Jak zagospodarować ogród i przestrzeń od drzwi wejściowych do

„Gruntowne” zabiegi
Ekipa rozpoczyna prace przygotowawcze od
usunięcia wierzchniej warstwy gruntu. Zabieg
nosi nazwę korytowania. W zależności od
przewidywanego obciążenia i rodzaju gruntu
będzie to warstwa 20–50 cm ziemi. Po dokładnym oczyszczeniu z korzeni wyrównuje się ją
i zagęszcza (ubija). Zabieg zagęszczania likwiduje pory, bańki powietrza i wodę, znajdującą
się pomiędzy nieściśliwymi ziarnami gruntu.
Zapobiegnie to w przyszłości jego osiadaniu
pod wpływem obciążeń. W przypadku tzw.
słabych lub mocno zawilgoconych gruntów
może pojawić się konieczność dodatkowego
wzmocnienia, np. warstwą kruszywa o lepszych właściwościach lub tzw. geosyntetykami.
Taki zabieg wymaga jednak dokładnego, indywidualnego zaprojektowania.
Na tym etapie nie zapominamy o niwelacji
terenu. Już w tym momencie trzeba ukształtować przebieg przyszłych ścieżek, dróg i chodników z uwzględnieniem docelowych spadków
nawierzchni oraz linii odwadniających. Jeśli
brukiem pokryta będzie duża powierzchnia,
niwelacja powinna dotyczyć każdej kolejnej warstwy podłoża. Od tej chwili warstwy
podbudowy muszą mieć identyczną grubość
w każdym miejscu wykonywanego placu lub
drogi. To bardzo ważny moment pracy, decydujący o przyszłej trwałości nawierzchni.
Dlatego trzeba do niego podejść ze szczególną
starannością.
Ze względu na zakres prac i ich precyzję,
powinna je wykonywać ekipa wyposażona
w specjalistyczne maszyny: równiarki, dynamiczne zagęszczarki, płyty wibracyjne, niwelator, a nawet spychacz.
Jak sobie pościelisz…
Właściwą warstwą nośną dla kostki jest tzw.
podbudowa. To ona będzie przenosić obciążenia z nawierzchni, dlatego musi zapewnić
odpowiedni rozkład sił – nacisku i tarcia. Musi
też zagwarantować nawierzchni odpowiednią
sztywność. Oprócz tego ma to być warstwa
mrozoodporna, swobodnie przepuszczająca
wodę opadową. Jako materiał na podbudowę
właściwą stosuje się tłuczeń, żwir, grys, żużel,
pospółkę o uziarnieniu 30÷60 mm. Grubość
podbudowy powinna być odpowiednia do
przewidywanego obciążenia (zaleca się od 25
do 40 cm dla nawierzchni pod ruch samochodowy oraz od 10 do 20 cm dla ruchu
pieszych). Układa się ją warstwami o grubości
około 10 cm, zagęszczając każdą z nich. Po
24
KREATOR–PROJEKTY • 4/2008
zawibrowaniu ostatniej warstwy do przewidywanego poziomu nawierzchni, powinno
zostać miejsce na czterocentymetrową warstwę
posypki piaskowej (po zagęszczeniu) plus grubość kostki.
Na podbudowie nanoszona jest podsypka
(warstwa wyrównawcza) z piasku (najlepiej
płukanego) lub mieszanki piaskowo-żwirowej
o granulacji 2 mm, ewentualnie grysu lub
żwirku o uziarnieniu 1–4 mm. Grubość tej
warstwy wynosi od 3 do 5 cm. Podsypka ma
zapewnić dobre osadzenie każdej kostki brukowej, a także niwelowanie ewentualnych, dopuszczalnych różnic w ich grubości. Podsypkę
wyrównuje się, ale nie ubija. Nastąpi to dopiero po ułożeniu kostki.
warstwa podsypki obniży się o 1 centymetr. Na
koniec wystarczy usunąć nadmiar piasku. Aby
ułożona nawierzchni była stabilna, wytrzymała
i estetyczna, musi być układana na prawidłowo
przygotowanym i ustabilizowanym podłożu.
Korzystaj z wsparcia specjalistów
Brukarstwo, jak każde rzemiosło, ma swoje
arkana. Jeśli nie planuje się kariery w tym zawodzie, nie ma sensu zgłębianie wszystkich
tajników tej profesji. Na pewno jednak warto
skorzystać z wiedzy i doświadczenia innych.
Połączenie markowego produktu z umiejętnościami certyfikowanego zakładu brukarskiego
to najlepszy sposób na uzyskanie atrakcyjnego
otoczenia domu, które przez wiele dziesięcioleci
zachowa swoje walory estetyczne i użytkowe.
Serwis: www.budowlany.pl
Kostki zostały… ułożone
Do układania kostki warto przyłożyć maksimum staranności. Rozpoczyna się je np. od
krawędzi drogi i wykonuje „od czoła”, by nie
zadeptać i nie niszczyć przygotowanej wcześniej podsypki. Jeśli układany wzór jest skomplikowany, bardzo przydatny będzie projekt
lub przynajmniej szkic zaplanowanego wzoru.
Przy układaniu brukarz musi zadbać o takie
rozmieszczenie pierwszych rzędów, aby nie było
konieczne przycinanie kostek, a przynajmniej,
by można je było znacznie ograniczyć. W trakcie układania wykonawca musi kontrolować
przebieg spoin, prawidłowość powstających
krawędzi i spadków na układanej przestrzeni.
Cała nawierzchnia powinna znajdować się około 1 cm powyżej docelowego poziomu.
Wzajemną współpracę warstw ułatwi piasek
(suchy, o frakcji 1–2 mm), wypełniający spoiny
między kostkami, przy okazji wiążąc je ze sobą.
Pomagają w tym wypustki znajdujące się na
bocznych ścianach kostek. Tę czynność trzeba
wykonać przed rozpoczęciem wibrowania. Aby
kostki nie przesuwały się podczas wibrowania,
brzegi całej nawierzchni powinny być zabezpieczone (chyba że projekt obejmował ułożenie
obrzeży). Prawidłowo ułożona nawierzchnia
powinna stanowić jednolitą płaszczyznę – bez
wybrzuszeń, występów i szpar większych niż
spoiny między kostkami.
Suchą i czystą (zamiecioną) nawierzchnię
można zagęszczać płytą wibracyjną ze specjalną
osłoną z tworzywa sztucznego (PCV, twardej
gumy), aby nie zarysować, nie zabrudzić czy
nie uszkodzić kostek. Pracę wykonuje się kilkakrotnie, od brzegów do środka, za każdym
razem powtórnie zapełniając szczeliny i zamiatając powierzchnię. Pięciocentymetrowa
© drewbet
© bazaltex
Przed rozpoczęciem prac nad przygotowaniem podłoża koniecznie trzeba określić kilka
danych wyjściowych. Warto przy tym oprzeć
się na badaniach geotechnicznych. Z jakim rodzajem rodzimego gruntu mamy do czynienia?
Jaki jest stan wód gruntowych? Sprawdźmy, jak
dużą powierzchnię zamierzamy pokryć kostką.
Obowiązkowo należy zapewnić jej odpowiedni
system odwodnienia i wyprofilowanie (woda
z opadów atmosferycznych powinna spływać
od ścian budynku).
Każda kostka brukowa ma określone przez
producenta parametry techniczne. Jednym
z nich jest grubość. Najczęściej kostki mają od
6 cm (chodniki dla pieszych) do 10 cm grubości (place przemysłowe). Spróbujmy zatem
przewidzieć, jakie pojazdy mogą pojawiać się
na naszym podwórku i dostosować parametry
kostki do warunków, w których będzie eksploatowana. Dla mało intensywnego ruchu
pojazdów osobowych wystarczy grubość 6 lub
7 cm. Jeśli zaś będą podjeżdżały tu ciężarówki,
trzeba rozważyć zakup kostki o grubości 8 cm.
Należy jednak pamiętać, że wytrzymałość kostki
jest ściśle uzależniona od twardości podłoża,
na którym została ułożona. Im podłoże jest
twardsze, tym szerzej i głębiej rozchodzą się siły
nacisku i naprężenia. W praktyce oznacza to,
że nawet kostka o małej grubości, ułożona na
bardzo twardym gruncie, wytrzymywać będzie
stosunkowo duże obciążenia i odwrotnie – gruba kostka, ułożona na źle utwardzonym gruncie,
nie uzyska swej nominalnej wytrzymałości.
Właściwe przygotowanie podłoża ma więc kluczowe znaczenie dla trwałości nawierzchni.
© drewbet
Sztuka układania
© semmerlock
© bazaltex
Jak zagospodarować ogród
i przestrzeń od drzwi wejściowych
do bramy wjazdowej? Godziny
rodzinnych dyskusji, wertowanie
katalogów z kostką. Trudne
decyzje. Specjaliści zwracają
uwagę na jeszcze jeden ważny
element – profesjonalizm
wykonawców, zajmujących się
układaniem ich produktów.
Pomoc w dobrym położeniu
KREATOR–PROJEKTY • 4/2008
25