Sakrament Chrztu Świętego Sakramenty Święte zostały

Sakrament Chrztu Świętego
Sakramenty Święte zostały ustanowione przez Jezusa Chrystusa, obejmują
wszystkie ważne etapy życia człowieka.
1. Narodziny z łona matki – odpowiednik: narodzenie dla wiary - chrzest
2. Nauka, poznawanie swoich talentów, przejmowanie odpowiedzialności –
otwarcie się i przyjęcie darów Ducha Świętego – bierzmowanie
3. Rozwój
dorosłego
życia
–
rozwój
chrześcijańskiego
życia
wiary –
Eucharystia
4. Cierpienie, upadki, niepowodzenia w życiu, powstawanie -
sakrament
pokuty i pojednania
5. wybór drogi życiowej - małżeństwo, kapłaństwo
6. choroba, odchodzenie ze świata, pragnienie obecności kogoś bliskiego -
namaszczenie chorych
Tak więc zatrzymując się przy pierwszym sakramencie…
Narodziny człowieka są początkiem, bramą, przez którą przechodzimy do życia
w świecie, bramą otwierającą dostęp do tego wszystkiego, co świat dać może, zaś
chrzest święty jest bramą do życia w Duchu, bramą otwierającą dostęp do innych
sakramentów.
Chrzcić oznacza „zanurzyć”. Stąd głównym obrzędem sakramentu chrztu świętego
jest zanurzenie w wodzie. Grzech zostaje spłukany z człowieka wraz z wodą.
W historii zbawienia miały miejsce wielkie wydarzenia, które były zapowiedziami
misterium chrztu.
I
„Gdy Bóg widział, iż ziemia jest skażona, że wszyscy ludzie postępują na ziemi
niegodziwie,
rzekł (do Noego): ”Postanowiłem położyć kres istnieniu wszystkich
ludzi, bo, ziemia jest pełna wykroczeń przeciw mnie; zatem zniszczę ich wraz z
ziemią.” /Rdz 6,12-13/
W arce „niewielu, to jest osiem dusz, zostało uratowanych przez wodę”. /1P 3,12/
Ten sam żywioł położył kres występkom i dał początek cnotom./Mszał Rzymski,
Wigilia Paschalna, poświęcenie wody chrzcielnej/
II
„Pan rzekł do Mojżesza: powiedz Izraelitom, niech ruszają w drogę. Ty zaś podnieś
swą laskę i wyciągnij rękę nad morze, i rozdziel je na dwoje, a wejdą Izraelici
w środek morza na suchą ziemię” /Wj 14,15-16/
Przejście przez Morze Czerwone, będące prawdziwym wyzwoleniem Izraela
z niewoli egipskiej, zapowiada wyzwolenie, jakiego dokonuje chrzest.
Naród Izraelski stał się obrazem przyszłej społeczności ochrzczonych.
„Gdy Izraelici zobaczyli wielkie dzieło, którego dokonał Pan wobec Egipcjan, ulękli
się Pana i uwierzyli Jemu oraz Jego słudze Mojżeszowi.” /Wj 14,31/
III
Kolejna zapowiedź chrztu: wydarzenie, po którym lud Boży otrzymuje dar Ziemi
obiecanej potomstwu Abrahama, będący obrazem życia wiecznego.
„Gdy więc lud wyruszył ze swoich namiotów, by przeprawić się przez Jordan, kapłani
niosący Arkę Przymierza szli na czele ludu. Zaledwie niosący arkę przyszli nad
Jordan, a nogi kapłanów niosących arkę zanurzyły się w wodzie przybrzeżnej Jordan bowiem wezbrał aż po brzegi (…)- zatrzymały się wody płynące z góry i
utworzyły jakby jeden wał na znacznej przestrzeni (…) , podczas gdy wody
spływające do (…) Morza Słonego, oddzieliły się zupełnie, a lud przechodził
naprzeciw Jerycha. Kapłani niosący Arkę Przymierza Pańskiego stali mocno na
suchym łożysku w środku Jordanu, a tymczasem cały Izrael szedł po suchej ziemi,
aż wreszcie cały naród skończył przeprawę przez Jordan.” /Joz 3,14-17/
Tak, jak Izraelici przeszli przez Jordan do Ziemi Obiecanej, będącej obrazem życia
wiecznego, tak po chrzcie świętym każdy człowiek otrzymuje życie wieczne, rodzi się
z wody i z Ducha.
IV
A oto jeszcze jedna zapowiedź chrztu:
„Idź, obmyj się siedem razy w Jordanie (…) i staniesz się czysty” /2Krl 5,10/. Elizeusz
do Naamana, wodza wojsk aramejskich.
„Odszedł więc Naaman i zanurzył się siedem razy w Jordanie (…), a ciało jego na
powrót stało się, jak ciało małego chłopca i został oczyszczony” /2Krl 5,14/
Zapowiedzi Starego Przymierza zostają wypełnione w Jezusie Chrystusie.
Zanim, jednak, Jezus rozpoczął swoją działalność, pojawił się Jan Chrzciciel, do
którego odnoszą się słowa proroka Izajasza: „Głos wołającego na pustyni:
przygotujcie drogę Panu”. /Iz 40,3/
Jan, „obchodził więc całą okolicę nad Jordanem i głosił chrzest nawrócenia dla
odpuszczenia grzechów” /Łk 3,3/
Zapowiadał Jezusa, o którym mówił: „On was będzie chrzcił Duchem Świętym
i ogniem” /Łk 3,16/
Tak więc Jezus, choć był bez grzechu, rozpoczyna swoje życie publiczne od
przyjęcia chrztu w Jordanie z rąk Jana Chrzciciela, aby „wypełnić wszystko, co
sprawiedliwe” /Mt 3,15/.
Jezus, wszędzie tam, gdzie przebywał ze swoimi uczniami, pozyskiwał nowych
uczniów poprzez chrzest; nie udzielał chrztu osobiście lecz robili to Jego uczniowie.
Po swoim zmartwychwstaniu Jezus posyła swoich uczniów tymi słowy: „Idźcie więc i
nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha
Świętego” /Mt 28,19/.
Apostołowie wypełniali ten nakaz:
Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa,
którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem. Gdy to usłyszeli,
przejęli się do głębi serca: Cóż mamy czynić, bracia? - zapytali Piotra i pozostałych
Apostołów. Nawróćcie się - powiedział do nich Piotr - i niech każdy z was ochrzci się
w imię Jezusa Chrystusa na odpuszczenie grzechów waszych, a weźmiecie w darze
Ducha Świętego. Bo dla was jest obietnica i dla dzieci waszych, i dla wszystkich,
którzy są daleko, a których powoła Pan Bóg nasz. W wielu też innych słowach dawał
świadectwo i napominał: Ratujcie się spośród tego przewrotnego pokolenia! Ci więc,
którzy przyjęli jego naukę, zostali ochrzczeni. I przyłączyło się owego dnia około
trzech tysięcy dusz./Dz 2,36-41/
Czym jest chrzest ?
Chrzest, jako fundament życia duchowego, jest zarówno darem, jak i zadaniem.
DAR:
Chrzest jest sakramentem wiary i jest potrzebny do zbawienia. Jest znakiem
powołania nas przez Pan, jest ratunkiem. Potwierdza to sam Pan Jezus, gdy mówi
do Nikodema: „Zaprawdę, zaprawdę powiadam ci, jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z
Ducha, nie może wejść do królestwa Bożego” /J 3,5/.
Wyjaśnia to święty Paweł w swoich listach:
Czyż nie wiadomo wam, że my wszyscy, którzyśmy otrzymali chrzest zanurzający w
Chrystusa Jezusa, zostaliśmy zanurzeni w Jego śmierć? Zatem przez chrzest
zanurzający nas w śmierć zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my
wkroczyli w nowe życie - jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca. /Rz
6,3+/
A zatem, skutkiem chrztu jest oczyszczenie z grzechów i nowe narodzenie w Duchu
Świętym, a wreszcie zmartwychwstanie razem z Jezusem.
A jeżeli mieszka w was Duch Tego, który Jezusa wskrzesił z martwych, to Ten, co
wskrzesił Chrystusa z martwych, przywróci do życia wasze śmiertelne ciała mocą
mieszkającego w was swego Ducha. /Rz 8,11/
Święty Paweł mówi, że:
chrzest czyni nas nowym stworzeniem /2 Kor 5,17/, przybranym synem Bożym /Ga
4,5-7/, współdziedzicem /Rz 8,17/, świątynia Ducha Świętego /1Kor 6,19/.
Chrzest czyni nas członkami jednego Ciała Chrystusa
„Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, aby stanowić jedno
Ciało” /Kor 12,13/
Stajemy się własnością Boga „ludem świętym, Bogu na własność przeznaczonym” /
2P 2,9/
Otrzymujemy niezatarty znak, co oznacza, że miłość Boga i Jego zwrócenie się do
ludzi w Jezusie Chrystusie są nieprzemijające, zatem przynależność do Jezusa nigdy
nie zostanie nam odebrana.
I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście opieczętowani na
dzień odkupienia. /Ef 4,30/
ZADANIE
Do czego chrzest nas zobowiązuje
Słowo rozeznane, jako temat naszych rekolekcji:
„Oto ja, poślij mnie” Iz 6, 8
Kościół naucza, że nikt z tych, którzy przez chrzest zostali wszczepieni w Chrystusa,
nie może wymówić się od pełnienia posłannictwa w Kościele.
Chrzest zatem jest podstawą kapłaństwa powszechnego wiernych, pełnionego przez
przyjmowanie sakramentów, modlitwę i dziękczynienie, świadectwo życia , zaparcie
się siebie i czynną miłość”
Ochrzczeni mają także udział w proroczej funkcji Chrystusa, której przejawem jest
przyjmowanie charyzmatów, a także posługiwanie nimi dla chwały Bożej i dobra
Kościoła świętego
Szczególną formą realizacji prorockiego posłannictwa Chrystusa i Kościoła, do
którego zobowiązuje chrzest, jest ewangelizacja i kształtowana odpowiednio do tego
misyjna duchowość.
Ochrzczeni są powołani do udziału w królewskiej godności Chrystusa, co wyraża się
w samozaparciu i odrzucaniu każdego przejawu grzechu w życiu osobistym i
społecznym, a także przez pokorną i cierpliwą służbę bliźnim, przez którą możliwe
staje się uporządkowanie skażonego grzechem świata.
Odniesienie do rozeznanie rekolekcji:
Osoby odpowiedzialne z naszych wspólnot, podczas spotkania koordynacji odnowy
w Duchu Świętej rozeznawały z Bożą pomocą obecne rekolekcje w oparciu o księgi
proroków mniejszych, między innymi księgi proroków Micheasza i Aggeusza.
Pierwsza z nich mówi o złu, które w owych czasach miało miejsce. Odnosi się
nieodparte wrażenie, że skądś to znamy.
A oto przykłady:

(...) planują nieprawość i obmyślają zło na swych łożach. Gdy świta poranek,
wykonują je, bo jest ono w mocy ich rąk. /2.1/

wy, którzy macie w nienawiści dobro, a miłujecie zło. /3.1/

wy, którzy brzydzicie się sprawiedliwością i przekręcacie wszystko, co proste /
3.9/

książę żąda złota, sędzia podarunku, dostojnik według swego upodobania
rozstrzyga i wspólnie sprawę przekręcają./7.2-3/
I dalej pytanie Pana : Ludu mój ludu, cóżem ci uczynił? czym ci się uprzykrzyłem?
W tej sytuacji, czy możemy siedzieć sobie spokojnie w naszych wspólnotach i czuć
się bezpiecznie?
Prorok Micheasz pyta:
"Z czym stanę przed Panem i pokłonię się Bogu wysokiemu?" /6.6/
A Pan odpowiada:
"Powiedziano ci człowiecze, co jest dobre i czegoż żąda Pan od ciebie ... /6.8/
Niejako odpowiedź znajdujemy w księdze proroka Aggeusza. Jest ona wezwaniem
Pana Boga do odbudowy świątyni.
Pan pyta Aggeusza: Czy to jest czas stosowny dla was, byście spoczywali w domach
wyłożonych płytami, podczas gdy ten dom (Dom Pański) leży w gruzach? (Ag 1,4)
Bóg przez proroka wzywa do odbudowy świątyni zwracając się najpierw do
namiestnika Judy i arcykapłana, następnie do całego ludu.
Trzeba nam, ochrzczonym, odpowiedzieć za prorokiem Izajaszem:
„Oto ja, poślij mnie”.
Pan skierował takie słowa do Aggeusza: „Powiedz to Zorobabelowi: (…)Teraz jednak
nabierz ducha, Zorobabelu - wyrocznia Pana - nabierz ducha, arcykapłanie Jozue,
synu Josadaka, nabierz też ducha cały ludu ziemi! - wyrocznia Pana. Do pracy! Bo
Ja jestem z wami, wyrocznia Pana Zastępów” /Ag 2,4-5/
Zachęta:
Może podczas rekolekcji pytajmy i rozeznawajmy, czego żąda od nas Pan.
Ps
Jak wielką rolę w duchowości chrześcijańskiej odgrywa chrzest, świadczy postawa Jana Pawła II,
który podczas I pielgrzymki do Ojczyzny nawiedzając rodzinny kościół w Wadowicach (7 VI 1979),
zatrzymał się przy chrzcielnicy na modlitwę, a potem powiedział: „Kiedy patrzę wstecz, widzę, jak
droga mojego życia poprzez środowisko tutejsze, poprzez parafię, poprzez moją rodzinę, prowadzi
mnie do jednego miejsca, do chrzcielnicy w wadowickim kościele parafialnym. Przy tej chrzcielnicy
zostałem przyjęty do Łaski Bożego synostwa i wiary Odkupiciela mojego, do wspólnoty Jego
Kościoła w dniu 20 VI 1920 roku”.