkom, pogryzieniom
w okresie płodnym samic.
Głównym zmysłem psa jest węch, który jest prawie 11 500 tys. lepszy od węchu
człowieka (samiec potrafi wyczuć sukę w rui z odległości ok. 10 km).
Związek Kynologiczny informuje że,
1. Warunkiem wprowadzenia do hodowli psa lub suki jest uzyskane wpisu do rodowodu
„suka hodowlana”, „pies reproduktor”. Wpis ten dokonuje kierownik sekcji.
2. Hodowla psów rasowych prowadzona przez członków Związku jest hodowlą amatorską. Celem hodowli jest doskonalenie poszczególnych ras psów pod względem cech
fizycznych, psychicznych i użytkowych z uwzględnieniem podstaw naukowych.
10. Wyjazd z psem za granicę
Czasem zdarza się tak, że nie potrafimy opuścić swojego czworonożnego przyjaciela
na czas wyjazdu i postanawiamy zabrać go ze sobą. Wraz z tymi chęciami, musi iść
w parze wiedza na temat przepisów i wymogów prawnych dotyczących przewozu za
granicę psów i kotów.
Należy zdawać sobie sprawę z kłopotów, które mogą wynikać w trakcie takiej podróży i zrobić wszystko by ewentualne trudności zminimalizować. Przepisy dotyczące
przewozu za granicę zwierząt nie sprawią nam wielkiego kłopotu, pod warunkiem, że się
wcześniej z nimi zapoznamy i dostosujemy.
Krok pierwszy – to konieczne aktualne szczepienie przeciwko wściekliźnie wykonane, co najmniej na miesiąc przed wyjazdem. Nasz pupil potrzebuje również paszportu.
11
To krok drugi. Aby uzyskać ten dokument zwierze musi być trwale oznaczone wyraźnym
tatuażem lub mieć wszczepiony pod skórę czip, dzięki któremu można go będzie łatwo
zidentyfikować. Podobno zabieg jest bezbolesny, ale czy tak jest naprawdę, należałoby
zapytać samego zainteresowanego. Czip instalowany jest podskórnie w okolicy karku.
Według środowiska fachowego, można go stosować u zwierząt, których proces wzrostu
się zakończył. Tak, więc mamy już Azora przygotowanego do wojaży zagranicznych.
Trzeba jednak pamiętać,
że niektóre kraje wymagają
dodatkowo badania serologicznego krwi mającego na
celu wykazanie przeciwciał neutralizujących wirusa
wścieklizny. Warto, więc te
badania uaktualnić. Wymogi
te dotyczą Wielkiej Brytanii,
Irlandii, Szwecji i Malty.
Przepisy dotyczące wywozu zwierząt do krajów
spoza UE nie różnią się niczym szczególnym od już tu
wymienionych. Zarówno w przypadku psa jak i kota wymagane jest świadectwo zdrowia i zaświadczenie o szczepieniu przeciwko wściekliźnie. Przed planowanym wyjazdem, warto skontaktować się z lekarzem weterynarii w celu sprawdzenia aktualności
szczepień. Lekarz uzupełni ewentualne braki, wystawi świadectwo zdrowia oraz udzieli
informacji, gdzie i w jaki sposób można uzyskać dokumenty uprawniające do przewozu zwierzęcia za granicę. Po zgromadzeniu wymaganych zaświadczeń, nic nie stoi na
przeszkodzie, by nasi czworonożni przyjaciele dotrzymali nam towarzystwa w podróży
zagranicznej.
11. rasy niebezpieczne i dlaczego niebezpieczne
Amerykański pit bull terier – jest to właściwie amerykański staffordshire terrier, który pod nazwą amerykański pit bull terrier do dzisiaj bywa
używany do walk na ringu. Wymaga odpowiedniego właściciela. Wtedy
pies staje się przemiłym towarzyszem. W nieodpowiednich rękach, może
przeistoczyć się w skorego do atakowania innych psów i ludzi, niebezpiecznego gladiatora, który może atakować większych i silniejszych
Buldog amerykański – pochodzi od angielskiego buldoga starego typu,
który był wykorzystywany do szczucia zwierząt na arenach (np. psów
byków i niedźwiedzi) ku uciesze tłumów. Po zakazaniu tego typu uciech,
buldogi angielskie zaczęto modyfikować (prawdopodobnie krzyżowano
je między innymi również z mopsami) w celu zmniejszenia ich agresji.
12
Dzisiejsze Buldogi amerykańskie to psy temperamentne i raczej dominujące, mogą być
agresywne do innych psów i zwierząt. Psy te niezależnie od typu to doskonały obrońca
domostwa i pies towarzysz. Bywa wykorzystywany przez myśliwych do polowań na
grubą zwierzynę.
Pies kanaryjski – pies kanaryjski należy do II grupy FCI - molosowatych. Psy te wywodzą się z Wysp Kanaryjskich, gdzie były używane do pilnowania farm oraz bydła. Są odporne na trudne warunki klimatyczne. Odznaczają się wesołą, ciekawską naturą. Ich nieufność w
stosunku do obcych sprawia, że mogą być dobrymi stróżami i psami
obronnymi. Pies kanaryjski nie nadaje się dla początkujących właścicieli. Wymaga długich spacerów, a także szkolenia, bez którego może
stać się niebezpieczny. Jego opiekun powinien być stanowczy, konsekwentny i posiadać silną osobowość.
Moskiewski stróżujący – to bardzo młoda rasa, powstała w latach pięćdziesiątych
ubiegłego stulecia w wojskowych obozach szkoleniowych dla psów
wojskowych. Powstała przez skrzyżowanie bernardyna z owczarkiem
kaukaskim. To typowy pies stróż, odważny i samodzielny. Potrafi być
agresywny i nadmiernie pobudliwy. Jest wytrzymały na warunki atmosferyczne i potrafi przystosować się sprawnie do zastanych warunków
bytowania. Bardzo łatwo się szkoli i uczy.
Tosa inu – Tosa inu hodowany był od samego początku istnienia rasy
jako pies bojowy. Należy, więc przyjąć fakt, że większość przedstawicieli tej rasy będzie wykazywała się dużą agresją w stosunku do
innych psów. Jednak odpowiednio ułożony i zsocjalizowany tosa
jest wspaniałym psem stróżującym i obronnym, który staje się dobrym przyjacielem rodziny. Jednak właściciel psa tej rasy, powinien umieć w stanowczy sposób ustalić hierarchię wewnątrz stadną
i dominować nad psem zarówno fizycznie jak i psychicznie. Tosa
jest psem bardzo podatnym na szkolenie, który chętnie wykonuje
polecenia właściciela.
Akbash dog – to turecki pies pasterski i stróżujący. Waży około
55 kg, ma czysto białe umaszczenie, włosy długie. Niegdyś służący
do pilnowania stad, bronił ich przed drapieżnikami, dusząc napastników łapami. Obecnie pies towarzyszący rodzinie, łatwy w szkoleniu.
Akbash dog uważany jest za spokojnego, opanowanego psa. Ma bardzo silnie wykształcony instynkt stróżowania i bronienia, a w związku z tym pewną naturalną agresywność.
13
Pies z Majorki – został wyhodowany do walki z bykami. Walki
psów z bykami miały specjalne regulaminy i były podzielone na kilka kategorii. Ważące ok. 40 kg Ca de Bou musiały powalić na ziemię
półtonowego byka. Był na to tylko jeden sposób - uderzenie w głowę. Pod koniec XIX wieku zakazano w Hiszpanii walk psów i walk
psów z bykami. Pies jest zrównoważony i spokojny, potrafi dobrze
współpracować z człowiekiem, jest wierny i oddany, lubi towarzyszyć dzieciom. Lepiej nie uczyć go agresji.
Dog argentyński – jest psem wytrzymałym, zwinnym i szybkim. Niezwykle wszechstronne umiejętności i cechy tego psa predysponują go do
pracy jako psa policyjnego, polującego i przewodnika ociemniałych. Jest
on także używany w wojsku i straży granicznej. Potrafi także świetnie
stróżować i bez problemu adaptuje się jako pies obronny. Jest on zwierzęciem oddanym, wiernym i uczuciowym. Należy poświęcić mu wiele
uwagi, zainteresowania i szkolenia. Należy uważać, aby zanadto nie rozwinęły się u tego psa instynkty bojowe i przywódcze. Dobrze ułożony
dog argentino nadaje się świetnie jako pies rodzinny.
Rottweiler – jest psem o silnym charakterze, zdecydowanym
i niezwykle odważnym. W związku z dominującym charakterem nie jest to pies dla każdego. Właściciel będzie musiał
ustalić za młodu swoją pozycję w stadzie. Wymaga on dużo
zainteresowania, ale niezwykle inteligentny i spostrzegawczy
charakter rottweilera predysponuje go na wspaniałego psa
obronnego, pilnującego i towarzyszącego. Niezwykle przywiązany do właściciela, dość łatwo poddający się tresurze, kochający dzieci, jednym
słowem wspaniały pies dla odpowiedzialnego właściciela.
Anatolian karabash – pochodzi z Turcji, hodują go tam wojsko i miejscowi chłopi, i wykorzystują z powodzeniem jako psa obronnego i
stróżującego. Karabash jest duży, waży około 60 kg, czujny i odważny.
Turcja zabrania wywożenia osobników tej rasy poza granice kraju. To
świetny stróż. Agresywny wobec obcych, inteligentny i wrażliwy. Łatwo
adaptuje się w rodzinie. Cechuje go odwaga i wierność w stosunku do stada, którym się
opiekuje, swojego pana i jego rodziny.
Owczarek kaukaski – jest masywny, odporny na niesprzyjające warunki klimatyczne,
bardzo wytrzymały. Jego cechą charakterystyczną jest wrodzona nieufność do obcych. Są aktywne, dużo się ruszają. Ma pęd do obrony i samodzielnego działania. Nie wolno pobudzać go do agresji. Z wiekiem staje
się bardziej niespokojny, dlatego nie jest to towarzysz dla każdego. Ma
silne poczucie własności przedmiotów i terenu.
14
12. Ważne adresy i kontakty:
Centrum Edukacji Ekologicznej w Radomiu
ul. Żeromskiego 53 pok.149
26-600 Radom
tel.: 048 362 03 36
e-mail: [email protected]
szkolenia, konkursy, akcje dotyczące praw zwierząt
Urząd Miejski w Radomiu
ul. Kilińskiego 30
26-600 Radom
tel.: 048 362 06 67
www.radom.pl
rejestracja psa, uzyskiwanie zezwoleń na utrzymanie psa rasy agresywnej, uiszczanie
podatków od psów
Straż Miejska
ul. Moniuszki 9
26-600 Radom
tel: 986
interwencje dotyczące przestrzegania przepisów „Regulaminu Utrzymania Czystości
i Porządku na terenie Gminy Miasta Radomia”
Związek Kynologiczny w Polsce
Oddział w Radomiu
ul. Wernera 29/31
26-607 Radom 9 skr. Pocztowa 252
tel.: 048 363 16 70
www.zkwp.radom.pl
informacje o rasach psów, szkolenie psów
Radomskie Towarzystwo Opieki nad Zwierzętami
ul. Witosa 96
26-600 Radom
tel.: 048 384 77 97
informacje o prawach i adopcji psów bezdomnych
13. Literatura pomocnicza:
•
•
Jahn Fisher, „Okiem psa”
Brian Kilcommons, Sarah Wilson, „Mój pies świadczy o mnie”
15
ISBN 83-60126-27-5
EAN 9788360126271
16