Święty Marek Ewangelista

Św. Marek Ewangelista
jest pochodzenia
żydowskiego. Jego
matka, Maria, była
zamożną kobietą
jerozolimską. Posiadała
obszerny dom, w którym
gromadzili się pierwsi
chrześcijanie. Istnieje
przekonanie, że w tym
właśnie domu odbyła się
Ostatnia Wieczerza
Chrystusa z Apostołami.
Dlatego żaden
z Ewangelistów nie znał
tego domu tak doskonale
jak Marek.
Św. Marek Ewangelista
jest autorem Ewangelii
wg. Św. Marka
uważanej za najstarszą
i jednocześnie
najkrótszą spośród
Ewangelii. Był kuzynem
św. Barnaby
i towarzyszem św.
Pawła,
a później św. Piotra.
Zgodnie z relacją
Papiasza wiernie spisał
głoszone przez św.
Piotra nauki.
Księgi Nowego Testamentu
nazywają go Markiem,
Janem a także Janem
Markiem. Tradycyjnie
wszystkie te osoby są
utożsamiane ze św.
Markiem, który wraz ze św.
Barnabą towarzyszył św.
Pawłowi w jego pierwszej
podróży misyjnej, z której
jednak zawrócił w Berdze.
Wyruszył później z Barnabą
na Cypr. Wiemy o jego
pobycie w Rzymie wraz ze
św. Piotrem i św. Pawłem,
kiedy to prawdopodobnie
między rokiem 60 a 70 spisał
swoją Ewangelię.
W ikonografii
atrybutami świętego
są: księga, lew ze
skrzydłami u stop,
drzewo figowe
i zwój.
Ubrany w strój
biskupi rytu
zachodniego. Patron
pisarzy, notariuszy
i murarzy.
Św. Marek to Patron
Wenecji. Istnieją
podania, według
których Wenecjanie
w IX wieku przewieźli
relikwie św. Marka
z Aleksandrii do
swojego miasta.
Ku jego czci
wybudowali tam
wspaniały kościół. Jest
to bazylika katedralna
patriarchy Wenecji,
wciąż podziwiana przez
turystów z całego
świata.
Św. Marek jest
Patronem Reichenau.
Wyspa Reichenau na
jeziorze Bodeńskim
także cieszy się
specjalnym kultem
św. Marka. Podstawą
tego kultu są również
relikwie Świętego
Ewangelisty, które
z czcią przechowynane
są w specjalnym
relikwiarzu.
Nieznany jest koniec
życia świętego
Marka. Niezbyt
pewna tradycja
przekazuje, że zginął
śmiercią męczeńską
za panowania
cesarza Trajana
przez włóczenie go
po ulicach
Aleksandrii. Kościół
zachodni wspomina
świętego Marka 25
kwietnia.
Imię Marek jest
pochodzenia
łacińskiego, od
imienia boga
wojny Marsa.
Oznacza: wielki
wojownik,
należący
do Marsa. Imię to
w Polsce częściej
występuje od XIII
wieku.
M. Szcześniak