Depresje u dzieci i młodzieży
Transkrypt
Depresje u dzieci i młodzieży
Depresje u dzieci i młodzieży Leokadia Burakiewicz Specjalista psychiatrii dzieci i młodzieży Ordynator Oddziału Psychiatrycznego dla dzieci i młodzieży Konsultant wojewódzki w dziedzinie psychiatrii dzieci i młodzieży Podział depresji ze względu na wiek: Depresja u niemowląt (anaklityczna), Depresja u dzieci, Depresja u młodzieży. Depresja u niemowląt – reakcja na rozłąkę z matką 3 fazy: faza buntu – krzyk, płacz, odmowa jedzenia, faza rozpaczy – apatia, obniżenie napędu psychoruchowego, faza rezygnacji – utrata zainteresowania otoczeniem, utrata apetytu, słabszy rozwój fizyczny i psychiczny. Depresja u dzieci – przyczyny: utrata obojga lub jednego z rodziców, utrata zainteresowania dzieckiem, depresja lub inna choroba w rodzinie, przeciążenie obowiązkami szkolnymi, maltretowanie dziecka, schorzenia somatyczne (cukrzyca, tarczyca, nowotwory), podłoże rodzinne (genetyczne). Depresja u dzieci – objawy: drażliwość, zahamowanie emocjonalne, znudzenie, trudności w nauce, unikanie kontaktów z rówieśnikami, moczenie nocne, lęki nocne, objawy autoerotyczne, napady płaczu, krzyku, dolegliwości somatyczne (bóle głowy, brzucha, nudności, zaburzenia snu), nadmierny lęk przed śmiercią, zachowania ryzykowne. Depresja młodzieńcza wg J. Bomba Jest to niespecyficzna reakcja rozwijającej się osobowości na niepowodzenia w zakresie próby uniezależnienia się od rodziców, samooceny, nawiązywania partnerskich związków z ludźmi. Rozwojowi tego zaburzenia sprzyja niestabilna sytuacja rodzinna i szkolna. Wiek młodzieńczy to okres zaburzeń hormonalnych (zmiana wyglądu), wyboru zawodu, ustalenia światopoglądu, stosunku do religii, rozwoju potrzeb seksualnych. Częstość występowania: 27 – 54% z tendencją wzrostową. Depresja młodzieńcza – obraz kliniczny: obniżenie nastroju o różnym nasileniu, u młodszych z odcieniem dysforii, podwyższony poziom lęku, zaburzenia w sferze poznawczej, uczucie nudy i niemożność przeżywania przyjemności, obniżenie poziomu aktywności (łatwe męczenie się, trudności w porannym wstawaniu), zaburzenia zachowania (łamanie norm, zakazów, eksperymenty ze środkami psychoaktywnymi, nadmierna aktywność seksualna), zachowania samobójcze, dolegliwości somatyczne. Depresja młodzieńcza – leczenie Psychoterapia – podstawa leczenia grupowa – cel: poprawa relacji rówieśniczych, indywidualna – cel: poprawa samooceny, rozładowanie napięcia emocjonalnego. Farmakoterapia – efekty słabe, chociaż czasem przynosi doraźne korzyści. Wzrasta ryzyko samobójstwa. Choroba afektywna jedno- lub dwubiegunowa Początek w adolescencji u 20% chorych. Szczyt zachorowań w wieku 15 – 19 lat. Różnice w stosunku do dorosłych: krótki czas trwania faz, szybka zmiana faz, częste fazy psychotyczne, częste fazy mieszane. Leczenie jest podobne jak u dorosłych (lit. stabilizatory nastroju, neuroleptyki w manii, leki przeciwdepresyjne w depresji). Dziękuję za uwagę