Czas wolny poświęcany dzieciom przez rodziców Dorota Głowacka
Transkrypt
Czas wolny poświęcany dzieciom przez rodziców Dorota Głowacka
Czas wolny poświęcany dzieciom przez rodziców Dorota Głowacka Czas wolny i sposób jego wykorzystywania stanowi dla człowieka jeden z najważniejszych wymiarów jego życia. Obok pracy zawodowej czas wolny staje się nieodłączną częścią życia ludzkiego, a w tym życia rodziny, która poprzez wychowywanie swojego potomstwa powinna zaszczepić w nim chęć i konieczność zarówno do pracy jak i odpoczynku. Czas wolny jest czymś, co towarzyszy człowiekowi od wieków, aby szerzej przyjrzeć się definicji czasu wolnego na początek należałoby wspomnieć, czym tak w ogóle jest czas. „Czas jest jednym z podstawowych pojęć filozoficznych oraz wielkością fizyczną, która określa kolejność, a także odstęp pomiędzy wydarzeniami. Najczęściej czas rozumiany jest, jako: - chwila, moment, punkt czasowy; - okres, odcinek czasowy; - trwanie; - zbiór wszystkich chwil i okresów czasowych” 1. Słownik pedagogiczny W. Okonia podaje, że „czas wolny jest okresem do dyspozycji jednostki po wykonaniu przez nią obowiązków, autor ma tu na myśli pracę zawodową, naukę w szkole i w domu oraz zajęć domowych. Natomiast czas wolny w pełni przeznaczany zostaje między innymi na odpoczynek, rozrywkę, działalność charytatywną, wzrost własnych 2 zainteresowań i uzdolnień, wysiłek fizyczny” . Rodzina jest pierwszą i podstawową jednostką, w której dziecko uczy się zarządzać czasem wolnym. To właśnie rodzice lub opiekunowie mają obowiązek nauczyć dziecko zagospodarować ten czas w sposób właściwy i korzystny dla niego. Niestety w dzisiejszym świecie nie jest to łatwe, w dobie „pogoni” za pieniądzem, szybko rozwijającą się globalizacją, szerokim postępem technologicznym i niebezpieczeństwami, jakie grożą współczesnej rodzinie. Rodzina, jako krąg środowiskowy ma ogromny wpływ na rozwój wszystkich sfer życia dziecka. Jej „głównym zadaniem jest 3 zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i opieki wychowawczej” . Jak podaje Kamiński „rodzina to instytucja wychowawcza (tak samo powszechna jak szkoła) posiadająca ogromny wpływ na kształtowanie między innymi postaw społecznych i etycznych. Jednak wychowanie rodzinne jest z reguły nieplanowane i nieracjonalne. Chodzi tu o wzory postaw rodziców i/lub starszego rodzeństwa w zakresie spędzania czasu wolnego, wzory te są zazwyczaj nieprzemyślane, mało kreatywne i słabo aktywne” 4. Rodzice powinni zapewnić dziecku taki wypoczynek, aby „kompensować wady trybu życia dziecka w wieku szkolnym, głównie postawy siedzącej. Ważne są tu zajęcia ruchowe na świeżym powietrzu, spacery. Istotne znaczenie ma tu również potrzeba snu u dziecka. Należy zadbać o to, aby dziecko przesypiało około 11 godzin i aby nic nie zakłócało jego snu” 5. Wśród dotychczasowych badań podaje się, że najczęstszym sposobem spędzania czasu wolnego przez dzieci jest oglądanie programów telewizyjnych, w dalszej kolejności są gry komputerowe, zabawy z kolegami, koleżankami. Nieliczny procent dzieci spędza swój czas wolny na rozwijaniu swoich osobistych zainteresowań. W takim wypadku, gdy media odgrywają znaczącą rolę w odpoczynku i spędzaniu czasu wolnego, ważne jest, aby to rodzice spędzając czas z dziećmi w pełni wykorzystali go na to, aby: - wyrażać i dzielić swoje emocje z dziećmi; - być otwartymi na propozycje swoich pociech; - obserwować dzieci i wyciągać wnioski ze wspólnych zabaw, wyjść; - aktywnie spędzić wspólny czas 6. Literatura i badania nad czasem wolnym ukazują, że dzieci mają około pięciu godzin czasu wolnego. Czas ten wiąże się głównie z rodziną, szkołą, rówieśnikami. Jan Pięta rodzinę zalicza do naturalnego środowiska wychowawczego. Jest to „część środowiska wychowawczego, która nie należy do środowiska intencjonalnego, czyli instytucji celowo powołanych w społeczeństwie do realizacji zadań wychowawczych, lecz funkcje dydaktyczne, opiekuńcze, społeczne, kulturalne, 7 towarzyskie pełni w sposób niezamierzony, spontaniczny” . Instytucja rodziny na przestrzeni wieków ulegała ciągłej zmianie. Kiedyś jej struktura była bardziej złożona, składała się z wielu członków, była wielopokoleniowa z dominującym systemem rządów patriarchalnych. Obecnie współczesna rodzina więcej czasu spędza poza domem, jest dwupokoleniowa i dominuje w niej system liberalny obojga rodziców. „Wszystkie te czynniki komplikują kształtowanie się w rodzinie norm, zasad moralnych, poglądów i postaw. Jednocześnie sprzyja zindywidualizowanym spojrzeniom każdego członka rodziny, szczególnie dzieci i młodzieży na świat, jego kulturę, 8 a w tym wczasowania” . Wspólne spędzanie czasu wolnego scala i jednoczy rodzinę. Rodzice, którzy potrafią cennie zagospodarować ten czas dają swoim dzieciom doskonały przykład do tego jak w przyszłości one same mają planować swój wypoczynek. S. Taboł podał następujące warunki niezbędne w rodzinnym wychowaniu: 1 2 3 4 5 6 7 8 Encyklopedia Popularna PWN, Państwowe Wydawnictwo Naukowe Warszawa 1985, s. 144. W. Okoń, Słownik pedagogiczny, Warszawa 1992, s. 35 - 36. A. Kelm, O opiece nad dzieckiem w rodzinie, Warszawa 1974, s. 12. A. Kamiński, Czas wolny i jego problematyka społeczno – wychowawcza, Wrocław – Warszawa – Kraków 1965, s. 247. A. Kelm, O opiece nad dzieckiem w rodzinie, Warszawa 1974, s. 54 – 55. Autor nieznany, Aktywność ruchowa w rodzinie – turystyczne formy, http://www.tkkf.org.pl/artykuly/16.html, 17. XII. 2011r. J. Pięta, Pedagogika czasu wolnego, Warszawa 2008, s. 223. Ibidem, s. 223 – 224. Rodzice powinni: 1. Szczególnie zapoznać się z formami i zadaniami wypełniania czasu wolnego. 2. Organizowanie czasu wolnego popierać własnym przykładem. 3. Postarać się o zapewnienie odpowiedniego sprzętu do zajęć określonego typu. 9 4. Zapoznać dzieci z właściwym korzystaniem z miejsc wypoczynku oraz z zachowaniem kultury wypoczynku . Nie od dziś wiadomo, że dzieci w wieku od 7 do 10-12 lat po za obowiązkiem uczęszczania do szkoły muszą wygospodarować czas na rozwijanie własnych zainteresowań, zabawę z rówieśnikami czy wypoczynek z rodziną. To właśnie rodzice mają za zadanie wpoić swoim pociechom „systemy i zasady” spędzania czasu wolnego i stanąć na wysokości zadania w zaspokojeniu potrzeb dzieci w zakresie czasu wolnego. Natomiast dzisiejsza rzeczywistość stawia przed „współczesnymi rodzicami” ogrom wymagań. „Wiele rodzin staje codziennie przed dylematem, jak pogodzić oczekiwania stawiane przez rynek pracy i pracodawców, potrzebę zarabiania pieniędzy z wymaganiami stawianymi przez życie rodzinne, związanymi z pozostawianiem w związku, pełnieniem roli rodzica oraz z potrzebą odpoczynku” 10. Potrzeby dzieci w zakresie czasu wolnego zmieniają się z biegiem lat. Jeszcze niespełna dekadę temu dzieci swój wolny czas spędzały głównie na zabawach poza domem lub w gronie rodzinnym. Obecnie większość z nich po powrocie ze szkoły jest pozostawiona samym sobie razem z telewizorem lub komputerem, a rodzinne spędzanie czasu odbywa się raz w tygodniu albo przy okazji świąt czy wspólnych wakacji. Drastycznie uległa zmianie różnorodność form spędzania czasu wolnego. „Jak wynika z badań, większość dzieci w młodszym wieku szkolnym spędza go głównie w domu – przed komputerem albo telewizorem – są to cztery godziny dziennie, a w dniu świątecznym nawet do sześciu godzin. Rozmowy ze znajomymi poza szkołą ograniczają się niekiedy do komunikatorów internetowych, a czas wolny na 11 powietrzu – jest w porządku, o ile nie wymaga wysiłku fizycznego” . Dzieci w wieku 7 – 13 lat poprzez dynamiczne zabawy ruchowe rozwijają swoją zręczność fizyczną, a to w ogromnej mierze wpływa na prawidłowy rozwój psychiki. Potrzeby dzieci w czasie wolnym szeroko wiążą się z: uczestniczeniem w kulturze między innymi poprzez chodzenie do kina czy teatru, udziałem w życiu społeczeństwa, rozwijaniem własnych pasji i zainteresowań, czy równie ważnym odpoczynkiem biernym12 Nie każdą rodzinę stać na to, aby codziennie wspólnie wygospodarować czas wolny, dlatego najczęściej rodzice starają się nadrobić stracony czas w dni wolne od pracy i nauki. Jest to pewne wyjście z sytuacji, ale trzeba pamiętać, że tak naprawdę nic nie jest w stanie zastąpić nawet kilkuminutowej dziennej rozmowy ze swoim dzieckiem czy wspólnie spędzonych chwil. Ważne, więc aby rodzice starali się swoim dzieciom przekazać pozytywne wzory spędzania czasu wolnego poprzez rozbudzanie dbałości o kulturę, odpowiednie manipulowanie wzorem w danym środowisku, czy krytykowanie wzorów negatywnych13. Rodzic powinien wprowadzić dziecko w zakres gospodarowania czasem wolnym w sposób subtelny bez narzucania własnej wizji. Warto zaznaczyć, iż prawidłowe wprowadzenie młodych jednostek w aktywne branie udziału w życiu społecznym, umiejętne planowanie czasu poświęcanego pracy, dodatkowym czynnościom i wypoczynkowi pozwoli im w pełni rozwinąć się w dalszym życiu. Bibliografia: 1. Autor nieznany, Aktywność ruchowa w rodzinie – turystyczne formy, http://www.tkkf.org.pl/artykuly/16.html, data pobrania: 17. XII. 2011r. 2. Encyklopedia Popularna PWN, Warszawa 1985. 3. Grochociński M., Przygotowanie dzieci do racjonalnego wykorzystania czasu wolnego, Warszawa 1979. 4. http://www.pcprstarograd.pl/czas-wolny-dziecka, data pobrania: 17.I.2012r. 5. Kamiński A., Czas wolny i jego problematyka społeczno – wychowawcza, Wrocław – Warszawa – Kraków 1965. 6. Kelm A., O opiece nad dzieckiem w rodzinie, Warszawa 1974. 7. Macioł – Kisiel U., Czas wolny a zdrowy styl życia dziecka, http://www.zeszyty.awf.katowice.pl, data pobrania: 19.I.2012r. 8. Muszyński W., Rodzina w świecie wartości. Religia, praca i czas wolny, Toruń 2010. 9. Okoń W., Słownik pedagogiczny, Warszawa 1992, 10. Pięta J., Pedagogika czasu wolnego, Warszawa 2008. 11. Taboł S., Wpływ rodziny na wykorzystywanie czasu wolnego, „Problemy opiekuńczo – wychowawcze”, nr 3, 2002. 9 10 11 12 13 S. Taboł, Wpływ rodziny na wykorzystywanie czasu wolnego, „Problemy opiekuńczo – wychowawcze”, nr 3, 2002, s. 150. W. Muszyński, Rodzina w świecie wartości. Religia, praca i czas wolny, Toruń 2010, s. 325. http://www.pcprstarogard.pl/czas-wolny-dziecka, 17.I.2012r. Urszula Macioł-Kisiel, Czas wolny a zdrowy styl życia dziecka, http://www.zeszyty.awf.katowice.pl, 19.I.2012r. M. Grochociński, Przygotowanie dzieci do racjonalnego wykorzystania czasu wolnego, Warszawa 1979, s. 106.