technika jazdy enduro

Uwaga!!
Jazda na torze motocrossowym, jest szkoleniem fakultatywnym, ryzyko jakie ponoszą osoby
chcące w nim uczestniczyć, podejmują na własną odpowiedzialność.
Ubiór
Do szkolenia w terenie, szkoła "SARBO" zabezpiecza, odpowiednie motocykle, kaski, gogle,
ochraniacze na łokcie i kolana.
Bezwzględnie wymaga się przychodzenia na jazdy w długich spodniach, bluzach lub
koszulkach z długimi rękawami, najlepiej jeśli jest to odzieŜ przewiewna.
Przed jazdą zalecane jest przebranie się w odpowiedni strój, który niestety ze względu na pot
kurz, czasami błoto, nie będzie nadawał się do uŜytku w danym dniu.
Ze względów higienicznych, wskazane jest równieŜ zabezpieczyć się w kominiarkę, lub
bawełniany czepek. Obuwie, powinno być na twardej podeszwie i w miarę moŜliwości
zakrywające kostkę.
Jazda w terenie
Jazda w terenie tak ukształtowanym jak nasz, przebiega z reguły w pozycji półsiedzącej lub
stojącej. W czasie jazdy, nie naleŜy koncentrować wzroku na przednim kole i na terenie
bezpośrednio przed nami, tylko patrzeć na odległość ok. 15-20 metrów przed siebie.
Odcinki piaszczyste czy teŜ z bruzdami i koleinami naleŜy pokonywać na większej prędkości.
Przy jeździe na nawierzchni gładkiej (bez bruzd i kolein) motocyklista moŜe siedzieć, jednak
znaczny jego cięŜar spoczywa na podnóŜkach, a nie na siedzisku.
Ręce mocno trzymają kierownicę, łokcie raczej w pozycji do góry, szeroko na zewnątrz.
Pozycja nieznacznie przesunięta w tył, stopy na podnóŜkach umieszczone podbiciem,
równolegle do powierzchni ziemi, kolana obciskają zbiornik.
JeŜeli są trudności z utrzymaniem równowagi wtedy naleŜy przyjąć pozycję półsiedzącą lub
nawet stojącą, starając się "wciskać" przednie koło by utrzymać zamierzony kierunek jazdy.
Przy jeździe na stojąco ciało przesunięte do przodu, głowa moŜe być nawet wychylona poza
kierownicę, lekko ugięte nogi amortyzują nierówności. Trzeba pamiętać Ŝe kaŜdy motocykl
lepiej prowadzi się na otwartym gazie niŜ na zamkniętym, jednakŜe nie moŜemy przyspieszać
w nieskończoność, stosujemy tutaj metodę "falującego" gazu.
NaleŜy pamiętać Ŝe dodanie gazu powoduje odciąŜenie przedniego koła, a przymknięcie
manetki dociąŜenie tylniego koła.
Na prostych odcinkach naleŜy przechodzić na wyŜsze biegi, przed zakrętem zwolnić,
wyredukować bieg, nie KOPAĆ w dźwignie zmiany biegów, bo jest to element, który ma
pewną wytrzymałość, najlepiej przed kaŜdą redukcją zrobić tzw. PRZYGAZÓWKĘ wtedy
bieg wejdzie ze znaczną łatwością.
Pamiętaj! Jeśli od tyłu nadjeŜdŜa inny motocyklista z zamiarem wyprzedzenia cię, nie
zmieniaj toru jazdy, nie blokuj, to jeszcze nie zawody.
Zakręty w terenie
W terenie miękkim z jakim będziecie mieli do czynienia na naszym torze, w zakręt naleŜy
wchodzić z przymkniętym gazem i na wcześniej obranym biegu (z reguły 1). Pozycja
motocyklisty wyraźnie przesunięta w stronę zbiornika, noga wystawiona do środka
zakrętu(palce stopy wzniesione do góry, kolano około 10 cm od zbiornika) ciało wraz z
motocyklem pochylone do środka zakrętu, kierownica wyraźnie skręcona w stronę zakrętu
zaczyna "płuŜyć" następnie dodajemy gazu wprowadzamy tylnie koło w uślizg, który skończy
się po wyjściu na prostą. Cały czas 2 palce lewej ręki spoczywają na sprzęgle. Bruzdy i
koleiny, które tworzą się w sposób naturalny na ostrych zakrętach najłatwiej pokonywać jest
"z gazem" przy duŜym pochyleniu do środka zakrętu.
Stromy podjazd
Przy stromych podjazdach naleŜy dysponować odpowiednią szybkość, obrać wcześniej bieg
na którym całe wzniesienie pokonamy. Następnym etapem jest dociąŜenie przedniego koła.
W tym celu naleŜy przyjąć pozycję półstojącą, pochylić się do przodu. JednakŜe naleŜy tu
postępować w sposób elastyczny, mianowicie zbyt duŜe wyprostowanie się i pochylenie do
przodu spowoduje odciąŜenie tylniego koła i tym samym jego silny uślizg, co spowoduje
zatrzymanie się na podjeździe i w konsekwencji cofnięcie się motocykla i upadek. Natomiast
nie pochylenie się do przodu, moŜe spowodować tzw. kapotaŜ, czyli oderwanie przedniego
koła i wywrotkę do tyłu. Przy dojeŜdŜaniu do wierzchołka wzniesienia naleŜy zmniejszyć
gaz, chyba Ŝe chcemy wykonać skok. Palce lewej ręki asekurują dźwignię sprzęgła by w
sytuacji niebezpiecznej rozłączyć napęd.
Stromy zjazd
Stromy zjazd moŜe budzić strach jednakŜe przy zastosowaniu pewnych zasad nic nam nie
grozi. Sylwetka - siedząca przesunięta wyraźnie do tyłu, jednakŜe pochylona do przodu, ręce
zgięte w łokciach, łokcie na zewnątrz. ZjeŜdŜając staramy się hamować silnikiem (manetka
gazu przymknięta) jeśli prędkość jest za duŜa moŜna się wesprzeć hamulcem tylnim, krótko
przed osiągnięciem najniŜszego punktu przez przednie koło, moŜna dodać trochę gazu, co w
konsekwencji spowoduje odciąŜenie amortyzatora przedniego.
Skok (opanowałeś ziemię, opanuj powietrze)
Skoki są nierozłączna częścią jazdy na enduro. JednakŜe do ćwiczeń moŜna przystąpić
dopiero po opanowaniu w/w elementów. Koniecznie ten etap nauki trzeba zgłosić do
instruktora, który podejdzie do "chopki" głosem lub za pomocą radiostacji, udzieli
odpowiednich wskazówek.
Technika:
Prawidłowa technika skoku wymaga Ŝeby przednie koło było wyŜej niŜ tylnie, a lądowanie
odbyło się na kole tylnim. Najazd na "chłopkę" powinien być z prostej a nie z zakrętu.
Na garb lub odskocznię musimy najechać z odpowiednią prędkością (siedząc na motocyklu),
którą utrzymujemy aŜ do oderwania się tylniego koła od "garbu" (usłyszysz gwałtowny
wzrost obrotów) przy krótkim skoku nie naleŜy ich przymykać. W czasie lotu powstajemy na
podnóŜkach i lądujemy na tylnim kole, kontując jazdę.