Podstawy chemii bionieorganicznej SYLABUS

Podstawy chemii bionieorganicznej
SYLABUS
Nazwa przedmiotu
Podstawy chemii bionieorganicznej
Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot
Instytut Chemii Bioorganicznej PAN w Poznaniu
Język przedmiotu
Efekty kształcenia dla przedmiotu ujęte w
kategoriach: wiedzy, umiejętności i kompetencji
społecznych
Polski
Doktorant zdobywa wiedzę z zakresu chemii
bionieorganicznej w celu ugruntowania
przekonania, że wyjaśnienie procesów
zachodzących w organizmach nie jest możliwe
bez znajomości roli i funkcji jonów metali
związanych z układami biologicznymi.
Doktorant powinien:
I - zrozumieć powiązanie właściwości
fizykochemicznych metali z ich funkcją w
organizmach
II - poznać mechanizm działania metaloprotein
III – zaznajomić się z zakłóceniami metabolizmu
spowodowanymi niewłaściwym poziomem
biometali
IV – poznać najnowsze metody diagnostyki i
terapii medycznej oparte na zastosowaniu
związków nieorganicznych
Fakultatywny
Semestr zimowy 2016
Typ przedmiotu
Semestr/rok
Imię i nazwisko osoby/osób
prowadzącej/prowadzących przedmiot
Imię i nazwisko osoby/osób
egzaminującej/egzaminujących bądź
udzielającej zaliczenia, w przypadku gdy nie jest
to osoba prowadząca dany przedmiot
Miejsce wykładu
Prof. dr hab. Wanda Radecka-Paryzek
Prof. dr hab. Wanda Radecka-Paryzek
ICHB PAN, Poznań
Sposób realizacji
Wykład z użyciem środków audiowizualnych.
Wymagania wstępne i dodatkowe
Znajomość języka angielskiego. Znajomość
chemii nieorganicznej i organicznej na poziomie
uniwersyteckim.
2 ECTS
12 godzin wykładów
Jeden punkt ECTS odpowiada 25-30 godz.
indywidualnej pracy studenta, włączając w to
udział w wykładach.
Liczba punktów ECTS przypisana przedmiotowi
i liczba godzin wykładów
Bilans punktów ECTS
Stosowane metody dydaktyczne
Metody sprawdzania i oceny efektów
kształcenia uzyskanych przez doktorantów
Forma i warunki zaliczenia przedmiotu
Treści przedmiotu
Wykaz literatury podstawowej i uzupełniającej
Wykłady z wykorzystaniem aktualnych technik
audiowizualnych
Egzamin pisemny lub/i ustny. Indywidualne
omówienie wyników egzaminu.
Pozytywna ocena egzaminu.
Chemia bionieorganiczna jako
interdyscyplinarna gałąź wiedzy. Żelazo:
funkcje, białka zawierające żelazo. Miedź: typy
centrów aktywnych, rodzaje i funkcje
miedzioprotein. Kobalt: kobalaminy,
biometylowanie. Molibden, wanad i inne
biometale d-elektronowe oraz ich funkcje.
Cynk: cynkoenzymy, kwasowa kataliza
enzymatyczna; przenoszenie informacji
genetycznej. Biometale s-elektronowe,
transport przez błony komórkowe, naturalne i
syntetyczne jonofory. Zaburzenia metabolizmu
spowodowane niedomiarem lub nadmiarem
jonów metali w organizmie, ekologiczne
podstawy profilaktyki, chelatoterapia. Elementy
chemii bionieorganicznej lantanowców i
aktynowców. Zastosowanie związków
nieorganicznych w chemioterapii, radioterapii i
nowoczesnych metodach diagnostyki
medycznej.
S.J. Lippard, J.M. Berg, Podstawy chemii
bionieorganicznej, PWN, Warszawa 1998.
J.M. Berg, J. L. Tymoczko, L. Stryer, Biochemia,
PWN, Warszawa 2005.
J.D. Lee, Zwięzła chemia nieorganiczna, PWN,
Warszawa 1999.
R. M. Roat-Malone, Bioinorganic Chemia
Bionieorganiczna, PWN, 2010.