tutaj

Warszawa, 3 czerwca 2016 roku
Stanowisko Rady Szkolnictwa Wyższego i Nauki
Związku Nauczycielstwa Polskiego
odnośnie projektu ustawy
o zmianie ustawy – Prawo o szkolnictwie wyższym
oraz niektórych innych ustaw
przekazanego do Sejmu RP w dniu 24 maja 2016 roku (druk nr 556)
Rada Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP po przeanalizowaniu projektu zmiany
przepisów dotyczących funkcjonowania nauki i szkolnictwa wyższego odnosi się z aprobatą do większości rozwiązań zawartych w projekcie nowelizacji, których celem jest
szeroko rozumiane odciążenie tej sfery od nadmiernych obowiązków o charakterze
biurokratycznym, a także usprawnienie funkcjonowania uczelni oraz podniesienie jakości
kształcenia Za zgodne z oczekiwaniami środowiska akademickiego uważamy następujące propozycje, które Rada zdecydowanie popiera:
− pakiet zmian związanych z uproszczeniem opisu efektów kształcenia, które
docelowo mają być oparte o przepisy ustawy o Zintegrowanym Systemie
Kwalifikacji oraz upoważnienie dla ministra właściwego do spraw szkolnictwa
wyższego do określenia, w drodze rozporządzenia, charakterystyk poziomów 6-8;
− odstąpienie od obowiązku przeprowadzania konkursu w przypadku tzw. awansów
stanowiskowych (tj. obejmowania przez tego samego pracownika wyższego
stanowiska w tej samej uczelni publicznej) po uzyskaniu wyższego stopnia naukowego albo tytułu naukowego oraz poszerzenie katalogu wyjątków dotyczących
odstępowania od konkursu (zmiany w art. 118a ustawy z dnia 27 lipca 2005 r.
Prawo o szkolnictwie wyższym);
− ustalenie obligatoryjnych ocen wszystkich nauczycieli akademickich oraz
pracowników naukowych instytutów badawczych i PAN nie częściej niż co 4 lata
(zmiany w art. 132 ustawy z dnia 27 lipca 20005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym);
− odstąpienie od obowiązku dokonywania przez uczelnię rozliczania kosztów w ramach działalności dydaktycznej w podziale na koszty kształcenia na studiach
stacjonarnych i studiach niestacjonarnych (zmiana w art. 105 pkt 3b ustawy z dnia
27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym);
− poszerzenie katalogu podmiotów, w których nauczyciel akademicki może podejmować zatrudnienie bez konieczności uzyskania zgody rektora, o jednostki, o których
1
mowa w art. 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (są to m.in.
szkoły, placówki kształcenia ustawicznego i placówki artystyczne). jednocześnie
zdejmuje obowiązek wzajemnego informowania się rektorów i dyrektorów
instytutów PAN lub innych o zatrudnianiu tego samego pracownika;
− rozszerzenie zakresu informacji wprowadzanych do Systemu POL-on (zmiany
w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym w art. 34a ust. 4, w art. 129a ws informacji o otrzymanych naganach i karach pozbawienia prawa wykonywania pracy
nauczycieli akademickich np. z tytułu plagiatów, w art. 170c ust. 2 – dotyczy informacji o studentach-cudzoziemcach, w art. 201a ustawy –uzyskanie danych o uczestnikach studiów doktoranckich – cudzoziemcach);
− zmiany w przepisach związane z podnoszeniem jakości studiów doktoranckich.
W pakiecie proponowanych regulacji znajduje się jednak szereg zapisów, które są
niejasne bądź zdaniem Rady, co najmniej kontrowersyjne. W szczególności odnosi się to
do następujących propozycji:
1) zmiany w art. 35 ust. 3 pkt 1 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie
wyższym polegającej na wykreśleniu tego przepisu, co oznacza zaniechanie przekazywania ministrowi właściwemu do spraw szkolnictwa wyższego uchwały organu
uczelni (zazwyczaj senatu) w sprawie przyjęcia lub zmiany statutu.
Postulujemy odstąpienie od tej zmiany i pozostawienie dotychczasowego zapisu.
Naszym zdaniem wykreślenie pkt 1 z ust. 3 tego artykułu spowoduje iluzoryczność
sprawowania przez ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego nadzoru
nad zgodnością przepisów statutu uczelni wyższej z przepisami ustawy Prawo
o szkolnictwie wyższym i innych ustaw. Uważamy, że minister powinien być
każdorazowo informowany o przyjęciu lub zmianie statutu uczelni, a do właściwej
uchwały powinny być dołączone, wydane w trybie przewidzianym w ustawie
Prawo o szkolnictwie wyższym, opinie związków zawodowych działających w danej
uczelni. Natomiast dodanie ust. 3a w art. 35 nie wnosi nic nowego, gdyż w BIP
powinny być na stronie internetowej publikowane wszystkie uchwały senatu
(uczelnie publiczne).
2) zmiany w art. 115 ustawy z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym.
Wykreślenie ust. 1b tego artykułu przy jednoczesnym stosowaniu przepisów
art. 109 ust. 3a przy zatrudnianiu cudzoziemców, a także obywatela polskiego,
który stopień naukowy, stopień w zakresie sztuki lub tytuł zawodowy uzyskał za
granicą oznacza ułatwienie dla tej grupy nauczycieli akademickich. Jest także
milczącym stwierdzeniem faktu, że w większości krajów Europy czy Ameryki nie
ma habilitacji. Ale oznacza jednocześnie gorsze traktowanie obywateli polskich,
którzy doktoryzowali się w kraju. Uważamy za niezbędne, aby w chwili obecnej
przywrócić stan prawny po nowelizacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym
w roku 2011, który umożliwiał zatrudnianie na stanowisku profesora nadzwyczajnego nauczycieli akademickich spełniających wymogi art. 115 ust. 1 bez
2
konieczności zasięgania opinii Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.
Postulujemy wykreślenie z ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym art. 115 ust. 1a.
3) zmiany w art. 44 ust. 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych.
Zmiana co do jej meritum nie budzi zastrzeżeń i jest zgodna z wyjaśnieniem
zawartym w uzasadnieniu projektodawcy zmian; zastanawia jedynie ustanawianie
regulaminu oceny okresowej pracowników naukowych instytutów badawczych
jednoosobowo przez ich dyrektora (w uczelniach zasady oceny są zawarte w statucie uchwalanym przez senat).
Niezależnie od ww. uwag i propozycji Rada Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP
podobnie jak Krajowa Sekcja Nauki NSZZ Solidarność stwierdza, że zakres proponowanych regulacji nie obejmuje wszystkich ważnych i aktualnych problemów funkcjonowania szkolnictwa wyższego w Polsce. Przekazana przez rząd do Parlamentu tzw. ustawa
deregulacyjna jest zdaniem obu największych związków zawodowych działających
w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki w Polsce de facto ustawą naprawczą. Dlatego
działając w uzgodnieniu z Krajową Sekcją Nauki NSZZ Solidarność widzimy potrzebę
uzupełnienia projektu rządowego i wprowadzenia następujących dodatkowych zmian do
ustawy z dnia 27 lipca 2005 roku Prawo o szkolnictwie wyższym:
1) w art. 110 ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Pracownicy dydaktyczni są zatrudniani na stanowiskach:
1) docenta;
2) starszego wykładowcy;
3) wykładowcy;
4) lektora lub instruktora.”;
2) w art. 118a ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Nauczyciela akademickiego, który nabył uprawnienia emerytalne, można
zatrudnić ponownie na tym samym stanowisku, w tej samej uczelni bez
postępowania konkursowego. Zatrudnienie następuje na podstawie umowy o pracę
na czas określony.”;
3) w art. 120 wprowadza się następujące zmiany:
a) ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„1. Okres zatrudnienia na stanowisku asystenta osoby nieposiadającej stopnia
naukowego doktora oraz okres zatrudnienia na stanowisku adiunkta osoby
nieposiadającej stopnia naukowego doktora habilitowanego, a także warunki
skracania i przedłużania oraz zawieszania tych okresów określa statut uczelni.”
b) dodaje się ust. 2 w brzmieniu:
„2. Do okresu, o którym mowa w ust. 1, nie wlicza się okresu zatrudnienia
przed dniem 1 października 2013 r., na stanowisku adiunkta osoby
nieposiadającej stopnia naukowego doktora habilitowanego.”
c) dotychczasowy ust. 2 staje się ust. 3
3
4) Art. 124 otrzymuje brzmienie:
a) w ust. 1 uchyla się pkt 3)
b) ust. 2 otrzymuje brzmienie:
„2. Rektor może rozwiązać za wypowiedzeniem stosunek pracy z mianowanym
nauczycielem akademickim w przypadku otrzymania przez nauczyciela akademickiego, w okresie nie krótszym niż rok, dwóch kolejnych ocen negatywnych,
o których mowa w art. 132 ust. 1 i 2.”
5) Art. 125 otrzymuje brzmienie:
„Art. 125. Stosunek pracy z mianowanym nauczycielem akademickim może być
rozwiązany również z innych przyczyn, po uzyskaniu zgody organu kolegialnego
wskazanego w statucie uczelni."
6) w art. 134 ust. 5 otrzymuje brzmienie:
„5. Nauczyciel akademicki zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy, po
przepracowaniu co najmniej dziesięciu lat w uczelni, ma prawo do płatnego urlopu
dla poratowania zdrowia w celu przeprowadzenia zaleconego leczenia, jeżeli stan
jego zdrowia wymaga powstrzymania się od pracy.”;
7) w art. 151 ustęp 4 otrzymuje brzmienie:
„4. Środki na wynagrodzenia dla pracowników uczelni publicznej określa senat
w ramach środków posiadanych przez uczelnię. Zasady podziału tych środków są
uzgadniane ze związkami zawodowymi działającymi w uczelni.”;
8) w art. 152 przywrócić uchylony w 2014 roku ustęp 1 w brzmieniu:
„1. Ponadzakładowy układ zbiorowy pracy dla cywilnych pracowników uczelni publicznych ze strony pracodawców zawiera minister właściwy do spraw szkolnictwa
wyższego, a uczelni wojskowych, służb państwowych, artystycznych, medycznych
oraz morskich – właściwy minister wskazany w art. 33 ust. 2.”.
Uzasadnienie wybranych proponowanych zmian
Zaproponowana dodatkowa zmiana w art. 110 ust. 2 polegająca na przywróceniu
stanowiska dydaktycznego docenta umożliwia awans zawodowy nauczycielom akademickim realizującym zadania dydaktyczne – tzw. ścieżka dydaktyczna kariery zawodowej.
Zmiana w art. 118a ust. 3 dotyczy tych nauczycieli akademickich, którzy po
uzyskaniu uprawnień emerytalnych decydują się na przejście na emeryturę i mogą podjąć
pracę na dotychczasowym stanowisku bez postępowania konkursowego (uprzywilejowanie w stosunku do pozostałych nauczycieli akademickich). Zapis, że zatrudnianie tych
osób następuje wyłącznie na podstawie umowy o pracę na czas określony pozwoli
uniknąć przekształcenia stosunku pracy w umowę na czas nieokreślony stosownie do
znowelizowanych w 2015 roku przepisów Kodeksu pracy ograniczających zatrudnienie
na czas określony do 33 miesięcy u danego pracodawcy.
4
Zmiany w art. 120 są niezbędne zwłaszcza w kontekście zapisów zawartych
w dokumencie „Informacja o zatrudnieniu i płacach nauczycieli akademickich” przesłanym przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego na posiedzenie Podkomisji stałej
do spraw nauki i szkolnictwa wyższego w dniu 19 maja br. Rada Szkolnictwa Wyższego
i Nauki ZNP w tej sprawie w pełni popiera stanowisko Krajowej Sekcji Nauki NSZZ
Solidarność (pismo L.p. 16/W/16 z dnia 20.04.2016r do wiceprezesa Rady Ministrów
Jarosława Gowina). Pragniemy podkreślić, że problem ten był w trakcie procesowania
w Sejmie RP w roku 2011 ustawy o zmianie ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym
kilkakrotnie i dogłębnie dyskutowany oraz omawiany. Aktualne brzmienie art. 120 jak
i sposób jego interpretacji zostały wypracowane na posiedzeniu Sejmowej Komisji
Edukacji Nauki i Młodzieży w dniu 19 stycznia 2011 roku zgodnie z propozycją
przedstawioną przez minister Barbarę Kudrycką reprezentującą rząd (str. 5 Biuletynu
Biura Komisji Sejmowych z posiedzenia KOMISJI EDUKACJI, NAUKI I MŁODZIEŻY (NR 228) Nr 4587/VI kad.):
„Przedstawię naszą koncepcję. Proponujemy, aby przy utrzymaniu zasady
dwuletniego vacatio legis wykreślić przepis art. 21, tak aby okres ośmiu lat, który
obowiązuje i asystentów, i adiunktów, zaczynał od początku obowiązywać wszystkich,
czyli adiunktów zatrudnionych wcześniej, przed wejściem w życie ustawy, i później, po
wejściu w życie ustawy. Spowodowałoby to, że osoby zatrudnione wcześniej, które od
trzydziestu lat pracują na stanowisku adiunkta, miałyby możliwość bycia zatrudnionymi
na tym samym stanowisku dziesięć lat dłużej. Podobnie byłoby z innymi osobami. Inaczej
byłoby w stosunku do osób zatrudnionych po wejściu ustawy w życie. Wobec nich byłby
stosowany okres ośmioletni. Okres ośmioletni obowiązywałby wszystkich tych, którzy byli
zatrudnieni wcześniej, i tych, którzy zostaną zatrudnieni po wejściu w życie ustawy. Byłby
to okres liczony od nowa dla tych, którzy byli zatrudnieni wcześniej. Dlatego też osoby
zatrudnione wcześniej de facto miałyby możliwość pracy dziesięć lat dłużej na tym
samym stanowisku, z rozliczaniem się według tych samych zasad co wszystkie nowo
zatrudniane osoby.
Dążąc do osiągnięcia konsensusu, proponujemy wykreślenie z przepisów
przejściowych przepisu art. 21 projektu ustawy. Proponujemy, aby art. 120
nowelizowanej ustawy otrzymał taką treść jak w przedłożeniu rządowym. Proponujemy
też, aby pozostawiono dwuletnie vacatio legis z art. 37 przepisów przejściowych. Przepis
ten określa vacatio legis wynoszące dwa lata. Wydaje się, że jest to bardzo duże
ustępstwo ze strony rządu. Liczę na to, że Wysoka Komisja poprze takie rozwiązanie.”
Przypominamy, że ta jednoznaczna intencja ustawodawcy została wyrażona
zdecydowanie podczas plenarnego posiedzenia Sejmu RP w dniu 1 lutego 2011 roku
w stwierdzeniu Przewodniczącej Podkomisji Stałej ds. szkolnictwa wyższego i nauki
poseł Krystyny Łybackiej, która jako poseł sprawozdawca powiedziała:
„Ponadto dla zmiany 90. w art. 1, dotyczącej art. 120, która wprowadza 8-letnie
okresy zatrudnienia na stanowisku asystenta i adiunkta – skoncentruję się na kwestii
dotyczącej adiunktów, czyli osób nieposiadających stopnia naukowego doktora – komisja
5
wprowadziła, po pierwsze, 2-letnie vacatio legis. Zmiana 90. do art. 120 zostanie więc
wprowadzona od 1 października 2013 r., a w momencie wejścia w życie tej regulacji
następuje przejście do art. 22 i opcja zero. Czyli adiunkci mają 10 lat na dokończenie
habilitacji. Mówię o tym wyraźnie, dlatego że niekiedy w sprawach wątpliwych odwołuje
się do intencji ustawodawcy; ta intencja ustawodawcy będzie bardzo jasno określona.
Komisja usunęła także z przedłożenia rządowego artykuł, który stanowił, że do tego
8-letniego okresu zalicza się dotychczas przepracowane lata. A więc jeśli chodzi o sumę
tych działań, daje to 10 lat na zrobienie habilitacji adiunktom.” – cytat ze Sprawozdania
Stenograficznego z 84 posiedzenia Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 1 lutego
2011 roku strona 23.
Pragniemy dodać, że poprawka Senatu, która przywracała liczenie 8 lat za okres
zatrudnienia przed wejściem w życie nowelizacji ustawy została przez Sejm RP
odrzucona, a wypowiedzi zarówno posłów jak i ówczesnej Minister Nauki i Szkolnictwa
Wyższego prof. Barbary Kudryckiej nie pozostawiają wątpliwości, że ośmioletni okres
zatrudnienia powinien być liczony od 1 października 2013 r.
Zmiana w art. 134 ust. 5 łagodzi wprowadzone nowelizacją w 2014 roku drastyczne wydłużenie z siedmiu do piętnastu lat okresu zatrudnienia w uczelni uprawniającego nauczyciela akademickiego do ubiegania się o płatny urlop dla poratowania
zdrowia.
Przyjęcie nowego brzmienia ust. 4 art. 151 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym
oznacza jasne uregulowanie uprawnień organizacji związkowych w uczelniach
publicznych przy ustalaniu zasad podziału środków na wynagrodzenia. Warto zaznaczyć,
że ust. 8 art. 151 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym gwarantuje zachowanie
uprawnień związków zawodowych przy ustalaniu zasad podziału środków na wynagrodzenia pochodzących spoza budżetu państwa. Tym bardziej powinno to naszym zdaniem
dotyczyć wynagrodzeń finansowanych ze środków publicznych. Wychodzimy bowiem
z założenia, że uczelnie publiczne w obszarze rozwiązań płacowych funkcjonują
identycznie jak państwowe jednostki sfery budżetowej i należy zastosować normę
zawartą w art. 27 ustawy o związkach zawodowych, iż zasady podziału środków na
wynagrodzenia dla pracowników zatrudnionych w państwowej jednostce sfery
budżetowej są uzgadniane z zakładową organizacją związkową. Za taką interpretacją
przemawiają następujące regulacje prawne dotyczące problematyki wynagrodzeń
w uczelniach publicznych:
1) Porównanie § 1 art. 773 Kodeksu pracy i ust. 1 art. 151 ustawy Prawo o szkolnictwie
wyższym. Dla pracowników zatrudnionych w państwowych jednostkach sfery
budżetowej warunki wynagradzania za pracę określa, w drodze rozporządzenia
(w zakresie niezastrzeżonym w innych ustawach do właściwości innych organów)
minister właściwy do spraw pracy na wniosek właściwego ministra. W przypadku
uczelni publicznej stosowne rozporządzenie wydaje minister właściwy do spraw
szkolnictwa wyższego w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw pracy.
6
2) Porównanie § 2 art. 773 Kodeksu pracy i ust. 3 art. 152 ustawy Prawo o szkolnictwie
wyższym. Przepisy rozporządzenia ministra odnośnie warunków wynagradzania przestają obowiązywać z dniem wejścia w życie układu zbiorowego pracy obejmującego
pracowników państwowych jednostek sfery budżetowej (Kodeks pracy). Podobnie
jest w przypadku objęcia układem zbiorowym cywilnych pracowników uczelni
publicznych (Prawo o szkolnictwie wyższym).
3) Zapis punktu 1 w ust. 1 art. 151 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Stanowi on,
że wynagrodzenia poszczególnych grup pracowników uczelni publicznej są
odnoszone do kwoty bazowej określanej w ustawie budżetowej dla członków korpusu
służby cywilnej wymienionych w art. 5 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 23 grudnia 1999 r.
o kształtowaniu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej.
4) Zapis art. 156 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym. Stanowi on, że pracownikowi
uczelni publicznej przysługuje dodatkowe wynagrodzenie roczne na zasadach
określonych w przepisach o dodatkowym wynagrodzeniu rocznym pracowników
jednostek sfery budżetowej.
5) Brzmienie ust. 1 art. 93 ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym: „Wydatki budżetu
państwa planowane na finansowanie działalności uczelni publicznych, w części
dotyczącej wynagrodzeń waloryzowane są corocznie, co najmniej o średnioroczny
wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze budżetowej ustalony w ustawie
budżetowej na dany rok budżetowy.”
Pragniemy podkreślić, że problematyka dotycząca wynagrodzeń pracowników
publicznych szkół wyższych był przedmiotem obrad Podkomisji stałej ds. nauki i szkolnictwa wyższego w dniu 11 lipca 2013 roku. Przedstawiciele reprezentatywnych organizacji związkowych działających w obszarze szkolnictwa wyższego i nauki (Rady Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP oraz KSN NSZZ Solidarność) zgłosili potrzebę jednoznacznego ustawowego uregulowania uprawnień związków zawodowych w publicznych
szkołach wyższych w zakresie uzgadniania zasad podziału środków na wynagrodzenia.
Podsumowując obrady Komisji, Przewodnicząca Poseł Krystyna Łybacka stwierdziła, że
przy najbliższej nowelizacji ustawy Prawo o szkolnictwie wyższym konieczne jest
wprowadzenie zapisów jednoznacznie określających uprawnienia związków zawodowych w sprawach pracowniczych (w tym uzgadniania wynagrodzeń) na uczelniach
wyższych.
Przywrócenie uchylonego w 2014 roku ust. 1 w artykule 152 pozwala związkom
zawodowym reprezentującym pracowników prawo do dialogu społecznego i rokowań
zbiorowych w obszarze szkolnictwa wyższego oraz zawarcia ponadzakładowego układu
zbiorowego pracy dla cywilnych pracowników uczelni publicznych przez ministra
nadzorującego uczelnie. Jest to zapis spójny z prawem związków zawodowych jako
reprezentacji pracowników zagwarantowanym w art. 59 Konstytucji Rzeczypospolitej
Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz.U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 wraz z późniejszymi
zmianami) oraz zapisem Konwencji nr 98 Międzynarodowej Organizacji Pracy.
7
Pragniemy podkreślić, że jest ewenementem, niezgodnym z jakimkolwiek prawem, w
tym międzynarodowym, aby pozbawić prawa do zawierania układów zbiorowych pracy
określoną grupę pracowników, reprezentowaną na poziomie ponadzakładowym. Naszym
zdaniem minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego ma kompetencje w zakresie
możliwości zawierania ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, co wynika z następujących zapisów zawartych w ustawie Prawo o szkolnictwie wyższym:
− uczelnia publiczna jest tworzona przez państwo reprezentowane przez właściwy
organ władzy lub administracji publicznej (art. 2 ust. 1 pkt 2),
− utworzenie publicznej uczelni akademickiej jej likwidacja, zmiana nazwy oraz
połączenie z inną uczelnią publiczną następują w drodze ustawy (art. 18 ust. 1) natomiast utworzenie publicznej uczelni zawodowej, jej likwidacja, zmiana nazwy
oraz połączenie z inną publiczną uczelnią zawodową następują w drodze
rozporządzenia ministra właściwego do spraw szkolnictwa wyższego (art. 18 ust. 2),
− władze publiczne, na zasadach określonych w ustawie, zapewniają uczelniom
publicznym środki finansowe niezbędne do wykonywania ich zadań (art. 15 ust. 1),
− wydatki budżetu państwa planowane na finansowanie działalności uczelni
publicznych, w części dotyczącej wynagrodzeń waloryzowane są corocznie, co
najmniej o średnioroczny wskaźnik wzrostu wynagrodzeń w państwowej sferze
budżetowej ustalony w ustawie budżetowej na dany rok budżetowy (art. 93 ust. 1),
− minister właściwy do spraw szkolnictwa wyższego sprawuje nadzór nad zgodnością
działań uczelni z przepisami prawa i statutem, a także nad prawidłowością wydatkowania środków publicznych (art. 33 ust. 1).
Reasumując, Rada Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP po przeanalizowaniu
przekazanego do zaopiniowania Projektu zmiany przepisów w obszarze szkolnictwa
wyższego i nauki stwierdza, że zakres proponowanych regulacji dotyczy uporządkowania
wielu istotnych kwestii w zakresie odbiurokratyzowania uczelni oraz poprawy jakości
kształcenia i funkcjonowania uczelni, ale pozostawia szereg niejasności i luk prawnych
w zakresie uprawnień związków zawodowych, a także nie usuwa niekorzystnych zmian
dotyczących statusu zawodowego nauczycieli akademickich wprowadzonych nowelizacją w roku 2014.
Oczekujemy wnikliwego rozważenia propozycji wypracowanych wspólnie przez
Radę Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP oraz Krajową Sekcję Nauki NSZZ
Solidarność, a także wyrażamy nadzieję, że podniesione problemy dotyczące kwestii
pracowniczych, zwłaszcza regulacji w zakresie uprawnień związków zawodowych
dotyczących uzgadniania zasad podziału środków na wynagrodzenia, a także możliwości
zawarcia ponadzakładowego układu zbiorowego pracy, zostaną rozwiązane w duchu
konstruktywnego dialogu społecznego.
Za Radę Szkolnictwa Wyższego i Nauki ZNP
8