priorytety akcji katolickiej - Akcja Katolicka Archidiecezji Przemyskiej

priorytety akcji katolickiej - Akcja Katolicka Archidiecezji Przemyskiej

PRIORYTETY AKCJI KATOLICKIEJ
1. Organizację tworzą ludzie
Każda organizacja, czy to polityczna, czy społeczna, charytatywna, czy kościelna ma
własny program i określony system wartości. Ludzie nim wstąpią do organizacji powinni
zapoznać się z programem. Poznać cele i zadania, prawa i obowiązki, by świadomie
i odpowiedzialnie dokonać właściwego wyboru organizacji.
Świadomość programowa członków i zaangażowania się w realizację programu decydują
o jakości organizacji. Członkowie powinni utożsamiać się z organizacją, w której się znaleźli.
Dlatego każda organizacja poszukuje członków, którzy z przekonania i potrzeby serca w niej
znaleźli. Bowiem tacy członkowie nadają organizacji dynamikę i zapewniają rozwój.
Organizacja nie spełni pokładanych w niej nadziei, gdy będą w nie ludzie przypadkowi.
Oni nie będą utożsamiać się z organizacją, ani jej promować. Dlatego mówi się nie raz, że są
organizacje „bez twarzy”, „bez wyrazu”.
2. Akcja Katolicka jest organizacją kościelną, katolickim stowarzyszeniem
Jeśli taka jest prawda o organizacjach, to zatrzymamy się nad Akcją Katolicką, która
w myśl ustawy z 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego jest
organizacją kościelną. Jej działalność sprowadza się do formacji religijnej, kultu publicznego
i nauki katolickiej. Nad nią ma czuwać władza kościelna, by jej działanie było zgodne
z celami religijnymi i moralnymi.
Wspomniana ustawa mówi też, że Akcja Katolicka jest organizacją katolicką, co oznacza,
że jest założona za aprobatą władzy kościelnej, która zatwierdza jej asystenta kościelnego.
Działa ona w łączności z hierarchią i ma na celu zgodną z nauką Kościoła działalność
społeczno-kulturalną, oświatowo-wychowawczą i charytatywno-opiekuńczą.1 Do Akcji
Katolickiej stosuje się przepisy prawne, którym podlegają stowarzyszenia kościelne.
W Statucie Akcji Katolickiej czytamy:
Akcja Katolicka w Polsce, zwana dalej Akcją Katolicką, jest według Kodeksu Prawa
Kanonicznego publicznym stowarzyszeniem wiernych erygowanym przez Konferencję
Episkopatu Polski, działającym w całym kraju. Akcja Katolicka jako stowarzyszenie
katolików świeckich posiadające właściwy sobie charyzmat, współpracuje z innymi
stowarzyszeniami katolików świeckich i ruchami kościelnymi.2
Należy jednak podkreślić, że Akcja Katolicka nie rządzi się zwykłymi regułami
demokracji, jak stowarzyszenia cywilne, ale życie wspólnotowe opiera się na komunii –
zasadzie strukturalnej, która przenika cały Kościół.3
Akcja Katolicka jest stowarzyszeniem ludzi świeckich, którzy dobrowolnie angażują się
na sposób organicznej wspólnoty do bezpośredniej współpracy z hierarchią, aby wspólnie
realizować apostolskie zadania Kościoła.4 Celem Akcji Katolickiej jest pogłębienie formacji
chrześcijańskiej jej członków, oraz współpraca świeckich z hierarchią w realizacji misji
Kościoła. Cel Akcji Katolickiej jest zawsze taki sam, jak cel Kościoła.
Akcja Katolicka osiąga ten cel przez:
Œ pogłębianie życia religijnego, moralnego, intelektualnego i kulturalnego
Œ podejmowanie zadań apostolskich, zgodnych z charyzmatem stowarzyszenia
Œ przenikanie wartościami ewangelicznymi życia rodzinnego, społecznego i publicznego
Œ zajmowanie stanowiska w sprawach publicznych Kościoła, reagowanie na zagrożenia
wiary i moralności chrześcijańskiej
1
Dariusz Senatu nr 72
Stutakt Akcji Katolickiej, Warszawa 2000, s. 4-5
3
Wczoraj-dziś-jutro Akcji Katolickiej, praca zbiorowa pod redakcją ks. Tadeusza Borutki, Kraków 2004, s. 162
4
Statut, tamże. 3
2
1
Œ kształcenie i wychowanie katolików do aktywności w życiu społecznym, gospodarczym,
kulturalnym i politycznym.5
Te podstawowe wiadomości o Akcji Katolickiej powinni znać wszyscy jej członkowie, by
mogli świadomie i odpowiedzialnie angażowali się w realizację programu.
3. Akcja Katolicka w Kościele zajmuje wyjątkowe miejsce
W archidiecezji przemyskiej przywiązuje się wielką wagę do przygotowania wiernych do
Akcji Katolickiej. Kandydat – godnie ze Statutem - przez około pół roku zapoznaje się
podczas spotkań z podstawową wiedzą o Akcji Katolickiej. Pomocą w przygotowaniu są
materiały, z którymi kandydat ma się zapoznać.6 Metodologia pracy – powoływania nowych
oddziałów i przyjmowania nowych członków do Akcji Katolickiej ma związek z naturą tego
stowarzyszenia.
Akcja Katolicka jest „urzędem” ludzi świeckich w Kościele, który cechuje
nadprzyrodzone pochodzenie, kościelny charakter działalności, trwałość działania i publiczne
uznanie przez Kościół. Do spełniania „urzędu” Akcja Katolicka potrzebuje „mandatu”, zgody
i uznania hierarchii, że może uczestniczyć w apostolstwie i brać odpowiedzialność. „Mandat”
włączona Akcję Katolicką w apostolstwo i czyni z niej współpracowników hierarchii.
„Mandat”, jaki otrzymuje Akcja Katolicka nie jest taki sam, jaki otrzymuje w Kościele,
hierarchia.7
Ks. abp Józef Michalik w refleksji nad Statutem Akcji Katolickiej napisał.
Do Akcji Katolickiej mogą należeć katolicy świeccy, którzy akceptując jej naturę
i cele, chcą uczestniczyć w życiu jednej z grup Stowarzyszenia, istniejących na terenie
swojej diecezji…. Zasadniczym momentem, decydującym o przystąpieniu do Akcji
Katolickiej, jest podpisanie zgody na członkostwo. Poprzedzić je powinno
odpowiednie przygotowanie, potrzebne dla zapoznania kandydatów ze statutem,
naturą i celami Stowarzyszenia.8
Przynależność do Akcji Katolickiej rozpoczyna się z chwilą otrzymania legitymacji. Od
tego wydarzenia członek Akcji Katolickie przyjmuje na siebie obowiązki wynikające ze
Statutu. Obecność w Akcji Katolickiej przeżywa, jako powołania do apostołowania
i głoszenia Dobrej Nowiny.9
Członek Akcji Katolickiej powinien być świadomy, że obecność w tej organizacji
kościelnej, wyznacza mu określoną drogę duchowości, zobowiązuje do aktywnego udziału
w misji Kościoła i wzywa do komunii z hierarchią.
4. Akcji Katolickiej „nadzieją Kościoła”
Akcja Katolicka powstała w Kościele z powodów religijnych. Przemiany cywilizacyjne na
przełomie XIX i XX wieku, oprócz zjawisk pozytywnych, wywołały też wiele zjawisk
negatywnych. Głównym złem tych czasów było usiłowanie odrzucenia Boga i pozbawienie
Jego obecności w życiu społecznym przez odrzucenie zasad moralnych. Wypowiedziano
walkę Kościołowi i temu wszystkiemu co sakralne.10 Papieże tego okresu poszukując wyjścia
z tego zawirowania religijno-moralnego postanowili przywrócić światu Boga i Jego prawa.
Środkiem do osiągnięcia tego celu miał być w Kościele ruch nazwany „Akcja Katolicka”.
Chodziło o zespolenie wszystkich sił i wysiłków katolików dla przywrócenia wszystkich ludzi
5
Statut, tamże, s. 6
Zeszyt Akcji Katolickiej archidiecezji przemyskiej, Przemyśl 2005, Rok VIII, Zeszyt 9
7
Wczoraj-dziś-jutro, tamże, s. 164-165
8
Ks. abp Józef Michalik, Statutem Akcji Katolickiej - Refleksje nad podstawowymi elementami; w Zeszyty Akcji
Katolickiej Archidiecezji Przemyskiej, Zeszyt 2, s.71, Rok 2(1966)
9
Codzienna modlitwa członka Akcji Katolickiej
10
Wczoraj, tamże, s.9
6
2
pod panowanie Chrystusa.11 Celem było odnowienie życia katolickiego w rodzinie
i społeczeństwie przez chrystianizację wszystkich dziedzin życia. Metoda była prosta.
Tworzyć organizacje i skupić w nich ludzi, którzy będą pogłębiać wiarę i za ich
pośrednictwem, oddziaływać na innych. Wszystko to miało się odbywać w jedności
z hierarchią.12
Początki Akcji Katolickiej w Kościele, to pierwsze lata XX wieku, a w Polsce w roku
1930.13 Przed wojną w Polsce była to organizacja bardzo prężna. Miała wiele osiągnięć na
polu religijnym, społecznym i narodowym. Miała wielu wybitnych działaczy, z których
w czasie II wojny światowej wielu zginęło w obozach. Po wojnie Akcja Katolicka już nie
była, tak znaczącą siłą Kościoła, a uwarunkowania społeczno-polityczne nie sprzyjały jej
rozwojowi. Doszło nawet do tego, że działanie Akcji Katolickiej zostało zawieszone, aż do
naszych dni.14
Tym dniem inicjującym Akcję Katolicką w Polsce było przemówienie Jana Pawła II do
biskupów polskich podczas wizyty ad limina Apostolorum w roku 1993.15 Reaktywowana
Akcja Katolicka w Polsce była wielką nadzieją Kościoła. Na sympozjum o Akcji Katolickiej
w Ołtarzewie, Metropolita Przemyski mówił:
W Akcji Katolickiej chodzi o to, aby stworzyć nowy o pogłębionej i zdynamizowanej
wierze laikat w Polsce. I tu zrodzi się „nowy” Kościół, który będzie wyzwaniem dla
wszystkich: i dla księży, i dla świeckich, i dla świata. Są podstawy do nadziei na nowy
ruch duchowości, który już się rodzi na naszych oczach i pomoże w zrozumieniu
prawdy zbawczej, która tkwi w Ewangelii. Nowa wizja organicznego apostolstwa
świeckich, która się ujawnia, i którą biorą na siebie biskupi, księża i świeccy. Jeśli
będzie kontynuowana w pełnej jedności, przyniesie nadzwyczajne owoce.16 (IV. 1995)
Czy przyniosła? Wydaje się, że tam, gdzie tworzenie Akcji Katolickiej w diecezji oparto
na odpowiednim przygotowaniem, dzisiaj się rozwija. Tam, zaś gdzie powołano Akcję
Katolicką bez trudu przygotowawczego, tam zanika. W naszej archidiecezji przemyskiej
Akcja Katolicka ciągle się rozwija. Powstają nowe Parafialne Oddziały, co jest ewenementem
w Polsce, ale taka jest prawda. Jednak, choć się rozwija wymaga ciągłego czuwania i troski,
by nie zniweczyć pracy, którą wykonano dotychczas.
Przykład: wystarczy, że podczas tej jesieni /2007/ obraliśmy inną metodę spotkań
formacyjnych, niż dotychczas. Chodziło o uaktywnienie kapłanów i dania możliwości
organizacji świeckim. A – jak mi powiedziano - na niektórych spotkaniach nie
zrealizowano postawionych zadań. Trzeba tak zrobić, to zrobiono. Ale przecież, tu nie
o to chodzi. Takie podejście może prowadzić do zniechęcenia tych, którzy udali się na
spotkanie formacyjne w nadziei, że będą ubogaceni duchowo, a uczestniczyli
w spełnieniu obowiązku. Oczywiście, że nie wszędzie tak było. Ale to, o czym mówię,
miało miejsce.
W archidiecezji przemyskiej do formacji zawsze przykładamy wielka wagę. Nigdy nie
żałowaliśmy czasu na spotkania z członkami. Choć nie raz ta frekwencja nie była najwyższa,
to pomimo tego nie schodziliśmy z drogi formacyjnej. To jest mądrością Akcji Katolickiej w
archidiecezji przemyskiej.
Dziś jeszcze raz przypominam, że każdy kto wstępuje do Akcji Katolickiej ma obowiązek
uczestniczyć w spotkaniach formacyjnych w parafii, jak i poza nią. Przez „tak” Akcji
11
Ks. Eugeniusz Weron, Jak zakładać Akcję Katolicką, Pallotinum 1996, s.9-10
Wczoraj-dziś- jutro, tamże, s.10
13
Ks. Krzysztof Jeżyna, Akcja Katolicka w II Rzeczypospolitej, Lublin 1996, s. 36
14
Ks. Marian Duda, Akcja Katolicka, Częstochowa 1996, s. 43
15
Jan Paweł II, „Niezastąpionym środkiem formacji apostolskiej świeckich są organizacje, stowarzyszenia i ruchy
12
katolickie. Wśród nich szczególne miejsce zajmuje Akcja Katolicka, która kiedyś w Polsce żyła i przyniosła tyle wspaniałych
owoców. Trzeba więc, aby na nowo odżyła. Bez niej bowiem infrastruktura zrzeszeń katolickich w Polsce byłaby niepełna”
16
Ks. abp Józef Michalik, Pan was potrzebuje, Przemyśl 2000, s.17-18
3
Katolickiej mówimy: „tak formacji”. Celem obecności w Akcji Katolickiej nie jest samo
wstąpienie, ale przez obecność w stowarzyszeniu poszukiwać świętości. Permanentna
formacja ma pomagać dojrzewać w wierze, kształtować siebie na miarę wymagań Ewangelii
i zdobyć wewnętrzną równowagę. Udział w formacji jest konieczny, by każdy wzrastał w
życiu duchowym. Ten wzrost zapewnia Bóg i Jego łasce, której należy poszukiwać.17
Formacja jest poszukiwaniem takich budulców duchowych, które pozwalają człowiekowi
współpracować z łaską i zdobywać doskonałość.
Każdy, kto należy do Akcji Katolickiej powinien rozważyć – jak to wezwanie realizuje?
5. Wybierzcie życie idąc drogą świętości
Akcja Katolicka ze względu na wyjątkowe miejsce w strukturze Kościoła powinna skupić
ludzi, którzy dzięki formacji będą świadomie realizować – chrześcijańskie powołanie do
świętości. Przez poznanie swojej godności i zrozumienie, co się dokonało podczas chrztu,
członkowie stowarzyszenia powołanie do świętości, nie będą przeżywać w kategoriach
obowiązku, lecz jako odpowiedź na dar bezgranicznej miłości Boga.18 Akcja Katolicka ma
podejmować taką formację, która umożliwi poznawanie Boga, po to, by Go kochać i Jemu
służyć. Dlatego w stowarzyszeniu wskazuje się środki prowadzące do poznania i umiłowania
Boga. Przypomnijmy je sobie.
1. Modlitwa. Członkowie Akcji Katolickiej mają być ludźmi modlitwy. Bo dzięki niej
uświadamiają sobie, że są stworzeniami oczekującymi odkupienia, stworzeniami, które swoją
tożsamość uzyskują dzięki pomocy, tchnieniu, którego źródłem jest relacja z Bogiem.19
Członkowie Akcji Katolickiej modlą się, bo ona otwiera nowe horyzonty myślenia i pozwala
dostrzegać sens w tym, kim są i ku czemu się zmierzają. Modlitwa pomaga im przezwyciężać
trudności i wytrwać w przeciwnościach. Ona jest mocą i mądrością w podejmowanych
inicjatywach ewangelizacyjnych. To dzięki modlitwie członkowie Akcji Katolickiej dorastają
do misji, do której wezwał ich Bóg. Według Giuseppe Lazzatiego, bez modlitwy nie jesteśmy
i nie możemy być sobą, wedle miary stwórczego zamysłu Boga. Modlitwa jest więc warunkiem
naszego autentycznego bycia ludźmi oraz naszego prawdziwego wzrastania
w człowieczeństwie.20
2. Liturgia. Członkowie Akcji Katolickiej cenią sobie mszę św. i wszelkie nabożeństwa
w świątyni, gdyż poprzez nie dokonuje się uświęcenie człowieka i uwielbienie Boga.
W liturgii spotykają się dwa nurty: zbawczy, który pochodzi od Boga i dziękczynny, który
jest odpowiedzią człowieka. Wspominanie w liturgii minionych czynności zbawczych Jezusa
Chrystusa sprawia, że stają się one rzeczywistością aktualizującą zbawienie. Owocny udział
w liturgii przejawia się godnym przyjęciem Komunii Świętej podczas liturgii mszalnej,
przyjęciem łaski sakramentu, a po wyjściu z liturgii postawą wiernego wypełnienia woli
Bożej i kierowania się miłością w życiu codziennym.21 Do świadomego i owocnego udziału
w liturgii potrzebna jest wiara, która sprawia, że liturgia staje się rzeczywistym spotkaniem
człowieka z Bogiem.
3. Lektura Pisma Świętego. Ojciec Amedeo Cencini, wykładowca na Papieskim
Uniwersytecie Salezjańskim w Rzymie uczy, że Słowo Boże jest punktem odniesienia
w formacji każdego człowieka.22 W Słowie Bożym jest aktywnie obecny Bóg, który mówi.
Bóg zwrócony ku temu, kto czyta Słowo. I wtedy staje się ono jakby skrzyżowaniem
17
Rafał Skibiński OP, O formacji, czyli o tym, czego każdy potrzebuje, Konferencja wygłoszona w klasztorze oo.
Dominikanów w Krakowie, 29 listopada 1987 r.,
18
Wczoraj-dziś-jutro, tamże, s.189
19
tamże, s. 71
20
Giuseppe Lazzati, Modlitwa człowieka świeckiego, Kraków 1993, s. 5
21
Być chrześcijaninem dziś, Praca zbiorowa pod redakcją ks. Marian Rusieckiego, Lublin 1992, s.415-418
22
O. Amedeo Cenciki, Słowo Boże i formacja; w: Zeszyty Formacji Duchowej, Kraków 31/2006, s.8
4
spojrzeń, tak jakby w tym momencie Bóg wypowiadał to Słowo tylko dla tej osoby, która je
czyta.23 Ilekroć bierzemy Biblię do ręki, zaczyna nam towarzyszyć Bóg, który pragnie, bym
Go rozpoznał i z Nim przebywał. Słowo Boże – pisze Daniel-Ange - stopniowo wprowadza
mnie w myśl Boga, w Jego widzenie stworzenia, ludzkości, Kościoła. A przede wszystkim
wprowadza mnie w Jego własne spojrzenie, którym ogarnia mnie, moje serce, moje życie.24
Zachętą do czytania Pisma Świętego niech będą słowa Enzo Bianchi, założyciela wspólnoty
monastycznej we Włoszech. Zachwyć się Tym, który przemawia do twojego serca, zachwyć
się pokarmem, który On ci daje… Pozwól, aby Słowo, przyciągnęło cię do siebie, przemieniło
cię na obraz Syna Bożego… Słowo, które otrzymałeś jest dla ciebie życiem, radością
i pokojem, zbawieniem… Bóg objawia ci siebie, przyjmij Jego niewysłowione imię, Jego
oblicze Miłującego. Bóg cię naucza, kształtuj swoje życie według życia Jego Syna…”25
4. Sakramenty. Są ustanowione przez Chrystusa i Kościół, jako widzialne znaki łaski
i miłości Boga do człowieka. W sakramentach dochodzi do spotkania człowieka wierzącego
ze zbawiającym Bogiem. Sakramenty są znakami zbawienia, przez które Bóg daje
człowiekowi nowe życie, umacnia je i gwarantuje stały rozwój przez: dary Ducha Świętego,
pokarm duchowy, przebaczenie grzechów, umocnienie w chorobie, posłanych pasterzy, czy
błogosławieństwo miłości dwojga ludzi i złączenie się nimi. Wszystkie sakramenty trzeba
przyjmować z wiarą, gdyż ujawnia się wtedy przez nie moc łaski. Sakramenty są znakami,
w których Bóg kieruje ku ludziom zobowiązania moralne, właściwe poszczególnym
sakramentom. Właściwe korzystanie z sakramentów powoduje wzrost duchowy człowieka.26
5. Pobożność maryjna. Maryja wybrana przez Boga na Matkę Zbawiciela, nosi Go swym
łonie, wydaje Go na świat i Nim się opiekuje. Daje Mu to wszystko, co małemu dziecku daje
każda matka. To dzięki Niej ze Zbawicielem mogą się spotkać pasterze, Mędrcy ze Wschodu,
a potem Symeon i Anna. W Dekrecie o Apostolstwie świeckich, czytamy : Doskonałym
wzorem dla życia duchowego i apostolskiego jest Najświętsza Maryja Panna, Królowa
Apostołów, która w czasie ziemskiego życia, podobnego do życia innych, pełnego trosk
rodzinnych i pracy, jednoczyła się zawsze najściślej ze swoim Synem i współuczestniczyła
w szczególny sposób w dziele Zbawiciela... Niech wszyscy z wielką pobożnością oddają Jej
cześć i niech powierzają Jej macierzyńskiej opiece swoje życie i apostolstwo.27 Do życia
z Maryją został zachęcony Józef przez samego anioła. Nie bój się Jej wziąć.. Obecnie Syn
Boży zachęca każdego z nas: Oto Matka Twoja.
Mieć u siebie Boga, jakie to proste! – pisze Victor Sion. Wystarczy zrobić tak, jak każe
Bóg, wziąć do siebie Maryję. Wtedy Jezus rodzi się u nas i możemy wzywać Boga
i otrzymywać Go, wymawiając imię Boże.28 Jak to zrobić poucza nas jeden z teologów.
Przyjąć Maryję do naszego życia to znaczy przyjąć czułość Matki. Ale matki silnej. Maryja nie
bała się ani o siebie ani o Jezusa. Nie będzie się bać o nas. Jest Ona zdolna kochać nas tylko
w jeden sposób: pragnąc, abyśmy naśladowali Jezusa. Za wszelką cenę! Nie prośmy Je, aby
stała się dla nas schronieniem przed zbyt ciężkimi doświadczeniami. Prośmy Ją, abyśmy tak,
AK Ona, uwierzyli słowu, które pozwoliło Jej wszystko przetrzymać. „Z Bogiem nic nie jest
niemożliwe.”29
6. Św. Andrzej Bobola. Od samego początku wszystko, co związane jest z Akcją
Katolicką w archidiecezji przemyskiej zawierzaliśmy temu Świętemu. Poznając życiorys
byliśmy pod wrażeniem jego duchowości i apostolskiej gorliwości. Dlatego z jego pomocą
23
O Amedeo, tamże, s.14
Daniel-Ange, Niech Słowo płonie w twym sercu, Warszawa 2005, s. 60
25
tamże, s. 63
26
Być chrześcijaninem, tamże, s. 438-439
27
Sobór Watykański II, Konstytucje, Dekrety, Deklaracje, Poznań 1967, s. 383
28
Victor Sion, Wziąć Maryję do siebie, Kraków 1993, s. 123
29
Andre Seve, Patrzę na Ciebie, Maryjo, Kraków 1997, s. 116
24
5
podejmowaliśmy pierwsze działania. Od niego uczyliśmy się żyć od niego z Chrystusem i dla
Chrystusa. Dla wielu członków Akcji Katolickiej stał się patronem duchowości i wzorem
gorliwości w apostolstwie. Jego rola w tym, jaka jest Akcja Katolicka w archidiecezji – jest
nieoceniona.
Jan Paweł II do Akcji Katolickiej powiedział: Wstępując w szeregi stowarzyszenia,
zdecydowaliście się stanąć z podniesionym czołem po stronie Chrystusa; zdecydowaliście się
Go naśladować… Ważne jest, abyście zwrócili oczy serca ku Chrystusowi… Droga wierności
i wytrwałości nie jest łatwa. Dlatego w niebezpieczeństwach i przeciwnościach trzeba zaufać
Panu, który jest naszym obrońcą. Tylko od Niego może przyjść światło i siła konieczne do
wytrwania w trudnościach. Wiem […], że chcecie naprawdę naśladować boskiego Mistrza.
Dlatego przyjęliście regułę życia duchowego, która przypomina i ponownie wskazuje drogi
i środki formacyjne stanowiące najcenniejsze dziedzictwo waszego stowarzyszenia… Chcecie
oprzeć wasze apostolstwo na mocnej skale wierności Chrystusowi. Staracie się prowadzić
z Nim nieustanny dialog poprzez modlitwę indywidualną, wspólnotową i liturgiczną, medytację i lectio divina, częste przystępowanie do sakramentu pokuty i Eucharystii. Ze ścisłej więzi
z Panem rodzi się świadectwo miłości. Pokarm dla tego nadprzyrodzonego wzrostu czerpiecie
ze stałego kierownictwa duchowego, rekolekcji i ćwiczeń duchowych oraz dziecięcego
oddania się Matce Bożej.30
Reasumując naszą refleksję trzeba zaznaczyć, że wielu dzięki przynależności do Akcji
Katolickiej głębiej przeżywa swoją godność dziecka Bożego, angażuje się w duszpasterstwo
parafialne, kocha Kościół i staje w obronie moralności katolickiej, szanuje kapłanów
i biskupów, podejmuje działania, by pomóc zagubionym. Taką postawę należy upatrywać
w tym, że wybrali świętość. Ale ku temu w Akcji Katolickiej powinni dążyć wszyscy.
6. W komunii z hierarchią
Akcję Katolicką od innych grup, wspólnot i stowarzyszeń w Kościele wyróżnia jej
komunia z hierarchią. To decyduje o jej katolickości. Akcja Katolicka – pisał Pius XI – jest
udziałem świeckich w apostolstwie hierarchicznym Kościoła katolickiego dla obrony zasad
religijnych i moralnych, oraz dla rozwoju zdrowej i pożytecznej akcji społecznej pod
przewodnictwem hierarchii kościelnej, niezależnie i ponad wszystkie partie polityczne, celem
odnowienia życia katolickiego w rodzinie i społeczeństwie.31
Akcja Katolicka od początku postrzegana jest w Kościele, jako wspólnota świeckich
powołana do pomocy hierarchii w apostolstwie i ewangelizacji. Ze strony kapłanów, jako
asystentów, ma mieć zapewnioną taką pomoc duchową, dzięki której będą wzrastać
w jedności z Chrystusem i Kościołem. Jan Paweł II naucza, że kapłani asystenci są powołani
do tego, aby być kwalifikowanymi wychowami do życia wiary, do modlitwy osobistej
i wspólnotowej, do życia sakramentalnego, aby towarzyszyć każdemu członkowi Akcji
Katolickiej w drodze doskonałości chrześcijańskiej, by być przewodnikami, pewnymi, od
których wierni świeccy mogą otrzymać światło i moc ducha przez formację do apostolatu im
właściwego.32
Ks. abp Józef Michalik na sympozjum w Lublinie w roku 1996 mówił o tym: Apostolat,
proponowany i realizowany przez Akcję Katolicką, ma być współpracą wspólnoty świeckich
i hierarchii…Potrzebny jest katolicki laikat w Polsce, zjednoczony między sobą i z hierarchią,
który otwarty będzie na wymianę zdań, ale po jej dokonaniu zrozumie konieczność jednolitego
działania. Miłość i przywiązanie do Kościoła, jako jedna z zasadniczych podstaw Akcji
30
Jan Paweł II, Przemówienie z dnia 21.IX.1991
Stanisław Krajewski, Akcja Katolicka ostatnia szansa dla Polski, Warszawa 1994, s. 31
32
Jan Paweł II, Przemówienie z dnia 23.VI.1987
31
6
Katolickiej, polegać będzie … na posłuszeństwie wiary, na ofiarnym trudzie walki o zgodność
sumienia i życia z tym, czego naucza Ewangelia i Magisterium Kościoła.33
Członkowie Akcji Katolickiej szanują biskupów i kapłanów. W okresie narastającego
antyklerykalizmu są ich obrońcami. Kościół w Polsce idzie ku zwycięstwu, bo szuka jedności
biskupów z kapłanami, a kapłanów z laikatem.34
7. Akcja Katolicka aktywnie włącza się w apostolstwo i ewangelizację
Akcja Katolicka ma skutecznie ożywiać życie apostolskie w parafii, a przy tym dawać
gwarancję takiej współpracy w duszpasterstwie lokalnym, której nie dają inne stowarzyszenia
czy wspólnoty. Ma włączać się w program pracy duszpasterskiej diecezjalny i parafialny. Ma
być szkołą apostolstwa, budzenia nowych inicjatyw w Kościele, ma być zatroskaniem
ewangelizacyjnym realizowanym wspólnie z innymi. Ma stać się zaczynem ewangelizacji,
szkołą wiary, szkołą świadectwa. Z czasem w Akcji Katolickiej powinna wyłonić się grupa
ludzi całkowicie oddanych sprawom Kościoła, gotowych na wszystko dla Chrystusa,
z których będzie można tworzyć stałe formy służby świeckich w Kościele, tzw. ministeria.
Szczególnym zadaniem Akcji Katolickiej dzisiaj jest udział w „nowej ewangelizacji”,
czyli dotarcie do tych ludzi, którzy zatracili wiarę, lub ją osłabili na skutek sekularyzmu,
laicyzmu, ateizmu.35 Jan Paweł II uczył, że nowa ewangelizacja to głoszenie Ewangelii…
z nową gorliwością, nowymi metodami i z zastosowaniem nowych środków wyrazu.36 W tej
ewangelizacji należy wskazywać ludziom na Jezusa, prowadzić ich do przyjęcia Go
i pomagać przylgnąć do Niego i Jego Ewangelii tak, by zgodzili się na określoną moralność.
Drogi nowej ewangelizacji określił Jan Paweł II w adhortacji Christifideles laici, jako pola
zaangażowania ludzi świeckich: poszanować godność ludzką, promować szacunek dla prawa
do życia, chronić wolność religijną, uwzględniać priorytet rodziny na płaszczyźnie
społecznego zaangażowania, nobilitować miłość, jako duszę i podstawę solidarności,
przeniknąć Ewangelią życie gospodarczo-społeczne; przepajać kulturę Ewangelią (CL 37-44).37
8. Podsumowanie
Nasze pielgrzymowanie do archikatedry, na spotkanie z ks. abpem Józefem Michalikiem,
z racji patronalnego święta Akcji Katolickiej, Chrystusa Króla, staje się okazją do
przypomnienia najważniejszych prawd dotyczących przeżywania naszej obecności w Akcji
Katolickiej. Święto patronalne jest nie tylko dniem radości dla członków stowarzyszenia, ale
i refleksji nad tym: jak realizuję podjęte zobowiązania? By łatwiej nam było rozejrzeć się
w tak bogatej tematyce zostały nam podane konkretne myśli do rachunku sumienia.
Przed Akcją Katolicką stoją wciąż nowe wezwania, gdyż pojawiają się nowe problemy
w Kościele i świecie, których bez zaangażowania ludzi świeckich nie można będzie
rozwiązać. Wsłuchajmy się więc jeszcze raz w to wołanie naszego Pasterza, ks. abp Józefa
Michalika: jesteście potrzebni Kościołowi.
Potrzebni, by więcej było dobra na ziemi dzięki Waszej świętości. To dzięki Wam,
członkom Akcji Katolickiej to dobro, kiełkuje i rośnie w parafiach. Trzeba dziś wyrazić słowa
uznania i szacunku wobec kapłanów, którzy nas wspierają i na nowo zawierzyć się
Chrystusowi Królowi Wszechświata, by z Jego pomocą odnawiać oblicze ziemi.
Niech spotkanie w archikatedrze z Metropolitą Przemyskim podczas Eucharystii
i wsłuchanie się w słowo Boże, które wygłosi dopomoże nam w pełnieniu tego zaszczytnego
powołania, jakim zostaliśmy obdarowani w Kościele.
33
Pan was potrzebuje, tamże, s. 38-40
tamże, s.41
35
Ks. Dusz, tamże, s. 66-70
36
tamże, s. 71
37
Jan Paweł II, Christifideles laici, Wrocław 1990, s. 99-127
34
7