Największy rumuński port nad Dunajem, dostępny też dla statków

Największy rumuński port nad Dunajem, dostępny też dla statków morskich o mniejszej
wyporności. W Gałaczu znajduje się uczelnia Dunărea de Jos założona w 1948 roku, która w
1974 roku uzyskała status uniwersytecki. W mieście znajduje się duża huta żelaza i
największa w kraju stocznia. Swoją siedzibę ma tu też klub piłkarski Oțelul Gałacz, finalista
Pucharu Rumunii , i kilkakrotny uczestnik rozgrywek o Puchar UEFA. W XVIII wieku ważny
port położony 150 km od ujścia Dunaju, mający przede wszystkim znaczenie w eksporcie
drewna oraz zboża.
Poznańskiej 71 stoi inny dom bamberski, znacznie skromniejszy, także należący do członka
rodziny i stanowiący ongiś całość z dużym gospodarstwem. Domowi towarzyszą okazałe
zabudowania gospodarcze - stajnia, stodoła, narzędziownia i inne. Dom Heigelmannów,
stojący bokiem do drogi, jest przykładem wybujałej architektury realizowanej przez bardzo
zamożnych rolników, zamieszkujących wsie podpoznańskie, z których duża część miała
korzenie bamberskie. Została zniszczona przez nazistów w 1941 i odbudowana w 1947 w
nowej formie.
W 2010 roku uczestniczył w meczu gwiazd NBA, a rok później był częścią wymiany Chrisa
Paula do Clippers, przez co stał się zawodnikiem New Orleans Hornets. W lipcu 2012 roku
trafił do Dallas Mavericks, a rok później do Los Angeles Lakers. W 2006 roku podpisał
kontrakt na 5 lat z Clippers wart ponad 50 milionów dolarów. W 2003 roku został wybrany z
6 numerem draftu NBA przez Los Angeles Clippers. Karierę rozpoczynał na uniwersytecie
Central Michigan University, gdzie na ostatnim roku notował średnio 22,3 punktu, 12 zbiórki
i 3,2 bloku na mecz.
Gromada Chwalborzyce z siedzibą GRN w Chwalborzycach powstała 1 stycznia 1967 w
powiecie poddębickim w woj. Gromady, z gromadzkimi radami narodowymi jako organami
władzy najniższego stopnia na wsi, funkcjonowały od reformy reorganizującej administrację
wiejską przeprowadzonej jesienią 1954 do momentu ich zniesienia z dniem 1 stycznia 1973,
tym samym wypierając organizację gminną w latach 1954-1972. łódzkim w związku z
przeniesieniem siedziby GRN gromady Miniszew z Miniszewa do Chwalborzyc i zmianą
nazwy jednostki na gromada Chwalborzyce.
Talibowie odmówili, zapewniając jednocześnie Al-Ka’idzie ochronę i logistykę dla baz
szkoleniowych organizacji w tym kraju. Wojna w Afganistanie zespół zapoczątkowanych 7
października 2001 roku militarnych i niemilitarnych operacji wojskowych prowadzonych
przez Sojusz Północnoatlantycki i niektóre państwa nie będące członkami NATO na
terytorium Afganistanu, w działaniach skierowanych początkowo przeciwko kierowanemu
przez Talibów i uznawanemu jedynie przez Pakistan, Arabię Saudyjską i Zjednoczone
Emiraty Arabskie rządowi Afganistanu oraz jego siłom zbrojnym.
Bombardowania lotnicze zapoczątkowane zostały przez lotnictwo działające na dużej
wysokości z uwagi na możliwość użycia przez Talibów pocisków Stinger. W szczególności
atak sięgnął celów położonych w stolicy Kabulu gdzie zbombardowano elektrownię oraz
lotnisko, a także Kandahar oraz Dżalalabad . Około 16:15 czasu UTC w niedzielę 7
października 2001 amerykańskie oraz brytyjskie siły powietrzne rozpoczęły bombardowanie
wyznaczonych celów na terenie zajmowanym przez siły Talibanu oraz Al-Ka’idę.
Z uwagi na zakłócenia procesu stabilizacji powtarzającymi się zamachami terrorystycznymi
na ludność cywilną oraz atakami zbrojnymi na oddziały wojskowe NATO, obecny konflikt w
Afganistanie, jest najdłuższą wojną od czasu wojny wietnamskiej. W ciągu kilku dni
większość talibskich ośrodków szkoleniowych zostało poważnie uszkodzonych. ONZ
nałożyła na Afganistan sankcje ekonomiczne, również żądając wydania bin Ladena.
Zniszczony został też talibski system obrony powietrznej.
Podczas gdy zdobywano Mazar-i-Szarif na północy kraju i odcinano drogę do stolicy.
Następnego dnia 12 września Rada Północnoatlantycka, najwyższe ciało decyzyjne NATO,
oświadczyła, że jeśli zostanie ustalone, że atak przeciwko Stanom Zjednoczonym był
kierowany z zagranicy, zostanie on uznany za działanie spełniające warunki artykułu 5
Traktatu Waszyngtońskiego zobowiązującego do kolektywnej obrony państw członkowskich
Sojuszu Północnoatlantyckiego, najważniejszego artykułu traktatu powołującego NATO.
USA zażądały jego wydania za zamachy w Kenii i Tanzanii. O godzinie 17:00 , Prezydent
Bush poinformował w wystąpieniu telewizyjnym o podjętych działaniach. W sierpniu 1998
na jeden z obozów należących do organizacji bin Ladena spadły amerykańskie pociski typu
Tomahawk. Według szacunków ONZ ponad 70% ofiar cywilnych zginęło w wyniku ataków
terrorystycznych i egzekucji prowadzonych przez talibów. W następnej fazie inwazji
bombardowano za pomocą samolotów McDonnell Douglas F/A-18 Hornet talibskie pojazdy.
Sojusz Północnoatlantycki zapowiedział zakończenie swoich operacji militarnych w
Afganistanie najpóźniej w 2014 roku. Na początku listopada 2001 przeciwko talibom użyto
bomby konwencjonalnej BLU-82 oraz samoloty szturmowe Lockheed AC-130. Po
militarnym rozbiciu sił sprawujących dotychczas faktyczną władzę nad Afganistanem, które
zdobyły ją w wojnie domowej z siłami Sojuszu Północnego, oraz po przeprowadzonych
wyborach parlamentarnych i prezydenckich, działania ukierunkowane są na stabilizację
sytuacji politycznej i społecznej w Afganistanie oraz budowę infrastruktury kraju.
Gromada okrytonasienne , podgromada Magnoliophytina Frohne & U. Rodzaj siostrzany
wobec przęstki , z którą tworzy plemię Callitricheae. Jeden z rodzajów rodziny babkowatych
szeroko ujmowanych , zaliczanych do grupy astrowych w obrębie dwuliściennych
właściwych. Ulistnienie naprzeciwległe, liście delikatne, łyżeczkowate. Jensen ex Reveal,
klasa Rosopsida Batsch, podklasa jasnotowe , nadrząd Lamianae Takhtajan, rząd jasnotowce ,
rodzina rzęślowate , podrodzina Callitrichoideae Arn., plemię Callitricheae Dumort., rodzaj
rzęśl .
Jego nauczycielami akademickimi byli sławni profesorowie Leon Sternbach, Tadeusz Sinko i
Seweryn Hammer. W październiku 1961 roku rozpoczął pracę docenta w Katedrze, później
Instytucie Filologii Klasycznej Uniwersytetu im. Jana Kasprowicza w Inowrocławiu, gdzie
uczył m.in. Urodził się 24 września 1910 roku w Kolbuszowej w rodzinie Władysława
Ernesta Swobody, urzędnika skarbowego, i Emmy Ludmiły z domu Ergietowskiej,
nauczycielki. W 1935 roku podjął pracę w Państwowym Gimnazjum, później Liceum im.
Był promotorem prac doktorskich Michała Kaczmarkowskiego oraz Jerzego Danielewicza
wspominającego swego nauczyciela jako znakomitego uczonego, doskonałego pedagoga.
Mariana Biskupa, wspominającego Swobodę jako dobrego nauczyciela i świetnego znawcę
Cycerona, oraz socjologa, autora prac o hotelarstwie i turystyce, Tadeusza Tulibackiego,
który poświęcił swemu nauczycielowi specjalną monografię . Michał Zbigniew Swoboda
polski filolog klasyczny, literaturoznawca-latynista, znawca poezji augustowskiej, autor prac
naukowych z zakresu latynistyki i współautor czterotomowego Słownika grecko-polskiego
pod redakcją Zofii Abramowiczówny.
Po latach wspominali go z sentymentem Jego ówcześni uczniowie historyk prof. W 1934 roku
otrzymał tytuł magistra z zakresu filologii klasycznej na podstawie pracy De metaphoris
Plautinis. Po kontuzji ręki objął stanowisko księgowego w Radzie Głównej Opiekuńczej w
Tarnowie; funkcję tę wykonywał aż do momentu wyzwolenia. Następnie, wysiedlony do
Tarnowa, był nauczycielem i członkiem Komisji Egzaminacyjnej w zorganizowanym tajnym
nauczaniu oraz robotnikiem w firmie Sägewerk und Schuhleistenfabrik Pariser und Weiss.
W 1976 roku otrzymał nominację na profesora zwyczjnego. W 1947 roku uzyskał stopień
doktora nauk humanistycznych na podstawie rozprawy De fontibus fabularum . W rodzinnej
miejscowości ukończył w roku 1929 Prywatne Gimnazjum Klasyczne należące do Okręgu
Szkolnego Lwowskiego z siedzibą kuratora we Lwowie, w którym. Od roku 1969 do 1974
kierował Katedrą Filologii Klasycznej UAM. Studiował filologię klasyczną na Uniwersytecie
Jagiellońskim w Krakowie. W 1957 roku został mianowany adiunktem przy Katedrze
Filologii Klasycznej Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie w 1961
przeprowadził habilitację na podstawie rozprawy Proverbia Ciceroniana quatenus antiquam
παροιμίας usu confirment.
Był inicjatorem wydawnictwa Symbolae Philologorum Posnaniensium oraz
przewodniczącym Komisji Filologicznej Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Po
oswobodzeniu Tarnowa brał udział w organizowaniu szkolnictwa średniego na terenie tego
miasta, lecz już w marcu 1945 wrócił do Inowrocławia, gdzie ponownie podjął pracę w szkole
im. W 1969 uzyskał tytuł profesora nauk humanistycznych. Spoczywa na cmentarzu
komunalnym na Junikowie w Poznaniu. Jana Kasprowicza, ucząc łaciny, greki i logiki oraz
wznawiając działalność szkolnego kółka dramatycznego.
Synkopa - Klub Miłośników Piosenki dwumiesięcznik muzyczny wydawany przez PWM w
Krakowie w latach 1971-1989. Stefan Kisielewski, Zygmunt Mycielski, Zbigniew Adrjański,
Dariusz Michalski, Wojciech Soporek, Marek Wiernik, Jan Skaradziński. Na jego zawartość
składały się zapisy nutowe popularnych utworów polskich kompozytorów i autorów tekstów
oraz wywiady ze znanymi wykonawcami, a także artykuły poświęcone rodzimej i
zagranicznej muzyce pop, rockowej i jazzowej. Jako pismo niskonakładowe i sprzedawane w
prenumeracie, "Synkopa" wielokrotnie udostępniała swoje łamy szeregu publicystom, którzy
byli objęci zakazem publikacji, wydanym przez cenzurę PRL.
Wśród jego studentów byli tak znani artyści jak. Członek American Academy of Arts and
Letters, American Academy of Arts and Sciences, Art Students League, Charcoal Club,
National Arts Club, National Institute of Arts and Letters, Society of American Artists i
Society of Independent Artists. W wieku 16 lat musiał zrezygnować ze szkoły, aby pomagać
rodzicom i siostrom. Podjął pracę w drukarni książek i reprodukcji gdzie kopiował rysunki
ucząc się jednocześnie techniki wytrawiania. Sloan początkowo był pełen obaw w nowym
otoczeniu, ale wkrótce uznał, iż miasto to ma ogromne znaczenie dla rozwoju jego kariery
artystycznej.
W 1890 roku podjął pracę w sklepie papierniczym, gdzie projektował karty okolicznościowe i
kalendarze oraz kontynuował wyrób akwafort. Podobnie jak większość jego kolegów z
Ashcan School Sloan rozpoczął karierę artystyczną jako zawodowy ilustrator. Nowy York
pomimo wielkiego dobrobytu gospodarczego jawił się również artystom Ashcan School jako
miasto rażących nierówności społecznych, podzielone na dzielnice bogaczy i kontrastujące z
nimi dzielnice biednych społeczności imigranckich i slumsów.
Ich ugrupowanie zostało nazwane Eight , ponieważ w jego skład weszło ośmiu artystów:
Henri i jego czterech kolegów z Filadelfii, oraz trzej inni malarze, których prace zostały
odrzucone przez National Academy of Design: Arthur Bowen Davies, Maurice Brazil
Prendergast i Ernest Lawson. W 1913 roku Sloan pomagał w zorganizowaniu przełomowej
wystawy Armory Show, na której zaprezentowano amerykańskiej publiczności europejski
modernizm. Należał do ugrupowania The Eight/Ashcan School będąc jednym z najbardziej
wpływowych jego członków.
W 1910 roku Henri zorganizował kolejną Wystawę Artystów Niezależnych , która była
pokazem anty-akademickim, egalitarnym i pozbawionym nagród. Dodatkowo uczęszczał na
kursy wieczorowe w Spring Garden Institute. Rodzice byli szkockiego pochodzenia, ale John
Sloan przez większość swego życia był przekonany, że był Irlandczykiem. John French Sloan
urodził się w Lock Haven jako pierworodne dziecko Jamesa Dixona Sloana, malarza-amatora
i dorywczego przedsiębiorcy i Henrietty Ireland Sloan, nauczycielki w miejscowej szkole.
W roku następnym artysta ożenił się z Helen Farr, która była studentką. John French Sloan
amerykański malarz i grafik, przedstawiciel modernizmu i realizmu. Został członkiem
Filadelfia Five; często spotkał się z Williamem Glackensem, George'em Luksem, Everettem
Shinnem i Robertem Henrim w pracowni tego ostatniego przy 806 Walnut Street. W 1901
roku Sloan ożenił się z Anną Marią Wall, a w 1904 roku oboje przenieśli się do Nowego
Jorku, osiedlając się w Greenwich Village. Ta przełomowa wystawa była początkiem Ashcan
School, szkoły realizmu społecznego w malarstwie amerykańskim.
Po jego śmierci Helen Farr Sloan starannie zabezpieczyła mienie po nim i ostatecznie
przekazała ponad 5000 dzieł sztuki oraz dokumenty archiwalne jako dar do Delaware Art
Museum, które obecnie obejmuje również bibliotekę jej imienia, Helen Farr Sloan Library.
Sloan był cenionym wykładowcą sztuki, który wywarł ogromny wpływ na swoich uczniów.
Malował sceny miejskie, charakterystyczne dla Nowego Jorku z przełomu XIX i XX wieku.
W 1910 roku artysta wstąpił do Partii Socjalistycznej, a w 1912 zaczął tworzyć ilustracje do
popularnego czasopisma socjalistycznego The Masses.
Sloan zmarł w 1951 roku w wyniku powikłań pooperacyjnych. W 1878 roku John, jego
rodzice i obie siostry, Elizabeth i Marianna, przenieśli się do Filadelfii, gdzie przyszły artysta
spędził resztę swojego dzieciństwa. Adoptował do własnych potrzeb obecne na wystawie
nowinki stylistyczne, jak kolorowa paleta fowistów czy stylizowany rysunek wschodzących
malarzy abstrakcyjnych, przedkładających formę i linię ponad obiektywną, trójwymiarową
rzeczywistość. Nowy Jork był centrum kulturalnym i intelektualnym, miejscem rozkwitu
sztuki.
Henri wywarł głęboki wpływ na Sloana zachęcając go do malowania. W 1892 roku podjął
pracę w Philadelphia Inquirer, a później przeniósł się do działu artystycznego w Philadelphia
Press. Sloan szybko zaangażował się w Wystawę, a w 1918 roku został prezesem
Towarzystwa Artystów Niezależnych , którą to funkcję pełnił aż do śmierci. W 1908 roku
Robert Henri, który również przeniósł się do Nowego Jorku, zorganizował wystawę młodych
malarzy, którzy, podobnie jak on, poprzez swoje obrazy rzucili wyzwanie panującemu
akademizmowi.
W 1916 roku rozpoczął wykłady w Art Students League of New York, które kontynuował
przez następne 22 lata. W 1920 roku kupił letni dom w Santa Fe, gdzie czynnie włączył się w
sztukę Nowego Meksyku i południowego zachodu Stanów Zjednoczonych. Od 1914 do 1918
roku Sloan spędzał sezony letnie w Gloucester, w stanie Massachusetts, gdzie
eksperymentował z jaskrawymi kolorami i impastem. W latach 18921894 studiował w
Pennsylvania Academy of the Fine Arts pod kierunkiem Thomasa Pollocka Anshutza.
W kibucu znajduje się ośrodek kultury z biblioteką. Natomiast jadąc drogą nr 222 na wschód
dojeżdża się do kibucu Ce'elim i dalej do bazy wojskowej Ce'elim. W październiku 1946
zrealizowano w ten sposób plan budowy 11 osad obronnych na Negewie . Dla turystów
organizowane są także wycieczki itp. Dopiero w październiku Siłom Obronnym Izraela udało
się przełamać egipskie linie i dotrzeć do kibucu z zaopatrzeniem. Leży w zachodniej części
pustyni Negew, w odległości 25 kilometrów od Morza Śródziemnego.
Z kibucu wyjeżdża się w kierunku północno-wschodnim na drogę nr 222, którą jadąc na
zachód dojeżdża się do moszawu Ohad i dalej do skrzyżowania z drogą nr 232. Miały one
stanowić pozycją wyjściową do dalszego osadnictwa na Negewie. Od 2007 w kibucu
corocznie odbywa się Festiwal Muzyki Alternatywnej. Z tego powodu w 2004
przeprowadzono jego prywatyzację. Znajdują się tam tereny szkoleniowe Sił Obronnych
Izraela. Przed odcięciem dróg ewakuacyjnych zdołano wywieźć z kibucu większość kobiet i
dzieci.
Pobliskie pustynne tereny Negewu są dużą atrakcją turystyczną. Była to pierwsza żydowska
osada wysunięta tak głęboko w pustynię. W dniu 12 maja 1943 na zachodnim skraju pustyni
Negew została założona eksperymentalna stacja rolnicza o nazwie Micpe Gvulot , której
zadaniem było sprawdzenie możliwości rozwoju upraw rolniczych w pustynnych warunkach
Negewu. XX wieku kibuc znalazł się w kryzysie ekonomicznym. Gvulot kibuc położony w
Samorządzie Regionu Eszkol, w Dystrykcie Południowym, w Izraelu.
W 1954 w kibucu wybudowano pierwszy w regionie Negewu basen kąpielowy. Z obiektów
sportowych jest podgrzewany kryty basen kąpielowy, boisko do piłki nożnej i koszykówki,
oraz korty tenisowe. Od 1991 w kibucu działa firma Polymer Gvulot Ltd., która produkuje
materiały na bazie żywic epoksydowych i poliuretanowych. Na północny wschód od kibucu
znajduje się wadi strumienia Besor. W kibucu znajduje się ośrodek zdrowia, prywatna klinika
stomatologiczna, pralnia i sklep wielobranżowy. Z usług znajduje się tutaj warsztat
mechaniczny, elektryczny i stolarnia.
Ziemia należała do Żydowskiego Funduszu Narodowego, a pierwszymi jej mieszkańcami byli
żydowscy imigranci z Turcji i Rumunii będący członkami młodzieżowego ruchu
syjonistycznego Ha-Szomer Ha-Cair. W odległości 15 kilometrów na północny zachód
przebiega granica Strefy Gazy. Po wojnie mieszkańcy osady przenieśli się około 1 kilometra
na północny wschód od bazy wojskowej Micpe Gvulot, i założyli cywilny kibuc pod obecną
nazwą. Podczas I wojny izraelsko-arabskiej w maju 1948 kibuc został odcięty przez wojska
egipskie i do końca wojny znajdował się w całkowitej izolacji.
Przed losowaniem UEFA zastrzegła jeszcze, że w jednej grupie nie mogły znaleźć się
reprezentacje Ukrainy i Rosji, a także drużyny, które grały ze sobą w grupie w pierwszej fazie
eliminacji. Losowanie grup odbyło się 3 grudnia 2015 roku w siedzibie UEFA w Nyonie.
Przed losowaniem UEFA dokonała podziału 28 reprezentacji na 4 koszyki, zgodnie z
wynikami uzyskanymi przez te reprezentacje w pierwszej fazie eliminacji. Mistrzostwa
Europy U-19 w Piłce Nożnej 2016 to druga i ostatnia runda eliminacji do piłkarskich
Mistrzostw Europy do lat 19, które w 2016 roku odbędą się w Niemczech.
lista zdjęć:
http://zgr02a.img.promar24.pl/
http://nubiru.img.promar24.pl/
http://atom.img.promar24.pl/
http://agat.img.promar24.pl/
http://solano10.img.promar24.pl/
http://perseus.img.promar24.pl/
http://verano20.img.promar24.pl/
http://leo.img.promar24.pl/
http://hydra.img.promar24.pl/
http://deneb.img.promar24.pl/
http://corona.img.promar24.pl/
http://carina.img.promar24.pl/
http://caldo.img.promar24.pl/
http://rigo.img.promar24.pl/
http://verano10.img.promar24.pl/
http://elios1p.img.promar24.pl/
http://amon.img.promar24.pl/
http://argo.img.promar24.pl/
http://madera22.img.promar24.pl/
http://aron.img.promar24.pl/
http://zgr11.img.promar24.pl/
http://werbena20.img.promar24.pl/
http://pavo.img.promar24.pl/
http://master.img.promar24.pl/
http://zkw06.img.promar24.pl/
http://zkw06a.img.promar24.pl/
http://zgr23.img.promar24.pl/
http://zgr22.img.promar24.pl/
http://zgr06.img.promar24.pl/
http://zgr06a.img.promar24.pl/
http://vela.img.promar24.pl/
http://aster20.img.promar24.pl/
http://breva.img.promar24.pl/
http://bora.img.promar24.pl/
http://rico10.img.promar24.pl/
http://tivano.img.promar24.pl/
http://rico00.img.promar24.pl/
http://aster10.img.promar24.pl/
Přehradní nádrže na území okresů Frýdek-Místek a Karviná. Został wybudowany wraz z
zaporą w latach 1964 - 1971. Głównym powodem takiego uregulowania rzeki była chęć
ograniczenia zagrożenia powodziowego w dorzeczu górnej Odry. Zbiornik wodny Šance zbiornik zaporowy na rzece Ostrawica na terenie gminy Stare Hamry, w Czechach. Położony
jest w Beskidzie Śląsko-Morawskim, około 25 km na południe od miasta Frydek-Mistek.
Obiekt służy także jako zbiornik wody pitnej dla aglomeracji ostrawskiej, w związku z czym
kąpiel w nim oraz uprawianie sportów wodnych są zabronione.
Od 2009 roku dołączyła do projektu muzycznego Aomusic. Pierwsza płyta Adiemus, Songs
Of Sanctuary dotarła do pierwszych miejsc rankingu płyt z muzyką poważną w Wielkiej
Brytanii, a otwierający płytę utwór Adiemus stał się przebojem. Współpracowała przy
tworzeniu reklam telewizyjnych i radiowych, których nagrała w sumie kilkaset. Miriam
została artystką sesyjną i studyjną, do czego predestynowały ją unikalne predyspozycje:
szeroka skala głosu, unikalna barwa, zdolność do śpiewu etnicznego .
Wielośladowa rejestracja głosu, śpiew tonalny w wielu oktawach oraz przy użyciu różnych
barw głosu połączona z monumentalną muzyką dały efekt, który przełożył się na sukces
komercyjny. Miriam urodziła się w Republice Południowej Afryki, gdzie mieszkała do końca
lat 70. Miriam Stockley jest żoną Rod Houisona, producenta i inżyniera dźwięku . W wieku
11 założyła wraz z siostrą Avryl zespół Stockley Sisters, który nagrał kilka lokalnych
przebojów, głównie coverów).
Było ono położone na wysokości około 1700 m n.p.m., co czyniło je najwyżej położonym
schroniskiem w przedwojennej Polsce. Jego gospodarzem był Ludwik Ziemblic, będący
jednocześnie pracownikiem polskiego wywiadu. Schronisko AZS pod Smotrcem nieistniejące
obecnie schronisko turystyczne, położone na połoninie w kotle doliny poniżej szczytu
Smotrca w Czarnohorze. Najprawdopodobniej już w 1900 roku istniał w tym miejscu obiekt
noclegowy, natomiast schronisko Akademickiego Zrzeszenia Sportowego z Warszawy
wybudowano w latach 1932-39.
Grupa PKP grupa kapitałowa powstała w 2001 na podstawie ustawy o komercjalizacji,
restrukturyzacji i prywatyzacji przedsiębiorstwa państwowego Polskie Koleje Państwowe
uchwalonej 8 września 2000 roku. Grupa PKP jest jednym z największych polskich
pracodawców i czwartą co do wielkości europejską grupą skupiającą spółki kolejowe.
Jednostką dominującą w grupie i posiadającą udziały we wszystkich spółkach holdingu jest
spółka Skarbu Państwa PKP S.A. Grupa PKP jest reprezentowana we wszystkich
międzynarodowych organizacjach kolejowych.
Może być instalowany i uruchamiany na różnych platformach . System jest rozwijany jako
Open Source na licencji GNU GPL . Interfejs strony internetowej jest zbudowany przy uzyciu
Google Web Toolkit. OpenKM jest aplikacją do zarządzania dokumentami do użycia której
niezbędna jest tylko przeglądarka internetowa. Obecnie wspierane są tylko Firefox, Internet
Explorer i Safari. OpenKM system służący do zarządzania dokumentami bezpośrednio przez
przeglądarkę internetową. OpenKM jest rozwijany w języku Java bazującym na standardzie
J2EE i serwerze aplikacji JBoss.
Paradoks Algola polega na tym, że jaśniejszy i bardziej masywny składnik A jest gwiazdą
ciągu głównego, natomiast składnik B, mniej masywny, jest podolbrzymem, czyli gwiazdą na
późniejszym etapie ewolucyjnym. Jego jasność absolutna jest prawie 100 razy większa od
jasności Słońca. Zjawisko to można wyjaśnić procesem wymiany masy, który miał miejsce w
przeszłości. Układ zaćmieniowy składa się z gorącej gwiazdy ciągu głównego typu
widmowego B8 oraz mniej masywnego olbrzyma typu K0.
Układ Algola jest pierwszym znany układem spektroskopowo podwójnym. Separacja pary
zaćmieniowej A-B wynosi 0,062 j.a., natomiast trzeci składnik, odkryty w roku 1957 przez
Struve'go i Sahade, obiega tę parę w średniej odległości 2,69 j.a. Całkowita masa gwiazd
układu wynosi około 5,8 masy Słońca, zaś masy składników A, B i C są w stosunku do siebie,
odpowiednio, 4,5 : 1 : 2. W kulturze hebrajskiej gwiazda nosiła nazwę Głowa Diabła. Są one
wynikiem przesłaniania jaśniejszego składnika tej gwiazdy podwójnej przez towarzysza, w
trakcie obiegania wspólnego środka masy.
Znalezione w roku 1889 przez Hermanna Vogla przesunięcia dopplerowskie linii widmowych
posłużyły do wyznaczenia krzywych prędkości radialnych. Algol jest układem
zaćmieniowym o okresie orbitalnym równym 2,8674 doby . Gdy składnik B osiągnął znaczne
rozmiary i wypełnił swoją powierzchnię Roche’a, przekazał część materii towarzyszowi.
Nazwa pochodzi od arabskiego Al Ra's al Ghul, czyli Głowa Demona. Płaszczyzna orbity
układu A-B znajduje się niemal na naszej linii widzenia, wskutek czego regularne zaćmienia
mają miejsce, gdy przesłaniany jest składnik A.
Nazwy te wiązały się z bardzo widoczną zmianą jasności. Zmiany jasności zawierają się w
przedziale od 2,12 do 3,29m. Algol gwiazda zmienna w gwiazdozbiorze Perseusza, której
zmiany jasności odkrył John Goodricke w 1783. Istnienie tego składnika było podejrzewane
już wcześniej, a potwierdziły go obserwacje spektroskopowe, zaś orbita została wyznaczona
w latach 90. Zaćmienia składnika B są dużo słabsze, jest to gwiazda o jasności jedynie 3,5
razy większej od jasności Słońca.