230 Ki t c h e n Martin, The German Qffensives 1918, Stroud 2001. L

230 Ki t c h e n Martin, The German Qffensives 1918, Stroud 2001. L

http://grzbiet.pl/ksiazki/niemcy-w-wielkiej-wojnie-anatomia-kleski-1918
Przykładowy rozdział książki: Niemcy w wielkiej wojnie. Anatomia klęski 1918
230
KRACH CESARSKICH NIEMIEC
Ki t c h e n Martin, The German Qffensives 1918, Stroud 2001.
L i n n e n k o h l Hans, Vom Einzelschuss zur Feuerwalze, Bonn 1996.
L i v e s e y Anthony, The Viking Atlas of World War/, London, Now)
Jork 1994.
Macdonald Lyn, To the Last Man, Spring 1918, London 1998.
M ar i x E v a n s Martin, Oudenaarde Revisited, "Battlefield Review"
2002, nr 17.
M ar i x E v a n s Martin, Passchendaele and Batt/es of Ypres, London 1997.
M ar i x E van s Martin, Retreat Heli! We }ust Got Here! The AEF in
France /917-1918, Oxford 1998.
M ar i x E van s Martin, The Batt/es of Somme, London 1996.
M i d d l e b r o ok Martin, The Kaiser 's Battle, London 1983.
M o n a s h John, The Australin Victories in France in 1918, London,
Nashvillle 1993.
N i c h o l s o n G.W.L., Canadian Expeditionary Force 1914-1918, Ottawa 1962.
Per s h i n g John, My Experience in the World War, New York 1931.
Re i t z Deneys, Trekking On, Prescott 1994.
Reports from Mounted Infantry in South Africa. /899-1900. Machine
Guns, 57 Cape 8122, National Anny Museum, London, 7805-26.
S c h m i d t, kpt., The Battle in the /ntermediate Zone, suplement do
Summary of lnformation, nr. 140, Kwatera Główna Amerykańskiego
Korpusu Ekspedycyjnego,1918.
S h e f fi e l d Gary, Forgolten Victory. The First World War: M_vths and
Realities, London 2001.
S p a u l d i n g Oliver L., Wright John W., The Second Division American
Expeditionary Force in France 1917-19/9, New York 1937.
S t a li i n g s Laurence, The Doughboys: The Story (~f' the AEF 1917-1918.
New York 1963.
T e r r a i n e John, The Smoke and the Fi re, Myths and Anti-Myths ąf War
1861-1945, London 1980.
Terrai n e John, To Win a War, 1918. The Yearą{Victory. London 1978.
Tra s k David A.. The AEF and Coalition Warmaking 1917-1918. Law­
rence 1993.
W e i n tra u b Stanley, A Stillnes Heard Around the World. The End ąf
the Great War, November 19/8, New York, London 1985.
Z a b e ck i David T., Colonel Georg Bruchmuller and the Birth of Modern
Artiiiery Tactics, "Stand To!" wrzesień 1998, nr 53.
Książki historyczne, wydawnictwo: Bellona
Internetowa księgarnia historyczna Grzbiet.pl
Uwaga! Próbka wygenerowana automatycznie, oryginalne wydawnictwo może wyglądać inaczej.
http://grzbiet.pl/ksiazki/niemcy-w-wielkiej-wojnie-anatomia-kleski-1918
Przykładowy rozdział książki: Niemcy w wielkiej wojnie. Anatomia klęski 1918
,
SPIS TRESCI
Wprowadzenie ........................................................................................ 5
CZĘŚĆ l: Wojenne lekcje ..................................................................... 7
Niemieckie doświadczenie ................................................................. 9
Alianckie doświadczenie .. ... .. .... .. ...... ... ... ..... ... ... .. ..... ... .. .. ..... ........... 19
CZĘŚĆ ll: Niemieckie ofensywy ........................................................ 39
Operacja ,,Michael" .......................................................................... 41
Operacja ,.Georgette" .... ... ... ... .... ... ...... .. ... ... .. ... ... ... .... .. ............. .. ... .. 67
Operacja "Blticher-Yorck" ............................................................... 81
Operacje końcowe ... .. ... .... .... ....... ... ... ... ... ...... .. .. ... .. ..... .. .. ......... .. ... . l Ol
CZĘŚĆ lli: Zniszczenie niemieckiej armii .......................................
Przyczółek Soissons .......................................................................
Front nad Som mą .... ... ... .... ... ... ... ... ...... ....... .... .. ....... .. .. .. ... ........... .. .
Samodzielne działania Amerykanów ... ...... ..... ... .. ... ... ... .. .. ... .. ..... ...
Z Francuzami w Szampanii ...........................................................
Klęska niemieckiej armii ...............................................................
119
121
145
165
185
195
Dalsza lektura ........ ... ... .... ... ... .. ... ... ... ... .. .... .. .... .. .. .... .. .... .. .. ..... .. ... ... .. .. 225
Źródła .................................................................................................. 227
Bibliografia ......................................................................................... 229
Książki historyczne, wydawnictwo: Bellona
Internetowa księgarnia historyczna Grzbiet.pl
Uwaga! Próbka wygenerowana automatycznie, oryginalne wydawnictwo może wyglądać inaczej.
http://grzbiet.pl/ksiazki/niemcy-w-wielkiej-wojnie-anatomia-kleski-1918
Przykładowy rozdział książki: Niemcy w wielkiej wojnie. Anatomia klęski 1918
62
KRACH CESARSKICH NIEMIEC
rodzajów broni i służb oraz z pułkowej artylerii oddanej do
dyspozycji dowódcy pułku. Trzy takie mieszane pułki piechoty
tworzą dywizję piechoty.
Dywizyjna artyleria podczas bitwy w strefie pośredniej jest
podzielona na jednostki oddane do dyspozycji dowódców bata­
lionów i pułków piechoty oraz jednostkę podlegającą bezpośrednio
dowódcy dywizji. Zanim bataliony piechoty zostaną wyposażone
w specjalne działa piechoty, zaleca się, by grupa pułkowej artylerii
polowej, należąca do dywizji piechoty, została rozdzielona po­
między trzy pułki piechoty tej grupy. Każdemu z pułków przy­
dzieli się baterię, a każdemu batalionowi działon. Byłoby korzys­
tnie, gdyby skład baterii towarzyszących piechocie zwiększył się
do sześciu armat, tak by zawsze ten sam działon, nie żaden inny,
wchodził w skład każdego batalionu.
Z dwóch pozostałych grup jedna może przykładowo podlegać
pułkowi działającemu na prawo, a druga pułkowi działającemu
na lewo. Tu nie ma reguł. Jeśli w nadzwyczajnych okolicznościach
dywizja zaangażuje trzy pułki piechoty w walkę, jeden obok
drugiego, drugi pułk artylerii wydzieli jedną grupę dla trzeciego
pułku. Pozostała część artylerii (drugi pułk artylerii polowej na­
leżący do dywizji, kilka batalionów artylerii ciężkiej. jak i dwa
mieszane bataliony ciężkich haubic polowych i jeden mieszany
batalion moździerzy, gdzie to możliwe) podlega rozkazom dowód­
cy artylerii dywizyjnej".
Schmidt kontynuuje rozważania, w jaki sposób artyleria mogłaby być
wykorzystana, gdyby kampania zrnieniła się w wojnę pozycyjną:
"Przewiduje się, że po pierwszym uderzeniu teren pokryty
lejami byłby niesłychanie trudny do przebycia zarówno dla bata­
lionu, jak i dla pułkowej artylerii. Zaleca się więc, by pozycje dla
baterii dział były wyznaczane w obrębie własnych pozycji, a misje
zlecane batalionowej i pułkowej artylerii były powierzane zwłasz­
cza tej drugiej, dopiero gdy ponownie nawiąże kontakt z piechotą
po przebyciu terenu pokrytego lejami. Do pełnienia roli baterii
wspierającej należy wyznaczać bądź baterię znajdującą się na
wysuniętej pozycji, będącą w stanie w oparciu o bezpośrednią
obserwację wspierać atak piechoty od chwili wyjścia z podstaw
wyjściowych, bądź podczas przygotowania artyleryjskiego jest
niezbędne umieszczenie baterii przeznaczonych do tego zadania
Książki historyczne, wydawnictwo: Bellona
Internetowa księgarnia historyczna Grzbiet.pl
Uwaga! Próbka wygenerowana automatycznie, oryginalne wydawnictwo może wyglądać inaczej.
http://grzbiet.pl/ksiazki/niemcy-w-wielkiej-wojnie-anatomia-kleski-1918
Przykładowy rozdział książki: Niemcy w wielkiej wojnie. Anatomia klęski 1918
NIEMIECKIE OFENSYWY
63
w pozycji bliskiej własnych wysuniętych okopów. Jeśli nie jest
możliwe obserwowanie pozycji nieprzyjaciela z naszych pozycji,
baterie te powinny wysunąć ich obserwacyjne punkty tak daleko
do przodu w kierunku linii nieprzyjaciela, jak to tylko możliwe,
by obserwować rejon ataku".
A oto komentarze dotyczące taktyki natarcia:
,.Ilekroć zbliżamy się do punktu wsparcia lub gniazda karabinu
maszynowego, należy zawsze zorientować się, czy nie można by
ich ominąć bez atakowania. Nie ma to nic wspólnego z porzuca­
niem strefy walki.
Jeśli zniszczenie jest absolutnie konieczne, każdy batalion po­
winien najpierw spróbować zniszczyć taki punkt lub gniazdo
karabinu za pomocą własnych środków ogniowych.
Dobre efekty daje następująca metoda: zbliżając się do punktu
lub gniazda karabinu maszynowego, rozciągamy płytką tyralierę
harcowników, którzy wspomagani przez lekkie karabiny maszyno­
we starają się nawiązać ogniowy kontakt z wrogiem i zająć
solidne pozycje. Powinni przy tym zbliżyć się do niego maksymal­
nie; następnie należy podjąć wysiłek w celu unieruchomienia go
za pomocą lekkich karabinów maszynowych podciągniętych na
pozycje. Pod osłoną ich ognia można użyć poważniejszych sił
[... ] na jego flankach i jeśli to możliwe, na tyłach. Gdy piechota
posuwa się do przodu [... ] lekkie moździerze są podciągane na
pozycje.
Lekki moździerz prowadzi bezpośredni ogień do celu, gdy
obiekt trzeba ostrzeliwać od frontu lub prowadzi ogień para­
boliczny, gdy ostrzał jest prowadzony ze skrzydeł bądź z tyłów
przeciwnika.
Artyleria towarzysząca powinna zawsze zajmować stanowiska
możliwie bliskie (350 do maksymalnie 1500 m), by eliminować
nieprzyjaciela ogniem na wprost. Gdyby ustawienie artylerii to­
warzyszącej w odkrytych stanowiskach okazało się niemożliwe,
należy ustawiać działa w stanowiskach chronionych; w każdym
jednak razie musi być zapewniona możliwość prowadzenia ob­
serwacji przedpola.
Z uwagi na dużą celność ognia lekkich moździerzy lub artylerii
towarzyszącej zazwyczaj wystrzelenie kilku salw na krótką odległość
wystarcza, by wyeliminować nieprzyjaciela z akcji lub zmusić go do
Książki historyczne, wydawnictwo: Bellona
Internetowa księgarnia historyczna Grzbiet.pl
Uwaga! Próbka wygenerowana automatycznie, oryginalne wydawnictwo może wyglądać inaczej.