D - Portal Orzeczeń Sądu Rejonowego w Siedlcach

Sygn. akt VII K 95/14
WYROK
W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ
Dnia 18 stycznia 2016 roku
Sąd Rejonowy w Siedlcach VII Wydział Karny w składzie:
Przewodniczący SSR Małgorzata Semeniuk
Protokolant : sekr.sąd. Ignacy Symanowicz
w obecności prokuratora : Lidii Bem
po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21.10. 23.11. 2015 roku oraz 11.01.2016 roku w S.
Sprawy : A. W. (1) córki S. i H. z domu R.
Urodzonej (...) w S.
Oskarżonej o to ,że :
W bliżej nieustalonym czasie i miejscu do dnia 13 marca 2009 roku ,w celu użycia za autentyczny podrobiła podpis
M. P. (1) na wniosku o ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków umowy dzierżawy a następnie dokumentem tym
posłużyła się jako autentycznym składając go w Starostwie Powiatowym w S.
Tj. o czyn z art. 270 § 1 kk.
ORZEKA
Oskarżoną A. W. (1) uznaje za winną popełnienia zarzucanego jej czynu wyczerpującego dyspozycję art. 270 § 1 kk i za
czyn ten na podstawie art. 270 § 1 kk wymierza jej kare grzywny w wysokości 100/ stu/ stawek dziennych określając
wysokość jednej stawki na 12/ dwanaście/ złotych.
Zasądza od Skarbu Państwa na rzecz adw. M. R. wynagrodzenie w kwocie 885,60 złotych/ w tym podatek VAT w
kwocie 165,60/ za obronę sprawowana z urzędu.
Zasądza od A. W. (1) na rzecz Skarbu Państwa 120/ sto dwadzieścia/ złotych tytułem opłaty oraz obciążą ją kosztami
postępowania w kwocie (...) dwa tysiące sześćdziesiąt sześć/ złotych.
Sygn. akt VII K 95/14
UZASADNIENIE
W oparciu o zebrany w sprawie materiał dowody Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny :
Oskarżona A. W. (1) od 1999 roku dzierżawiła od M. P. (1) należące do niego gospodarstwo role o powierzchni 6, 69
ha położone we wsi R.. W 2005 roku umowa ta została przez obie strony przedłużona na dalsze 10 lat tj. do 2015 roku.
W dniu 13 marca 2009 roku do Starosty (...) wpłynął wniosek z widniejącymi podpisami obu strony umowy dzierżawy
tj. .A. W. (1) i M. P. (1) o ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków umowy dzierżawy z 2005 roku. Podpis na tym
wniosku o treści „M. P.” został nakreślony przez A. W. (1). Wniosek powyższy został zarejestrowany w ewidencji /
vide k 29 akt/.
W grudniu 2011 roku zmarł M. P. (1), zaś A. W. (1) nadal prowadzi wydzierżawione gospodarstwo.
W 2012 roku brat zmarłego- S. P. i jego żona I. P. zam. D. , chcieli „uporządkować” sprawy spadkowe. Zobaczyli
wówczas ,że w Starostwie Powiatowym złożony jest wniosek z dnia 13. 03. 2009 roku o ujawnienie w ewidencji
gruntów w/w umowy dzierżawy. Nabrali podejrzeń ,że podpis na tym wniosku nie jest autentycznym podpisem M.
P. (1). Dowidzieli się również ,że M. P. (1) pozostawił testament ustny w którym do całości spadku powołał A. W. (1).
Postępowanie o stwierdzenie nabycia spadku obecnie toczy się przez Sądem Rejonowym w Siedlcach .
Powyższe ustalenia faktyczne poczyniono w oparciu o : zeznania S. P. /k 8-9,164, 262/, I. P. /k 14-15, 163, 262/.
Podstawę ustalenia prawidłowego stanu faktycznego stanowiły też dokumenty których wiarygodności Sąd nie
kwestionował :
pismo S. P. i aneks do umowy dzierżawy, /k.nr 1-2/,dane o karalności podejrzanej A. W. (1), /k.nr 26, 155/,oryginał
wniosku nr G.7430-132/271/09 z dnia 13.03.2009r./ k. nr 29/,,opinia z zakresu badań pisma/ k.nr 34 – 76/,opinia
uzupełniająca z zakresu badań pisma, /k.nr 82-109/,dane osobo-poznawcze podejrzanej A. W. (1)/k. nr 112/,odpis
wyroku z dnia 27 sierpnia 2015r. w sprawie IIK 190/15/ k. nr 267/,odpis wyroku z dnia 14 września 2015r. w sprawie IC
846/14 /k. nr 272/,odpis wyroku z dnia 15 grudnia 2015r. w sprawie IIKa 611/15 /k. nr 273/,odpis postanowienia z dnia
11.09.2013r. sprawie 2 Ds. 1200/13/ k. nr 274/,odpis postanowienia z dnia 17.10.2013r. sprawie IIKp 324/13 /k. nr
27/,odpis postanowienia z dnia 11.09.2013r. sprawie 2 Ds. 144/13 /k. nr 276/,odpis postanowienia z dnia 22.02.2013r.
sprawie 2 Ds. 210/13/ k. nr 277/,odpis postanowienia z dnia 15.04.2013r. sprawie IIKp 80/13 /k. nr 278-279/,odpis
postanowienia z dnia 31.05.2013r. sprawie 2 Ds. 508/13/ k. nr 280/,odpis postanowienia z dnia 12.07.2013r. sprawie
IIKp 196/13 /k. nr 281/,odpis umowy dzierżawy /k. 133/,odpis wyroku w sprawie IIKa 491/13 /k.157-158/, odpis
wniosku M. P. do KRUS z 30.04.99r./ k. 172/,odpis wyroku w sprawie VIIK 345/13 /k.174-177/, odpowiedź z KRUS/
k. 188/, odpowiedź ze Starostwa Powiatowego/ k. 190, 202/,odpisy postępowania administracyjnego z wniosku A. W.
(2) z 2013r. /k. 191-194/, odpowiedź z Gminy Z./ k. 196/, odpis nieprawomocnego wyroku w sprawie IIK 190/15 /
k. 254/.
Oskarżona A. W. (1) w postępowaniu przygotowawczym i na rozprawie nie przyznała się do postawionego jej zarzutu z
art. 270 § 1 kk. / k 21-22/. Wyjaśniła ,że nie składała w Starostwie Powiatowym przedmiotowego wniosku o ujawnienie
w ewidencji gruntów i budynków umowy dzierżawy. Kategorycznie nie podpisywała się za M. P. (1). Dodała ,że wpisy
w górnym rogu pisma dot. miejsca zamieszkania wnioskodawców zostały nakreślone przez nieznaną inną osobę .
Sąd zważył co następuje:
Wyjaśnienia A. W. (1) są niewiarygodne. Przede wszystkim dowód w postaci opinii biegłego z zakresu pisma ręcznego
i dokumentów w sposób jasny wskazuje ,że
- zapis o treści „M. P.” widniejący jako podpis na wniosku nie został nakreślony przez M. P. (1)
-powyższy ręczny zapis został nakreślony przez A. W. (1) .
Jej wyjaśnieniom przeczy więc opinia ,która Sąd uznał za w pełni wiarygodną , sporządzoną zgodnie z regułami
sztuki , która to opinia nie pozostawia wątpliwości ,że podpis nakreśliła tylko ona . Miała ona motyw aby tego
dokonać albowiem wniosek był złożony w jej interesie i ona ze złożenia wniosku tej treści mogła osiągnąć w przyszłości
chociażby dopłaty do gospodarstwa jakie przysługują wydzierżawiającym.
Sąd uznał w pełni za wiarygodne zeznania S. P. i jego żony I. P.. Nie kwestionują oni ,że pomiędzy nimi a A. W.
(1) istnieje długoletni konflikt, czego dowodem są załączone do akt liczne odpisy orzeczeń Sądu i Prokuratury dot.
składanych zawiadomień dotyczących sposobu prowadzenia gospodarstwa przez A. W. (1) jak też okoliczności związku
jaki istniał pomiędzy M. P. (1) a A. W. (1). Jednakże konflikt ten stanowi tylko podłoże i motyw do prawidłowego
ustalenia podstawowego faktu jakim jest to ,że A. W. (1) podrobiła podpis M. P. (1) i tak złożonym dokumentem dalej
posłużyła się w jako autentycznym w Starostwie Powiatowym w S..
S. P. wskazał ,że jego brat M. P. (1) zmarł 12 grudnia 2011 roku .Było mu wiadome ,że brat wydzierżawił swoją posesję
A. W. (1) do 2005 roku a następnie na podstawie umowy została ta dzierżawa przedłużona do 15. 04. 2015 roku. W
trakcie obowiązywania umowy w dniu 13 marca 2009 roku został złożony wniosek do Starosty (...) o ujawnienie w
ewidencji gruntów umowy dzierżawy, wynika z niego że został złożony przez samego M. P. (1) oraz A. W. (1). S. P.
stwierdził ,że wg. jego opinii podpis na wniosku nie jest nakreślony przez jego barta.
Podobnej treści zeznania składa I. P. . To ona zajmuje się głównie sprawami spadkowymi po zmarłym M. P. (1).
W trakcie gromadzenia dokumentów zauważyła ,że podpis na wniosku o ujawnienie w ewidencji gruntów nie jest
autentycznym podpisem M. P. (1). Świadek I. P. wskazuje ,że dzięki złożonemu wnioskowi w ewidencji gruntów A. W.
(1) została wpisana jako dzierżawca ,natomiast dzięki „staraniom” I. P. oskarżona została wykreślona z ewidencji.
Jak wynika z pisma Starosty (...) /k 27 akt/w dniu 13 marca 2009 roku do Starostwa (...) wpłynął wniosek A. W. (1) i
M. P. (1) o ujawnienie w ewidencji gruntów i budynków mowy dzierżawy z dnia 15.04. 2005 roku i wniosek ten został
zewidencjonowany za numerem G 7430-132/271/09 i został dołączony do zmiany (...) w obrębie R. gmina Z..
Jak wynika natomiast z informacji KRUS/ k 188/ -M. P. (1) pobierał rentę rolniczą od 01.10.1992 oku do 31.12. 2011
roku tj do smeirci. Podstawa przyznania renty była umowa dzierżawy gospodarstwa rolnego zawarta w dniu 31.03.
1999 roku a następnie aneks do tej umowy z dnia 15.04. 2005 roku zarejestrowany w ewidencji Starostw Powiatowego
w S. w dnu 13.03. 2009 roku .
A. W. (1) nie miała ustalonego prawa do świadczeń emerytalno- rentowych. W aktach KRUS znajduje się kopia aneksu
do umowy z 2005 roku z potwierdzeniem o rejestracji tegoż dokumentu w Starostwie Powiatowym.
Mając na względzie zebrany w sprawie materiał dowodowy ,przede wszystkim fachową i rzeczową opinię biegłego ds.
pisma ręcznego stwierdzić należy ,że A. W. (1) dokonała podrobienia podpisu M. P. (1) a następnie dokument ten
przedłożyła w Starostwie Powiatowym zaś jej zachowanie wyczerpało znamiona przestępstwa formalnego określonego
w art. 270 § 1 kk. Podnieść należy ,że w działaniu oskarżonej nie ma sprzeczności w rzeczywistym przedstawieniu
faktów gdyż istotnie dzierżawiła ona w sposób prawidłowy gospodarstwo rolne od M. P. (1), prawidłowo też dokonane
było formalne przedłużenie dzierżawy. Problem powstał dopiero w momencie ,gdy chciała ona ,by po 10 latach
dzierżawy było to ujawnione w ewidencji gruntów. Chcąc dopełnić tej formalności należało złożyć wniosek , podpisany
przez obie strony tj. dzierżawce i wydzierżawiającego. W tym momencie dokonała ona sfałszowania podpisu M. P. (1).
Oskarżona odmawia na ten temat odpowiedzi ,ale można przypuszczać ,że złożenie wniosku w Starostwie było zgodne
z wolą M. P. (1) , tylko jego zły stan zdrowia nie pozwalał mu na osobiste dopełnienie formalności . Oczywistym jest ,że
A. W. (1) po ujawnieniu jej w ewidencji mogła starać się o dopłaty unijne do gospodarstwa ,ale nie podjęła w tym celu
kroków a co najmniej nie zdążyła ,gdyż M. P. (1) zmarł ,po czym S. P. złożył zawiadomienie o możliwości popełnienia
przestępstwa przez oskarżoną.
Przystępując do wymiaru kary Sad uwzględnił fakt ,że A. W. (1) jako 60- letnia kobieta nie była ona karana
za przestępstwo ścigane z oskarżenia publicznego. Była bowiem tylko jednokrotnie karana za przestępstwo
zniesławienia . Obecnie samotnie prowadzi gospodarstwo rolne. Wystarczającym będzie jeśli zostanie ukarana karą
samoistnej grzywny w rozmiarze 100 stawek dziennych przy określeniu wysokości jednej stawki na 12 złotych.
Sąd nie znalazł podstaw do zwalniania oskarżonej z całości opłaty i kosztów postępowania, na które składają się
głównie koszty opinii biegłego i koszty tymczasowo udzielonego adwokata z urzędu.
Mając powyższe na względzie Sad orzekł jak w wyroku.