Paleografia muzyczna
Transkrypt
Paleografia muzyczna
Kod przedmiotu/modułu K2-15/2013 Nazwa przedmiotu Paleografia muzyczna Kierunek Kompozycja i Teoria Muzyki Specjalność Kompozycja Typ studiów II stopnia Wymagania wstępne Zdany egzamin wstępny na studia II stopnia, specjalność Kompozycja. Wymagania zostały określone w „Informatorze dla kandydatów na studia stacjonarne II stopnia”. Wymagania końcowe Zaliczone z oceną pozytywną kolokwia pisemne Cele przedmiotu/modułu - wprowadzenie do historii i teorii notacji w epokach: starożytności, średniowiecza oraz renesansu - wprowadzenie do metodologii transkrypcji - nabycie umiejętności transkrypcji notacji menzuralnej tzw. białej i notacji tabulaturowych Treści kształcenia 1. System znaków nutowych i pauz 2. Tempus perfectum cum prolatione imperfecta. Tempus perfectum cum prolatione perfecta. Tempus imperfectum cum prolatione perfecta. Tempus imperfectum cum prolatione imperfecta 3. Reguły perfekcji i imperfekcji brevis w tempus perfectum. Reguły perfekcji i imperfekcji semibrevis w prolatio perfecta 4. Teoria ligatur 5. Teoria znaku: color 6. Proporcje proste (dupla, tripla) i złożone 7. Tabulatury lutniowe: hiszpańska, włoska, dawna i nowa francuska, niemiecka 8. Tabulatura organowa Jana z Lublina 9. Śląskie tabulatury lutniowe 10. Utwory Silviusa Leopolda Weissa w śląskich tabulaturach lutniowych Zamierzone efekty kształcenia w zakresie kompetencji społecznych: w aspekcie niezależności - sposób świadomy doskonali swoją wiedzę i umiejętności poprzez odpowiedzialny wybór dodatkowej specjalizacji oraz przedmiotów uzupełniających podstawowy tok studiów 1 Formy kształcenia (np. wykład/ćwiczenia/inne) ćwiczenia Rok Punkty ECTS (nakład pracy studenta niezbędny do osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia) II Semestr 1 2 Punkty ECTS 2 2 Ilość godzin w tygodniu 2 2 Rodzaj zaliczenia zal zst Legenda Kryteria oceny i sposoby weryfikacji I 3 4 zal – zaliczenie; zst – zaliczenie ze stopniem; egz – egzamin; ekm – egzamin komisyjny 1. Semestry kończą się kolokwium pisemnym, polegającym na samodzielnej transkrypcji dostarczonego w postaci facsimile materiału źródłowego. 2. Kryterium oceny: jeden błąd – ocena: dobry, dwa błędy – ocena – dostateczny, trzy błędy – ocena: niedostateczny, brak błędu (błędów) – ocena: bardzo dobry. Literatura Willi Apel: Die Notation der polyphonen Musik 900-1600. 5. Auflage. Wiesbaden-Leipzig-Paris 2006. Heinrich Besseler, Peter Guelke: Schriftbild der mehrstimmigen Musik. W: Musikgeschichte in Bildern. Band 3: Musik des Mittelalters und der Renaissance. Lfg. 5. Leipzig 1973. Bruno Stäblein: Schriftbild der einstimmigen Musik. W: Musikgeschichte in Bildern. Band 3: Musik des Mittelalters und der Renaissance. Lfg. 4. Leipzig 1975. Język wykładowy polski, angielski Prowadzący dr A. Wolański Uwagi 2