Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum, Katowice Tankred Dorst

Śląski Teatr Lalki i Aktora Ateneum, Katowice
Tankred Dorst
AMELKA, BÓBR I KRÓL NA DACHU
współpraca: Ursula Ehler
przekład: Jacek Stanisław Buras
reżyseria: Lech Chojnacki
scenografia: Anna Chadaj
muzyka: Robert Kanaan
ruch sceniczny: Ewelina Ciszewska
premiera: 22 maja 2015
Tekst wybitnego niemieckiego dramatopisarza (znanego głównie z utworów
dla dorosłych) to poetycka baśń inicjacyjna, niezwykle inspirująca dziecięcą
wyobraźnię. Tajemniczy świat, oryginalne postaci, mądre przesłanie, ale i sporo
zabawnych sytuacji uwiodą nie tylko dzieci, bo to dramaturgia naprawdę
najwyższej próby.
Historia tytułowej bohaterki poruszająca między innymi problem przyjaźni,
opowiada o fantastycznych przygodach małej dziewczynki, która podczas
wyprawy przez Szepczący Las pokonać musi mnóstwo niebezpiecznych
przeszkód, a równocześnie odkrywa podstawowe prawdy o świecie.
Realizacja sztuki Tankreda Dorsta przeniesie widzów w baśniowy świat
tajemnic, wędrówki i przemiany. Tajemnic, ponieważ opowieść jest nimi
nasycona, a każda z postaci sama jest tajemnicą, bądź jakąś tajemnicę skrywa.
Wędrówki, ponieważ istotą przedstawienia będzie wędrówka bohaterów, która
wprawdzie nie w sposób bezpośredni, ale jednak pozwala odmienić zły los.
Przemiany, ponieważ każdy – poznając prawdę o sobie – okazuje się być kimś
zupełnie innym, niż się na początku wydawało. – pisze reżyser spektaklu, Lech
Chojnacki.
Przemiana dokonuje się za sprawą człowieka – dzięki dobroci, przyjaźni i
gotowości do poświęceń tytułowej bohaterki, ale na początku tej przemiany stoi
Natura. Woda – materia pierwotna, podstawa wszechrzeczy, początek przyrody,
wszystkiego co żyje. Woda – zmienność, przeobrażenie, odrodzenie ciała i
ducha, zmartwychwstanie, płodność, potęga, oczyszczenie, chrzest, prawda,
dobro, cnota, łaska, zapomnienie, kosmiczny umysł, magia, kobiecość. Amelka
wyruszy zatem ku rozwiązaniu tajemnic, żeby możliwe stało się całe pasmo
przemian, ale postacią kluczową spektaklu będzie Lulejka – woda. To ona
postanowi pomóc Amelce wyjść z opresji w baśniowym Szepczącym Lesie, ale
też przywrócić ład i naturalną kolej rzeczy w świecie naszych bohaterów.
Naturalną koleją rzeczy będzie też podjęcie próby powrotu do zapominanego
przez teatry lalkowe swoistego języka wypowiedzi artystycznej. Większość
inscenizacji „Amelki…” oparta była na konwencji teatru żywego planu i
szukaniu atrakcyjności w kostiumach. Realizacja w Ateneum przeniesie środek
ciężkości na te środki wyrazu, które są podstawowe dla teatru lalek: lalkę,
maskę, animowaną formę, co pozwoli podkreślić jej odrębność gatunkową.