FragmentPL_pdf

Ryszard Waluś "Wstęp do Teorii Czasu - Synchronizacja cykli kosmicznych"
Spis treści
- Synchronizacja cykli kosmicznych - hipoteza
- Kiedy powstał wszechświat ?
- Cykle czasu
- Czy długość trwania poszczególnych cykli z czegoś wynika ?
- Co oznaczają te liczby ?
- Pierwsze pytania
W tej krótkiej pracy przedstawiona jest interpretacja pewnych
zjawisk w kosmosie, które zostały opisane w starożytnych pismach.
Zadane pytania wyznaczają kolejny krok w poszukiwaniu odpowiedzi
na pytanie o naturę czasu i kosmosu.
Ryszard Waluś "Wstęp do Teorii Czasu - Synchronizacja cykli kosmicznych"
Synchronizacja cykli kosmicznych - hipoteza
W niniejszej pracy autor wysuwa hipotezę, że cykle
poszczególnych ciał niebieskich z określonej grupy ciał mogą
synchronizować się w większych okresach czasowych, tworząc tym
samym dłuższe cykle wyznaczające rytmy określonej części kosmosu.
Dla przybliżenia tematu posłużymy się przykładem Układu
Słonecznego. Ziemię przyjmiemy jako punkt odniesienia, to znaczy
miejsce obserwatora. Rozpatrywać będziemy najbardziej widoczne na
sferze niebieskiej ciała z Układu Słonecznego, a więc ograniczymy się
do Słońca, Księżyca i planet takich jak: Merkury, Wenus, Mars, Jowisz
i Saturn.
Co będziemy traktować jako cykle?
Dla Księżyca będzie to jego obieg wokół Ziemi i powrót do
punktu wyjścia na tle gwiazd. Inaczej mówiąc - miesiąc syderyczny.
Drugim cyklem Księżyca będzie jego obieg pomiędzy kolejnymi
pełniami, czyli miesiąc synodyczny.
Ruch Słońca na sferze niebieskiej wynika z ruchu obrotowego
Ziemi. Mamy więc kolejny cykl zwany dniem słonecznym, t.j. okresem
pomiędzy kolejnymi górowaniami Słońca.
Kolejnym cyklem będzie dzień gwiazdowy, czyli obrót Ziemi na
tle gwiazd.
Cyklami dla planet będą ich obiegi dookoła Słońca.
Przyjęliśmy określenie "synchronizacja cykli kosmicznych". Pod
nazwą "cykle kosmiczne" w przypadku omawianym na przykładzie
Układu Słonecznego będziemy rozumieć te cykle, które opisaliśmy
powyżej. Co oznaczać będzie pojęcie "synchronizacja"? Wyobraźmy
sobie, że w danym momencie zastajemy określone pozycje podanych
ciał, czyli konkretny moment każdego z w/w cykli. Jest to
"niepowtarzalny" układ. Jeżeli za jakiś okres - mogą to być nawet
miliony lat - znowu pojawi się taki sam "niepowtarzalny" układ w/w
ciał niebieskich, zjawisko to nazwiemy synchronizacją cykli
Ryszard Waluś "Wstęp do Teorii Czasu - Synchronizacja cykli kosmicznych"
kosmicznych tej grupy ciał.
W powyższym przykładzie wzięliśmy pod uwagę niektóre ciała
naszego Układu Słonecznego, podobnie jednak możemy rozpatrywać
inne układy obiektów i struktur powiązanych ze sobą siłami grawitacji,
tak jak gromady galaktyk, galaktyki, gromady gwiazd, gwiazdy itp.
Zjawisko synchronizacji cykli kosmicznych możemy też łatwiej
wytłumaczyć przez analogię do synchronizacji zegarów, które chodzą z
różnymi prędkościami. W momencie startu, wszystkie wskazówki
„zegarów cykli” ustawione są na punkcie „zero” (Rys. A). Wskazówki
obracają się z różną prędkością, tak jak każdy cykl ma inny okres
trwania, więc po pewnym czasie każda wskazówka będzie pokazywała
inny punkt na swojej tarczy (Rys. B). Po upływie określonego czasu, w
którym zawierają się pełne cykle poszczególnych zegarów, położenia
wszystkich wskazówek synchronizują się, wskazując punkt „zero” na
każdej tablicy (Rys. C).
Hipoteza sugeruje, że wszechświat jest takim systemem, w którym
istnieje szeroko powiązana współzależność, pomiędzy obiektami, które
tworzą układy obiektów, pomiędzy układami obiektów itd. To
współdziałanie między innymi może objawiać się tym, co nazwaliśmy
"synchronizacją cykli". Każdy obiekt, każdy układ obiektów jest w
ruchu. Może to być np. ruch obrotowy ciała dookoła własnej osi, ruch
po orbicie wokół centrum, a cykl oznaczać będzie istnienie
powtarzalności. Powtarzalność dotyczyć może ruchu jednego obiektu,
jak również może dotyczyć wielu cykli obiektów w grupie obiektów.
Ryszard Waluś "Wstęp do Teorii Czasu - Synchronizacja cykli kosmicznych"
Hipotezę "synchronizacji cykli kosmicznych" trudno jest
udowodnić w sposób doświadczalny ze względu na zbyt długie okresy
czasowe wymagane przy obserwacjach. Cykle mogą być nieznacznie
zmienne, więc wyliczenia przy założeniu, że cykle są stałe, także mogą
być błędne. Posiadając jednak dane o dużej dokładności o ruchach ciał i
na podstawie tych danych budując model matematyczny oraz stosując
dużą dokładność i wydajne systemy obliczeniowe, możemy przybliżyć
się do rzeczywistego rozwiązania zagadnienia. Zawsze jednak będzie to
przybliżenie, ponieważ każdy model matematyczny jest przybliżeniem
rzeczywistości. Gdy mamy do czynienia z długimi okresami
czasowymi, błąd w obliczeniach narasta. Możemy jednak oszacować
prawdopodobieństwo i warunki do zaistnienia zjawiska nazwanego
"synchronizacją cykli kosmicznych".
...