W Liście na Rok Kapłański Ojciec święty Benedykt XVI szczególną

W Liście na Rok Kapłański Ojciec święty Benedykt XVI szczególną uwagę zwrócił na
niezwykłość kapłaństwa Chrystusowego. Wyraża się ono zarówno w wymiarze daru jak i
zadania. Ojciec św. zachęcił wszystkich kapłanów do kształtowania swojego serca według
Serca Jezusowego. Ma to być serce kochające miłością bez granic, na wzór Chrystusa, który
do końca nas umiłował.
Przychodzi nam realizować posługę kapłańską w zmieniających się warunkach i
okolicznościach. To, co nadaje stabilności i trwałości posłudze kapłańskiej, to niezmieniająca
się od ponad 2000 lat nauka Chrystusa. Ona też stanowi podstawę wszelkiej naszej
tożsamości i duchowości.
Wiedział o tym dobrze św. Jan Vianney, któremu przyszło, w nie mniej trudnych
okolicznościach, realizować swoje powołanie życiowe. Całkowite, bez reszty zaufanie
Proboszcza z Ars wobec Boga przyczyniło się do tego, że stał się On skutecznym narzędziem
w Jego ręku. W ten sposób Kościół był jego domem, a parafianie przyjaciółmi. Głęboka wiara
i gorliwość pasterska bardzo szybko przełożyły się na codzienność jego życia kapłańskiego.
Mała parafia stała się niebawem ośrodkiem życia duchowego w wymiarze nie tylko Francji
ale i Europy. To w Ars dokonywały się prawdziwe cuda związane z uzdrawianiem ludzkich
serc. W przykładzie św. Proboszcza z Ars możemy szukać i odnajdywać inspiracje dla
duchowości i posługi kapłańskiej w świecie współczesnym.
Choć zmieniły się warunki społeczno-ekonomiczne to problemy związane z ludzką
egzystencją pozostają te same. Nadal mamy do czynienia z biedą duchową i materialną,
zagubieniem człowieka, głodem Słowa Bożego oraz poszukiwaniem trwałych wartości. By
sprostać potrzebom współczesnego człowieka, kapłan winien nieustannie odnawiać swoje
życie. Staje się zatem konieczne ponowne spojrzenie na tożsamość kapłańską.
Postępujący proces laicyzacji bardzo często wpływa na jakość życia i posługi
kapłanów. Nie można zatem pominąć pytania: Jak formować kapłanów, by byli skutecznymi
w perspektywie wyzwań współczesności? Zdajemy sobie sprawę, że czas formacji kapłańskiej
obejmuje całokształt naszego życia. Rozpoczyna się w momencie usłyszenia zaproszenia
Jezusa: „pójdź za mną”. Od tej chwili trwa przygoda bycia uczniem Jezusa na zawsze. To
Jezus nadaje dynamizm naszemu życiu, stawiając konkretne wymagania: „Jeśli kto chce iść
za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech Mnie
naśladuje” (Łk 9,23). Naśladować w tym wypadku oznacza uczestniczyć w życiu i posłudze
samego Chrystusa.
By autentycznie – wiarygodnie realizować posłannictwo Chrystusa, życie kapłańskie
musi być zakorzenione w łączności z Nim jak latorośl w winnym krzewie (J, 15,5). W
realizacji tego, szczególne znaczenie ma sakrament Eucharystii oraz pokuty i pojednania. Są
to sakramenty, które towarzyszą odnowie duchowej oraz umocnieniu wiary. Nie można też
pominąć obecności modlitwy, która zawsze jest i pozostanie miernikiem oraz sprawdzianem
życia duchowego.
Szczególnym wyzwaniem dla kapłanów XXI wieku staje się rozpoznawanie
„współczesnych znaków czasu”. Ich dostrzeżenie pozwala w sposób bardziej zrozumiały i
bezpośredni dotrzeć do dzisiejszego człowieka. Nie chodzi o to, by dostosowywać Słowo
Boże do człowieka, ale przygotować człowieka na przyjęcie Słowa. By mogło to nastąpić,
kapłan winien stać się pierwszym Jego słuchaczem i realizatorem.
Życie sakramentami, Słowem Bożym i modlitwą sprawia, że kapłaństwo staje drogą
przeżywaną w atmosferze entuzjazmu i radości. W ten sposób kapłan może stać się
prawdziwym „specjalistą” od spotkania człowieka z Bogiem. Entuzjazm wyrażony w radości
przeżywania jego powołania udziela się tym, do których kapłan jest posłany. W ten sposób
kształtuje się postawa pasterza jako przewodnika wspólnoty.
Cieszę się z inicjatywy Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu podjęcia
naukowej refleksji na temat: „Kapłan – świadek miłości Boga do człowieka”. Życzę by
wydała ona dobre owoce, gdy chodzi o pogłębienie zrozumienia własnej tożsamości, oraz
ubogacała kapłanów, ispirując do życia w większej przyjaźni z Chrystusem.
Maryja, Wychowawczyni i Opiekunka wszystkich powołań kapłańskich, niech
wspomaga i towarzyszy codziennej posłudze wybranych sług Chrystusa dla dobra Kościoła i
całego świata.
Z serca błogosławię
Zenon kardynał Grocholewski
Prefekt Kongregacji Edukacji Katolickiej
Watykan, 8 maja 2010 r., w Uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika