70. rocznica wyzwolenia obozu w Auschwitz

Zaproszenie na
spotkanie z wyjątkowym
człowiekiem 26 lutego,
g. 17.00, UM w Kcyni
Jacek
Z i e l i n i e w i c z — więzień
obozu koncentracyjnego w Auschwitz
kontynuował naukę, zdał maturę, rozpoczął pracę
w przemyśle mięsnym. W latach 60. zamieszkał
w Bydgoszczy. Zaangażowany w działalność edukacyjną na temat obozów koncentracyjnych.
Informacje biograficzne o J. Zieliniewiczu:
www.audiohistoria.pl
Zdjęcie J. Zieliniewicza: http://maximilian-kolbewerk-projekt2013.blogspot.com
Zdjęcie na okładce: www.auschwitz.org
Przemówienie dyr. Cywińskiego cytujemy za:
www.jewish.org.pl
———————————————————————————————-
Ur. 10 maja 1926 w Janowcu Wlkp. Przed wojną
rozpoczął naukę w gimnazjum w Poznaniu, należał do harcerstwa. W grudniu ‘39 rodzina została
wypędzona i zmuszona do osiedlenia się w Końskich. Uczył się na tajnych kompletach, zaangażował się w działalność konspiracyjną AK. Latem ‘43
r. został aresztowany i skierowany został do Auschwitz-Birkenau, skąd w sierpniu 1944 trafił do
Dautmargen, podobozu Natzweiler-Struthof. Wiosną 1945 przeżył "marsz śmierci". Po wyzwoleniu,
do grudnia 1945 pozostawał we francuskiej strefie okupacyjnej, potem powrócił do Janowca,
Rzadko kiedy mamy okazję spotkać i porozmawiać z bezpośrednim świadkiem historycznych wydarzeń. Jak mogliśmy się
przekonać oglądając uroczystości z okazji
70. rocznicy wyzwolenia obozu w Auschwitz-Birkenau, żyje już tylko 300 ocalałych więźniów. Warto skorzystać z zaproszenia i wziąć udział w spotkaniu w Kcyni.
Znakomita okazja, by posłuchać od naocznego świadka tamtej tragicznej rzeczywistości o codzienności obozowego życia,
o przebaczeniu i pojednaniu, o pamięci.
SERDECZNIE ZAPRASZAMY!
70. rocznica
wyzwolenia obozu
w AuschwitzBirkenau
zaproszenie
na wyjątkowe
spotkanie
70 rocznica wyzwolenia obozu koncentracyjnego „Auschwitz-Birkenau”
Wystąpienie dyrektora Muzeum Auschwitz dr. Piotra M.A.
Cywińskiego podczas uroczystości 70. rocznicy wyzwolenia
obozu Auschwitz-Birkenau:
godząc się jednocześnie z nienawiścią, z pogardą, z
antysemityzmem,
a przede wszystkim z naszą codzienną obojętnością.
„Spodziewali się najgorszego – ale nie tego, co niewyobrażalne.”(Charlotte Delbo)
Dlatego Auschwitz przeraża.
Czy ból ofiary sprzed siedemdziesięciu laty
Nie budzi już dziś demonów, budzi sumienie.
Może się stać dziś naszym dziedzictwem?
A to sumienie – każdego z nas oskarża.
- Nie wiem. Ale nie mamy innego wyjścia.
„My – martwi – oskarżamy”.(Anonimowa czeska Żydówka)
Na tymże bólu przyszło nam budować powojenność.
Ocalali. Wy – żywi – niosący w pamięci oblicza zamordowanych.
Musimy się więc mądrze wsłuchać i wczuć w to, co nas już nie
spotkało.
Wam dziękuję – Drodzy – za Wasze trudne słowa ostrzeżenia,
Nasza wyobraźnia nadal tego nie ogarnia,
tak, jak nie ogarniała tego wyobraźnia ówczesnych ludzi.
„Noc, noc bez końca. Świtu nie ma.” (Tadeusz Borowski)
Auschwitz nie jest źródłem siły.
Jeśli ktokolwiek tu przyszedł,
By poczuć siłę, mądrość, katharsis
- ten się myli.
Auschwitz jest ciemnością, destrukcją, zniszczeniem.
Dlatego przybiera dla nas postać przestrogi, strasznej przestrogi.
Nadal nie dajemy sobie rady z Auschwitz
gdyż nie możemy zachować ludzkiej twarzy,
za wasz lęk i za waszą nadzieję.
Za wszystko, co o nas samych nam powiedzieliście.
Dzisiaj my musimy stać się dojrzali, dorośli,
niosąc dalej to wszystko,
co zasiały w naszej pamięci Wasze słowa.
To często wydaje się ponad siły,
Że nikt nie będzie próbował zmieniać granic siłą.
Wydawałoby się, że obojętność i bierność powinny budzić
wstręt.
Lecz tyle razy widzieliśmy, że pamięć w nas jeszcze nie
dojrzała.
„To się stało, a więc może znów się zdarzyć. Może się
zdarzyć wszędzie” (Primo Levi)
Mamy i dziś prawo do lęku.
Ale mamy obowiązek odpowiedzialności.
„Gdyż wiemy”.
Gdyż nasza przyszłość jest zakorzeniona w pamięci.
I w zapomnieniu niszczymy nie obraz przeszłości,
lecz namacalny kształt naszej przyszłości.
„Nigdy więcej” nie jest programem politycznym,
ale innego wyjścia nie mamy i mieć nie będziemy.
jest decyzją osobistą.
„Mamy straszne przeczucie, gdyż wiemy” (Załmen Gradowski)
Oznacza – nigdy więcej przeze mnie,
Wydawałoby się, że świat powinien być trwale inny.
nigdy więcej we mnie,
Że nikt nie powinien niewinnie ginąć.
nigdy więcej ze mną.
Wydawałoby się, że nie można dziś już głosić nienawiści,
Wierzę, że nigdy więcej z nami
wszystkimi.