Mam myszoskoczka o imieniu Stuart. Jest koloru czarnego, ma duże

Mam myszoskoczka o imieniu Stuart. Jest koloru czarnego, ma duże
czarne, okrągłe oczka oraz małe, białe plamki na łapkach. Jest on mniejszy od
szczura, ale większy od myszki.
Stuart jest koleżeńską „myszką”, jest też mądry i potrafi sobie radzić.
On i jego braciszek Max dogadują się świetnie. Codziennie - Max i Stuart –
gryzą co najmniej 5 kartek papieru lecz przyznaję, że potrafią więcej. Trzeba
je trzymać z dala od kabli, sznurków itp., ponieważ potrafią je przegryźć.
Muszą one mieć czystą wodę i świeże jedzenie. Ich jedzenie składa się
głównie z mieszanin nasion, pestek np. dyni, suszonych owoców oraz
specjalnych chrupek. W klatce powinny mieć: żwirek lub trociny, domek (w
domku czują się one bezpiecznie), miskę na jedzenie, miskę na wodę lub
specjalne poidło. Powinny one też mieć: kolby o różnych smakach, wapno w
kostce, sól w kostce oraz patyki o różnych grubościach, aby mogły „spiłować”
sobie ząbki. Lepiej, aby klatka była z prętów, z plastikową „kuwetką”, niż
szklana, ponieważ jest im w niej cieplej, a gdy jest gorąco – chłodniej.
Myszoskoczki - jak już wspominałam - są łagodne z natury lecz mogą
być też agresywne. Komunikują się one poprzez „popiskiwanie” i tupanie. Są
różne rodzaje myszoskoczków np. „mongolskie”, które zresztą serdecznie
polecam. Właśnie takiej rasy są moje myszoskoczki.
Raz przez nieuwagę, „myszki” wyszły z otwartej klatki i pobiegły w
nieznane... Po 15 min. zorientowałyśmy się, iż „uciekinierzy” znajdują się pod
szafą! Zaczęłyśmy (ja, moja siostra oraz mama) szukać ich i próbowałyśmy je
złapać lecz one tylko przebiegały z kąta w kąt. Wreszcie udało się je chwycić.
Skończyło się to dobrze dla „myszek” jak i dla nas – nie przegryzły kabli.
Włożyłyśmy je do klatki, gdzie spokojnie mogły zjeść jedzenie, a my
usiadłyśmy z ulgą. Tak właśnie skończyła się moja historia.
Kocham mojego Stuarta – choć robi niezłe figle – nie oddałabym go
nikomu za żadne skarby świata!
Stuart.
Max.