regiony gminy europy

ISSN 1725-6747
REGIONY
GMINY
EUROPY
B I U L E T Y N I N F O R M A C YJ N Y K O M I T E T U R E G I O N Ó W
nr 64 kwiecień–maj 2009
Temat numeru: Stawka wyborów europejskich
Mobilizacja wyborców: Komitet Regionów podejmuje
działania na rzecz udziału obywateli w wyborach
Członkowie KR-u kandydują na europosłów
Ponadto w numerze:
Liczne zadania członków KR-u: Mercedes Bresso na czele europejskich
zrzeszeń REGLEG i AEM
Forum: KR udziela głosu kreatywnym regionom i miastom
Kronika sukcesu: Grupy międzyregionalne w KR-ze – specyfika
regionalna, która łączy
Od redakcji
„Musimy sprawić,
żeby Europa miała
znaczenie dla wyborców”
Luc Van den Brande
przewodniczący
Komitetu Regionów
W całej UE około 375 milionów osób będzie miało prawo
głosować w wyborach do Parlamentu Europejskiego
i decydować o tym, kto będzie reprezentował ich interesy w Brukseli w ciągu najbliższych pięciu lat. Nie należy
lekceważyć znaczenia tych wyborów: w czasach obecnego kryzysu gospodarczego obywatele zwracają się do
Europy, oczekując konkretnych rozwiązań, a jej zdolność
skutecznego działania może przyczynić się do zmniejszenia deficytu demokratycznego i stać się nowym bodźcem
dla projektu integracji europejskiej. W rzeczy samej obywatele, głosując w wyborach europejskich, mają szansę
kształtować przyszłość demokracji europejskiej i stworzyć taki rodzaj Europy, który odpowiadałby ich troskom,
zapewniał bezpieczeństwo i dobrobyt.
na ich codzienne życie. Pokazuje to, jak bardzo niedoceniana jest rola Parlamentu Europejskiego.
Dlatego ważne jest, żeby politycy – szczebla lokalnego,
regionalnego, krajowego czy europejskiego – zrobili
wszystko, co w ich mocy, by zachęcić do pójścia do urn
wyborczych 375 milionów osób uprawnionych do głosowania w całej Europie. Musimy jednak zrobić więcej:
powinniśmy upewnić się, że wyborcy mają pełną świadomość stawki wyborów, i postarać się im wyjaśnić, jaką
rolę odgrywa Parlament Europejski i jak wykorzystuje
swoje kompetencje prawodawcze. Ilu obywateli wie na
przykład, że Parlament Europejski bezpośrednio wpływa
na 60–80% ustawodawstwa krajowego? Albo że europosłowie mają istotny wpływ na kluczowe kwestie związane
z kryzysem finansowym czy zmianą klimatu i proponują
konkretne, trwałe rozwiązania dzisiejszych problemów
dla dobra przyszłych pokoleń Europejczyków? Ilu ludzi
poszłoby głosować, gdyby byli lepiej poinformowani?
Z tego względu Komitet Regionów zobowiązał się
odgrywać czynną rolę w uwrażliwianiu opinii publicznej na doniosłe znaczenie wyborów europejskich; dlatego właśnie poprosiłem członków KR-u, by w miastach
i regionach, z których pochodzą, podjęli wszelkie kroki,
żeby zachęcić wyborców do wzięcia udziału w czerwcowych wyborach. Sesje informacyjne na temat Europy,
specjalne strony internetowe poświęcone wyborom,
dyskusje na żywo z kandydatami – politycy szczebla
lokalnego i regionalnego mają wiele okazji do uświadomienia ludziom wagi wyborów i znaczenia ich głosu.
Dane Eurobarometru wyraźnie dowodzą, że obywatele
europejscy zwracają się do swoich polityków lokalnych
po rady i informacje na temat Europy, tak więc europejska kampania wyborcza stanowi wymarzoną okazję do
spotkań na ten temat.
Niedawny sondaż Eurobarometru, przeprowadzony dla
Komitetu Regionów przez Komisję Europejską, pokazuje,
że postawy wobec władz europejskich różnych szczebli mogą się diametralnie różnić. 26% Europejczyków
deklaruje przekonanie, że to eurodeputowany może
najlepiej bronić ich osobistych interesów na poziomie
europejskim, co wskazuje, że spora część społeczeństwa
Unii rozumie prace Parlamentu Europejskiego. Zarazem
jednak tylko 9% ankietowanych twierdzi, że właśnie na
szczeblu europejskim wywierany jest największy wpływ
Musimy sprawić, żeby Europa miała znaczenie dla wyborców, pokazać im, że głos oddany przez nich w czerwcu
ma swą wagę. Jeśli to się nam nie uda, frekwencja będzie
prawdopodobnie niska, a demokracja europejska ulegnie jeszcze większemu osłabieniu w oczach jej obywateli. Stąd dla powodzenia tych wyborów tak ważne jest,
byśmy wspólnie dążyli do budowania Europy po partnersku, mobilizując siły na szczeblu lokalnym, regionalnym,
krajowym i europejskim, żeby zachęcić społeczeństwo
do głosowania.
Dla polityków szczebla lokalnego i regionalnego – do
których zaliczają się np. członkowie Komitetu Regionów –
najciekawszy jest wysoki poziom zaufania, którym darzą
ich europejscy wyborcy. Jak wynika z sondażu Eurobarometru, 26% ankietowanych jest zdania, iż to lokalni
i regionalni przedstawiciele polityczni mogą najlepiej
wyjaśnić, jak na życie obywateli wpływa prawodawstwo
europejskie, podczas gdy 59% zapytanych uważa, że
należy w większym stopniu włączyć tych przedstawicieli
w proces kształtowania polityki na szczeblu europejskim.
2
Stawka wyborów europejskich List otwarty do przedstawicieli
samorządów regionalnych i lokalnych
Szanowni Państwo!
Wybory europejskie w 2009 r. to jedno z najważniejszych wydarzeń demokratycznych na świecie. Dotyczą
one 375 milionów obywateli, którzy pójdą do urn wyborczych w dniach 4–7 czerwca. 375 milionów kobiet
i mężczyzn – z czego 36 milionów głosujących po raz
pierwszy – wybierze swoich przedstawicieli do Parlamentu Europejskiego i nada tej instytucji siłę i legitymację w Unii Europejskiej.
Obywatele muszą uświadomić sobie, jak duże znaczenie
ma ich głos, dzięki niemu bowiem mogą sami pokierować swoim losem – losem obywateli Europy. Na przedstawicielach demokratycznie wybranych władz lokalnych, regionalnych, krajowych i europejskich spoczywa
obowiązek uwrażliwiania obywateli, informowania
i mobilizowania ich tak, aby uzyskać możliwie najwyższą
frekwencję wyborczą. Naszym wspólnym zadaniem jest
wytłumaczenie ludziom, w jaki sposób Parlament Europejski wykorzystuje w praktyce swoje uprawnienia legislacyjne i tym samym wywiera – w interesie obywateli –
bezpośredni wpływ na 60–80% prawodawstwa państw
członkowskich UE.
Żyjemy dziś w Unii Europejskiej, która przyniosła pokój,
wolność, stabilność i dobrobyt na naszym kontynencie
i sprawiła, że wojna stała się dla jej państw członkowskich nie do pomyślenia. W dobie kryzysu finansowego
i gospodarczego Unia Europejska wykazała się skutecznością i zdolnością do reakcji u boku państw członkowskich, dbając o ochronę interesów swoich obywateli.
W odpowiedzi na zmianę klimatu Europa dała światu
przykład, przyjmując zobowiązujący i odważny plan działania, który pozwoli nam ograniczyć emisje CO2 o 20%
do 2020 r. Sprawnie działająca Unia Europejska potrzebuje silnego Parlamentu Europejskiego.
Od wejścia w życie traktatu z Maastricht każdy obywatel Unii Europejskiej może wybierać i być wybierany
w wyborach europejskich i lokalnych, niezależnie od
tego, w którym państwie członkowskim mieszka. Dzięki
tej zasadzie podczas ostatnich wyborów europejskich
w 2004 r. aż 12% głosujących mogło wyrazić swoje zdanie, oddając głos poza swoim krajem pochodzenia. Ze
względu na stale rosnącą mobilność zawodową należy
poinformować naszych współobywateli o ich prawach,
których często nie znają.
Wykorzystajmy wspólnie tę szczególną okazję, jaką są
wybory, do rozmowy o Europie i zjednoczmy siły, aby
obywatele uznali ideę Europy za własną. Demokracja
i poczucie obywatelskie rodzą się w miastach i regionach: zmobilizujmy naszych współobywateli do udziału
w tych wyborach!
Praktycznie rzecz ujmując: oddajemy do dyspozycji
władz lokalnych i regionalnych oraz ich reprezentatywnych stowarzyszeń wiele narzędzi służących komunikacji
REGIONY I GMINY EUROPY KWIECIEŃ–MAJ 2009
Luc Van den Brande, przewodniczący Komitetu Regionów,
i Hans-Gert Pöttering, przewodniczący Parlamentu Europejskiego
i informacji. Aby z nich skorzystać, należy skontaktować
się z przedstawicielstwem Parlamentu Europejskiego lub
Komisji Europejskiej w swoim kraju albo zwrócić się do
jednego z posłów do PE lub członków Komitetu Regionów ze swojego regionu.
Jeśli chodzi o konkrety, proponujemy, aby Państwo:
zorganizowali w swojej gminie kampanię informacyjną o wyborach europejskich i ogólnie o działalności
Unii Europejskiej;
wysłali do obywateli pismo wzywające ich do udziału
w wyborach europejskich;
wykorzystali środki informacyjne, w które mogą się
Państwo zaopatrzyć w biurach informacyjnych Parlamentu Europejskiego (www.europarl.pl) i Komisji Europejskiej (www.ec.europa.eu/polska) w swoim kraju;
utworzyli na stronie internetowej swojej gminy portal na temat wyborów europejskich i zamieścili na nim
linki do stron Parlamentu Europejskiego (www.europarl.
europa.eu) i Komitetu Regionów (www.cor.europa.eu);
Luc Van den Brande,
przewodniczący Komitetu
Regionów, oraz Hans-Gert
Pöttering, przewodniczący
Parlamentu Europejskiego,
wspólnie zaapelowali do
przedstawicieli samorządów
lokalnych i regionalnych
z całej UE, by ci zachęcili
obywateli do oddania głosu
w czerwcowych wyborach.
Wspólny list przewodniczących
został przesłany do członków
Komitetu Regionów oraz
przewodniczących krajowych
stowarzyszeń samorządów
lokalnych i regionalnych
w każdym państwie
członkowskim.
gościli kandydatów do Parlamentu Europejskiego
w związku z działaniami informacyjnymi podczas kampanii wyborczej.
Jesteśmy przekonani, że z Państwa pomocą uda nam się
dotrzeć z debatą o Europie do wszystkich miast i gmin
po to, aby nasi współobywatele stawili się do urn w dniu
wyborów.
Hans-Gert Pöttering
przewodniczący
Parlamentu Europejskiego
Luc Van den Brande
przewodniczący Komitetu
Regionów
3
Stawka wyborów europejskich
Badanie Eurobarometru:
władze lokalne i regionalne
mogą przełamać nieufność
obywateli do Europy
Większość obywateli europejskich nie tylko darzy największym zaufaniem władze szczebla regionalnego
i lokalnego, ale także uważa, że są one najlepiej predysponowane do wyjaśniania wpływu polityki europejskiej
na codzienne życie obywateli – wynika z badania Eurobarometru przeprowadzonego przez Komisję Europejską na zlecenie Komitetu Regionów i przedstawionego
na ostatniej sesji plenarnej KR-u.
Badanie przeprowadzone w październiku i listopadzie
2008 r. pokazuje, że samorządy regionalne i lokalne uważane są za najbardziej godny zaufania szczebel władzy
w Europie. Podczas gdy zaledwie jedna trzecia obywateli
europejskich (34%) skłonna jest darzyć zaufaniem rząd
krajowy na szczeblu centralnym, połowa z nich twierdzi,
że ufa swoim władzom lokalnym i regionalnym (50%) –
wskaźnik ten przewyższa poziom zaufania do Unii Europejskiej (47%). We Francji, w Belgii, Niderlandach i Niemczech 62–65% osób deklaruje, że ufa swoim samorządom
lokalnym i regionalnym. W Austrii, Szwecji, Danii i Finlandii odsetek ten jest jeszcze większy, przekracza bowiem
dwie trzecie badanych (67-72 %).
Co konkretnie robi KR?
Wśród działań KR-u adresowanych do polityków szczebla lokalnego
i regionalnego z myślą o mobilizowaniu wyborców można wymienić:
rozesłanie listu otwartego przewodniczącego Van den Brandego
i przewodniczącego Pötteringa do przewodniczących krajowych
i europejskich zrzeszeń samorządów lokalnych i regionalnych oraz do
wydawców publikacji tych stowarzyszeń;
uruchomienie specjalnego, poświęconego wyborom portalu
na stronie internetowej KR-u, przeznaczonego dla przedstawicieli
samorządów lokalnych; dzieli się on na części dotyczące poszczególnych
krajów i jest uzupełnieniem odpowiedniego portalu Parlamentu
Europejskiego;
nagranie i udostępnienie do pobrania filmów wideo z udziałem
czołowych polityków lokalnych i regionalnych, którzy zachęcają
obywateli do pójścia do urn wyborczych;
zorganizowanie – podczas Europejskiego Szczytu Regionów i Miast –
debaty między przedstawicielami głównych partii europejskich,
nadawanej na żywo na jednym z ważniejszych kanałów czeskiej telewizji
oraz – za pomocą transmisji wideo – na stronie internetowej KR-u;
organizacja poświęconego wyborom europejskim Forum
Komunikacji Zdecentralizowanej w ramach kwietniowej sesji
plenarnej KR-u.
Więcej szczegółów na stronie: www.cor.europa.eu
eurobarometer
survey
Badanie wykazało ponadto, że 59% obywateli europejskich pragnie, by władze regionalne i lokalne miały większy wpływ na proces decyzyjny UE.
Przedstawiając wyniki badania, Luc Van den Brande
podkreślił, że „potwierdzają one raz jeszcze to, co KR
powtarzał od momentu powstania w 1994 r. Ludzie ufają
swym przedstawicielom lokalnym i regionalnym, których znają najlepiej. Ci demokratycznie wybrani przedstawiciele wiedzą, co myślą i czego chcą mieszkańcy ich
okręgu. Jeśli Europa chce zdobyć zaufanie obywateli i zniwelować dystans między nimi a Brukselą, nie ma innego
wyboru, jak tylko w większym stopniu włączyć tych przedstawicieli i ich instytucję – Komitet Regionów – w unijny
proces decyzyjny”. Jeśli chodzi o wnioski płynące z badania, przewodniczący dodał: „Takie jest życzenie obywateli i dlatego podkreślam, że należy wzmóc wysiłki, aby
zwiększyć udział KR-u we wspólnotowym procesie decyzyjnym, tak jak to przewiduje traktat lizboński”.
Z badania wynika również, że obywatele chcą, by przedstawiciele wszystkich szczebli władzy informowali ich
o tym, jak strategie wspólnotowe wpływają na ich życie
codzienne. Zdaniem wiceprzewodniczącej Komisji Europejskiej Margot Wallström wyniki badania pokazują,
że „informowanie o Europie to nie tylko zadanie Brukseli – wszyscy demokratycznie wybrani przedstawiciele
powinni się uważać za polityków europejskich. Zaufanie,
jakim społeczeństwo darzy swoich przedstawicieli szczebla krajowego, regionalnego i lokalnego, nakłada na nich
odpowiedzialność za informowanie obywateli. Zwiększonemu udziałowi w unijnym procesie decyzyjnym musi
towarzyszyć silniejsze zaangażowanie w przedstawianie
zadań, celów i osiągnięć Europy w regionach, miastach
i gminach”.
4
Stawka wyborów europejskich Wybory
europejskie
Członkowie KR-u
kandydują na europosłów
Na relacje między Komitetem Regionów a Parlamentem
Europejskim korzystnie wpływa fakt, że kariera polityczna
prowadzi niektórych członków KR-u do Parlamentu Europejskiego, gdzie zostają posłami. W rzeczy samej politycy
lokalni czy regionalni, zebrawszy pierwsze doświadczenia w instytucjach europejskich jako członkowie KR-u,
powołani zatem przez odpowiednie państwo członkowskie, mogą chcieć dalej angażować się w służbę
obywatelom i zgłosić swoją kandydaturę w wyborach
europejskich. Tym sposobem wielu członków Komitetu
Regionów postanowiło wystartować w czerwcowych
wyborach do Parlamentu Europejskiego. Wymieńmy
tu Petra Osvalda, obecnie członka Rady Miasta Pilzna
(Czechy) i Partii Europejskich Socjalistów (PSE), Susannę
Haby, członkinię Rady Gminy Göteborg (Szwecja)
i Europejskiej Partii Ludowej (PPE), czy Guida Milanę,
aktualnie członka Rady Miasta Olevano (Włochy) i partii
Porozumienie Liberałów i Demokratów na rzecz Europy
(ALDE). W tym roku nie kandyduje żaden członek Grupy
UEN-EA (Unia na rzecz Europy Narodów – Przymierze
Europejskie), nie oznacza to jednak, że tak było zawsze:
w 2002 r. wybrano do Parlamentu Europejskiego Seána
Ó Neachtaina, byłego przewodniczącego tej grupy
politycznej w KR-ze (1998–2002).
A potem… dalsze
losy członków KR-u
Doświadczenie w dziedzinie spraw europejskich zdobyte na stanowisku członka Komitetu Regionów może
skłonić polityka do podjęcia nowych zadań i funkcji.
Wielu europosłów, zanim uzyskało mandat europejski,
zasiadało w KR-ze na podstawie mandatu przedstawiciela samorządu lokalnego. Można tu wymienić Jo
Leinena, obecnego przewodniczącego Komisji Spraw
Konstytucyjnych Parlamentu Europejskiego i członka
KR-u w latach 1994–1999, Evę-Riittę Siitonen, byłą
burmistrz Helsinek, czy Salvatore Tatarellę, dawnego
radnego miasta Bari. Istnieją też jeszcze oryginalniejsze
drogi życiowe: np. Sophia in ‘t Vel, obecnie europosłanka, była wcześniej sekretarz generalną Grupy ALDE
w Komitecie Regionów (1996–2004).
Kariery członków KR-u nie ograniczają się wszakże do
szczebla terytorialnego i europejskiego. Wielu członków
po odejściu z Komitetu miało okazję sprawować pierwszoplanowe funkcje na krajowej scenie politycznej.
Najbardziej znamiennym przykładem jest droga, którą
przebył Jorge Fernando Sampaio: powołany na
członka KR-u w 1994 r. na podstawie mandatu burmistrza Lizbony, został w 1996 r. prezydentem Republiki
Portugalii.
REGIONY I GMINY EUROPY KWIECIEŃ–MAJ 2009
W mniej odległej przeszłości, bo w 2008 r., premierem
Królestwa Belgii został Yves Leterme, który wcześniej
spędził dwa lata w Komitecie Regionów jako premier
regionalnego rządu Flandrii. Z kolei w latach 2002–2003
Jean-Pierre Raffarin, pełniąc jednocześnie funkcję premiera Republiki Francuskiej, zasiadał w Komitecie na
podstawie swojego mandatu przewodniczącego Rady
Regionalnej Poitou-Charentes.
Komitet Regionów może być także dumny z faktu, że do
jego członków zaliczał się Valéry Giscard d’Estaing –
wówczas przewodniczący regionu Owernia i były prezydent Francji – który został powołany przez szefów państw
i rządów na przewodniczącego Konwentu w sprawie
Przyszłości Europy właśnie w okresie swojej kadencji
w KR-ze (1998–2004).
Poza tym należy również podkreślić, że wielu członków
KR-u obejmowało następnie teki ministrów. Niektórzy
zostali ministrami spraw zagranicznych swojego kraju.
Zaliczają się do nich Karel de Gucht z Belgii, Jean Asselborn, były burmistrz gminy Steinfort i obecny minister
spraw zagranicznych Wielkiego Księstwa Luksemburga,
czy Dora Bakoyannis, która była burmistrzem Aten
i członkiem KR-u w latach 2003–2006, zanim zaczęła
kierować polityką zagraniczną Grecji. Wymieńmy także
Eduarda Zaplanę, byłego szefa autonomicznego rządu
Walencji i członka KR-u, któremu powierzono następnie
funkcję ministra pracy i spraw socjalnych Królestwa Hiszpanii, oraz Andreasa Schiedera, dawniej członka Rady
Miasta Wiednia, a obecnie sekretarza stanu w austriackim
federalnym Ministerstwie Finansów.
Komitet Regionów opiera się na swoich członkach
i ich karierze politycznej, żeby podtrzymywać kontakty
z innymi instytucjami. Choć bowiem drogi życiowe prowadzą tych polityków lokalnych czy regionalnych do Parlamentu Europejskiego i Rady Unii Europejskiej, to jednak
nigdy nie zapominają oni o miejscu, w którym po raz
pierwszy zaangażowali się na szczeblu europejskim jako
przedstawiciele samorządu terytorialnego. Warto przytoczyć w tym miejscu słowa Jeana-Pierre’a Raffarina: „Komitet Regionów musi pozostać tym miejscem wymiany
i eksperymentowania, za którym się zawsze opowiadałem. Powinien nadal – za pośrednictwem swoich prac
– towarzyszyć państwom członkowskim w debacie nad
przyszłością Europy i nowymi formami sprawowania rządów na szczeblu terytorialnym”.
5
Liczne zadania członków KR-u
Rozmowa
z Mercedes Bresso
przewodniczącą regionu Piemont i europejskich
stowarzyszeń REGLEG oraz AEM
Jaką rolę odgrywa REGLEG na scenie europejskiej
i jakie są propozycje Piemontu na okres jego tegorocznego przewodnictwa w organizacji?
Mercedes Bresso,
przewodnicząca regionu Piemont
i członkini Komitetu Regionów,
w 2009 r. kieruje pracami
sieci REGLEG – Europejskiej
Konferencji Przewodniczących
Regionów o Kompetencjach
Prawodawczych. Ponadto jest
przewodniczącą Europejskiego
Stowarzyszenia Samorządowców
i Parlamentarzystów z Terenów
Górskich (AEM).
REGLEG od 2000 r. dokłada starań, żeby zwiększyć
możliwości działania władz regionalnych w różnych
fazach kształtowania decyzji europejskich w takich dziedzinach, jak ochrona środowiska, rolnictwo, badania
naukowe czy polityka regionalna. Fakt, że przewodniczę pracom REGLEG-u – europejskiej sieci skupiającej
obecnie 73 regiony o uprawnieniach prawodawczych
z ośmiu państw członkowskich – ma dla mnie ogromne
znaczenie: jestem bowiem przekonana, że punktem
wyjścia w opracowywaniu polityki europejskiej powinna
być specyfika regionalna, która zasadniczo podlega
kompetencjom samorządów lokalnych.
W okresie przewodnictwa Piemontu priorytetem
będzie rola regionów o kompetencjach prawodaw-
AEM – Europejskie
Stowarzyszenie
Samorządowców
i Parlamentarzystów
z Terenów Górskich
Powstałe w 1991 r.,
skupia lokalne
i regionalne samorządy
z górskich terenów
Europy, demokratycznie wybranych
polityków i samorządowców z obszarów
górskich (od burmistrzów do
europosłów) i zrzeszające ich organizacje.
Członkami AEM jest ponad 12 tys. gmin
z 11 krajów Europy.
Członkowie stowarzyszenia wspólnie
dążą do tego, by należycie uwzględniano
specyfikę regionów górskich i by znalazła
ona odpowiednie odzwierciedlenie
w przepisach prawnych oraz w polityce,
a także promują kompleksową,
zrównoważoną strategię polityczną
na rzecz trwałego rozwoju górskich
regionów Europy.
REGLEG – Europejska
Konferencja Przewodniczących
Regionów o Kompetencjach
Prawodawczych
Od momentu swojego powstania
w 2001 r. sieć polityczna REGLEG zrzesza
regiony posiadające uprawnienia
legislacyjne, tzn. takie, które mają
własny rząd i bezpośrednio wybierany
parlament, a zatem mogą odpowiadać
za wdrażanie prawodawstwa. Sytuacja
taka istnieje w ośmiu państwach
członkowskich UE.
czych w zarządzaniu aktualnym kryzysem gospodarczym, ponadto szczególny nacisk zostanie położony na
politykę energetyczną. W związku z tym pragniemy za
pośrednictwem sieci REGLEG zachęcić władze lokalne,
by zdecydowanie i konkretnie zaangażowały się politycznie w przeciwdziałanie zmianie klimatu, mając na
uwadze zwłaszcza przyszły szczyt w Kopenhadze. Dla
mnie jest to cel fundamentalny, gdyż uważam, że powodzenie europejskiej polityki energetycznej zależy
przede wszystkim od działań władz lokalnych.
W czerwcu 2008 r. została Pani także przewodniczącą AEM (Europejskiego Stowarzyszenia
Samorządowców i Parlamentarzystów z Terenów
Górskich). Jak widzi pani rolę tej organizacji w kontekście europejskim?
AEM to stowarzyszenie założone w 1991 r. przez demokratycznie wybranych polityków i działaczy z ponad
czterdziestu europejskich regionów górskich, przez
samorządy lokalne i regionalne z terenów górskich oraz
zrzeszające ich organizacje. Stanowi trybunę samorządów z górskich obszarów Europy i umożliwia czuwanie
nad tym, by w procesie opracowywania polityki europejskiej uwzględniano specyfikę takich obszarów.
REGLEG zabiega o to, by szczególny
charakter regionów o kompetencjach
legislacyjnych znalazł odpowiednie
odzwierciedlenie w procesie decyzyjnym
UE, oraz wywiera stałą presję, by
bezpośrednio konsultowano się z tymi
regionami w fazie opracowywania
prawodawstwa. REGLEG pragnie
odgrywać czynną rolę u boku KR-u, jeśli
chodzi o kontrolę zgodności wniosków
prawodawczych z zasadą pomocniczości.
Tereny górskie są kolebką kultury i gospodarki wielu
europejskich regionów, jednak ich rozwój często hamuje
poważny deficyt strukturalny spowodowany np. odpływem ludności, utrudnionym dostępem czy słabą industrializacją.
REGLEG i AEM podpisały z Komitetem
Regionów szereg wspólnych planów
działania na lata 2007–2009, aby
prowadzić efektywną współpracę
ukierunkowaną na uzgodnione razem
cele i działania.
Jaka jest specyficzna wartość takich zrzeszeń europejskich, jak REGLEG i AEM, w porównaniu z działalnością Komitetu Regionów?
Więcej informacji o współpracy
Komitetu Regionu ze stowarzyszeniami
samorządów lokalnych i regionalnych,
o podpisanych planach działania,
a także przydatne kontakty można
znaleźć na stronie internetowej KR-u,
w rubryce „Działalność i imprezy”,
pod hasłem „Współpraca ze
stowarzyszeniami”.
AEM chce zatem informować instytucje o trudnościach
regionów górskich, wspierać opracowywanie ukierunkowanych strategii politycznych i podejmować działania mające na celu zwiększenie konkurencyjności tych
obszarów poprzez rozwój ich zasobów.
Mają one za zadanie nie tylko reprezentować pewne
regiony europejskie, lecz także przekazywać konkretne
wnioski przedstawiane przez samorządy. Dlatego uważam, że są absolutnie konieczne, a ich działalność stanowi
uzupełnienie działalności Komitetu Regionów. W istocie
dzięki współpracy i łączeniu sił organy te mogą podejmować w instytucjach europejskich coraz skuteczniejsze
działania, uważnie słuchając przy tym głosów obywateli
oraz przyczyniając się do budowy bardziej przejrzystej
i bliższej każdemu Europy – Europy efektywniejszej i bardziej demokratycznej.
6
Działania grup politycznych PPE
W związku ze zbliżającymi się wyborami europejskimi
w dniach 15–16 maja odbędzie się w Trieście posiedzenie nadzwyczajne grupy PPE, poświęcone sposobom
zapewnienia wysokiej frekwencji wyborczej. Będzie to
dobra okazja, by nie tylko dyskutować o zasadniczych
kwestiach z manifestu partii, lecz także wystosować pod
adresem obywateli europejskich wyraźne przesłanie,
mające przekonać ich do oddania głosu.
Grupa PPE jest zdania, że Unia Europejska ma do zaoferowania wiele możliwości i korzyści oraz że należy
przekonująco informować wyborców o tym, jak owe
pozytywne aspekty wpływają na ich życie codzienne.
W dniach 14–15 kwietnia br. grupa PPE zorganizowała
czwartą edycję swojego dorocznego letniego uniwersy-
PSE
Aby uczcić Międzynarodowy Dzień Kobiet (8 marca),
grupa PSE wzięła udział w pierwszym Europejskim Dniu
Działań Partii Europejskich Socjalistów, podczas którego
Mercedes Bresso, przewodnicząca grupy, wystosowała
jasne przesłanie polityczne: „Pragniemy Europy, w której
kobiety są reprezentowane na kierowniczych stanowiskach w równym stopniu co mężczyźni, nie doświadczają
przemocy, są w stanie godzić życie prywatne z zawodowym, korzystają z tych samych co mężczyźni praw
do opieki zdrowotnej w zakresie zdrowia seksualnego
i reprodukcyjnego, a także mają równe szanse na rynku
pracy”. Grupa PSE nalegała na to, by w ramach opracowywania manifestu partii na wybory europejskie w 2009 r.,
dodano osobny temat konsultacji dotyczący równości
kobiet i mężczyzn; został on następnie uwzględniony
w ostatecznej wersji tekstu.
tetu dla mediów lokalnych i regionalnych, podczas której
zwrócono szczególną uwagę na konieczność dwukierunkowej komunikacji na szczeblu lokalnym. Wydarzenie
to zgromadziło 50 dziennikarzy europejskich, którzy podkreślili, że najlepszym sposobem porozumiewania się
jest komunikacja na szczeblu lokalnym. Ponadto grupa
PPE uważa, że trzeba skłonić młodzież europejską, by
przedstawiła swój punkt widzenia na budowanie przyszłości i włączyła się w ten proces. Dlatego właśnie
Isadoro Gottardo, przewodniczący grupy PPE, zaproponował młodym Europejczykom udział w konkursie
na 60-sekundowy film ilustrujący ich poglądy na temat
ochrony środowiska. Zwycięzcy zostaną zaproszeni na
projekcję swoich filmów podczas tygodnia „Open Days”
w październiku.
W odpowiedzi na zaproszenie Francesca Anticha i Olivera, szefa rządu Wspólnoty Autonomicznej Balearów,
grupa PSE zorganizuje swoje doroczne seminarium
22 maja w Palmie de Mallorca (Baleary, Hiszpania). Celem
będzie zachęcenie do konstruktywnej wymiany poglądów między socjalistycznymi i socjaldemokratycznymi
przedstawicielami samorządów lokalnych i regionalnych
oraz głównymi podmiotami procesu opracowywania
i wdrażania polityki zdrowia publicznego. Obrady seminarium będą zorganizowane w dwóch grupach dyskusyjnych i poświęcone wyzwaniom, które należy podjąć
w dziedzinie transgranicznych usług opieki zdrowotnej,
oraz konkretnym rozwiązaniom na szczeblu lokalnym.
Isidoro Gottardo,
przewodniczący grupy PPE
w KR-ze
Francesca Antich i Oliver,
szef rządu Wspólnoty
Autonomicznej Balearów
Warto ponadto przypomnieć, że organizowany przez
grupę PSE konkurs fotograficzny pt. „Europa w moim
codziennym życiu” cieszy się ogromną popularnością: swoje
projekty nadesłało już wielu uczestników z całej Europy. Termin nadsyłania zgłoszeń upływa 31 maja 2009 r.
UEN-EA
30 marca br. Unia na rzecz Europy Narodów – Przymierze
Europejskie (UEN-EA) zorganizowała w hrabstwie Kerry
w Irlandii seminarium na temat roli turystyki kulturowej
w rozwoju gospodarczym regionów. W seminarium
wzięli udział Brian Crowley, przewodniczący grupy UEN
w Parlamencie Europejskim, oraz Ceann Comhairle, przewodniczący niższej izby parlamentu Irlandii (Dáil Éireann).
Uczestnicy seminarium zaznaczyli, że dziedzictwo kulturowe odgrywa ważną rolę nie tylko dlatego, że pomaga
zachować europejską tożsamość kulturową, ale również
z tego względu, że przynosi korzyści gospodarcze dzięki
przyciąganiu turystów i inwestorów.
Członkowie UEN-EA wykorzystali seminarium do
zaprezentowania lokalnych i regionalnych działań prowadzonych w różnych państwach członkowskich w celu
promowania dziedzictwa kulturowego naszych regionów.
Paul O’Donoghue,
przewodniczący grupy
UEN-EA w KR-ze
ALDE
Grupa Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz
Europy (ALDE) zorganizuje w czasie Open Days seminarium na temat wpływu aktualnego prawodawstwa
wspólnotowego na sektor rzemiosła oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP). Uczestnicy seminarium
zastanowią się nad dodatkowymi rozwiązaniami , jakie
Unia Europejska mogłaby przyjąć, by poprawić sytuację
tych ważnych sektorów.
REGIONY I GMINY EUROPY KWIECIEŃ–MAJ 2009
Seminarium będzie również dobrą okazją, by rozważyć,
jak Unia Europejska mogłaby pomóc MŚP w przystosowaniu się do zmieniającej się sytuacji gospodarczej
i wykazaniu się innowacyjnością w tych warunkach,
a także w rozszerzeniu działalności tradycyjnych gałęzi
przemysłu.
7
Trybuna sprawozdawców
„Aby zrealizować europejski
plan naprawy gospodarczej,
niezbędne jest uproszczenie
procedur”
Dietmar Brockes (DE/ADLE) jest członkiem parlamentu kraju związkowego Nadrenii Północnej-Westfalii.
Został wyznaczony do sformułowania stanowiska KR-u na temat europejskiego planu naprawy gospodarczej
zaproponowanego przez Komisję Europejską. W przygotowanej przez siebie opinii stwierdza, że prognozy
gospodarcze będące podstawą tego planu zostały już zrewidowane w wyniku negatywnego rozwoju sytuacji.
Poniżej przedstawiamy główne wnioski z jego prac, którymi podzielił się w rozmowie z nami.
Skąd pomysł opracowania opinii z inicjatywy własnej w sprawie europejskiego planu naprawy gospodarczej?
Dietmar Brockes
Dokument
Komitetu
Regionów
CdR 12/2009:
opinia zatytułowana
„Europejski plan naprawy
gospodarczej a rola władz
lokalnych i regionalnych”
Uważam, że plan Komisji skupia się wyłącznie na działaniach na szczeblu krajowym i nie uwzględnia faktu, że
w dużej mierze to właśnie na szczeblu lokalnym i regionalnym spoczywa odpowiedzialność za infrastrukturę
publiczną i za jej finansowanie. Ponad dwie trzecie inwestycji publicznych zatwierdzanych jest na tych właśnie
szczeblach. W związku z tym logiczne byłoby przyznanie samorządom terytorialnym kompetencji i środków
finansowych potrzebnych do szybkiego podejmowania
takich działań, jak budowa i remont przedszkoli, szkół,
uczelni oraz szpitali, zakładanie łączy szerokopasmowych i poprawa efektywności energetycznej.
Jedynie na szczeblu lokalnym jest możliwe podejmowanie działań w krótkim terminie oraz zapewnienie MŚP
środków do działania, a co za tym idzie – do utrzymania
obecnego poziomu zatrudnienia.
Co sądzi Pan o planie naprawy gospodarczej zaproponowanym przez Unię Europejską?
W przygotowanym przeze mnie projekcie opinii wyrażam zadowolenie, że Komisja Europejska zareagowała
szybko i właściwie na kryzys gospodarczo-finansowy,
który rozpoczął się co prawda na poziomie globalnych
rynków finansowych, ale bardzo szybko miał wpływ na
wszystkie państwa członkowskie UE.
Niemniej zauważam, że ta sama Komisja, która czuwa
nad przestrzeganiem paktu na rzecz stabilności i wzrostu gospodarczego, jednocześnie domaga się od państw
członkowskich wydawania pieniędzy, co prowadzi do
zwiększenia ich deficytu.
Obok rozwiązań na rzecz naprawy gospodarczej opracowanych przez poszczególne rządy krajowe konieczne
jest podjęcie solidarnych i skoordynowanych działań.
Tego rodzaju działania mają korzystny wpływ na stabilizację światowego i unijnego systemu finansowego.
Należy mieć ponadto nadzieję, że pomogą ograniczyć
negatywny wpływ, jaki obecny kryzys wywiera na całą
gospodarkę.
Jakie konkretne środki proponuje Pan Komisji w celu
wsparcia miast i regionów w walce z kryzysem?
Sądzę, że ważne jest, by wdrażać środki na rzecz naprawy
gospodarczej we wszystkich regionach UE zgodnie
z zasadą pomocniczości. Należy wybrać takie dodatkowe
rozwiązania, które mogą być wdrożone szybko, by pobudzić popyt w krótkiej perspektywie czasowej. Oczekujemy
również na zaliczkowe przekazanie przez Wspólnotę środków wsparcia, co będzie sprzyjało szybkiemu wprowadzeniu w życie wspomnianych wcześniej rozwiązań.
W każdym razie przewidywane rozwiązania powinny być
użyteczne także w pespektywie długofalowej oraz skuteczne w kontekście strategii lizbońskiej. Należy zapewnić finansowanie nie tylko samych działań, ale również
wynikających z nich kosztów.
Ponadto dobrze by było, aby Komisja zezwoliła na
uproszczone i elastyczne procedury organizowania przetargów publicznych w przypadkach, gdzie nie są wymagane duże nakłady inwestycyjne, zwłaszcza ze strony
administracji regionalnych i lokalnych. Pozwoliłoby to
na szybkie uwolnienie środków i szybsze przekazywanie
zamówień małym i średnim przedsiębiorstwom oraz
zakładom rzemieślniczym, co z kolei umożliwiłoby im
zachowanie miejsc pracy.
Jestem zadowolony z faktu, że Komisja przedstawiła
propozycje umożliwiające przyspieszone wykorzystanie
funduszy strukturalnych w państwach członkowskich
według uproszczonych procedur, gdyż jedynie znaczące
uproszczenie procedur umożliwi szybką realizację projektów infrastrukturalnych.
Powinniśmy również zastanowić się nad tym, w jaki
sposób samorządy terytorialne znajdujące się w mniej
korzystnej sytuacji gospodarczej mogłyby uczestniczyć
w tych programach, zwłaszcza w kontekście realizacji
celu spójności. Należałoby tutaj wyjaśnić przede wszystkim kwestię współfinansowania.
Ogólnie rzecz biorąc, uważam, że ważne jest, by wszystkie podejmowane działania przyniosły trwałe efekty i były
zgodne z celami strategii lizbońskiej. Dzięki nim powinniśmy wspólnie przezwyciężyć kryzys i wyjść z niego mocniejsi.
8
Trybuna sprawozdawców „Europa powinna szukać
rozwiązań obecnego
kryzysu również w Afryce,
Ameryce i Azji”
Christophe Rouillon
Christophe Rouillon (FR/PSE) jest merem Coulaines i wiceprzewodniczącym Stowarzyszenia Merów
Francuskich. Komitet Regionów wyznaczył go na sprawozdawcę opinii pt. „Władze lokalne: podmioty
rozwoju”. W przeddzień przyjęcia tego dokumentu na sesji plenarnej Christophe Rouillon rozmawia z nami
o przedstawionych w nim priorytetach.
Skąd wziął się pomysł sporządzenia nowej opinii
Komitetu Regionów na temat działań władz lokalnych na rzecz rozwoju?
Komitet Regionów zdecydowanie popiera niedawny
komunikat, w którym Komisja Europejska zachęca nas
do podjęcia się roli instytucjonalnego rzecznika samorządów lokalnych niosących pomoc krajom biednym.
Podzielamy również dążenie Komisji do większej spójności między rozlicznymi działaniami podejmowanymi
w ramach zdecentralizowanej współpracy.
Pragniemy jednakże wyraźnie przyspieszyć te działania,
by zmierzyć się ze skrajnym ubóstwem, w jakim znajduje się ponad 1 miliard dzieci, kobiet i mężczyzn, którzy
żyją za niespełna jeden dolar dziennie. Nie wolno nam
w wyniku kryzysu zamknąć się w obrębie naszych europejskich granic. Przeciwnie, nasze działania w zakresie
współpracy muszą nabrać rozmachu, gdyż rozwiązania
kryzysu światowego można również znaleźć w Afryce,
Europie Wschodniej i Azji. Realizacja milenijnych celów
rozwoju otworzyłaby przed nami niespotykane możliwości wzrostu gospodarczego i pomogłaby poradzić sobie
z konkretnymi problemami zanieczyszczenia naszej planety, nielegalnej imigracji, terroryzmu oraz pojawiającego się niekiedy poczucia wykorzenienia, które opóźnia
proces integracji imigrantów.
W tym kontekście wzywa się Komitet Regionów, by
odgrywał centralną rolę, zwłaszcza w polityce eurośródziemnomorskiej prowadzonej w ramach Eurośródziemnomorskiego Zgromadzenia Władz Lokalnych
i Regionalnych (ARLEM).
Jakie ma Pan uwagi do komunikatu Komisji Europejskiej?
Po pierwsze, Komitet Regionów przypomina, że współpraca zdecentralizowana polega na podejmowaniu,
w ramach pomocy państwa, działań na rzecz rozwoju,
z udziałem właśnie władz lokalnych i regionalnych.
Po drugie, zauważamy, że finansowy wkład władz lokalnych i regionalnych w pomoc państwa na rzecz rozwoju
nie może przesłonić znaczenia ich wkładu jakościowego, polegającego na niezwykle istotnych działaniach
podejmowanych przez „małe” jednostki władz lokalnych
i regionalnych.
REGIONY I GMINY EUROPY KWIECIEŃ–MAJ 2009
Po trzecie, uznajemy konieczność harmonizacji działań w ramach współpracy na rzecz rozwoju na wszystkich szczeblach i jesteśmy zdania, że deklaracja paryska
w sprawie skuteczności pomocy, przyjęta w marcu
2005 r., zdecydowanie przybliża nas do osiągnięcia tego
celu.
Dokument
Komitetu
Regionów
CdR 312/2008:
opinia zatytułowana
„Władze lokalne:
podmioty rozwoju”
Wreszcie, by zapewnić lepsze sprawowanie rządów, państwa partnerskie powinny czuć się odpowiedzialne za
realizację strategii na rzecz rozwoju, sprawować rzeczywistą kontrolę nad nimi i koordynować swoje działania
w tym zakresie.
Jakie działania podejmie Komitet Regionów w celu
realizacji tych celów?
Odpowiedź na pytanie „Kto, gdzie działa i co robi” jest
niezbędna, aby docenić specyficzną wartość wnoszoną
przez współpracę zdecentralizowaną. Pragniemy określić
działania priorytetowe i uniknąć ich powielania. Z myślą
o tym Komitet przewiduje utworzenie i prowadzenie we
współpracy z Komisją Europejską swoistej „giełdy” zdecentralizowanej współpracy. Przybrałaby ona formę portalu internetowego umożliwiającego stały dialog z władzami lokalnymi i regionalnymi we wszystkich regionach
świata, a także między nimi.
Giełda byłaby pewnego rodzaju wirtualną kontynuacją
Dni Współpracy Zdecentralizowanej, współfinansowanych przez Komisję Europejską i organizowanych co
roku w celu ułatwiania kontaktów między wszystkimi
podmiotami udzielającymi się w zakresie współpracy na
rzecz rozwoju. Pierwsza edycja mogłaby zostać zorganizowana pod koniec 2009 r.
Wreszcie, Komitet uznaje za szczególnie pożądany każdy
dokument o charakterze regulacyjnym lub informacyjnym, który wyjaśnia rolę różnych podmiotów zdecentralizowanej współpracy, zapewnia spójność unijnych mechanizmów budżetowych i krajowych przepisów dotyczących
przyznawania pomocy samorządom lokalnym oraz rozpowszechnia najlepsze wzorce postępowania.
Kalendarium
Przyjęcie opinii KR-u to
jedynie pierwszy etap
przewidzianej w 2009 r.
debaty na temat
zdecentralizowanej
współpracy. Planowane
są również następujące
działania:
17 czerwca, sesja
plenarna KR-u: wymiana
poglądów między
Komisją Europejską,
członkami KR-u oraz
przedstawicielami
europejskich i krajowych
stowarzyszeń władz
lokalnych i regionalnych
a Louisem Michelem,
komisarzem ds. rozwoju;
początek grudnia:
Dni Współpracy
Zdecentralizowanej,
zorganizowane po
raz pierwszy przez KR
przy wsparciu Komisji
Europejskiej.
Czeka nas ogrom pracy, ale Europejczycy powinni wykazać solidarność ze społecznościami dotkniętymi przez
los. A Komitet Regionów jest najlepiej predysponowany
do odgrywania roli katalizatora wobec działań prawie
100 000 europejskich samorządów lokalnych.
9
Galeria zdjęć
19 lutego:
Luc Van den Brande,
przewodniczący KR-u, oraz
Eleni Mavrou, burmistrz
Nikozji, na przejściu
granicznym na
ulicy Ledra, łączącej
południową i północną
część miasta. Przejście
to zostało niedawno
ponownie otwarte. Ta
zdemilitaryzowana strefa
znajduje się pod kontrolą
Organizacji Narodów
Zjednoczonych.
5–6 marca:
Luc Van den Brande,
przewodniczący KR-u,
oraz Pavel Bém,
burmistrz Pragi, witają
José Manuela Barrosa,
przewodniczącego
Komisji Europejskiej,
oraz Cyrila Svobodę,
czeskiego ministra
ds. rozwoju regionalnego,
na Europejskim Szczycie
Regionów i Miast.
19 marca:
na wiosennym szczycie
Rady Europejskiej
przewodniczący KR-u
Luc Van den Brande
przedstawia
Mirkowi Topolankowi,
premierowi Czech
i obecnemu
przewodniczącemu
Rady Unii Europejskiej,
konkluzje
Europejskiego Szczytu
Regionów i Miast.
10
Forum Kreatywne regiony
i miasta tematem
forum KR-u
W dniach 20–21 kwietnia br. Komitet
Regionów zorganizował przy udziale
Komisji Europejskiej forum poświęcone
kreatywności europejskich miast i regionów. Debaty i wizyty studyjne w terenie
przeprowadzone w ramach tego dwudniowego wydarzenia wpisującego się
w obchody Europejskiego Roku Kreatywności i Innowacji dowiodły istotnej
roli innowacji w pobudzaniu i wspieraniu rozwoju gospodarczego na szczeblu
lokalnym.
Ramona Pătrăşcanu
Prawie 400 uczestników forum wzięło
udział w debatach, prezentując swoje
projekty i dzieląc się swymi ambicjami.
Dla regionów, które najbardziej rozwijają
kreatywne branże, forum było sposobnością do wymiany lokalnych doświadczeń. Przy tej okazji wyróżniono również
100 młodych talentów z różnych regionów Europy, umożliwiając im wzięcie
udziału w interdyscyplinarnych grupach
roboczych. Młodzi twórcy mogli wzbogacić swoje projekty o doświadczenia
innych uczestników i czerpać inspirację
z dyskusji z osobistościami świata akademickiego, przedsiębiorcami i przedstawicielami różnych instytucji.
Daniel Gjøde
Manuela Kerer
KR gości talenty
Spośród 267 kandydatur z 27 państw członkowskich, na podstawie jakości przedstawionych
projektów, wyłoniono i zaproszono do udziału w forum 100 talentów. Poniżej przedstawiamy cztery
spośród nich oraz członków KR-u, którzy zgłosili ich prace.
Rodolfo Vieira (Azory, Portugalia): kandydatura poparta przez Carlosa Césara, przewodniczącego
regionalnego rządu Azorów. Ten młody skrzypek, który cieszy się już międzynarodowym uznaniem,
wyznaje: „Jestem pasjonatem muzyki współczesnej oraz związanej z nią technologii”.
Ramona Pătrăşcanu (Bukareszt, Rumunia): kandydatura przedstawiona przez Constantina
Ostaficiuca, przewodniczącego rady okręgowej Timiş. Ramona, która pomaga przedsiębiorstwom
dzięki swym innowacyjnym formom komunikacji internetowej, zaznacza: „Moją specjalnością jest
marketing cyfrowy”.
Daniel Gjøde (Odense, Dania), z wykształcenia inżynier informatyk, podąża swoją własną ścieżką,
czego wyrazem jest założenie firmy zajmującej się komunikacją wizualną. Jego kandydaturę
poparł Bo Andersen, burmistrz Faaborg-Midtfyn. Daniel Gjøde mówi o sobie: „Bycie zarówno
projektantem, jak i przedsiębiorcą jest o wiele bardziej zabawne”.
Manuela Kerer (Innsbruck, Austria), zgłoszona przez Herwiga Van Staa, przewodniczącego
Parlamentu Tyrolu, łączy w swej pracy muzykę i neuropsychologię. Jak zaznacza: „Uwielbiam
komponować dla dzieci”.
Creativity
and Innovation
European Year 2009
Uwolnijmy naszą wyobraźnię!
Bądźmy twórczy i nowatorscy!
Rok 2009 – Europejskim Rokiem
Kreatywności i Innowacji
Rok 2009 został ogłoszony Europejskim Rokiem
Kreatywności i Innowacji. Jego celem jest
uświadomienie obywatelom, że kreatywność
i nowatorstwo są istotnymi atutami rozwoju
osobistego, gospodarczego i społecznego.
w szkolenia i innowacje. Eksponując atuty
kreatywności i nowatorstwa, Unia Europejska pragnie
kształtować przyszłość Europy w świecie otwartym na
konkurencję, pobudzając w każdym z nas potencjał
kreatywności i innowacyjności.
Inicjatywa ta nabiera szczególnego znaczenia przy
obecnym spowolnieniu działalności gospodarczej:
musimy wysłać sygnał, że odpowiedzią Europy
na kryzys nie może być ograniczenie inwestycji
Analogicznie do ubiegłych edycji, planujemy
zorganizowanie kampanii promocyjnych oraz imprez
i inicjatyw na szczeblu europejskim, krajowym,
regionalnym i lokalnym.
REGIONY I GMINY EUROPY KWIECIEŃ–MAJ 2009
Rodolfo Vieira
11
Kronika sukcesu
Regiony i Gminy Europy – nr 64
Dyrekcja Komunikacji,
Prasy i Protokołu KR
Dyrektor: Laurent Thieule
Redaktor naczelny: Christian
Gsodam, kierownik Działu Mediów,
Komunikacji
i Stowarzyszeń
Zdjęcia: Dział Mediów,
Komunikacji i Stowarzyszeń
Opracowanie graficzne:
Urząd Oficjalnych Publikacji
Wspólnot Europejskich
(Luksemburg)
Komitet Regionów
Dyrekcja Komunikacji, Prasy
i Protokołu
Rue Belliard 101
B-1040 Bruksela
Tel. +32 22822155
Faks +32 22822085
Internet:
http://www.cor.europa.eu
„Regiony i Gminy Europy” to
biuletyn informacyjny Komitetu
Regionów wydawany przez
Dyrekcję Komunikacji,
Prasy i Protokołu.
Treść biuletynu niekoniecznie
oddaje stanowisko i opinie
instytucji Unii Europejskiej.
Instytucje Unii Europejskiej
i osoby działające w ich imieniu
nie odpowiadają za ewentualne
niewłaściwe wykorzystanie
informacji zawartych w biuletynie.
Dostępny w siedmiu językach.
Biuletyn w formie pliku PDF jest
również dostępny pod adresem:
http://www.cor.europa.eu/en/
press/newsletter.htm.
© Wspólnoty Europejskie, 2009
Printed in Belgium
Grupy międzyregionalne
działające w KR-ze:
regionalna specyfika
łączy ludzi
Istniejąca od 2000 r. możliwość tworzenia grup międzyregionalnych pozwala członkom Komitetu Regionów
spotykać się poza ramami delegacji krajowych i grup
politycznych, by dyskutować nad wspólnymi tematami.
Grupy międzyregionalne nie są oficjalnymi organami,
lecz stwarzają możliwości dyskusji – bardziej nieformalne
od posiedzeń komisji bądź grup politycznych. Skupiają
(na zasadzie dobrowolności) członków reprezentujących
szerokie spektrum polityczne, umożliwiając im dzielenie
się pomysłami, uczenie się od siebie nawzajem i dyskutowanie na tematy, które ich szczególnie interesują. Parlament Europejski oferuje posłom podobną możliwość
zrzeszania się w tzw. intergrupy.
Aby utworzyć grupę międzyregionalną, potrzeba co
najmniej 10 członków Komitetu Regionów reprezentujących przynajmniej cztery delegacje krajowe lub wywodzących się z grupy regionów utworzonych na podstawie umowy międzypaństwowej w celu promowania
współpracy transgranicznej. Prezydium KR-u zatwierdza
utworzenie danej grupy, która następnie sama decyduje
o organizacji swojej pracy.
Obecnie działa w KR-ze osiem grup
międzyregionalnych:
grupa „Regiony o kompetencjach prawodawczych”,
składająca się z przedstawicieli regionów mających
kompetencje prawodawcze i stowarzyszonych w sieci
REGLEG oraz CALRE
grupa „Dunaj”, skupiająca w ramach KR-u
przedstawicieli regionów naddunajskich
grupa „Regiony Morza Bałtyckiego”, zrzeszająca
w ramach KR-u przedstawicieli regionów nadbałtyckich
grupa „Morze Śródziemne”, nawołująca do
prowadzenia w ramach KR-u stałego dialogu między
regionami 27 państw członkowskich UE a regionami krajów
trzecich leżących nad Morzem Śródziemnym
grupa „Morze Północne”, skupiająca w ramach KR-u
przedstawicieli regionów leżących nad Morzem Północnym
grupa „Wino”, zrzeszająca przedstawicieli regionów
zainteresowanych monitorowaniem polityki sektora
produkcji wina w Europie
grupa „Saar-Lor-Lux”, utworzona przez
przedstawicieli krajów związkowych Saara i Nadrenia-Palatynat, Luksemburga, Lotaryngii, Walonii oraz Wspólnoty
Francuskojęzycznej i Niemieckojęzycznej w Belgii
grupa ds. kryzysu w branży samochodowej, złożona
z przedstawicieli regionów zainteresowanych udziałem
w debacie na temat wsparcia dla branży samochodowej
odczuwającej skutki obecnego kryzysu
Jean-Yves Le Drian,
przewodniczący Rady
Regionalnej Bretanii,
jest inicjatorem grupy
międzyregionalnej
ds. kryzysu w branży
samochodowej, która
została oficjalnie
utworzona na sesji
plenarnej w kwietniu br.
„Przy obecnym kryzysie gospodarczo-finansowym
przemysł samochodowy znajduje się w bardzo
trudnej sytuacji, co daje się odczuć w wielu regionach
Europy. Dlatego też uznałem, że istnieje potrzeba
mobilizacji członków Komitetu Regionów. Utworzenie
grupy międzyregionalnej umożliwia nagłośnienie
opinii regionów i gmin, wymianę doświadczeń na
temat lokalnych sposobów rozwiązywania kryzysu
i pełnienie roli rzeczników społeczności lokalnych
i regionalnych dotkniętych kryzysem w branży
samochodowej. Współpraca jest niezbędna, jeśli
chcemy reagować skutecznie oraz szybko”.
Peter Straub,
przewodniczący
parlamentu kraju
związkowego Badenii-Wirtembergii:
„Zadaniem grupy
międzyregionalnej
„Dunaj” jest zwrócenie
uwagi organów i instytucji
unijnych na znaczenie
regionu naddunajskiego. Jej członkowie będą
wspierać rozwój kontaktów między członkami
KR-u, przedstawicielami instytucji unijnych oraz
reprezentantami krajów naddunajskich nienależących
do Unii Europejskiej. Dążymy również do uzyskania
efektu synergii w ramach istniejących sieci i projektów.
Naszym głównym celem jest nakłonienie Rady
Europejskiej, by zleciła Komisji Europejskiej
opracowanie strategii dotyczącej obszaru
naddunajskiego, analogicznie do istniejących
strategii na rzecz określonych obszarów
geograficznych”.
QG-AA-09-064-PL-C
Państwa reakcje i komentarze:
[email protected]
Danuta Hübner,
komisarz ds. polityki
regionalnej
„Istnieje potrzeba
zacieśnienia współpracy
międzyregionalnej, która
jest nadzwyczajnym
narzędziem wymiany
doświadczeń i dobrych
praktyk. Międzyregionalne grupy skupiające
członków KR-u są wymiernym przykładem takiej
współpracy i pokazują, w jaki sposób regiony mające
te same zainteresowania mogą współpracować na
szczeblu politycznym, by przełożyć je na konkretne
wynik”.