NIEDOŻYWIENIE

NIEDOŻYWIENIE
Pojęcie „niedożywienie” obejmuje złożony stan kliniczny,
na który składają się skutki przedłużonego niedoboru
składników żywienia będących źródłem energii (głównie
węglowodany i tłuszcze) lub też niedoboru składników
jakościowych wchodzących w skład ważnych struktur
regulujących metabolizm komórek, tkanek lub całego
organizmu (głównie sole mineralne, witaminy, pierwiastki
śladowe). Niedożywienie więc może mied charakter
głównie ilościowy (utrata masy tłuszczowej, masy ciała,
wychudzenie) lub też jakościowy (swoiste zespoły
objawów
niedoboru
poszczególnych
składników
jakościowych).
Objawy fizyczne niedożywienia to :
* spadek masy ciała
* osłabienie odporności
* osłabienie mięśni
* infekcje
* brak apetytu
* utrudnienie poruszania się
* apatia
* depresja
Niedożywiony pacjent nie ma szans w walce z chorobą.
Leczenie przebiega u niego dłużej częściej występują powikłania, a w skrajnych
przypadkach - śmierd.
Przyczyny niedożywienia:
* choroba przewlekła i ostra, w tym choroby nowotworowe
* niewystarczająca dieta
* zmniejszone przyjmowanie pokarmów w stosunku do zapotrzebowania
* głodzenie przed zabiegami i operacjami
* ograniczona sprawnośd chorych, szczególnie starszych, zdanych na osoby
drugie
* brak większego zainteresowania ilością i jakością pożywienia przyjmowanego
przez otoczenie chorego
Leczenie niedożywienia jest możliwe, poprawia efekty leczenia różnych chorób,
w tym choroby nowotworowej. Wydłuża czas i jakośd życia niedożywionych
chorych.
NIEDOZYWIENIE TYPU MARASMUS
Terminem tym określa się też łagodne niedożywienie powstałe w wyniku
niedoborów białkowo-kalorycznych w diecie. Przyczyną tego typu niedożywienia może
byd długotrwałe głodzenie, urazy lub stany pooperacyjne. Następstwa niedożywienia
typu marasmus obejmują:
• zmniejszenie masy ciała kosztem masy mięśniowej
• osłabienie siły mięśniowej
• niedokrwistośd
• spadek odporności
• upośledzenie oddychania, krążenia, trawienia i wchłaniania pokarmu
• suchą, pomarszczoną skórę
• starczy wygląd twarzy
• znaczne upośledzenie wzrostu u dzieci
• obniżenie ciepłoty ciała (z wyjątkiem stanów infekcji)
• rzadkie włosy
NIEDOZYWIENIE W POLSCE
Problem ubóstwa często prowadzi do niedożywienia, zwłaszcza dzieci. Od kilku lat
media informują o głodnych uczniach, zbiórkach żywności, akcjach i programach
dożywiania dzieci prowadzonych przez rząd, samorządy, organizacje pozarządowe,
instytucje lokalne. Niedożywienie dzieci stało się nowym problemem nie tylko
zdrowotnym, ale również społecznym.
Według ostatnio przeprowadzonych badao około 30% polskich dzieci w wieku
szkolnym jest niedożywionych. Najbardziej przerażające jest to, że liczba dzieci
wymagających dożywienia ciągle wzrasta.
Głównymi symptomami niedożywienia u dzieci są m.in. zaburzenia rozwoju,
zaburzenia społeczne i emocjonalne, zmniejszenie masy ciała, obniżenie sprawności
fizycznej.
Problem niedożywienia to nie tylko dyskomfort fizyczny, ale także źródło problemów
psychologicznych. Poczucie głodu ściśle łączy się z niskim poczuciem własnej godności
- godności, która przysługuje każdemu człowiekowi i która wpływa na prawidłowy
udział w życiu społecznym. Dzieci niedojadające i zaniedbane często są odrzucane
przez rówieśników, a niejednokrotnie także przez dorosłych. Dyskryminowane w ten
sposób, mogą stad się
KONIEC