Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna Sygnatura

Rodzaj dokumentu interpretacja indywidualna
Sygnatura IPPB2/415-100/11-2/MS
Data 2011.04.15
Autor Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie
Temat Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Zwolnienia przedmiotowe
Podatek dochodowy od osób fizycznych --> Źródła przychodów --> Katalog źrodeł
przychodów
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr
8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie
upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.)
Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki,
przedstawione we wniosku (data wpływu 02.02.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania wartości
przekazanych świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych – jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 02.02.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa
podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie w
zakresie opodatkowania wartości przekazanych świadczeń sfinansowanych ze środków Zakładowego Funduszu
Świadczeń Socjalnych.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.
Sp. z o.o. (dalej Wnioskodawca lub Spółka) zatrudnia kilkuset pracowników. Zgodnie z przepisami ustawy
z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (Dz. U. Nr 43 poz. 163 ze zm. dalej
ustawa o ZFŚS) Wnioskodawca utworzył Zakładowy Fundusz Świadczeń Socjalnych (dalej: ZFŚS).
Świadczenia z ZFŚS wykorzystywane są m.in. na dofinansowanie wypoczynku pracowników, udzielanie
pożyczek na cele mieszkaniowe, zapomogi — w przypadku indywidualnych zdarzeń losowych, a także
okresowe świadczenia pracownicze w formie bonów towarowych.
W chwili obecnej Spółka rozważa możliwość rozdysponowania części środków z ZFŚS poprzez wydanie
pracownikom indywidualnych bankowych kart przedpłaconych, upoważniających do zakupu towarów lub usług,
a także do wypłaty gotówki z bankomatu. Przedmiotowe karty zostałyby zasilone środkami pochodzącymi z
ZFŚS, a wysokość środków przyznanych w ten sposób poszczególnym pracownikom, uzależniona byłaby od
indywidualnej sytuacji materialnej każdego pracownika. Karty przepłacone miałyby zastąpić wydawane
dotychczas przez Spółkę pracownikom bony towarowe.
W związku z powyższym zadano następujące pytania:
Czy otrzymanie przez pracownika indywidualnej bankowej karty przedpłaconej będzie korzystało ze zwolnienia
od podatku dochodowego od osób fizycznych...
Czy Spółka jako płatnik będzie zobowiązana do pobrania zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych w
związku z przekazaniem kart przedpłaconych...
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zgodnie z treścią art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.
j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm., dalej UPDOF) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają
wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52 52a i 52c oraz dochodów od
których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Jednym ze źródeł przychodów podlegających opodatkowaniu jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w
tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni
zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust 1 pkt 1 UPDOF). Zgodnie z art.
12 ust 1 UPDOF o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku
pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne
oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych
wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe,
różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od
tego, czy ich wysokość została z góry ustalona a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak
również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Analiza powyższego przepisu prowadzi do wniosku, że jako przychód ze stosunku pracy kwalifikowane są
nie tylko wynagrodzenia za pracę (wypłacane co do zasady w pieniądzu), ale także inne nieodpłatne i częściowo
odpłatne przysporzenia majątkowe uzyskane przez pracownika od pracodawcy (otrzymywane w postaci
rzeczowej).
Tak szeroki zakres opodatkowania został ograniczony m.in. poprzez katalog zwolnień zawarty w art. 21 ust
1 UPDOF. Zgodnie z art. 21 ust 1 pkt 67 UPDOF zwalnia się z podatku dochodowego wartość otrzymanych
przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych rzeczowych świadczeń oraz otrzymanych przez niego w tym
zakresie świadczeń pieniężnych sfinansowanych w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń
socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym
kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne znaki, uprawniające do ich wymiany na
towary lub usługi. Brzmienie powyższego przepisu zostało wprowadzone nowelizacją ustawy z dnia 17 lipca
2009 r. Celem wprowadzenia tej zmiany było zwolnienie z opodatkowania — przy spełnieniu warunków
przewidzianych ustawą wartości świadczeń pieniężnych sfinansowanych ze środków zakładowego funduszu
świadczeń socjalnych.
Odnosząc powyższe do kart przedpłaconych które planuje wprowadzić Spółka, aby korzystały one ze zwolnienia
muszą być spełnione łącznie następujące warunki:
1.
2.
3.
4.
świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,
świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego bądź pieniężnego; przy czym za świadczenia rzeczowe
nie są uznawane bony talony i inne znaki uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi,
jest w całości sfinansowane ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy
związków zawodowych,
wysokość świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
Odnośnie pierwszego z warunków, tj. związku świadczenia z finansowaniem działalności socjalnej w
ocenie Wnioskodawcy sięgnąć należy do definicji zawartej w ustawie o ZFŚS Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o
ZFŚS działalność socjalna to usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form wypoczynku,
działalności kulturalno-oświatowej, sportowo rekreacyjnej, opieki nad dziećmi w żłobkach przedszkolach oraz
innych formach wychowania przedszkolnego udzielanie pomocy materialnej — rzeczowej lub finansowej, a
także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. Zasilenie ze
środków ZFŚS indywidualnych przedpłaconych kart pracowniczych i wydanie ich uprawnionym pracownikom,
przy spełnieniu warunków przewidzianych w ustawie o ZFŚS, może być traktowane jako udzielanie pomocy
materialnej — rzeczowej w ramach ZFŚS jak juz zostało wskazane w stanie faktycznym karty przedpłacone
miałyby zastąpić bony towarowe (aktualnie finansowane z ZFŚS) wydawane dotychczas przez Spółkę. W
związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, przekazanie przez niego środków z ZFŚS w celu zasilenia
indywidualnych przedpłaconych kart pracowników, przy uwzględnieniu ich indywidualnej sytuacji materialnej
spełnia powyższy warunek.
W zakresie drugiego z warunków tj. rzeczowego lub pieniężnego charakteru świadczenia w ocenie Spółki
aby ocenić czy karta przedpłacona spełnia ten warunek i jednocześnie nie jest bonem, talonem i innym znakiem
uprawniającym do ich wymiany na towary lub usługi, sięgnąć należy do ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r Prawo
bankowe (t.j. Dz. U z 2002 r. Nr 72 poz. 665 ze zm., dalej UPrBan) Zgodnie z art. 4 ust 1 pkt 4 UPrBan karta
płatnicza — to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca do wypłaty gotówki
lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo upoważnioną do
udzielania kredytu - także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem kredytu. Karta
przedpłacona, to w ocenie Wnioskodawcy swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności
posiadania rachunku osobistego w banku nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest
zapewnienie np. pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę
materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia
karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej. Zatem kartę tę należy, co do zasady uznać za
świadczenie pieniężne z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu dostępu do określonych wartości
pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych. Dodatkowo zaznaczyć należy, że
zgodnie z założeniami poczynionymi przez Wnioskodawcę z bankiem, który będzie obsługiwał karty, w
momencie zasilenia karty - środki pieniężne, które są przypisane tejże karcie stają się własnością pracownika.
Odnośnie zaś dwóch ostatnich warunków, to zgodnie z informacjami opisanymi w stanie faktycznym,
środki, jakimi zasilane byłyby pracownicze karty przedpłacone, pochodziłyby w całości z ZFŚS, a łączna
wartość zwolnienia w roku podatkowym nie przekroczyłaby kwoty 380 PLN.
Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, przekazanie pracownikom kart przedpłaconych,
korzysta ze zwoInienia z podatku dochodowego od osób fizycznych, o ile zostaną spełnione warunki o których
mowa w art. 21 ust. 1 pkt 67 UPDOF. Konsekwentnie, Spółka jako płatnik nie będzie zobowiązana do pobrania
zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
Wnioskodawca pragnie zaznaczyć, że analogiczny do zaprezentowanego powyżej poglądu został wyrażony
również przez Dyrektora Izby skarbowej w Katowicach, w indywidualnej interpretacji przepisów prawa
podatkowego z dnia 9 lutego 2010 r. (IBPBII/1/415-878/09/HK). W interpretacji tej organ podatkowy stwierdził,
że „ze zwolnienia na podstawie ww. przepisu korzystają przekazane przez wnioskodawcę świadczenia pieniężne
w postaci gotówki oraz kart przedpłaconych, sfinansowanych z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych,
przy spełnieniu warunków wyżej określonych. Łącznie wartość zwolnienia nie może przekroczyć kwoty 380 zł
rocznie. Przy czym koniecznym jest podkreślenie, że aby zwolnienie mogło mieć zastosowanie, to musi być
spełniony m. in. warunek dotyczący finansowania działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o
zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.” Podobne stanowisko zostało zawarte także w indywidualnej
interpretacji przepisów prawa podatkowego z dnia 11 lutego 2010 r. sygn. IBPBII/1/415-877/09/MZ). W
przedmiotowej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że „otrzymane przez
pracowników od wnioskodawcy świadczenie w postaci kart podarunkowych będzie korzystać ze zwolnienia z
opodatkowania określonego w art. 21 ust 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do
wysokości limitu określonego w tym przepisie (380 zł), pod warunkiem, że świadczenia te istotnie będą
sfinansowane w całości ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych i zostaną przekazane w
związku z finansowaniem działalności socjalnej, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu
świadczeń socjalnych”.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej
przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.
W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U.
z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju
dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie
przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym
spółdzielczy stosunek pracy, członkowstwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni
zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.
Na podstawie art. 11 ust. 1 ww. ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10
w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są
otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz
wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.
W świetle art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku
służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju
wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło
finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za
godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne
kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne
ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo
odpłatnych.
Z powyższego wynika, że przychodem ze stosunku pracy nie jest jedynie wynagrodzenie za pracę, ale także inne
przysporzenie majątkowe, takie jak nieodpłatne świadczenia, czy też świadczenia częściowo odpłatne.
Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 67 ww. ustawy -w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 17 lipca 2009 r. o
zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. Nr 125, poz. 1037) - wolna od podatku
dochodowego jest wartość otrzymanych przez pracownika w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o
której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, rzeczowych świadczeń oraz
otrzymanych przez niego w tym zakresie świadczeń pieniężnych, sfinansowanych w całości ze środków
zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy związków zawodowych, łącznie do wysokości
nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł; rzeczowymi świadczeniami nie są bony, talony i inne
znaki, uprawniające do ich wymiany na towary lub usługi. Przepis ten ma zastosowanie do dochodów
uzyskanych od dnia 01 stycznia 2009 r.
Jak wynika z przytoczonego przepisu skorzystanie ze zwolnienia możliwe jest, jeżeli są spełnione łącznie
następujące przesłanki:

świadczenie ma związek z finansowaniem działalności socjalnej,

świadczenie ma charakter świadczenia rzeczowego lub świadczenia pieniężnego,

źródłem finansowania są w całości środki z zakładowego funduszu świadczeń socjalnych lub funduszy
związków zawodowych,

wartość tych świadczeń nie przekracza w roku podatkowym kwoty 380 zł.
W związku z powyższym od dnia 01 stycznia 2009 r. zwolnieniem zawartym w ww. art. 21 ust. 1 pkt 67
ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, objęte są również otrzymane przez pracownika z związku z
finansowaniem działalności socjalnej, świadczenia pieniężne z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych.
Zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy z dnia 04 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (t. j.
Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 ze zm.), działalnością socjalną są usługi świadczone przez pracodawców na
rzecz różnych form wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, opieki nad dziećmi
w żłobkach, w przedszkolach oraz innych formach wychowywania przedszkolnego, udzielania pomocy
materialnej – rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na
warunkach określonych umową.
W myśl art. 4 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 72,
poz. 665 ze zm.) karta płatnicza – to karta identyfikująca wydawcę i upoważnionego posiadacza, uprawniająca
do wypłaty gotówki lub dokonywania zapłaty, a w przypadku karty wydanej przez bank lub instytucję ustawowo
upoważnioną do udzielania kredytu – także do dokonywania wypłaty gotówki lub zapłaty z wykorzystaniem
kredytu.
Stosownie do art. 63 ust. 1 ww. ustawy rozliczenia pieniężne mogą być przeprowadzane za pośrednictwem
banków, jeżeli przynajmniej jedna ze stron rozliczenia (dłużnik lub wierzyciel) posiada rachunek bankowy.
Rozliczenia pieniężne przeprowadza się gotówkowo lub bezgotówkowo za pomocą papierowych lub
informatycznych nośników danych.
Zgodnie z treścią art. 63 ust. 3 pkt 1 i 4 Prawa bankowego rozliczenia bezgotówkowe przeprowadza się w
szczególności poleceniem przelewu, kartą płatniczą.
Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka rozważa możliwość
rozdysponowania części środków z ZFŚS poprzez wydanie pracownikom indywidualnych bankowych kart
przedpłaconych, upoważniających do zakupu towarów lub usług, a także do wypłaty gotówki z bankomatu.
Przedmiotowe karty zostałyby zasilone środkami pochodzącymi z ZFŚS, a wysokość środków przyznanych w
ten sposób poszczególnym pracownikom, uzależniona byłaby od indywidualnej sytuacji materialnej każdego
pracownika. Karty przedpłacone miałyby zastąpić wydawane dotychczas przez Spółkę pracownikom bony
towarowe.
Karta przedpłacona to swoisty rodzaj karty płatniczej. Wydawana jest bez konieczności posiadania
rachunku osobistego w banku, nie jest też przyznawany jej użytkownikowi kredyt. Rolą tych kart jest
zapewnienie np. pracownikom środków pieniężnych, bez konieczności wydawania (posiadających formę
materialną) znaków pieniężnych (np. banknotów) lub znaków legitymacyjnych. Z technicznego punktu widzenia
karta przedpłacona jest bardzo zbliżona do karty debetowej.
Zatem kartę tą należy uznać za świadczenie pieniężne, z uwagi na jej zaklasyfikowanie jako instrumentu
dostępu do określonych wartości pieniężnych, co finalnie umożliwia regulowanie zobowiązań pieniężnych i nie
utożsamiać jej z bonem czy talonem lub też innym znakiem uprawniającym do wymiany na usługę czy towar.
Karta ta nie służy bowiem do płacenia tylko w określonych sieciach handlowych – jak również płacąc za jej
pośrednictwem nie ma – tak jak w przypadku bonu czy talonu – obowiązku kupienia towaru za określoną kwotę
wynikającą z nominału tych ostatnich. Skoro karta ta jest środkiem płatniczym – de facto działającym jak każda
karta bankomatowa, to brak jest podstaw, aby nie uznać, że pracownik otrzymuje świadczenie pieniężne.
Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż ww. świadczenia pieniężne, a więc otrzymane przez
pracowników karty przedpłacone finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze
zwolnienia wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w
brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2009 r. do wysokości limitu określonego w tym artykule, pod
warunkiem, że istotnie świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o
której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.
Limit w wysokości 380 zł określony w wyżej powołanym przepisie ma zastosowanie do wszystkich świadczeń
pieniężnych i rzeczowych sfinansowanych w danym roku podatkowym z Zakładowego Funduszu Świadczeń
Socjalnych.
Mając powyższe na uwadze świadczenia pieniężne, a więc otrzymane przez pracowników karty
przedpłacone finansowane z Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych korzystają ze zwolnienia
wynikającego z treści art. 21 ust. 1 pkt 67 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu
obowiązującym od 01 stycznia 2009 r. do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 380 zł, pod
warunkiem, że istotnie świadczenie to jest realizowane w związku z finansowaniem działalności socjalnej, o
której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych. Oznacza to, że Spółka nie musi
pobierać zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych do wysokości ustalonego w przepisie limitu.
Końcowo - odnosząc się do powołanych przez Wnioskodawczynię interpretacji organów podatkowych wskazać
należy, iż rozstrzygnięcia w nich zawarte dotyczą tylko konkretnych, indywidualnych spraw, podatników w
określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Nie stanowią one
materialnego prawa podatkowego i nie mają mocy powszechnie obowiązującej.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego
obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z
powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w
Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał
interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu
– do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed
sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch
egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na
wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie
sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 §
1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1
Maja 10, 09-402 Płock.