docZasady zachowania się na wypadek ewakuacji
download 
Reklamacja Transkrypt
Zasady zachowania się na wypadek ewakuacji
URZĄD MIEJSKI W BORNEM SULINOWIE Zasady zachowania się ludności w czasie ogłoszenia informacji o konieczności ewakuacji- poradnik dla ludności OBRONA CYWILNA 2016 rok BORNE SULINOWO 2016 ROK ZASADY ZACHOWANIA SIĘ NA WYPADEK EWAKUACJI 1. Zasady ogólne Ewakuacja jest jednym z podstawowych działań mających na celu ochronę życia i zdrowia ludzi, zwierząt oraz ratowanie mienia, w tym zabytków oraz ważnej dokumentacji, w przypadku wystąpienia wszelkiego rodzaju zagrożeń. Jej prowadzenie może mieć miejsce w różnych stadiach zdarzeń niebezpiecznych. W praktyce najczęściej przeprowadza się ewakuację osób poszkodowanych lub bezpośrednio zagrożonych (także zagrożonego mienia) po wystąpieniu zdarzenia niebezpiecznego (np. pożaru, wybuchu lub innego miejscowego zagrożenia) w obiektach lub na terenach. Ewakuacja może mieć również charakter prewencyjny, tzn. może być prowadzona z terenów i obiektów, w przypadku zbliżającego się zagrożenia, np. związanego z rozprzestrzenianiem się zaistniałych zdarzeń niebezpiecznych (powódź, katastrofa chemiczna itp.) lub groźbą prowadzenia działań militarnych, w przypadku zagrożeń wojennych. Ewakuacji podlegają wszyscy, którzy znajdują się w rejonie zagrożenia. Pierwszeństwo ewakuacji obejmuje m.in.: matki i dzieci, kobiety ciężarne, osoby niepełnosprawne, osoby przebywające w zakładach opiekuńczych, domach dziecka, podopiecznych opieki społecznej, itp. Ewakuacji nie podlegają, w zależności od jej rodzaju: - osoby wchodzące w skład organizacji ratowniczych, ochrony ludności i służb porządku publicznego, - osoby niezbędne dla zapewnienia ciągłości funkcjonowania życia lokalnej społeczności, - osoby posiadające przydziały mobilizacyjne do sił zbrojnych lub formacji uzbrojonej nie wchodzącej w skład sił zbrojnych, - osoby, które otrzymały przydział organizacyjno-mobilizacyjny do formacji obrony cywilnej, - osoby niezbędne w danym rejonie, ze względu na realizację zadań przez Siły Zbrojne. 2. Stopnie ewakuacji Z uwagi na uwarunkowania związane z rodzajem i skalą zagrożenia możemy wyróżnić ewakuację I, II i III stopnia. Ewakuacja I stopnia polega na niezwłocznym przemieszczeniu ludności, zwierząt, mienia z obszarów/miejsc, w których wystąpiło nagłe, nieprzewidziane bezpośrednie zagrożenie poza strefę zagrożenia. Realizuje się ją natychmiast po zaistnieniu zagrożenia dla życia, zdrowia, i mienia. Organizuje się ją na polecenie Burmistrza. Ewakuację może także zarządzić osoba kierująca akcją ratunkową na terenie objętym tą akcją. Ewakuacja II stopnia polega na uprzednio przygotowanym planowym przemieszczeniu ludności, zwierząt, mienia z rejonów przyległych do zakładów, obiektów hydrotechnicznych, ze stref zalewowych oraz rejonów przyległych do innych obiektów stanowiących potencjalne zagrożenie dla ludności, zwierząt lub mienia w przypadku ich uszkodzenia lub awarii. Realizuje się ją w sytuacji wystąpienia symptomów takiego zagrożenia. Ewakuacja III stopnia polega na uprzednio przygotowanym przemieszczeniu ludności, zwierząt, mienia, podczas podwyższania stanu gotowości obronnej państwa. Prowadzona jest w czasie zagrożenia bezpieczeństwa państwa i wojny. 3. Sposoby ewakuacji W ramach ewakuacji I, II i III stopnia przewiduje się zarówno ewakuację zorganizowaną, jak i samoewakuację. Samoewakuacja polega na przemieszczeniu się ludności z rejonów, w których może wystąpić lub wystąpiło bezpośrednie zagrożenie dla życia i zdrowia poza strefę zagrożenia. Prowadzona jest przede wszystkim w oparciu o własne możliwości (transportowe, zakwaterowania, itd.). W związku z dynamicznym rozwojem motoryzacji i posiadaniem własnych samochodów przez coraz większą liczbę rodzin (gospodarstw domowych) – w większości przypadków ten rodzaj ewakuacji będzie elementem dominującym w procesie przeprowadzania ewakuacji. 4. Zarządzanie ewakuacji W przypadku ewakuacji I i II stopnia decyzję o jej przeprowadzeniu, w zależności od rodzaju i skali zagrożenia podejmują: a) burmistrz, starosta, wojewoda z obszarów bezpośrednio zagrożonych; b) organy kierujące działaniami w celu zapobieżenia skutkom klęski żywiołowej lub ich usunięcia, w zależności od obszaru objętego klęską, są to: – Burmistrz Bornego Sulinowa – jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono tylko na obszarze gminy, – Starosta Szczecinecki – jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono na obszarze więcej niż jednej gminy wchodzącej w skład Powiatu Szczecineckiego. – Wojewoda Zachodniopomorski – jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono na obszarze więcej niż jednego powiatu wchodzącego w skład Województwa Zachodniopomorskiego, – Minister d/s Wewnętrznych i Administracji lub inny (właściwy) minister – jeżeli stan klęski żywiołowej wprowadzono na obszarze więcej niż jednego województwa, c) wojewoda w przypadku zdarzeń radiacyjnych o zasięgu wojewódzkim, d) minister właściwy do spraw wewnętrznych w przypadku zdarzeń radiacyjnych zasięgu krajowym, e) osoba kierująca akcją ratunkową - w tym przypadku zakres oraz sposób organizacji działań określa organ władzy publicznej (nie dotyczy II stopnia ewakuacji). W przypadku ewakuacji III stopnia decyzję o jej przeprowadzeniu podejmują terenowe organy obrony cywilnej (szef obrony cywilnej gminy-Burmistrz Bornego Sulinowa, powiatu, województwa) lub organy wojskowe (w strefie bezpośrednich działań wojennych), we współdziałaniu z właściwymi organami obrony cywilnej. 5. Elementy organizacyjne ewakuacji ludności Dla sprawnego przebiegu procesu ewakuacji (przyjęcia) ludności utworzono następujące elementy organizacyjne: a) w rejonach objętych ewakuacją: - zespoły ewidencyjno – informacyjne (ZEI); - zespoły zbiórki (ZZb); - zespoły załadowcze na środki transportu (ZZ); - zespoły pomocy medycznej (ZPM); b) na trasach ewakuacji: - zespoły pomocy medycznej (ZPM); - zespoły pomocy logistycznej, w tym technicznej (ZPL); c) w docelowym miejscu przeznaczenia: - zespoły wyładowcze (ZW); - zespoły rozdzielcze (ZR); - zespoły pomocy medycznej (ZPM). Zespół ewidencyjno – informacyjny (ZEI) – jest początkowym ogniwem procesu ewakuacji ludności. Koordynuje działalność komórek organizacyjnych prowadzących sprawy rejestracji i wydawania kart ewakuacji. W ZEI rejestruje i wydaje się karty ewakuacji osobom, którym przed zarządzeniem ewakuacji kart nie wydano, informuje się ludność o organizacji ewakuacji oraz kieruje się ją do miejsc załadunku lub zbiórki. Udziela się również zezwolenia na opuszczenie rejonu ewakuacji własnymi środkami transportu (jeżeli wcześniej nie dokonano tych czynności). Zespół zbiórki (ZZb) – zespół ten tworzy się w miejscach, z których ludność w sposób zorganizowany udaje się do miejsc rozmieszczenia zespołów rozdzielczych. Zespół ten organizuje się w przypadku ewakuacji pieszej. Zespół zbiórki prowadzi ewidencję ilościową ewakuowanej ludności oraz formuje kolumny i skierowuje na wyznaczone drogi marszu z przewodnikiem na czele. Dla przewodników, po opracowaniu planu ewakuacji przygotowuje się stosowną dokumentację (szkic drogi marszu, czas marszu, skład ilościowy kolumny, miejsca i okresy wypoczynku, zabezpieczenie marszu, itp.). Jeżeli kolumna dzieli się na części, wyznacza się tzw. starszych poszczególnych części. W celu zachowania porządku wyznacza się odpowiednią ilość osób funkcyjnych. Każdej kolumnie nadaje się numer i przydziela niezbędne środki transportowe w celu przewiezienia bagażu. Zespół załadowczy na środki transportu (ZZ) – zlokalizowany jest w miejscu, w którym ludność rozmieszcza się w środkach transportu. Rozwija się na placach, w parkach itp. usytuowanych w miarę możliwości w pobliżu ZEI. ZZ rozdziela ludność do poszczególnych środków transportowych, jednocześnie prowadzi ewidencję ilościową ludności przybyłej do miejsc funkcjonowania tych zespołów. Zespół wyładowczy (ZW) – organizuje się w przypadku ewakuacji z wykorzystaniem środków transportu, w miejscowościach, w których ludność je opuszcza. Zespół powinien zapewnić sprawne opuszczenie środków transportu przez ludność oraz niezwłoczne skierowanie jej do zespołu rozdzielczego lub bezpośrednio do miejsc zakwaterowania. W przypadku gdy ludność kierowana jest bezpośrednio do miejsc zakwaterowania, zabiera się od niej odcinki „C” karty ewakuacji. Zespół rozdzielczy (ZR) – organizuje się w rejonie rozmieszczenia ludności. W zależności od potrzeb organizuje się go w pobliżu ZW lub tworzy się wspólny zespół w jednym miejscu (wtedy dostosowuje się strukturę organizacyjną stosownie do potrzeb). Przygotowany on jest do przyjęcia kolumn pieszych z ZZb i osób przybyłych z ZW (jeżeli ten nie kieruje ludności bezpośrednio do miejsc zakwaterowania). ZR zbiera odcinki „C” karty ewakuacji oraz informuje ludność o zasadach pobytu w nowym miejscu zakwaterowania (żywienie, pomoc lekarska itp.). Dla przemieszczenia ludności z ZR do miejsc zakwaterowania przygotowuje się odpowiednią ilość środków transportowych (samochody, ciągniki z przyczepami, itp.). W razie ich braku ludność przemieszcza się pieszo. Zespół pomocy medycznej (ZPM) – organizuje się na bazie personelu jednostek służby zdrowia. Rozmieszcza się je w tych samych miejscowościach co ZEI, ZZb i na trasach ewakuacji. Zadaniem ZPM jest udzielenie doraźnej pomocy medyczno – sanitarnej oraz kierowanie osób wymagających pomocy kwalifikowanej i specjalistycznej do odpowiednich jednostek służby zdrowia (szpitali, przychodni, ośrodków zdrowia). Zespół pomocy logistycznej (ZPL) – organizuje się w celu logistycznego zabezpieczenia procesu ewakuacji, w tym ciągłości ruchu pojazdów. Tworzy się go na bazie stacji obsługi i warsztatów samochodowych rozmieszczonych na trasach ewakuacji ludności oraz innych miejsc pozwalających na skuteczną realizację przedsięwzięć logistycznych, takich jak: żywność, zaopatrzenie w wodę i inne. 6. Przebieg ewakuacji Przy ewakuacji ludności transportem samochodowym przewiduje się ewentualność przewozów rotacyjnych w kilku rejsach, uwzględniając liczbę miejsc w pojazdach, oraz możliwość przewozu 50 kg bagażu na każdą osobę. Ewakuacja odbywa się w kolumnach liczących do 10 pojazdów w kolumnie, ze średnią prędkością 20 km/h. W każdym pojeździe samochodowym wyznacza się osobę odpowiedzialną za znajdujących się w nim ludzi. Przewodnik kolumny powinien znać trasę, warunki przejazdu tą trasą i dysponować jej szkicem. Zabezpieczenie techniczne ewakuacji ludności stanowią zespoły pomocy logistycznej, w tym technicznej i środki łączności, w które powinny być wyposażone organa i elementy organizacyjne ewakuacji (przyjęcia) ludności. W rejonach rozmieszczenia ewakuowanej ludności opiekę medyczno – sanitarną sprawują terenowe jednostki służby zdrowia. Opiekę sanitarno – epidemiologiczną organizuje się na bazie powiatowej stacji sanitarno – epidemiologicznej. Zabezpieczenie socjalno – bytowe organizują szefowie OC: powiatu i tych gmin, na terenie których planowane jest rozmieszczenie ewakuowanej ludności. Zabezpieczenie socjalno – bytowe obejmuje zakwaterowanie oraz zaopatrzenie w niezbędne artykuły konsumpcyjne (żywność, wodę, odzież, energię itp.). Do zakwaterowania ewakuowanej ludności wykorzystuje się: ośrodki wczasowe, domy wypoczynkowe, hotele, internaty, świetlice i inne pomieszczenia nadające się do tego celu. W razie potrzeby ludność ewakuowaną dokwateruje się do ludności miejscowej. Jako normę zakwaterowania przyjmuje się 2 – 3 m2 powierzchni mieszkalnej na osobę. Do zaopatrywania ewakuowanej ludności w produkty żywnościowe, wykorzystuje się sieć handlu detalicznego i hurtowego oraz punkty zbiorowego żywienia. Ewakuowana ludność zobowiązana jest do zabrania żywności na okres 3 dni. W razie wprowadzenia systemu reglamentowania zaopatrzenia, terenowa administracja samorządowa wydaje ewakuowanej ludności bony (talony) na podstawie odcinków „C” kart ewakuacji. Powiadamianie ludności o ewakuacji następuje w formie komunikatów. Do ich ogłoszenia wykorzystuje się sposób zwyczajowo przyjęty w danej społeczności, a także środki masowego przekazu (lokalne radio i telewizja, obwieszczenia, ulotki itp.). Po powiadomieniu o ewakuacji I i II stopnia, mieszkańcy podlegający temu procesowi zobowiązani są przygotować się do opuszczenia rejonu zagrożonego. Powinni zabrać ze sobą niezbędne dokumenty, rzeczy osobiste, podręczną apteczkę oraz żywność na trzy dni. Bagaż powinien być spakowany w sposób umożliwiający łatwe jego przenoszenie. Ogólna waga bagażu nie powinna przekraczać 20 kg na osobę dorosłą. Opuszczane mieszkania należy zabezpieczyć poprzez wyłączenie gazu, światła, wygaszenie pieców, dokładne zamknięcie drzwi i okien, itp. Wskazane jest pozostawienie osobom zabezpieczającym domy i mieszkania adresów pobytu w planowanych rejonach rozmieszczenia po ewakuacji. Po takim przygotowaniu należy udać się do wyznaczonych miejsc rozmieszczenia zespołów zbiórek i ewidencyjno-informacyjnych. Rodzice (opiekunowie) powinni włożyć do kieszeni dzieci kartkę papieru z informacją nt. imienia i nazwiska dziecka, rodziców oraz adresu zamieszkania, numeru tel. kontaktowego, (w miarę możliwości informację nt. grupy krwi i ewentualnych przewlekłych schorzeń). Osoby opuszczające rejony zagrożone własnymi środkami transportu udają się bezpośrednio do miejsc zakwaterowania. Ewakuacja oznaczać może jedyną szansę na uratowanie życia. Przy realizacji tego procesu należy stosować zasadę dobrowolności (chyba, że w określonych sytuacjach przepisy stanowią inaczej). To obywatel decyduje czy chce poddać się procesowi ewakuacji czy też nie. Uznaje się, że ewakuacja jest zakończona, gdy cała ewakuowana ludność została zakwaterowana w planowanych rejonach rozmieszczenia. 7. Ewidencja podczas ewakuacji W trakcie przeprowadzania ewakuacji należy, zależnie od jej stopnia i skali, ewidencjonować zarówno ludność jak i zwierzęta oraz mienie. Karty ewakuacji powinny być drukami ścisłego zarachowania, które są zamawiane przez organy administracji publicznej odpowiednio szczebla powiatu i gminy. Za ewidencję ewakuowanych podmiotów oraz jej przygotowanie odpowiadają właściciele lub zarządcy mienia oraz organy administracji publicznej. Do organów tych należy również decyzja o konieczności wdrożenia odpowiednich procedur ewidencji w przygotowanych instrukcjach i planach. W procedurach ewidencji należy uwzględnić wykorzystanie kart ewidencji oraz kart ewakuacji. W zakresie obiegu dokumentacji ewidencyjnej należy stosować następujące zasady: 1) karta ewakuacji: a) karta składa się z trzech części: A, B i C, b) kartę ewakuacji wydają zespoły ewidencyjno - informacyjne w gminie (dzielnicy) właściwej dla miejsca faktycznego pobytu osoby ewakuowanej, c) część B karty pozostaje w dyspozycji powyższych zespołów, dwie pozostałe części otrzymuje osoba ewakuowana, d) po przybyciu na miejsce czasowego zakwaterowania osoba ewakuowana przekazuje część C karty ewakuacji zespołowi ewidencyjno – informacyjnemu w gminie (dzielnicy) właściwej dla tego miejsca, e) część A karty pozostaje w dyspozycji osoby, która ją pobrała, f) w przypadku niemożności odebrania karty ewakuacji w gminie (dzielnicy) właściwej dla miejsca faktycznego pobytu, osoba ewakuowana zgłasza się w celu otrzymania karty ewakuacji do zespołu ewidencyjno – informacyjnego w miejscu czasowego zakwaterowania. 2) karty ewidencji ewakuowanych osób, grup ewakuowanych osób, ewakuowanych zwierząt oraz ewakuowanego mienia: a) karty ewidencji sporządzane są przez zespoły ewidencyjno – informacyjne w gminach (dzielnicach) właściwych ze względu na miejsce faktycznego pobytu osób, zwierząt lub lokalizacji mienia, według gmin (dzielnic), do których dane osoby lub mienie będzie ewakuowane, b) kopie przedmiotowych kart ewidencji przekazuje się do zespołów ewidencyjno – informacyjnych w gminach (dzielnicach), do których dane osoby lub mienie są ewakuowane, gdzie następuje ich porównanie ze stanem faktycznych w zakresie przybyłych osób i mienia oraz ewentualne uzupełnienia lub korekty, c) w przypadku niemożności przekazania kopii danej karty ewidencji obowiązek jej sporządzenia przechodzi na zespoły prowadzące ewidencję w gminach (dzielnicach) właściwych dla miejsca czasowego zakwaterowania lub przemieszczenia, d) kopie kart ewakuacyjnych należy przekazać także do zespołów ewidencyjno – informacyjnych na wyższych szczeblach administracji, zaangażowanych w procesie ewakuacji danych grup osób lub mienia. W celu usprawnienia procesu ewidencji ewakuowanych osób i mienia w ramach procedur należy przeanalizować możliwość wykorzystania istniejących systemów ewidencji elektronicznej, ze szczególnym uwzględnieniem Systemu Ewidencji Ludności PESEL oraz Systemu Identyfikacji i Rejestracji Zwierząt. Karta ewakuacji - wzór Strona 1 Karta ewakuacji Nr 00000000 Karta ewakuacji Nr 00000000 Nazwisko……………………………………………….……... Nazwisko……………………………………………………… Imię, imię ojca…………………………………….………... Imię, imię ojca……………………………………………… PESEL PESEL Adres stałego zamieszkania…………………………… Adres stałego zamieszkania…………………………… ………………………………………………………………..…… …………………………………………………………….………. Telefon kontaktowy……………………………………… Telefon kontaktowy……………………………………… Organ wydający kartę: pieczęć, podpis, data A Pouczenie: 1. Kartę należy utrzymywać w ciągłej aktualności. Zmian i wpisów mogą dokonywać tylko uprawnione organy. 2. Karta jest ważna tylko z dokumentem tożsamości. 3. Karta stanowi podstawę otrzymywania przysługujących świadczeń. B Organ wydający kartę: pieczęć, podpis, data C Karta ewakuacji Nr 00000000 Nazwisko………………………………………………..……. Imię, imię ojca……………………………………………… PESEL Adres stałego zamieszkania…………………………. …………………………………………………………………..… Telefon kontaktowy…………………………..………… Organ wydający kartę: pieczęć, podpis, data Strona 2 Adres miejsca zakwaterowania………………………... Adres miejsca zakwaterowania………………………... ……………………………………………………………..…………. ………………………………………………………………………… Adnotacje: B Adnotacje: Ja, niżej podpisany................................................... w dniu ...............20....r. odmawiam poddania się procesowi ewakuacji.* ....................... (podpis) Adres miejsca zakwaterowania………………………... ………………………………………………………………………... Adnotacje: C Ja, niżej podpisany ………………….......................... w dniu ............. odmawiam poddania się procesowi ewakuacji.* ....................... (podpis) Ja, niżej podpisany .................................................. w dniu .............20....r. odmawiam poddania się procesowi ewakuacji.* ....................... A (podpis) * nie dotyczy w przypadku obowiązków nałożonych na obywateli zapisami w ustawie o klęsce żywiołowej (Dz.U.z 2002, Nr 62, poz. 558 z późn. zm.), stanie wyjątkowym (Dz.U.z 2002 Nr 113, poz. 985 z późn, zm.) oraz stanie wojennym (Dz.U. z 2002, Nr 156, poz. 1301 z późn. zm.). 8. Sposób powiadamiania ludności o zarządzonej ewakuacji Powiadamianie ludności o ewakuacji odbywa się poprzez przekazanie bezpośrednich informacji z administratorów domów mieszkalnych, przez kierowników zakładów pracy, sołtysów oraz przy pomocy komunikatów z radiowozów policyjnych, OSP i regionalnych rozgłośni radiowych, na stronie internetowej UM, a także syren alarmowych, SMS. Administratorzy domów mieszkalnych Kierownicy, zakładów pracy, sołtysi BURMISTRZ Bornego Sulinowa Szef OC Gminy STAROSTA Szczecinecki Gminny Zespół Zarządzania Kryzysowego Dyżurni Powiatowy Zespół Zarządzania Kryzysowego Szef OC Powiatu PCZK PSK PSP i Policji WOJEWODA Wojewódzki Zespół Zarządzania Kryzysowego Zachodniopomorski Szef OC Województwa WCZK SK KW Policji Komunikaty głosowe podawane za pomocą środków technicznych, itp. Komunikaty podawane przez ruchome środki nagłaśniające – policji, straży pożarnej, itp. Komunikaty (zarządzania szefa OC) w formie obwieszczeń rozplakatowane na administrowanym terenie Komunikaty w formie ulotek (zawiadomień) rozplakatowanych w miejscach zamieszkania informujących szczegółowo o prowadzonej akcji ratowniczej(ewakuacji) Komunikaty i instrukcje dostępne np. poprzez strony internetowe, w sieciach komórkowych SMS itp. Komunikaty podawane przez regionalne rozgłośne radiowe i telewizyjne Komunikaty podawane przez środki masowego przekazu w sieci ogólnokrajowej Do ewakuacji Gminy przystępuje się natychmiast po sygnale. Przewodniczący Gminnego Zespołu niezwłocznie informuje o zaistniałym zdarzeniu Starostę Szczecineckiego oraz sołtysów na administrowanym terenie, przedstawiając swoją ocenę sytuacji oraz informację o zamierzonych działaniach. 9. Przewidywane rejony rozmieszczenia elementów organizacyjnych ewakuacji ludności Legenda: - stanowisko kierowania szefa OC gminy - zespoły do prowadzenia ewakuacji - zabezpieczenie medyczne ewakuacji 10. Porady praktyczne W sytuacji zagrożenia może zachodzić konieczność ewakuacji ludności do rejonów niezagrożonych. Ewakuacja jest prowadzona na konkretne polecenie. Ewakuację poprzedzają komunikaty i zarządzenia organów władzy samorządowej. Należy się do nich stosować! Przykładowa treść komunikatu: UWAGA MIESZKAŃCY GMINY BORNE SULINOWO! Osoby zamieszkujące na terenie sołectwa ………..………….. , które obejmuje wsie i osiedla: …………………………… (lub miasta …………. obejmującego osiedla/ulice…………….. ) w związku z ………………………… (np.: pożarem przestrzennym lasu w rejonie ….…..…..) objęte zostało ewakuacją doraźną . Ewakuacja zostaje rozpoczęta natychmiast (dniu………… od godz. …………..). Mieszkańcy wsi/osiedli ……………………….. (miasta) …………........… ewakuowani zostaną w rejon ………………………………. (nazwa rejonu, itp.). Ewakuacja zostanie przeprowadzona pieszo (lub przy pomocy własnych środków transportowych, ewentualnie przy pomocy - wymienić jakie środki transportu). Miejscem zbiórki ludności ewakuowanej jest ………………………… (nazwa miejsca). Osoby wykorzystujące własne środki transportowe winny kierować się do …………………. Ewakuowane osoby winny zabrać ze sobą dokumenty osobiste, rzeczy osobiste, ubrania, lekarstwa używane przez osoby chore, trwałą żywność przynajmniej na okres 3 dni. Ogólna waga zabranego bagażu nie powinna przekroczyć 50 kg na osobę dorosłą. Szef Obrony Cywilnej Gminy/Burmistrz Bornego Sulinowa. PAMIĘTAJ!! Przed opuszczeniem mieszkania należy wyłączyć zasilanie w energię elektryczną, wygasić źródła ogrzewania, pozamykać okna i drzwi, wyłączyć gaz butylowy. Dla dzieci i osób niepełnosprawnych należy przygotować karty z podaniem imienia i nazwiska, imionami rodziców, datą i miejscem urodzenia oraz miejscem zamieszkania. Dla jednej osoby z ewakuacji należy zabezpieczyć przynajmniej 4 m2 powierzchni w obiekcie, w którym zostanie zakwaterowana. Podczas ewakuacji należy zabrać ważne dokumenty Należy przygotować najważniejsze dokumenty, których zniszczenie lub zaginięcie stwarzałoby wiele problemów. Do najważniejszych należą zwykle: wszystkie akty własności, metryki urodzenia i akty ślubów, polisy ubezpieczeniowe, świadectwa pracy, dokumenty podatkowe, papiery wartościowe, testamenty itd. Koniecznie należy również przygotować najważniejsze pamiątki rodzinne: fotografie, listy oraz drobne a ważne dla rodziny przedmioty. Należy je zapakować tak, by były zabezpieczone przed wodą i pożarem. Ochrona zdrowia Przygotuj listę leków, która powinna obejmować leki zażywane przez członków rodziny, szczególnie przez osoby starsze lub chore i zawierać następujące informacje: nazwa lekarstwa, kto zażywa, dozowanie, nazwisko lekarza prowadzącego i sposób kontaktowania się z nim (jeśli to możliwe). W przypadku osób, które używają specjalnych urządzeń medycznych, takich jak rozruszniki serca, należy zapisać typ rozrusznika, numer seryjny i inne niezbędne informacje. Należy zabrać z sobą wszelkie wyniki badań. Żywność Najlepsze są produkty trwałe, które nie psują się łatwo i nie wymagają gotowania. Mogą to być konserwy i inne tego typu żywność. Należy zabezpieczyć żywność dla niemowląt i dzieci. Woda (mleko) powinna być przechowywana w czystych i szczelnie zamkniętych pojemnikach/butelkach. Transport Jeśli do ewakuacji zostanie użyty pojazd samochodowy (itp.), należy zadbać, by zbiornik paliwa był pełny i, jeśli to możliwe, posiadać zapas paliwa. Często w czasie ewakuacji pojawiają się kłopoty z zaopatrzeniem w paliwo. Jeśli rodzina nie dysponuje samochodem lub innym własnym środkiem transportu, należy porozumieć się w tej sprawie z sąsiadami lub właściwym organem administracji samorządowej. Wyposażenie osobiste Każda z osób powinna mieć przy sobie ciepłą odzież, nieprzemakalną kurtkę i buty, śpiwór lub przynajmniej koc, podstawowe dokumenty i zażywane lekarstwa, środki higieny, takie jak mydło, szczoteczka do zębów, ręcznik itd. Nie można zapomnieć o latarkach, świecach, kuchence benzynowej lub gazowej do podgrzewania posiłków (m.in. dla niemowląt). Należy zabrać wyposażenia dla osób starszych lub niepełnosprawnych. Każda ewakuowana osoba może zabrać nie więcej niż 50 kg bagażu, w tym powinna zabrać żywność na okres 3 dni. PAMIETAJ!! Należy zabrać z sobą radio przenośne i zapas baterii, telefony komórkowe. Lokalne stacje to często jedyne źródło informacji o aktualnej sytuacji i zagrożeniu. Innym źródłem informacji mogą być komunikaty przesyłane za pomocą SI SMS, pracownicy Urzędu Miejskiego (formacji obrony cywilnej lub GZZK), kierownicy zakładów pracy lub ich przedstawiciele, policjanci kierujący ruchem na drogach lub strażacy pomagający w ewakuacji. Mieszkanie przed opuszczeniem należy odpowiednio zabezpieczyć, tzn.: wyłączyć gaz, światło, wygasić piece, zamknąć drzwi, okna itp. Szczegółowe pouczenie zawiera karta ewakuacji. Osoby podlegające ewakuacji, posiadające aktualne wpisy w kartach ewakuacji, udają się bezpośrednio do punktów załadowczych lub zbiórki. Karta ewakuacji W punktach ewidencyjno - załadowczych (PZ) rejestruje się i wydaje karty ewakuacji osobom, którym przed zarządzeniem ewakuacji kart tych nie wydano. Karta ewakuacji ważna jest tylko z dowodem tożsamości. W razie jej utraty lub zniszczenia należy niezwłocznie powiadomić organ, który ją wydał. Kartę należy utrzymywać w ciągłej aktualności. Karta wraz z dokumentem tożsamości stanowi podstawę do wydania przysługujących świadczeń, zakwaterowania w rejonie rozmieszczenia, przebywania w tym rejonie i poruszania się. Postępowanie w zespołach ewakuacyjnych W PZ ludność jest informowana o organizacji ewakuacji oraz kierowana do miejsc załadunku, z których następnie odjeżdża w zorganizowanych kolumnach do miejsc przeznaczenia. W punktach tych udziela się też zezwolenia na opuszczenie miasta (rejonu ewakuacji) własnym środkiem transportowym (jeśli wcześniej nie dokonano tej czynności). Ludności przybyłej do punktów wyładowczych (PW) lub rozdzielczych (PR) (przed skierowaniem ich do miejsc rozmieszczenia) obiera się odcinki „B” kart ewakuacji. W celu przewozu ludności do miejsc zakwaterowania powinny być wykorzystane wszystkie dostępne rodzaje transportu. Do miejsc położonych w pobliżu punktu rozdzielczego, ludność może przejść pieszo. W tym wypadku zapewniany jest transport do przewiezienia chorych, dzieci i bagażu. Zapotrzebowanie na tego typu transport należy niezwłocznie zgłosić do organu zarządzającego ewakuacje. Osoby posiadające zezwolenie na przejazd do nowego miejsca zakwaterowania własnym pojazdem, wyjeżdżają bezpośrednio do miejsc zakwaterowania. Po przybyciu oddają odcinki „B” kart ewakuacji we właściwym punkcie rozdzielczym. Opracowano na podstawie: Instrukcji w sprawie zasad ewakuacji ludności, zwierząt i mienia na wypadek masowego zagrożenia Szefa Obrony Cywilnej Kraju. Warszawa październik 2008r. oraz Planu obrony cywilnej Gminy Borne Sulinowo.
