Gazetka przedszkolna „Nowinki z Wesołej Krainki”

Gazetka przedszkolna
„Nowinki z Wesołej Krainki”
„CO SŁYCHAĆ W WESOŁEJ KRAINIE….”
Witamy wszystkich w Nowym Roku! W naszym przedszkolu jak zwykle bardzo dużo się dzieje….
11 stycznia w Chomęcicach odbył się przegląd kolęd i pastorałek oraz finał WOŚP, na którym wystąpiły dzieci
z grupy Chochliki oraz Figielki. Do Wesołej Krainy zagościły także dzieci ze Szkoły Podstawowej w Wirach i to właśnie dla
nich wystąpiły nasze najstarsze przedszkolaki, wystawiając Jasełka. Chochliki wystąpiły także przed większą publicznością,
a mianowicie rodzicami, emerytowanymi pracownikami przedszkola oraz wystąpiły dla swoich babć i dziadków.
Styczeń to miesiąc, w którym każda grupa przygotowała coś specjalnego z okazji Dnia Babci i Dziadka. Do
naszego przedszkola zawitała także Filharmonia Pomysłów z koncertem, pt. „Stuko – pukołapka”, przy czym dzieci miały
niesamowitą frajdę.
Niewątpliwie największą atrakcja dla naszych przedszkolaków stał się Balik karnawałowy „W krainie
kowbojów”, gdzie każde dziecko wcieliło się w swoją wymarzoną bajkową postać.
DRODZY RODZICE!!!
POBIERANIE OPŁAT PRZEZ RADĘ RODZICÓW PRZEDSZKOLA
„WESOŁA KRAINA” W WIRACH
W DNIACH 5, 6 LUTY (CZWARTEK, PIĄTEK)
W BUDYNKU PRZEDSZKOLA
PAJACYKI
„CZYSTE RĘCE”
„HOP DO WANNY”
DZIŚ OD RANA PLUSK W ŁĄZIENCE.
TO MALUCHY MYJĄ RĘCE.
NAJPIERW W WODZIE OPŁUKUJĄ.
POTEM MYDŁEM NASMARYJĄ.
ZNOWU WODA – ISTNY CUD
W UMYWALKĘ PUK, PUK, PUK.
JESZCZE TYLKO KRAN ZAKRĘCE
I JUŻ CZYSTE MAMY RĘCE.
CIEPŁA WODA Z KRANU LECI.
CHLAPIE I ZAPRASZA DZIECI.
PUCU, PUCU, CHLAPU, CHLAPU
NA CO JESZCZE CZEKASZ GAPO?
HOP DO ODY, HOP DO WANNY.
JUŻ BRUDASEK WYKĄPANY.
MYDŁO W WODZIE JUŻ SIĘ KRĘCI.
UMYJ NOGI, UMYJ RĘCE.
GĄBKA LEKKA TAK JAK PUSZEK.
WYSZORUJE PLECY, BRZUSZEK.
CUDACZKI
„ZIMA, ZIMA”
„PADA ŚNIEŻEK”
PADA ŚNIEŻEK, PADA ŚNIEZEK
JUŻ ZE ŚNIEGU MAM KOŁNIERZYK.
BIAŁE USZY I POLICZKI
I ZE ŚNIEGU REKAWICZKI.
A JAK PADAĆ NIE PRZESTANIE?
WIECIE CO SIĘ ZE MNĄ STANIE?
BĘDZIE KINO NIE Z TEJ ZIEMI
NOS W MARCHEWKĘ MI SIĘ ZMIENI.
ZIMA, ZIMA, ZIMA.
PADA, PADA, ŚNIEG.
A JA JADĘ W ŚIAT SANKAMI ,
SANKI DZWONIA DZWONECZKAMI
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DYŃ, DZYŃ, DZYŃ
ZASYPANE POLA, W BIELI CAŁY ŚWIAT
BIAŁA DROGA, HEN PRZED NAMI.
SANKI DZWONIĄ DZWONECZKAMI.
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DYŃ, DZYŃ, DZYŃ
ŚMIESZKI
„PORZĄDNA ZIEMIA”
ZIEMIA TRZESZCZY, TRZASKI,
TRZASKI, TRZASKI.
LÓD W KAŁUŻACH TRZASK,
TRZASK, TRZASK.
POD BUTAMI SKRZYP,
SKRZYP, SKRZYP
MRÓZ STRASZLIWY, ŻE AŻ STRACH
POD BUTAMI ZGRZYT,
ZGRZYT, ZGRZYT.
POD NOGAMI CHRUP,
CHRUP, CHRUP.
ZA POLICZKI SZCZYP,
SZCZYP, SZCZYP
WIĘC DO DOMU
TUP, TUP, TUP.
„ZIMA, ZIMA, ZIMA”
ZIMA, ZIMA, ZIMA,
PADA, PADA, ŚNIEG.
A JA JADĘ W ŚIAT SANKAMI,
SANKI DZWONIA DZWONECZKAMI
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DYŃ, DZYŃ, DZYŃ
JAKA PYSZNA SANNA, PARSKA RAŹNO KOŃ,
ŚNIEG ROZBIJA KOPYTAMI.
SANKI DZWONIĄ DZWONECZKAMI.
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DYŃ, DZYŃ, DZYŃ
ZASYPANE POLA, W BIELI CAŁY ŚWIAT
BIAŁA DROGA, HEN PRZED NAMI.
SANKI DZWONIĄ DZWONECZKAMI.
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DZYŃ, DZYŃ, DZYŃ
DYŃ, DZYŃ, DZYŃ
CHOCHLIKI
„BIEGAŁY PTASZKI“
SŁOWA
BIEGAŁY PTASZKI, BIEGAŁY.
PO ŚNIEGU BIAŁYM JAK PŁÓTNO.
STUKAŁY DZIOBKIEM W
OKIENKORZUĆCIE NAM PROSA
ZIARENKO!
ZIEMIA NA KAMIEŃ ZMARZNIĘTA
CZY O NAS NIKT NIE PAMIĘTA?
WYBIEGŁY DZIECI Z PRZEDSZKOLA
SYPIĄ ZIARENKA NA POLE.
PTASZKI ZIARENKA ZEBRAŁY
LUBIĘ SŁOWA,
BO W SŁOWACH MOŻNA MYŚLI SWE
SCHOWAĆ.
PO TO SŁOWA SĄ, BY STALE MÓWIĆ
MÓWIĆ, ALE…..
SŁOWA, SŁOWA, SŁOWA,
Z ŁADNYCH SŁÓW ROZMOWA
WTEDY PEWNE, ŻE ZROZUMIEMY SIĘ,
SOWA, SŁOWA, ZDANIA
MIŁE O SŁUCHANIA.
TATUSIOWI GDY SŁUCHA,
CZULE SZEPCZĘ DO UCHA.
CZUŁE SŁÓWKA MAJĄ CHĘTKĘ
NA Z TATUSIEM POGAWĘDKĘ.
ZBIORĘ JE JAK KAMYKI,
POUKŁDAM W WIERSZYKI.
ŻEBY PRZEGNAĆ PRECZ SMUTECZKI,
WEZME KILKA NA PLOTECZKI.
FIGIELKI
„GRUSZKA”
„O CZERWONYM KAPTURKU”
DO DOKTORA OGRAODNIKA
PRZYSZŁA GRUSZKA
JA DOKTORZE CHCĘ BYĆ SZCZUPŁA
JAK PIETRUSZKA CHCĘ WYGLĄDAĆ
JAK MODELKA – WYDĘTEGO
NIE MIEĆ BRZUSZKA.
I CHCĘ BUTY NA OBCASACH
MIEĆ NA NÓŻKACH.
A DLACZEGO GRUSZKA CHCE BYĆ
CHUDA
JAK PIETRUSZKA?
PRÓBOWAŁAM STU SPOSOBÓW
BEZ EFEKTU NIE POTRAFIĘ SIĘ
UWOLNIĆ OD DEFEKTU.
BRZUSZEK WCALE SIĘ NIE ZMNIEJSZA.
A JA JESTEM CORAZ CIEŻSZA
I ZAJMUJĘ NA GAŁĘZI WIĘCEJ MIEJSCA.
CZERWONY KAPTUREK DZIEWCZYNKA
CO NICZEGO SIĘ NIE BAŁA
DO CHOREJ BABCI PRZEZ LAS PODĄŻAŁA.
WILK ZAGADAŁ DO KAPTURKA CZAERWONEGO
NIE BÓJ SIĘ NIE ZROBIĘ CI NIC ZŁEGO.
TYLKO CIEKAWY JESTEM, DOKĄD IDZIESZ MAŁA?
DO BABCI ODPOWIEDZIAŁ KAPTUREK,
BO ZACHOROWAŁA.
WILK W KRZAKI DAŁ SUSA I ZNIKŁ
W LESNEJ GŁUSZY
KAPTUREK SPOJRZAŁ ZA WILKIEM,
RAMIONAMI WZRUSZYŁ I NIE ZAWRACAJĄC
SOBIE DŁUŻEJ GŁOWY,
RUSZYŁ DO BABCI KROKIEM MARSZOWYM.
RECENZJA ARTYKUŁU
„Chcę, aby moje dziecko mówiło poprawnie”
– rady logopedy dla rodziców
Prawidłowy rozwój dziecka dokonuje się w skutek wymiany informacji z otoczeniem, w której główną role
pełni porozumiewanie się językowe. Mowa, zaliczana do wyższych procesów psychicznych, jest istotnym
czynnikiem w regulacji stosunków z otoczeniem.
Dziecko poznaje otaczający świat poprzez oglądanie, dotykanie, słuchanie, ale dopiero umiejętność mówienia
pozwala mu wyrazić swoje spostrzeżenia, uczucia, pragnienia.
Rozwój mowy dziecka zależy od kontaktów słownych z otoczeniem. Niewystarczająca ilość doświadczeń w tym
zakresie może spowodować opóźnienie mowy dziecka lub jej zaburzenia.
I odwrotnie, zbyt intensywne zarzucanie dziecka długimi wypowiedziami o złożonej budowie również nie sprzyja
jego rozwojowi. Dziecko zaczyna się wycofywać z pierwszych prób mówienia, niechętnie się wypowiada, bo jest
„zagłuszane” mową dorosłych.
To właśnie rodzice mogą zapewnić dziecku optymalne warunki dla prawidłowego rozwoju
mowy już od momentu jego narodzin, są bowiem osobami przebywającymi z dzieckiem najdłużej, mają więc
największe możliwości wpływania na jego rozwój.
RODZICE JESTEŚCIE PIERWSZYM I NAJWAŻNIEJSZYM WZOREM,
KTÓRY DZIECKO BĘDZIE PRÓBOWAŁO NAŚLADOWAĆ.
TEGO NIE RÓBMY!!!:
-Wypowiedzi osób z najbliższego otoczenia powinny być poprawne. Pamiętaj! Do dziecka należy mówić powoli
i wyraźnie.
-Nie zawstydzajmy, nie karzmy dziecka za wadliwą wymowę.
-Nie poprawiajmy wymowy dziecka żądając, by kilkakrotnie powtarzało dane słowo. Jeśli
dziecko powie coś niewyraźnie, nieprawidłowo nie proś, aby powtórzyło swoją wypowiedź,
tylko mów „Tak to jest … (i prawidłowo wypowiedz to co dziecko zniekształciło), dajesz mu
w ten sposób prawidłowy wzorzec słowa, z czasem wypowiedzi dziecka zaczną być coraz bardziej do niego
zbliżone, aż staną się poprawne.
-Nie gaśmy naturalnej skłonności dziecka do mówienia obojętnością, cierpką uwagą, lecz słuchajmy uważnie
wypowiedzi, pytajmy o szczegóły przyczyni się to do korzystnego rozwoju mowy.
-Dziecka leworęcznego nie należy zmuszać do posługiwania się ręką prawą w okresie kształtowania mowy.
Naruszanie w tym okresie naturalnego rozwoju sprawności ruchowej zaburza funkcjonowanie mechanizmu mowy.
Prowadzi to często do zaburzeń mowy, a w szczególności do jąkania.
-W trakcie rozmowy z dzieckiem unikajmy zdrobnień i spieszczeń (języka dziecinnego) – dostarczajmy dziecku
prawidłowe wzorce językowe.
-Nie należy wymagać zbyt wczesnego wymawiania poszczególnych głosek. Dziecko nie przygotowane pod
względem sprawności narządów artykulacyjnych, niedostatecznie różnicujące słuchowo dźwięki mowy,
a zmuszane do artykulacji zbyt trudnych dla niego głosek, często zaczyna je zniekształcać, wymawiać
nieprawidłowo. Tworzymy u dziecka w ten sposób błędne nawyki artykulacyjne, trudne do zlikwidowania.
Pamiętaj!
-Karmienie piersią zapewni dziecku prawidłowy rozwój układu artykulacyjnego.
-Mówmy do dziecka, już od pierwszych dni jego życia, dużo i spokojnie. Nie podnośmy głosu zwracając się do
niego.
-Od najmłodszych lat uczymy dbałości o higienę jamy ustnej. Pamiętajmy, aby dziecko nauczyło się gryźć i żuć.
-Zwracajmy uwagę, aby dziecko oddychało nosem; w przypadku, gdy dziecko oddycha ustami, prosimy pediatrę
o ustalenie przyczyny.
-Mówmy dziecku, co przy nim robimy, co dzieje się wokół niego. Niech mowa towarzyszy spacerom, zakupom,
pracom domowym.
-Nasze wypowiedzi powinny być poprawne językowo, budujmy krótkie zdania, używajmy prostych zwrotów,
modulujmy własny głos.
-Kiedy dziecko wypowie jakieś słowo, zdanie starajmy się rozszerzyć jego wypowiedź, dodając nowe słowa.
-Wspólnie oglądajmy telewizję, wybierajmy programy właściwe dla wieku dziecka. Komentujmy wydarzenia
pojawiające się na ekranie, rozmawiajmy na ich temat.
-Rysujmy z dzieckiem, mówmy, co kreślimy – „... teraz rysujemy kotka. To jest głowa, tu są oczy, nos ...”.
Zachęcajmy dziecko do wypowiedzi nt. rysunku.
-Odpowiadajmy na pytania dziecka cierpliwie i wyczerpująco.
-Opowiadajmy i czytajmy dziecku bajki, wierszyki, wyliczanki. Uczmy krótkich wierszy na pamięć. Najlepiej
podając pierwszą frazę, którą następnie powtarzamy z dzieckiem, potem mówimy jeszcze raz pierwszą frazę
i dokładamy drugą i znowu powtarzamy itd.,
-Oglądajmy z dzieckiem obrazki: nazywajmy przedmioty i opisujmy sytuacje prostymi zdaniami.
-Zachęcajmy swoje dziecko do mówienia (nie zmuszajmy!); chwalmy je za każdy przejaw aktywności werbalnej;
dostrzegajmy każde, nawet najmniejsze osiągnięcie, nagradzając je pochwałą.
Recenzja artykułu mgr Marzeny Walkowiak