Analiza i synteza słuchowa Pojęcie głoska i litera często są mylone
Transkrypt
Analiza i synteza słuchowa Pojęcie głoska i litera często są mylone
Analiza i synteza słuchowa Pojęcie głoska i litera często są mylone. Współcześnie w potocznej komunikacji nie ma rozróżnienia na to, co się słyszy – głoskę i na to, co się pisze – literę. Alfabet polski składa się z 32 liter, natomiast liczba głosek jest znacznie wyższa. Głoska jest najmniejszym, dającym się wydzielić w czasie, intuicyjnie rozpoznawalnym elementem mowy, który nie ma własnego znaczenia. Inaczej mówiąc to najprostszy element dźwiękowy mowy, niepodzielny artykulacyjnie i słuchowo. Jej zapis zwany jest fonemem. Sylaba to część wyrazu, zawierająca tylko jedną samogłoskę sylabiczną, najczęściej pozbawiona jest znaczenia. Kształcenie u dzieci umiejętności odróżniania słuchem brzmienia głosek, kolejnego wymawiania ich w wyrazach, dzielenia wyrazu na sylaby, a sylab na głoski odbywa się w edukacji przedszkolnej poprzez ćwiczenia słuchu fonematycznego. Polegają one na wyodrębnianiu dźwięków mowy ludzkiej spośród szumów otoczenia, rozróżnianiu w otoczeniu naturalnych dźwięków, analizowaniu wyrazów, w których występuje określona głoska w nagłosie, wygłosie i środku wyrazu. Ćwiczenia te pojawiają się podczas śpiewu piosenek, zabaw ruchowych ze śpiewem, ćwiczeń rytmizujących, wyliczanek, dobierania wyrazów rozpoczynających się na daną sylabę itp. Synteza słuchowa jest podstawą czytania, a analiza słuchowa wyrazu - pisania. Oba te procesy mają dla dzieci charakter abstrakcyjny, przez co są trudne do zrozumienia. Wynika to, z faktu, iż rozbity na głoski wyraz brzmi inaczej, podobnie jak scalanie poszczególnych głosek daje inny obraz słuchowy. Dlatego ważne jest prowadzenie wcześniejszych ćwiczeń słuchowych. Przykładowe ćwiczenia percepcji słuchowej: rozpoznawanie i wskazywanie głosek – Dziecko wskazuje obrazek, którego nazwa rozpoczyna się wskazaną przez dorosłego głoską; dorosły podaje słowa, a dziecko głoskę, na którą on się kończy. wyodrębnianie zdań w mowie – Dziecko słucha prostej wypowiedzi np. „Oto Ala i Adam. Ala ma kota. Adam ma maki” i bierze tyle klocków, ile jest zdań. Przy każdym klocku powtarza odpowiednie zdanie; 1 wyodrębnianie słów w zdaniu – Dziecko odcina z kartki pasek papieru, który oznacza zdanie. Dorosły podaje mu zdanie. Dziecko rozcina pasek na tyle części, z ilu słów składa się zdanie; wyodrębnianie sylab w słowie – Dziecko śpiewa proste piosenki wyróżniając sylaby, np. pa-nie Ja-nie, pa- nie Ja-nie…, później powtarza słowa z podziałem na sylaby bez melodii; dziecko dzieli wyraz na sylaby z jednoczesnym układaniem klocków; domino sylabowe; tworzenie słowa z sylab – Dorosły podaje sylabę, dziecko ma wymyślić jak najwięcej słów, które się nią rozpoczynają; odtwarzanie słyszanego rytmu – Dorosły tworzy rytm (klaszcze, tupie, gra na instrumencie), a dziecko go odtwarza; Ćwiczeń doskonalących percepcję słuchową jest wiele. Zaprezentowane powyżej mają charakter poglądowy i stanowią bazę do tworzenia własnych. Podczas ćwiczeń dobrze jest rozpoczynać od prostych wyrazów i stopniowo przechodzić do trudniejszych. Należy też wykorzystywać najbliższe otoczenie dziecka oraz uwzględniać jego zainteresowania, aby pobudzić w ten sposób pozytywną motywację do ćwiczeń. Literatura: Bortliczek M.: Od alfabetu do zdrobnień. Tuzin szkiców o języku. Cieszyn 2013. Galeria „Na Gojach”. Klim-Klimaszewska A.: Pedagogika przedszkolna. Nowa podstawa programowa. Warszawa 2012. Instytut Wydawniczy ERICA. Nagórko A.: Zarys gramatyki polskiej (ze słowotwórstwem). Warszawa 2000. Wydawnictwo naukowe PWN. Ostaszewska D., Tambor J.: Fonetyka i fonologia współczesnego języka polskiego. Warszawa 2012. Wydawnictwo Naukowe PWN. 2