Galeria Jednego Obrazu prowadzenie Rafał Wróblewski, p.o.

Galeria Jednego Obrazu
prowadzenie Rafał Wróblewski,
p.o. Kierownik Działu Historii Muzeum Romantyzmu w Opinogórze
13.04.2014 r.,
Juliusz Kossak, Aleksander Fredro pod Hanau
Juliusz Kossak, Seweryn Fredro pod Petrswaldem
Reprodukcje powstałe według akwarel pochodzących ze zbiorów Muzeum Narodowego w Warszawie.
Juliusz Kossak ( 1824 – 1899 ) jeden z najbardziej znanych polskich malarzy, tworzących w XIX wieku.
Juliusza Kossaka śmiało można określić mianem najlepszego polskiego artysty malarza operującego techniką
akwarelową. Najbardziej znany był z swojej pasji malowania koni, a także scen batalistyczno – historycznych.
Tworzył również w technice olejnej, jednak prace te stanowią nieznaczny procent w jego twórczości. Przez
bardzo długi okres Juliusz Kossak był naczelnym rysownikiem warszawskiego „Tygodnika Ilustrowanego”.
Tworzył i pracował w Krakowie, Paryżu oraz Warszawie. Warsztatu uczył się pod okiem Piotra
Michałowskiego, a także Horacego Verneta. Juliusza Kossaka, uznaje się za jednego ze współorganizatorów
Muzeum Narodowego w Krakowie. Był ojcem Wojciecha Kossaka, jednego z najbardziej rozpoznawalnych
polskich malarzy batalistów przełomu XIX i XX wieku.
Opis
Obie akwarele powstały na zamówienie rodziny Fredrów i prezentowały, najbardziej zasłużonych dla
Rzeczypospolitej potomków tego szlacheckiego rodu. Seweryn Fredro, był oficerem w I Pułku Szwoleżerów
Gwardii Cesarza Napoleona I. Zasłynął z wzięcia do niewoli syna feldmarszałka Gebharda von Bluchlera,
dowodzącego pułkiem huzarów Lejbgwardii ( młody Franz von Bluchler oraz Fredro, widoczni są na tej
akwareli w centralnej części ). Praca ta w sposób bardzo dokładny przedstawia szwadron Szwoleżerów
dowodzony przez wywołanego już wcześniej Seweryna Fredro. Kossak, z charakterystyczną dla siebie cechą
w sposób wręcz perfekcyjny przedstawił konie oraz dosiadających je jeźdźców. W sposób bardzo dokładny
odwzorował mundury walczących stron.
Na drugiej pracy mamy możliwość podziwiać w pełnej krasie towarzyszący Napoleonowi Bonaparte sztab oraz
adiutantów. Na pierwszym planie widzimy osuwającego się na koniu jeźdźca, jest nim młody Aleksander Fredro.
Juliusz Kossak, przedstawił, tą scenę czerpiąc inspirację z zapisków w pamiętniku poety. Opisywał on tam, że
podczas przebywania w sztabie Napoleona, wybuch jednego z kartaczy zabił konia, którego dosiadał adiutant
sztabowy Fredro. Szybko padły koń został wymieniony na nowego i niespełna osiemnastoletni Fredro, pędził
już dalej z rozkazem wydanym przez Cesarza. Aleksander Fredro był ostatnim oficerem, jakiemu nadana została
Legia Honorowa przez Napoleona Bonaparte przed abdykacją. Nie wiemy, ale może postawa Fredry podczas
bitwy pod Hanau przyczyniła się do tego, że ten młody polski oficer służący w sztabie został tym odznaczeniem
uhonorowany.
Wszystkich zainteresowanych epoką wojen napoleońskich oraz losami młodego Aleksandra Fredry zachęcam do
sięgnięcia po pamiętniki jego autorstwa (wydane już po jego śmierci), a zatytułowane „Trzy po trzy”. Dzięki nim
będziemy mieli okazję, poznania zupełnie innego oblicza i stylu literackiego twórcy niezapominanych „Ślubów
panieńskich”, „Zemsty”, czy też „Dam i Huzarów”.