Streszczenie. Katecheza VI. Ks. Andrzej Jędrzejewski. Chrystus w

Streszczenie. Katecheza VI. Ks. Andrzej Jędrzejewski. Chrystus w relacji do
swoich prześladowców.
1. Jezus wobec swoich nieprzyjaciół.
„Słyszeliście, że powiedziano: będziesz miłował bliźniego twego, a w nienawiści
będziesz miał nieprzyjaciela twego. A Ja wam powiadam: miłujcie nieprzyjaciół
waszych, dobrze czyńcie tym, którzy was nienawidzą, a módlcie się za
prześladujących i potwarzających was” (Mt 5,43-44).
W codziennym życiu stale jawi się pytanie, jak postępować wobec nieprzyjaciół?
Z pewnością odpowiedź najpełniejszą odnajdziemy w Chrystusie patrząc na Jego
postawę wobec swoich prześladowców. Jezus nie waha się odważnie napominać
tych, którzy występowali przeciw Niemu, chociaż wiedział, że Jego słowa srogich
napomnień do ludzi przyzwyczajonych do szacunku wywołają ich oburzenie
i prześladowania, i tak się stało: „…faryzeusze wyszli i ze zwolennikami Heroda
zaraz odbyli naradę przeciwko Niemu, w jaki sposób Go zgładzić” (Mk 3,6). Na
innym miejscu Jezus odważnie wypowiada słowa prawdy, ale gdy rodzi to gniew,
prześladowanie, „oddala się”. Są i takie momenty, gdy Jezus nie wchodzi w dialog
z prześladowcami widząc ich zatwardziałość i złą wolę. Wobec Wysokiej Rady,
Heroda, Kajfasza, Piłata, „Jezus milczał”, nic nie odpowiedział. Choć pozornie
wydaje się, że władzę nad Nim mieli prześladowcy, On jednak milcząc ukazuje, że
sprawiedliwość nie musi tłumaczyć się przed niesprawiedliwością. Inny fragment
Ewangelii pokazuje postawę Jezusa w Ogrójcu powstrzymującego Piotra przed
odpowiedzią mieczem na przemoc. Jezus pokazuje tym samym swoim uczniom, że
On sam nie oczekuje od nich odpowiedzi złem na zło, przemocą na przemoc. Pan
Jezus uderzony przez sługę arcykapłana nie godzi się biernie z przemocą, lecz
stanowczo stawia pytanie o sprawiedliwość: „Jeżeli źle powiedziałem, udowodnij,
co było złego. A jeżeli dobrze, to dlaczego Mnie bijesz?” (J18,22-23). Przebaczenie
nie przekreśla sprawiedliwości. Dobrem zwyciężającym zło jest nie tylko
przebaczenie, jest nim też sprawiedliwość.
Ewangelie ukazują nam różne postawy Jezusa wobec prześladowców, począwszy
od unikania konfrontacji, przez wymowne milczenie, aż do odważnych i surowych
napomnień. Najpełniejszą i najważniejszą odpowiedź na pytanie o stosunek Jezusa
do prześladowców odnajdujemy na Golgocie, gdzie Jezus wypełnia prawo miłości,
obejmujące nawet nieprzyjaciół. Jezus wypełnia to czego nauczał w Kazaniu na
Górze: „Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was
prześladują” (Mt 5,44).
2. Chrześcijanin wobec prześladowców.
Wyznacznikiem naszego odniesienia do prześladowców powinna być miłość.
Starożytny pisarz chrześcijański zanotował, że poganie patrząc na pierwszych
chrześcijan mówili: „Popatrzcie jak oni się miłują”. Należy uczyć się tej miłości
patrząc na miłość Jezusa. Przebaczenie nie jest przyzwoleniem na zło, lecz
dążeniem do tego, by zło zwyciężać dobrem. Odpowiedź na doświadczone zło
złem tylko pomnaża zło, uderza nie tylko w prześladowcę, ale niszczy od wewnątrz
człowieka, który nie potrafi przebaczyć.
Uczeń Jezusa odpowiedzi na pytanie jak przebaczać, jak postępować
z prześladowcami znajduje w Ewangelii. Przeżywane z wiarą rozważanie Ewangelii
daje nam nie tylko odpowiedź, jak to czynić, ale także siłę do realizacji tej
odpowiedzi. Jezus nie tylko uczy słowem i przykładem, ale przez swego Ducha tę
miłość w sercach naszych rozlewa, pokazuje dobro jakim jest Jego łaska, Jego
miłość, która zwycięża zło rodzące się w naszych sercach w postaci nienawiści, czy
chęci odwetu.
Poprzez włączenie w Chrystusa w sakramencie chrztu św., zjednoczenie z Nim
w Eucharystii, karmiąc się Jego słowem, stajemy się na tyle mocni, że możemy
podjąć wezwanie do miłości tych, którzy nas prześladują. Konieczna jest tu
współpraca z Bożą łaską i modlitwa. Bo z autentycznej wiary, zjednoczenia
z Chrystusem w modlitwie, rodzi się miłość zdolna przebaczać. Przebaczenie, zaś
stanowi podstawowy warunek pojednania we wzajemnych relacjach pomiędzy
ludźmi. Święty Jan Paweł II pisał: „Świat z którego wyeliminujemy przebaczenie
może być tylko światem zimnej bezwzględnej sprawiedliwości, w imię której każdy
będzie dochodził swych praw w stosunku do drugiego”. (Encyklika Dives in
misericordia).
Nauka Chrystusa żąda, abyśmy wybaczali krzywdy i rozciąga przykazanie miłości na
wszystkich nieprzyjaciół. Przebaczenie świadczy o tym, że w świecie jest obecna
miłość potężniejsza niż grzech.