NARODZIŁ SIĘ WAM ZBAWICIEL!

spotkanie 4
NARODZIŁ SIĘ WAM ZBAWICIEL!
Anioł rzekł do [pasterzy]: «Nie bójcie się! Oto
zwiastuję wam radość wielką: dziś w mieście Dawida
narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A
to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę,
owinięte w pieluszki i leżące w żłobie». I nagle
przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły
Boga słowami: «Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom
Jego upodobania». (por. Łk 2, 4-14)
Poproś o pomoc Ducha Świętego i pomyśl
O wydarzeniach związanych z narodzeniem Pana Jezusa mówimy:
tajemnica Bożego Narodzenia. Jeśli przeczytałeś uważnie „Drugi list do
dzieci”, wiesz już, co znaczy tutaj słowo tajemnica. Rozumiesz, że gdy w
Kościele świętujemy tajemnice wiary, Pan Jezus ciągle na nowo uobecnia
to, czego dokonał dwa tysiące lat temu. Świętowanie Bożego Narodzenia
jest więc prawdziwym uczestniczeniem w tym wydarzeniu, choć dzieje się
to w sposób duchowy. I stają się wówczas „wielkie rzeczy”. Jakie?
Przeczytaj uważnie Ewangelię o narodzeniu Pana Jezusa. Ewangelista
mówi, że Maryja porodziła Syna. Było to tak ważne wydarzenie, że nie
tylko pasterze, ale także aniołowie z wielką radością wielbili Boga.
Dlaczego? Bo Bóg stał się człowiekiem. I zamieszkał wśród ludzi nie tylko
na czas swojego ziemskiego życia, ale na zawsze. Dwa tysiące lat temu
narodził się w Betlejem, w ubogiej rodzinie Maryi i Józefa po to, aby
dzisiaj rodzić się na ołtarzu w czasie każdej Mszy świętej. Jego Ciałem
staje się biały chleb. Przypomina o tym zawsze kapłan, gdy ukazując
wiernym świętą Hostię mówi: Ciało Chrystusa. I rodzi się w naszych
sercach, gdy tego bardzo pragniemy i o to Pana Jezusa prosimy. Zawsze
więc, gdy z wiarą przyjmujemy Pana Jezusa w Komunii świętej dzieje się
w nas Boże Narodzenie.
Dlaczego więc świętujemy Boże Narodzenie? Dlatego, by w Kościele i
z całym Kościołem, uroczyście i głośno powiedzieć, że w tajemnicę
Bożego Narodzenia mocno, całym sercem, wierzymy. I aby za te wielkie
tajemnice wiary Panu Bogu dziękować i Go uwielbiać. Aby, z czystym,
wyciszonym i radosnym sercem, śpiewać wraz z aniołami: «Chwała Bogu
na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania». Bo tylko
tak możemy czynić nasze serca, każdego roku coraz bardziej,
najpiękniejszym mieszkaniem samego Boga.
Ważną częścią tajemnicy Bożego Narodzenia jest tajemnica Bożego
dziecięctwa. Pan Jezus przyszedł na świat, jako maleńkie dziecko.
Pokazał, że lata, w których jest się dzieckiem, są bardzo piękne i ważne.
Wtedy uczymy się się i zaprzyjaźniamy się z Nim. Ewangelia mówi, że
jest to czas wzrastania w łasce u Boga i u ludzi. Nie wolno go zmarnować.
Bo całe życie trzeba umieć, wobec Pana Jezusa i na Jego wzór, być jak
dziecko. On powiedział przecież dorosłym, że jeśli nie będą jak dzieci, nie
wejdą do nieba. Pomyśl, co to znaczy „być jak dziecko”. Czy dziecko
może nie być „jak dziecko”? Spróbuj porozmawiać o tym ze swoim
katechetą.
W tajemnicy Bożego Narodzenia jest jeszcze coś bardzo ważnego. Jak
wiesz z lekcji religii, gdy Pan Bóg stwarzał świat, stworzył mężczyznę i
kobietę. I dał im w posiadanie ziemię. W ten sposób stworzył małżeństwo i
rodzinę.
Popatrz. Pan Jezus narodził się właśnie w rodzinie. Żył z Maryją i
Józefem w Nazarecie tak, jak inne dzieci. A to znaczy, że rodzina jest dla
Pana Boga czymś szczególnie ważnym. Mówimy, że ma Boży wymiar,
czyli jest niezwykłym Bożym darem. Jest tak ważna i święta, że Pan Jezus
małżeństwo uczynił sakramentem, czyli ofiarował ludziom, którzy chcą
założyć rodzinę, specjalną łaskę. On sam jest się Tym, który jednoczy
mężczyznę i kobietę, aby mogli cieszyć się sobą, i z Jego pomocą budować
dom i wychowywać dzieci. Mocą sakramentu małżeństwa rodzina staje się
Domowym Kościołem, czyli wspólnotą zgromadzoną wokół Pana Jezusa.
Dlatego rodzina, dom rodzinny, też jest takim miejscem, gdzie
celebrujemy, czyli świętujemy wiarę. I miejscem, gdzie wszyscy, zarówno
dzieci, jak i dorośli, uczą się posłuszeństwa i myślenia o innych, służenia
sobie nawzajem.
Jest jeszcze coś szczególnego i ważnego. Jak wiesz, sakramentów w
Kościele udziela kapłan. Z wyjątkiem… sakramentu małżeństwa. Tego
sakramentu małżonkowie udzielają sobie sami wobec Pana Jezusa i
Kościoła. A kapłan im błogosławi. Na tę chwilę otrzymują kapłańską
władzę. Jej znakiem jest stuła, którą kapłan wiąże dłonie nowożeńców. W
domu, w rodzinie, czyli w Domowym Kościele to rodzice właśnie, mama i
tata, są „kapłanami”, czyli ofiarują siebie. Mama jest darem dla taty, a tata
dla mamy. Oboje są darem dla dzieci, a przez to dla Pana Jezusa. Wielką
moc ma też ich błogosławieństwo. Proś o nie często rodziców.
Słuchaj i rozmawiaj z Panem Jezusem
W okresie Bożego Narodzenia, zamiast na adorację Najświętszego
Sakramentu, idź adorować żłóbek Pana Jezusa. Wiesz, że jeśli nie dasz
rady inaczej, możesz to robić przed lub po Mszy świętej, na której jesteś
obecny.
Uklęknij przed szopką. Poproś o pomoc Ducha Świętego i, patrząc na
figurkę Bożego Dzieciątka, przenieś się myślami do betlejemskiej groty.
Popatrz jak Maryja i Józef adorowali maleńkiego Jezusa. Z jaką miłością
Maryja tuliła Go w ramionach, karmiła Go, usypiała. Spójrz na pasterzy i
Mędrców. Zobacz ich radość. Wsłuchaj się sercem w śpiew aniołów.
Naśladuj w sercu tych wielkich, cichych i pełnych miłości świadków
Bożego Narodzenia.
Na każdą adorację przynieś Panu Jezusowi inną część twojego
rozważania o tajemnicy Bożego Narodzenia. Rozmawiaj z Panem
Jezusem. Nie tylko mów do niego. Pozostań też w ciszy. Słuchaj w sercu
tego, co Pan Jezus chce ci powiedzieć. Adoruj Go. Powtarzaj Mu cichutko
modlitwę, którą wyśpiewali aniołowie w świętą noc Bożego Narodzenia:
Chwała na wysokości Bogu, a na ziemi pokój ludziom.
W pierwszym tygodniu, w czasie adoracji, podziękuj Panu
Jezusowi, że jest tak bardzo blisko. Że narodził się jako dziecko i
wybrał zwykłą rodzinę, aby w niej wzrastać. Dokładnie tak, jak ty.
Podziękuj Mu za swoich rodziców. Dziękuj Mu również za to, że rodzina
jest tak ważna dla Pana Jezusa. Że obdarował ją sakramentem małżeństwa.
Że jest Domowym Kościołem.
W drugim tygodniu w czasie adoracji żłóbka módl się za rodziców
i dziadków. Dziękuj Panu Jezusowi za każdego z nich. Powiedz
Mu też, w jaki sposób chcesz się uczyć służyć innym w rodzinie, o swoim
postanowieniu, które wpisałeś na „drzwiach do tego spotkania”. Proś Go,
abyś wytrwał.
W trzecim tygodniu „przynieś” Panu Jezusowi do żłóbka siebie i
swoje rodzeństwo. Podziękuj Mu za wasze dziecięce lata. Powiedz
Mu, jak rozumiesz swoje „stawanie się jak dziecko”. Porozmawiaj również
z Panem Jezusem o posłuszeństwie. To nie tylko słuchanie mamy i taty. To
przecież
również
opanowywanie
swoich
zachcianek,
podporządkowywanie ich dobru wszystkich członków rodziny. Czy to
potrafisz? Z czym masz największy problem? Jak chcesz nad tą swoją
wadą pracować? Czy rozumiesz, że to trudne i musisz być wytrwały? Proś
o tę wytrwałość.
W czwartym tygodniu weź na adorację Pismo Święte. Przeczytaj
opowiadanie z Ewangelii świętego Łukasza o odnalezieniu Pana
Jezusa w świątyni (Łk 2, 41-52). Zwróć uwagę na słowa Pana Jezusa. On
chciał być „w tym, co należy do Ojca”. Ty też przyszedłeś na adorację, by
„być w tym, co należy do Ojca”. Proś Pana Jezusa, abyś robił to coraz
lepiej. Ewangelista napisał również, że „Pan Jezus wrócił z rodzicami do
Nazaretu i był im posłuszny. Wzrastał w mądrości i w łasce u Boga i u
ludzi”. Jak to rozumiesz? Czy widzisz związek wzrastania w mądrości i w
łasce z posłuszeństwem? Proś Pana Jezusa o dar wzrastania w mądrości i
w łasce u Boga i u ludzi.
Każdą adorację zakończ modlitwą na Rok Wiary.
Zrób
Przeczytaj, jak Boże Narodzenie przezywali Tosia i Franek i
zastanów się, czego chcesz się od nich nauczyć (1).
Wytnij drzwi do tego „spotkania”. Wypisz na nich, na zewnętrznej
stronie, na lewym skrzydle datę ślubu swoich rodziców i datę
twoich urodzin. Na prawym skrzydle wypisz imiona członków twojej
rodziny (1).
Przygotuj ładną laurkę - podziękowanie dla rodziców za dar twojej
rodziny. W święto Świętej Rodziny podziękuj rodzicom, za to, że
tworzą dla ciebie dom, że jesteście Domowym Kościołem i wręcz im
swoją laurkę. Jeśli masz rodzeństwo, zróbcie to wspólnie. Poproście też
rodziców w tym dniu o błogosławieństwo (1).
Jeśli rodzice w Święto Świętej Rodziny będą brać udział w
uroczystym odnowieniu przyrzeczeń małżeńskich, koniecznie bądź
wtedy z nimi (1).
Jak ty służysz innym w twojej rodzinie? Postanów sobie coś, co nie
będzie ci zajmować więcej niż 15 minut dziennie, a będzie twoją
codzienną służbą domownikom. Wykonuj tę pracę systematycznie i
cichutko, bez chwalenia się, wypominania i konieczności przypominania ci
o tej pracy. Zapisz to postanowienie po wewnętrznej stronie lewego
skrzydła drzwi (2+3+4).
Po wewnętrznej stronie, na prawym skrzydle drzwi napisz, co jest
największą twoją wadą, która nie pozwala ci być posłusznym. I
zapisz, jak chcesz nad nią pracować. Pamiętaj, że nie wolno się zrażać
porażkami (3).
Na kartce, którą widzisz po otwarciu drzwi, napisz prośbę do Pana
Jezusa o twoje wzrastanie w łasce u Boga i u ludzi. Pomyśl
najpierw, jak te słowa rozumiesz, o co tak naprawdę chcesz prosić. I
napisz to w tej modlitwie (4).
Kończąc to spotkanie, w czasie wieczornej modlitwy przeczytaj
uważnie, głośno, a następnie podpisz, wytnij i wklej do swojego
zeszytu, twoje wyznanie wiary w obecność Pana Jezusa w sakramencie
małżeństwa (4).
Poproś dorosłych, aby:
Pomogli ci wydrukować teksty: „spotkania 4” i „Czwartej kartki z
pamiętnika Tosi i Franka” oraz „drzwi” do tego spotkania i znaczki do
naklejania na kluczu (jeśli ich nie masz).
MOJE WYZNANIE WIARY
Panie Jezu,
Wierzę mocno, że jesteś obecny
w sakramencie małżeństwa.
Wierzę, że tym, którzy zakładają rodzinę przynosisz
swoją miłość, która sprawia, że mama jest darem dla taty,
tata jest darem dla mamy, a oboje są darem dla dzieci.
Wierzę, że rodzinę czynisz Domowym Kościołem
i dajesz jej wielkie zadanie.
Ma pokazywać światu jak bardzo Ty nas kochasz.
Ja również mam udział w tym zadaniu,
gdy „wzrastam w łasce u Boga i u ludzi”.
Dziękuję Ci, Panie Jezu, za moją rodzinę.
______________________________
Cyfry w nawiasach przy każdym zadaniu oznaczają tydzień okresu na który przeznaczone
jest spotkanie, w którym należy realizować zadanie.
mój podpis