PSYCHOLOGIA KLINICZNA
Transkrypt
PSYCHOLOGIA KLINICZNA
PSYCHOLOGIA KLINICZNA ROK AKADEMICKI 2013/ 2014 OPIEKUN ŚCIEŻKI: prof. UG dr hab. Mariola Bidzan WPROWADZENIE Zagadnienia realizowane w ramach ścieżki programowej Psychologia Kliniczna zakwalifikowano do 7 bloków tematycznych: 1 Psychologia kliniczna zaburzeń psychicznych 2 Kliniczna psychologia zdrowia 3 Neuropsychologia 4 Psychologia rehabilitacji 5 Psychologia kliniczna dzieci i młodzieży 6 Diagnoza kliniczna 7 Terapia i pomoc psychologiczna Absolwent ścieżki posiada wiedzę oraz umiejętności praktyczne z zakresu: psychologii klinicznej osób dorosłych, (chociaż realizacja modułu Psychologia kliniczna młodzieży i dzieci poszerzy tą wiedzę i umiejętności na cykl całego życia), w tym psychologii klinicznej zaburzeń psychicznych, neuropsychologii, klinicznej psychologii zdrowia (w tym psychoprofilaktyki i promocji zdrowia), psychologii rehabilitacji. Absolwent posiada także podstawowe kompetencje diagnostyczno - terapeutyczne odnoszące się zarówno do normy, jak i patologii według obowiązujących systemów klasyfikacyjnych ICD-10 i DSM-IV-TR, mechanizmów powstawania zaburzeń o charakterze psychicznym, neurologicznym i somatycznym, standardów sporządzania opinii psychologicznych dla różnych specjalistów i placówek. Realizacja tej ścieżki ma na celu przygotowanie studentów do pracy w roli psychologa z osobami z zaburzeniami psychicznymi, z wszelkimi chorobami przewlekłymi o charakterze zaburzeń somatycznych, sensorycznych, ruchowych, z osobami z niepełnosprawnością intelektualną, a także do praktyki psychologicznej, mającej na celu rozwój osobisty, i pomnażanie zasobów osobistych. Idealnym miejscem pracy dla absolwenta ścieżki Psychologii Klinicznej są szpitale, kliniki oraz instytucje medyczne, zajmujące się diagnostyką i leczeniem zaburzeń psychicznych, terapią i rehabilitacją pacjentów z różnymi schorzeniami somatycznymi, psychicznymi, zaburzeniami sensorycznymi (wzroku, słuchu), ruchu, a także ośrodki terapeutyczne i wsparcia kryzysowego, poradnie zdrowia psychicznego, rodzinne i małżeńskie, ośrodki rehabilitacyjne, sanatoria, domy pomocy społecznej, zakłady pracy chronionej, warsztaty terapii zajęciowej oraz szkoły specjalne i integracyjne, organizacje pozarządowe, firmy świadczące usługi psychoedukacyjne, rozwojowe, wsparcia. SEMESTR ZIMOWY prowadzacy prof. Jurkowlaniec – Kopeć Edyta prof. Tłokiński Waldemar dr Katarzyna Bojarska dr Kozaka Joanna dr Łukaszewska Beata dr Szulc Marcin dr Szulman-Wardal Aleksandra dr Budzińska Anna nazwa_wykladu B - Wybrane aspekty plastyczności ośrodkowego układu nerwowego B- Neurologia kliniczna B- Seksuologia kliniczna B-Psychoonkologia B-Zaburzenia afektywne i zaburzenia zachowania w przebiegu chorób neurodegeneracyjnych B-Uzależnienie od substancji psychoaktywnych B – Wstęp do psychologii rehabilitacji B-Całościowe zaburzenia rozwoju – diagnoza i terapie dr Glac Wojciech B - Neurobiologiczne podłoże zmienności indywidualnej dr Glanc Wojciech B - Neurobiologia uzależnień prof. Radziwiłowicz Wioleta C- Metody badań w psychologii klinicznej młodzieży (Adolescencja) Dr Magdalena Chrzan-Dętkoś C- Mentalizacja w praktyce klinicznej dr Budnik-Przybylska Dagmara dr Lewandowska-Walter Aleksandra dr Łukaszewska Beata dr Łukaszewska Beata dr Szulman – Wardal Aleksandra dr Szulman-Wardal Aleksandra dr Bieleninik Łucja dr Bieleninik Łucja mgr Naumczyk Patrycja mgr Naumczyk Patrycja mgr Naumczyk Patrycja mgr Dutczak Beata mgr Dąbrowski Piotr C-Psychologia agresji C-Praca z rodziną w ujęciu systemowym C - Proces umierania i żałoby - pomoc psychologiczna C-Podstawy psychofarmakoterapii C-Praca z pacjentem przewlekle chorym w warunkach szpitalnych C- Metoda MMPI-2 w praktyce psychologicznej C- Psychologiczne aspekty prokreacji C- Zastosowanie Skali Bayley-III C- Funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) zastosowanie kliniczne i naukowe C-Jakościowa diagnoza funkcji poznawczych w normie i patologii C – Nowoczesne techniki neuroobrazowe w praktyce klinicznej C-Psychoedukacja osób psychotycznych C- Psychologiczne aspekty uczestnictwa w kulturze fizycznej osób niepełnosprawnych mgr Sebastian Golisz C- Wykorzystanie psów w procesie rehabilitacji mgr Arkadiusz Mański C- Rehabiliacja osób z zaburzeniami sprzężonymi oraz wybranymi zespołami genetycznymi mgr, lek med. Wiesława Puchalaska C- Psychologia bólu mgr Szcześniak Ewa C- Psychologiczna terapia osób uzależnionych od alkoholu liczba_godzin 15 30 30 15 15 30 30 15 15 30 15 15 30 30 15 30 30 30 30 15 30 30 30 30 15 15 15 30 SEMESTR LETNI prof. Bidzan Mariola prof. Bogdanowicz Marta prof. Jodzio Krzysztof prof. Pastwa-Wojciechowska Beata B- Psychologia zdrowia B- Psychologia kliniczna dziecka B-Neuropsychologia kliniczna dorosłych B- Psychologia zaburzeń osobowości 30 prof. Radziwiłowicz Wioletta B- Zaburzenia afektywne prof. Małgorzata Lipowska B- Nadpobudliwość psychoruchowa i zaburzenia zachowania wśród dzieci i młodzieży dr Magdalena Chrzan-Dętkoś B-Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci 30 dr Joanna Kozaka B- Psychologia zachowań agresywnych w ujęciu klinicznym i rozwojowym B- Psychologia kliniczna: teorie i terapie dr Szulc Marcin B-Psychopatologia zjawisk społecznych dr Szulc Marcin B-Psychoterapia w zarysie dr Jerzemowska Grażyna B - Markery zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego dr Goździewicz Agata 30 30 30 dr Kilikowska Adrianna, dr B-Genetyczne uwarunkowania zaburzeń psychicznych Wysocka Anna prof. Jurkowlaniec – Kopeć C – Regulacja snu i czuwania Edyta C - Biofeedback i inne nowoczesne technologie dr hab. Artur Ziółkowski audiowizualne w diagnozie i terapii psychologicznej 30 15 30 30 30 15 15 30 15 15 dr Katarzyna Bojarska C- Poradnictwo psychologiczno-seksuologiczne dr Magdalena Chrzan – Dętkoś C- Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości dr Kozaka Joanna C- Praca z pacjentem w nurcie psychoanalitycznym 15 dr Kozaka Joanna C-Rola psychologa w relacji między pacjentem a zespołem leczącym C-Wsparcie terapeutyczne osób z chorobą nowotworową 30 30 dr Kozłowski Jacek C – Coaching życiowy dr Zielińska Monika C-Praca z dzieckiem z trudnościami rozwojowymi dr Zielińska Monika C-Zaburzenia zachowania i procedury ich redukcji dr Agnieszka Fanslau C - Nowe metody do badania procesów poznawczych u dzieci mgr Mański Arkadiusz C - Praca z osobami z wybranymi zespołami genetycznymi mgr Mański Arkadiusz C - Metody multisensoryczne w rehabilitacji osób z niepełnosprawnością dr Kozaka Joanna 30 15 15 30 30 15 30 30 OPISY KURSÓW Z POZIOMU B Nazwa przedmiotu Wybrane aspekty plastyczności ośrodkowego układu nerwowego Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii Studia kierune stopień tryb specjalność specj l zacja psychologia jednolite mgr stacjonarne NBP PK Nazwisko osoby prowadzącej Prof. Jurkowlaniec-Kopeć Edyta Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • wykład B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej Liczba punktów ECTS - 2 C. Liczba godzin 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne • wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria Uzyskanie 51% pozytywnych odpowiedzi na pytania zawarte w teście Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Neuroanatomia funkcjonalna człowieka B. Podstawowe wiadomości z zakresu anatomii i fizjologii człowieka, z uwzględnieniem ogólnej budowy układu nerwowego Cele przedmiotu 1. Wykazanie roli procesów plastycznych w zdrowiu i chorobie człowieka Treści programowe Rodzaje plastyczności mózgu: plastyczność rozwojowa, kompensacyjna i pamięciowa. Znaczenie procesów plastycznych wróznych etapach rozwoju mózgu. Asymetria półkul mózgowych i metody oceny jej stopnia. Struktury mózgowe zaangażowane w procesach plastycznych – rola kory przedczołowej i hipokampa. Podstawy uczenia się i pamięci. Zjawiska habituacji i sensytyzacji jako podłoże zmian plastycznych. Klasyfikacja rodzajów pamięci w oparciu o czas jej trwania i przedmiot pamięci oraz metody oceny pamięci. Komórkowe i molekularne podstawy pamięci. Znaczenie faz snu w procesach plastyczności mózgu i następstwa ich niedoboru. Długotrwałe wzmocnienie i osłabienie synaptyczne jako podłoże modyfikacji połączeń międzykomórkowych, rola rytmu theta. Powstawanie śladów pamięciowych i ich przechowywanie. Klasyfikacja zaburzeń pamięciowych. Naprawa uszkodzeń w ośrodkowym i obwodowym układzie nerwowym i jej skuteczność. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 1. Kossut M. (red.) 1994. Mechanizmy plastyczności mózgu. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 2. Górska T., Grabowska A., Zagrodzka J. (red.) 1997. Mózg a zachowanie. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 2. B. Literatura uzupełniająca 1. Maquet P., Smith C., Stickgold R. 2003. Sleep and brain plasticity. Oxford University Press, New York, USA. Longstaff A. 2002. Neurobiologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. Efekty uczenia się Wiedza Student wykazuje znajomość rodzajów plastyczności ośrodkowej, podaje ich podział. Charakteryzuje zależną od płci i ręczności asymetrię budowy półkul mózgowych , zna metody oceny jej stopnia. Potrafi powiązać zmiany na poziomie komórkowym z powstawaniem śladów pamięciowych. Umiejętności Na podstawie analizy czasu trwania i przedmiotu pamięci klasyfikuje rodzaje pamięci. Rozróżnia zaburzenia pamięciowe na podstawie zdefiniowanych przez prowadzącego objawów. Kompetencje społeczne (postawy) Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia. Potrafi również zorganizować pracę całego zespołu, wyznaczając zadania etapowe. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Seksuologia kliniczna Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego, Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb specjalność specjalizacja stacjonarne / niestacjonarne *Zgodna z zatwierdzonym programem studiów na danym kierunku, wybierana z listy przygotowanej przez jednostkę prowadzącą kierunek Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Katarzyna Bojarska 4 Liczba punktów ECTS A. Formy zajęć • konwersatorium 4 B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny Semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny z pytaniami (zadaniami) otwartymi • ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru C. Podstawowe kryteria • ocena z kolokwium/kolokwiów, odzwierciedlająca stopień przyswojenia materiału i umiejętność samodzielnego, krytycznego wykorzystywania zdobytej wiedzy • obecność • • przygotowanie do zajęć wykonanie ewentualnych zadań dodatkowych przeznaczonych dla osób chętnych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne Wcześniejsze lub równoległe zaliczenie wprowadzającego kursu z seksuologii, czyli (w zależności od roku uzyskania zaliczenia): - do roku akademickiego 2010/2011 – kursu pt. „Wstęp do seksuologii” - w roku akademickim 2011/2012 – kursu pt. „Seksuologia kliniczna” - w roku akademickim 2012/2013 – kursu pt. „Psychofizjologia seksualna i seksuologia społeczno-kulturowa” Aby móc wziąć udział w zajęciach, należy móc udokumentować ukończenie kursu wprowadzającego. B. Wymagania wstępne Wymagana jest znajomość języka angielskiego na poziomie umożliwiającym czytanie, ponieważ część literatury przedmiotu, na której opierają się zajęcia, dostępna jest wyłącznie w języku angielskim Cele przedmiotu Celem zajęć jest teoretyczne zaznajomienie osób uczestniczących z podstawowymi metodami diagnozy i pomocy psychologiczno-seksuologicznej, a także z kryteriami diagnostycznymi podstawowych dysfunkcji, zaburzeń i problemów seksualnych, z którymi można spotkać się w gabinecie seksuologicznym lub psychologicznym, z najczęstszym podłożem poszczególnych dysfunkcji i problemów oraz z adekwatnymi metodami interwencji pomocowej. Kurs ma również na celu zaznajomienie uczestników z podstawowymi zasadami etycznymi obowiązującymi psychologów-seksuologów oraz z różnicami pod względem zakresu kompetencji zawodowych pomiędzy psychologami-seksuologami a lekarzami-seksuologami. Nabyta wiedza przyda się zarówno tym osobom, które wiążą swoją przyszłość zawodową z seksuologią, jak również tym, które będą zajmować się pozaseksuologiczną pracą pomocową, terapeutyczną lub psychoedukacyjną z dorosłymi lub dziećmi (w gabinetach psychologicznych, szkołach i innych instytucjach). Treści programowe • Seksuologia kliniczna jako dyscyplina teoretyczna i praktyczna • • • • • • • • • • • Rodzaje problemów seksualnych a wskazania do interwencji seksuologicznej i jej typy Metody diagnostyczne i terapeutyczne w seksuologii Zasady zbierania wywiadu seksuologicznego – warunki etycznej i efektywnej praktyki seksuologicznej Seksuologiczne kategorie diagnostyczne w klasyfikacjach ICD-10 i DSM-IV-TR Dysfunkcje seksualne u kobiet i mężczyzn – uwarunkowania, diagnoza, pomoc, stan aktualnej debaty akademickiej, aspekty etyczne Seksualność dziecięca – przejawy zdrowej seksualności, pojęcie normy w seksualności dziecięcej, kryteria rozpoznawania zaburzeń seksualności, diagnoza, pomoc, stan aktualnej debaty akademickiej, aspekty etyczne Parafilie a nietypowe ukierunkowanie potrzeb seksualnych – uwarunkowania, diagnoza, pomoc, stan aktualnej debaty akademickiej, przemiany w zakresie myśli seksuologicznej i kryteriów interwencji seksuologicznej, aspekty etyczne (podstawy) Seksualność osób niepełnosprawnych intelektualnie – najczęstsze problemy i ich uwarunkowania, warunki skutecznej interwencji, aspekty etyczne (podstawy) Transseksualność i inne przejawy transpłciowości – diagnoza, pomoc, prawna, chirurgiczna i hormonalna korekta płci, stan aktualnej debaty akademickiej, aspekty etyczne (podstawy) Infekcje przenoszone drogą płciową i ich profilaktyka Metody regulacji płodności i ich skuteczność Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana do przygotowania zajęć przez prowadzącą American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: DSM-IV-TR (4th wyd.). Washington, DC: American Psychiatric Association. Bruck, M., Ceci, S. J., Francouer, E., & Renick, A. (1995). Anatomically detailed dolls do not facilitate preschoolers’ reports of a pediatric examination involving genital touching. Journal of Experimental Psychology: Applied, 1(2), 95-109. de Carufel, F., & Trudel, G. (2006). Effects of a new functional-sexological treatment for premature ejaculation. Journal of Sex & Marital Therapy, 32(2), 97-114. DeLoache, J. S., & Marzolf, D. P. (1995). The use of dolls to interview young children: Issues of symbolic representation. Journal of Experimental Child Psychology, 60(1), 155-73. Goodman, G. S., & Aman, C. (1990a). Children’s use of anatomically detailed dolls to recount an event. Child Development, 61(6), 1859. Goodman, G. S., & Aman, C. (1990b). Children’s use of anatomically detailed dolls to recount an event. Child Development, 61(6), 1859-1871. Haeberle, E. J. (2003). Sexual dysfunctions and their treatment. An open access course. Magnus Hirschfeld Archive for Sexology. Humboldt-Universität zu Berlin. Pobrano listopad 15, 2010, z http://www2.hu-berlin.de/sexology/ECE5/index.htm Imieliński, K. (1990). Seksiatria: Patologia seksualna (T. 2). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, Center for Communication Programs, & World Health Organization. (2011). Family planning: a global handbook for providers. 2011 Update. Baltimore and Geneva: CCP and WHO. Lev, A. I. (2004). Transgender emergence: Therapeutic guidelines for working with gender-variant people and their families. New York: Haworth Clinical Practice Press. Realmuto, G. M., Jensen, J. B., & Wescoe, S. (1990). Specificity and sensitivity of sexually anatomically correct dolls in substantiating abuse: A pilot study. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 29(5), 743-746. Sharlip, I. D. (2006). Guidelines for the diagnosis and management of premature ejaculation. Journal of Sexual Medicine, 3(s4), 309-317. Thanasiu, P. L. (2004). Childhood sexuality: Discerning healthy from abnormal sexual behaviors. Journal of Mental Health Counseling, 26(4), 309-319. Walsh, A. (2000). IMPROVE and CARE: Responding to Inappropriate Masturbation in People with Severe Intellectual Disabilities. Sexuality & Disability, 18(1), 27. World Health Organization. (1992). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Clinical Descriptions and Diagnostic Guidelines. Albany, NY, USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227094 World Health Organization. (1993). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Diagnostic Criteria for Research. Albany, NY, USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227086 Wciórka, J. (Red.). (2008). Kryteria diagnostyczne według DSM-IV-TR. Wrocław: Elsevier Urban & Partner. World Health Organization. (2007). International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision. Version for 2007. World Health Organization. Pobrano listopad 15, 2010, z http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/ A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Haeberle, E. J. (2003). Sexual dysfunctions and their treatment. An open access course. Magnus Hirschfeld Archive for Sexology. Humboldt-Universität zu Berlin. Pobrano listopad 15, 2010, z http://www2.hu-berlin.de/sexology/ECE5/index.htm Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, Center for Communication Programs, & World Health Organization. (2011). Family planning: a global handbook for providers. 2011 Update. Baltimore and Geneva: CCP and WHO. Thanasiu, P. L. (2004). Childhood sexuality: Discerning healthy from abnormal sexual behaviors. Journal of Mental Health Counseling, 26(4), 309-319. B. Literatura uzupełniająca Leiblum, S. R., & Rosen, R. (Red.). (2005). Terapia zaburzeń seksualnych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Efekty uczenia się Wiedza Osoba, która pomyślnie zaliczy kurs: • Zna podstawowe metody diagnostyczne i terapeutyczne w seksuologii • • • • • • • • • Zna zasady zbierania wywiadu seksuologicznego Rozumie warunki etycznej pomocy seksuologicznej Zna dysfunkcje seksualne u kobiet i mężczyzn, rozumie ich uwarunkowania, zna kryteria diagnostyczne oraz wie, jakie są podstawowe metody interwencji pomocowej Rozumie uwarunkowania seksualności dziecięcej, rozróżnia jej przejawy, wie, które z nich wchodzą w zakres normy i zna kryteria rozpoznawania, kiedy te przejawy poza nią wykraczają, zna teoretyczne podstawy diagnozy seksualności dziecięcej Rozumie rozróżnienie pomiędzy parafilią a nietypowym ukierunkowaniem potrzeb seksualnych, rozróżnia podstawowe parafilie, zna podstawowe zasady i etyczne aspekty pracy pomocowej z klientami o nietypowym kierunku potrzeb seksualnych (w tym z parafiliami) Rozumie uwarunkowania i zna podstawowe przejawy najczęstszych problemów seksualności osób niepełnosprawnych intelektualnie Posiada podstawowe informacje na temat pracy diagnostycznej i pomocowej z osobami transpłciowymi oraz roli psychologa w procesie przygotowania transseksualnych klientów do tzw. korekty płci Posiada podstawowe informacje na temat infekcji przenoszonych drogą płciową i ich profilaktyki Posiada podstawowe informacje na temat metod regulacji płodności i ich skuteczności Umiejętności • potrafi samodzielnie łączyć ze sobą rożne aspekty zdobytej wiedzy i wyciągać na tej podstawie własne wnioski • potrafi odróżnić między sobą poszczególne rodzaje dysfunkcji seksualnych na podstawie istotnych symptomów • potrafi poddać krytycznej analizie doniesienia potoczne i badawcze z dziedziny seksuologii klinicznej • potrafi zidentyfikować problemy seksualne wymagające różnych rodzajów i stopni zaawansowania interwencji seksuologicznej Kompetencje społeczne (postawy) • wykazuje się elastycznością myślenia i własnych postaw wobec seksualności, wynikającą z poszerzenia wiedzy na temat uwarunkowań występujących wśród ludzi problemów i trudności związanych z płcią lub seksualnością • czuje się przygotowana do swobodnego porozumiewania się z osobami z wykształceniem seksuologicznym • czuje się przygotowana do podjęcia merytorycznej dyskusji na tematy związane z treściami programowymi z osobami niekształconymi w zakresie seksuologicznym Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychoonkologia Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne specjalność NBP Nazwisko osoby prowadzącej dr Joanna Kozaka Liczba punktów ECTS - 2 A. Formy zajęć • wykład, B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin – 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Metody dydaktyczne Język wykładowy polski specjalizacja PK • wykład z prezentacją multimedialną A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy / z pytaniami (zadaniami) C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, brak B. Wymagania wstępne, brak Cele przedmiotu Zapoznanie z psychologicznymi aspektami chorób nowotworowych. Treści programowe Psychologiczne aspekty chorób nowotworowych ze szczególnym uwzględnieniem poszczególnych faz choroby. Podstawowe medyczne aspekty chorób nowotworowych. Funkcjonowanie chorych, ich bliskich, a także personelu wspomagającego pacjenta w sytuacji choroby onkologicznej. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć: Holland JC (1998) „Psycho-oncology” Oxford University Press, New York Holland JC, Breitbart WS, Jacobsen PB, Lederberg MS, Loscalzo MJ, McCorkle R (2010) „Psycho-oncology” Oxford University Press, New York de Walden-Gałuszko K (2010) „Psychoonkologia kliniczna” PZWL A.2. studiowana samodzielnie przez studenta red. de Walden-Gałuszko K (2000) „Psychoonkologia”, Biblioteka Psychiatrii Polskiej, Kraków de Walden-Gałuszko K (2010) „Psychoonkologia kliniczna” PZWL red. Kubacka-Jasiecka D, Łosiak W (1999) „Zmagając się z chorobą nowotworową”, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków red. Heszen I, Życińska J (2008) Psychologia zdrowia”, Wyd. SWPS „Academica”, Warszawa B. Literatura uzupełniająca czasopisma „Psychoonkologia” wydawane przez Polskie Towarzystwo Psychoonkologiczne Ogińska-Bulik N, Juczyński Z (2008) Osobowość, stres a zdrowia”, Difin, Warszawa Efekty kształcenia Wiedza Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat psychologicznych podstaw funkcjonowania człowieka w sytuacji choroby nowotworowej (K_W08) Umiejętności Potrafi wykorzystać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanej z nią medycyny (onkologii) w celu analizy złożonych problemów psychologicznych w sytuacji choroby nowotworowej. Kompetencje społeczne (postawy) Jest wrażliwy na problemy dotyczące sytuacji psychologicznej chorych na raka (K_K08) Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Zaburzenia afektywne i zaburzenia zachowania w chorobach neurodegeneracyjnych Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Studia Kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Beata Łukaszewska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć Wykład B. Sposób realizacji : zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin : 15 specjalność specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne • wykład z prezentacja multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • zaliczenie pisemne: kolokwium C. Podstawowe kryteria : obecność na zajęciach, aktywność i zaliczenie pisemne Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem wykładu jest zapoznanie studentów z najnowszą wiedzą na temat otępień z szczególnym uwzględnieniem choroby Alzheimera, otępienia czołowo skroniowego, i otępień o innej etiologii. Psycholog kliniczny posiadający wiedzę na temat chorób neurodegeneracyjnych może wykorzystać ją w swojej praktyce zawodowej jak również w sposób przystepny ją przekazać - psychoedukacja rodziny, opiekunów, co może wnieść wiele korzyści dla podniesienia jakości życia chorego i lepszego zrozumienia jego zachowania i odczuć. Treści programowe A. Problematyka wykładu 1.Starzenie się układu nerwowego: zmiany funkcjonalne i czynnościowe mózgu 2. Etiopatogeneza i omówienie zmian neuropatologicznych w przebiegu choroby Alzheimera, FTD. 3. Zjawisko neuroplastyczności mózgu i nadzieje płynące z aktywizacji funkcjonalnej struktur mózgowych 4.Zaburzenia emocjonalne w przebiegu otępienia o różnej etiologii 5. Zaburzenia zachowania i obserwowane zmiany osobowościowe w przebiegu otępienia o różnej etiologii Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. 1.Cummings Jeffrey, Mega S.Michael, Neuropsychiatry, Oxford 2003 2.Pąchalska Maria, Neuropsychologia kliniczna, Warszawa 2007 3.Szczudlik A.,Liberski P., Barcikowska (red.), Otępienie, Kraków 2004 4.Górska T.,Grabowska A.,Zagrodzka J., Mózg a zachowanie, Warszawa 2006 5.Gershenfeld Howard, Philibert Robert, Boehm Gary,Looking Forward in Geriatric Anxiety and Depression, American Journal of Geriatric Psychiatry, 13:1027-1040, 2005 A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1. Pąchalska Maria, Neuropsychologia kliniczna, Warszawa 2007 B. Literatura uzupełniająca 1.Szczudlik A.,Liberski P., Barcikowska (red.), Otępienie, Kraków 2004 Efekty uczenia się K_W02, K_W05, K_W11 Wiedza: Zna na poziomie rozszerzonym terminologię z zakresu psychologii klinicznej i nauk o zdrowiu. Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o jednostkach chorób otępiennych . Potrafi odpowiedzieć na kluczowe pytania dotyczących przyczyn postepujacych zmian w funkcjonowaniu osób z choroba neurodegeneracyjną. Ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej; zna prawne, organizacyjne i etyczne uwarunkowania wykonywanej działalności zawodowej K_U11, K_U10, Umiejętności: Posiada umiejętność interpretowania, analizowania przyczyn i przebiegu procesów i zjawisk związanych z psychologicznym funkcjonowaniem człowieka istotnych dla psychologii klinicznej, merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułowania wniosków oraz tworzenia syntetycznych podsumowań w omawianym temacie. Potrafi ściśle współpracować, włączając w to umiejętność posługiwania się terminologią specjalistyczną, z przedstawicielami różnych nauk: lekarzami, psychologami, pedagogami, nauczycielami, w celu zapewnienia holistycznej opieki i terapii swoim pacjentom. K_K07, K_K08 Kompetencje społeczne (postawy): Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Uzależnienia od substancji psychoaktywnych – teorie, środki, pomoc Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień tryb specjalność studia jednolite Stacjonarne / magisterskie niestacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Marcin Szulc Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin Liczba punktów ECTS - 4 A. Formy zajęć • wykład, specjalizacja PSiPSP PK B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej IPUG C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład z prezentacją multimedialną A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20 pytaniowy, pytania zamknięte, 4 możliwe odpowiedzi, jedna prawidłowa, Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego B. Wymagania wstępne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest przedstawienie studentom koncepcji teoretycznych wchodzenia i trwania w nałogu a także typu środków i sposobu ich działania na organizm wraz z konsekwencjami zdrowotnymi oraz leczenia i przeciwdziałania narkomanii. Treści programowe A. Problematyka wykładu 1. - Specyfika rynku narkotykowego narkobiznes funkcjonowanie dilerów i odbiorców prawo wobec narkotyków promocja narkotyków w Internecie skala osób hospitalizowanych w wyniku używania substancji psychoaktywnych 2. Definicja pojęć i diagnozowanie substancje psychoaktywne, opiaty, opioidy, substancje uzależniające, zależność psychiczna, zależność fizyczna, narkomania jako choroba, narkomania jako objaw choroby Diagnoza zagrożenia uzależnieniem wg DSM - IV R Diagnoza uzależnienia według DSM - IV R Diagnozowanie uzależnienia wg ICD - 10 3. Teorie uzależnień od substancji psychoaktywnych teorie biologiczne (genetyczne, neurologiczne, biochemiczne, bioelektryczne) teorie psychologiczne (psychoanalityczne, behawioralne, afektywno – poznawcze, teorie charakterystyk indywidualnych, teorie więzi interpersonalnych, systemowe) teorie społeczne uzależnień nastawienia społeczne wobec uzależnień rozwój narkomanii na Świecie od lat 60 subkultura narkomańska interaktywny model uzależnienia według van Dijka 4. Profilaktyka uzależnień 5. Leczenie uzależnień substytucyjna kuracja metadonowa społeczność terapeutyczna 6. Prowadzenie pojazdów pod wpływem alkoholu psychologia transportu działanie alkoholu na organizm kodeks drogowy wobec prowadzenia po użyciu i w stanie nietrzeźwości pomiar trzeźwości (działanie alkomatu i poglądy policji w kwestii popularyzacji alkomatów wśród obywateli) poczucie winy, kompetencje, obraz świata wartości kierowców zatrzymanych za nietrzeźwość (badania własne) Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Rogala – Obłękowska J. (1999) Przyczyny narkomanii. Uniwersytet Warszawski. Instytut Stosowanych nauk Społecznych. Warszawa. Rogala – Obłękowska J., (2000) Młodzież i narkotyki. Rodzinne czynniki ryzyka nałogu. Biblioteka Ossolineum. Warszawa. Rogala – Obłękowska J., (2002) Narkoman w rodzinie. Uniwersytet Warszawski. Drukarnia Wydawnictw Normalizacyjnych Alfa – Wero. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Rogala – Obłękowska J. (1999) Przyczyny narkomanii. Uniwersytet Warszawski. Instytut Stosowanych nauk Społecznych. Warszawa. Rogala – Obłękowska J., (2000) Młodzież i narkotyki. Rodzinne czynniki ryzyka nałogu. Biblioteka Ossolineum. Warszawa. B. Literatura uzupełniająca De Leon G. (2003) Społeczność terapeutyczna. Warszawa. Krajowe Biuro ds. Narkomanii. Gossop M. „Narkomania – mity i rzeczywistość”, PWN Warszawa 1993 Efekty uczenia się Wiedza Absolwent potrafi zidentyfikować i opisać specyfikę rynku narkotykowego i prawo wobec Student nazywa narkotyków. Rozumie pojęcia psychologiczne oraz rozróżnia podstawowe biologiczno podstawowe pojęcia z psychologiczno – społeczne mechanizmy uzależnień. Wymienia kryteria diagnozy zagrożenia zakresu psychologii uzależnienieniem i uzależnienia w oparciu o kodyfikacje DSM-IV R oraz ICD-10. uzależnień. Rozróżnia i potrafi opisać wybrane Umiejętności teorie uzależnień, potrafi Student potrafi porównywać podstawowe teorie uzależnień, zna mechanizmy i szacuje ryzyko dokonać klasyfikacji postawania uzależnienia. Zna motywy indywidualne i społeczne powstawania uzależnień. Poddaje środków psychoaktywnych, krytyce koncepcje uzależnień. Dyskutuje na temat wartości eksplanacyjnej teorii uzależnień w zna parametry diagnozy odniesieniu do współczesnych problemów. uzależnienia i zagrożenia uzależnieniem, potrafi podać ogólne formy terapii osób uzależnionych i profilaktyki uzależnień. Kompetencje społeczne (postawy) Absolwent dyskutuje na temat przyczyn uzależnień. Wykazuje krytycyzm analizując uwarunkowania uzależnień. Chętnie podejmuje się gromadzenia i analizy informacji na temat współczesnych systemów profilaktyki uzależnień. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Całościowe Zaburzenia Rozwoju - diagnoza i terapia Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Budzińska Anna Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • konwersatorium B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 15 godzin specjalność NBP specjalizacja PK PDiM Liczba punktów ECTS - 2 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy język polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją multimedialną A. Sposób zaliczenia • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z • zaliczenie bez oceny dyskusją / praca w grupach / analiza zdarzeń B. Formy zaliczenia krytycznych (przypadków) / dyskusja/ wywiady z • obecność i aktywność na zajęciach przedstawicielami innych kultur na temat specyfiki opieki i wychowania dzieci, a także C. Podstawowe kryteria mechanizmów rozwoju • obecność na zajęciach oraz aktywność rozumiana jako uczestniczenie w ćwiczeniach, zadaniach, dyskusjach Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: Psychologia rozwoju człowieka B. Wymagania wstępne: studentka/student zna podstawowe teorie i prawidłowości z zakresu psychologii rozwoju dziecka, prowadzenia wywiadu i obserwacji Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z klasyfikacją Całościowych Zaburzeń Rozwoju, ze szczególnym skoncentrowaniem uwagi na zaburzeniu autystycznym i zespole Aspergera. Opisane i pokazane są podstawowe zachowania charakterystyczne dla Całościowych Zaburzeń Rozwojowych. Studenci uczą się rozpoznawania rodzaju zaburzenia w wyniku odpowiednio przeprowadzonego wywiadu i obserwacji. Kolejnym krokiem jest wybór odpowiedniej terapii – opartej o udokumentowaną naukowo skuteczność. Treści programowe • klasyfikacje Całościowych Zaburzeń Rozwojowych wg DSM IV tr i ICD 10 • • • • • opis zachowań charakterystycznych dla poszczególnych zaburzeń diagnoza Całościowych Zaburzeń Rozwojowych – wywiad i obserwacja rodzaje terapii wybór odpowiedniej terapii – opartej o naukowo udokumentowana skuteczność najskuteczniejszy model terapii w odniesieniu do zaburzenia autystycznego i innych zaburzeń z grupy całościowych zaburzeń rozwoju Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć: • Budzińska A., Wójcik, M. (2010). Zespół Aspergera. Księga pytań i odpowiedzi. Wydawnictwo Harmonia. • Cooper, J.O., Heron, T. E. & Heward, W. L. (1987). Applied Behavior Analysis. Columbus, Ohio: Merrill Publishing Company. B. Literatura uzupełniająca • McClannahan L.E., Krantz P.J.Plany Aktywności dla dzieci z autyzmem, Gdańsk 2002 wyd. Stowarzyszenie Pomocy Osobom Autystycznym Efekty uczenia się K_W05 K_W06 K_W07 K_W09 Wiedza • Student/studentka ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat całościowych zaburzeń rozwoju • ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki zaburzenia autystycznego i Zespołu Aspergera • ma pogłębioną wiedzę na temat sposobu prowadzenia wywiadu i obserwacji pod kątem • K_U02 K_U03 K_K01 diagnozy całościowych zaburzeń rozwoju zdobywa ogólne informacje na temat różnorodnych form terapii całościowych zaburzeń rozwoju Umiejętności • Poznaje kryteria doboru skutecznej terapii w odniesieniu do całościowych zaburzeń rozwoju, poznaje właściwe modele prowadzenia terapii i sposoby postępowania w przypadku kontaktu z dzieckiem z autyzmem • Potrafi wykorzystywać wiedzę teoretyczną do rozpoznawania zaburzeń z grupy całościowych zaburzeń rozwoju na podstawie przeprowadzonego wywiadu i obserwacji K_K03 K_K06 K_K07 Kompetencje społeczne (postawy) • Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego w zakresie diagnozowania dzieci z zaburzeniami rozwoju • Docenia znaczenie psychologii behawioralnej dla pomocy dzieciom z zaburzeniem autystycznym i zespołem Aspergera • Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i postępowanie wobec osób z którymi i dla których pracuje, wyraża taką postawę wśród innych i pośrednio modeluje to podejście wśród innych • Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne związane z zaburzeniami rozwoju dzieci, odmiennością form opieki i stylów wychowania, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania związane ze wsparciem rozwoju dziecka. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Neurobiologiczne podłoże zmienności indywidualnej Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek stopień tryb specjalność Psychologia jednolite mgr stacjonane NBP Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Wojciech Glac Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin Liczba punktów ECTS - 2 A. Formy zajęć wykład specjalizacja PK B. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia egzamin B. Formy zaliczenia egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria uzyskanie 51% punktów w odpowiedziach na pytania, skala ocen zgodna z regulaminem studiów UG, Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne Biologiczne podstawy funkcjonowania organizmu, Fizjologia ośrodkowego układu nerwowego B. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z budowy i funkcji ośrodkowego układu nerwowego Cele przedmiotu poznanie i zrozumienie fizjologicznego podłoża różnic międzyosobniczych, międzypłciowych i międzygatunkowych, umiejętność interpretacji wyników badań dotyczących indywidualnej zmienności odpowiedzi różnych systemów fizjologicznych Treści programowe A. Problematyka wykładu metody różnicowania zwierząt oraz ludzi pod względem wybranych cech psychobehawioralnych (m.in. pozycji socjalnej / społecznej, behawioru poszukiwania nowości / sensacji, wrażliwości na stres, wrażliwości na lęk, podatności na uzależnienia); przykłady różnic występujących międzyosobniczo w ośrodkowym układzie nerwowym, autonomicznym układzie nerwowym, układzie hormonalnym i innych systemach; zmienność międzyosobnicza odpowiedzi na obciążenie; podłoże zmienności indywidualnej na poziomie systemowym, komórkowym i molekularnym, w tym podłoże różnic międzyosobniczych w obrębie wybranych struktur ośrodkowego układu nerwowego oraz układu autonomicznego; fizjologiczne podłoże zmienności międzypłciowej, międzyrasowej i międzygatunkowej Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. Longstaff, „Neurobiologia”, PWN, Warszawa, 2002. Ganong, „Fizjologia”, Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa, 2007 Sadowski, „Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt”, PWN, Warszawa, 2005 A.2. Lewandowska, Orzeł-Gryglewska, „Fizjologia zwierząt i człowieka – przewodnik do ćwiczeń”, Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego, 2009 B. Literatura uzupełniająca bieżąca literatura naukowa: oryginalne artykuły w czasopismach specjalistycznych Efekty uczenia się Wiedza wymienia cechy różniące zwierzęta i ludzi o odmiennej charakterystyce behawioralnej, rozpoznaje typ psychobehawioralny, płeć, stopień wrażliwości na stres i lęk lub stopień podatności na uzależnienia ludzi i zwierząt na podstawie podanej charakterystyki Umiejętności projektuje doświadczenie mające na celu zróżnicowanie ludzi i zwierząt pod kątem wybranej cechy psychobehawioralnej, analizuje wyniki badań dotyczących indywidualnej zmienności odpowiedzi różnych systemów fizjologicznych, ocenia stopień wrażliwości na stres lub podatności na uzależnienie zwierząt i ludzi na podstawie podanej charakterystyki Kompetencje społeczne (postawy) jest świadomy indywidualnych różnic wśród ludzi i związanych z nimi ograniczeń lub przystosowań, zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii na temat innych ludzi Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Neurobiologia uzależnień Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Wojciech Glac Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć wykład specjalność NBP specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 4 B. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia egzamin B. Formy zaliczenia egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria uzyskanie 51% punktów w odpowiedziach na pytania, skala ocen zgodna z regulaminem studiów UG, Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne Biologiczne podstawy funkcjonowania organizmu, Fizjologia ośrodkowego układu nerwowego B. Wymagania wstępne Podstawowe wiadomości z budowy i funkcji ośrodkowego układu nerwowego Cele przedmiotu poznanie i zrozumienie mechanizmów prowadzących do uzależnienia od środków uzależniających i indywidualnego zróżnicowania podatności na uzależnienia, poznanie właściwości i skutków przyjmowania głównych grup substancji uzależniających; umiejętność rozpoznania uzależnienia i objawów przyjmowania substancji uzależniających Treści programowe A. Problematyka wykładu pojęcie uzależnienia; uzależnienia psychiczne i fizyczne; budowa i fizjologia mózgowego układu nagrody i innych układów transmiterowych zaangażowanych w powstawanie uzależnień; właściwości, mechanizm działania i efekty obwodowe głównych grup farmakologicznych środków nadużywanych przez człowieka – stymulantów, depresantów i psychodelików – m.in. psychostymulantów (np. amfetaminy, kokainy, efedryny, kofeiny), nikotyny, depresantów sedatywnych (np. alkoholu, barbituranów, benzodiazepin), opioidów (np. morfiny, heroiny, kodeiny, fentanylu), psychodelików stymulacyjnych (np. LSD, psylocybiny, meskaliny), dysocjantów (np. fencyklidyny, ketaminy, salwinoryny), deliriantów (np. atropiny), kannabinoli i innych; zespół odstawienia; indywidualne zróżnicowanie podatności na uzależnienia i efektów przyjmowania substancji uzależniających; leczenie uzależnień Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. Bijak i Lasoń (red.), „Neuropsychofarmakologia: dziś i jutro”, Instytut Farmakologii Klinicznej PAN, Wydawnictwo Palotyn, Kraków, 2000 Szukalski, „Narkotyki - kompendium wiedzy o środkach uzależniających”, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa, 2005 A.2. Longstaff, „Neurobiologia”, PWN, Warszawa, 2002 B. Literatura uzupełniająca bieżąca literatura naukowa: oryginalne artykuły w czasopismach specjalistycznych Efekty uczenia się Wiedza definiuje uzależnienie, wyjaśnia proces powstawania uzależnienia, charakteryzuje substancje uzależniające, rozróżnia uzależnienie fizyczne i psychiczne, wymienia efekty działania poszczególnych substancji uzależniających Umiejętności klasyfikuje i porządkuje substancje uzależniające wg kryteriów szkodliwości, potencjału uzależniającego i typu wywoływanego uzależnienia, porównuje mechanizmy i efekty działania różnych substancji uzależniających, planuje doświadczenia mające na celu określenie udziału poszczególnych struktur i układów transmiterowych ośrodkowego układu nerwowego w mechanizmie uzależnienia od różnych substancji uzależniających, przewiduje podatność na uzależnienia osobników różniących się określonymi cechami psychobehawioralnymi oraz sytuacją życiową Kompetencje społeczne (postawy) jest świadomy zagrożeń wynikających z przyjmowania substancji uzależniających, postrzega relację między cechami psychobehawioralnymi i sytuacją społeczną osób ze swojego otoczenia a potencjalnym zagrożeniem ich uzależnienia – wykazuje odpowiedzialną postawę wobec otoczenia, potrafi na czas dostrzec zagrożenie uzależnienia wśród bliskich Kontakt [email protected] OPISY KURSÓW Z POZIOMU C Nazwa przedmiotu Metody badań w psychologii klinicznej młodzieży ( Adolescencja) Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr hab. Wioletta Radziwiłłowicz Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • Ćwiczenia B. Sposób realizacji • (zajęcia w sali dydaktycznej) C. Liczba godzin 15 godz. specjalność NBP specjalizacja PK, PDiM Liczba punktów ECTS 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej, zgodnej ze sposobem realizacji zajęć C. Podstawowe kryteria oceny: Umiejętne posługiwanie się metodami badań oraz zdolność całościowej interpretacji wyników. Dobór metod najbardziej adekwatnych do prezentowanego przez osobę problemu rozwojowego. Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: metodologia badań psychologicznych, psychologia rozwoju człowieka B. Wymagania wstępne: pełen zakres wiedzy z wyżej wymienionych przedmiotów studiów Cele przedmiotu Celem zajęć jest prezentacja metod badawczych stosowanych w okresie adolescencji. Są to metody oceniające system rodzinny oraz funkcjonowanie emocjonalno-społeczne. Treści programowe 1. Wprowadzenie w problematykę testów projekcyjnych. 2. Kwestionariusze badające obraz ciała oraz emocjonalną postawę wobec ciała. 3. Kwestionariusze dotyczące autonomii, tendencji izolacyjnych, osamotnienia, samowystarczalności, kontroli emocjonalnej, obron psychologicznych, buntu młodzieńczego, dyskomfortu psychicznego oraz autodestruktywności. 4. Narzędzia oceniające funkcjonowanie systemu rodzinnego - Test Stosunków Rodzinnych, postawy rodzicielskie, kwestionariusz oparcia w rodzinie, systemowe zasoby rodziny. 5. Kwestionariusz kompetencji społecznych, podskale przystosowania rodzinnego, rówieśniczego i szkolnego ze Skali Nieprzystosowania Społecznego. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 1. Święcicka M. red., (2011). Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Warszawa: Wyd. Paradygmat. 2. Bazińska R., Drat-Ruszczak K. (2000). Struktura narcyzmu w polskiej adaptacji kwestionariusza NPI Raskina i Halla. Czasopismo Psychologiczne, 3-4, 171-88. 3. Bene E., Anthony J. (1993). Test Stosunków Rodzinnych. Warszawa: Centralny Ośrodek Metodyczny Poradnictwa Wychowawczo-Zawodowego MEN. 4. Cash T.F. (1997). The body image workbook. An 8 step program. New York: MJF Books. 5. Di Nuovo S. (2000). Diagnoza zaburzeń osobowości typu „borderline” za pomocą testu Rorschacha. Przegląd Psychologiczny, 1,101-114. 6. Dołęga Z. (2000). Autonomia w okresie dorastania. Czasopismo Psychologiczne, 1-2, 77-85. 7. Matczak A. (1998). Preferencje zawodowe młodzieży a kompetencje społeczne. Psychologia Wychowawcza,1,28-36. 8. Oleszkowicz A. (1988). Kwestionariusz do badania dyskomfortu psychicznego w kryzysie adolescencyjnym. Przegląd Psychologiczny, 2, 573-587. 9. Oleszkowicz A. (2006). Bunt młodzieńczy. Uwarunkowania. Formy. Skutki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. Scholar. Piotrowska A. (1997). Z badań nad inteligencją społeczną. Psychologia Wychowawcza, 4, 289-300. Plopa M. (2005). Psychologia rodziny. Teoria i badania. Kraków: Oficyna Wydawnicza Impuls. Radziwiłłowicz W., Reszka N. (2008). Zachowania autodestruktywne u dziewcząt z rozpoznaniem jadłowstrętu psychicznego. Psychiatria, 4, 1-13. Rembowski J. (1986). Metoda projekcyjna w psychologii dzieci i młodzieży. Warszawa: PWN. Schafer R. (1989). Jak ta historia została opowiedziana? (s. 191-231) W: Wybrane zagadnienia testów projekcyjnych. Biblioteka Psychologa Praktyka. T.III. PTP, Warszawa: Wydział Psychologii UW. Schiep S. (1998). Ryzyko samobójstwa i próba jego diagnozy w świetle metody Rorschacha. Roczniki Psychologiczne, 1, 188-96. Senejko A. (2001). Psychiczne i psychospołeczne obrony człowieka w ich teoretycznym i praktycznym wymiarze. Maszynopis niepublikowany. Sęk H. (red.) (1984). Metody projekcyjne. Tradycja i współczesność. Poznań: UAM. Steinberg L. (2002). Autonomy (s. 286-316).W: Steinberg L.: Adolescence, London: McGraw-Hill. Steinberg L., Silverberg S. (1986). The vicissitudes of autonomy in early adolescence. Child Development, 57, 841-851. Suchańska A. (1994). Test Apercepcji Tematycznej. Przez analizę treści do analizy procesu. Poznań: UAM. Suchańska A. (1998). Przejawy i uwarunkowania psychologiczne pośredniej autodestruktywności. Poznań: UAM. Szafraniec J. (1985). Metoda Rorschacha w psychodiagnozie schizofrenii. Warszawa: Wyd. Akcydensowe. Thompson J.K., Heinberg L.J., Altabe M., Tantleff-Dunn S. (1999). Exacting beauty: theory, assessment and treatment of body image disturbance. Washington: APA. Zwoliński M. (2000). Systemowe zasoby rodziny a poczucie koherencji u dorosłego człowieka. Przegląd Psychologiczny, 2, 139-156. B. Literatura uzupełniająca 1. Niebrzydowski L. (1989). Psychologia wychowawcza. Samoświadomość, aktywność, stosunki interpersonalne. Warszawa: PWN. 2. Pytka L. (1995). Pedagogika resocjalizacyjna. Wybrane zagadnienia teoretyczne i metodyczne. Warszawa: WSPS. Efekty uczenia się Wiedza K_W05 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i metodykę. K_W10 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, psychologicznych i społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii. Umiejętności K_U02 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. K_U06 Posiada rozwinięte umiejętności badawcze: rozróżnia orientacje w metodologii badań psychologicznych, formułuje problemy badawcze, dobiera adekwatne metody badania, metody statystyczne i narzędzia badawcze, konstruuje narzędzia badawcze, opracowuje, prezentuje i interpretuje wyniki badań, wyciąga wnioski, wskazuje kierunki dalszych badań, w obrębie wybranej specjalizacji psychologii. K_U07 Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań Kompetencje społeczne (postawy) K_K06 Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych. K_K09 Samodzielnie podejmuje i inicjuje działania badawcze Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Mentalizacja w praktyce klinicznej Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział / Instytut Psychologii Studia kierunek nazwa stopień I, II lub jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarne specjalność nazwa* specjalizacja nazwa* *Zgodna z zatwierdzonym programem studiów na danym kierunku, wybierana z listy przygotowanej przez jednostkę prowadzącą kierunek Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Magdalena Chrzan-Dętkoś Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin Liczba punktów ECTS - 2 A. Formy zajęć ćwiczenia:, warsztatowe, B. Sposób realizacji zajęć wybrany z przygotowanej listy: • zajęcia w sali dydaktycznej • 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie pracy zaliczeniowej C. Liczba godzin: 15 Cykl dydaktyczny semestr zimowy Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • analiza tekstów z dyskusją / dyskusja / rozwiązywanie zadań • ćwiczenia laboratoryjne: wykonywanie Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia zaliczenie z oceną • B. Formy zaliczenia wybierane z przygotowanej listy, na przykład: • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji / przeprowadzenie badań i prezentacja ich wyników (pisemna / ustna) / wykonanie określonej pracy praktycznej • C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne określane są indywidualnie, jednak powinny zachować stosowność wobec zaplanowanych efektów uczenia się Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi - Cele przedmiotu Teoria mentalizacji dostarcza modelu rozwoju psychicznego we wczesnym dzieciństwie w aspekcie rozwoju relacji przywiązania i rozwoju self jednostki. Mentalizacja jest konstruktem używanym zarówno przez psychologów rozwoju, jak i psychoanalityków, a zasięg tego pojęcia obejmuje liczne konstrukty bliskoznaczne takie jak funkcja refleksyjna, teoria umysłu, wgląd, wyobraźnia, inteligencja emocjonalna. Celem przedmiotu jest zapoznanie z koncepcją mentalizacji, która, w świetle współczesnych badań, jest rdzeniem skutecznych oddziaływań terapeutycznych zarówno psychoanalitycznych, poznawczych, interpersonalnych i systemowych, zarówno w pracy z dziećmi, osobami dorosłymi, rodzinami, czy też parami. Treści programowe CI. Mentalizacja – wprowadzenie do zagadnienia CII. Neurobiologiczne podstawy mentalizacji CIII. Interwencje ukierunkowane na rozwój kompetencji związanych z mentalizacją w przypadku:. - psychoterapii dzieci; - Leczenia urazu przywiązaniowego - terapii pacjentów z zaburzeniami osobowości - pracy z rodzicami leczonych dzieci oraz z rodzinami - psychoedukacji Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A. 1. Allen, J., Fonagy P., Bateman A., (2014). Mentalizowanie w praktyce klinicznej. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. 2. Clarkin, P., Fonagy, P.& Gabbard G. (2014). Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. B. Literatura uzupełniająca Białecka-Pikul, M. (2012). Narodziny i rozwój refleksji nad myśleniem. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Chrzan-Dętkoś, M. (2013). W poszukiwaniu znaczenia – psychodynamiczna terapia dziecka doświadczającego zaburzeń eksternalizacyjnych. Psychoterapia, 3 (166), 61-69. Fonagy,P., Luyten P., Strathearn, L. (2011). Borderline personality disorder, mentalization and the neurobiology of attachment. Infant Mental Health Journal Wallin, D. (2011). Przywiązanie w psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. . Efekty uczenia się Pole to zawiera opis zakładanych efektów uczenia się, czyli tego, co student powinien po zakończeniu zajęć wiedzieć, rozumieć i być zdolny wykonać, dlatego: · uwzględnia się tylko efekty możliwe do sprawdzenia (mierzalne /weryfikowalne) · w opisie efektów wykorzystuje się tak zwane czasowniki operacyjne (przykłady w kolumnie obok oraz w „Przewodniku”) Najszerszym punktem odniesienia w formułowaniu efektów uczenia się są Krajowe Ramy Kwalifikacji”, najbliższym -„Cele przedmiotu” Wiedza Uczestnicy kursy potrafią zdefiniować pojęcie mentalizacji, rozumieją jego znaczenie w pracy klinicznej z osobami dorosłymi oraz dziećmi, potrafią streścić kluczowe badania badające efektywność strategii bazujących na mentalizacji w pracy psychoterapeutycznej. Studenci potrafią opisać terminy związane z koncepcją mentalizacji, znają jej zastosowania w odmiennych od siebie szkołach psychoterapii. Umiejętności Umie wykorzystywać elementy metod psychologii klinicznej i psychoterapii: Studenci potrafią zaprojektować interwencje mającą na celu zwiększenie kompetencji zwizanyach z mentlizacją. Potrafiądyskutować i poddawać krytycznej ocenie swoje hipotezy odnośnie materiału klinicznego. Potrafi krytycznie interpretować informacje z piśmiennictwa dotyczące psychologii i psychoterapii Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań praktycznych Kompetencje społeczne (postawy) Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia. Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i postępowanie wobec osób z którymi i dla których pracuje, wyraża taką postawę wśród innych i pośrednio modeluje to podejście wśród innych Analizuje i potrafi zaakceptować opinie członków zespołu i innych specjalistów dotyczące psychologii i psychoterapii Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów, kierując się przy tym zasadami etycznymi Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologia agresji Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Dagmara Budnik- Przybylska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć: ćwiczenia audytoryjne specjalność nazwa* specjalizacja PK PSiPSP Liczba punktów ECTS: 3 (godziny zajęć: 30; czytanie i analizowanie tekstów i przygotowanie do zajęć:25 ;przygotowanie do testu praca w zespole i przygotowanie prezentacji i B. Sposób realizacji: w sali dydaktycznej programu profilaktycznego 20; konsultacje: 5) C. Liczba godzin: 30 Cykl dydaktyczny: IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu fakultatywny Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne: ćwiczenia audytoryjne oraz warsztatowe: analiza tekstów z dyskusją i praca w grupach, metoda projektów Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia: zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia: wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie prezentacji oraz projektu pracy z grupą sportowców, test z pytaniami otwartymi C. Podstawowe kryteria - obecność na zajęciach - aktywność na zajęciach - sprawdzenie przygotowania do zajęć oraz znajomości tekstów analizowanych samodzielnie przez studentów, dyskusje na zajęciach, analizy przypadków - zaliczenie testu - przygotowanie prezentacji oraz projektu - sprawdzenie umiejętności pracy w zespole Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne: B. Wymagania wstępne: Cele przedmiotu Zaznajomienie studentów z szeroko rozumianą tematyką agresji, agresywności i przemocy w różnych aspektach życia człowieka. Ćwiczenia praktyczne w konstruowaniu programów profilaktycznych Treści programowe B. Problematyka ćwiczeń 1 Definicja agresji i agresywności, wstęp do teorii agresji, biologia agresji, lęk a agresja 2 Metody i narzędzia do mierzenia agresji i agresywności jako cechy 3 Agresja w kontekście rozwojowym, rola postaw rodzicielskich a Młodzież i agresja – rozwój agresji, agresja w szkole 4 Agresja a płeć 5 Agresja w ujęciu międzykulturowym 6 Agresja w mediach 7 Agresja w sporcie 8 Agresja zwierząt 9 Agresja i autoagresja osób niepełnosprawnych 10 Ćwiczenia profilaktyki agresji, rozwiązywanie konfliktów, radzenie sobie z negatywnymi emocjami Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć: 1 Wojciszke B., (2002) Kobiety i mężczyźni: odmienne spojrzenia na różnice, GWP, Gdańsk 2 Niehoff D. (2004) Biologia przemocy. Jak zrozumienie mózgu, zachowania i środowiska może przerwać błędne koło agresji, Media Rodzina 3 Brannon L.,(2002) Psychologia rodzaju. Kobiety i mężczyźni: podobni czy różni., GWP Gdańsk 4 Kosewski M., (1977), Agresywni przestępcy, Wiedza Powszechna, Warszawa 5 Heitzman J. (2002), Stres w etiologii przestępstw agresywnych, Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 6 Dudała J., (2004): Fani chuligani. Rzecz o polskich kibolach, Wydawnictwo Akademickie Żak, Warszawa 7 Wolińska J.M. (2004) Agresywność młodzieży. Problem indywidualny i społeczny, Wydawnictwo UMCS Lublin, Lublin 8 Ghiglieri M. P.(2001), Ciemna strona człowieka, CiS, WAB, Warszawa 9 Krahe B., (2005), Agresja, GWP, Gdańsk 10 Buss D.M. (2001) Psychologia ewolucyjna. Jak wytłumaczyć społeczne zachowania człowieka? Najnowsze koncepcje., GWP, Gdańsk 11 Kopeć D (1999) Zachowanie autoagresywne osób z niepełnosprawnością intelektualną, Poznań 12 Mikrut A(2005) Agresja młodzieży z niepełnosprawnością intelektualną, Wyd. Naukowe Akademii Pedagogicznej, Kraków 13 Kmiecik-Baran (1994), Młodzież i przemoc. Warszawa 14 Sankowski T.(2001) Wybrane psychologiczne aspekty aktywności sportowej, AWF, Poznań 15 Siek S (1993), Wybrane metody badania osobowości, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa : 16 Supiński J. (red.), (2004) Agresja w kulturze fizycznej, AWF, Wrocław 17 Wojciszke B., (2002), Człowiek wśród ludzi. Zarys psychologii społecznej, Wydawnictwo Naukowe Scholar, Warszawa A.2. studiowana samodzielnie przez studenta: 18 Klaus W. Vopel (2003) Kreatywne rozwiązywanie konfliktów, Jedność, Kielce 19 Rosemarie Portmann (1999)Gry i zabawy przeciwko agresji, Jedność, Kielce Efekty uczenia się Wiedza (K_W01) (K_W03) (K_W05) (K_W07) - Student zna terminologię używaną w psychologii agresji - Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o współczesnych koncepcjach i badaniach prowadzonych w obszarze psychologii agresji, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania -ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i metodykę -Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk społecznych oraz rządzących nimi prawidłowości z punktu widzenia psychologii K_U02 K_U05 K_U06 K_U11 K_U10 (K_K01) (K_K02) (K_K03) (K_K05) (K_K06) Umiejętności -Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych -Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów, kierując się przy tym zasadami etycznymi -Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania oraz analizowania wzorów ludzkich zachowań - Potrafi pracować w zespole; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z treściami prezentowanymi podczas zajęć Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla danej działalności psychologicznej sposób postępowania, potrafi dobierać środki i metody pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań zawodowych Kompetencje społeczne (postawy) -Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego -Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i osobistych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w podejmowaniu indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie psychologii; angażuje się we współpracę - Student docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu psychologii - Jest przekonany o konieczności i doniosłości zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzega zasad etyki zawodowej - Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i prowadzone działania oraz prezentację ich efektów Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Praca z rodziną w ujęciu systemowym Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Aleksandra Lewandowska-Walter Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin specjalność Liczba punktów ECTS - 4 specjalizacja PR PK A. Formy zajęć ćwiczenia warsztatowe B. Sposób realizacji zajęć: • zajęcia w sali dydaktycznej • zajęcia poza salą dydaktyczną – spotkanie studenta z rodziną w celu przygotowania studium przypadku C. Liczba godzin: 30 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy • polski Metody dydaktyczne • elementy wykładu z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach / analiza • zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja / praca nad rozwojem własnym studenta przygotowanie studium przypadku na podstawie spotkania konsultacyjnego z rodziną lub członkiem rodziny A. Sposób zaliczenia: • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia: • kolokwium • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie studium przypadku • aktywność w ramach ćwiczeń warsztatowych C. Podstawowe kryteria • Końcowa ocena będzie wypadkową oceny z kolokwium oraz z przygotowanego przez studenta studium przypadku Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: Psychologia rozwoju człowieka, Wstęp do psychologii rodziny, Psychologia wychowawcza B. Wymagania wstępne: zakres wiadomości – student zna mechanizmy funkcjonowania człowieka związane z kolejnymi fazami rozwojowymi, zna podstawowe teorie i pojęcia z zakresu psychologii rodziny i psychologii wychowawczej, umiejętności – student potrafi przeprowadzać wywiad kliniczny i obserwację zachowania, a także wnioskować na ich podstawie o funkcjonowaniu człowieka; student potrafi wykorzystać wiedzę z zakresu psychologii rozwojowej, psychologii rodziny oraz psychologii wychowawczej do analizowania problemów rodziny i jej członków kompetencje – student jest odpowiedzialny za własne przygotowanie do przeprowadzenia rozmowy z rodziną, jest gotowy do współpracy w grupie w ramach ćwiczeń warsztatowych, a także wykazuje gotowość do pogłębienia świadomości dotyczącej funkcjonowania rodziny własnej Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest nabycie wiedzy na temat funkcjonowania rodziny w ujęciu teorii systemów oraz nabycie umiejętności rozumienia znaczenia problemu (symptomu) dla systemu rodzinnego. W trakcie zajęć studenci zapoznają się z zasadami rozmowy z rodziną i procesem terapii rodzin oraz nabędą kompetencji w zakresie świadomości funkcjonowania własnej rodziny pochodzenia. Treści programowe 1. Systemowe rozumienie procesów rodzinnych. Podstawowe pojęcia. 2. Cykl życia rodziny. Kryzysy związane ze zmianami cyklu. 3. Komunikacja w rodzinie. 4. Zasady prowadzenia rozmowy z rodziną. 5. Proces terapii rodzin: • pierwszy kontakt z rodziną • interwencje terapeutyczne • • techniki terapeutyczne metoda genogramu. 6. Mity i sekrety rodzinne. Przekazy transgeneracyjne. 7. Ewolucja myślenia systemowego: • Terapia systemowa jako dialog. • Terapia narracyjna. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć De Barbaro B. (red.) Wprowadzenie do systemowego rozumienia rodziny. Collegium Medicum UJ, Kraków Mudyń K. (2003) Zdarza się, że myślimy systemowo. W: Górniak L., Józefik B. (red.) „Ewolucja myślenia systemowego w terapii rodzin.” Wydawnictwo UJ, Kraków. Tryjarska, B. (2005). Pytania cyrkularne w systemowej terapii rodzin. Nowiny Psychologiczne, 4, 61-70 Ryś, M. (2001). Systemy rodzinne. Metody badań struktury rodziny pochodzenia i rodziny własnej. Warszawa: CMPPP. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta McGoldrick M., Gerson R., Shellenberger S. (2007). Genogramy. Rozpoznanie i inetrwencja. Wydawnictwo Zysk i S-ka, Poznań Napier, A. (2008). Małżeństwo: krucha więź. W poszukiwaniu partnerstwa i trwałości. Kraków: Wydawnictwo Znak Whitaker, C.A., Napier, A. (2006). Rodzinna karuzela. Terapia rodzin bez tajemnic. Kraków: Wydawnictwo Znak B. Literatura uzupełniająca Namysłowska I. (2000) Terapia rodzin. Instytut Psychiatrii i Neurologii. Warszawa Deissler K.G. (1998) Terapia systemowa jako dialog. Wydawnictwo UJ, Kraków. Satir V. (2000) Rodzina – tu powstaje człowiek. GWP, Gdańsk Field D. (1999) Osobowości rodzinne. Oficyna Wydawnicza LOGOS Efekty uczenia się K_W01 K_W11 K_U01 K_U02 K_U10 K_K01 K_K07 K_K02 Wiedza Student: • • posiada wiedzę dotyczącą funkcjonowania człowieka i rodziny według teorii systemowej identyfikuje zasady pracy terapeuty rodzinnego oraz normy etyczne dotyczące pomocy psychologicznej dla rodzin Umiejętności Student: • Posiada pogłębione umiejętności obserwowania relacji rodzinnych • • Potrafi wykorzystać i integrować wiedzę z zakresu teorii systemowej funkcjonowania rodziny do analizowania problemów zgłaszanych przez rodziny i jej członków (funkcja objawu) oraz projektowania działań pomocowych / terapeutycznych Potrafi posługiwać się poznanymi narzędziami pracy terapeuty rodzinnego (pytania cyrkularne i reflektujące, genogram, team reflektujący, pozytywna konotacja) w celu prowadzenia rozmowy z rodziną oraz oddziaływania terapeutycznego Kompetencje społeczne (postawy) Student: • Rozumie potrzebę rozwoju własnego w celu zwiększania efektywności własnego oddziaływania terapeutycznego • Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, zwłaszcza na poziomie rodziny jako systemu • Samodzielnie projektuje działania pomocowe na podstawie wcześniejszego procesu diagnozy procesów zachodzących w rodzinie Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Proces umierania i żałoby – pomoc psychologiczna Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Studia Kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Beata Łukaszewska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin specjalność specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 2 B. Formy zajęć Ćwiczenia: warsztatowe B. Sposób realizacji : • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin : 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne • warsztaty Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie bez oceny B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie eseju C. Podstawowe kryteria : obecność na zajęciach, aktywność i zaliczenie pisemne Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze wybranymi koncepcjami psychologicznymi dotyczącymi zjawiska śmierci i umierania. Przedstawione zostaną aspekty kliniczne, psychologiczne i międzykulturowe. Student powinien nauczyć w jaki sposób należy rozmawiać i wspierać psychologicznie osobę umierającą i jej rodzinę i bliskich. Treści programowe C. Problematyka ćwiczeń 1. 2. 3. 4. 5. Psychologiczne aspekty śmierci i żałoby. Wola życia i instynkt umierania – koncepcja wg. R. Kaustenbaum. Czym jest śmierć i umieranie w ujeciu psychologii rozwojowej. Pięć stadiów przeżywania żałoby wg. Elizabeth Kubler-Ross. Studia przypadków - przykłady z kontrowersyjnej tematyki – „Życie po życiu”. 6. Omówienie psychologicznych przyczyn lęku przed myśleniem, rozmową o śmierci i przed kontaktem z osobami umierającymi. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. 1.Kastenbaum R. (2000). The psychology of death. New York. Springer Publishing Company. 2.Morgan J.C. (2005). Psychology of death and dying. USA.Wipf & Stock Publishers. 3.Kubler- Ross E. (1998). On death and dying. New York. Scribner 4.Langner I.(2006). Choises of living: Coping with fear of dying. New York. Springer 5.Irish D.P. (1996). Ethnic variations in Dying, Death and Grief. Philadelphia. Taylor & Francis A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1. Makselon J. (2000). Psychologiczne aspekty żałoby. Kraków. ATK. D. Literatura uzupełniająca Wyszukiwana samodzielnie przez studentów na zadany temat Efekty uczenia się Wiedza: K_W02, K_W05, K_W11 Zna na poziomie rozszerzonym terminologię z zakresu psychologii klinicznej i nauk o zdrowiu. Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o jednostkach chorób psychicznych, etiologii, sposobach leczenia . Potrafi odpowiedziec na kluczowe pytania dotyczące mechanizmów psychologicznych wystepujacych u osób z chorobą terminalną. Ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej; zna prawne, organizacyjne i etyczne uwarunkowania wykonywanej działalności zawodowej Umiejętności: K_U11, K_U18 Posiada umiejętność interpretowania, analizowania przyczyn i przebiegu procesów i zjawisk związanych z psychologicznym funkcjonowaniem człowieka istotnych dla psychologii klinicznej, merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułowania wniosków oraz tworzenia syntetycznych podsumowań w omawianym temacie. Potrafi ściśle współpracować, włączając w to umiejętność posługiwania się terminologią specjalistyczną, z przedstawicielami różnych nauk: lekarzami, psychologami, pedagogami, nauczycielami, w celu zapewnienia holistycznej opieki i terapii swoim pacjentom. Kompetencje społeczne (postawy): K_K07, K_K08 Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Podstawy psychofarmakoterapii Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Kod ECTS Studia Kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Beata Łukaszewska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin specjalność specjalizacja PK PSiPSP Liczba punktów ECTS - 4 E. Formy zajęć Ćwiczenia audytoryjne B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin : 30 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne Ćwiczenia audytoryjne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • zaliczenie kolokwium C. Podstawowe kryteria : obecność na zajęciach, aktywność i zaliczenie pisemne Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne: brak B. Wymagania wstępne: znajomość psychopatologii i rodzajów chorób psychicznych Cele przedmiotu Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z podstawami farmakoterapii stosowanej w leczeniu wybranych chorób psychicznych. Omówione będą zagadnienia objaśniające biologiczne podłoże chorób psychicznych i przyczynami dla których stosowane są leki w tych jednostkach chorobowych. Student powinien zapoznać się z terminologią odnoszącą się do obszaru farmakologii, umieć zrozumieć specyfikę i indywidualne różnice obserwowane wśród osób u których stosuje się farmakoterapię. Treści programowe A. Problematyka wykładu 1. Wstęp – ustawa o ochronie zdrowia psychicznego. 2. Jak powstają i działają leki. Rys historyczny farmakoterapii. 3. Zaburzenia psychiczne w przebiegu różnych chorób somatycznych. 4. Biochemiczne uwarunkowania depresji, stosowane leki. Hipoteza monoaminowa. 5. Zespoły lękowe i charakterystyka działania benzodiazepin. Anksjolityki. 6. Działanie psychotropowe leków nasennych. Narkolepsja, insomnia, hipersomnia. 7. Choroba afektywna dwubiegunowa – charakterystyka i stosowana farmakoterapia. 8. Psychofarmakoterapia psychoz. Hipoteza dopaminowa. 9. ADHD – etiopatogeneza choroby i stosowana farmakoterapia. 10. Choroby neurodegeneracyjne Alzheimer, Parkinson i stosowana farmakoterapia. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. 1.Psychiatria t.2, t.3, red. A.Bilikiewicz, S.Pużyński, J.Rybakowski,J.Wciórka, Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2002 2.Psychiatria, Tomb D.A., Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2003 3.Podstawy psychofarmakologii depresji i choroby afektywnej dwubiegunowej, Stahl S.M., α – MEDICA PRESS, Bielsko-Biała 2003 4.O depresji.O manii. O nawracających zaburzeniach nastroju, Koszewska I., Habrat-Pragłowska E., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003 5.Choroba afektywna dwubiegunowa, Walden J., Grunze H., Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2004 A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1.Podstawy psychofarmakologii depresji i choroby afektywnej dwubiegunowej, Stahl S.M., α – MEDICA PRESS, Bielsko-Biała 2003 2.O depresji.O manii. O nawracających zaburzeniach nastroju, Koszewska I., Habrat-Pragłowska E., Wydawnictwo Lekarskie PZWL, Warszawa 2003 3.Choroba afektywna dwubiegunowa, Walden J., Grunze H., Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław 2004 B. Literatura uzupełniająca Pharmindex, Wydawca: UBM Medica 2011 Efekty uczenia się Wiedza: K_W02, K_W05, Zna na poziomie rozszerzonym terminologię z zakresu psychopatologii i farmakologii, nauk społecznych i nauk o zdrowiu właściwych dla kierunku psychologia kliniczna. Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o jednostkach chorób psychicznych, etiologii, sposobach leczenia . Potrafi odpowiedziec na kluczowe pytania dotyczące mechanizmów działania omówionych metod biologicznego leczenia chorób psychicznych. Umiejętności: K_U11, K_U10 Posiada umiejętność interpretowania, analizowania przyczyn i przebiegu procesów i zjawisk związanych z psychologicznym funkcjonowaniem człowieka istotnych dla psychologii klinicznej, merytorycznego argumentowania z wykorzystaniem własnych poglądów oraz poglądów innych autorów, formułowania wniosków oraz tworzenia syntetycznych podsumowań w omawianym temacie. Potrafi ściśle współpracować, włączając w to umiejętność posługiwania się terminologią specjalistyczną, z przedstawicielami różnych nauk: lekarzami, psychologami, pedagogami, nauczycielami, w celu zapewnienia holistycznej opieki i terapii swoim pacjentom. Kompetencje społeczne (postawy): K_K08 Potrafi samodzielnie i krytycznie uzupełniać wiedzę i umiejętności, rozszerzone o wymiar interdyscyplinarny. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Praca z pacjentem przewlekle chorym w warunkach szpitalnych Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii Studia Kod ECTS kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Aleksandra Szulman-Wardal Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin specjalność nazwa* specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 4 A. Formy zajęć ćwiczenia: terenowe B. Sposób realizacji zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG – Szpital Specjalistyczny w Kościerzynie (60km od Gdańska, dogodny dojazd PKS) C. Liczba godzin 30 godzin Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Metody dydaktyczne • ćwiczenia terenowe, − praca w grupach − praca z pacjentem − analiza zdarzeń przypadków − dyskusja Język wykładowy język polski Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia wykonanie pracy zaliczeniowej: napisanie indywidualnego programu oddziaływań psychologicznych dla konkretnego pacjenta C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach (50%) • indywidualny program oddziaływań psychologicznych dla pacjenta (50%) Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, Wstęp do Psychologii Klinicznej B. Wymagania wstępne, zagadnienia z szeroko pojętej psychologii klinicznej, diagnostyki psychologicznej, kontaktu z pacjentem Cele przedmiotu Założenia i cele tego przedmiotu, to wypracowanie umiejętności diagnostycznych oraz prognostycznych w pracy z pacjentem przewlekle chorym w aspekcie psychospołecznego funkcjonowania osoby chorej, Treści programowe B. Problematyka ćwiczeń 1. Możliwość spotkania z pacjentem przewlekle chorym w sytuacji pobytu na oddziale szpitalnym. Szczególnie, zaś doświadczenie praktycznej pracy z pacjentami przewlekle chorymi wybranych oddziałów: reumatologii, stacja dializ, hospicjum. 2. Uzyskanie podstawowych informacji o specyfice najczęściej spotykanych chorób doświadczanych przez pacjentów tych oddziałów. 3. Zaznajomienie ze specyfiką pracy wyżej wspomnianych oddziałów na rzecz pacjenta, zapoznanie się z objawami, 4. 5. 6. sposobem leczenia –oraz możliwościami prognostycznymi najczęstszych chorób z grup: reumatologicznych, nefrologicznych, onkologicznych. Zaznajomienie się ze specyfiką pracy psychologa na wspomnianych oddziałach. Wypracowanie specjalnych procedur postępowania z pacjentem przewlekle chorym oraz wykorzystanie narzędzi psychodiagnostycznych dla ustalenia problemów psychospołecznych pacjenta, w celu zaradzenia im na drodze krótko i długoterminowej. Napisanie indywidualnego programu oddziaływań psychologicznych dla konkretnego pacjenta. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. obowiązkowa Bereza B. (2005). Psychospołeczne aspekty doświadczania własnej choroby u osób z przewlekłą niewydolnością nerek. W: S. Steuden, M. Ledwoch (red.). Wybrane zagadnienia z psychologii klinicznej i osobowości. Problemy człowieka chorego. Lublin. TN KUL. 15-38. Popielski K. (2005). Psychologiczne aspekty doświadczenia schorzeń reumatycznych. Ru 2005; 43, 3: 160–165 U osób z przewlekłą niewydolnością nerek. W: S. Steuden, M. Ledwoch (red.). Bidzan M., Budziński W. (2011) (red.), Rozwój poprzez terapię. Interdyscyplinarne aspekty pedagogiki leczniczej, Gdańsk, Wyd. GWSH. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Bereza B. (2008). Doświadczanie własnej choroby przez pacjentów dializowanych. Lublin. Wydawnictwo TN KUL. De Walden Gałuszko K. (2001). Psychologiczne aspekty bólu. Przew. Lek. 2001, 4, 4, 58-59 B. Literatura uzupełniająca Wlazło A. i.in. (2008). Wybrane zmienne psychologiczne u pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów i chorobą Gravesa-Basedowa. Neuropsychiatria i Neuropsychologia 2008; 3, 2: 71-79. Efekty uczenia się K_W10 K_W05 K_U02 K_U07; K_K03 K_K05 K_K08 Wiedza K_W05, K_W10 Student: - zna specyfikę, prognostykę oraz sposób leczenia chorób, której najczęściej występują na wizytowanych oddziałach, - ma orientację, jakie metody badań może używać dla konkretnych grup pacjentów, które mają w konsekwencji służyć ustaleniu oddziaływań psychologicznych, - potrafi na podstawie swoich badań i obserwacji ustalić program oddziaływania psychologicznego dla konkretnego pacjenta. Umiejętności K_U02; K_U07 Student: - ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania i racjonalnego oceniania sytuacji psychospołecznej u konkretnego pacjenta, - projektuje program oddziaływań wobec pacjenta, - prowadzi profesjonalny kontakt z pacjentem z zachowaniem standardów etycznych. Kompetencje społeczne (postawy) K_K03 K_K05 K_K08 Student: - docenia wagę znajomości metody diagnostycznej koniecznej w warsztacie zawodowym psychologa klinicznego, - jest przekonany o konieczności zachowania się profesjonalnego w kontakcie z badanym pacjentem, - jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w kontakcie z pacjentem. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Metoda MMPI-2 w praktyce psychologicznej22 Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Aleksandra Szulman-Wardal Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć specjalność specjalizacja PK Liczba punktów ECTS ćwiczenia: warsztatowe, Uzupełnia pracownik zajmujący się tokiem studiów, zgodnie z ustaleniami dokonanymi w ramach jednostki prowadzącej kierunek. B. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej Strategia obliczania / szacowania punktów ECTS odbywa się w oparciu o następujące założenia: 1 punkt ECTS oznacza 25- 30 godzin pracy studenta w różnych formach takich jak: uczestniczenie w zajęciach dydaktycznych w UG, samodzielne przygotowywanie się do egzaminu, przygotowanie i prezentacja projektu, przygotowywanie się do zajęć , przygotowanie prezentacji itd B. Liczba godzin 30 godzin Szczegółowe zasady przyporządkowania punktów ECTS są przedstawione w „Przewodniku po sylabusie”. Cykl dydaktyczny semestr zimowy studia dzienne i wieczorowe Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • obowiązkowy / fakultatywny Język wykładowy język polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia: analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, analiza przypadków Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia zaliczenie pisemne – prezentacja przypadku C. Podstawowe kryteria Student otrzymuje zaliczenie na podstawie: • obecności na ćwiczeniach i aktywnego udziału w nich (10%) • dokonaniu indywidualnych badań i ich interpretacji (20%) • aplikacji wiedzy do praktycznej pracy z pacjentem (70%) Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne, bez wymogów B. Wymagania wstępne, zdobyta wiedza z zakresu diagnostyki osobowości, podstawowa wiedza z zakresu psychopatologii, ukończenie kursu z metody MMPI-2 Cele przedmiotu Zajęcia poświęcone będą wykorzystaniu testu MMPI-2 w praktyce terapii psychologicznej, zarówno przy wyborze kluczowych obszarów do terapii, wyborze sposobu podejścia, jak również monitorowania postępów terapii. Zaprezentowane zostaną sposoby tworzenia hipotez terapeutycznych, planowania interwencji i budowania informacji zwrotnej dla pacjenta. Zajęcia poświęcone będą także analizie konkretnych przypadków, w tym również przypadków prezentowanych przez studentów. Treści programowe 1. Wykorzystywanie testów psychologicznych w praktyce - koszty i korzyści dla terapii psychologicznej. 2.Krótkie przypomnienie testu MMPI-2 - jakie hipotezy na temat pacjenta można postawić w oparciu o wyniki skal kontrolnych, - skale kliniczne i kody wysokopunktowe, jako dane szacunkowe w odniesieniu do stopnia w jakim pacjent potrzebuje pomocy psychologicznej. 3.Skale dodatkowe w planowaniu procesu terapeutycznego: - wskaźniki uzależnienia; - określanie czynników mogących wpływać na postępy w terapii. 4.Wskaźniki treściowe w planowaniu i ocenianiu postępów w terapii psychologicznej: - analiza pozycji krytycznych pod kątem specyficznych obszarów terapii, - ograniczenia w wykorzystaniu skal klinicznych vs. skal zrestrukturyzowanych. - wykorzystanie skal treściowych do planowania procesu terapii. 5.Wykorzystanie wyników MMPI-2 do przygotowania przez terapeutę feed-backu dla pacjenta. 6.Kwestionariusz Planowania Terapii. 7.Analiza przypadków. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): Matkowski M. (1992). MMPI. Poznań: Pracownia Terapii i rozwoju osobowości. B. Literatura uzupełniająca Efekty uczenia się K_W05 K_W08 K_W12 K_U02 K_U07 K_K01 K_K03 K_K05 K_K08 Wiedza K_W05 K_W08 K_W12 Student: - ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu psychopatologii, - posiada umiejętność zbierania, obliczania i interpretowania wyników testu MMPI-2 i potrafi tą wiedzę zaaplikować do wykreowania schematu procesu terapeutycznego, - posiadł wymagane zasady oraz normy etyczne konieczne do kontaktu z pacjentem oraz przeprowadzania, interpretowania badań oraz zaproponowania oddziaływań interwencyjnych. Umiejętności K_U02 K_U07 Student: - scala wiedzę teoretyczną w celu złożonych analiz problemów psychopatologicznych, - ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania i racjonalnego oceniania pacjenta oraz jego wyników badań. Kompetencje społeczne (postawy) K_K03 K_K05 K_K08 Student: - docenia wagę znajomości metody diagnostycznej koniecznej w warsztacie zawodowym psychologa klinicznego, - jest przekonany o doniosłości i zachowania się profesjonalnego w kontakcie z badanym pacjentem, - jest świadomy istnienia etycznego wymiaru dokonywanych badań naukowych metodą MMPI-2. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologiczne aspekty prokreacji Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) prof. UG dr hab. Mariola Bidzan, mgr Łucja Bieleninik Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy • ćwiczenia specjalność specjalizacja Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych B. Sposób realizacji zajęć; • zajęcia w sali dydaktycznej oraz ćwiczenia praktyczne w Instytucie 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca Położnictwa Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, C. Liczba godzin projektu, prezentacji • 30 h Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia: − praca w grupach − gry symulacyjne − analiza przypadków − mini-wykład z prezentacją multimedialną − dyskusja − praca z pacjentkami na oddziale (rozmowa, Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • aktywny udział w zajęciach • przygotowanie mini-wykładu • opracowanie studium przypadku pacjentki z problemami wywiad, próba udzielenia wsparcia psychologicznego) prokreacyjnymi wraz z zaplanowaniem oddziaływań psychologicznych C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach 70% • znajomość problematyki z listy lektur podanej przez Prowadzącego zajęcia, • umiejętność opracowania studium przypadku i rozwiązania go w kontekście planowych oddziaływań psychologicznych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Zapoznanie uczestników z najnowszą wiedzą dotyczącą psychologicznych aspektów prokreacji, zarówno odnoszącą się do normy, jak i do problemów; nabycie praktycznych umiejętności klinicznych związanych z pracą z pacjentkami Kliniki Rozrodczości (dobór specyficznych metod diagnostycznych, stawianie hipotez, formułowanie opinii psychologicznych, wyjaśnianie mechanizmów psychologicznych, projektowanie terapii). Treści programowe A. Problematyka ćwiczeń • Miejsce psychologii w badaniach nad prokreacją • • • • • • • • • • Bio-psycho-społeczny model prokreacji Psychologia prokreacji jako specjalność naukowa Rozwój psychofizyczny w prenatalnej fazie życia dziecka. Przebieg ciąży i porodu (reakcje emocjonalne, procesy poznawcze, więź emocjonalna z dzieckiem, ciąża wysokiego ryzyka, zaburzenia emocjonalne w okresie ciąży i po porodzie) Diagnoza prenatalna Wcześniactwo, TTTS i inne zaburzenia w okresie okołoporodowym. Psychologiczne aspekty utrudnionej prokreacji (niepłodność małżeńska, samoistne poronienia, techniki wspomaganego rozrodu, prawne i etyczne aspekty wspomaganej reprodukcji) Psychologiczne aspekty ciąży i porodu u nieletnich Pomoc psychologiczna w psychologii prokreacji Specyfika kontaktu i badania psychologicznego pacjentek w klinice położnictwa i chorób kobiecych Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Bielawska-Batorowicz E. (2006), Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice: Wyd. Naukowe „Śląsk” • Gretkowska M. (2001), Polka, Warszawa: Wyd. W.A.B. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Bidzan M. (2010), Niepłodność w ujęciu bio-psycho-społecznym, Kraków: Oficyna Wyd. „Impuls” • Bidzan M. (2007), Nastoletnie matki: psychologiczne aspekty ciąży, porodu, połogu, Kraków: Oficyna Wyd. „Impuls” • Bielawska-Batorowicz E. (2006), Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice: Wyd. Naukowe „Śląsk” • Kornas-Biela D. (2010), Pedagogika prenatalna. Nowy obszar nauk o wychowanu, Lublin: Wyd. KUL • Wasilewska-Pordes M. (2000), Depresja porodowa u kobiet, Kraków: Wyd. „RADAMSA” B. Literatura uzupełniająca • Bigos J., Mozer B. (2010, Dziecko z chmur, Warszawa: Wyd. „Nasza Księgarnia” • Koszewska I. (2010). O depresji w ciąży i po porodzie, Warszawa: Wydawnictwo PZWL • Jurczenko-Topolska I. (2005), Bociany przylatuja zimą, Warszawa: Wyd. Historia i Życie • • • Odent M. (2010), Cesarskie cięcie a poród naturalny. Wątpliwości, konsekwencje, wyzwania, Wrocław: Fundacja Kobieta i Natura. Podolska M. (2011), Niepłodność i jej następstwa psychologiczne, Szczecin: Wyd. Uniwersytetu Szczecińskiego Materiały własne osób prowadzących, artykuły z Ginekologii Polskiej, Journal of Reproduction and Infant Psychology, Medical Science Monitor itp. Efekty uczenia się Wiedza K_W04, K_W06; K_W09, K_W11 Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat teorii w psychologii prokreacji, specyfice i procesach dotyczących psychologicznych aspektów prokreacji, zna terminologię, teorię i metodykę obowiązująca w tej dyscyplinie. Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat rozwoju psychoseksualnego człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, psychologicznym, jak i społecznym. Student rozumie specyfikę funkcjonowania człowieka od okresu prenatalnego do okresu klimakterium. Student wyciąga proste wnioski dotyczące podłoża problemów związanych z psychologicznymi aspektami prokreacji. Ma pogłębioną wiedzę z zakresu czynników psychicznych determinujących zachowanie człowieka (emocji i motywacji, osobowości, temperamentu i inteligencji) w kontekście psychologii prokreacyjnej. Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, pedagogicznych, społecznych i filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii w odniesieniu do prokreacji człowieka. Umiejętności K_U01, K_U02; K_U03, K_U09, K_U10, K_U11 Student posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat różnych aspektów psychologii prokreacji rozmaitej natury, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów psychologicznych, zdrowotnych. Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii prokreacji oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. Student potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów psychologicznych i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych – potrafi analizować podłoże problemów prokreacyjnych, dokonać doboru specyficznych metod diagnostycznych, postawić hipotezy, formułować opinię psychologiczną, wyjaśnić mechanizmy psychologiczne, zaprojektować terapię i inne formy pomocy psychologicznej. Potrafi sprawnie porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie psychologii, jak i z innymi specjalistami, przede wszystkim lekarzami. Potrafi pracować w zespole pełniąc różne role; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03, K_K06, K_K07 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego. Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych. Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami niebędącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Zastosowanie Skali Bayley III (Bayey Scales of Infant and Toddler Development, BSID-III) Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Łucja Bieleninik Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin • 15 Kod ECTS specjalność specjalizacja PK Liczba punktów ECTS 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zima Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • wykład problemowy z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia audytoryjne: − − − − praca w grupach gry symulacyjne analiza przypadków dyskusja A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • aktywny udział w zajęciach • opracowanie studium przypadku • opracowanie diagnozy psychologicznej C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach 70% • umiejętność opracowania studium przypadku i rozwiązania go w kontekście planowych oddziaływań psychologicznych/terapeutycznych • umiejętność pisania diagnoz psychologicznych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Przekazanie studentom wiadomości na temat Bayey Scales of Infant and Toddler Development; nabycie przez studentów praktycznych umiejętności klinicznych związanych z posługiwaniem się testem, ocenianiem rozwoju psychoruchowego dzieci, pisaniem diagnoz psychologicznych oraz przekazywaniem informacji zwrotnej rodzicom. Treści programowe A. Problematyka wykładu • Przedstawienie BSID-III • Grupa docelowa • Zawartość i struktura • Formularz oceny dziecka (Record Form) • Formularz oceny rodzica (Social-Emotional and Adaptive Behavior Questionnaire) • Inwentarz obserwacji zachowania • Przygotowanie i przeprowadzenie badania B. Problematyka ćwiczeń • Obliczanie wieku dziecka i punktu startu testu • Wyniki surowe • Wyniki przeliczone • Wyniki łączne, centyle i przedziały ufności • Ogólne wskaźniki administracyjne • Wykreślanie profilu rozwoju dziecka – Scaled Score Profile i Composite Score Profile • Skala społeczno-emocjonalna (Social-Emotional Scale) • Skala zachowań adaptacyjnych (Adaptive Behavior Scale) • Analiza przypadków • Interpretacja wyników • Tworzenie diagnoz • Informacja zwrotna dla rodziców (Caregiver Report) Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Bayley N. (2006): Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, Administration Manual, NCS Pearson. • Bayley N. (2006): Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, Technical Manual, NCS Pearson. • Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Caregiver Report, NCS Pearson. • Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Record Form, NCS Pearson. • Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Social-Emotional and Adaptive Behavior Questionnaire, NCS Pearson. Efekty uczenia się K_W05 K_W08 K_W12 K_U02 K_U07 Wiedza Student: - ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu psychopatologii rozwojowej - posiada umiejętność zbierania, obliczania i interpretowania wyników Skali Bayley-III - posiadł wymagane zasady oraz normy etyczne konieczne do kontaktu z dzieckiem i jego rodziną oraz przeprowadzania oraz interpretowania badań Umiejętności Student: - scala wiedzę teoretyczną w celu złożonych analiz problemów psychopatologicznych, - ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania i racjonalnego oceniania dziecka w wieku 0-42 miesiąca oraz jego wyników badań. K_K03 K_K05 K_K08 Kompetencje społeczne (postawy) Student: - docenia wagę znajomości metody diagnostycznej koniecznej w warsztacie zawodowym psychologa klinicznego, - jest przekonany o doniosłości i zachowania się profesjonalnego w kontakcie z badanym dzieckiem i jego rodziną - jest świadomy istnienia etycznego wymiaru dokonywanych badań naukowych Skalą Bayley-III Kontakt e-mail: [email protected] Nazwa przedmiotu Nowoczesne techniki neuroobrazowe w praktyce klinicznej Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Patrycja Naumczyk. Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia: audytoryjne B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 specjalność NBP specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 4 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • / fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • zaliczenie kolokwium C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne, zaliczony przedmiot Neuropsychologia kliniczna dorosłych B. Wymagania wstępne, znajomość języka angielskiego Cele przedmiotu • zapoznanie studentów z technikami wykorzystywanymi w neuroobrazowaniu strukturalnym i czynnościowym • zapoznanie studentów z podstawami fizycznymi, najczęściej stosowaną metodyką badań, możliwościami oraz ograniczeniami nowoczesnych technik neuroobrazowania strukturalnego i czynnościowego. Treści programowe A. Problematyka wykładu B. Problematyka ćwiczeń • historyczne metody neuroobrazowe • elektroencefalografia (EEG) • magnetoencefalografia (MEG) • metoda potencjałów wywołanych (ERP) • tomografia komputerowa (CT) • rezonans magnetyczny (MRI) • techniki wykorzystujące zjawisko rezonansu (fMRI, spektroskopia NMR, traktografia, wolumetria) • techniki łączone (fMRI-EEG, inne) • techniki wykorzystujące zjawiska jądrowe (SPECT, PET) Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Hendee, Ritenour (2002) Medical imaging physics • Tofts (2003) Quantitative MRI of the brain A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Jaśkowski (2004) Zarys psychofizjologii • Jaśkowski (2009) Neuronauka poznawcza B. Literatura uzupełniająca • Lambert, Mazzola (2001) Nuclear magnetic resonance spectroscopy . Efekty uczenia się Wiedza • K_W04 • student wymienia i opisuje podstawowe stosowane techniki neuroobrazowe • K_U06 • student identyfikuje zalety i wady poszczególnych technik • K_K01 • student opisuje podstawowe podejścia metodologiczne poszczególnych technik czynnościowych Umiejętności • student porównuje przydatność metodologiczną danych technik do prowadzenia określonych badań w zakresie neuroobrazowania • student proponuje optymalną technikę neuroobrazową do zadanego problemu badawczego Kompetencje społeczne (postawy) • student dyskutuje zachowując krytycyzm w wyrażaniu opinii Kontakt psy [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologiczne aspekty prokreacji Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Psychologii Studia kierunek stopień tryb specjalność specjalizacja psychologia jednolite studia mgr stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) prof. UG dr hab. Mariola Bidzan, mgr Łucja Bieleninik Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy • ćwiczenia Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych B. Sposób realizacji zajęć; • zajęcia w sali dydaktycznej oraz ćwiczenia praktyczne w Instytucie 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca Położnictwa Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, C. Liczba godzin projektu, prezentacji • 30 h Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia: Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne − − − − − − praca w grupach gry symulacyjne analiza przypadków mini-wykład z prezentacją multimedialną dyskusja praca z pacjentkami na oddziale (rozmowa, wywiad, próba udzielenia wsparcia psychologicznego) A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • aktywny udział w zajęciach • przygotowanie mini-wykładu • opracowanie studium przypadku pacjentki z problemami prokreacyjnymi wraz z zaplanowaniem oddziaływań psychologicznych C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach 70% • znajomość problematyki z listy lektur podanej przez Prowadzącego zajęcia, • umiejętność opracowania studium przypadku i rozwiązania go w kontekście planowych oddziaływań psychologicznych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Zapoznanie uczestników z najnowszą wiedzą dotyczącą psychologicznych aspektów prokreacji, zarówno odnoszącą się do normy, jak i do problemów; nabycie praktycznych umiejętności klinicznych związanych z pracą z pacjentkami Kliniki Rozrodczości (dobór specyficznych metod diagnostycznych, stawianie hipotez, formułowanie opinii psychologicznych, wyjaśnianie mechanizmów psychologicznych, projektowanie terapii). Treści programowe A. Problematyka ćwiczeń • Miejsce psychologii w badaniach nad prokreacją • • • • • • • • • • Bio-psycho-społeczny model prokreacji Psychologia prokreacji jako specjalność naukowa Rozwój psychofizyczny w prenatalnej fazie życia dziecka. Przebieg ciąży i porodu (reakcje emocjonalne, procesy poznawcze, więź emocjonalna z dzieckiem, ciąża wysokiego ryzyka, zaburzenia emocjonalne w okresie ciąży i po porodzie) Diagnoza prenatalna Wcześniactwo, TTTS i inne zaburzenia w okresie okołoporodowym. Psychologiczne aspekty utrudnionej prokreacji (niepłodność małżeńska, samoistne poronienia, techniki wspomaganego rozrodu, prawne i etyczne aspekty wspomaganej reprodukcji) Psychologiczne aspekty ciąży i porodu u nieletnich Pomoc psychologiczna w psychologii prokreacji Specyfika kontaktu i badania psychologicznego pacjentek w klinice położnictwa i chorób kobiecych Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Bielawska-Batorowicz E. (2006), Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice: Wyd. Naukowe „Śląsk” • Gretkowska M. (2001), Polka, Warszawa: Wyd. W.A.B. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Bidzan M. (2010), Niepłodność w ujęciu bio-psycho-społecznym, Kraków: Oficyna Wyd. „Impuls” • • • • Bidzan M. (2007), Nastoletnie matki: psychologiczne aspekty ciąży, porodu, połogu, Kraków: Oficyna Wyd. „Impuls” • • • Koszewska I. (2010). O depresji w ciąży i po porodzie, Warszawa: Wydawnictwo PZWL Bielawska-Batorowicz E. (2006), Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice: Wyd. Naukowe „Śląsk” Kornas-Biela D. (2010), Pedagogika prenatalna. Nowy obszar nauk o wychowanu, Lublin: Wyd. KUL Wasilewska-Pordes M. (2000), Depresja porodowa u kobiet, Kraków: Wyd. „RADAMSA” B. Literatura uzupełniająca • Bigos J., Mozer B. (2010, Dziecko z chmur, Warszawa: Wyd. „Nasza Księgarnia” • • Jurczenko-Topolska I. (2005), Bociany przylatuja zimą, Warszawa: Wyd. Historia i Życie Odent M. (2010), Cesarskie cięcie a poród naturalny. Wątpliwości, konsekwencje, wyzwania, Wrocław: Fundacja Kobieta i Natura. Podolska M. (2011), Niepłodność i jej następstwa psychologiczne, Szczecin: Wyd. Uniwersytetu Szczecińskiego Materiały własne osób prowadzących, artykuły z Ginekologii Polskiej, Journal of Reproduction and Infant Psychology, Medical Science Monitor itp. Efekty uczenia się Wiedza K_W04, K_W06; K_W09, K_W11 Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat teorii w psychologii prokreacji, specyfice i procesach dotyczących psychologicznych aspektów prokreacji, zna terminologię, teorię i metodykę obowiązująca w tej dyscyplinie. Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat rozwoju psychoseksualnego człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, psychologicznym, jak i społecznym. Student rozumie specyfikę funkcjonowania człowieka od okresu prenatalnego do okresu klimakterium. Student wyciąga proste wnioski dotyczące podłoża problemów związanych z psychologicznymi aspektami prokreacji. Ma pogłębioną wiedzę z zakresu czynników psychicznych determinujących zachowanie człowieka (emocji i motywacji, osobowości, temperamentu i inteligencji) w kontekście psychologii prokreacyjnej. Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, pedagogicznych, społecznych i filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii w odniesieniu do prokreacji człowieka. Umiejętności K_U01, K_U02; K_U03, K_U09, K_U10, K_U11 Student posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat różnych aspektów psychologii prokreacji rozmaitej natury, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów psychologicznych, zdrowotnych. Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii prokreacji oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. Student potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów psychologicznych i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych – potrafi analizować podłoże problemów prokreacyjnych, dokonać doboru specyficznych metod diagnostycznych, postawić hipotezy, formułować opinię psychologiczną, wyjaśnić mechanizmy psychologiczne, zaprojektować terapię i inne formy pomocy psychologicznej. Potrafi sprawnie porozumiewać się przy użyciu różnych kanałów i technik komunikacyjnych ze specjalistami w zakresie psychologii, jak i z innymi specjalistami, przede wszystkim lekarzami. Potrafi pracować w zespole pełniąc różne role; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03, K_K06, K_K07 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego. Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych. Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami niebędącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Zastosowanie Skali Bayley III Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Łucja Bieleninik Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin specjalność Liczba punktów ECTS specjalizacja PK A. Formy zajęć • ćwiczenia 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin • 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zima Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • wykład problemowy z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia audytoryjne: − praca w grupach − gry symulacyjne − analiza przypadków − dyskusja A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • aktywny udział w zajęciach • • opracowanie studium przypadku opracowanie diagnozy psychologicznej C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach 70% • umiejętność opracowania studium przypadku i rozwiązania go w kontekście planowych oddziaływań psychologicznych/terapeutycznych • umiejętność pisania diagnoz psychologicznych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Przekazanie studentom wiadomości na temat Bayey Scales of Infant and Toddler Development; nabycie przez studentów praktycznych umiejętności klinicznych związanych z posługiwaniem się testem, ocenianiem rozwoju psychoruchowego dzieci, pisaniem diagnoz psychologicznych oraz przekazywaniem informacji zwrotnej rodzicom. Treści programowe C. Problematyka wykładu • Przedstawienie BSID-III • • • • • • Grupa docelowa Zawartość i struktura Formularz oceny dziecka (Record Form) Formularz oceny rodzica (Social-Emotional and Adaptive Behavior Questionnaire) Inwentarz obserwacji zachowania Przygotowanie i przeprowadzenie badania D. Problematyka ćwiczeń • Obliczanie wieku dziecka i punktu startu testu • Wyniki surowe • Wyniki przeliczone • Wyniki łączne, centyle i przedziały ufności • Ogólne wskaźniki administracyjne • Wykreślanie profilu rozwoju dziecka – Scaled Score Profile i Composite Score Profile • Skala społeczno-emocjonalna (Social-Emotional Scale) • Skala zachowań adaptacyjnych (Adaptive Behavior Scale) • Analiza przypadków • Interpretacja wyników • Tworzenie diagnoz • Informacja zwrotna dla rodziców (Caregiver Report) Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Bayley N. (2006): Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, Administration Manual, NCS Pearson. • • • • Bayley N. (2006): Scales of Infant and Toddler Development, Third Edition, Technical Manual, NCS Pearson. Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Caregiver Report, NCS Pearson. Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Record Form, NCS Pearson. Bayley Scales of Infant and Toddler Development, Social-Emotional and Adaptive Behavior Questionnaire, NCS Pearson. Efekty uczenia się K_W05 K_W08 K_W12 K_U02 K_U07 K_K03 K_K05 K_K08 Wiedza Student: - ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę z zakresu psychopatologii rozwojowej - posiada umiejętność zbierania, obliczania i interpretowania wyników Skali Bayley-III - posiadł wymagane zasady oraz normy etyczne konieczne do kontaktu z dzieckiem i jego rodziną oraz przeprowadzania oraz interpretowania badań Umiejętności Student: - scala wiedzę teoretyczną w celu złożonych analiz problemów psychopatologicznych, - ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania i racjonalnego oceniania dziecka w wieku 0-42 miesiąca oraz jego wyników badań. Kompetencje społeczne (postawy) Student: - docenia wagę znajomości metody diagnostycznej koniecznej w warsztacie zawodowym psychologa klinicznego, - jest przekonany o doniosłości i zachowania się profesjonalnego w kontakcie z badanym dzieckiem i jego rodziną - jest świadomy istnienia etycznego wymiaru dokonywanych badań naukowych Skalą Bayley-III Kontakt e-mail: [email protected] Nazwa przedmiotu Funkcjonalny rezonans magnetyczny (fMRI) – zastosowanie Kod ECTS kliniczne i naukowe Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Patrycja Naumczyk Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć: • ćwiczenia: audytoryjne. B. Sposób realizacji: • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 specjalność NBP specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia warsztatowe: metoda projektów (projekt badawczy), praca w grupach, analiza przypadków Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia: • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie analizy krytycznej artykułu oraz projektu badawczego C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne, zaliczenie przedmiotu Nowoczesne techniki neuroobrazowe B. Wymagania wstępne, znajomość języka angielskiego Cele przedmiotu • zapoznanie studentów z techniką funkcjonalnego rezonansu magnetycznego w zakresie jej podstaw fizycznych, ograniczeń i możliwości • zapoznanie studentów ze stosowanymi paradygmatami badawczymi techniki funkcjonalnego rezonansu magnetycznego • kształcenie umiejętności krytycznej lektury tekstów naukowych wykorzystujących technikę fMRI • kształcenie umiejętności projektowania badań przy użyciu techniki fMRI Treści programowe A. Problematyka wykładu B. Problematyka ćwiczeń • • • • • • • • • podstawy fizyczne fMRI (zjawisko rezonansu, efekt BOLD) podstawowe parametry obrazowania (FOV, TR, TE, slice) podstawowe parametry analizy fMRI (korekcja ruchu, korekcja czasowa, wygładzanie przestrzenne, normalizacja przestrzenna) statystyka badań funkcjonalnych pojedynczego przypadku (modelowanie GLM, kontrasty) statystyka badań funkcjonalnych porównań grupowych (FFX, RFX) podstawowe schematy badawcze (schemat blokowy, schemat eventowy) artefakty i zakłócenia obrazu zastosowanie fMRI do badań klinicznych zastosowanie fMRI do badań naukowych . Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Sttipich (2007) Clinical functional MRI • Filippi (2009) fMRI techniques and protocols A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Jezzard, Matthews, Smith (2001) Functional MRI: An Introduction to Methods B. Literatura uzupełniająca • Friston (2006) Statistical parametric mapping Efekty uczenia się Wiedza • K_W06 • student identyfikuje ograniczenia techniki funkcjonalnego rezonansu magnetycznego • K_U04 • student wymienia i opisuje podstawowe schematy badawcze fMRI • K_U06 Umiejętności • K_K01 • student analizuje pracę naukową z zastosowaniem techniki fMRI pod kątem jej trafności i rzetelności student projektuje schemat badawczy do zaproponowanego problemu badawczego Kompetencje społeczne (postawy) • student pracuje w zespole • student wykazuje kreatywność w przygotowaniu projektów • Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Jakościowa diagnoza funkcji poznawczych w normie i patologii Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Patrycja Naumczyk. Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia: warsztatowe specjalność Liczba punktów ECTS- 4 specjalizacja B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny semestr zimowy Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy polski” Metody dydaktyczne • ćwiczenia warsztatowe: praca w grupach, analiza przypadków Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • zaliczenie przygotowanie projektu diagnozy poznawczej zadanego przypadku w ujęciu kliniczno-eksperymentalnym C. Podstawowe kryteria zaliczenie na podstawie obecności i przygotowanego projektu Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, zaliczone przedmioty Neuropsychologia kliniczna dorosłych, Diagnoza neuropsychologiczna, Psychologia procesów poznawczych B. Wymagania wstępne, podstawowa znajomość przebiegu procesów poznawczych człowieka, podstawowa znajomość neuroanatomii oraz organizacji funkcjonalnej mózgowia Cele przedmiotu • kształcenie umiejętności projektowania jakościowej diagnozy funkcji poznawczych w ujęciu kliniczno-eksperymentalnym • kształcenie umiejętności samodzielnego przygotowywania bodźców do prób klinicznych • kształcenie umiejętności stawiania i weryfikowania hipotez nt. defektu podstawowego w przypadku zaburzeń funkcji poznawczych • kształcenie umiejętności przeprowadzania jakościowej diagnozy funkcji poznawczych w ujęciu kliniczno-eksperymentalnym Treści programowe A. Problematyka wykładu B. Problematyka ćwiczeń • Założenia teoretyczne metody kliniczno-eksperymentalnej, pojęcie „defektu podstawowego” • Przebieg procesów poznawczych oraz ich diagnoza w ujęciu kliniczno-eksperymentalnym: o uwaga o pamięć o gnozja o praksja o język (produkcja, percepcja, komunikacja) o myślenie i rozwiązywanie problemów o funkcje wykonawcze Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • W. Łucki, (1995) Zestaw prób do badania procesów poznawczych u pacjentów z uszkodzeniami mózgu, Warszawa • Jodzio (2011) Diagnostyka neuropsychologiczna w praktyce klinicznej • Łuria, A. (1996). Schemat badania neuropsychologicznego. Warszawa: PTP. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Walsh, K. (1998). Neuropsychologia. Podejście kliniczne. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN • Walsh, K.W. (2001). Jak rozumieć uszkodzenia mózgu. Podstawy diagnozy neuropsychologicznej. Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii. • Pąchalska, M. (2007). Neuropsychologia kliniczna. Urazy mózgu, tom 1 i 2. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN B. Literatura uzupełniająca • Borkowska, A., Szepietowska, E.M. (2000). Diagnoza neuropsychologiczna. Metodologia i metodyka. Lublin. Wydawnictwo UMCS. . Efekty uczenia się Wiedza • K_W10 • student szczegółowo opisuje mechanizmy przebiegu poszczególnych procesów poznawczych • K_U02 • student identyfikuje zalety i ograniczenia podejścia kliniczno-eksperymentalnego • K_U04 • • K_U06 K_K09 Umiejętności • student samodzielnie tworzy próby kliniczne do jakościowej oceny funkcji poznawczych • student samodzielnie przygotowuje bodźce do diagnozy jakościowej funkcji poznawczych • student trafnie dobiera próby kliniczne do diagnozy zadanego przypadku (zarówno w normie, jak i patologii) • student projektuje optymalny schemat pogłębionej diagnozy jakościowej zadanego przypadku (zarówno w normie, jak i patologii) Kompetencje społeczne (postawy) • student dyskutuje zachowując krytycyzm w wyrażaniu opinii • student wykazuje kreatywność w przygotowaniu projektu diagnozy Kontakt psy [email protected] Nazwa przedmiotu Nowoczesne techniki neuroobrazowe w praktyce klinicznej Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Patrycja Naumczyk. Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia: audytoryjne specjalność NBP specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • / fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • zaliczenie kolokwium C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne, zaliczony przedmiot Neuropsychologia kliniczna dorosłych B. Wymagania wstępne, znajomość języka angielskiego Cele przedmiotu • zapoznanie studentów z technikami wykorzystywanymi w neuroobrazowaniu strukturalnym i czynnościowym • zapoznanie studentów z podstawami fizycznymi, najczęściej stosowaną metodyką badań, możliwościami oraz ograniczeniami nowoczesnych technik neuroobrazowania strukturalnego i czynnościowego. Treści programowe A. Problematyka wykładu B. Problematyka ćwiczeń • historyczne metody neuroobrazowe • elektroencefalografia (EEG) • magnetoencefalografia (MEG) • metoda potencjałów wywołanych (ERP) • tomografia komputerowa (CT) • rezonans magnetyczny (MRI) • techniki wykorzystujące zjawisko rezonansu (fMRI, spektroskopia NMR, traktografia, wolumetria) • techniki łączone (fMRI-EEG, inne) • techniki wykorzystujące zjawiska jądrowe (SPECT, PET) Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Hendee, Ritenour (2002) Medical imaging physics • Tofts (2003) Quantitative MRI of the brain A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Jaśkowski (2004) Zarys psychofizjologii • Jaśkowski (2009) Neuronauka poznawcza B. Literatura uzupełniająca • Lambert, Mazzola (2001) Nuclear magnetic resonance spectroscopy . Efekty uczenia się Wiedza • K_W04 • student wymienia i opisuje podstawowe stosowane techniki neuroobrazowe • K_U06 • student identyfikuje zalety i wady poszczególnych technik • K_K01 • student opisuje podstawowe podejścia metodologiczne poszczególnych technik czynnościowych Umiejętności • student porównuje przydatność metodologiczną danych technik do prowadzenia określonych badań w zakresie neuroobrazowania • student proponuje optymalną technikę neuroobrazową do zadanego problemu badawczego Kompetencje społeczne (postawy) • student dyskutuje zachowując krytycyzm w wyrażaniu opinii Kontakt psy [email protected] Nazwa przedmiotu Psychoedukacja osób psychotycznych Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Beata Dutczak Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy Warsztat • specjalność Liczba punktów ECTS - 4 B. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin • 30 h. Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny NBP Język wykładowy polski specjalizacja PK Metody dydaktyczne • prezentacja multimedialna wprowadzająca w tematykę • praktyka - przygotowanie przez studentów wybranego warsztatu psychoedukacyjnego i przeprowadzenie go na zajęciach Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia obecność, aktywność, przygotowanie i przeprowadzenie warsztatu B. Formy zaliczenia · przygotowanie jednych zajęć psychoedukacyjnych na wybrany temat i przeprowadzenie ich na zajęciach (symulacja) C. Podstawowe kryteria • przeprowadzenie warsztatu zgodnie z podanym schematem Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Zdobycie wiedzy oraz doświadczenia w prowadzeniu psychoedukacji (na temat psychoz) Treści programowe - wprowadzenie w tematykę psychoz (wprowadzenie do psychiatrii) - specyfika pracy z pacjentem z rozpoznaniem psychozy - cele i metody psychoedukacji - dokonywanie odpowiedniej selekcji uczestników oraz określenie momentu rozpoczęcia psychoedukacji - mechanizmy działania grup psychoedukacyjnych - scenariusz spotkań psychoedukacyjnych Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć: A.1. wykorzystywana podczas zajęć Autorski program psychoedukacyjny (wykorzystywany w Wojewódzkim Szpitalu Psychiatrycznym) Freyberger H.J., Schneider W., Stieglitz R.D Kompendium psychiatrii, psychoterapii, medycyny psychosomatycznej, 2005, Warszawa Kaplan H.I., Sadock B.J., Sadock V.A. Psychiatria kliniczna, 2004, Wrocław A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Adam Bilikiewicz Psychiatria. Podręcznik dla studentów medycyny, ,Warszawa . Efekty uczenia się Wiedza K_W01; K_W05; K_W11; Zna terminologię używaną w psychologii oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym. Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię i metodykę. Student posiada wiedzę na temat zaburzeń psychicznych (ze szczególnym uwzględnieniem psychoz), rozpoznaje ich objawy kryterialne, wymienia zachowania i cechy charakterystyczne dla nich. Ponadto ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat biologicznych, społecznych podstaw funkcjonowania człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcji, dysharmonii, normy i patologii. Umiejętności K_U02; K_U08; K_U09; K_U11 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii i psychiatrii w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań praktycznych. Potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów psychologicznych i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych. Potrafi pracować w zespole pełniąc różne role; umie przyjmować i wyznaczać zadania, ma elementarne umiejętności organizacyjne pozwalające na realizację celów związanych z projektowaniem i podejmowaniem działań profesjonalnych Kompetencje społeczne (postawy) K_K02; K_K06; K_K07 Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i osobistych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w podejmowaniu indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie psychologii; angażuje się we współpracę. Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych. Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologiczne aspekty uczestnictwa w kulturze fizycznej osób niepełnosprawnych Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e specjalność specjalizacja brak *Zgodna z zatwierdzonym programem studiów na danym kierunku, wybierana z listy przygotowanej przez jednostkę prowadzącą kierunek Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Piotr Dąbrowski Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin Liczba punktów ECTS: 4 A. Formy zajęć • ćwiczenia: audytoryjne B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin: 30 Cykl dydaktyczny IV –V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub Można wybrać metodę/metody z przygotowanej wymagania egzaminacyjne listy lub opisać własny sposób pracy ze studentami, A. Sposób zaliczenia na przykład: • zaliczenie z oceną • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją / praca w grupach / analiza zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja / rozwiązywanie zadań B. Formy zaliczenia • zaliczenie ćwiczeń / kolokwium C. Podstawowe kryteria - obecność na zajęciach - aktywność na zajęciach - dyskusje na zajęciach, - sprawdzenie przygotowania do zajęć oraz sprawdzenie wiedzy dotyczącej podstaw teoretycznych, Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem kursu jest nabycie wiedzy psychologicznych uwarunkować uczestnictwa w kulturze fizycznej osób niepełnosprawnych, zapoznanie z metodami badań psychologicznych i możliwościami zastosowania ich w aktywności sportowej osób niepełnosprawnych. Wskazanie na różnice, w funkcjonowaniu osób niepełnosprawnych, w różnych dziedzinach kultury fizycznej. Treści programowe • Przegląd problematyki, perspektywy i kierunki rozwoju współczesnej psychologii sportu w kontekście uczestnictwa w kulturze fizycznej osób niepełnosprawnych • Rozwój rehabilitacji w Polsce • • • • Wychowanie fizyczne osób niepełnosprawnych Sport niepełnosprawnych we współczesnym świecie Historia sportu niepełnosprawnych Organizacja sportu niepełnosprawnych na świecie i w Polsce Aktywność ruchowa i sport osób ze specjalnymi potrzebami Specyfika wybranych dyscyplin w sporcie niepełnosprawnych Pomiar i ocena możliwości funkcjonalnych osób ze specjalnymi potrzebami • • • • • • • Tendencje rozwoju sportu niepełnosprawnych Wybrane metody badań psychologicznych i możliwości zastosowania ich w aktywności sportowej osób niepełnosprawnych Aktywność sportowa jako źródło zaspokajania potrzeb Problematyka motywacji w aktywności sportowej osób niepełnosprawnych Procesy emocjonalne związane z aktywnością sportową Odporność psychiczna sportowca i możliwości jej wzmacniania Osobowość i jej funkcje podmiotowe Temperament i jego związki z aktywnością sportową Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • • • • • Bręczewski G. (2010) Wybrane psychospołeczne aspekty niepełnosprawności w kierunku rozwojowej wizji procesu rehabilitacji. AWF Poznań Norgulec N., Kosmol A. (2008) Aktywność fizyczna w procesie usprawniania osób z uszkodzeniem rdzenia kręgowego w odcinku szyjnym. Wydawnictwo AWF Warszawa Strumińska A. (2007) Psychopedagogiczne aspekty hipoterapii dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie. Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne Łuczyńska A. (2011) Psychologia sportu i aktywności fizycznej Zagadnienia kliniczne. PWN Brukner P i Khan K (2012) Kliniczna Medycyna Sportowa., wydawnictwo DB Publishing A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • J, Gracz, T, Sankowski.(2000). Psychologia sportu. AWF Poznań • B. Bolach E. Sportowe gry zespołowe w usprawnianiu osób niewidomych i niedowidzących (1999) AWF Wrocław • Bohrynowska – Fic J. (1999) Właściwości i metodyka ćwiczeń fizycznych oraz sport inwalidzki wydawnictwo PZWL Literatura uzupełniająca • Chojnacki K., Bolach E. (2008) Walory rewalidacyjne wybranych dyscyplin sportu uprawianych na wózkach., wydawnictwo AWF Kraków • Kosmol A. (2008) Teoria i praktyka sportu niepełnosprawnych. Wydawnictwo AWF Warszawa • • • Dobrucka I. (2003) Psychologia sportu – motywacja, jako podstawowy trening mentalny. Medycyna Sportowa. – vol. 19. – nr. 2. Efekty uczenia się Mroczkowski H. (1998) Motywacje do osiągnięć do czego dążymy. – Lider. – nr. 1. Wiedza K_W01 Zna terminologię używaną w psychologii oraz jej zastosowanie w dyscyplinach pokrewnych na poziomie rozszerzonym K_W05 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i metodykę K_W10 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, pedagogicznych, społecznych i filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii Umiejętności K_U02 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych K_U05 Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów z dziedziny psychologia sportu, kierując się przy tym zasadami etycznym K_U07 Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań Kompetencje społeczne (postawy) K_K01 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego K_K02 Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i osobistych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w podejmowaniu indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie psychologii; angażuje się we współpracę K-K03 Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa K-K07 Jest wrażliwy na problemy społeczne i psychologiczne, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie oraz do aktywnego uczestnictwa w grupach i organizacjach realizujących działania psychologiczne Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Wykorzystanie psów w procesie rehabilitacji Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Mgr SEBASTIAN GOLISZ Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć wybierane z przygotowanej listy, zgodnie z Rozporządzeniem Rektora UG: • konwersatorium • ćwiczenia: terenowe, warsztatowe B. Sposób realizacji zajęć wybrany z przygotowanej listy: • zajęcia w sali dydaktycznej • zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG (TEREN SZKOLENIOWY DOG&ROLL – GDAŃSK WRZESZCZ, TEREN PAŃSTWOWEJ STRAŻY POŻARNEJ, TEREN ĆWICZEŃ FUNDACJI DOG IQ, MIEJSCE ORGANIZACJI ZAWODÓW SPORTOWYCH, INNE ORGANIZACJE) specjalność specjalizacja Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie pracy zaliczeniowej C. Liczba godzin 15 GODZIN Cykl dydaktyczny semestr zimowy Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy POLSKI Metody dydaktyczne • konwersatorium z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach / dyskusja / rozwiązywanie zadań A. Sposób zaliczenia • zaliczenie bez oceny B. Formy zaliczenia wybierane z przygotowanej listy, na przykład: • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji / wykonanie określonej pracy praktycznej C. Podstawowe kryteria oceny - WYKONANIE PRACY ZALICZENIOWEJ (PRAKTYCZNEJ, TEORETYCZNEJ LUB MULTIMEDIALNEJ), - UZYSKANIE OCEN CZĄSTKOWYCH PODCZAS TRWANIA SEMESTRU, - AKTYWNA PRACA NA ZAJĘCIACH PRAKTYCZNYCH, - OBECNOŚĆ, Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, Cele przedmiotu WYKORZYSTANIE WARUNKOWANIA W PROCESIE UCZENIA ZWIERZĄT. ZAPREZENTOWANIE PRAKTYCZNYCH UMIEJĘTNOŚCI I MOŻLIWOŚCI WYKORZYSTANIA UCZENIA ZWIERZĄT. WYKORZYSTANIE ZMYSŁU WĘCHU W PRACY Z PSAMI. Treści programowe W tym polu umieszcza się jasną i zwięzłą prezentację treści realizowanych podczas zajęć, przy czym uwzględnia się podział na poszczególne formy zajęć, na przykład: A. Problematyka wykładu - PRZEGLĄD PSICH SPECJALNOŚCI - METODY I TECHNIKI PRACY Z PSAMI - NAJWAŻNIEJSZE ASPEKTY W PRACY Z PSEM - ZMYSŁ WĘCHU U PSÓW B. Problematyka ćwiczeń / konwersatorium / laboratorium - PRAKTYCZNE ĆWICZENIA PODCZAS SYTUACJI TRENINGOWYCH - ZDOBYWANIE UMIEJĘTNOŚCI POZOROWANIA - PROJEKTOWANIE SYTUACJI TRENINGOWYCH W POSZCZEGÓLNYCH SPECJALNOŚCIACH Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Z. Włodarski (1998) Psychologia uczenia się. Tom 1. Wydawnictwo naukowe PWN • • • Ostaszewski P. (2000). Procesy warunkowania. - Strelau J. (red.). Psychologia. Podręcznik akademicki. Tom 2, Sopot, GWP, 97-116 A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Gerring R., Zimbardo P. (2003). Psychologia i życie. rozdział 6. Uczenie się i analiza zachowania. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN Jagodzińska M. (2004). Nieświadome formy pamięci: przegląd badań i teorii. Przegląd Psychologiczny, 4, 345-366. B. Literatura uzupełniająca • Czerniawska E., Czerniawska J.M. (2004). Pamięć węchowa: wprowadzenie w problematykę. Psychologia –Etologia • • • -Genetyka, 10, 37-58. Czerniawska E., Czerniawska J.M. (2005). Pamięć węchowa: jedyna w swoim rodzaju? Psychologia –Etologia -Genetyka, 11, 7-29. Horowitz A. (2010). Oczami psa. Co psy widzą, czują i wiedzą. Warszawa: Czarna Owca Jezierski T. (1999). Podstawy fizjologii węchu, uczenia się i etiologii zwierząt: wybrane zagadnienia z zakresu osmologii kryminalistycznej; badania osmologiczne. wydawnictwo Centralnego Laboratorium Kryminalistycznego KGP Efekty uczenia się Wiedza DEFINIUJE POJĘCIA W SPECJALISTYCZNEJ PRACY Z PSEM. OPISUJE POSZCZEGÓLNE PSIE SPECJALNOŚCI. WYJAŚNIA MECHANIZMY MOTYWACJI. CHARAKTERYZUJE NARZĄD WĘCHU U PSÓW. Umiejętności PLANUJE I PROJEKTUJE SYTUACJE TRENINGOWE W WYBRANYCH SPECJALNOŚCIACH. ANALIZUJE PROCES UCZENIA. ORGANIZUJE ZAJĘCIA, PRZYGOTOWUJE JE POD KĄTEM UZYSKANIA ZAKŁADANEGO EFEKTU. PROPONUJE WŁASNE ROZWIĄZANIA PROBLEMU, SYTUACJ. Kompetencje społeczne (postawy) ZACHOWUJE OTWARTOŚĆ NA POMYSŁY INNYCH. WYKAZUJE KREATYWNOŚĆ W KIEROWANIU ZESPOŁEM. JEST ZORIENTOWANY NA WYKONANIE ZADANIA. JEST WRAŻLIWY NA FUNKCJONOWANIE INNYCH OSÓB I ZWIERZĄT. WYKAZUJE ODPOWIEDZIALNOŚĆ ZA BEZPIECZEŃSTWO SWOJE I POZOSTAŁYCH OSÓB W GRUPIE. Kontakt SEBASTIAN GOLISZ 604809068 Nazwa przedmiotu Rehabiliacja osób z zaburzeniami sprzężonymi oraz wybranymi zespołami genetycznymi Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Mgr Arkadiusz Mański Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć ćwiczenia B. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin specjalność nazwa* specjalizacja nazwa* Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do testu zaliczeniowego 15 godzin Cykl dydaktyczny Semestr zimowy Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy język polski Metody dydaktyczne Ćwiczenia audytoryjne z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia Zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia test pisemny z pytaniami otwartymi C. Podstawowe kryteria test z wykładów oraz wskazanej przez prowadzącego problematyki z listy lektur Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, wstęp do psychologii klinicznej B. Wymagania wstępne, brak wymagań Cele przedmiotu Zaprezentowanie wybranych pomocy edukacyjnych i naukowych w rewalidacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Nauczenie budowania koncepcji przestrzeni i narzędzi w rewalidacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną. Treści programowe A. Problematyka ćwiczeń 1. Prezentacja ścieżek rozwoju wybranych zdolności i umiejętności: a. Chwytanie przedmiotów (ewolucja chwytu pęsetowego). Koncepcja przedmiotów dopasowanych do chwytu. b. Komplementarne używanie rąk. Przedmioty wielofunkcyjne (Skrzynka dywergencyjna). c. Naprzemienność działań. Przykłady gier stymulujących uzyskiwanie wzajemności w działaniu. d. Motoryka mała i ultramotoryka. Przestrzenność przedmiotów jako cecha rozwijająca kontrolę nad ruchami precyzyjnymi. e. Kolor, kształt i ciężar. Unikalne połączenia i zastosowania w rehabilitacji. f. Percepcja powierzchni. Eksperymentowanie z powierzchniami. Wypełnianie. Faktury. g. Liczba 5 i dłoń. h. Percepcja przestrzeni. Środowisko stymulujące rozwój i osłabiające zakłócenia. 2. Konstruowanie środowiska edukacyjnego i rehabilitacyjnego. Wybrane przykłady m.in. słabo i wysoko ustrukturalizowane; bogate i ubogie w stymulację; oparte na istniejącej koncepcji nauczania – System Montessori, System Kierowanego Nauczania Peto. 3. Diagnoza na potrzeby rewalidacji i rehabilitacji. Dziecko źródłem informacji o przestrzenności i narzędziach w procesie oddziaływań rewalidacyjno-rehabilitacyjnych. 4. Projektowanie i konstruowanie własnych narzędzi dla osób niepełnosprawnych przedstawionych na zajęciach. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć 1. Affolter F., (1997) Spostrzeganie, rzeczywistość, język. Warszawa: WSiP 2. Ayers A.J., (1973) Sensory integration and learning disorders. Los Angeles: Western Psychological Services. 3. Bobińska K., Pietras T., Gałecki P., (2012). Niepełnosprawność intelektualna – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnoza, terapia. Wrocław: Wydawnictwo Continuo. 4. Ćwirynkało K., Kosakowski Cz., (2012) Rehabilitacja i edukacja osób z niepełnosprawnością wielozakresową. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek. 5. Kaczan T., Śmigiel R., (2012) Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju u dzieci z chorobami genetycznymi. Kraków: Impuls 6. Kowalik S. (2007). Psychologia rehabilitacji. Warszawa: Wyd. AiP. 7. Pisula E. i in. (2011) Oblicza rehabilitacji. Warszawa: medipage. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1. Bruner, J. (1978) Poza dostarczone informacje – studia z psychologii poznawania. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa 2. Hellbrugge T. i in. (2013) Monachijska Funkcjonalna Diagnostyka Rozwojowa. Pierwszy rok życia / Drugi i trzeci rok życia. Wrocław: Fundacja „Promyk Słońca”. 3. Phillips D.C., Soltis J.F.(2003) Podstawy wiedzy o nauczaniu. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 4. Wadsworth B.J., (1998) Teoria Piageta. Poznawczy i emocjonalny rozwój dziecka. Warszawa: WSiP. B. Literatura uzupełniająca 1. Brzezińska I. i in. (2009) Droga do samodzielności. Jak wspomagać rozwój dzieci i młodzieży z ograniczeniami sprawności. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 2. Schaffer R.H., (2011) Psychologia dziecka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 3. Wood, D. (2006) Jak dzieci uczą się i myślą. Społeczne konteksty rozwoju poznawczego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego. Kraków 4. Wygotski, L.S. (2006) Narzędzie i znak w rozwoju dziecka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Wstęp Wiedza K_W06; K_W10 Student: - zna ścieżki rozwoju wybranych sprawności i ma świadomość ogromnego znaczenia takiej analizy w planowaniu skutecznego przebiegu praktyki rehabilitacyjnej. - wie jakie są teoretyczne podstawy budowania kontekstów terapeutycznych i rehabilitacyjnych w oparciu o przestrzeń i narzędzia (przedmioty). - zna podstawowe metody diagnozy na potrzeby konstruowania programów edukacyjnych i rehabilitacyjnych. Umiejętności K_U06; K_U08 Student: - potrafi przeprowadzić diagnozę na potrzeby rewalidacji lub rehabilitacji. Określi mocne i słabe strony osoby niepełnosprawnej. Wyróżni obszary do bezpośrednich i pośrednich oddziaływań edukacyjnych lub rehabilitacyjnych. Przygotuje jasny i spójny opis, w którym zalecenia będą czytelne dla innych specjalistów pomagających profesjonalnie osobie niepełnosprawnej. - wykona samodzielnie projekt pomocy edukacyjnej i naukowej po uprzednim poznaniu odpowiedniej ścieżki rozwoju określonej funkcji. - dokona analizy przypadku konkretnej osoby niepełnosprawnej i zaproponuje narzędzie mogące wspomóc tą osobę w jej oddziaływaniach edukacyjnych lub rehabilitacyjnych. Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03 Student: - odkryje ogromną wagę kreatywności w tworzeniu przestrzeni i narzędzi pozwalających wspomagać osoby niepełnosprawne w drodze do samodzielności. - zauważy, że sam może być dla siebie źródłem inspiracji i w ten sposób w procesie terapii i rehabilitacji powierzać osobom niepełnosprawnym i ich bliskim najbardziej wartościową cząstkę siebie. - zrozumie, że pokonywanie swoich własnych ograniczeń jest kluczem do wzmacniania w innych poczucia siły i wielkości na ścieżkach dochodzenia do samodzielności. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologia bólu Kod ECTS 2 Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e specjalność specjalizacja PK, PDiM, PR, PSiPSP Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Mgr, lek. Dent. Wiesława Puchalska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • konwersatorium • ćwiczenia audytoryjne B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25h) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego, konsultacje, samodzielne studiowanie literatury, przygotowanie do zajęć 1 pkt ECTS (25h) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie pracy zaliczeniowej C. Liczba godzin 15 Cykl dydaktyczny IV-V rok, semestr zimowy Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne • konwersatorium z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia: praca w grupach, dyskusja, praca indywidualna A. Sposób zaliczenia • zaliczenie bez oceny B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie prezentacji • aktywny udział w zajęciach C. Podstawowe kryteria Obecność i aktywny udział w zajęciach Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak B. Wymagania wstępne : przydatne podstawowe wiadomości z zakresu anatomii i fizjologii człowieka, psychologii klinicznej, psychologii zdrowia Cele przedmiotu Zapoznanie uczestników z wiedzą dotyczącą wielopłaszczyznowej problematyki bólu - w ujęciu teoretycznym (definicje, klasyfikacje) i praktycznym - psychologiczne aspekty bólu, metody badania przeżyć bólowych, farmakologiczne oraz niefarmakologiczne możliwości usuwania bólu. Sposoby pomocy psychologicznej w łagodzeniu bólu. Treści programowe A. Problematyka wykładu Ból - definicja. Anatomia, fizjologia, biochemia bólu (receptory, drogi przewodzące, ośrodki bólu). Klasyfikacja bólu. Kliniczno - psychologiczne aspekty bólu. Metody badania i oceny bólu. Metody usuwania, łagodzenia bólu. B. Problematyka ćwiczeń / konwersatorium Kliniczne aspekty bólu pacjenta jako jednostki w pracy psychologa - powiązania bólu z przeżyciami emocjonalnymi, wcześniejszymi doświadczeniami, osobowością; sposoby mierzenia bólu - ćwiczenia praktyczne, niefarmakologiczne sposoby łagodzenia bólu - ćwiczenia. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): Suchocka L. (2008): Psychologia bólu, Warszawa: Difin. Golec A. (2004): Psychologiczne aspekty bólu. W: Wordliczek J., Dobrogowski J. (red.) (2004) Medycyna bólu, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. B. Literatura uzupełniająca Wordliczek J., Dobrogowski J. (red.) (2004) Medycyna bólu, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Wordliczek J., Dobrogowski J. (red.) (2002): Ból ostry, Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Ernst E., Pittler M., Wider B. (red.) (2010): Terapie uzupełniające w leczeniu bólu, Wrocław: Elsevier Urban & Partner. Domżał T. (1996): Ból - podstawowy objaw w medycynie, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Traczyk W. (red.) (2001): Fizjologia człowieka z elementami fizjologii stosowanej i klinicznej, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Indeks Leków Medycyny Praktycznej. Kraków: Wydawnictwo Medycyna Praktyczna. Jarosz J., HilgierM. (2004): Zasady diagnostyki i leczenia bólu. W: De Walden - Gałuszko K. (red.): Podstawy opieki paliatywej, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Efekty uczenia się Wiedza Student/-ka ma pogłębioną wiedzę na temat pojęcie bólu, zna obecnie sformułowane klasyfikacje bólu, sposoby pomiaru jego nasilenia. Rozumie znacznie wielopłaszczyznowej genezy bólu i jego złożony charakter. Potrafi opisać sposoby farmakologiczne i niefarmakologiczne stosowane w zmniejszaniu bólu. Umiejętności Studentka/student potrafi wybrać właściwy sposób pracy z pacjentem bólowym , umie ocenić swoje ograniczenia. Kompetencje społeczne (postawy) Student/studentka wykazuje kreatywność w planowaniu pomocy pacjentom bólowym, jest zorientowany na indywidualne podejście do każdego pacjenta bólowego, jest wrażliwy na jego skargi, dąży do zrozumienia najbardziej subiektywnych odczuć. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologiczna terapia osób uzależnionych od alkoholu Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Ewa Szcześniak Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia: audytoryjne B. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 godzin specjalność specjalizacja PSIPSP,PK Liczba punktów ECTS 4 Uzupełnia pracownik zajmujący się tokiem studiów, zgodnie z ustaleniami dokonanymi w ramach jednostki prowadzącej kierunek. Strategia obliczania / szacowania punktów ECTS odbywa się w oparciu o następujące założenia: 1 punkt ECTS oznacza 25- 30 godzin pracy studenta w różnych formach takich jak: uczestniczenie w zajęciach dydaktycznych w UG, samodzielne przygotowywanie się do egzaminu, przygotowanie i prezentacja projektu, przygotowywanie się do zajęć , przygotowanie prezentacji itd Szczegółowe zasady przyporządkowania punktów ECTS są przedstawione w „Przewodniku po sylabusie”. Cykl dydaktyczny semestr zimowy Status przedmiotu fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne ćwiczenia audytoryjne: praca w grupach / analiza Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną zdarzeń krytycznych (przypadków) / dyskusja / rozwiązywanie zadań B. Formy zaliczenia zaliczenie ustne C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne określane są indywidualnie, jednak powinny zachować stosowność wobec zaplanowanych efektów uczenia się Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Brak Cele przedmiotu Celem zajęć jest zapoznanie studentów z nowoczesnym modelem w psychoterapii uzależnienia od alkoholu realizowanym w wielu polskich placówkach odwykowych, opierającym się na zrozumieniu mechanizmów uzależnienia i przygotowywaniu osobistych programów terapii. Treści programowe • Nałogowa osobowość naszych czasów-zagrożenia i wyzwania. • • • • • • • • • • • • • • • Kliniczne kryteria uzależnienia. Psychobiospołeczny model uzależnienia. Droga do uzależnienia. Koncepcja psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Inne zaburzenia i problemy osób uzależnionych. Integracyjna koncepcja psychoterapii uzależnienia. Anonimowi Alkoholicy i program Dwunastu Kroków. Program terapeutyczny w placówkach terapii uzależnienia od alkoholu. Rola diagnozy w terapii uzależnienia od alkoholu. Rozpoczynanie procesu zdrowienia. Specyfika pracy z pacjentami zobowiązanymi do leczenia. Osobiste plany terapii (OPT). Praca nad uznaniem własnego uzależnienia oraz powstrzymywania się od picia. Rozbrajanie psychologicznych mechanizmów uzależnienia. Praca terapeutyczna nad zapobieganiem nawrotom. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): Mellibruda J.; Sobolewska- Mellibruda Z.: Integracyjna psychoterapia uzależnień. Teoria i praktyka. IPZ PTP, Warszawa 2006. B. Literatura uzupełniająca Lindenmeyer J. : Ile możesz wypić? O nałogach i ich leczeniu, GWP, Gdańsk 2007. Monti P. M.; Abrams D. B.; Kadden R. M.; Cooney N. L.: Psychologiczna terapia uzależnienia od alkoholu. IPZiT PTP, Warszawa 1994. Woronowicz B. T.: Na zdrowie. PARPAMEDIA, Warszawa 2008. Efekty uczenia się • • • • • Potrafi diagnozować zespół uzależnienia spowodowany używaniem alkoholu Zna różnice pomiędzy piciem ryzykownym, szkodliwym a uzależnieniem Rozumie potrzebę pomocy osobom uzależnionym Wie czym jest podwójna diagnoza i jak należy postępować z takim pacjentem Potrafi wykorzystać wiedzę psychologiczną do przeprowadzenia wywiadu diagnostycznego Wiedza Student zna objawy uzależnienia od alkoholu, potrafi je wyjaśnić i scharakteryzować, rozróżnia picie ryzykowne i szkodliwe. Potrafi wymienić fazy rozwoju choroby alkoholowej oraz wyjaśnić na czym polega upośledzona zdolność kontroli nad piciem. Student rozumie czym jest biopsychospołeczny model uzależnienia. Rozpoznaje także psychologiczne mechanizmy uzależnienia od alkoholu oraz potrafi przedstawić sposób pracy terapeutycznej nad ich rozbrajaniem. Potrafi zdefiniować pacjenta z podwójną diagnozą oraz wyjaśnić charakterystyczne sposoby pracy dla danego zaburzenia. Student potrafi scharakteryzować także zobowiązanie do leczenia oraz rodzaje placówek odwykowych w Polsce, a także wyjaśnić nad czym pracuje się w podstawowym programie terapii ZUA. Umiejętności Praca terapeutyczna z osobą uzależnioną wymaga od psychologa, psychoterapeuty nie tylko wiedzy teoretycznej o danym zaburzeniu, ale również konkretnych umiejętności. Po ukończeniu zajęć student potrafi zdiagnozować uzależnienie spowodowane używaniem alkoholu, picie ryzykowne i szkodliwe oraz zaproponować pacjentowi adekwatny sposób leczenia. Student wyposażony w wiedzę na temat choroby alkoholowej i sposobów pracy terapeutycznej w początkowym kontakcie jest w stanie zaproponować optymalny sposób pomocy dla danego pacjenta oraz motywować go do podjęcia leczenia. Potrafi także formułować pytania pozwalające na zorientowanie się w rodzaju, jak i zakresie stosowanych przez osobę uzależnioną mechanizmów. Kompetencje społeczne (postawy) Dzięki wiedzy i umiejętnościom nabytym podczas zajęć, ich uczestnik jest wrażliwy na pacjenta uzależnionego, prezentuje postawę akceptacji i zrozumienia, potrafi zaproponować konstruktywne formy pomocy. Dąży do nawiązania bezpiecznej relacji, jest zorientowany na potrzeby pacjenta. Potrafi wesprzeć i docenić wysiłek pacjenta, dla którego zgłoszenie się po pomoc jest ogromnym wyzwaniem. Kontakt [email protected] OPIS KURSÓW Z POZIOMU B Nazwa przedmiotu Psychologia zdrowia Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) prof. UG dr hab. Mariola Bidzan Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy • wykład specjalność NBP specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 4 B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin • 30 h Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu • Obligatoryjny dla specjalizacji Psychologia kliniczna Język wykładowy polski Metody dydaktyczne − wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • test wyboru oraz pytania problemowe C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach 70% • znajomość problematyki z listy lektur podanej przez Prowadzącego zajęcia, • umiejętność opracowania studium przypadku i rozwiązania go w kontekście planowych oddziaływań psychologicznych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Zapoznanie uczestników z najnowszą wiedzą dotyczącą psychologicznych aspektów prokreacji, zarówno odnoszącą się do normy, jak i do problemów Treści programowe A. Problematyka wykładu • źródła wyodrębnienia psychologii zdrowia, • • • • • • • psychologia zdrowia jako dziedzina psychologii stosowanej-dziedziny badań oraz dziedziny zastosowań praktycznych, koncepcje zdrowia w psychologii i naukach pokrewnych, modele i podejścia stosowane w psychologii zdrowia, behawioralne i poznawcze uwarunkowań zdrowia i choroby, zagadnienia zdrowia i choroby w paradygmacie stresu psychologicznego jakość życia uwarunkowana stanem zdrowia implikacje praktyczne wynikające z dokonań psychologii zdrowia (tu przede wszystkim psychologiczna diagnoza zdrowia i choroby w kontekście zdrowia, psychoprofilaktyka i promocja zdrowia, interwencje psychologiczne i rodzaje pomocy w psychologii zdrowia oraz pokazanie zastosowania psychologii zdrowia w wybranych dziedzinach medycyny, m.in. w kardiologii, ginekologii i położnictwie, dermatologii, urologii, reumatologii, chirurgii, onkologii). Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Bidzan M. (2008), Jakość życia pacjentek z różnym stopniem nasilenia wysiłkowego nietrzymania moczu, Kraków: Oficyna Wyd. „Impuls” • Heszen I., Sęk H. (2007), Psychologia zdrowia, Warszawa: Wyd. PWN • • Ogden J. (2007), Health Psychology, New York: Open University Press • • • Pilecka W. [red.] (2011), Psychologia zdrowia dzieci i młodzieży. Perspektywa kliniczna, Kraków: Wyd. UJ Pilecka W. [red.] (2011), Psychologia zdrowia dzieci i młodzieży. Perspektywa kliniczna, Kraków: Wyd. UJ A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Bielawska-Batorowicz E. (2006), Psychologiczne aspekty prokreacji, Katowice: Wyd. Naukowe „Śląsk” Potemkowski A. [red.](2010), Psychologiczne aspekty stwardnienia rozsianego, Poznań: Wyd. Medyczne Termedia Sheridan C.L., Radmacher S.A. (1998), Psychologia zdrowia, Warszawa: instytut Psychologii Zdrowia B. Literatura uzupełniająca Northrup Ch. (2011), Ciało kobiety, mądrość kobiety, Warszawa:L Zacharek Dom Wydawniczy • • • Ogden J. (2007), Health Psychology, New York: Open University Press Materiały własne osoby prowadzącej, artykuły z Journal of Health Psychology, Medical Science Monitor, Health Psychology itp. Efekty uczenia się Wiedza K_W02, K_W05; K_W11 Student ma pogłębioną wiedzę na temat źródeł i miejsca psychologii zdrowia w systemie nauk oraz jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami naukowymi. Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat psychologii zdrowia jako dziedziny psychologii stosowanej (dziedziny badań oraz dziedziny zastosowań praktycznych, w tym psychoprofilaktyki i promocji zdrowia). Student ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, społecznych i filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii w kontekście klinicznej psychologii zdrowia. Umiejętności K_U02; K_U09 Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych w tym związanych z psychoprofilaktyką i promocją zdrowia. Student konstruuje plan oddziaływań diagnostycznych, profilaktycznych i pomocy psychologicznej dostosowany do konkretnych wymagań i oczekiwań jednostki i jej rodziny. Potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów psychologicznych i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych. Student analizuje podłoże problemów zdrowotnych u jednostki i w rodzinie, rozpoznaje motywy lub przyczyny konfliktów, potrafi wskazać pokazać zasoby i sposoby ich aktywizowania. Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K02, K-K03, K_K04, K_K07 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego. Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii dotyczących uwarunkowań biopsychospołecznych zdrowia. Utożsamia się z wartościami, celami i zadaniami realizowanymi w praktyce psychologicznej, odznacza się rozwagą, dojrzałością i zaangażowaniem w projektowaniu, planowaniu i realizowaniu działań psychologicznych. Jest gotowy do podejmowania wyzwań zawodowych i osobistych; wykazuje aktywność, podejmuje trud i odznacza się wytrwałością w podejmowaniu indywidualnych i zespołowych działań profesjonalnych w zakresie psychologii; angażuje się we współpracę z innymi specjalistami. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologia kliniczna dziecka Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) prof. zw. dr hab. Marta Bogdanowicz Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy • wykład B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin • wykład – 30 h specjalność specjalizacja Psychologia kliniczna Psychologia dzieci i młodzieży Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 – 60 godz) – zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów do zajęć; czas trwania egzaminu 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowanie do egzaminu Cykl dydaktyczny III – IV rok, semestr letni Status przedmiotu • Obowiązkowy dla specjalizacji psychologia dzieci i młodzieży Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • wykład problemowy z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ilustrowany materiałami z badań klinicznych • ilustrowany filmami A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin testowy C. Podstawowe kryteria • egzamin z wykładów oraz lektur wskazanych przez prowadzącego Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii – w tym „Wstęp do psychologii klinicznej dziecka” Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest przekazanie ogólnych wiadomości na temat psychologii klinicznej dziecka oraz wiedzy o wybranych zaburzeniach rozwoju psychomotorycznego dziecka w wieku przedszkolnym i szkolnym: objawach, przyczynach, mechanizmach, metodach rozpoznawania, pomocy i zapobiegania. Cele zostaną zrealizowane w odniesieniu do wybranych globalnych, parcjalnych i fragmentarycznych zaburzeń ze wskazaniem na ich symptomatologię, częstość występowania, etiologię, patomechanizm, diagnozowanie, terapię i możliwości profilaktyki. Przykłady metod wspomagających rozwój i korygujących zaburzenia rozwoju i zachowania. Treści programowe A. Problematyka wykładu: 1.Psychologia kliniczna dziecka – patomechanizm zaburzeń • analiza czynników patogennych ze względu na liczbę, siłę, rodzaj, okres działania; • analiza zaburzeń ze względu na rodzaj, obszar, głębokość i dynamikę, relacje między zaburzeniami ; • powiązania między czynnikami oraz czynnikami i skutkami (stosunki czasowe – prawo tła i prawo torowania drogi; stosunki przyczynowo-skutkowe –mechanizm błędnego koła i spirali; zaburzenia pierwotne - wtórne); 2. Klasyfikacja zaburzeń rozwoju i zachowania • podejście medyczne - międzynarodowe klasyfikacje zaburzeń psychicznych (klasyfikacje medyczne: ICD-10, DSM-IV) • podejście pedagogiczne (SEN, LD, nietypowe style uczenia się); Globalne zaburzenia rozwoju: 3.Inteligencja niższa niż przeciętna • symptomatologia • • • • • • • • • częstość występowania etiologia diagnoza – różnicowanie podgrup dzieci o ilorazie pomiędzy 1 i 2 SD edukacja i terapia 4. Niepełnosprawność intelektualna: definicja terminologia częstość występowania klasyfikacja stopni upośledzenia umysłowego - symptomatologia, etiologia • • • diagnoza edukacja, terapia, praca zawodowa problemy społeczne dziecka i jego rodzin. 5. Niepełnosprawność uwarunkowana genetycznie: Zespół Downa, Zespół Williamsa 6. Niepełnosprawność uwarunkowana czynnikami teratogennymi – Zespół FAS 7. Całościowe zaburzenia rozwoju - Zespół Aspergera 8. Niepełnosprawność i wysepkowe uzdolnienia – Zespół Savanta 9. Metody wspomagania rozwoju, profilaktyki, terapii i edukacji – komplementarne • Metoda Dobrego Startu (MDS) M. Bogdanowicz − − − − Geneza i założenia metody Wersje MDS i ich zastosowanie Struktura i organizacja zajęć Efektywność MDS • Metoda Ruchu Rozwijającego (MRR) V. Sherborne − Geneza MRR i jej autorka i założenia metody − Struktura zajęć i sposób jej dostosowania do potrzeb dziecka − Zastosowanie i efektywność MRR. − Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Bogdanowicz, M. (1991). Psychologia kliniczna dziecka w wieku przedszkolnym. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. • Bogdanowicz, M.(2006). Metoda Dobrego Startu. Warszawa: WSiP • Bogdanowicz, M., Kisiel, B., Przasnyska, M. (2006). Metoda Weroniki Sherborne w terapii i wspomaganiu rozwoju dziecka. Warszawa: WSiP. • Bobkowicz -Lewartowska, L. (2011). Niepełnosprawność intelektualna. Diagnozowanie, edukacja, wychowanie. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia-Universalis. • Borkowska, A.R., Domańska, Ł. (2006) (red.). Neuropsychologia kliniczna dziecka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. • Czabała, J. Cz., Zasępa, E. (2006) (red.). Psychologia kliniczna okresu dzieciństwa i adolescencji. Warszawa: Wydawnictwo APS. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Kendall, P.C. (2004). Zaburzenia okresu dzieciństwa i adolescencji. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. B. Literatura uzupełniająca • ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne (2000) Kraków – Warszawa: Vesalius. • Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne (2000). Kraków-Warszawa: Vesalius. • American Psychiatric Association (1994). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (4th ed.). Washington, DC: Authors. • Giers, M.(2011). Zespół Williamsa. Gdańsk: Wydawnictwo Harmonia-Universalis. • Klecka, M., Janas-Kozik, M. (2009). Dziecko z FASD: rozpoznania różnicowe i podstawy terapii. Warszawa : Parpamedia. • Kościelska, M. (2000). Oblicza upośledzenia. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN • • Bogucka, J., Kościelska, M. (1994/1996). Wychowanie i nauczanie integracyjne. Warszawa: CMPP-P MEN. Kościelska, M.(1988)(red). Studia z psychologii klinicznej dziecka. Warszawa: WSiP. Efekty uczenia się Wiedza K_W02; K_W05; K_W10 Student ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę o źródłach i miejscu psychologii klinicznej dziecka w systemie nauk oraz jej przedmiotowych i metodologicznych powiązaniach z innymi dyscyplinami nauk, identyfikuje działy psychologii klinicznej ( Wstęp do psychologii klinicznej dziecka). Student ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat tego działu psychologii, obejmującą definicje, terminologię, teorie, rozumie specyfikę psychologii klinicznej dziecka na tle innych działów psychologii stosowanej. (Wstęp). Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat przyczyn i patomechanizmu zaburzeń (Wstęp). Poznaje i różnicuje najważniejsze zaburzenia rozwoju i zachowania w międzynarodowych klasyfikacjach medycznych ( w ICD-10 i DSM-IV TR). Zna różne rodzaje zaburzeń rozwoju i zachowania ( zespoły), w tym specyficzne dla nich przyczyny, patomechanizm, symptomy, mocne strony, program diagnozowania i udzielania pomocy. Poznaje dwie komplementarne względem siebie metody wspomagania rozwoju, terapii i edukacji. Umiejętności K_U02; K_U08 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z Wstępu do psychologii klinicznej dziecka z wiedza o wybranych zespołach. Umie je różnicować ze względu na symptomy, przyczyny, metody diagnozy i terapii zaburzeń, prognozowanie dot. dalszego rozwoju. Student posiada umiejętność analizowania zachowania dziecka z perspektywy wiedzy o zaburzeniach rozwoju i zachowania. Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi podczas formułowania diagnozy oraz programowania form pomocy - praktycznych działań terapeutycznych . Student porównuje podejścia terapeutyczne wykorzystywane w psychologii klinicznej dziecka, poddaje te teorie krytyce i ocenia szanse skuteczności podejmowania konkretnych kroków terapeutycznych w odniesieniu do konkretnych zaburzeń rozwoju i zachowania dziecka. Umie wskazać potrzebne formy interwencji i terapii, w tym określić obszar stosowania MDS i MRR. Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego. Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, co stanowi motywację do permanentnego kształcenia się w zakresie psychologii oraz budowania i doskonalenia swojego warsztatu pracy zawodowej. Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii dotyczących diagnozy zaburzeń rozwoju i zachowania dzieci. Posiada pełną świadomość odpowiedzialności za podejmowane działania diagnostyczne i terapeutyczne wobec pacjenta/klienta i jego rodziny. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Neuropsychologia kliniczna dorosłych Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Prof. UG, dr hab. Krzysztof Jodzio Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • wykład B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 specjalność Liczba punktów ECTS - 4 specjalizacja PK Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • obowiązkowy dla specjalności Neurobiopsychologia oraz ścieżki specjalizacyjnej Psychologia Kliniczna Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria oceny: zgodne z kluczem odpowiedzi testowych w teście wielokrotnego wyboru Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: wymogów brak, ponieważ przedmiot ma obligatoryjny charakter. B. Wymagania wstępne: jak wyżej Cele przedmiotu Przekazanie studentom wiedzy na temat klinicznego aspektu relacji zachodzących pomiędzy mózgiem i zachowaniem, ze szczególnym uwzględnieniem wybranych zaburzeń funkcjonowania osób dorosłych z nabytym uszkodzeniem mózgu o zróżnicowanej etiologii. Treści programowe Przedmiot i zakres badań neuropsychologii klinicznej Rozwój poglądów na związek mózg – zachowanie Etiopatogeneza zaburzeń neurobehawioralnych Syndromologiczna analiza zaburzeń neurobehawioralnych Zaburzenia komunikacji po uszkodzeniu mózgu – afazja i objawy pokrewne Neuropsychologiczna charakterystyka zespołów otępiennych Dezorganizacja działania na przykładzie dysfunkcji wykonawczych Zastosowanie wiedzy neuropsychologicznej poza kliniką chorób neurologicznych Reedukacja i reintegracja osób z deficytem mózgowym Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 1. Herzyk A. (2005). Wprowadzenie do neuropsychologii klinicznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe „Scholar”. 2. Jodzio K., Nyka W.M. (red.) (2008). Neuropsychologia medyczna. Wybrane zagadnienia (s. 13-66). Sopot: Wydawnictwo Arche. 3. Jodzio K. (2011). Diagnostyka neuropsychologiczna w praktyce klinicznej. Warszawa: Difin. 4. Prigatano G.P. (2009). Rehabilitacja neuropsychologiczna. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 5. Walsh K., Darby D. (2008). Neuropsychologia kliniczna Walsha. Gdańsk: GWP. B. Literatura uzupełniająca Cummings J.L., Mega M.S. (2006). Neuropsychiatria. Wrocław: Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner. Efekty uczenia się Wiedza K_W01; K_W03; K_W05; K_W08; K_W10 Wiedza na temat klinicznego aspektu relacji zachodzących pomiędzy mózgiem i zachowaniem, ze szczególnym uwzględnieniem wybranych zaburzeń funkcjonowania osób dorosłych z nabytym uszkodzeniem mózgu o zróżnicowanej etiologii. Wiedza szczegółowa zaś obejmuje treści programowe, powyżej już wyszczególnione. Umiejętności K_U07; K_U08 Umiejętności (czyli wiedza proceduralna) niemożliwe do określenia, zważywszy na formę zajęć (wykład dla bardzo dużej grupy studentów w auli uniwersyteckiej). Można jedynie ponownie wyrazić nadzieję (por. np. Herzyk, 2000; Jodzio, 2011), że wykłady z neuropsychologii klinicznej dorosłych pogłębiają przeświadczenie studentów, że pod wpływem dynamicznego rozwoju społeczno-kulturowego i ekonomicznego wielu krajów, przekształceń demograficznych oraz postępu w naukach medycznych nieustannie zmienia się rzeczywistość kliniczna, a tym samym rola i warunki pracy neuropsychologa, który staje przed nowymi wyzwaniami, lecz wyposażony w udoskonalone techniki pomiarowe oraz dysponujący danymi „nowej generacji”, jak choćby wynikami zaawansowanych badań neuroobrazowych. Kompetencje społeczne (postawy) K_K07; K_K10 Kompetencje społeczne praktycznie niemożliwe do weryfikacji, zważywszy na formę zajęć (wykład dla bardzo dużej grupy studentów w auli uniwersyteckiej). Mówiąc zaś najogólniej, zajęcia mają uwrażliwić studentów na złożone i nieraz dramatyczne problemy osób z rozmaitymi schorzeniami mózgu, którzy wiele wysiłku wkładają w codzienne życie i konfrontację z trudną dla nich rzeczywistością. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologia zaburzeń osobowości Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Prof. UG, dr hab. Beata Pastwa-Wojciechowska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • wykład B. Sposób realizacji : • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni specjalność Liczba punktów ECTS - 4 specjalizacja PSiPSP PK Status przedmiotu Obligatoryjny dla specjalizacji Patologie społeczne i psychologia sądowo – penitencjarna oraz Psychologia kliniczna Metody dydaktyczne • wykład z prezentacją multimedialną Język wykładowy polski Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin z oceną B. Formy zaliczenia • egzamin testowy B. Podstawowe kryteria Końcowa ocena - egzamin Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, Psychologia osobowości, Psychologia różnic indywidualnych, Psychologia rozwojowa, Psychologia społeczna B. Wymagania wstępne, zakres wiadomości – student ma podstawowy zakres wiedzy dotyczący rozwoju osobowości, prawidłowości i nieprawidłowości wpływających na rozwój i funkcjonowanie społeczne człowieka umiejętności - student potrafi określić i wykorzystać wiedzę dotyczącą mechanizmów rozwoju osobowości kompetencji – student potrafi analizować omawiany zakres wiedzy w oparciu o zdobytą wiedzę z zakresu psychologii osobowości, rozwojowej społecznej oraz różnic indywidualnych, student potrafi określić własne kompetencje do udzielania profesjonalnej pomocy pacjentom z zaburzeniami osobowości Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest nabycie wiedzy na temat koncepcji zaburzeń osobowości poprzez ukazanie etiopatogenezy znaczenia czynników biologicznych, psychologicznych, i społeczno-kulturowych, poznanie mechanizmów dynamiki funkcjonowania osobowości oraz regulatorów zachowania, student nabywa również wiedzę w zakresie możliwości pomocy osobom z zaburzeniami osobowości Treści programowe A. Problematyka wykładu - Modele i koncepcje zaburzeń osobowości - Diagnoza osobowości - Psychoterapia zaburzeń osobowości -Zaburzenia osobowości – omówienie poszczególnych zaburzeń a) wiązka A – schizoidalne, schizotypowe, paranoidalna b) wiązka B – narcystyczne, antyspołeczne, histrioniczne, borderline c) wiązka C - zależne, unikające, obsesyjno-kompulsywne - Osobowość masochistyczna -Osobowość sadystyczna -Zaburzenia współwystępujące, podwójna diagnoza Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): Cierpiałkowska, L. (2004). Psychologia zaburzeń osobowości. Poznań, Wydawnictwo UAM Jakubik, A. (2003). Zaburzenia osobowości. Warszawa, PZWL Millon, T., Davis, R. (2005). Zaburzenia osobowości. Warszawa, Instytut Psychologii Zdrowia B. Literatura uzupełniająca Garson, R.C., Butcher, J.N., Mineczka, S. (2003). Psychologia zaburzeń. T.1> Gdańsk, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne McGrath, H., Edwards, H. (2010). Trudne osobowości. Jak radzić sobie ze szkodliwymi zachowaniami innych oraz własnymi. Poznań, Dom Wydawniczy Rebis Trzebińska, E. (2009). Szaleństwo bez utraty rozumu. Z badań nad mechanizmami osobowości. Warszawa, Wydawnictwo Academica Efekty uczenia się K_W01 K_W03 K_W06 K_W10 K_U01 K_U02 K_K01 K_K07 Wiedza Student: Posiada wiedzę dotyczącą funkcjonowania człowieka i czynników wpływających na jego prawidłowe/nieprawidłowe zachowanie, posiada pogłębioną i rozszerzoną wiedzę dotyczącą zagadnień diagnozy, terapii i pomocy osobom z zaburzeniami osobowości Umiejętności Student: Posiada pogłębione umiejętności obserwowania zachowań człowieka i umie opisywać mechanizmy psychologiczne leżące u podstaw tych zachowań. Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną do analizowania funkcjonowania konkretnych jednostek Kompetencje społeczne (postawy) Student: potrafi zastosować zdobytą wiedzę do pracy z pacjentem z zaburzeniami osobowości. Wykazuje wrażliwość na problemy psychologiczne i społeczne oraz zna ich rolę i znaczenie dla funkcjonowania człowieka. Rozumie potrzebę rozwoju własnego w celu prawidłowego rozwiązywania problemów diagnostycznych. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Zaburzenia afektywne Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tyb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) prof. Wioletta Radziwiłłowicz Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • wykład B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin specjalność NBP specjalizacja PK PDiM Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów do zajęć; czas trwania egzaminu 2 pkt ECTS (50-60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowanie do egzaminu 30 godz. Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu • obowiązkowy dla specjalizacji Psychologia dzieci i młodzieży Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria oceny: zgodne z kluczem odpowiedzi testowych w teście wielokrotnego wyboru Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: psychopatologia, psychologia kliniczna dziecka B. Wymagania wstępne: pełen zakres wiedzy z wyżej wymienionych przedmiotów studiów Cele przedmiotu Celem zajęć jest przedstawienie aktualnego stanu wiedzy na temat biologicznych, psychologicznych i społecznych czynników oraz procesów rozwojowych, które odgrywają rolę w etiologii depresji oraz innych zaburzeń afektywnych u dzieci, młodzieży i dorosłych oraz utrzymywaniu się ich objawów. Omówione badania kliniczne mają implikacje praktyczne, gdyż zmiana kontekstowych (czyli rodzicielskich, rodzinnych i społecznych) czynników ryzyka jest konieczna, by złagodzić trudności dzieci i młodzieży z zaburzeniami afektywnymi w realizacji kolejnych zadań rozwojowych. Celem zajęć jest poszerzenie wiedzy klinicznej o rodzinie z osobami cierpiącymi na zaburzenia afektywne oraz charakterystyka procesów wewnątrzrodzinnych, a także próba wyodrębnienia najważniejszych predyktorów, będących czynnikami ryzyka bądź czynnikami ochronnymi. Treści programowe 1. Epidemiologia depresji oraz innych zaburzeń afektywnych (rozpowszechnienie w Polsce i na świecie, przyczyny uzyskiwania zróżnicowanych wyników badań nad epidemiologią zaburzeń afektywnych). 2. Obraz kliniczny depresji oraz innych zaburzeń afektywnych. 3. Konsekwencje psychospołeczne depresji oraz innych zaburzeń afektywnych. 4. Modele depresji. 4.1. Mechanizmy biologiczne w etiologii zaburzeń afektywnych (czynniki genetyczne, struktura i funkcja ośrodkowego układu nerwowego, podłoże hormonalne zaburzeń afektywnych). 4.2. Teorie psychologiczne (psychodynamiczne, poznawcze, interpersonalne, model rozwojowy – synteza wszystkich podejść). 5. Metody terapii osób z rozpoznaniem depresji i innych zaburzeń afektywnych (psychodynamiczna, interpersonalna, systemowa, poznawczo-behawioralna). Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 1. Garland C. (2009), Czym jest trauma. Podejście psychoanalityczne, Oficyna Ingenium, Warszawa. 2. Greszta E. (2006), Depresja wieku dorastania. Zachowania rodziców jako czynnik ochronny lub czynnik ryzyka depresji u dorastających dzieci, Wydawnictwo SWPS „Academica”, Warszawa. 3. Segal H. (2005), Pozycja depresyjna [w:] Wprowadzenie do teorii Melanie Klein, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 85-99. 4. Yapko M. (1996), Kiedy życie boli. Dyrektywy w leczeniu depresji. Strategiczna terapia krótkoterminowa, Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk. 5. McCauley E., Pavlidis K., Kendall K. (2001), Developmental precursors of depression: the child and the social environment [in:] The depressed child and adolescent, ed. I.M. Goodyer, Cambridge University Press, Cambridge, 46-78. 6. Huflejt-Łukasik M. (1994), Podejście psychodynamiczne [w:] Psychoterapia. Szkoły, zjawiska, techniki i specyficzne problemy, red. L. Grzesiuk, PWN, Warszawa, 405-420. 7. Huflejt-Łukasik M. (1999), Depresja – wybrane modele teoretyczne (część pierwsza), „Nowiny Psychologiczne”, 1, 5-20. 8. Radziwiłłowicz W. (2010), Depresja u dzieci i młodzieży. Analiza systemu rodzinnego – ujęcie kliniczne, Oficyna Wydawnicza Impuls, Kraków. B. Literatura uzupełniająca: 1. Lebovici S. (2008), Depresja dziecięca [w:] Psychoanaliza współcześnie. Dziecko w terapii, red. K. Walewska, MediPage, Warszawa, 39-53. 2. Walewska K. (2003), Adolescencja z perspektywy terapii, „Dialogi”, 1-2, 7-14. 3. Świtała J. (2005), Teorie relacji z obiektem Otto F. Kernberga i Williama R.D. Fairbairna – analiza porównawcza wybranych zagadnień teoretycznych [w:] Współczesna psychoanaliza. Modele konfliktu i deficytu, red. L. Cierpiałkowska, J. Gościniak, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 113-148. 4. Kostowski W. (2004), Współczesne kierunki badań nad patomechanizmem stresu i depresji i ich znaczenie w kształtowaniu poglądów na działanie leków przeciwdepresyjnych, „Psychiatria”, 1(2), 63-71. 5. Rybakowski J. (2008), Koncepcja spektrum choroby afektywnej dwubiegunowej, „Psychiatria”, 5(3), 75-82. 6. Bierkowska B., Rybakowski J. (1994), Choroba afektywna dwubiegunowa z szybką zmianą faz, „Psychiatria Polska”, 28, 443-454. 7. Hauser J., Leszczyńska-Rodziewicz A. , Skibińska M. (2005), Wspólne podłoże genetyczne schizofrenii i choroby afektywnej dwubiegunowej? „Psychiatria”, 2(3), 145-153. 8. Cuellar A.K., Johnson S.L, Winters R. (2006), Odrębności między depresją w chorobie afektywnej dwubiegunowej i jednobiegunowej, „Psychiatria”, 3(1), 27-54. Efekty uczenia się Wiedza K_W10 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, psychologicznych i społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii. Umiejętności K_U02 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. K_U07 Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań. Kompetencje społeczne (postawy) K_K03 Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Nadpobudliwość psychoruchowa i zaburzenia zachowania wśród dzieci i młodzieży Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Instytut Psychologii Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Studia kierunek psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) prof. UG, dr hab. Małgorzata Lipowska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy • wykład B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej specjalność specjalizacja Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; C. Liczba godzin 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do egzaminu • wykład – 30 h Cykl dydaktyczny semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski • obowiązkowy dla ścieżki PDiM Metody dydaktyczne • wykład problemowy z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin testowy C. Podstawowe kryteria • egzamin z wykładów wskazanej przez Prowadzącego problematyki z listy lektur Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: brak wymagań B. Wymagania wstępne: zaliczenie podstawowych, obligatoryjnych przedmiotów z zakresu psychologii Cele przedmiotu Przekazanie studentom wiadomości na temat zespołu hiperkinetycznego oraz zaburzeń zachowania u dzieci i młodzieży oraz współwystępujących z nim zaburzeń rozwojowych. Treści programowe A. Problematyka wykładu • Definicje nadpobudliwości psychoruchowej, zaburzeń zachowania • • • • • • • • Klasyfikacja – ADHD, HK czy nadpobudliwość, ODD, CD Częstość występowania, Etiologia zespołu hiperkinetycznego i zaburzeń zachowania Symptomy zaburzeń, Typologia zespołu hiperkinetycznego, oraz zaburzeń zachowania Funkcjonowanie szkolne uczniów nadpobudliwych oraz uczniów z zaburzeniami zachowania Współwystępowanie innych zaburzeń, Metody pracy z dzieckiem nadpobudliwym i dzieckiem z zaburzeniami zachowania Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Kołakowski, A., Wolańczyk, T., Pisula, A., Skotnicka, M., Bryńska, A. (2010). ADHD – zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Przewodnik dla rodziców i wychowawców. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne • Wolańczyk, T. i Komender J. (red.) (2005). Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. Warszawa: PZWL. • Lipowska, M. (2011). Dysleksja i ADHD – współwystępujące zaburzenia rozwoju. Neuropsychologiczna analiza deficytów pamięci. Warszawa: Wydawnictwo Scholar. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Borkowska, A.R. (2008). Procesy uwagi i hamowania reakcji u dzieci z ADHD z perspektywy rozwojowej neuropsychologii klinicznej. Lublin: Wydawnictwo UMCS. • Cooper, P., Idens, K. (2001). Zrozumieć dziecko z nadpobudliwością psychoruchową. Warszawa: APS. • Święcicka, M. (2003) (red). Problemy psychologiczne dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej. Warszawa: Wydawnictwo Emu. • Zielińska, M. (2012). Jak reagować na agresję uczniów? Gdańsk, Harmonia Universalis. B. Literatura uzupełniająca • Barkley, R.A. (2006). Attention-deficit/ hyperactivity disorder – A handbook for diagnosis and treatment. New York: The Guilford Press. • ICD-10. Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych. Rewizja dziesiąta. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne (2000) Kraków – Warszawa: Vesalius. • Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD-10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne (2000). Kraków-Warszawa: Vesalius. • Wciórka, J. (2008) (red.). Kryteria Diagnostyczne według DSM-IV-TR. Wrocław: Elsevier Uban & Partner. Efekty uczenia się Wiedza K_W05; K_W10 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i metodykę. Student definiuje zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi oraz zaburzenia zachowania. Rozpoznaje objawy kryterialne ADHD oraz CD, wymienia zachowania charakterystyczne dla zespołów. Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, pedagogicznych, społecznych i filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii. Student rozróżnia zespół hiperkinetyczny od spektrum zachowań nadpobudliwych wyjaśnia podłoże ADHD i CD. Umiejętności K_U02; K_U07; K_U08 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. Student posiada umiejętność analizowania zachowań ze spektrum nadpobudliwości i klasyfikuje je do grup objawów ADHD i CD. Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań. Student weryfikuje zachowania nadpobudliwe z perspektywy objawów ADHD i CD. Analizuje obszar zaburzeń współwystępujących z zespołem hiperkinetycznym. Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań praktycznych. Student poddaje krytyce teorie nt. etiologii ADHD oraz CD i ocenia szanse skuteczności podejmowania konkretnych kroków terapeutycznych odwołując się do objawów kryterialnych. Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego. Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa. Student zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii dotyczących diagnozy ADHD oraz CD i wyboru adekwatnych metod oddziaływania terapeutycznego. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci i młodzieży Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia Stopień I, II lub jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Magdalena Chrzan-Dętkoś Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • konwersatorium, B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 15 godzin specjalność nazwa* specjalizacja PK,,PDiM Liczba punktów ECTS 2 punkty 1 pkt ECTS (25 - 30 godz )– zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów do zajęć; czas trwania egzaminu 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowanie do egzaminu Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne • wykład konwersatoryjny / wykład z prezentacją multimedialną • analiza zdarzeń krytycznych (przypadków) Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy / z pytaniami (zadaniami) otwartymi / dłuższa wypowiedź pisemna (rozwiązywanie problemu) C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów ze specyfiką kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami. Charakterystyka i jakość kontaktu dziecka/nastolatka z psychologiem stanowi istotny walor diagnostyczny umożliwiający rozumienie cierpienia/kłopotów konsultowanego dziecka. Celem przedmiotu jest zdobycie wiedzy teoretycznej istotnej dla postępowania diagnostycznego jak i rozumienia indywidualnej sytuacji danego dziecka i jego rodziny. Treści programowe Kontakt kliniczny. Diagnoza dziecka. Zasady ustalenie kolejnych etapów kontaktu z dzieckiem i jego rodzicami. Specyfika kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami; sytuacja psychologiczna dziecka doświadczającego trudności rozwojowych i jego rodziny; specyfika kontaktu klinicznego z rodzicami dziecka doświadczającego trudności rozwojowych . - Konsultacje terapeutyczne dla rodziców z małymi dziećmi (w wieku 0- 3) – studia przypadku. - Rozmowa i zabawa jako metoda pozostawania w kontakcie – analiza rozmów z rodzicami oraz zabaw, rysunków dzieci dokonanych przez uczestników zajęć - Nawiązywane kontaktu i sojuszu terapeutycznego z rodzicami dziecka - Metody służące obserwacji kontaktu w sytuacji klinicznej, diagnoza więzi emocjonalnej łączącej dziecko z głównymi opiekunami. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Czownicka, Zalewska, (1988). Więź emocjonalna dziecka z matką jako przedmiot diagnozy klinicznej. W: Kościelska (red.) Studia z psychologii klinicznej dziecka Senator D. (2004) Więź emocjonalna – poszukiwanie siebie w relacji z drugą osobą. W: Kmita, Kaczmarek (red) Wczesna interwencja terapeutyczna wobec małego dziecka i jego rodziny. Święcicka, M. , Zalewska M. (red) (2005) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu. Duchy w dziecinnym pokoju: psychoanalityczne podejście do problemów zaburzonej relacji matka – dziecko. Selma Freiberg, Edna Adelson, Vivian Shapiro (1975). Journal of the American Academy of Child Psychiatry, 14(3), 386–422. Liebermann A. F. , Padro E. N, van Horn P., Harris W. W. (2005) Angels in the nursery: The intergenerational transmission of benevolent parental influences. Vol. 26(6), 504–520. Kaczmarek T. (2001) Psychoterapia dzieci z diagnozą poważnych zaburzeń w rozwoju. W: Swięcicka M. (2001) Pomoc psychologiczna dziecku z zaburzeniami rozwoju i jego rodzinie. CMPP-P, Warszawa. Gracka-Tomaszewska M. (2005) Kontakt w procesie terapii dziecka z zaburzeniami kontaktu. W: Święcicka, M. , Zalewska M. (red) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu. Radoszewska J. (2004) Rozmowa kliniczna. W: J. Przesmycka – Kamińska (red.) Diagnoza psychologiczna dzieci z trudnościami porozumiewaniu się werbalnym. Wrocław. Wydawnictwo Uniwersytetu Wrocławskiego A.2. studiowana samodzielnie przez studenta B. Literatura uzupełniająca Radoszewska J. (2005) Natura kontaktu z dzieckiem odmawiającym jedzenia i jego matką. W: Święcicka, M. , Zalewska M. (red) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu. Zalewska, M. (1998). Dziecko w autoportrecie z zamalowaną twarzą. Psychiczne mechanizmy zaburzeń tożsamości dzieci głuchych i dzieci słyszących z opóźnionym rozwojem mowy. Warszawa: Jacek Santorski & Co (wybrane rozdziały). Święcicka, M. , Zalewska M. (red) (2005) Problematyka kontaktu w diagnozie i terapii dzieci. Warszawa, Emu. Święcicka M., Schier K. (2011) Metody diagnozy w psychologii klinicznej dziecka i rodziny. Warszawa: WYd. Emu. - Efekty uczenia się Wiedza Student będzie potrafił zdefiniować specyfikę kontaktu z dziećmi w danej grupie wiekowej. Będzie umiał odnieść aktualną sytuację dziecka, jego ewentualne trudności do aspektu rozwojowego. Będzie umiał również wykorzystać dane płynące z kontaktu klinicznego z dzieckiem i jego rodzicami do diagnozy psychologicznej dziecka i jego rodziny. Student będzie umiał rozróżnić zjawiska rozwojowe od sytuacji psychopatologicznych. Umiejętności Studenci zapoznają się z przeglądem literatury dotyczącym nawiązywania kontaktu z dzieckiem, nastolatkiem i jego rodzicami. Naucza się wyciągać wnioski na podstawie obserwacji sytuacji klinicznej. Będą umieli również uargumentować swoje sądy sięgając do odpowiedniej literatury. Będą w stanie również poddać krytyce i weryfikacji wstępne postawione hipotezy odnośnie rozumienia danej sytuacji klinicznej. Kompetencje społeczne (postawy) Studenci uczestniczący w zajęciach nauczą się dyskutować, zachowując wrażliwość i otwartości dla rozumieniu sytuacji poszczególnych pacjentów i ich rodzin. Zostaną uwrażliwieni na znaczenie poszczególnych zachowań, zorientowani na indywidualne rozumienie poszczególnych sytuacji. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologia zachowań agresywnych w ujęciu rozwojowym i klinicznym Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Kod ECTS Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Agata Goździewicz Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć: wykład B. Sposób realizacji: w sali dydaktycznej specjalność nazwa* specjalizacja PK PDiM PSiPSP Liczba punktów ECTS: 4 (godziny zajęć: 30; czytanie i samodzielne analizowanie tekstów: 30; nauka do egzaminu: 60 ; konsultacje: 5) C. Liczba godzin: 30 Cykl dydaktyczny: III – V rok, semestr letni Status przedmiotu fakultatywny Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne: wykład Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia: egzamin B. Formy zaliczenia: egzamin pisemny (pytania testowe) C. Podstawowe kryteria - sprawdzenie wiedzy dotyczącej terminologii oraz sprawdzenie świadomości znaczenia nauk psychologicznych w wyjaśnianiu zachowań agresywnych w kontekście rozwoju jednostki i w odniesieniu do zaburzeń klinicznych: egzamin - sprawdzenie umiejętności analizowania motywów i wzorów agresywnych zachowań: egzamin Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne: psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego, wstęp do psychologii klinicznej dzieci i młodzieży B. Wymagania wstępne: Cele przedmiotu Celem wykładu jest nabycie wiedzy psychologicznej dotyczącej uwarunkowań agresji oraz zapoznanie studentów ze związkiem zmian rozwojowych w ciągu życia z zachowaniami agresywnymi oraz zależnościami pomiędzy wybranymi zaburzeniami psychicznymi a zachowaniami agresywnymi, jak też technikami pomiaru agresji oraz możliwościami jej profilaktyki i terapii. Treści programowe A. Problematyka wykładu • Pojęcie agresji oraz uwarunkowania agresji • • • • • • • • • Techniki badania agresywnego zachowania Zmiany rozwojowe a zachowania agresywne Różnice indywidualne, rozwój psychiczny człowieka a zachowania agresywne Socjalizacja a zachowania agresywne Agresja w rodzinie Agresja w różnych obszarach życia społecznego Osobowość a agresja u ludzi dorosłych Agresja a wybrane zaburzenia psychiczne dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych Agresja a wybrane aspekty przestępczości dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć: 1) Binczycka-Anholzer, M. (red.) (2001) Agresja i przemoc a zdrowie psychiczne. Warszawa-Poznań: Polskie 2) 3) 4) 5) Towarzystwo Higieny Psychicznej. Brzezińska, A. I. i Hornowska, E. (red.) (2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Frączek, A. i Zumkley, H. (red.) (1993). Socjalizacja a agresja. Warszawa: IPs PAN WSPS. Kubacka-Jasiecka, D. (2006). Agresja i autoagresja z perspektywy obronno-adaptacyjnych dążeń Ja. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Obuchowska, I. (1989). Przemoc w wychowaniu, Kwartalnik Pedagogiczny, 4, 134, 27-41 A.2. studiowana samodzielnie przez studenta: 1) Brzezińska, A. I. i Hornowska, E. (red.) (2007). Dzieci i młodzież wobec agresji i przemocy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR. Krahé, B. (2005). Agresja. Gdańsk: GWP. B. Literatura uzupełniająca: 1) Czub, M. (1992). Zachowania agresywne – agresja – osiąganie. Analiza zjawiska agresji jako istotnego czynnika w procesie socjalizacji, Kwartalnik Pedagogiczny, 1, 141, 123-132. 2) Grochulska, J. (1993). Agresja u dzieci. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. 3) Loeber, R. i Hay, D. (1997). Key issues in the development of aggression and violence from childhood to early adulthood, Annual Review of Psychology, 48, 371-410. 4) Majchrzyk, Z. (2004). Nieletni, młodociani, dorośli zabójcy i mordercy. Gdzie kończy się norma a zaczyna patologia. Warszawa: Instytut Psychiatrii i Neurologii. 5) Pastwa-Wojciechowska, B. (2004). Naruszanie norm prawnych w psychopatii. Analiza 6) 7) kryminologiczno-psychologiczna. Gdańsk: Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego. Ranschburg, J. (1993). Lęk, gniew, agresja. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. Wolińska, J. M. (2010). Agresywność młodzieży. Problem indywidualny i społeczny. Lublin: Wydawnictwo UMCS. Efekty uczenia się Wiedza (K_W08) - Student ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat psychologicznych podstaw zachowań agresywnych przejawianych przez człowieka w kontekście zmian rozwojowych oraz zaburzeń psychicznych - Student ma uporządkowaną wiedzę dotyczącą technik pomiaru zachowań agresywnych oraz możliwości ich profilaktyki i terapii (K_W09) (K_U01) (K_U02) (K_K03) (K_K08) Umiejętności - Student posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat zachowań agresywnych, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia psychologii zaburzeń i psychologii rozwoju człowieka - Student potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii zachowań agresywnych w celu analizy złożonych problemów psychologicznych Kompetencje społeczne (postawy) - Student docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu psychologii zachowań agresywnych - Student jest świadomy istnienia etycznego wymiaru w badaniach naukowych dotyczących zachowań agresywnych człowieka Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychologia kliniczna: teorie i terapie Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień I, II lub jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Katarzyna Guzińska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć \ • wykład specjalność Liczba punktów ECTS - 4 specjalizacja Psychologia kliniczna B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • obowiązkowy dla specjalności Neurobiopsychologia oraz ścieżki specjalizacyjnej Psychologia kliniczna Język wykładowy Polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład konwersatoryjny połączony z prezentacją A. Sposób zaliczenia multimedialną • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy B. Podstawowe kryteria ocena pozytywna z egzaminu pisemnego Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: wybór ścieżki klinicznej studiowania B. Wymagania wstępne: dysponuje podstawową wiedzą, umiejętnościami oraz kompetencjami z zakresu głównych orientacji psychologicznych traktowanych jako punkt wyjścia do realizacji treści przedmiotu „Teorie i terapie”. Cele przedmiotu Zapoznanie studentów z wiedzą -z perspektywy psychologii współczesnej- w zakresie głównych nurtów teoretycznych psychoterapii: podejście psychoanalityczne/ psychodynamiczne podejście poznawczo - behawioralne podejście humanistyczno - egzystencjalne podejście systemowe wraz z centralnymi procesami, mechanizmami, technikami i procedurami terapii. Treści programowe A. Problematyka wykładu Czynniki odpowiedzialne za zmianę w procesie psychoterapii - model integracyjny. Założenia o funkcjonowaniu człowieka, podstawowe teorie kliniczne, rozumienie zaburzonego zachowania, metody i kierunki w psychoterapii - na podstawie analizy wiodących paradygmatów psychologicznych: Psychoanalizy/ podejścia psychodynamicznego; podejścia poznawczo - behawioralnego; podejścia humanistyczno - egzystencjonalnego; podejścia systemowego. Synteza głównych systemów terapeutycznych- model transteoretyczny i jego zastosowanie w tzw. psychoterapii wyższego rzędu. Ewaluacja skuteczności psychoterapii- analiza empiryczna. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Cave S. (2005). Terapie zaburzeń psychicznych. Gdańsk: GWP. Gelso Ch.J., Hayes J.A. (2005). Relacja terapeutyczna. Gdańsk: GWP. Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia. (red., tom 1-2), Warszawa: Eneteia. Heaton A.H., (2005). Podstawy umiejętności terapeutycznych. Gdańsk: GWP. Kottler J.A., (2005). Skuteczny terapeuta. Gdańsk: GWP. Prochaska J.O., Norcross J.C. (2006). Systemy psychoterapeutyczne. Analiza transteoretyczna. Warszawa: Instytut Psychologii Zdrowia PTP. Rakowska J. (2005). Skuteczność psychoterapii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe Scholar. Sikorski W. (2009). Werbalne i niewerbalne oddziaływania w psychoterapii. Warszawa: Difin Weeks G.R., L`Abrate L. (2000). Paradoks w psychoterapii. Gdańsk: GWP. Zyss T. (2007). Przypadki kliniczne z psychiatrii i psychoterapii. (red.), Wrocław: Elsevier Urban & Partner. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Corey G. (2005). Teoria i praktyka poradnictwa i psychoterapii. Poznań: Wydawnictwo Zysk i Ska. Czabała J.Cz. (2006). Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. Drat- Ruszczak K., Drążkowska- Zielińska E. (2005). Podręcznik pomagania. Podstawy pomocy psychologicznej. Szkoły i kierunki psychoterapii. Warszawa: Wydawnictwo SWPS „Academica”. Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia. (red., tom 2), Warszawa: Eneteia. Lazarus A. (2000). Wyobraźnia w psychoterapii. Gdańsk: GWP. Stirling J.D. (2005). Psychologia kliniczna. Psychopatologia. Gdańsk: GWP. B. Literatura uzupełniająca Edgan G. (1997). Kompetentne pomaganie. Poznań: Wydawnictwo Zysk i S-ka. Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia. (red., tom 3), Warszawa: Eneteia. Kratochwil S. (2003). Podstawy psychoterapii. Poznań: Wydawnictwo Zysk i Ska. Preston J. (2005). Zintegrowana terapia krótkoterminowa. Podejście poznawcze, psychodynamiczne, humanistyczne i neurobehawioralne. Gdańsk: GWP. Efekty uczenia się Wiedza Posiada wiedzę w zakresie rozumienia i interpretacji mechanizmów zaburzonego zachowania; procesów i metod zmian służących zdrowiu i dojrzałości - w ujęciu współczesnej psychoterapii. K_W03 Ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę o współczesnych kierunkach rozwoju psychologii, jej nurtach i systemach, rozumie ich historyczne i kulturowe uwarunkowania K_W05 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i metodykę K_W06 Ma pogłębioną wiedzę na temat rozwoju człowieka w cyklu życia zarówno w aspekcie biologicznym, psychologicznym, jak i społecznym K_W07 Ma pogłębioną wiedzę na temat specyfiki relacji społecznych, zjawisk społecznych oraz rządzących nimi prawidłowości z punktu widzenia psychologii K_W08 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat psychologicznych podstaw funkcjonowania człowieka K_W10 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, pedagogicznych, społecznych i filozoficznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii Umiejętności K_U01 Posiada pogłębione umiejętności obserwowania, wyszukiwania i przetwarzania informacji na temat zjawisk społecznych rozmaitej natury, przy użyciu różnych źródeł oraz interpretowania ich z punktu widzenia problemów psychologicznych, zdrowotnych K_U02 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, wychowawczych, pomocowych czy terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych K_U05 Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście wybranych perspektyw teoretycznych, poglądów różnych autorów, kierując się przy tym zasadami etycznymi K_U08 Potrafi sprawnie posługiwać się wybranymi ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań praktycznych K_U09 Potrafi generować oryginalne rozwiązania złożonych problemów psychologicznych i prognozować przebieg ich rozwiązywania oraz przewidywać skutki planowanych działań w określonych obszarach praktycznych K_U10 Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla danej działalności psychologicznej sposób postępowania, potrafi dobierać środki i metody pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań zawodowych Kompetencje społeczne (postawy) K_K01 Ma pogłębioną świadomość poziomu swojej wiedzy i umiejętności, rozumie potrzebę ciągłego rozwoju osobistego i zawodowego K_K03 Docenia znaczenie nauk psychologicznych dla rozwoju jednostki i prawidłowych więzi w społeczeństwie, ma pozytywne nastawienie do nabywania wiedzy z zakresu studiowanej dyscypliny naukowej i budowania warsztatu pracy psychologa K_K04 Utożsamia się z wartościami, celami i zadaniami realizowanymi w praktyce psychologicznej, odznacza się rozwagą, dojrzałością i zaangażowaniem w projektowaniu, planowaniu i realizowaniu działań psychologicznych K_K06 Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychopatologia zjawisk społecznych Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite magisterskie tryb Stacjonarne / niestacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Marcin Szulc Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • wykład, specjalność specjalizacja PSiPSP PR PK Liczba punktów ECTS - 4 B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu • obowiązkowy dla specjalizacji Patologie społeczne i psychologia sądowo - penitencjarna Język wykładowy polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład z prezentacją multimedialną A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20 pytaniowy, pytania zamknięte, 4 możliwe odpowiedzi, jedna prawidłowa, Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego B. Wymagania wstępne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wWstęp do psychologii klinicznej dorosłego Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z teoriami dewiacji społecznych oraz wybranymi obszarami patologii społecznych ze szczególnym uwzględnieniem normy i psychopatologii okresu adolescencji Treści programowe A. Problematyka wykładu 1. Wybrane teorie dewiacji społecznych - teoria anomii - teoria neutralizacji - teoria stygmatyzacji - teoria asocjacji dyferencyjnej - teoria kontroli Hirscha - teoria dewiacji jako aktu wyboru 2. Zachowania suicydalne - epidemiologia zjawiska - rys kulturowy - uwarunkowania samobójstw - syndrom presuicydalny Ringela - specyfika samobójstw młodzieży - czynniki ryzyka - profilaktyka samobójstw 3. Agresja i przemoc wśród dzieci i młodzieży - skala zjawiska - uwarunkowania zachowań agresywnych młodzieży - charakterystyka sprawców, ofiar i świadków przemocy - formy przemocy szkolnej - objawy fizyczne i psychiczne przemocy - profilaktyka przemocy w szkole (programy przeciwdziałania przemocy) 4. Znaczenie mediów w kreowaniu agresji - badania nad wpływem przemocy w mediach - znaczenie desensytyzacji i torowania poznawczego - school shooting – skala zjawiska i uwarunkowania (psychologia sprawców) - wpływ brutalnych sportów - przemoc w grach komputerowych - krytyka wpływu mediów na kształtowanie agresji i przemocy u widzów - unikanie nieprzyjemnych stanów (frustracje), efekt broni, przesunięcie pobudzenia, testosteron, zniewagi, kultura honoru 5. Problem uzależnień od substancji psychoaktywnych i uzależnień behawioralnych - uzależnienie od alkoholu (skala zjawiska, typologia alkoholizmu, rozwój uzależnienia, uwarunkowania choroby alkoholowej) - uzależnienie od narkotyków (skala zjawiska, podział i specyfika środków psychoaktywnych, rozwój i uwarun-kowania uzależnienia, profilaktyka środowiskowa) - uzależnienie od elektronicznych środków przekazu (skala zjawiska, kryteria diagnostyczne, fazy rozwoju, uwa-runkowania) - uzależnienie od hazardu(skala zjawiska, kryteria diagnostyczne, fazy rozwoju, uwarunkowania) - profilaktyka i leczenie uzależnień 6. Patologie seksualne - prostytucja (prawne regulacje w Polsce, Europie i na Świecie, typologia prostytutek, prostytucja dzieci i mło-dzieżysponsoring, galerianki) - pedofilia (skala zjawiska, uwarunkowania, sprawcy pedofilii, skutki wykorzystywania dzieci) - pornografia dziecięca (regulacje prawne) - kazirodztwo (skala zjawiska, typologia zachowań kazirodczych, uwarunkowania) - procedura pomocy dziecku krzywdzonemu 7. Niebezpieczne grupy werbujące - skala rozpowszechniania się sekt - typologia sekt - atrybuty sekt - techniki zniewalania - podstawy psychomanipulacji w sektach wg L. Festingera 8. Subkultury młodzieżowe - specyfika okresu adolescencji - zaburzenia opozycyjno - buntownicze - bunt emocjonalny i behawioralny (norma czy patologia?) - typologia i specyfika funkcjonowania podkultur młodzieżowych - przykładowe subkultury młodzieżowe (portret psychologiczny metalowców i hip - hopowców) 9. Zjawisko ekskluzji społecznej - uwarunkowania mobbingu w szkole i w zakładzie pracy - bezdomność (rys historyczny, skala zjawiska, fazy rozwoju, wyjście z bezdomności) - dzieci ulicy (uwarunkowania w Polsce i za granicą: emisja dokumentu „Dzieci z Dworca Leningradzkiego”, fazy rozwoju, pomoc i profilaktyka) Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Gierowski K.G, Lew – Starowicz Z., Mellibruda J. (2008) Psychopatologia zjawisk społecznych. Psychologia tom 3, wyd. J Strelau (red) Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk Pospiszyl I.,(2008) Patologie społeczne. Wydawnictwo Naukowe PWN Warsawa A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Pospiszyl I.,(2008) Patologie społeczne. Wydawnictwo Naukowe PWN Warsawa B. Literatura uzupełniająca Hassan S. (1999) Psychomanipulacja w sektach, Łódź, Wydawnictwo „Ravi” Hołyst B., (2002), Suicydologia, LEXISNEXIS Szulc M. (1998) Struktura i nasilenie syndromu agresji u zwolenników muzyki heavy – metalowej. Kultura i Eduka-cja nr 3, Wydawnictwo Adam Marszałek, Toruń Szulc M., Kalka D. (2004) Obraz subkultury hip – hopowej widziany oczami jej uczestników. Oficyna Wydawnicza Impuls Kraków, 2004 pod red. E. Martynowicz Efekty uczenia się Wiedza Absolwent potrafi zidentyfikować i opisać obszary zagrożeń społecznych. Rozumie pojęcia Student nazywa psychologiczne oraz rozróżnia podstawowe psychologiczno – społeczne mechanizmy dewiacji podstawowe pojęcia z indywidualnej i społecznej. Potrafi charakteryzować specyfikę poszczególnych wybranych zakresu psychologii dewiacji społecznych zagrożeń społecznych. Rozróżnia i potrafi opisać Umiejętności wybrane koncepcje Student potrafi porządkować podstawowe zagrożenia społeczne, zna mechanizmy i szacuje ryzyko dewiacji społecznych. powstawania zachowań niebezpiecznych. Zna motywy indywidualne i społeczne powstawania Potrafi charakteryzować dewiacji. specyfikę poszczególnych Kompetencje społeczne (postawy) wybranych dewiacji Absolwent potrafi określić rodzaj niebezpieczeństwa społecznego. Wykazuje krytycyzm w społecznych analizie sytuacji dewiacyjnej. Jest zorientowany w obszarach zagrożeń i chętnie podejmuje inicjatywę w działaniach profilaktycznych Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychoterapia w zarysie Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite magisterskie tryb Stacjonarne / niestacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Marcin Szulc Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin specjalność Liczba punktów ECTS - 2 specjalizacja PK PSiPSP A. Formy zajęć • wykład, B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej IPUG C. Liczba godzin 15 Cykl dydaktyczny III – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • wykład z prezentacją multimedialną A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny: testowy C. Podstawowe kryteria Zadana literatura plus wiedza z wykładów. Egzamin testowy 20 pytaniowy, twierdzenia złożone, 2 możliwe odpowiedzi(prawda / fałsz), Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wstęp do psychologii klinicznej dorosłego B. Wymagania wstępne: wprowadzenie do psychologii, psychologia społeczna, psychologia rozwoju człowieka, wWstęp do psychologii klinicznej dorosłego Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest zapoznanie studentów z historią psychoterapii oraz historią leczenia i podejścia do zaburzeń psychicznych na przestrzeni dziejów a także ukazanie współczesnych nurtów teoretycznych w terapii w kontekście ewolucji psychoterapii. Poruszona zastanie także specyfika terapii osób uzależnionych ze szczególnym wskazaniem na walory oddziaływania społeczności terapeutycznej jako złożonej metody terapii osób uzależnionych wykorzystującej formy psychoterapii grupowej. Treści programowe A. Problematyka wykładu 1. Rozróżnienie psychoterapii od innych form pomocy psychologicznej poradnictwo indywidualne treningi wspomagające rozwój interwencje kryzysowe rehabilitacja resocjalizacja leczenie chorych somatycznie 2. Zaburzenia psychiczne w perspektywie historycznej podejście animistyczne, somatyczne i psychogenne mesmeryzm, magnetyzm, hipnotyzm początki leczenia psychiatrycznego animalizm jako źródło okrucieństwa wobec pacjentów na przykładzie Jana III Hanowerskiego początki humanitarnych sposobów leczenia chorych psychicznie (Vincenzo, Chiarugi, Joseph Daquin, Filip Pinel, Schronisko Samuela Tuke’a w Anglii) 3. Zakres działań psychoterapeuty (co może psychoterapeuta) 4. Etyka terapeuty podejście do pacjenta praktyki zakazane błędy jatroogenne kształtowanie relacji z pacjentem (klientem) 5. Czynniki leczące w psychoterapi według Yaloma według Czabały specyficzne i niespecyficzne czynniki leczące w psychoterapii 6. Metateoretyczne formy integracji psychoterapii transteoretyczny model według Prochaski i Di Clemente czynniki prowadzące do zmiany według Prochaski 7. Szkoły i nurty w psychoterapii terapia psychodynamiczna terapia behawioralna terapia poznawczo behawioralna terapia egzystencjalno humanistyczna terapia systemowo – interakcyjna 8. Psychoterapia grupowa Warunki i organizacja grup psychoterapeutycznych Zastosowanie psychoterapii grupowej w leczeniu osób uzależnionych Specyfika pracy z pacjentem uzależnionym Zdrowienie z alkoholizmu w grupach AA Terapia uzależnienia chemicznego według modelu Minnesota Strategiczno - strukturalna psychoterapia uzależnienia Terapie substytucyjne Leczenie blokerami Społeczność terapeutyczna na przykładzie ośrodka MONAR w Gdańsku Etapy kariery terapeutycznej w MONARZE Wymiary i domeny zmian w społeczności terapeutycznej wg de Leone Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Czabała C. (1997) Czynniki leczące w psychoterapii. Warszawa. Wydawnictwo Naukowe PWN De Leon G. (2003) Społeczność terapeutyczna. Warszawa. Krajowe Biuro ds. Narkomanii Grzesiuk L. (2005). Psychoterapia - teoria. Podręcznik akademicki. Warszawa: Eneteia. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta De Leon G. (2003) Społeczność terapeutyczna. Warszawa. Krajowe Biuro ds. Narkomanii Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia - badania i szkolenie. Podręcznik akademicki. Warszawa: Eneteia. Grzesiuk L. (2006). Psychoterapia - praktyka. Podręcznik akademicki. Warszawa: Eneteia. 1. B. Literatura uzupełniająca Dies R.R. (2003) Rola terapeuty w leczeniu grupowym. W: Bernard H.S., MacKenzie K.R (red), Podstawy terapii grupowej. Gdańsk. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne Drat-Ruszczak K., Drążkowska-Zielińska E. (2005). Podręcznik pomagania. Podstawy pomocy psychologicznej. Szkoły i kierunki psychoterapii. Warszawa: Wydawnictwo Academica SWPS Brzeziński J., Chyrowicz B., Toeplitz-Winiewska M., Poznaniak W. (2008) Etyka zawodu psychologa. Wydawnictwo Naukowe PWN Szulc M. (2008) Procesy planowania w uwalnianiu się młodzieży z nałogu. Wydawnictwo Uniwersytetu Gdańskiego Efekty uczenia się Student rozróżnia szkoły psychoterapii. Zna historie psychoterapii. Potrafi wymienić czynniki leczące Wiedza Absolwent definiuje pojęcie psychoterapii. Zna szkoły psychoterapii. Zna historie psychoterapii. Potrafi wymienić czynniki leczące w psychoterapii. Zna zasady podejścia do pacjenta (klienta). Zna metody leczenia uzależnień z zastosowaniem społeczności terapeutycznej, zna zasady stosowania terapii substytucyjnej. w psychoterapii. Zna zasady podejścia do pacjenta (klienta). Zna metody leczenia uzależnień. Umiejętności Student potrafi porównywać poszczególne podejścia terapeutyczne. Analizuje i wyjaśnia podejście do pacjenta na przestrzeni dziejów. Analizuje wpływ czynników leczących w psychoterapii. Szacuje i uzasadnia powody stosowania metod leczenia uzależnień. Zna przyczyny i dyskutuje na temat stosowania terapii substytucyjnej. Kompetencje społeczne (postawy) Absolwent zachowuje ostrożność w formułowaniu diagnoz i wykazuje dystans wobec bezkrytycznego stosowania podejść w psychoterapii. Wykazuje odpowiedzialność za pacjenta mając na uwadze delikatną materię z którą się styka oraz motywacje pacjenta jako główne źródło postępów w terapii. Docenia rolę czynników niespecyficznych w psychoterapii a więc aspektu relacyjnego z pacjentem. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Markery zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite studia mgr tryb stacjonarne Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Grażyna Jerzemowska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć: • wykład B. Sposób realizacji: • zajęcia w pomieszczeniu dydaktycznym UG C. Liczba godzin 15 specjalność NBP specjalizacja PK Liczba punktów ECTS - 2 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne: • wykład z użyciem różnych metod audiowizualnych jak prezentacja multimedialna, krótkie filmy szkoleniowe Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia: • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia: • wykonanie pracy zaliczeniowej: prezentacji multimedialnej, C. Podstawowe kryteria: • skala ocen zgodna z regulaminem studiów UG Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: Neuroanatomia funkcjonalna człowieka oraz Fizjologia ośrodkowego układu nerwowego. B. Wymagania wstępne: Podstawowe wiadomości z zakresu anatomii i fizjologii człowieka, z uwzględnieniem ogólnej budowy układu nerwowego. Cele przedmiotu 1. Zaznajomienie się z najnowszymi metodami oznaczania różnych markerów w celu mapowania mózgu podczas różnych zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego. 2. Zrozumienie znaczenia badań z użyciem najnowszych znaczników podczas diagnozy zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego. Treści programowe A. Problematyka wykładu Klasyfikacja zaburzeń ośrodkowego układu nerwowego (OUN) wg WHO, podział topograficzny. Etiologia najczęstszych chorób OUN. Diagnostyka z udziałem najnowszych metod neuroobrazowych. Badania typu TK, MRI, PET w diagnostyce guzów mózgu, depresji, schizofrenii, autyzmu i padaczki. Markery osoczowe a zaburzenia OUN. Metody mapowania czynnościowego mózgu na poziomie komórkowym i molekularnym w aspekcie uszkodzeń mechanicznych, schorzeń (np. choroba Parkinsona i Huntingtona) i zaburzeń w funkcjonowaniu OUN (np. podczas depresji, schizofrenii, ADHD) oraz niektórych uzależnień. Markery zaburzeń chromosomalnych w rozpoznawaniu wad OUN. Markery w terapiach genowych, komórkowych i tkankowych. . Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć: 1. Narkiewicz O., Moryś J. 2003. Neuroanatomia czynnościowa i kliniczna. PZWL, Warszawa. 2. Krzyżanowski J., Bogusławska-Zalewska R. "Neuroobrazowanie w praktyce psychiatrycznej", Medyk, 2006 A.2. studiowana samodzielnie przez studenta: 1. Górska T., Grabowska A., Zagrodzka J. (red.) 1997. Mózg a zachowanie. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 2. Kossut M. (red.) 1994. Mechanizmy plastyczności mózgu. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa B. Literatura uzupełniająca 1. Longstaff A. 2002. Neurobiologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2. Daniel B., Pruszyński B. "Anatomia radiologiczna Rtg - TK - MR - USG - SC", PZWL, 2005. 3. Moeller T., Reif E. "Kieszonkowy atlas anatomii radiologicznej w przekrojach tomografii komputerowej i rezonansu magnetycznego tom I - głowa i szyja", Medipage, 2007. Efekty uczenia się Wiedza Student definiuje najczęstsze zaburzenia OUN oraz opisuje przyczyny ich powstawania. Wymienia oraz wyjaśnia najnowsze metody neuroobraozwe stosowane w diagnostyce zaburzeń OUN jak TK, MRI, PET. Potrafi zidentyfikować markery osoczowe w diagnostyce zaburzeń OUN. Streszcza, na czym polegają metody mapowania czynnościowego mózgu oraz potrafi wymienić markery zaburzeń chromosomalnych używanych przy diagnostyce wad rozwojowych OUN. Umiejętności Wykorzystując wiedzę na temat budowy i funkcji ośrodkowego układu nerwowego student klasyfikuje najczęstsze zaburzenia w obrębie funkcjonowania OUN oraz analizuje przyczyny ich powstawania. Rozróżnia zaburzenia OUN na podstawie zdefiniowanych przez prowadzącego objawów. Proponuje użycie poznanych markerów w celu diagnostyki zaburzeń OUN. Przeprowadza klasyfikację stosowanych metod obrazowania czynności mózgu pod względem rozdzielczości czasowej i przestrzennej, efektywności diagnostyki oraz kosztów metody. Kompetencje społeczne (postawy) Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia. Potrafi również zorganizować pracę całego zespołu, wyznaczając zadania etapowe. Kontakt dr Grażyna Jerzemowska ([email protected], Nazwa przedmiotu Genetyczne uwarunkowania zaburzeń psychicznych Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień Jednolite mgr tryb Stacjonarne / niestacjonarne specjalność specjalizacja PK PDiM Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Wykład: dr Adrianna Kilikowska, dr Anna Wysocka Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • wykład B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej Liczba punktów ECTS - 3 2 pkt ECTS (50 godz) – zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów do zajęć; czas trwania egzaminu 1 pkt ECTS (25 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowanie do egzaminu C. Liczba godzin • wykład: 30 godz. Cykl dydaktyczny III rok, semestr letni Status przedmiotu • obowiązkowy dla specjalności Neurobiopsychologia Metody dydaktyczne • wykład z prezentacją multimedialną • z wykorzystaniem: gry symulacyjne, rozwiązywanie zadań Język wykładowy język polski Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • egzamin B. Formy zaliczenia • egzamin pisemny testowy C. Podstawowe kryteria • egzamin obejmuje materiał z wykładu • egzamin pisemny oceniany jest wg wskaźnika procentowego („Regulamin Studiów UG”) Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Brak Cele przedmiotu 1. Zapoznanie studentów z podstawami genetyki z uwzględnieniem elementów genetyki zachowania. 2. Zrozumienie mechanizmów dziedziczenia chorób genetycznych. 3. Poznanie podstawowych metod badawczych genetyki zachowania. 4. Zapoznanie studentów z czynnikami genetycznymi w etiologii zaburzeń psychicznych. 5. Wprowadzenie podstaw genetyki molekularnej. . Treści programowe A. Problematyka wykładu 1. Wprowadzenie do genetyki człowieka i genetyki zachowania: I i II prawo Mendla, cechy mendlowskie człowieka; analiza rodowodów; współdziałanie alleliczne i niealleliczne genów; geny letalne, semiletalne i subwitalne; odziedziczalność; antycypacja genetyczna; imprinting genomowy; cechy sprzężone, ograniczone i związane z płcią; genetyka cech ilościowych; genetyka populacyjna. 2. Metody badawcze genetyki zachowania. 3. Podstawy genetyki molekularnej: budowa DNA i ekspresja genów; organizacja genomu człowieka; techniki molekularne stosowane w badaniach genetycznych. 4. Czynniki genetyczne w etiologii zaburzeń psychicznych i niepełnosprawności intelektualnej: rodzaje i przyczyny mutacji; zaburzenia dziedziczone monogenowo; zaburzenia wynikające z aberracji chromosomowych; zaburzenia o podłożu poligenowym. 5. Współczesne problemy genetyczne. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć • Piątkowska B., Goc A., Dąbrowska G. Zbiór zadań i pytań z genetyki, cz. I Genetyka ogólna. Wydawnictwo UMK, Toruń 1998. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta • Charon K. M., Świtoński M. Genetyka zwierząt. PWN Warszawa, 2000. • • • Bal J. Biologia molekularna w medycynie – Elementy genetyki klinicznej. PWN Warszawa, 2006. Winter P.C., Hickey G.I., Fletcher H.L. Krótkie wykłady – Genetyka. PWN Warszawa, 2000. Oniszczenko W., Dragan W. Genetyka zachowania w psychologii i psychiatrii. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa, 2008. B. Literatura uzupełniająca • Drewa, G. Podstawy genetyki dla studentów i lekarzy. Volumed Wrocław, 1995. • • • • Korf, B. R. Genetyka człowieka. Rozwiązywanie problemów medycznych. PWN Warszawa, 2003. Plomin, R., DeFries, J.C., McClearn, G.E., McGuffin, P. Genetyka zachowania. PWN, Warszawa, 2001. Rybakowski, J., Hauser, J. (red). Genetyka molekularna zaburzeń psychicznych. Polskie Towarzystwo Psychiatryczne, Kraków, 2002 Zawadzki, B. Temperament-geny i środowisko. Porównania wewnątrz- i międzypopulacyjne. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne, Gdańsk, 2002. Efekty uczenia się Wiedza K_W06; K_W10 rozumie rolę genów w rozwoju człowieka; rozumie, iż na indywidualność człowieka mają wpływ zarówno geny jak i środowisko; potrafi zdefiniować podstawowe pojęcia genetyczne w aspekcie zaburzeń rozwoju; rozumie prawa genetyki człowieka i mechanizmy dziedziczenia chorób genetycznych w przebiegu których występują zaburzenia natury psychicznej; zna główne metody badawcze genetyki zachowania z uwzględnieniem wybranych metod molekularnych; opisuje wybrane jednostki chorobowe; Umiejętności K_U04; K_U05; K_U12; K_U13; K_U15; K_U17 potrafi przeprowadzić analizę rodowodu cechy uwarunkowanej monogenowo; rozwiązuje proste zadania genetyczne; potrafi ocenić potencjalny udział czynników genetycznych w zaburzeniu psychicznym w kontekście terapii pacjenta; potrafi zastosować wiedzę o określonych zaburzeniach genetycznych w rozszerzenie kryteriów diagnostycznych i dostosowaniu podejścia terapeutycznego do pacjenta; dyskutuje na temat współczesnych problemów genetycznych; Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03; K_K06 zachowuje ostrożność w wyrażaniu opinii na temat niepełnosprawności intelektualnej u osób z zaburzeniami genetycznymi; jest empatyczny i zorientowany na udzielanie wsparcia pacjentom z genetycznymi zaburzeniami rozwoju; rozumie konieczność współpracy z zespołem specjalistów z dziedziny medycyny i żywienia dla prawidłowej diagnozy i terapii pacjenta; Kontakt dr Adrianna Kilikowska, [email protected]; dr Anna Wysocka, [email protected] OPISY KURSÓW Z POZIOMU C Nazwa przedmiotu Regulacja snu i czuwania Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych, Instytut Psychologii Studia kierune psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne specjalność NBP specjalizacja PK Nazwisko osoby prowadzącej Prof. Jurkowlaniec-Kopeć Edyta Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia: audytoryjne B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Liczba punktów ECTS - 2 Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy Język polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru (w tym przygotowanie prezentacji ustnej) C. Podstawowe kryteria uzyskanie 51% punktów w odpowiedziach na pytania oraz pozytywnej oceny przygotowanej prezentacji – ocena należy do prowadzącego zajęcia Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. "Neuroanatomia funkcjonalna człowieka" "Biologiczne podstawy funkcjonowania organizmu" B. Podstawowe wiadomości z zakresu anatomii i fizjologii człowieka z uwzględnieniem ogólnej budowy układu nerwowego. Podstawy fizjologii behawioralnej Cele przedmiotu 1. Wykazanie znaczenia niezaburzonego snu dla prawidłowego funkcjonowania człowieka Treści programowe B. Problematyka ćwiczeń Metody badania czynności mózgu w czuwaniu i śnie. Udział poszczególnych struktur mózgowych w powstawaniu czuwania, snu wolnofalowego i paradoksalnego. Zmiany snu w rozwoju filogenetycznym i ontogenetycznym. Chronobiologia rytmu sen – czuwanie; zegar biologiczny i rola melatoniny. Następstwa deprywacji snu. Zaburzenia snu u człowieka; parasomnie, neurobiologiczne podstawy bezsenności i narkolepsji. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. Rowan J., Tolunsky E. 2004. Podstawy EEG z miniatlasem. Wydawnictwo Medyczne Urban & Partner, Wrocław. A.2. Sadowski B. 2001. Biologiczne mechanizmy zachowania się ludzi i zwierząt. PWN, Warszawa. B. Literatura uzupełniająca 1. Longstaff A. 2002. Neurobiologia. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa. 2. Kryger M.H., Roth T., Dement W.C. 2005. Principles and practice of sleep medicine. Elsevier, Saunders (wyd.), Philadelphia, USA. 3. Buzsaki G. 2006. Rhythms of the brain. Oxford University Press, New York, USA. Efekty uczenia się: Wiedza Student poznaje metody oceny poziomu aktywności mózgu i ich zastosowanie w badaniach snu. Wykazuje znajomość mechanizmów indukcji faz snu na poziomie systemowym i komórkowym. Charakteryzuje zmiany snu w przebiegu ontogenezy człowieka. Potrafi rozróżnić przyczyny zaburzeń snu i klasyfikować je. Umiejętności Student szacuje przydatność metod obrazowania czynności mózgu pod kontem oceny jakości snu. Rozpoznaje kryteria klasyfikacji faz snu. Wykrywa podstawowe zaburzenia snu na podstawie analizy zapisów polisomnograficznych. Wnioskuje o niekorzystnych następstwach deprywacji snu. Kompetencje społeczne (postawy) Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia. Potrafi również zorganizować pracę całego zespołu, wyznaczając zadania etapowe. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Biofeedback i inne nowoczesne technologie audiowizualne w diagnozie i terapiii psychologicznej Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e specjalność specjalizacja PK Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr hab. Artur Ziółkowski Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia: warsztatowe, B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 15 Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 – 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją / metoda projektów (projekt badawczy, wdrożeniowy, praktyczny) / praca w grupach / analiza zdarzeń przypadków / dyskusja / A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • kolokwium C. Podstawowe kryteria ćwiczenia - student otrzymuje zaliczenie na podstawie: - obecności (20%) - aktywnego uczestnictwa w zajęciach (15%) ocen cząstkowych i końcowego kolokwium pisemnego (65%) Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem przedmiotu jest przedstawienie nowych technologii wykorzystywanych w pracy psychologa(w diagnozie i terapii). Wykorzystanie i stworzenie własnego warsztatu multimedialnych pomocy, wspomagających proces terapii poznawczej. Wykorzystanie biofeedbacku w pracy z osobami z dysfunkcjami mózgu, wykorzystanie metody aduiozwizualnej w procesie terapii pacjenta. Treści programowe • Wykorzystanie multimediów w diagnozie neuropsychologicznej • • • • • Przygotowanie własnego programu multimedialnego Różne rodzaje biofeedbacku – przegląd dostępnych urządzeń wspomagających proces terapii neuropsychologicznej Nowe technologie wykorzystywane w diagnozie i terapii zaburzeń pamięci Nowe technologie wykorzystywane w diagnozie i terapii zaburzeń zachowania Nowe technologie wykorzystywane w diagnozie i terapii zaburzeń uwagi Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć 1. Linda Thompson: " The Neurofeedback Book ", W. W. Norton & Company, 2004 A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1. John N. Demos: " Getting Started with Neurofeedback ", W. W. Norton & Company, 2004 2. Modzelewski, M. (2000) klasyfikacja i kryteria oceny edukacyjnych programów komputerowych. Warszawa. 3. Siemieniecki B.: Możliwosci zastosowania nowych technologii komputerowych w rozwoju myslenia problemowego i twórczego. „Torunskie Studia Dydaktyczne”, nr 1(I), 1992, s. 202–209 4. Juri D. Kropotov, Andreas Mueller (2009) What can event related potentials caontribute to neuropsychology? Acta Neuropsychologica vol &, no 2, 2009, 169-181Michael Thompson, Maria Pąchalska (2008) Rehabilitacja neuropsychologiczna. PWN, Warszaw B. Literatura uzupełniająca Efekty uczenia się a) uzyskanie przez studentów podstawowych informacji na temat dostępnych technologii i multimediów w diagnozie i terapii psychologicznej b) student potrafi samodzielnie wyszukiwać i przetwarzać wiedzę w tym zakresie c) ma pogłębioną świadomość swojej wiedzy z zakresu podstaw biofeedbacku i innych technologii wykorzystywanych w diagnozie i terapii psychologicznej Wiedza 1) Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat diagnozy neuropsychologicznej, obejmującą terminologię, teorię i metodykę (K_W05) 2) Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych i społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii (K_W10) 3) Ma uporządkowaną wiedzę na temat zasad i norm etycznych oraz etyki zawodowej; zna prawne, organizacyjne i etyczne uwarunkowania wykonywanej działalności zawodowej (K_W11) Umiejętności ) Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, w tym diagnozowania i projektowania działań praktycznych (K_U02) 2) Posiada rozwinięte umiejętności badawczo-diagnostyczne, dobiera adekwatne metody badania i narzędzia badawcze, opracowuje, prezentuje i interpretuje wyniki badań, wyciąga wnioski, wskazuje kierunki postępowania terapeutycznego (K_U06) 3) Ma pogłębione umiejętności obserwowania, diagnozowania, racjonalnego oceniania złożonych sytuacji psychologicznych oraz analizowania motywów i wzorów ludzkich zachowań (K_U07) 4) Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla neuropsychologii klinicznej sposób postępowania, potrafi dobierać środki i metody pracy w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań zawodowych (K_U10) Kompetencje społeczne (postawy) 1) Utożsamia się z wartościami, celami i zadaniami realizowanymi w praktyce psychologicznej, odznacza się rozwagą, dojrzałością i zaangażowaniem w projektowaniu, planowaniu i realizowaniu działań związanych z diagnozą neuropsychologiczną (K_K04) 2) Jest przekonany o konieczności i doniosłości zachowania się w sposób profesjonalny i przestrzega zasad etyki zawodowej; dostrzega i formułuje problemy moralne i dylematy etyczne związane z własną i cudzą pracą; poszukuje optymalnych rozwiązań i możliwości korygowania nieprawidłowych działań psychologicznych (K_K05) 3) Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych (K_K06) Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Poradnictwo psychologiczno-seksuologiczne Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Gdańskiego, Instytut Psychologii Studia kierunek psychologia stopień jednolite mgr tryb specjalność specjalizacja stacjonarne / niestacjonarne *Zgodna z zatwierdzonym programem studiów na danym kierunku, wybierana z listy przygotowanej przez jednostkę prowadzącą kierunek Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Katarzyna Bojarska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin Liczba punktów ECTS A. Formy zajęć 4 • ćwiczenia: audytoryjne B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 Cykl dydaktyczny semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia audytoryjne: symulacja / analiza przypadków / dyskusja / opracowywanie własnych projektów rozwiązań analizowanych problemów Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej: przeprowadzenie badania diagnostycznego i pisemne opracowanie wniosków diagnostycznych i wskazań terapeutycznych • ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru C. Podstawowe kryteria • ocena z semestralnej pracy zaliczeniowej • • • • ocena indywidualnego nakładu pracy i postępów w rozwijaniu własnych umiejętności w trakcie semestru obecność aktywność przygotowanie do zajęć • wykonanie ewentualnych zadań dodatkowych przeznaczonych dla osób chętnych Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi A. Wymagania formalne Wcześniejsze zaliczenie dwóch wprowadzających kursów z seksuologii, czyli (w zależności od roku uzyskania zaliczenia): Wymagany kurs I: - do roku akademickiego 2010/2011 – kurs pt. „Wstęp do seksuologii” - w roku akademickim 2011/2012 – kurs pt. „Seksuologia kliniczna” - w roku akademickim 2012/2013 – kurs pt. „Psychofizjologia seksualna i seksuologia społeczno-kulturowa” Wymagany kurs II: - do roku akademickiego 2010/2011 – kurs pt. „Seksuologia kliniczna” - w roku akademickim 2011/2012 – kurs pt. „Poradnictwo psychologiczno-seksuologiczne” - w roku akademickim 2012/2013 – kurs pt. „Seksuologia kliniczna” Aby móc wziąć udział w zajęciach, należy mieć zaliczone oba ww. kursy wstępne i móc to udokumentować. B. Wymagania wstępne jw. Cele przedmiotu Celem kursu jest umożliwienie studentom, którzy w ramach dwóch wprowadzających kursów przyswoili już teoretyczną wiedzę z zakresu psychofizjologii seksualnej i seksuologii klinicznej, nabywania i doskonalenia praktycznych umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w zakresie pomocy psychologiczno-seksuologicznej oraz nabycia umiejętności opracowywania profesjonalnych opinii psychologiczno-seksuologicznych. Celem zajęć jest stworzenie swego rodzaju pomostu pomiędzy ściśle teoretyczną wiedzą seksuologiczną zaczerpniętą z literatury i zajęć teoretycznych, a rzeczywistą kliniczną praktyką pomocową poprzez zaopatrzenie uczestniczek i uczestników w podstawową orientację praktyczną. Osoby uczestniczące w zajęciach poprzez zadania, ćwiczenia symulacyjne i dyskusje będą miały sposobność praktycznego wykorzystania wcześniej zdobytej wiedzy teoretycznej w sposób zbliżony do tego, w jaki jest ona wykorzystywana w rzeczywistej praktyce pomocowej. Oferowane zajęcia będą okazją do praktycznego opanowania podstaw warsztatu seksuologicznego w „bezpiecznych”, bo symulowanych, warunkach zbierania wywiadu, stawiania diagnozy, udzielania wskazówek pomocowych oraz pisania opinii psychologiczno-seksuologicznych. Wspólne dyskusje oraz informacja zwrotna otrzymywana od innych będą przydatne w doskonaleniu warsztatu, przewidywaniu trudności, które można napotkać w pracy zawodowej i wynajdywaniu sposobów ich rozwiązywania. Zajęcia prowadzone są w oparciu o intensywne zaangażowanie i pracę własną osób uczestniczących, w tym również o regularne zadania domowe. Treści programowe • Stwarzanie warunków sprzyjających skutecznemu pomaganiu • • • • • • • • Cele i zasady tworzenia sądowych (i innych) opinii psychologiczno-seksuologicznych. Podstawy seksuologii sądowej Efektywne pomaganie – aspekty etyczne, tajemnica zawodowa, granice własnych kompetencji, interdyscyplinarna współpraca z lekarzami i innymi specjalistami, dobre praktyki i unikanie złych praktyk Konstruowanie własnych narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z indywidualnymi klientami Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z parami Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z dziećmi Kształcenie umiejętności diagnostyczno-terapeutycznych w pomocowej pracy psychologiczno-seksuologicznej z rodzinami Kształcenie umiejętności opracowywania profesjonalnych opinii psychologiczno-seksuologicznych Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana do przygotowania zajęć przez prowadzącą American Psychiatric Association. (2000). Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders: DSM-IV-TR (4th wyd.). Washington, DC: American Psychiatric Association. de Carufel, F., & Trudel, G. (2006). Effects of a new functional-sexological treatment for premature ejaculation. Journal of Sex & Marital Therapy, 32(2), 97-114. Haeberle, E. J. (2003). Basic human sexual anatomy & physiology. An open access course. Magnus Hirschfeld Archive for Sexology. Humboldt-Universität zu Berlin. Pobrano listopad 15, 2010, z http://www2.hu-berlin.de/sexology/ECE1/index.htm Haeberle, E. J. (2003). Sexual dysfunctions and their treatment. An open access course. Magnus Hirschfeld Archive for Sexology. Humboldt-Universität zu Berlin. Pobrano listopad 15, 2010, z http://www2.hu-berlin.de/sexology/ECE5/index.htm Imieliński, K. (1990). Seksiatria: Psychofizjologia seksualna (T. 1). Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Intersex Society of North America. (bez daty). What does ISNA recommend for children with intersex? Pobrano listopad 14, 2011, z http://www.isna.org/faq/patient-centered Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health, Center for Communication Programs, & World Health Organization. (2011). Family planning: a global handbook for providers. 2011 Update. Baltimore and Geneva: CCP and WHO. Leiblum, S. R., & Rosen, R. (Red.). (2005). Terapia zaburzeń seksualnych. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Lev, A. I. (2004). Transgender emergence: Therapeutic guidelines for working with gender-variant people and their families. New York: Haworth Clinical Practice Press. Lew-Starowicz, Z. (1997). Leczenie zaburzeń seksualnych. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Lew-Starowicz, Z. (2000). Seksuologia sądowa. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. Wciórka, J. (Red.). (2008). Kryteria diagnostyczne według DSM-IV-TR. Wrocław: Elsevier Urban & Partner. World Health Organization. (1992). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Clinical Descriptions and Diagnostic Guidelines. Albany, NY, USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227094 World Health Organization. (1993). ICD-10 Classification of Mental and Behavioural Disorders: Diagnostic Criteria for Research. Albany, NY, USA: World Health Organization. Pobrano z http://site.ebrary.com/lib/ugdansk/docDetail.action?docID=10227086 World Health Organization. (2007). International Statistical Classification of Diseases and Related Health Problems 10th Revision. Version for 2007. World Health Organization. Pobrano listopad 15, 2010, z http://apps.who.int/classifications/apps/icd/icd10online/ Zucker, K. J. (1999). Intersexuality and gender identity differentiation. Annual Review of Sex Research, 10, 1-69. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Zadaniem studentów na tym poziomie zaawansowania kursu jest samodzielne wyszukiwanie stosownej literatury. B. Literatura uzupełniająca Zadaniem studentów na tym poziomie zaawansowania kursu jest samodzielne wyszukiwanie stosownej literatury. Efekty uczenia się Wiedza Osoba, która pomyślnie zaliczy kurs: • wie, w jakim celu opracowuje się opinie psychologiczno-seksuologiczne • • • • • rozumie zasady opracowywania profesjonalnych opinii psychologiczno-seksuologicznych, powody potrzeby stosowania tych zasad i odpowiedzialność autorów opinii, która się z tym wiąże ma podstawową wiedzę na temat seksuologii sądowej rozumie ograniczenia związane z tworzeniem narzędzi diagnostycznych i terapeutycznych w seksuologii i psychologii i z interpretowaniem wyników ich stosowania rozumie etyczne aspekty pomocowej i orzeczniczej pracy psychologiczno-seksuologicznej zdaje sobie sprawę z roli schematów poznawczych – własnych i klientów – w efektywności komunikacji i skuteczności pomagania i rozumie wagę potrzeby świadomego przełamywania własnych automatycznych schematów, założeń i interpretacji oraz świadomego krytycyzmu wobec najbardziej narzucających się rozwiązań Umiejętności • potrafi samodzielnie przeprowadzić wywiad seksuologiczny i uczyć się unikać powielania własnych błędów • potrafi krytycznie spojrzeć na narzędzia diagnostyczne i terapeutyczne opracowane przez innych autorów pod kątem ich przydatności do własnych potrzeb oraz poszukiwać ewentualnych kryjących się w nich pułapek interpretacyjnych • dąży do unikania popełniania istotnych błędów merytorycznych przy tworzeniu własnych narzędzi diagnostycznych lub terapeutycznych • potrafi identyfikować podstawowe błędy, które można łatwo popełnić przy stawianiu diagnozy psychologiczno-seksuologicznej i stara się ich unikać • potrafi rozpoznać granice własnych kompetencji i orientuje się, jak należy postępować, aby tych granic nie przekraczać • potrafi krytycznie formułować zalecenia pomocowe dla klientów • potrafi unikać podstawowych błędów przy pisaniu opinii psychologiczno-seksuologicznych Kompetencje społeczne (postawy) • krytycznie podchodzi do przekonania o własnych kompetencjach jako specjalisty • • • ma motywację do samodzielnego poszukiwania możliwości poszerzania własnej wiedzy i umiejętności, zwłaszcza w obszarach, w których dostrzega własne ograniczenia dąży do tworzenia profesjonalnej relacji z klientem opartej na wzajemnym respekcie i do unikania tworzenia relacji wyższości/niższości, dominacji/podległości, podmiotowości/uprzedmiotowienia stara się unikać stosowania podwójnych standardów w pracy diagnostycznej i pomocowej Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział / Instytut Psychologii Studia kierunek nazwa stopień I, II lub jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Dr Magdalena Chrzan-Dętkoś Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć wybierane z przygotowanej listy, zgodnie z Rozporządzeniem Rektora UG: • konwersatorium, • B. Sposób realizacji zajęć wybrany z przygotowanej listy: • zajęcia w sali dydaktycznej • C. Liczba godzin 15 specjalność nazwa* specjalizacja nazwa* Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie pracy zaliczeniowej Cykl dydaktyczny semestr letni Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • analiza tekstów z dyskusją / dyskusja / rozwiązywanie zadań Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną • B. Formy zaliczenia wybierane z przygotowanej listy, na przykład: • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie projektu lub prezentacji / przeprowadzenie badań i prezentacja ich wyników (pisemna / ustna) C. Podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne określane są indywidualnie, jednak powinny zachować stosowność wobec zaplanowanych efektów uczenia się Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi - Cele przedmiotu Zaburzenia osobowości, w zależności od badania występują u 2,1 -18% populacji. W populacji osób leczonych w szpitalach psychiatrycznych jest to7,4 – 50% osób hospitalizowanych (Jakubik, 2002). Zajęcia mają na celu wprowadzenie do teorii i praktyki psychodynamicznej związanej z leczeniem zaburzeń osobowości. Podczas zajęć uczestnicy zapoznają się z modelem osobowości i patologii osobowości opartym na teorii relacji z obiektem oraz poznają psychodynamiczne metody terapii pacjentów z zaburzeniami osobowości z wiązki A, B, C według klasyfikacji DSM IV. Studenci zapoznają się przeglądem badań na temat psychodynamicznych terapii zaburzeń osobowości. Materiał teoretyczny ilustrowany analizą materiału wideo oraz analizą przypadków opisanych w zalecanym piśmiennictwie. . Treści programowe • Wprowadzenie – czym jest podejście psychodynamiczne. Podstawy teoretyczne oraz praktyczne zastosowania – metody leczenia (psychoterapia indywidualna, grupowa, rodzinna, małżeńska, szpital oparty na zasadach dynamicznych). • Psychoanalityczne koncepcje rozwoju człowieka: koncepcje Zygmunta Freuda, Melanii Klein, Donalda Winnicotta orz Margaret Mahler. Rozwojowe rozumienie zaburzeń osobowości. • Podstawy psychoterapii psychoanalitycznej: pojęcia settingu, przeniesienia, przeciwprzeniesienia. • • Superwizja w podejściu psychodynamicznym – analiza przypadków pacjentów z diagnozą zaburzeń osobowości na podstawie materiału filmowego. Diagnoza psychoanalityczna na przykładzie zaburzeń osobowości. Psychodynamiczne koncepcje leczenia zaburzeń osobowości z wiązki A, B oraz C według Klasyfikacji DSM-IV (m.in. praca z osobami z diagnozą schizoidalnych, narcystycznych, histrionicznych, antyspołecznych, obsesyjno-kompilsyjnych i zależnych zaburzeń osobowości). Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A. 1. Clarkin, P., Fonagy, P.& Gabbard G. (2014). Psychoterapia psychodynamiczna zaburzeń osobowości. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. Gabbard G. (2009) Psychiatria psychodynamiczna. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. McWilliams N. (2009) Diagnoza psychoanalityczna. Gdańsk: GWP B. Literatura uzupełniająca Joseph B. (2008) Pozycja paranoidalno-schizoidalna. W: Budd S., Rusridger R. (2008) Współczesna psychoanaliza brytyjska. Podstawowe zagadnienia. Warszwa: Oficyna Ingenium, s. 61 – 70. McWillims N. (2012) Opracowywanie przypadku na potrzeby psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwerstetu Jagiellońskiego. 3. Roth P. Pozycja depresyjna. W: Budd S., Rusridger R. (2008) Współczesna psychoanaliza brytyjska. Podstawowe zagadnienia. Warszwa: Oficyna Ingenium, s. 71 – 84. Wallin, D. (2011). Przywiązanie w psychoterapii. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego. . Efekty uczenia się Wiedza Uczestnik zajęć zna badania dotyczące efektywności podejścia psychodynamicznego w leczeniu pacjentów z diagnozą zaburzeń osobowości. Potrafi scharakteryzować psychodynamiczne podejście do leczenia określonych zaburzeń osobowości. Wie, czym podejście psychodynamiczne odróżnia się od pozostałych nurtów w psychoterapii. Rozumie zasadność stosowania określonych strategii terapeutycznych dla przebiegu leczenia. Umiejętności 1. Potrafi sformułować diagnozę strukturalną bazującą na koncepcji O. Kernberga. C. Potrafi krytycznie interpretować informacje z piśmiennictwa dotyczące psychologii i psychoterapii 3. Potrafi sprawnie posługiwać się ujęciami teoretycznymi w celu analizowania podejmowanych działań praktycznych Kompetencje społeczne (postawy) CIV. Student pracuje samodzielnie korzystając z dostępnych źródeł poleconych przez prowadzącego zajęcia. CV. Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy i postępowanie wobec osób z którymi i dla których pracuje, wyraża taką postawę wśród innych i pośrednio modeluje to podejście wśród innych CVI. Analizuje i potrafi zaakceptować opinie członków zespołu i innych specjalistów dotyczące psychologii i psychoterapii CVII. Posiada pogłębione umiejętności prezentowania własnych pomysłów, wątpliwości i sugestii, popierania ich rozbudowaną argumentacją w kontekście określonej perspektywy teoretycznej, poglądów różnych autorów, kierując się przy tym zasadami etycznymi Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Rola psychologa w relacji między pacjentem a zespołem leczącym Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek stopień tryb specjalność specjalizacja psychologia jedn lite mgr stacjonarne NBP PK Nazwisko osoby prowadzącej dr Joanna Kozaka Liczba punktów ECTS - 4 A. Formy zajęć • ćwiczenia: część o charakterze audytoryjnym i terenowym B. Sposób realizacji: • dwa miejsca realizacji zajęć: • • zajęcia w sali dydaktycznej zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG: w Klinice Onkologii i Radioterapii GUMed C. Liczba godzin: 30 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Metody dydaktyczne • część: wykład problemowy, wykład z prezentacją multimedialną • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją, metoda projektów (tworzenie studium przypadku), praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja • ćwiczenia w terenie Język wykładowy polski A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie studium przypadku na podstawie rozmów z chorymi na raka • ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru, na którą składa się ocena studium przypadku, aktywność na zajęciach C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, brak B. Wymagania wstępne, przydatne wiadomości z psychologii klinicznej, psychologii zdrowia, umiejętności prowadzenia rozmowy psychologicznej Cele przedmiotu Zapoznanie z pracą i rolą psychologa w ośrodkach leczenia. Treści programowe Sytuacja psychologa zatrudnionego świadczącego pomoc w ośrodkach leczenia. Możliwości pracy psychologicznej z różnymi grupami sprawującymi opiekę nad chorym, np. z pielęgniarkami, lekarzami. Poznanie specyfiki relacji lekarz-pacjent, a także relacji pacjenta z pozostałymi członkami zespołu leczącego. Komunikacja w sytuacji zagrożenia zdrowia (np. Przekazywanie niepomyślnych informacji) Konsekwencje pracy w sytuacji pomagania. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Holland JC, Breitbart WS, Jacobsen PB, Lederberg MS, Loscalzo MJ, McCorkle R (2010) „Psycho-oncology” Oxford University Press, New York de Walden-Gałuszko K (2010) „Psychoonkologia kliniczna” PZWL A.2. studiowana samodzielnie przez studenta Salmon P Psychologia w medycynie (2002) GWP czasopisma „Psychoonkologia” B. Literatura uzupełniająca Brzeziński JM, Cierpiałkowska L (2008) Zdrowie i choroba. GWP Sek H, Pasikowski T Zdrowie-stres-zasoby. (2001) Wyd Fundacji Humaniora, Poznań Heszen I, Sek HJ (2007) Psychologia zdrowia PWN red Kubacka+Jasiecka D, Ostrowski TM (2005) Psychologiczny wymiar zdrowia, kryzysu i choroby Wyd UJ Efekty kształcenia Wiedza Ma pogłębioną wiedzę na temat psychologicznych podstaw funkcjonowania człowieka w sytuacji choroby, a także w trakcie świadczenia pomocy osobom dotkniętym chorobą. Umiejętności Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla pracy z chorymi i zespołem leczącym sposób postępowania. Potrafi dobierać środki i metody pracy. K_U10 Kompetencje społeczne (postawy) Jest wrażliwy na problemy psychologiczne, jakie istnieją w ośrodkach leczenia, gotowy do komunikowania się i współpracy z otoczeniem, w tym z osobami nie będącymi specjalistami w danej dziedzinie. K_K07 Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Wsparcie terapeutyczne osób z chorobą nowotworową Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psycholologii Studia kierunek stopień psychologia jednolite mgr Nazwisko osoby prowadzącej dr Joanna Kozaka tryb stacjonarne specjalność NBP Liczba punktów ECTS - 4 A. Formy zajęć: • ćwiczenia: część o charakterze audytoryjnym i terenowym specjalizacja PK B. Sposób realizacji: dwa miejsca realizacji zajęć: • zajęcia w sali dydaktycznej • zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG: w Klinice Onkologii i Radioterapii GUMed C. Liczba godzin: 30 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Metody dydaktyczne • część: wykład problemowy, wykład z prezentacją multimedialną • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją, metoda projektów (tworzenie studium przypadku), praca w grupach, analiza przypadków, dyskusja • ćwiczenia w terenie Język wykładowy polski A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej: przygotowanie studium przypadku na podstawie rozmów z chorymi na raka • ustalenie oceny zaliczeniowej na podstawie ocen cząstkowych otrzymywanych w trakcie trwania semestru, na którą składa się ocena studium przypadku, aktywność na zajęciach C. Podstawowe kryteria Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, brak B. Wymagania wstępne: przydatne wiadomości z psychologii klinicznej, psychologii zdrowia, umiejętności prowadzenia rozmowy psychologicznej Cele przedmiotu Zapoznanie się ze specyfiką pracy psychologa z osobami z chorobą nowotworową ze szczególnym uwzględnieniem metod pomocy psychologicznej i psychoterapeutycznej. Treści programowe Sytuacja psychologiczna chorych na raka na różnych etapach zmagania się z chorobą a także sytuacja psychologiczna ich bliskich. Sposoby pomocy psychologicznej i psychoterapeutycznej dla tych osób. Specyfika pracy psychologa w różnych sytuacjach klinicznych: na oddziale szpitalnym, w ambulatorium, hospicjum, a także na różnych etapach choroby: w trakcie diagnozowania, leczenia, w okresie remisji, nawrotu, umierania. Sposoby pomocy psychologicznej dla bliskich chorych. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć Holland JC, Breitbart WS, Jacobsen PB, Lederberg MS, Loscalzo MJ, McCorkle R (2010) „Psycho-oncology” Oxford University Press, New York de Walden-Gałuszko K (2010) „Psychoonkologia kliniczna” PZWL A.2. studiowana samodzielnie przez studenta red. Kubacka-Jasiecka D, Łosiak W (1999) „Zmagając się z chorobą nowotworową”, Wyd. Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków czasopismo „Psychoonkologia” B. Literatura uzupełniająca Brzeziński JM, Cierpiałkowska L (2008) Zdrowie i choroba. GWP Salmon P (2002) Psychologia w medycynie, GWP Sek H, Pasikowski T Zdrowie-stres-zasoby (2001) Wyd Fundacji Humaniora, Poznań Heszen I, Sek HJ (2007) Psychologia zdrowia PWN red Kubacka+Jasiecka D, Ostrowski TM (2005) Psychologiczny wymiar zdrowia, kryzysu i choroby Wyd UJ Efekty uczenia się Wiedza Ma pogłębioną wiedzę na temat psychologicznych podstaw funkcjonowania człowieka w sytuacji choroby nowotworowej. Potrafi opisać sposoby pomocy psychologicznej chorym w trakcie zmagania z chorobą. Potrafi charakteryzować funkcjonowanie chorego na różnych etapach leczenia raka. Umiejętności Potrafi wybrać i zastosować właściwy dla pracy z chorymi na raka sposób postępowania, potrafi dobierać środki i metody w celu efektywnego wykonania pojawiających się zadań w pracy z taką grupą pacjentów. Kompetencje społeczne (postawy) Utożsamia się z wartościami, celami i zadaniami realizowanymi w praktyce psychologicznej z chorymi na raka, odznacza się rozwagą, dojrzałością i zaangażowaniem w planowaniu i realizowaniu działań psychologicznych. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Coaching życiowy Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Jacek Kozłowski Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia warsztatowe B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 15 Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni specjalność NBP Liczba punktów ECTS - 2 specjalizacja PK Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne • ćwiczenia warsztatowe: analiza tekstów z dyskusją / gry symulacyjne / praca w grupach / analiza przypadków Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne A. Sposób zaliczenia • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia • wykonanie pracy zaliczeniowej: wykonanie określonej pracy praktycznej C. Podstawowe kryteria zaplanowanie i przeprowadzenie sesji coachingowej Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem kursu jest zrozumienie istoty coachingu jako metody umożliwiającej rozwój potencjału człowieka oraz poznanie zasad i opanowanie narzędzi stosowanych w coachingu życiowym. Treści programowe Definicje, istota i cele coachingu. Różnice między coachingiem a innymi działaniami wspierającymi. Różne zastosowania coachingu, ze szczególnym uwzględnieniem coachingu życiowego. Struktura sesji i modele coachingu. Podstawowe narzędzia i techniki coachingu. Relacja między coachem a klientem. Sytuacje trudne w trakcie coachingu. Etyka coachingu. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): Sidor-Rządkowska, M. (2009). Coaching. Teoria, praktyka, studia przypadków. Warszawa: Oficyna Wolters Kluwer Business. Rogers, J. (2010). Coaching. Gdańsk: GWP. Whitmore, J. (2011). Coaching. Trening efektywności. Warszawa: G+J Gruner + Jahr Polska. B. Literatura uzupełniająca Bennewicz, M. (2011). Coaching i mentoring w praktyce.Warszawa: G+J Gruner + Jahr Polska. Efekty uczenia się Wiedza Student potrafi zdefiniować coaching. Student rozumie istotę coachingu oraz jego cele. Student potrafi wyjaśnić różnicę pomiędzy coachingiem a innymi działaniami wspierającymi. Student ma pogłębioną i uporządkowaną wiedzę na temat różnych zastosowań coachingu. Student zna różne modele coachingu. Student posiada wiedzę na temat struktury sesji coachingowej oraz podstawowych narzędzi i technik stosowanych w coachingu. Student potrafi scharakteryzować rodzaj relacji między coachem a klientem. Student potrafi opisać sytuacje trudne, które mogą wystąpić w trakcie coachingu i sposoby radzenia sobie. Student posiada wiedzę na temat zasad etycznych obowiązujących w coachingu. Umiejętności Student potrafi wyszukiwać, analizować, oceniać, selekcjonować i integrować informacje dotyczące coachingu, wykorzystując różne źródła i formułując na tej podstawie krytyczne sądy. Student potrafi zdiagnozować własne predyspozycje do pełnienia roli coacha. Student potrafi zaplanować i przeprowadzić sesję coachingu. Student potrafi zastosować podstawowe modele, narzędzia i techniki coachingu. Student potrafi radzić sobie z sytuacjami trudnymi w coachingu. Student potrafi rozstrzygać dylematy etyczne pojawiające się w kontekście coachingu. Kompetencje społeczne (postawy) Student jest świadomy własnych ograniczeń i rozumie konieczność współpracy z przedstawicielami innych profesji lub z psychologami innych specjalności (np. psychoterapeutami), gdy sytuacja klienta tego wymaga. Student jest przekonany o konieczności i doniosłości postępowania w sposób profesjonalny i etyczny w kontakcie z osobami korzystającymi z coachingu. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Praca z dzieckiem z trudnościami rozwojowymi Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Monika Zielińska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin • • Formy zajęć: ćwiczenia: warsztatowe, B. Sposób realizacji: • zajęcia poza pomieszczeniami dydaktycznymi UG, odbywają się na terenie Centrum Diagnoza i Terapii Zaburzeń Rozwojowych specjalność specjalizacja PK PDiM Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 2 pkt ECTS (50-60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do kolokwiów zaliczeniowych; realizacja pracy zaliczeniowej, projektu, prezentacji C. Liczba godzin 30 godzin Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne · Obserwacja pacjentów podczas sesji terapeutycznej oraz samodzilne prowadzenie sesji pod okiem terapeuty A. Sposób zaliczenia: • zaliczenie z oceną B. Formy zaliczenia: Wykonanie pracy praktycznej (100%oceny) CI. Podstawowe kryteria Przeprowadzenie prawidłowej sesji terapeutycznej, oceniane będzie prawidłowe użycie wzmocnień, podpowiedzi oraz umiejętność obserwacji pacjenta podczas sesji Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem kursu jest umożliwienie studentom zdobycia doświadczenia w zakresie pracy z dziećmi z zaburzeniami rozwoju. Zajęcia będą przebiegały w formie obserwacji pracy doświadczonych terapeutów. Następnie student będzie samodzielnie przeprowadzał zajęć z dzieckiem pod okiem terapeuty. Zajęcia będą omawiane co da studentowi możliwość korygowania błędów i usprawnianie swojego warsztatu pracy. Treści programowe · Prawidłowy dobór wzmocnień w zależności od dokonanych obserwacji · Wybranie właściwej formy podpowiedzi w zależności od postępów pacjenta · Wnikliwa obserwacja zachowań dziecka podczas prowadzenia sesji terapeutycznych · Umiejętność przyjęcia informacji zwrotnej · Korygowanie własnych zachowań w zależności od uzyskanych wskazówek Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 1. Ayllon T, (2000) Jak stosować gospodarkę żetonową i system punktowy. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdansk 2. Esveldt-Dawson, K. i Kazdin, A. (2000) Jak utrwalać wyuczone zachowanie, Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdańsk 3. Koegel, R., Schreffirnan, L., Good, A., Cerniglia, L., Murphy, C i Koegel, L. Jak uczyć dzieci z autyzmem zachowań kluczowych. Test dostępny na stornie http://www.spoza.org/przydatne/przydatne.htm 4. Striefel S. (2000) Jak uczyć przez modelowanie i imitację. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdańsk 5. Vail, T i Frejman, D. Ćwiczenie zachowań werbalnych. Test dostępny na stornie http://www.spoza.org/przydatne/przydatne.htm 6. Vance H., Marylin L., (2000) Jak stosować systematyczną uwagę i aprobatę, Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdańsk 7. Vance H., Marilyn L. (2000) Jak stosować wzmocnienia. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdańsk B. Literatura uzupełniająca 1. Carr J. (1984) Pomoc dziecku upośledzonemu. PZWL, Warszawa 2. McClannaham L., Krantz P.(2002) Plany aktywności dla dzieci z autyzmem. Stowarzyszenie Pomocy Osobom z Autyzmem, Gdansk 3. Ostaszewski, P. (2000) Procesy warunkowania W: J. Strelau (red.) Psychologia. Poręcznik akademicki. Tom 2, 97 – 116, GWP, Gdańsk. 4. Pryor K. (2004) Najpierw wytresuj kurczaka. Media Rodzina, Poznań. 5. Zielińska M. Rozwój mowy czynnej w ujęciu teorii uczenia. (w przygotowaniu). Efekty uczenia się Wiedza K_W08 Student: - Rozróżnia rodzaje używanych w terapii wzmocnień i podpowiedzi - Wyciąga wnioski jak korygować własne zachowanie pod wpływem usłyszanych wskazówek Umiejętności K_U02 Student: - wybiera właściwy sposób postępowania w zależności od analizowanej umijętności dziecka - organizuje we właściwy sposób zajęcia z dzieckiem - planuje przebieg sesji teraputycznej z dzieckiem - weryfikuje własne postępowanie w zaleśności od uzyskanych informacji zwrotnych Kompetencje społeczne (postawy) K_K06 Student: - pracuje samodzielnie z dziećmi z zaburzeniami rozwoju - jest wrażliwy na uzyskiwane informacje zwrotne dotyczące jego pracy z dziećmi - przestrzega ustalonych ustaleń dotyczących przebiegu procesu terapeutycznego Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Zaburzenia zachowania i procedury ich redukcji Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych/ Instytut Psychologii Kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Monika Zielińska Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin • • specjalność NBP specjalizacja PK PDiM Liczba punktów ECTS - 4 Formy zajęć ćwiczenia: warsztatowe, B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej C. Liczba godzin 30 godzin Cykl dydaktyczny IV – V rok, semestr letni Status przedmiotu • fakultatywny Język wykładowy polski Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne · Omówienie wraz z prezentacją multimedialną, analiza przypadków na podstawie materiałów filmowych oraz A. Sposób zaliczenia: • zaliczenie z oceną analizy dokumentacji, praca w grupach i indywidualna B. Formy zaliczenia: nad rozwiązaniem zagadnień problemowych, dyskusja CVIII. dłuższa wypowiedź pisemna (rozwiązywanie problemu) (100% oceny): zaliczenia polega na stworzeniu 3 procedur redukcji do opisanych wcześniej przypadków dzieci przejawiających poważne problemy z zachowaniem CII. Podstawowe kryteria Odpowiedni dobór procedury redukcji do analizowanego problemu w 2 na 3 prezentowane przypadki. Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi brak Cele przedmiotu Celem kursu jest zapoznanie studentów z zaburzeniami zachowania, które mogę występować w repertuarze dzieci z zaburzeniami rozwoj. Na kursie zostanie omówiona analiza funkcjonalna tych zaburzeń a także wybrane procedury ich redukcji. Treści programowe · Podstawowe definicje związane z zaburzeniami zachowania · Epidemiologia zaburzeń zachowania · Topografia zaburzeń zachowania · Zaburzenia zachowania w ICD-10 i DSM - IV · Analiza funkcjonalna zaburzeń zachowania · Procedury o najmniejszym poziomie awersyjności: DRO, DRA, DRI, nasycenie ,praktyka pozytywna · Procedury o średnim poziomie awersyjności: praktyka negatywna, wygaszanie, time out · Procedury o najsilniejszym poziomie awersyjności: praktyka negatywna, fizyczne unieruchomienie, time out z wykluczeniem · Selektywność jedzenia i procedura redukcji · Mutyzm wybiórczy i procedura redukcji · Dokumentowanie przebiegu terapii Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 8. Klasyfikacja zaburzeń psychicznych i zaburzeń zachowania w ICD – 10. Opisy kliniczne i wskazówki diagnostyczne. Uniwersyteckie Wydawnictwo Medyczne „Vesalius”, Wyd. Instytut Psychiatrii i Neurologii, Kraków, Warszawa 2000. 9. Kryteria diagnostyczne według DSM – IV – TR (2008) Elsevier Urban & Partner, Wrocław 10. Namysłowska, I (2005) Psychiatria dzieci i młodzieży. PZWL, Warszawa. 11. Wolańczyk, T.; Komender, J. (2005) Zaburzenia emocjonalne i behawioralne u dzieci. PZWL, Warszawa. 12. Zielińska, M. (2011) Analiza behawioralna zachowań autoagresywnych u osób z zaburzeniami rozwoju. Psychologia Rozwojowa, T. 16 nr 3, 39-49. 13. Zielińska, M., Bagińska, A. (2011) Behawioralna interwencja w przypadku wystąpienia skrajnej selekcji jedzenia. Psychologia Rozwojowa, T. 16 nr 3, 63-74. 14. Zielińska, M. Agresja w szkole. W druku. Efekty uczenia się Wiedza K_W10 Student: - identyfikuje zachowania trudne mogące wystąpić u dzieci z zaburzeniami rozwoju - definiuje procedury redukcji zaburzeń zachowania - wyjaśnia związek funkcji prezentowanych zaburzeń zachowania z wyborem procedury - wyciąga wnioski na temat stosowanej procedury na podstawie prowadzonej dokumentacji Umiejętności K_U02 Student: - konstruuje podstawowe programy redukcji zaburzeń zachowania - wybiera właściwy sposób redukowania opisywanych zaburzeń zachowania - planuje odpowiedni rodzaj interwencji terapeutycznej w przypadku wystąpienia określonych zaburzeń zachowania - analizuje dokumentacje zbieraną podczas interwencji terapeutycznej Kompetencje społeczne (postawy) K_K05 Student: - zachowuje ostrożność w doborze procedury w zależności od poziomu jej awersyjności - wykazuje kreatywność w tworzeniu procedur redukcji zachowań niepożądanych - jest zorientowany przede wszystkim na dobro pacjenta Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Nowe metody do badania procesów poznawczych u dzieci Kod ECTS Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych / Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) dr Agnieszka Fanslau Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin A. Formy zajęć • ćwiczenia warsztatowe B. Sposób realizacji • zajęcia w sali dydaktycznej specjalność specjalizacja PDiM Liczba punktów ECTS - 2 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 1 pkt ECTS (25 - 30 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do poszczególnych zajęć C. Liczba godzin • ćwiczenia warsztatowe – 15 godzin Cykl dydaktyczny semestr letni Status przedmiotu Język wykładowy polski • fakultatywny Metody dydaktyczne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne • ćwiczenia audytoryjne: analiza tekstów z dyskusją, praca w grupach, rozwiązywanie zadań A. Sposób zaliczenia • zaliczenie bez oceny B. Formy zaliczenia • aktywny udział w zajęciach C. Podstawowe kryteria • obecność na zajęciach 70% • aktywny udział w ćwiczeniach 30% Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne: metodologia badań psychologicznych, psychologia rozwoju człowieka B. Wymagania wstępne: pełen zakres wiedzy z wyżej wymienionych przedmiotów studiów Cele przedmiotu Celem zajęć jest prezentacja najnowszych metod diagnostycznych przeznaczonych dla dzieci w wieku przedszkolnym i młodszym wieku szkolnym. Są to metody do diagnozy rozwoju poznawczego oraz funkcjonowania emocjonalno-społecznego. Treści programowe 1. Wprowadzenie w problematykę testów do badania procesów poznawczych i kompetencji społeczno-emocjonalnych u dzieci. 2. Skale Inteligencji i Rozwoju (IDS). 3. Test Słownikowy dla Dzieci (TSD). 4. Test Szybkiego Nazywania (TSN). 5. Neutralny Kulturowo Test Inteligencji Cattella (CFT 1-R). Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): 1. Anastasi, A., Urbina, S. (1999). Testy psychologiczne. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. 2. Bogdanowicz, M., Jaworowska, A., Krasowicz-Kupis, G., Matczak, A., Pelc-Pękala, O., Pietras, I., Stańczak, J., Szczerbiński, M. (2008). Diagnoza dysleksji u uczniów klasy III szkoły podstawowej. Przewodnik diagnostyczny. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych. 3. Cattell, R.B. (1971). Abilities: their structure, growth, and action. Boston: Houghton Mifflin Co. 4. Jaworowska, A. (2011). Starzenie się norm w testach inteligencji. Efekt Flynna na przykładzie wyników WISC-R. W: K. Wiejak, G. Krasowicz-Kupis (red.), Kliniczne zastosowania skal inteligencji Wechslera (s. 17-31). Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. 5. Kail, R.V. (1984). The development of memory in children. New York: Freeman. 6. Saarni, C. (1999). The development of emotional competence. New York: Guilford. 7. Wadworth, B.J (1998). Teoria Piageta. Poznawczy i emocjonalny rozwój dziecka. Warszawa: Wydawnictwa Szkolne i Pedagogiczne. 8. Walden, T., Smith, M.C. (1997). Emotion regulation. Motivation and Emotion, 21,7-25. B. Literatura uzupełniająca 1. Matczak, A. (2003). Zarys psychologii rozwoju. Wydawnictwo Akademickie „Żak”. 2. Krasowicz-Kupis, G. (2004). Rozwój świadomości językowej dziecka. Lublin: Wydawnictwo UMCS. 3. Matczak, A. (2001). Rozwojowe i indywidualne zróżnicowanie operacyjności myślenia konkretnego a diagnoza możliwości intelektualnych. Warszawa: Pracownia Testów Psychologicznych Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Efekty uczenia się Wiedza K_W05 Ma uporządkowaną i pogłębioną wiedzę na temat specjalizacji psychologii, obejmującą terminologię, teorię i metodykę. K_W10 Ma pogłębioną i rozszerzoną wiedzę na temat biologicznych, psychologicznych i społecznych podstaw funkcjonowania psychicznego człowieka; rozumie istotę funkcjonalności i dysfunkcjonalności, harmonii i dysharmonii, normy i patologii. Umiejętności K_U02 Potrafi wykorzystywać i integrować wiedzę teoretyczną z zakresu psychologii oraz powiązanych z nią dyscyplin w celu analizy złożonych problemów psychologicznych, pomocowych i terapeutycznych, a także diagnozowania i projektowania działań praktycznych. K_U06 Posiada rozwinięte umiejętności badawcze: rozróżnia orientacje w metodologii badań psychologicznych, formułuje problemy badawcze, dobiera adekwatne metody badania, metody statystyczne i narzędzia badawcze, opracowuje, prezentuje i interpretuje wyniki badań, wyciąga wnioski, wskazuje kierunki dalszych badań, w obrębie wybranej specjalizacji psychologii. Kompetencje społeczne (postawy) K_K06 Odznacza się odpowiedzialnością za własne przygotowanie do pracy, podejmowane decyzje i prowadzone działania oraz ich skutki, czuje się odpowiedzialny wobec ludzi, dla których dobra stara się działać, wyraża taką postawę w środowisku specjalistów i pośrednio modeluje to podejście wśród innych. K_K09 Samodzielnie podejmuje i inicjuje działania badawcze. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Praca z osobami z wybranymi zespołami genetycznymi Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e specjalność nazwa* specjalizacja nazwa* Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) Mgr Arkadiusz Mański Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin D. Formy zajęć Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca studenta – przygotowywanie do testu zaliczeniowego konwersatorium E. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej F. Liczba godzin 30 godzin Cykl dydaktyczny semestr letni Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy język polski Metody dydaktyczne wykład z prezentacją multimedialną Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne D. Sposób zaliczenia Zaliczenie z oceną E. Formy zaliczenia test pisemny z pytaniami otwartymi F. Podstawowe kryteria Test z zajęć oraz wskazanej przez prowadzącego problematyki z listy lektur Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, wstęp do psychologii klinicznej B. Wymagania wstępne, brak wymagań Cele przedmiotu Zaprezentowanie studentom portretów psychologicznych i fenotypów behawioralnych osób z wybranymi zespołami genetycznymi. Treści programowe C. Problematyka ćwiczeń 1. Wybrane zespoły genetyczne. Sposoby dziedziczenia i obraz osoby w obszarze fenotypu behawioralnego. Wyróżnienie domen zmienności i niezmienności psychologicznej w obrazie osób z zespołami genetycznymi: a. Zespół Pradera-Williego. b. Zespół Angelmana. c. Achondroplazja. d. Choroba Huntingtona. e. Fenyloketonuria. f. Zespół CHARGE. g. Zespół Retta. h. Zespół Downa. 2. Osoby z zespołami genetycznymi na różnych etapach życia: a. Dzieciństwo. Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju. b. Okres szkolny. Formy kształcenia. Rola psychologa w trafnym wyborze ścieżki edukacyjnej dla dziecka z zespołem genetycznym. c. Dorosłość. Wybór miejsca. Dylemat: być z innymi czy pozostać z bliskimi. d. Starość. Psycholog w środowisku osób starszych z zespołem genetycznym. Przybliżenie mało znanych rozwiązań pozwalających na udzielanie systematycznej pomocy psychologicznej osobom z zespołami genetycznymi. 3. Fenotyp behawioralny i wybrane specyficzne problemy psychologiczne. Wskazanie praktycznych rozwiązań dla psychologów. a. Zespół Pradera-Williego. Uzależnienie od jedzenia. Mroczna tajemnica nienasycenia. b. Zespół Angelmana. Kojący wpływ wody i substancji podobnych. c. Achondroplazja. Historia pewnego powszechnego złudzenia „Jest mały więc mało inteligentny”. d. Choroba Huntingtona. Postępująca degradacja ruchowa. e. Fenyloketonuria. Dieta pozwalająca myśleć. f. Zespół CHARGE. Niezależność do granic absurdu. g. Zespół Retta. Trudny kontakt. h. Zespół Downa. Tacy sami czy różni. Niebezpieczne upodobnienia w umysłach specjalistów. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć 1. Bobińska K., Pietras T., Gałecki P., (2012). Niepełnosprawność intelektualna – etiopatogeneza, epidemiologia, diagnoza, terapia. Wrocław: Wydawnictwo Continuo. 2. Buchnat M., Pawelczak K., (2013) Nieznane? Poznane. Zaburzenia rozwojowe u dzieci z rzadkimi zespołami genetycznymi i wadami wrodzonymi. Poznań: Wydawnictwo Naukowe. 3. Drewa G. , Ferenc T. (2005) Podstawy genetyki dla studentów i lekarzy. Wrocław: Urban&Partner. 4. Fletcher H., Hickey I., Winter P., (2010) Genetyka. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN. 5. Goffman E. (2005) Piętno. Rozważania o zranionej tożsamości. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 6. Kaczan T., Śmigiel R., (2012) Wczesna interwencja i wspomaganie rozwoju u dzieci z chorobami genetycznymi. Kraków: Impuls 7. Korniszewski L., (1994) Dziecko z zespołem wad wrodzonych. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL. 8. Kowalik S. (2007). Psychologia rehabilitacji. Warszawa: Wyd. AiP. 9. Plomin R. , DeFries J. , McLearn G. , McGuffin P. (2001) Genetyka zachowania. PWN, Warszawa 2001 10. Midro A.T., (2011) Istnieć, żyć i być kochanym. Możliwości wspomagania rozwoju dzieci z zespołami uwarunkowanymi genetycznie. Kraków: Impuls A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1. Bouras N., Holt G., (2010) Zaburzenia psychiczne i zaburzenia zachowania u osób niepełnosprawnych intelektualnie. Wrocław: Elsevier Urban&Partner. 2. Buckley,S. (1993) Language development in children with Down’s syndrome. Down Syndrome Research and Practice 1,3 – 9. 3. Byrne,A.,Buckley,S. (1993) The significance of maternal speech styles for children with Down’s syndrome. Down Syndrome Research and Practice 1 (3) 107 - 117. 4. Jones, O. (1980) Prelinguistic communication skills in Down’s syndrome and normal infants. In Field,T.,Goldberg,D.,Stern,D.&Sostek,A. ( Eds ) High Risk infants and children: Interactions with adults and peers. Academic Press. 5. Kielin,J. (2003) Profil osiągnięć ucznia. Przewodnik dla nauczycieli i terapeutów z placówek specjalnych. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. 6. Rudzińska M. , Szczudlik A. (2008) Atlas ruchów mimowolnych. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, Kraków 2008 7. Quarrell O. (2003) Choroba Huntinghtona – fakty. Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa 2003 D. Literatura uzupełniająca 5. Brzezińska I. i in. (2009) Droga do samodzielności. Jak wspomagać rozwój dzieci i młodzieży z ograniczeniami 6. sprawności. Gdańsk: Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Marcel G. (2001). Być i mieć. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX. 7. Nussbaum R.L., McInnes R.R., Willard H.F., (2007) Genetics in Medicine. Canada: Elsevier Saunders. 8. Witkowski T. (1997). O zmianę mentalności w stosunku do osób chorych i niepełnosprawnych. W: B. L. Block, W. Otrębski (red.) Człowiek Nieuleczalnie chory. Lublin WNS KUL, 260-266. Efekty uczenia się K_W06 K_W10 Wiedza K_W06; K_W10 Student: - zna definicję fenotypu behawioralnego i zawiera ją w całościowym portrecie psychologicznym osoby z zespołem genetycznym. - dysponuje wiedzą o funkcjonowaniu osób z najczęściej występującymi zespołami genetycznymi. - posiada wiedzę o roli psychologa w procesie rehabilitacji osoby z zespołem genetycznym na każdym etapie jej życia. Umiejętności K_U06; K_U08 Student: - potrafi wskazać w obrazie osoby z zespołem genetycznym składowe fenotypu behawioralnego i rozpoznać jaką funkcję pełnią w konkretnych sytuacjach. - wyróżni w portrecie psychologicznym osoby z zespołem genetycznym mocne i słabe strony jako odniesienie do programu rehabilitacji. - będzie integrował informacje o osobie z zespołem genetycznym zawarte w opisach i opiniach z obrazem tej osoby odzwierciedlonym w fenotypie behawioralnym. - kompetentnie wytłumaczy innym ludziom jaką funkcję pełnią pewne unikalne zachowania i symptomy prezentowane przez osoby z zespołem genetycznym oraz wskaże pewne rozwiązania w sytuacjach, gdy te zachowania i symptomy staną się w środowisku dla tej osoby nieadaptacyjne. Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03 Student: - rozumie potrzebę ciągłego uzupełniania wiedzy i umiejętności, szczególnie w tak interdyscyplinarnym obszarze nauki jakim odkrywanie tajemnicy całościowego funkcjonowania osób cierpiących na rzadkie zespoły genetyczne. - wykształci w sobie taki rodzaj cierpliwości i wytrwałości pozwalający na bezkolizyjne łączenie kreatywności z ciężką pracą terapeutyczną nie dającą natychmiastowych rezultatów i sukcesów. - jest wrażliwy na sygnały płynące od osób z widoczną niepełnosprawności, komunikujące potrzebę nawiązania relacji terapeutycznej opartej z jednej strony na zaufaniu a z drugiej na bezgranicznym poświęceniu. - odkryje wartości bliskie unikalnej hierarchii Schelerowskiej, co pozwoli znaleźć w sobie pokłady witalności i duchowości. Kontakt [email protected] Nazwa przedmiotu Metody multisensoryczne w rehabilitacji osób z niepełnosprawnością Nazwa jednostki prowadzącej przedmiot Wydział Nauk Społecznych Instytut Psychologii Kod ECTS Uzupełnia pracownik toku studiów, według ustalonego w UG wzoru Studia kierunek Psychologia stopień jednolite mgr tryb stacjonarne/niestacjonarn e Nazwisko osoby prowadzącej (osób prowadzących) mgr Arkadiusz Mański Formy zajęć, sposób ich realizacji i przypisana im liczba godzin G. Formy zajęć specjalność nazwa* specjalizacja nazwa* Liczba punktów ECTS - 4 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) - zajęcia dydaktyczne z udziałem prowadzącego; konsultacje z prowadzącym zajęcia; samodzielne studiowanie literatury i materiałów oraz przygotowanie do poszczególnych zajęć; 2 pkt ECTS (50 - 60 godz) – samodzielna praca stu-denta – przygotowywanie do zaliczenia ćwiczenia H. Sposób realizacji zajęcia w sali dydaktycznej I. Liczba godzin 30 godzin Cykl dydaktyczny semestr letni Status przedmiotu Uzupełnia pracownik toku studiów: • fakultatywny Język wykładowy język polski Metody dydaktyczne Ćwiczenia audytoryjne Forma i sposób zaliczenia oraz podstawowe kryteria oceny lub wymagania egzaminacyjne G. Sposób zaliczenia Zaliczenie z oceną H. Formy zaliczenia Test zaliczeniowy z pytaniami otwartymi I. Podstawowe kryteria Test z przeprowadzonych zajęc oraz wskazanej przez prowadzącego problematyki z listy lektur Określenie przedmiotów wprowadzających wraz z wymogami wstępnymi Należy określić: A. Wymagania formalne, wstęp do psychologii klinicznej B. Wymagania wstępne, brak wymagań Cele przedmiotu Nauczenie studentów praktycznego stosowania elementów wybranych metod multisensorycznych liczenia w rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną i zaburzeniami sprzężonymi. Treści programowe E. Problematyka ćwiczeń 1. Metody multisensoryczne: definicje, rodzaje i zastosowania w edukacji i rehabilitacji osób z niepełnosprawnością intelektualną i innymi niepełnosprawnościami. 2. Reprezentacje: enaktywna, ikoniczna i symboliczna w rozwoju liczby. Reprezentacja numeryczna, ujęcie McCloskeya i Macaruso i ujęcie Campbella i Clarka. 3. Kompetencje logiczno-matematyczne w strukturze kompetencji społecznych. Przykłady z Inwentarzy Gunzburga PAC-1 i PAC-2 oraz innych skal diagnozy poziomu społecznego funkcjonowania. 4. Numicon i SAB – wprowadzenie. Prezentacja materiałów. Założenia teoretyczne systemu. Obszary zastosowań. a. Reprezentacja liczby w Numicon i SAB. b. Wielozmysłowe ujęcie liczby i operacji na liczbach. c. Porównywanie wielkości. d. Algorytmy sensoryczne czterech podstawowych działań: dodawania, odejmowania, mnożenia i dzielenia. e. Zalety i ograniczenia systemów. 5. Numicon i SAB w rehabilitacji osób z zespołem Downa. Szczególny obszar rehabilitacji. 6. Rehabilitacja społeczna a systemy multisensoryczne wspomagające liczenie. a. Monety i banknoty: rozpoznawanie i rozmienianie, dodawanie nominałów. b. Odkrywanie czasu: Zegar Charlotte. c. Mierzenie wielkości ciągłych. d. Pamięć sekwencji cyfr: numer telefonu, kody. e. Zakupy: wymiana z/bez reszty. 7. Prezentacja użytkowników wybranych metod multisensorycznych: Numicon i SAB. Wykaz literatury A. Literatura wymagana do ostatecznego zaliczenia zajęć (zdania egzaminu): A.1. wykorzystywana podczas zajęć 1. Bird, G. (2001) Number skills development for infants with Down Syndrome (0-5 years). Portsmounth. UK. The Down Syndrome Educational Trust. 2. Bruner, J. (1978) Poza dostarczone informacje – studia z psychologii poznawania. Państwowe Wydawnictwo Naukowe. Warszawa. 3. Buckley, S.J., Horner, V., Wing, T. (2001) The Numicon Approach. Down Syndrome Association Journal, 98, 18-22. 4.Campbell, J.I.D., Clark, J.M. (1988) An encoding-complex view of cognitive number processing. Journal of Experimental Psychology, 117, 204-214 5. Clark, J.M., Campbell, J.I.D. (1991) Integrated versus modular theories of number skills and acalculia. Brain and Cognition, 17, 204-239 6. Coleman, K. (2003) Using numicon-a report from a special school. Down Syndrome News and Update 3(3), 83-95. 7. McCloskey, M., Macaruso, P. (1995) Representing and Using Numerical Information. American Psychologist, 50, 351-363 8. Nye, J., Buckley, S., Bird, G. (2005) Evaluating the Numicon system as a tool for teaching number skills to children with Down syndrome. Down Syndrome News and Update 5(1), 2-13. 9.Tacon, R. , Atkinson, R. , Wing, T. (2004) Learning about numbers with patterns: using structured visual imagery (Numicon) to teach arithmetic. BEAM Education. London 10. Uttley, W. (2003) Introducing numbers and Numicon to young children who find it difficult to sit and concentrate. Down Syndrome News and Update, 3(1), 18-19. A.2. studiowana samodzielnie przez studenta 1. Atkinson, R., Tacon, R., Wing, T. (1999) Numicon: Fundation Book. Brighton. UK. 2. Atkinson, R., Tacon, R., Wing, T. (2000) Numicon: Year 1 Teachers Book. Brighton. UK. 3. Atkinson, R., Tacon, R., Wing, T. (2003) Numicon: Year 2 Teachers Book . Brighton. UK. 4. Okoń, W. (1999) Dziesięć szkół alternatywnych. WSiP. Warszawa 6. Paivio, A. (1986) Mental representations. A dual coding approach. Oxford University Press. New York 7. Piaget, J., Inhelder, B. (1993) Psychologia dziecka. Wydawnictwo Siedmiogród 8. Semadeni, Z. (1973) Matematyka współczesna w nauczaniu dzieci. PWN. Warszawa 9. Stern, C. (1949) Children discover arithmetic. New York: Harper and Row F. Literatura uzupełniająca 1. Vasta, R., Haith, M., Miller, S. (1995) Psychologia dziecka. WSiP. Warszawa 2. Wittgenstein, L. (2000) Dociekania filozoficzne. Wydawnictwo naukowe PWN. Warszawa 3. Wood, D. (2006) Jak dzieci uczą się i myślą. Społeczne konteksty rozwoju poznawczego. Wydawnictwo Uniwersytetu Jagielońskiego. Kraków 4. Wygotski, L.S. (2006) Narzędzie i znak w rozwoju dziecka. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa Efekty uczenia się K_W06 K_W10 Wiedza K_W06; K_W10 Student: - posiada wiedzę o istnieniu metod multisensorycznych w edukacji i rehabilitacji osób z różnymi trudnościami i niepełnosprawnościami, - zna teoretyczne podstawy uczenia i nauczania multisensorycznego, potrafi na wybranym etapie edukacji lub rehabilitacji ucznia/pacjenta wskazać teoretyczne uzasadnienia zastosowanych rozwiązań zaradczych prowadzących do pozytywnych wyników edukacji lub rehabilitacji, - wie jak integrować daną metodę multisensoryczną z określonym profilem trudności ucznia/pacjenta, tak aby uzyskiwać optymalne efekty rehabilitacyjne i edukacyjne, Umiejętności K_U06; K_U08 Student: - potrafi zastosować w praktyce elementy Numicon i SAB w procesie diagnozy stanu funkcji arytmetycznych, - wykona diagnozę stanu umiejętności społecznych, w których reprezentacja numeryczna ma kluczowe znaczenie i w oparciu o taką diagnozę sporządzi zalecenia, w których wskaże jakie obszary funkcjonowania i w jakim zakresie wymagają oddziaływań. - będzie u współpracował z nauczycielami i rehabilitantami w procesie wyjaśniania istoty trudności psychologicznych uczniów/pacjentów oraz będzie wskazywał (sugerował) najbardziej optymalną z punktu widzenia ucznia/pacjenta metodę oddziaływań w procesie edukacji i rehabilitacji. Kompetencje społeczne (postawy) K_K01; K_K03 Student: - rozumie znaczenie ważności komunikacji psychologa z innymi specjalistami w procesie edukacji i rehabilitacji. Uwzględnianie opinii innych specjalistów i samych osób rehabilitowanych pozwala na szersze tzn. horyzontalne spojrzenie szczególnie w sytuacjach, gdzie rehabilitacja wymaga integrowania wiedzy psychologicznej i innych dziedzin nauki. - wykaże się wytrwałością mając świadomość, że edukacja i rehabilitacja to dziedziny efektów odległych przy ciągłej i mrówczej pracy „tu i teraz” - odkryje w sobie nie tylko dobrego i przenikliwego diagnostę lecz także wytrwałego i pracowitego terapeutę. W tym symbolicznym powiązaniu „oka i ręki” leży potężne źródło dla rozwoju osobistego. Kontakt [email protected]