medytajca-niedziela-sm

Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w Krakowie
Ad amorem | Prewspólnota | Współdzielnia
Zaproszenie do dialogu
11 Powiedział też: «Pewien człowiek miał dwóch synów. 12 Młodszy z nich rzekł do ojca: "Ojcze,
daj mi część majątku, która na mnie przypada". Podzielił więc majątek między nich. 13 Niedługo
potem młodszy syn, zabrawszy wszystko, odjechał w dalekie strony i tam roztrwonił swój
majątek, żyjąc rozrzutnie. 14 A gdy wszystko wydał, nastał ciężki głód w owej krainie i on sam
zaczął cierpieć niedostatek. 15 Poszedł i przystał do jednego z obywateli owej krainy, a ten posłał
go na swoje pola żeby pasł świnie 4. 16 Pragnął on napełnić swój żołądek strąkami, którymi żywiły
się świnie, lecz nikt mu ich nie dawał. 17 Wtedy zastanowił się i rzekł: Iluż to najemników mojego
ojca ma pod dostatkiem chleba, a ja tu z głodu ginę. 18 Zabiorę się i pójdę do mego ojca, i
powiem mu: Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu 5 i względem ciebie; 19 już nie jestem godzien
nazywać się twoim synem: uczyń mię choćby jednym z najemników. 20 Wybrał się więc i poszedł
do swojego ojca. A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł
naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. 21 A syn rzekł do niego: "Ojcze,
zgrzeszyłem przeciw Bogu6 i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem".
22 Lecz ojciec rzekł do swoich sług: "Przynieście szybko najlepszą szatę i ubierzcie go; dajcie mu
też pierścień na rękę i sandały na nogi! 23 Przyprowadźcie utuczone cielę i zabijcie: będziemy
ucztować i bawić się, 24 ponieważ ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się". I
zaczęli się bawić. 25 Tymczasem starszy jego syn7 przebywał na polu. Gdy wracał i był blisko
domu, usłyszał muzykę i tańce. 26 Przywołał jednego ze sług i pytał go, co to ma znaczyć. 27
Ten mu rzekł: "Twój brat powrócił, a ojciec twój kazał zabić utuczone cielę, ponieważ odzyskał go
zdrowego". 28 Na to rozgniewał się i nie chciał wejść; wtedy ojciec jego wyszedł i
tłumaczył mu. 29 Lecz on odpowiedział ojcu: "Oto tyle lat ci służę i nigdy nie
przekroczyłem twojego rozkazu; ale mnie nie dałeś nigdy koźlęcia, żebym się zabawił
z przyjaciółmi. 30 Skoro jednak wrócił ten syn twój, który roztrwonił twój majątek z
nierządnicami, kazałeś zabić dla niego utuczone cielę". 31 Lecz on mu odpowiedział:
"Moje dziecko, ty zawsze jesteś przy mnie i wszystko moje do ciebie należy. 32 A
trzeba się weselić i cieszyć z tego, że ten brat twój był umarły, a znów ożył, zaginął, a
odnalazł się"». /Łk 15, 11-32/
„Prosić Boga, Pana naszego, aby wszystkie moje zamiary decyzje i czyny były skierowane
w sposób czysty do służby i chwały Jego Boskiego majestatu” (CD 46) Poproś Go, żeby
był w centrum tej modlitwy (swoimi słowami).
Obraz do modlitwy: dialog starszego syna z ojcem; ja w dialogu z innymi ludźmi, dialog
w naszej wspólnocie, dialog w moim życiu.
Prośba o owoc modlitwy: o łaskę dialogu, dialogu, który zakłada przede wszystkim
słuchanie Boga, słuchanie siebie, słuchanie innych ludzi; o łaskę stanięcia w prawdzie o
samym sobie
Skupienie wspólnoty lokalnej WŻCh w ośrodku rekolekcyjnym SM Śnieżnica | 18-19 czerwca 2016
www: http://wzch.krakow.pl | mail: [email protected]
Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w Krakowie
Ad amorem | Prewspólnota | Współdzielnia
VERTE
Skupienie wspólnoty lokalnej WŻCh w ośrodku rekolekcyjnym SM Śnieżnica | 18-19 czerwca 2016
www: http://wzch.krakow.pl | mail: [email protected]
Wspólnota Życia Chrześcijańskiego w Krakowie
Ad amorem | Prewspólnota | Współdzielnia
Przyglądnąć się komunikacji, która dzieje się w tej scenie
Impulsy do modlitwy:
 Każdy dobry chrześcijanin winien być bardziej skory do ocalenia wypowiedzi bliźniego,
niż do jej potępienia. // A jeśli nie może jej ocalić, niech spyta go, jak on ją rozumie; //
a jeśli rozumie ją źle, niech go poprawi z miłością; // a jeśli to nie wystarcza, niech szuka
środków stosownych do tego, aby on, dobrze ją rozumiejąc, mógł ją ocalić /Ćwiczenia
Duchowe 22/
 Dialog to taki typ, rodzaj lub jakość kontaktu między ludźmi, kiedy dwie lub więcej
osób pragnie i jest w stanie się spotkać udostępniając drugiej osobie część swojej
wyjątkowości, niemierzalności, refleksyjności, adresowalności oraz swoich wyborów.
 Jeżeli człowiek się komunikuje, prowadzi dialog (z Bogiem, z samym sobą, z innymi
ludźmi, we wspólnocie, itd.) to się zmienia, staje się bardziej świadomy samego siebie
tym samym dokonuje się w nim rozwój.
 Codzienność, możliwość codziennego spotkania w tekście ewangelii traci wartość
wobec atrakcyjnej uczty
 Postawa starszego brata to postawa nieufności
 Bóg jest blisko właśnie w ludziach, których spotykamy w zwyczajności wspólnoty,
może czasami tego nie dostrzegamy
 Czasami zapominamy o darze wspólnoty, o darze obecności drugiego człowieka we
wspólnocie i mamy pretensje, że nie jest taki jakbyśmy tego chcieli – tak jak starszy syn
 Najtrudniej przyjmować miłość objawioną najprościej: przez bliskość, obecność i
najłatwiej ją zlekceważyć, pominąć, odepchnąć we wspólnocie
 Czy słucham osób we wspólnocie, partnera rozmowy?
 Czy zajadę osobie, z którą rozmawiam pytania?
 Czy komunikując się z innymi, mówię im także coś o sobie, czy jednak przeszkadza mi
w tym jakiś lęk? Jaki?
 Czy potrafię mówić o tym co przeżywam?
 Czy może cierpię na słowotok?
 Czy mam tendencję by dominować w każdej rozmowie?
 Co moim zdaniem jest warunkiem „dobrej rozmowy”, dobrej komunikacji?
Skupienie wspólnoty lokalnej WŻCh w ośrodku rekolekcyjnym SM Śnieżnica | 18-19 czerwca 2016
www: http://wzch.krakow.pl | mail: [email protected]