Etymologiczny słownik terminów muzycznych

Filologiczny słownik muzyczny
Słownik taki można zaliczyć do słowników, które nie powstały i nie powstaną, ponieważ
zbyt mały jest krag zainteresowanych. Muzykolodzy nie mają na ogół pasji językoznawczej,
żeby zgłębiać historię leksyki swojej dyscypliny, językoznawcy zaś, którzy poruszaliby się
swobodnie po meandrach teorii muzyki, należą do rzadkości.
Nie znaczy to, że słownik taki jest niepotrzebny. Eufemistycznie mówiąc, polskie źródła
leksykograficzne
z
zakresu
terminologii
muzycznej
pod
względem
opracowania
językoznawczego pozostawiają wiele do życzenia. W światowej leksykografii muzycznej od
wielu dziesięcioleci terminologia muzyczna traktowana jest nie tylko jako narzędzie
porozumiewania się na temat muzyki w dydaktyce, krytyce muzycznej czy nauce, lecz
również jako istotna poznawczo dziedzina działalności człowieka. Uznaje się bowiem, że
europejska nauka o muzyce ma tak samo długą tradycję jak sama muzyka.
W projektowanym słowniku należałoby oprócz terminologii oficjalnej uwzględnić również
słownictwo środowiskowo-zawodowe muzyków.
Nie mogłoby też zabraknąć świadectwa wpływów słownictwa muzycznego na język
ogólny – w postaci neosemantyzmów i frazeologizmów.