Zastosowanie konwersji raster-wektor do usunięcia błędów dig

Zastosowanie konwersji rasterwektor do usunięcia błędów
digitalizacji
Sławomir Królewicz
Dane źródłowe
• Shape, po digitalizacji zasięgów jednostek podziału
geograficznego Polski według Kondrackiego
• Podczas digitalizacji shape’a nie stosowano przyłączania
nowej krawędzi do istniejącej
• Po konwersji do wektora posiadającego topologię
pojawiły się kolejne błędy będące skutkiem poprzednich
• Konieczność „opuszczenia” shape’a i przejścia na
topologię wiąŜe się z koniecznością analizy relacji
pomiędzy sąsiednimi obiektami (jednostkami
krajobrazowymi) lub potrzebą wygenerowania jednostek
ogólniejszego podziału
Błędy podczas digitalizacji,
powstałe przez przesunięcia
wyrysowanych kształtów, brak
dowiązania do istniejących
krawędzi, ewentualne
nieświadome przesuwanie po
digitalizacji
Po konwersji do formatu wektorowego
z pełną topologią z 320 jednostek
podziału fizyczno- geograficznego
zrobiło się wskutek błędów podczas
digitalizacji 698 jednostek.
AŜeby pozbyć się zbędnych poligonów
(poligoników ☺) moŜna wykonać konwersję
do formatu rastrowego o rozmiarze piksela
zbliŜonym do rozmiaru piksela mapy
podkładowej (do gwarantuje zachowanie
źródłowej dokładności digitalizacji).
Konwersji na format rastrowy, w kolorze
białym podlegają tylko linie (nie kształty),
poza tym piksele przez które nie
przechodzą krawędzie poligonów, pozostają
czarne. W niektórych systemach moŜna
dodatkowo wesprzeć tę konwersję
odpowiednio dobierając grubość stylu linii
(jeśli takowy jest w trakcie konwersji
uwzględniany).
Konwersji dokonuje się specjalnie
dedykowanych modułach oprogramowania
GIS lub na przykład poprzez rendering do
rastra w module wizualizacji.
Ilustracja obok pokazuje jak linie uzyskane
po digitalizacji wyglądają po konwersji do
formatu rastrowego.
Następnie dokonujemy automatycznej
wektoryzacji uzyskując pojedyncze
linie w miejscach błędów.
Praktycznie po procesie automatycznej
wektoryzacji uzyskano 345 poligonów
wobec 320 docelowych. Były to tzw.
Bąbelki, które moŜna usunąć poprzez
usunięcie poligonów o powierzchni
mniejszej niŜ …
Ilustracja pokazuje przebieg granic
jednostek krajobrazowych uzyskanych
po automatycznej wektoryzacji na tle
oryginalnego podkładu.
Ilustracja pokazuje przebieg granic
jednostek krajobrazowych uzyskanych
po automatycznej wektoryzacji na tle
oryginalnego podkładu (większa ilość
jednostek krajobrazowych, przy
widocznych pikselach mapy
podkładowej).
Problem podłączenia bazy danych przygotowanej
w trakcie digitalizacji do naprawionych „poligonów
•
•
Nie mniej cenna od linii wyrysowanych podczas digitalizacji jest utworzona
baza danych
Wykonując konwersje z wektora do rastra binarnego tracimy bazę danych;
•
Teoretycznie jest moŜliwe dokonanie konwersji z wektora do rastra z zachowaniem informacji
bazodanowej, jednak jest o wiele bardziej skomplikowane niŜ przedstawiany w niniejszej
prezentacji sposób;
•
Ponowne podłączenie bazy danych jest moŜliwe poprzez wykorzystanie
atrybutów geometrycznych jednostek krajobrazowych, takich jak na
przykład współrzędne centroidu poligonów,
w przypadku tej opcji 45 rekordów zostało zastało podłączonych
niepoprawnie (wcale lub wielokrotnie); przyczyną tego jest bardzo
zróŜnicowany kształt poligonów, stąd wielokrotnie sam centroid jest
połoŜony poza poligonem;
Zdecydowanie skuteczniejszym podejściem było wyznaczenie
współrzędnych dowolnego punktu znajdującego się wewnątrz poligonu;
W podłączanej tabeli muszą być dołączone pola ze współrzędnymi punktów
znajdujących się w obrębie poligonu;
•
•
•
Podświetlony poligon stanowi przykład
lokalizacji centroidu poza obszarem
poligonu (czerwone kropki).
KoloremŜółtym oznaczone punkty
połoŜone w obrębie poligonu.