całkowitą niezdolność do pracy lub wiek - e

Zakład Ubezpieczeń Społecznych
Niemożność podjęcia zatrudnienia ze względu na całkowitą
niezdolność do pracy lub wiek
Niezbędnym warunkiem, umożliwiającym Prezesowi ZUS przyznanie świadczenia
w drodze wyjątku, jest niemożność podjęcia zatrudnienia ze względu na całkowitą
niezdolność do pracy osoby ubiegającej się o świadczenie albo jej wiek
(niepełnoletność lub wiek emerytalny). A zatem, częściowa niezdolność do pracy nie
uprawnia do uzyskania świadczenia w drodze wyjątku na podstawie art. 83 ustawy.
Zgodnie z art. 14 ust. 3 ustawy o emeryturach i rentach z FUS, podstawę do wydania
decyzji w sprawie świadczeń przewidzianych w ustawie, do których prawo
uzależnione jest od stwierdzenia niezdolności do pracy oraz niezdolności do
samodzielnej egzystencji, stanowi orzeczenie lekarza orzecznika ZUS, od którego
nie wniesiono sprzeciwu lub co do którego nie zgłoszono zarzutu wadliwości, albo
orzeczenie komisji lekarskiej ZUS. Jak z powyższego wynika, orzeczenie lekarza
orzecznika ZUS albo komisji lekarskiej ZUS jest wiążące dla organu rentowego, jak
również dla Prezesa ZUS, co oznacza, że ta przesłanka nie podlega tzw. uznaniu
administracyjnemu.
W świetle w/w przepisów, nie ma znaczenia subiektywna ocena wnioskodawcy o
jego całkowitej niezdolności do pracy, nawet gdyby była wsparta opiniami lekarzy
leczącymi go. Nie każda bowiem choroba i jej zaawansowanie powodują całkowitą
niezdolność do pracy.
Wniosek o świadczenie w drodze wyjątku na podstawie art. 83 w/w ustawy jest
rozpatrywany przy uwzględnieniu aktualnego stanu zdrowia osoby ubiegającej się
o świadczenie.
Odnośnie pojęcia wieku, jako przeszkody w podjęciu pracy lub działalności objętej
ubezpieczeniami społecznymi, uprawniającej do świadczenia w drodze wyjątku,
w świetle orzecznictwa sądów administracyjnych należy rozumieć wiek, w którym
osoba ubiegająca się o to świadczenie nie może jeszcze podjąć zatrudnienia z uwagi
na niepełnoletność, czyli wiek poniżej 18. roku życia, a nie ogólną granicę wieku
dzieci uczących się lub studiujących. Okres pobierania nauki powyżej 18. roku życia
www.zus.pl
Materiał pochodzi z serwisu www.zus.pl
Zakład Ubezpieczeń Społecznych
nie skutkuje w kontekście unormowania art. 83 uprawnieniami do świadczenia
w drodze wyjątku po zmarłym rodzicu.
Kontynuowanie nauki i zrozumiałe pragnienie ukończenia szkoły nie pozwalają na
obejście tak rygorystycznie sformułowanego przepisu, służącego zapewnieniu
niezbędnych środków utrzymania osobom całkowicie niezdolnym do pracy
i spełniającym pozostałe przesłanki. Kwestia nauki w tym przepisie nie występuje,
zaś wiek, jako przesłanka niemożności podjęcia pracy w rozumieniu tego przepisu,
oznacza wiek poniżej 18 lat lub wiek emerytalny. Z chwilą osiągnięcia 18. roku życia
można
bowiem,
w
myśl
przepisów
Kodeksu
pracy,
zostać
pracownikiem
zatrudnionym w celach zarobkowych. W obecnym stanie prawnym nie ma zakazów
i ograniczeń w zakresie podejmowania zatrudnienia przez pełnoletnich uczniów
i studentów pobierających naukę zarówno w systemie dziennym, jak i zaocznym.
Z art. 83 ustawy wyraźnie wynika, że przeszkodą uniemożliwiającą zatrudnienie nie
jest pobieranie nauki, lecz taki wiek, który uniemożliwia w ogóle podjęcie pracy.
www.zus.pl
Materiał pochodzi z serwisu www.zus.pl